คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Short Fic. || Back to You (Thanela-Thanos x Hela) →ᴘᴀʀᴛ 1
Title : Back to You
Author : FengMii
Pairing : Thanela – Thanos x Hela
Category : Short Fiction (1/??)
Notes : ความทรงจำที่มีให้กันยังคงอยู่ในใจของพวกเขาเสมอ
[AU]
B a
c k t o
Y o u
P A R T 1
I
wanna hold you when I’m not supposed to,
When
I’m lying close to someone else
You
stuck in my head and I can’t get you out of it
If
I could do it all again,
I
know I’d go back to you
“เฮล่า!!! อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ!!” สคาดิร้อง
พยายามใช้กำลังของตนรั้งร่างของพี่สาวไว้
เฮล่ากัดฟันกรอด
เมินคำทักท้วงของน้องโดยสิ้นเชิงขณะที่ใช้มือทั้งสองข้างแกะแขนอันเหนียวแน่นยิ่งกว่าปลาหมึกของร่างด้านหลังออก
ให้ตายเถอะ
ชาติที่แล้วยัยนี่เกิดเป็นตุ๊กแกหรือปลาหมึกวะเนี่ย
“เฮลส์ คิดดูดีๆนะ
ถ้าพี่ทำแบบนี้ก็มีแต่จะเกิดเรื่อง”
ธอร์พยายามใช้ร่างอันใหญ่โตแบบนักกีฬารักบี้บังตัวของเธอ
เด็กสาวในเสื้อยืดสีดำสนิทแค่นเสียงเหอะแล้วหันไปด้านหลัง
ที่ที่น้องสาวยังคงเกาะแขนเรียวสีซีดไว้ไม่ปล่อย
“แคด...ปล่อย”
น้ำเสียงอันจริงจังและดวงตาวาวโรจน์สีฟ้านั้นทำให้สคาดิจำใจยกมือออก
“บอกฉันซิธอร์
นายจะให้ฉันนั่งอยู่เฉยๆโดยไอ้พวกคนที่ทำโลกิเดินผ่านหน้าแล้วผิวปากงั้นเหรอ ฮะ?
ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยให้น้องชายของเราและพี่ชายของแคดนอนซมอยู่บ้านอย่างไม่ได้รับความยุติธรรมหรอกนะ”
“บอกห้องปกครองสิ”
เด็กหนุ่มผมทองท้วง
“แล้วห้องนั้นเคยเอาเรื่องคนใหญ่คนโตได้มั้ยล่ะ?”
ร่างโปร่งเถียงกลับเสียงเย็น
เงียบ...เงียบสนิท
ทั้งธอร์ที่ตอนนี้ก้มหน้างุดลง
พุ่งความสนใจทั้งหมดไปด้านล่างราวกับกำลังคิดว่าวันนี้รองเท้าดูดีกว่าปกติ
และแคดที่เม้มปากแน่นเป็นเส้นตรงแล้วเสดวงตาสีฟ้าเทามองไปทางอื่น
“ดี”
เฮล่าพยักหน้าช้าๆ ดวงตาวาววับ
“งั้นก็อย่ามาเกะกะขวางทางฉัน”
มือเรียวใช้แรงที่มากอย่างไม่น่าเชื่อผลักไหล่น้องชายคนรองแล้วเดินสะบัดออกไปจากมุมนั้นทันที
สองวันก่อน
โลกิบอกกับพวกเธอว่าจะไปทำการบ้านที่ห้องสมุด และจะกลับบ้านช้าหน่อย
วันนั้นเขายังยิ้มสดใสให้เธอและตบบ่าแคดเบาๆอยู่เลย บอกว่าให้เหลือซุปไว้ให้ด้วย
เย็นวันนั้น เขายังไม่โผล่หัวออกมาแม้มันจะปาไปทุ่มนึงแล้วก็ตาม
เธอและแคดออกเดินตามหาเขา
ส่วนธอร์รีบโดดขึ้นมอ’ไซค์ ซิ่งไปทั่วเมืองเพื่อหาตัวน้องชาย
ท้ายที่สุด
เฮล่าเข้าไปค้นดูในสระว่ายน้ำ...ซึ่งดูเหมือนกับว่าไม่น่าจะเป็นที่ที่โลกิจะไป
แต่สัญชาตญาณของเธอมันบอกว่าต้องมีอะไรอยู่ในนั้นแน่ๆ
และใช่
โลกิอยู่ในนั้น นอนหมดสติและตัวเปียกโชกอยู่ริมสระ
กระเป๋าและกล่องดินสอที่มีสภาพไม่ต่างกันอยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก
เธอไม่รู้ว่าจะร้องไห้ด้วยความตระหนกหรือกรีดร้องด้วยความเดือดดาลดี
เมื่อเห็นเศษผ้าชิ้นหนึ่งอยู่ในมือของน้องชาย
