คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 16
BAEKHYUN PART
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก…
ผมวิ่งไปหา(ชื่อของคุณ)โดยไม่สนใจใครทั้งนั้น ร่างของเธอนอนจมกองเลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลจนดูมากกว่าปกติ
“(ชื่อของคุณ)! อย่าเป็นอะไรนะ! ฟื้นสิ!” ผมจับมือเธอขึ้นมาแนบกับหน้าโดยไม่รังเกียจเลือดที่ติดอยู่ตะโกนเรียกชื่อของเธอด้วยความหวังให้เธอลืมตาขึ้นมา ให้เธอตื่นขึ้นมาหาผม...
“โทรเรียกรถพยาบาลสิ! ใครก็ได้!” เสียงของแทมินลอดเข้ามาในหูทำให้ผมหันไปมอง ภาพที่พร่าเลือนทำให้ผมรู้ว่าผมกำลัง’ร้องไห้’…
ผมปาดน้ำตาออกแล้วมองแทมินที่กำลังกระชากตัวแทยอนนูนาออกมาจากรถ แทมินผลักตัวนูนาใส่รถอย่างแรงจนเธอทรุดกับพื้น แต่ซูโฮฮยองก็เข้ามาห้ามไว้โดยมีชานยอลและเซฮุนเข้าไปกระชากแทมินให้ออกห่างจากตัวนูนา
“ทำไม(ชื่อของคุณ)เป็นอย่างนี้ล่ะแบค! ตอบนูนาสิ!”
เจสสิก้านูนาถามผมเสียงดัง ผมจึงหันไปมองหน้าของนูนาที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา
“แทยอนนูนา…ขับรถชน(ชื่อของคุณ)ครับ…”
“ว่าไงนะ!” ยูรินูนาถามเสียงดังแล้วหันไปมองแทยอนนูนาก่อนที่จะลุกออกจากตัว(ชื่อของคุณ)ไปหาแทยอนนูนาที่ร้องไห้อยู่
“(ชื่อของคุณ)…ฟื้นสิ นูนาอยู่นี่นะ…ฟื้นสิ(ชื่อของคุณ)” เจสสิก้านูนาพูดแล้วใช้มือลูบเอาเลือดที่ไหลมาโดนหน้า(ชื่อของคุณ)ออกเบาๆ…
เบาเหมือนเสียงลมหายใจของเธอ…
END BAEKHYUN PART
ตอนนี้สถานการณ์วุ่นวายมากจนน่ากลัว เสียงต่างๆไม่ว่าจะเป็นเสียงร้องไห้ เสียงตะโกนด่าว่าดังสะท้อนไปมาในลานจอดรถ
“หึหึ! ยัยนั่นสมควรแล้วที่จะโดนแบบนี้! สมควรแล้ว!” แทยอนพูดแล้วหัวเราะออกมาทำให้แทมินแทบจะเข้าไปทำร้ายเธอ แต่ก็มีคนเข้ามาตัดหน้าเขาซะก่อน!
เพียะ!
“ยัยบ้า! เธอบ้าไปแล้วรึไง! ขับรถชน(ชื่อของคุณ)แล้วหัวเราะออกมาอย่างนั้นได้ยังไงกันฮะ! เธอไม่รู้สึกผิดบ้างรึไงแทยอน นั่นมันน้องสาวเธอนะ!” ยูริพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด
“น้องสาวเหรอ! เหอะ! จะบอกให้ว่าฉันไม่เคยนับยัยนั่นเป็นน้องสาว ยัยนั่นก็แค่ตัวเสนียดที่ทำตัวเป็นแมงดามาเกาะครอบครัวฉันกินเท่านั้นแหละ!”
แทมินตรงเข้าไปหาแทยอนอย่างแรงจนตัวเธอกระแทกเข้ากับรถที่พิงอยู่อย่างแรงแล้วที่จับกรามของแทยอนให้เงยหน้ามามองเขาแน่น…
“พูดอีกทีสิ”แทมินพูดแล้วขบกรามตัวเองแน่น แทยอนยิ้มอย่างไม่กลัวแม้จะเจ็บตรงที่กรามเพราะแทมินบีบแรงมากก็ตาม
“(ชื่อของคุณ)เป็นตัวเสนียด…เป็นตัวเสนียดที่ไม่มีใครต้องการ!”
