ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักด่วน ขบวนสุดท้าย

    ลำดับตอนที่ #5 : สถานะอะไร (๕๐%)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.81K
      10
      10 มี.ค. 59

     

    อนาวิลาบอกลาศรุตาซึ่งยืนรอส่งนักเรียนอยู่หน้าโรงเรียนด้วยความรีบเร่งผิดจากทุกวัน เธอมาคิดๆ ดูแล้วว่าควรจะสร้างไมตรีต่อเพื่อนร่วมชายคา บางทีถ้าเขาไว้ใจเห็นเธอเป็นเหมือนเพื่อนแล้วล่ะก็ ชีวิตเธอคงสงบสุข และคุณตาบนสวรรค์อาจมองมาอย่างเป็นสุขก็ได้

    จากโรงเรียนอนุบาลเล็กๆ ในซอยที่ทางลัดทะลุถึงมาถึงบ้านกลางเก่ากลางใหม่บนเนื้อที่กว้างขวางใช้เวลาเพียงสิบนาที ทว่าหญิงสาวต้องลงจากรถจักรยานยนต์รับจ้างมาด้วยความผิดหวังเมื่อไม่เห็นรถสปอร์ตสีแดงจอดอยู่

    แทนที่จะไขรั้วเข้าไปตามเสียงเห่าเรียกของเจ้าสี่ตัว อนาวิลาเดินย้อนออกมาทางปากซอยเพื่อจะต่อรถประจำทางไปศูนย์การค้าใกล้ๆ เธอใช้เวลาเลือกซื้อของที่ต้องการไม่นาน สินค้าชิ้นไหนติดป้ายลดราคาจะได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ แต่ครั้นถือถุงพะรุงพะรังเต็มสองมือออกมา ฟ้าภายนอกก็มืดครึ้มเต็มที

    หญิงสาวมองไฟท้ายของรถบนท้องถนนซึ่งการจราจรติดขัด ก่อนตัดสินใจเดินเลยไปจากป้ายรถเมล์เพื่อเดินกลับเอง แค่เพียงสองป้ายรถเมล์เท่านั้นก็จะถึงซอยบ้าน แต่น้ำหนักหลายกิโลกรัมของทั้งอาหารสุนัขและผงซักฟอกที่ถ่วงอยู่สองมือก็ทำเอาระยะทางสั้นราวกับจะไกลออกไป สายลมเย็นยามค่ำคืนไม่มีผลต่อร่างอวบที่เหงื่อโทรมกาย

    อนาวิลาแบกสังขารและข้าวของพะรุงพะรังขึ้นสะพานลอย เธอผ่อนลมหายใจทางปากพลางนึกถึงเรื่องที่จะต้องทำเป็นลำดับต่อไปเมื่อกลับถึงบ้าน

    หญิงสาวไม่ได้ต่อคิวรอรถจักรยานยนต์รับจ้างหน้าปากซอยซึ่งมีลูกค้ายืนรอยาวเหยียด เธอกระชับหูหิ้วถุงพลาสติกในมือขณะเดินเรื่อยต่อไป ก่อนจะต้องชะงักฝีเท้าทันทีที่เห็นรถสปอร์ตสีแดงจอดแอบอยู่หน้าบ้าน เธอรวบรวมแรงฮึดอีกครั้งเมื่อเห็นชายหนุ่มเปิดประตูรถลงมา ท่าทางคนรอหัวเสียทีเดียว

    "นี่มันบ้านใครกันแน่ ทนายถึงให้กุญแจบ้านไว้กับเธอ แทนที่หลานตาอย่างฉัน" นายโปรดบ่นด้วยความหงุดหงิด

    อนาวิลาวางถุงข้าวของกับพื้นพลางรีบไขกุญแจรั้วให้เขาเลี้ยวรถเข้ามา เธอยืนแอบรอเพื่อปิดรั้วให้เรียบร้อย แล้วจึงตามเข้าไปในบ้านก็เห็นเขาสลัดรองเท้าบู๊ตหนังสีน้ำตาลไปคนละทิศทางหน้าประตู

    "เฮ้ย ทำบ้าอะไรน่ะ" เขาอุทานอย่างตกใจเมื่อหันมาเห็นเธอก้มเก็บรองเท้าตนไว้ในตู้

    "ถ้าไม่อยากให้ยุ่ง ต่อไปก็เก็บไว้ในตู้สิ เดี๋ยวเกิดเจ้าสี่ตัวมาฉี่หรือเอาไปกัดเล่น รองเท้านายก็จะพัง"

    นายโปรดมองตามคนที่เดินผ่านหน้าตนไปอย่างนึกทึ่ง เธอไม่ใช่คนรับใช้ของเขา อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยรู้สึกเช่นนั้นแม้ว่าเธอจะมีหน้าที่ดูแลบ้านตามสัญญาก็ตาม

    อารมณ์ฉุนเฉียวก่อนหน้านี้กลับกลายเป็นความฉงน อะไรทำให้เธอดูพร้อมรับมือกับเขาได้อย่างสงบนิ่งกว่าเคย

