ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    BLACK TECH INTERNET CAFE SYSTEM ระบบอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ในต่างโลก (นิยายแปล)

    ลำดับตอนที่ #34 : ผู้ปลูกฝังดินแดนแม้น้ำหยวนเจ้าต้องการที่จะได้รับเทคนิคฟ้าผ่า

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 7.88K
      980
      28 ก.ค. 62

    ตอนที่ 34 
    ผู้ปลูกฝังดินแดนแม้น้ำหยวนเจ้าต้องการที่จะได้รับเทคนิคฟ้าผ่า

    ซองชิงเฟิงและคนอื่นๆก็มีชั้นเรียนในวันนี้ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้พากันมาในช่วงเช้าของวันนี้

    แม้ว่าวันนี้ฟางฉีจะไม่ได้เปิดร้านเร็วนัก แต่ก็ยังมีหลายคนที่มารออยู่ด้านหน้าร้านแล้วดังเช่นวันก่อนหน้านี้

    อย่างไรก็ตาม........

    เมื่อเหลียงชิ,แบล็กกี้,อู๋ฉานและคนอื่นๆเห็นฟางฉีเดินตามนาหลันหมิงซื่อและหลันหยานสมองพวกเขาก็คิดได้สิ่งเดียวเท่านั้น

    "นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

    "มันเป็นไปไม่ได้!"

    "เจ้าของร้านทำให้เราผิดหวัง!"

    "เจ้า.......เจ้า....."

    พวกเขาล้วนจ้องหน้ากันก่อนที่จะชี้ไปที่ฟางฉีและนาหลันหมิงซื่อ

    ความจริงที่ว่าฟางฉีและนาหลันหมิงซื่อเดินมาพร้อมกันในตอนเช้าทำให้พวกเขาจินตนาการกันไปไกล

    "อะไรกันพวกเจ้าเป็นบ้าหรอ? ข้าเพิ่งออกไปทานอาหารเช้ามา ทำไมพวกเจ้าถึงกลับทำเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องใหญ่" ฟางฉีเหลียวมองไปทางพวกเขา "หรือว่าพวกเจ้าแก่เกินกว่าที่จะออกไปข้างนอกทุกเช้า มัวแต่รอที่จะเล่นเกมบนคอมพิวเตอร์พวกเจ้าเป็นนักเรียนชั้นประถมรึงัย?"

    "เจ้าของร้านออกไปทานอาหารเช้าข้างนอกมาเหรอ?" แบล็กกี้หัวเราะด้วยความโล่งอก

    "เจ้าของร้านนักเรียนประถมคืออะไร?" เหลียงชิเกาหัวของเขาด้วยความสับสน

    "พวกเขาเป็นกลุ่มขนาดใหญ่และน่ากลัว"

    คนอื่นๆยังคงสับสน

    "พวกเขาน่ากลัวกว่าซอมบี้เหรอ?" หลันหยานถามอย่างใสซื่อ

    "ในระดับหนึ่งพวกเขาน่ากลัวกว่าซอมบี้มาก"ฟางฉีกล่าวอย่างสุกซึ้ง

    "ข้าไม่รู้เลยว่ามีอะไรเช่นนั้นอยู่!" ขณะที่เธอกำลังสงสัยว่าเด็กนักเรียนประถมเป็นอย่างไรเธอก็รับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่าง "รอคิว!!......"

    แน่นอนว่าทุกที่นั่งถูกยึดแล้ว! เหลียงชิมีเพื่อนนักรบจำนวนมากที่เริ่มเข้าร่วมกับเขาอย่างช้าๆเขาสร้างกลุ่มผู้เล่นที่ไม่สามารถประเมินได้!

    ตอนเช้าๆยังมีผู้คนมามากมายกว่าสิบคน!


