BLACK TECH INTERNET CAFE SYSTEM ระบบอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ในต่างโลก (นิยายแปล)

ลำดับตอนที่ #82 : It' a Giant Hole

ตอนที่ 80

It' a Giant Hole

(มันคือปรากฏการณ์หลุ่มดำ)

"เกมใหม่?" 

"เราควรจะดูกับเฉินหยางด้วยใหม่?" เพื่อนๆของเฉินหยางพยักหน้า เนื่องจากพวกเขาได้ผ่านการเล่นเกมของ Resident Evil พวกเขาจะพิจารณาลองเกมใหม่ถ้ามันคุ้มค่าเงินที่จะต้องเสียในการเล่นเกม

เจี่ยงเสี่ยวหยูนั่งอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ด้วยความเบื่อหน่าย โดยปกติแล้วเมื่อเธอไม่มีอะไรทำเธอจะรีบวิ่งไปหาฟางฉีและคอยดูเขาเล่น แต่ในวันนี้.........

เธอจ้องมองผู้คนที่อยู่ด้านหลังของฟางฉีอย่างเนื่องแน่น เธออยู่ในโหมดอารมณ์โศกเศร้าราวกับว่าเธอถูกลงโทษอยู่อย่างนั้นทั้งๆที่มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย

เธอหวังว่าเธอจะสูงขึ้น....เธอพยายามกระโดดขึ้นลงอยู่หลายครั้งแต่มันแทบจะมองไม่เห็นหน้าจอของเขาเนื่องจากไปทางไหนก็เจอแต่แผ่นหลังของคนหลายๆคนและแทบจะไม่มีอากาศให้หายใจเมื่อเธอแทรกเข้าไปภายในฝูงชนที่อยู่ด้านหลังฟางฉี

สาวๆมักจะดูแลรูปร่างให้สวยงามดังนั้นเรื่องที่โดนทำโทษเมื่อคืนนี้หลันหยานและนาหลันหมิงซื่อจึงไม่มาจนกว่าพวกเธอจะผักผ่อนอย่างเพียงพอ แม้ว่าพวกเธอจะยังคงมีรอยคล้ำอยู่ใต้ตาของพวกเธออยุ่แต่มันก็ไม่ได้มองเห็นอย่างชัดเจน

เมื่อพวกเธอเดินเข้ามาในร้านอินเทอร์เน็ตใบหน้าของนาหลันหมิงซื่อยังคงวนเวียนอยู่กับคำแนะนำและความลำบากใจอยู่ ในฐานะอัจฉริยะที่มีความสามารถมากที่สุดของคนรุ่นใหม่ในตระกูลนาหลันเธอกลับไม่เคยโดนลงโทษมาก่อน.....จนกระทั่งเมื่อคืนที่ผ่านมา

มันเกิดขึ้นครั้งแรกเธอพบกับประสบการณ์การถูกลงโทษครั้งแรกมันแตกต่างมาก

"เสี่ยวหยูเจ้ากำลังดูเจ้าของร้านเล่นเกมใช่หรือไม่?" หลันหยานหัวเราะเมื่อเธอถามในยามที่เธอมองเห็นเจียงเสี่ยวหยูกระโดดขึ้นและลงเธอพยายามชะเง้อคอดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ของฟางฉี "มานี่เลยเราขอไอศกรีมฮาเก้นดาสสองถ้วยเอามาให้เราแล้วข้าจะอุ้มเจ้าไว้ในอ้อมอกเอง"

"ไม่ต้อง!มันน่าอายเกินไป" เจียงเสี่ยวหยูปฎิเสธและหันหน้าหนีไป

"เจ้าแน่ใจใช่ไหม?" หลันหยานขยับขึ้นลงและยังคงพยายามล่อลวงเธอต่อไป "เกมนี้มันน่าตื่นเต้นยิ่งกว่า Diablo! เจ้าสามารถดูเทคนิคการควบคุมดาบและมีเทคนิคดาบอมตะ!เจ้าจะสามารถมองเห็นเจ้าของร้านต่อสู้กับสัตว์ประหลาดทุกตัวตราบเท่าที่เจ้าให้ข้าอุ่มเจ้า!"