    "อะไร" ชายหนุ่มถามทั้งที่เห็นว่าอีกฝ่ายยื่นกุญแจบ้านให้ "ให้ทำไม"

    "ก็นี่บ้านของนายนี่นา นายมีสิทธิ์จะเข้าออกเมื่อไรก็ได้"

    เมื่อเขายังไม่ยื่นมือมารับ เธอจึงคิดได้ว่าเขาอาจลำบากใจที่ต้องรับของจากมือเธอ หญิงสาววางมันไว้ให้ยังโต๊ะรับแขก แล้วตนจึงหิ้วถุงทั้งหมดไปเก็บยังที่ของมันหลังบ้านนั่นเอง

    นายโปรดนิ่วหน้ามองคนที่สาละวนรื้อข้าวของออกมา ทั้งหมดนั้นคงมีน้ำหนักไม่น้อย รวมกันอาจถึงสิบกิโลกรัมเสียด้วยซ้ำ

    “แล้วของที่ซื้อมากับค่ากับข้าวแต่ละวันน่ะเท่าไร แต่ฉันว่าฉันจ่ายเธอเป็นรายเดือนเลยก็ดี จะได้ไม่ต้องมาเบิกกันทุกวัน" ชายหนุ่มใช้เสียงแข็งกลบเกลื่อนใจซึ่งอ่อนลง

    อนาวิลาเก็บของชิ้นสุดท้ายก่อนจะหันไปตอบอย่างใจเย็น ตรงข้ามกับความเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน

    "ไม่ต้องหรอก ก็ค่าใช้จ่ายในบ้านมันรวมอยู่ในเงินเดือนฉันอยู่แล้วไง"

    "แน่ใจ ไม่ใช่เอาเรื่องนี้มาแบล็กเมล์ฉันทีหลังหรอกนะ"

    เขากระตุกยิ้มมุมปากอย่างรู้เท่าทัน ก่อนจะหยิบธนบัตรมูลค่าหนึ่งพันบาทจำนวนสองใบวางไว้ข้างกุญแจ

    "ค่าของที่ซื้อวันนี้ คงพอมั้ง ที่เหลือของเดือนนี้ก็คำนวณมาให้ฉันแล้วกัน"

    นายโปรดหยิบพวงกุญแจบ้านที่ห้อยตุ๊กตากระต่ายไปแทน เขาเหวี่ยงมันกับนิ้วชี้พลางขึ้นบันไดไป

    อนาวิลาผ่อนลมหายใจยาว เธอหันหลังพิงเคาน์เตอร์ครัวอย่างเหนื่อยใจ ลำพังงานบ้านน่ะไม่เท่าไร แต่ต้องข่มใจทนเด็กเหลือร้ายยิ่งกว่าลูกศิษย์ยี่สิบคนในห้องเรียนรวมกัน นับเป็นสิ่งที่ยากที่สุดสำหรับเธอ

     

    ความเหนื่อยล้ามาทั้งวันจากทั้งงานประจำและงานบ้านทำให้หญิงสาวคิดว่าค่ำคืนนี้ตนคงได้อยู่ในห้วงนิทราอันแสนสุข แต่ก็ผิดคาดเมื่ออาการครั่นเนื้อครั่นตัวรุมเล่นงานเธอ รวมทั้งอาการปวดท้องน้อยแทบเกร็งตัว เธอต้องงอตัวเดินกุมท้องไปเข้าห้องน้ำ เมื่อวันนั้นของเดือนมาพร้อมกับไข้หวัดจู่โจม

    เธอคลานกลับไปนอนคู้บนเตียง นอกจากปวดท้องเช่นทุกครั้งของเดือนแล้วยังปวดศีรษะเพราะพิษไข้ ลำคอแห้งผากไปหมด กระนั้นอนาวิลาก็ไม่มีกำลังจะลงไปหาน้ำอุ่นดื่ม เธอได้แต่พยายามข่มตานอน

    ..........................

    อุ่นป่วยซะแล้ววว อุ่นดีกับนายโปรดขนาดนี้ ตอนหน้าคงมีใครบางคนดูแลบ้างเน้อ อิอิ

    และขอแจ้งข่าวนิดนึงนะคะ นอกจากร้านนายอินทร์แล้ววว ตอนนี้ #โซ่พิสุทธิ์ ก็มีวางจำหน่ายที่ร้าน B2S ด้วยนะคะ

    หรือสั่งซื้อได้ทาง http://www.central.co.th/en/g/%E0%B9%82%E0%B8%8B%E0%B9%88%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B9%8C


    *แอบบอกว่าแพรวปลาบปลื้มกับยอดขายของเดือนที่แล้วมากเลยค่ะ ขอบคุณผู้มีอุปการะคุณทุกท่านนน ขอเวลาคิดหาอะไรสนุกๆ มาตอบแทนคนอ่านก่อนนะคะ <3 *

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×