    ฟางฉีปลดล็อคร้านค้าใกล้เคียงพร้อมกุญแจที่หลันหยานหมอบให้เขา


    สถานที่แห่งนี้เคยเป็นร้านช่างตีเหล็กมาก่อนและร้านมันกว้างขวางกว่าที่ฟางฉีคิดไว้มากมันไม่ได้เปิดใช้งานมาเป็นเวลานานจึงมีฝุ่นอยู่ในทุกๆที่ หลังจากที่ฟางฉีเริ่มจัดการโยนขยะที่ไม่ใช้และเริ่มจัดระเบียบสถานที่

    นาหลันหมิงซื่อสมกับเป็นอัจฉริยะของสถาบันหลินยันอย่างแท้จริง แม้แต่ทักษะการเล่นเกมของเธอยังเหนือกว่าคนอื่นๆ


    เธอถือมีดสั้นไว้ในมือขณะที่เธอกำลังเดินอยู่บนทางเดิน เห็นได้ชัดว่าหลังจากที่เล่นเกมไปแล้วเมื่อวานนี้ วันนี้เธอเริ่มคุ้นเคยกับเกมแล้ว


    ในฐานะลูกสาวของตระกูลนาหลันเธอคุ้นชินกับการต่อสู้ระหว่างลูกพี่ลูกน้องภายในตระกูลอยู่แล้ว อย่างไรก็ตามนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับประสบการณ์ที่อันตรายเช่นนี้


    คฤหาสน์หลังนี้ที่เต็มไปด้วยกับดักมากมายมันสามารถมอบประสบการณ์โดยตรงจากความสิ้นหวังและความตายให้กับเธอ


    กับดักที่มีภายในคฤหาสน์แห่งนี้เป็นสิ่งที่ไม่สามารถสัมผัสได้ในชีวิตจริง!


    การตายของตัวละครเธอเมื่อวานนี้เกิดจากที่เธอไม่รู้จักระบบภายในเกมและประมาทอันตรายจากสิ่งต่างๆรอบตัว สำหรับผู้หญิงที่ฉลาดเช่นเธอการตายหนึ่งครั้งคือที่สุดในชีวิตเธอ!!


    นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสกับเสน่ห์ของเกม!


    เธอได้รับการปกป้องอย่างดีจากตระกูลของเธอดังนั้น เธอจึงไม่เคยที่จะเผชิญหน้ากับอันตรายที่แท้จริงใดๆเลยส่วนมากจะโดนกำจัดก่อนที่จะมาถึงมือเธอ ดังนั้นเธอไม่แม้แต่ที่จะได้ลงไปต่อสู้และแสดงฝีมือนั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการเลย!


    การที่เธอสามารถเล่นเป็นตัวละครเป็นคนอื่นและออกค้นหาการผจญภัยในอีกโลกหนึ่งโดยไม่มีคนคอยปกป้องเธอทำให้เธอมีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน! โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอรู้สึกถึงความตายอยู่ในทุกซอกทุกมุม


    เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอได้เปิดประตูสู่อีกโลกหนึ่ง!


    มีดสั้นที่กำลังร่ายรำสีเงินอยู่ตอนนี้ดูคล้ายกับเหล่าผีเสื้อที่กำลังโบยบินอยู่ในอากาศ คนอื่นๆสามารถบอกได้เลยว่าวันนี้อารมณ์ของเธอนั้นแตกต่างจากปกติอยู่มาก


    "เธอเก่งจริงๆ"


    "มันนานมากแล้วเธอก็ยังไม่ตาย!"


    "ความลึกลับนี้ดูเหมือนจะง่ายสำหรับเธอ"


    "ข้าได้ยินมาว่าเธอเพิ่งเริ่มเล่นเมื่อวานนี้แต่ตอนนี้มันเกือบจะถึงครึ่งทางแล้วเธอกำลังตามทันซองชิงเฟิง!"


    "ว้าวเธอเร็วจริงๆ"


    ไม่นานกลุ่มผู้ที่รอเล่นเกมก็พากันมายืนดูเธอกำลังเล่นเกม


    "เฮ้!ไม่เลวเลย" ฟางฉีกลับเข้ามาในร้านของเขาแล้วมองไปยังนาหลันหมิงซื่อ  "เจ้าผ่านห้องทดลองพันธ์พืชแล้วหรือ"


    "แน่นอน" หลันหยานกล่าวอย่างภาคภูมิใจ "บางสิ่งเช่นนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับท่านหญิงนาหลัน"


    ทันใดนั้นกลุ่มผู้ปลูกฝังสวมเสื้อสีขาวและสีเหลืงก็ปรากฏตัวนอกร้านของฟางฉี


    เซียวยูล์ฟเดินมาข้างหน้าพร้อมกับชายวัยกลางคนที่ดูอ้วนเล็กน้อยเขาอยู่ในชุดคลุมสีทอง


    ดวงตาของชายผู้นี้แคบและเป็นเส้นตรง แต่มันก็ไม่สามารถที่จะซ่อนสายตาเย็นชาของเขาได้ เขาวางมือของเขาไว้ด้านหลังและค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ ทีละก้าวทีละก้าว อย่างนั้นก็ยังมีคนคอยประคองเขาเพื่อไม่ให้เขาล้มลงที่พื้น!


    ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงหน้าประตู ชายวัยกลางคนๆนั้นเหลือบมองไปยังป้ายชื่อร้าน "ยูล์ฟร้านนี้เป็นร้านที่ใช้เทคนิคสายฟ้าผ่าเพื่อเตะพวกเจ้าทั้งสามคนเมื่อวานนี้เหรอ?"


    "ใช่ มันคือที่นี่" เซียวยูล์ฟดูมีความสุข ชายวัยกลางคนนี่ชื่อ ซูฟูเว่ยแม้ว่าพวกเขาจะเรียนอยู่รุ่นเดียวกันแต่ซูฟูเว่ยก็ได้รับการฝึกฝนมาก่อนหน้านี้และได้มาถึงระดับหนึ่งของดินแดนแม่น้ำหยวนแล้ว!นอกจากนี้เขายังดำรงตำแหน่งผู้อาวุโสสูงสุดในตำหนักเต๋าซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพันธมิตรเต๋าเขามีสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณในการครอบครองอยู่มากมาย


    แม่แต่เทศมนตรีก็ต้องให้เกียรติเขาต่อร้านเล็กๆแห่งนี้


    เขาล้วงไปหยิบไข่มุกสีฟ้าในกระเป๋าสีน้ำตาลของเขาแล้วพูดว่า  "ผู้ปลูกฝังที่ซ่อนตัวอยู่ในร้านแห่งนี้มีเทคนิคสายฟ้าผ่า แต่ข้ามีนี่!ประคำกันฟ้าผ่า! ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าคนธรรมดาสามัญกล้าที่จะรังแกเจ้าเพราะมีผู้ปลูกฝังอยู่เบื้องหลังของเขา! เมื่อข้าจับเขาได้ล่ะก็ เจ้าสามารถทำทุกอย่างที่เจ้าการที่จะทำได้"


    "เอาล่ะ!"เซียวยูล์ฟถ่มน้ำลายลงพื้น "ข้าจะทำให้เขาจ่ายเงินในสิ่งที่เขาทำกับข้า!"


    จากนั้นเซียวยูล์ฟก็หันมองไปรอบๆและออกคำสั่งกับคนมากกว่าหนึ่งโหลจากตำหนักเต๋าของหลินยัน "เหล่าพี่น้องทั้งหลายเฝ้าประตูเอาไว้อย่าปล่อยให้เขาหนีออกไปได้!"


    ฟางฉีสังเกตที่มาของเสียงอย่างรวดเร็วข้างนอกร้านเขามองเห็นผู้ปลูกฝังระยะสั้นและอ้วนวนเดินมาพร้อมกับเซียวยูล์ฟและผู้ปลูกฝังอีกสองสามคนสวมเสื้อเชิ๊ตสีขาวและสวมเสื้อคลุมสีเหลือง ผู้ปลูกฝังอ้วนนั้นมองไปรอบๆร้านแล้วถามว่า "ใครคือเจ้าของร้าน!!"


    ฟางฉียกคิ้วขึ้นและมองไปที่เซียวยูล์ฟที่หลบอยู่ด้านหลังผู้ปลูกฝังอ้วน "เจ้ามาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาอีกครั้งหรือไม่"


    "อีกครั้ง?"ผู้ที่กำลังอยู่ภายในร้านอินเทอร์เน็ตทั้งหมดก็พากันมองไปที่ประตูทันที พวกเขาตกใจที่พวกเขาเห็นผู้ปลูกฝังมากมายอยู่ภายในร้านและนอกร้าน!


    "มีผู้ปลูกฝังอยู่มากมาย!" มันเป็นเรื่องยากสำหรับนักรบทั่วไปที่จะเห็นผู้ปลูกฝังมากมายเช่นนี้


    "เจ้าของร้านจะเกิดปัญหาหรือไม่" เหลียงชิถามด้วยความกังวลเล็กน้อย


    "เขามากับซู่ฟูเฟ่ยจากตำหนักเต๋าเพื่อมา...." การแสดงออกของซองชิงเฟิงนั้นตอนนี้ช่างขาดเขลา "มันไม่เป็นไร...."