"ไม่!ข้าต้องการที่จะเห็นเจ้าของร้านถูกสัตว์ประหลาดโจมตี!" เจียงเสี่ยวหยูหน้ามุ่ยลงเล็กน้อย

หลันหยานหัวเราะออกมาเมื่อเห็นการแสดงออกของเจียงเสี่ยวหยูและพูดออกมาว่า "นั่นก็จะเกิดขึ้นด้วย!"

"เอ่อ..." เจี่ยงเสี่ยวหยูหยิบคริสตัลที่นาหลันหมิงซื่อและหลันหยานยืนออกมาพร้อมกับเดินไปที่ตู้เย็นและเอาไอศกรีมฮาเก้นดาสสมาให้ทั้งสองคน

หลังจากนั้นหลันหยานก็อุ้มเจียงเสี่ยวหยูไว้ในอ้อมแขนของเธอจนกระทั่งสายตาของเจียงเสี่ยวหยูตอนนี้สามารถมองเห็นหน้าจอของฟางฉีได้แล้ว

หลันหยานเป็นนักรบที่แข็งแกร่งพอสมควรดังนั้นการอุ้มเด็กผู้หญิงตัวน้อยเช่นเจียงเสี่ยวหยูนั้นเป็นเรื่องง่ายราวกับอุ้มตุ๊กตา

"เจ้าต้องการลองกินดูไหม?" หลันหยานใช้มืออีกข้างยืนไอศกรีมไปยังปากของเจียงเสี่ยวหยู

"โปรดอย่าแบ่งปันไอศกรีมให้กับคนอื่น!" ทันใดนั้นฟางฉีก็พูดออกมา "ไม่เช่นนั้นเจ้าจะไม่ได้รับการต้อนรับที่ร้านอีก"

เมื่อได้ยินดังนั้นเจียงเสี่ยวหยูก็แยกเขี้ยวของเธอใส่ฟางฉีทันที แต่เสียดายเขาหันกลับไปที่หน้าจอแล้ว

เจียงเสี่ยวหยูโบกมืออย่างแรงในกากาศและพูดว่า "เขาช่างน่ารำคาญเหลือเกิน!"

ความจริงคือเกมนี้ให้อิสระแก่ผู้เล่นในการสำรวจดังนั้นฟางฉีจึงต้องการที่จะสร้างจุดจบที่สมบูรณ์แบบที่สุด ตัวอย่างเช่น เขาต้องการที่จะช่วยหลิงจากการถูกพาตัวไปยังภูเขาShu(ซู)โดยปราชญ์ดาบและคอยหลีกเลี่ยงหายนะที่ตามมาหลังจากที่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น

หลังจากที่ผู้เฒ่าชิพาหลิงไปแล้วฟางฉีเริ่มวางแผนสิ่งต่างๆและเริ่มเพิ่มระดับให้กับตัวเอง

อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าเขามีเวลาอย่างจำกัด เหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นมันจะไม่ช้าลงดังนั้นเขาสามารถเปลี่ยนรายละเอียดเล็กๆน้อยๆตามเวลาที่เขามี

ฟางฉีไม่สามารถช่วยหลิงได้จากการถูกนำตัวไปยังภูเขาซูโดยปราชญดาบจากมุมของของกลุ่มคนในภูเขาซูสัตว์ประหลาดและปีศาจทั้งหมดล้วนชั่วร้ายทั้งนั้น แม้ว่าฟางฉีจะพยามเกลี้ยกล่อมและบอกว่าหลิงเป็นทายาทของNuwa(นู๋หวา)และข้อมูลที่สำคัญนี้ถูกปล่อยออกไปหลิงก็ยังคงถูกจับกุมไปจนกว่าจะมีการสอบสวนต่อไป

สำหรับการนำตัวหลิงกลับมาจากปราชญ์ดาบนั้น....................

ผู้คนล้วนจ้องมองดูพลังดาบอันทรงพลังและน่าค้นหาบนหน้าจอรวมถึงเทคนิคดาบที่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ เป็นครั้งแรกที่พวกเขาล้วนรู้สึกสิ้นหวัง!

"ให้ข้าลองฝึกมันดูก่อน!" นาหลันฮ่องหวูม้วนแขนเสื้อขึ้นแล้วตะโกนว่า "เขาจะเป็นคนไร้เหตุผลได้อย่างไร? ต่อให้ข้าต้องต่อสู้กับเขาเป็นเวลาสามวันข้าก็จะทำ!มาลองดูกันว่าใครจะมีพลังอำนาจมากกว่ากันระหว่างเทคนิคดาบหรือทักษะพลังนักรบของข้า!"