“งั้นเหรอ…ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ขอให้รู้ไว้เลยว่าตัวเสนียดที่เธอหมายถึงมีค่ากว่าเธอเป็นล้านเท่า!”
วี้หว่อ วี้หว่อ
เสียงรถพยาบาลดึงความสนใจจากทุกคนได้เป็นอย่างดี หน่วยแพทย์ลงมาจากรถแล้วกันให้แบคฮยอนกับเจสสิก้าออกไปจากตัวคุณแล้วค่อยๆยกร่างของคุณขึ้นไปบนเตียงพยาบาลแล้วนำขึ้นไปบนรถอย่างรวดเร็ว
แทมินผละออกจากแทยอนแล้ววิ่งขึ้นไปบนรถเป็นคนแรก เขาจับมือคุณแน่นด้วยความกลัว สิ่งที่เขาเห็นบนตัวคุณมีแต่เลือด…เลือดเต็มไปหมด
“นายอย่าขึ้นมา!” เสียงของแทมินทำให้แบคฮยอนที่กำลังจะก้าวขึ้นรถชะงัก
“อะไรนะ…”
“ไปจัดการเรื่องแทยอนให้เสร็จ…”
“ขอโทษนะคะ! กรุณาถอยด้วยค่ะ!”
เสียงของพยาบาลพูดกับแบคฮยอนเพื่อจะปิดประตูรถทำให้แบคฮยอนถอยห่างจะประตู เขามองรถพยาบาลที่แล่นออกไปด้วยความรวดเร็ว…
แบคฮยอนเดินฝ่าผู้คนไปหาแทยอนที่นั่งร้องไห้อยู่กับพื้น เขานั่งยองๆตรงหน้าแทยอนทำให้แทยอนเงยหน้าที่มีรอยแดงจากการตบของยูริและจากแทมินขึ้นมามองอย่างดีใจ
“แบค! แบคมาช่วยนูนาใช่มั้ย! นูนาไม่ได้ทำนะ! (ชื่อของคุณ)โกหก!”
“พอเถอะครับ…” แบคฮยอนพูดเสียงเรียบทำให้แทยอนชะงัก
“แบค…”
แบคฮยอนจับแขนแทยอนแน่นจนแทยอนร้องด้วยความเจ็บ แต่แบคฮยอนก็ยังไม่ปล่อย เขามองแทยอนอย่างเย็นชาจนแทยอนกลัว…
“เลว…” คำที่ออกมาจากปากของแบคฮยอนทำให้ทุกคนนิ่งกันหมด
“ฉันจะพาแทยอนนูนาไปหาตำรวจ คนอื่นๆตาม(ชื่อของคุณ)ไปนะ”
แบคฮยอนพูดแล้วกระชากตัวแทยอนขึ้นมาจากพื้นอย่างแรงแล้วจับแทยอนยัดเข้าไปในรถที่เพิ่งขับชนคุณมาเมื่อกี้…
เมื่อแบคฮยอนนั่งที่คนขับแล้วเขาก็ขับออกไปที่สถานีตำรวจอย่างรวดเร็วโดยไม่สนเสียงของแทยอนที่พูดอยู่…
“ฉันไม่ผิด…ไม่ผิด... ยัยนั่นสมควรแล้ว…สมควรแล้วที่จะโดนแบบนั้น…ฉันไม่ผิด…”
@โรงพยาบาล
เป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วที่คุณเข้าไปอยู่ในห้องฉุกเฉิน แทมินนั่งรออยู่หน้าห้องพร้อมกับเจสสิก้า ยูริ และซูโฮที่ขับรถตามมา ส่วนเมมเบอร์คนอื่นๆของทั้งสองวงโดนเมเนเจอร์ไล่ให้กลับหอไปหมดแล้ว ที่เจสสิก้า ยูริและซูโฮยังอยู่ได้เพราะแทมินขอให้อยู่ เมเนเจอร์เลยยอม
แทมินผุดลุกขึ้นอย่างทนไม่ไหวเมื่อเห็นพยาบาลวิ่งกลับเข้าไปในห้องฉุกเฉินพร้อมกับหอบถุงเลือดไปด้วยเป็นรอบที่สาม!!