จากเสื้อของคนที่เธอคุ้นเคย
ตอนนี้โลกินอนซมอยู่ในห้องนอนด้วยพิษไข้ที่เกิดจากการอยู่ในน้ำและสวมเสื้อที่เปียกโชกเป็นเวลานาน
น้องชายคนนี้อ่อนแอมาตั้งแต่ไนแต่ไร
อากาศเปลี่ยนทีนึงก็แทบจะมาโรงเรียนไม่ไหว
จะเอาอะไรกับการอยู่ในชุดชุ่มน้ำและตากลมเย็นๆ
ไม่ไปโรงพยาบาลเพราะปอดบวมก็ดีแล้ว
ต่างกับน้องสาวคนเล็กที่ไม่ว่าฝนตกแดดออกก็สามารถตะบี้ตะบันซ้อมว่ายน้ำและยิงธนูโดยที่สภาพอากาศที่แปรปรวนไม่มีผลต่อร่างกายอันอึดถึกและทนของแคดได้เลย
ดีหน่อยที่พ่อกับแม่ไปทำธุระที่นอร์เวย์
ไม่งั้นแม่คงเป็นลมเมื่อเห็นสภาพของลูกชายคนโปรด
ความคิดของเฮล่าหยุดลงเมื่อเธอถึงห้องเกรดสิบสองห้องหนึ่ง
เดินเข้าไปในห้องขณะที่เกรดสิบสองคนอื่นทยอยออกมาพร้อมกับกระเป๋าและอุปกรณ์การเรียนต่างๆ
มือเรียวยกขึ้นกอดอกแล้วมองไปยังโต๊ะที่คุ้นเคย
ดวงตาสีฟ้าสบกับคู่สีทองประหลาดของคนที่อยู่ท้ายห้อง
“เมื่อก่อนเธอก็เคยยืนมองฉันอย่างนี้
ฉันถามว่าทำไมและเธอตอบว่าชอบมองเวลาฉันเก็บของ...จำได้มั้ย?”
ร่างสูงที่กำลังเก็บกล่องดินสอลงกระเป๋าเปรยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบอันน่าอึดอัด
“ฉันไม่ได้มานี่เพื่อคุยเรื่องวันเก่าๆ”
เด็กสาวตัดบท ขาเรียวในรองเท้าบู๊ทส้นสูงหุ้มข้อก้าวเข้าไปจนชิดโต๊ะของเขา
ริมฝีปากหนาหยักยิ้มขึ้นมา
มือใหญ่ยกขึ้นเสยผมที่ถูกตัดทรงอันเดอร์คัทอย่างประณีตและไฮไลท์ด้วยสีม่วงขณะที่เขาหันมาหาเธอ
“ว่ามาสิที่รัก”
“อย่ามาเรียกฉันว่าที่รัก
ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายเรียกผู้หญิงด้วยคำพูดแบบนี้มากี่คนแล้ว
คนอื่นอาจเคลิ้มแต่ฉันไม่” เฮล่าเชิดริมฝีปากขึ้น
“โอ้”
คิ้วหนาเลิกขึ้นสูง ร่างกำยำสาวเท้าเข้าใกล้ไปอีก
“อย่าบอกนะว่าลืมไปแล้ว...ว่าฉันเองก็เคยเรียกเธอแบบนี้”
เฮล่าสูดลมหายใจลึก
ชูเศษผ้าที่อยู่ในมือขึ้นแล้วตวัดสายตาขึ้นไปสบกับเขาอย่างไร้ความเกรงกลัว
โอเค...เขาสูงมาก
มากจนขนาดที่คนที่ตัวสูงอย่างเธอต้องแหงนหน้าน้อยๆเลยทีเดียว
หมอนี่สูงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ?
“อะไร?”
ดวงตาสีทองแลดูงุนงงขณะที่เขามองสิ่งที่ถูกยื่นมาตรงหน้า
“จากเสื้อนาย...มันอยู่ในมือของโลกิตอนที่ฉันเจอเขานอนสลบเหมือดอยู่ริมสระน้ำ”
“โว่วๆๆ”
เด็กหนุ่มยกมือขึ้นระดับไหล่
“นี่เธอจะโทษฉันว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องชายเธอนอนป่วยอยู่บ้านเหรอ?
แค่เพราะเศษผ้าเนี่ยนะ?”
“กล้าสาบานมั้ยล่ะว่านั่นไม่ได้มาจากเสื้อนาย”
เจ้าของเรือนผมยาวสีดำสนิทและดวงตาสีฟ้าน่ากลัวเค้นเสียงลอดไรฟัน
ใบหน้าหล่อเหลาร้ายกาจลังเลไปชั่วอึดใจหนึ่ง
“โอเคๆ
มันมาจากเสื้อฉันจริงๆ”
“ดี”
เธอยิ้มอย่างน่าขนลุก ยัดผ้าใส่กระเป๋ากางเกงของตนเองและขยับขา ตั้งท่าจะเดินออกไป
“แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรโลกิ
ฉันช่วยเขา” ร่างสูงโพล่งออกมา ส่งผลให้ร่างโปร่งชะงักกึก
ถอนหายใจทีหนึ่ง
เธอหันกลับไปหาเขา
“ถ้าฉันบอกว่าไม่เชื่อล่ะ?”