ตอนนี้นาหลันฮ่องหวูรู้สึกโกรธมากจนเขาอยากจะกระโจนเข้าไปในหน้าจอและต่อสู้กับปราชญ์ดาบ!

"มันมีเหตุผล?" คนที่รู้จักตัวตนของนาหลันฮ่องหวูก็รู้สึกพูดไม่ออกกันถ้วนหน้า

พวกเขาคิดว่าจะมี

แม้ว่าใครจะไปคิดว่าสักวันหนึ่งนาหลันฮ่องหวูจะเป็นคนที่สมเหตุสมผลมาก

แม่ว่าคนอื่นๆจะไม่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับปราชญ์ดาบ แต่พวกเขาก็ต้องการที่จะกระโจนเข้าไปหน้าจอเพื่อช่วยต่อสู้ สิ่งเดียวตอนนี้พวกเขารู้ก็คือพวกเขาไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับนาหลันฮ่องหวูและไม่สามารถเอาชนะปราชญ์ดาบที่มีเทคนิคดาบแม้ว่าพวกเขาจะสามารถเข้าไปในเกมได้

ในท้ายที่สุดฟางฉีก็ตระหนักแม้ว่าเขาจะสามารถเปลี่ยนแปลงรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของเรื่อเรื่องได้แต่การเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องทั้งหมดก็ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้

เมื่อได้ยินปฏิกิริยาข้างหลังเขาฟางฉีอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว ต่อมาในเกมจะมีเรื่องราวเกี่ยวกับลูจินหยวนและปีศาจผีเสื้อ!

เมื่อเขาพูดเรื่องนี้จบลงคนที่เฝ้าดูเขาเล่นเกมต่างก็พากันหลั่งน้ำตา!

เรื่องนี้มันถูกแต่งอย่างปราณีตลูจินหยวนพบกับผีเสื้อตัวน้อยที่ติดอยู่บนใยแมงมุมและเขาก็ได้ช่วยชีวิตมันโดยดึงมันออกจากใยแมงมุมและปล่อยมันให้มันเป็นอิสระ ปรากฏว่าผีเสื้อตัวน้อยที่เขาปล่อยไปมันเป็นปีศาจผีเสื้อและเธอมีความต้องการที่จะตอบแทนลูจินหยวนในการช่วยชีวิตเธอ เรื่องราวมันเหมือนกับฝัน แต่ทุกอย่างก็ถูกเชื่อมโยงกันอย่างดีจนผุ้ชมต่างรู้สึกว่าเรื่องราวนี้มันเกิดขึ้นจริงๆบนโลก!

พวกเขาต่างหวังว่าเรื่องนี้มันจะเกิดขึ้นจริงๆ!

ผู้คนในโลกนี้ไม่ได้อ่านหนังสืออะไรที่แปลกประหลาดและน่าสนใจดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าเรื่องราวนี้มันน่าทึ่งเป็นอย่างมาก

มนุษย์สามารถตกหลุมรักกับปีศาจได้หรือไม่?ปีศาจแสดงความกตัญญู?บางสิ่งบางอย่างที่น่าทึ่งอย่างนี้มันมีอยู่จริง

ฟางฉีเองก็ตกตะลึงเช่นกัน เนื้อเรื่อง Legend of the Sword and Fairy (เซียนกระบี่พิชิตมาร) เป็นเหมือนหลุมดำ ผู้ที่เข้าไปข้างในนั้นจะไม่สามารถกลับออกมาได้!

"ทำไมปีศาจนี้ถึงวิเศษจัง?" ชูกวนชิงเพียงถึงตอนที่ลูจินหยวนบาดเจ็บจากการต่อสู้และเธอก็ร้องไห้ราวกับเขื่อนแตกเมื่อเธอเห็นว่าไค้หยี่ปีศาจผีเสื้อยินดีที่จะยอมสูญเสียพลังวิญญาณที่เธอมีนับพันๆปีเพื่อให้ลูจินหยวนหายจากการบาดเจ็บและต่อชีวิตของเขาในโลกมนุษย์ไปอีกสิบปี

เจียงเชียวหยูโอบกอดหลันหยานในขณะที่เธอร่ำไห้ "ทำไมไค้หยี่ถึงโง่เง่ามาก......."