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้วะ!!” แทมินตะโกนออกมาอย่างโมโห ซูโฮเลยเดินเข้าไปหา
“ใจเย็นๆนะครับแทมิน (ชื่อของคุณ)จะต้องไม่เป็นไร…เธอจะต้องไม่เป็นไรครับ”
“เหรอ…แต่นี่มันรอบที่สามแล้วนะซูโฮ! ทำไม(ชื่อของคุณ)ถึงต้องใช้เลือดเยอะขนาดนั้นด้วย! นี่มันไม่ปกตินะ!” แทมินพูดแล้วเขย่าคอเสื้อของซูโฮไปมาจนยูริต้องพูดห้าม
“พอเถอะแทมิน!”
แทมินชะงักแล้วหันไปมองหน้ายูริที่กำลังกอดเจสสิก้าที่ร้องไห้อยู่ เขายอมปล่อยมือออกจากคอเสื้อซูโฮแล้วทรุดตัวลงไปนั่งกอดเข่าอยู่กับพื้น
“แทมินครับ…”
“ฮึก…(ชื่อของคุณ)…”
ซูโฮนิ่งไปเมื่อรู้ว่าแทมินร้องไห้… ซูโฮตบไหล่แทมินเบาๆเพื่อปลอบใจแล้วเดินกลับไปนั่งข้างๆยูริเหมือนเดิม ปล่อยให้แทมินนั่งอยู่กับพื้นคนเดียว…
“(ชื่อของคุณ)!!”
เสียงที่เรียกชื่อของคุณทำให้ทุกคนเงยหน้าเพื่อหาที่มาของเสียงก่อนที่จะหันไปหาแทมินเมื่อรู้ว่าเจ้าของเสียงเป็นใคร…
ไม่ใช่แทมิน…
แต่เป็นแบคฮยอน!!
“(ชื่อของคุณ)เป็นยังไงบ้างแทมิน!” แบคฮยอนตรงเข้าไปดึงแทมินให้ขึ้นมาจากพื้นแล้วถามเสียงดังก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าแทมินร้องไห้…
“แก…”
“หึ! เป็นยังไงบ้างงั้นเหรอ…” แทมินแค่นหัวเราะเล็กน้อย
“…”
“ก็เหมือนคนกำลังจะตายตั้งแต่วันที่แกข่มขืนเธอนั่นแหละ! ไอ้ชั่ว!”
ตุบ!
แทมินตรงเข้าไปชกหน้าแบคฮยอนอย่างแรงจนแบคฮยอนล้มลงไปกับพื้น แต่แทมินก็ยังตามไปชกต่อ แต่น่าแปลกที่แบคฮยอนไม่สู้กลับเลยสักนิด…ไม่แม้แต่จะป้องกันตัวเองเลยด้วยซ้ำ…
ซูโฮ ยูริและเจสสิก้าได้แต่หันหน้าไปทางอื่นโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา…เพราะมันสมควรแล้วที่แบคฮยอนจะโดนแบบนั้น ยูริปล่อยน้ำตาตัวเองให้ไหลทั้งที่เธอปกติเธอไม่ใช่คนที่ร้องไห้ง่ายๆ ส่วนซูโฮก็เงยหน้าขึ้นมองเพดานเพื่อให้น้ำตาที่คลออยู่ไหลกลับเข้าไป…
ตุบ! ตุบ!
แทมินยังคงระบายความแค้น ความโมโห ความโกรธใส่แบคฮยอนต่อไปเรื่อยๆ ตอนนี้สภาพของแบคฮยอนสะบักสะบอมพอตัว แต่แทมินกลับไม่เป็นอะไรเลยสักนิดเดียว
“กรี๊ด! หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ! หยุด!”