“ก็แล้วแต่เธอ
เพราะทุกอย่างที่ฉันพูดเป็นความจริง” มือหนายึดแขนเธอไว้
บังคับให้เธอมองลงไปในตาสีทองอันเต็มไปด้วยความจริงจังของเขา
“นายก็พูดแบบนี้ตอนที่ฉันจับได้ว่านายนอกใจฉันไปกกยัยเดธ”
เฮล่ากล่าวเสียงเรียบ พยายามสะบัดต้นแขนออกจากการเกาะกุมอันแน่นหนา
“ฉันเสียใจ”
เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่เลิกกันมาที่เขาขอโทษเธอ
กรามขบแน่นจนแทบได้ยินเสียงกระดูกลั่น
เด็กสาวสะบัดหน้าหนี แต่เขาก็ตามมา
“เฮล่า”
อยากรู้จังว่ามีสาวกี่คนที่เขาเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแบบนี้
“เฮลส์ ได้โปรด...”
“สามเดือน”
เธอหันไปสบตาเขา รู้สึกร้อนผะผ่าวที่กระบอกตา แม้แต่น้ำเสียงก็ดูจะสั่นไม่มั่นคง
พระเจ้า
ทำไมต้องอยากร้องเวลานี้ด้วย
“สามเดือนที่นายแอบนอกใจฉัน
ทำให้ฉันกลายเป็นตัวตลกในสายตาของคนทั้งโรงเรียนขณะที่นายกับเดธกอดจูบกันลับหลังฉัน”
เขาดูอึ้งไปเลยเมื่อเห็นเธอน้ำตาคลอ
ช่างมันเถอะ
ใครๆก็ต้องอึ้งอยู่แล้ว จะมีใครบ้างล่ะที่รู้ว่าสาวหัวกบฏอย่างเธอจะมีมุมอ่อนแอกับเค้าบ้าง--แน่นอนว่านอกจากน้องๆของเธอก็คงไม่มีใครคาดคิดมาก่อนแน่ๆ
“ไม่ว่าเธอจะคิดยังไง
ฉันอยากบอกว่าฉันเสียใจ...กับทุกๆอย่าง” เด็กหนุ่มแตะใบหน้าเธอเบาๆ
มือคู่นั้นยังคงอบอุ่น
แม้สถานะของเราสองนั้นไม่เหมือนเดิม
“...ฉันไม่น่ามานี่เลย...”
น้ำตาหยดหนึ่งกลิ้งออกมาแล้วถูกปาดออกอย่างลวกๆ
“เธออยากได้ความจริง
และฉันจะให้ความจริงกับเธอ” เขาว่าเสียงแน่วแน่ ดวงตาสีทองยังคงจับจ้องอยู่ที่เธอ
เฮล่าสูดลมหายใจลึกๆ
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ร่างใหญ่ของเขาเข้าประชิดตัวเธอมากขนาดนี้
ใกล้จนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นตุบๆของเขา
“ฉันไม่รู้ว่าโลกิไปอยู่ในสระได้ยังไง
ฉันแค่เดินผ่านไปเอาชุดว่ายน้ำที่ลืมไว้เมื่อเช้าแล้วก็เจอน้องเธอตะเกียกตะกายอยู่กลางสระนั่นแหละ”
“อ้อเหรอ
จะบอกว่านายเป็นอัศวินขี่ม้าขาวโดดลงไปช่วยเขาไม่ให้จมน้ำตาย
แล้วทิ้งเขาไว้อย่างนั้นน่ะนะ?” เธอขมวดคิ้ว
“ฉันไม่ได้จะทิ้ง”
เด็กหนุ่มกรอกตา
“อธิบายมาให้หมด
อลาร์สซัน” แขนเรียวยกขึ้นกอดอก
ดวงตาสีฟ้าจ้องมองเขาหัวจรดเท้าราวกับพยายามเจาะเข้าไปในหัว
เด็กหนุ่มผมม่วงเลิกคิ้ว
“เดี๋ยวนี้เรียกอลาร์สซันแล้ว?”
“ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”
เฮล่าหรี่ตา
“เรียกฉันเหมือนเดิม
แล้วจะเล่าต่อ” เขาว่า
“ไงนะ?”
อลาร์สซันยักคิ้วเป็นการยืนยัน
ทำให้เด็กสาวกรอกตาไปมาเป็นเลขแปด
“...ธานอส...”
“เยี่ยม” เขายิ้ม
ให้ตาย
ยิ้มเขานี่ยังชวนใจเต้นเหมือนเดิมเปี๊ยบ
TALK WITH FM
เห่นโหลววววววววว
ลืมกันรึยางงงงงอ่าาาา
ก่อนอื่นเลยเราต้องขอโทษด้วยนะคะที่หายต๋อมไปนานมากกก
ต้องขอสารภาพ(ไถ่บาป
555)ว่าเรายุ่งมาก
คอมก็ต้องซ่อมอีก(คอมกาก)
แต่ยังไงก็ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกันไปนะคะ
ด้วยรักและถุงกาว
เฟิงมี่ค่ะ
>3<
ความคิดเห็น