    "ซูฟูเว่ยเขาเป็นผู้ปลูกฝังที่มีชื่อเสียงโด่งดัง?" อู๋ฉานถามอย่างสับสน


    "เขาเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของตำหนักเต๋าและเป็นผู้ปลูกฝังระดับ1ที่ไปถึงดินแดนแม่น้ำหยวนเจ้าคิดว่าอย่างไร?"


    "ดินแดนแม่น้ำหยวน"เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ทุกคนภายในร้านอ้าปากค้าง ผู้ฝึกฝนในดินแดนแม่น้ำหยวนนั้นเทียบเท่ากับนักรบโบราณอย่างไรก็ตามพลังที่แท้จริงของพวกเขามันสามารถพัฒนาขึ้นได้และมีโอกาสที่จะนำไปเปรียบเทียบกับอาณาจักรนักรบโบราณได้หากเขามีพลังมากยิ่งขึ้น!


    ด้วยเหตุผลนี้สถานะของนักรบที่ไม่ได้อยู่ในอาณาจักรโบราณจึงยังต่ำกว่าผู้ปลูกฝังอย่างมาก


    "จะดีที่สุดถ้าพวกเขาสามารถสอนบทเรียนให้เจ้าของร้านได้แล้วท่านหญิงนาหลันก็จะสามารถก้าวออกมาช่วย...."หลันหยานจินตนาการอย่างบ้าคลั่งให้ฟางฉีได้รับบทเรียน


    เซียวยูล์ฟหัวเราะออกมาเสียงดัง "วันนี้พี่ชายอาวุโสซูนำลูกปัดขับไล่สายฟ้าของเขามาตอบโต้เทคนิคสายฟ้าของเจ้า!!!มาดูกันว่าวันนี้เจ้ายังจะเย่อหยิ่งได้อีกหรือเปล่า"


    จากนั้นเขาพูดกับผู้ฝึกฝนหกคนที่อยู่ข้างหลังเขาว่า "ไปจับเขามา!!"


    "ตรวจพบผู้ที่กำลังจะก่อปัญหาในร้านเปิดใช้งานการลงโทษด้วยสายฟ้า"


    ผู้ปลูกฝังด้านข้างเซียวยูล์ฟกำลังจะเปล่งแสงทางวิญญาณออกมาก่อนที่แสงสีขาวจะกระพริบต่อหน้าต่อตาพวกเขา!


    "เปรี้ยง!!!"


    ในอีกเสี้ยววินาทีผู้ปลูกฝังก็ถูกโยนออกไปในสภาพร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยบาดแผลและร่างกายของพวกเขาล้วนคล้ายถูกไฟเผาไหม้สีดำสนิท!


    "น้องชายเซียวมาหลบที่นี่ข้ามีสิ่งประดิษฐ์ป้องกันฟ้าผ่า....."


    "เปรี้ยง!!!" เสียงดังลั่นก้องร้านอีกครั้ง


    ก่อนที่ซูฟูเว่ยจะพูดจบประโยคพวกเขาก็พากันโบกมือและเท้าขึ้นไปในอากาศขณะที่พวกเขากระโดดออกจากร้านของของฟางฉี


    "นั่นคือพลังของนักรบโบราณ?" เหลียงชิถาม


    "ข้าพูดอะไรกันนะ?"ซองชิงเฟิงพึมพำ


    "..........." หลันหยาน


    "พวกบ้านี่*@#$#!@" ฟางฉีสบถในขณะที่เขาชี้ไปที่ผู้ปลูกฝังนอกประตูของเขา "เอาพวกนรกนี่ออกไปให้พ้นหน้าข้า!!!"


    ผู้ปลูกฝังที่อยู่ด้านนอกวิ่งหนีไปในทันที!


    "ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว!"ฟางฉีโบกมือของเขา "มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย"


    "ท่านหญิงนาหลัน......."ริมฝีปากของหลันหยานกระตุกขณะที่เธอพูดเบาๆ "เซียวยูล์ฟถูกเตะออกไป"


    "ใช่ข้าเห็นในสิ่งที่เกิดแล้ว"


    *******************************


    ว่าจะไม่ลงแล้วแต่เห็นขึ้น Top 10 ลงให้วาาจะอู้สักหน่อยอดเลย5555 ยังรักทุกคนเหมือนเดิมละครับ Thank you

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×