แม้แต่ดวงตาของนาหลันหมิงซื่อก็เป็นสีแดงและเธอก็พึมพำกับตัวเองเบาๆ "คนที่อยู่มานานนับพันปีก็ยังคงโง่เง่าไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย....."

ไม่เพียงแต่ฝั่งผู้เล่นที่เป็นผู้หญิงเท่านั้นแม้แต่กลุ่มผู้เล่นใหม่ที่อยากรู้อยากเห็นอย่างเฉินหยางและเพื่อนๆเขาต่างก็พากันเสียน้ำตา "นี่มันไม่ใช่เรื่องจริงใช้มั้ยบอกข้าสิว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง!"

"ข้าเป็นคนแกร่งข้าจะมาร้องไห้ในขณะที่กำลังดูเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเกมได้อย่างไร!" เฉินหยางเช็ดน้ำตาด้วยความสับสน จากนั้นเขาก็พูดเสียงดังว่า "มาลองเล่นเกมนี้พรุ่งนี้กัน! เราเฝ้าดูเจ้าของร้านเล่นเกมนี้มานานแล้วดังนั้นโดยพื้นฐานแล้วเราจะรู้อนาคตของพวกเขาแล้ว!เราควรพยายามที่จะหยุดหยั้งโศกนาฏกรรมในครั้งนี้!"

"ใช่!ข้าคิดว่าเราสามารถหยุดหยั้งโศกนาฏกรรมครั้งนี้ได้!" ผู้ที่ไม้ได้เล่นเกม Legend of the Sword and Fairy (เซียนกระบี่พิชิตมาร) ก็ต่างพากันประกาศด้วยความมุ่งมั่นและต่างพากันเช็ดน้ำตาและชูมัดขึ้นไปในอากาศ "มาเล่นด้วยกันในวันพรุ่งนี้แล้วหยุดโศกนาฏกรรม!

ฟางฉีถอนหายใจออกมาคนกลุ่มนี้ช่างไร้เดียงสาและยังเด็กเกินไป

นาหลันฮ่องหวูสูดลมหายใจของเขาเข้าไปลึกๆและกลั้นน้ำตาของเขาเอาไว้ในดวงตาของเขา เขาดีใจมากที่เขาคุ้นเคยกับชีวิตและความตายมามากมิฉะนั้นเขาก็คงจะต้องอับอายต่อหน้าคนหนุ่มสาวเหล่านี้อย่างแน่นอน! เรื่องราวที่เกิดขึ้นในเกมนี้มันมีความประทับใจมากกว่าชีวิตจริงเสียอีก!

คนที่บอกว่าพวกเขาเพื่อเรื่องราวแบบนี้ก็ต่างพากันรู้สึกอับอายอย่างไม่น่าเชื่อ! หลังจากจบเรื่องนี้แล้วฟางฉีก็หายใจโล่งและมองดูผู้คนที่ยืนอยู่รอบๆตัวเขาที่ต่างพากันากลั้นน้ำตาหรือสูดลมหายใจอย่างเงียบๆบรรยากาศเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเขาึคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาไม่สามารถช่วยหลิงจากการตาย......

(ขอแสดงความยินดีได้รับของขวัญชิ้นใหม่)

ทันใดนั้นฟางฉีก็ได้ยินการแจ้งเตือนของระบบและเปิดหน้าต่างภารกิจอย่างรวดเร็ว

(ในขณะที่กำลังเล่นเกมส์โฮสต์สามารถดึงดูดความสนใจของผู้ชมจำนวนมากได้ ดังนั้นจึงได้รับความนิยมจากการที่เจ้าของร้านมีคุณสมบัติที่น่าดึงดูด ดังนั้นระบบจะมอบรางวัลให้กับโฮสต์เป็นอุปกรณ์พิเศษ : หน้าจอ Livestream (X2) อุปกรณ์ดังกล่าวจะถูกติดตั้งเมื่อร้านเปิดทำการในวันถัดไปและการสตรีมสดจะพร้อมใช้งาน)

*************************