เสียงของพยาบาลที่มาเห็นเหตุการณ์ทำให้แทมินยอมหยุด เขาลุกขึ้นมาจากตัวแบคฮยอนแล้วโค้งตัวขอโทษในขณะที่แบคฮยอนค่อยๆยันตัวเองขึ้นมาจากพื้นอย่างยากลำบาก
“ขอโทษจริงๆครับ…ขอโทษครับ”
“คุณไม่มีสิทธิมาทำอย่างนี้นะคะ! ถ้าทำอีกฉันจะเรียกบุรุษพยาบาลมาลากตัวคุณออกไป!” พยาบาลพูดเสียงแข็งใส่แทมินที่ได้แต่ก้มหน้ายอมรับผิด
“แล้วคุณผู้ชายคนนั้นเดี๋ยวไปกับฉันนะคะ ฉันจะพาไปทำแผล” พยาบาลบอกกับแบคฮยอนเมื่อเห็นสภาพของเขา
“ไม่…”แบคฮยอนยังพุดไม่จบแต่เจสสิก้าก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
“พาเขาไปเลยค่ะคุณพยาบาล…แล้วช่วยทำแผลให้นานๆเลยนะคะ” แบคฮยอนหันไปมองหน้าเจสสิก้าแต่ก็ต้องหลบตาและลุกขึ้นตามพยาบาลที่ช่วยประคองอยู่เมื่อเห็นสายตาของเจสสิก้า
สายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา…แต่ก็เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาเช่นเดียวกัน…
“เป็นไงล่ะ…ได้ระบายพอรึยัง”เจสสิก้าถามแทมินที่ใช้มือปาดเหงื่อตัวเองอยู่ แทมินเหลือยมองเจสสิก้านิดหน่อย
“ก็ดีขึ้นเยอะ”
แอ๊ด!
คุณหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้าอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด แทมิน เจสสิก้า ยูริและซูโฮจึงรีบเข้าไปหาทันที
“คุณหมอครับ! (ชื่อของคุณ)เป็นยังไงบ้างครับ!”แทมินถามคุณหมออย่างร้อนใจ คุณหมอยิ้มให้บางๆก่อนจะตอบว่า
“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ รวมถึงเด็กในท้องด้วย” คำพูดของคุณหมอทำให้ทุกคนยืนตัวแข็งกันไปหมด ยูริเบิกตาโพลงแล้วค่อยๆขยับริมฝีปากถามช้าๆ
“!!!”
“พวกคุณอาจจะตกใจที่เห็นพยาบาลวิ่งไปเอาถุงเลือด นั่นเป็นเพราะคนไข้เสียเลือดมากน่ะครับ แต่ตอนนี้ทั้งตัวแม่และตัวเด็กปลอดภัยแล้วนะครับ แต่หมอจะให้อยู่ในห้องไอซียูก่อนเพื่อดูอาการเผื่อว่ามีอาการแทรกซ้อนขึ้นมา
เพราะในเคสที่คนไข้โดนชนขนาดนี้มีความเสี่ยงสูงมาก โดยเฉพาะยิ่งมีเด็กในท้องด้วยแล้วยิ่งน่าเป็นห่วงเข้าไปใหญ่ แต่ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว ถือว่าโชคดีมากๆเลยนะครับ”
“งั้นเหรอคะ…”ยูริตอบกลับเบาๆ
“ครับ งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ” คุณหมอพูดแล้วเดินจากไปทิ้งแต่คำพูดที่น่าตกใจของตัวเองไว้เท่านั้น…
‘คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ รวมถึงเด็กในท้องด้วย’
ท้อง…งั้นเหรอ?
----------------------------------------------------------------------
BAEKHYUN PART
“ขอบคุณครับ”
ผมขอบคุณพยาบาลที่ทำแผลให้แล้วรีบวิ่งกลับไปที่ห้องฉุกเฉิน แต่เมื่อไปถึงแล้วกลับไม่มีใครแม้แต่คนเดียว
“ขอโทษนะครับ คนที่มาผ่าตัดในห้องนี้หายไปไหนแล้วครับ” ผมถามพยาบาลอีกคนที่เดินผ่านมา
“อ๋อ คนไข้อยู่ที่ห้องไอซียูค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
@ห้องไอซียู
ผมเปิดประตูห้องเข้าไปทันทีที่ไปถึงก่อนจะพบกับแทมิน เจสสิก้านูนา ยูรินูนาและซูโฮฮยองที่ยืนอยู่รอบๆเตียงผู้ป่วย
“แบค…” เจสสิก้านูนาพึมพำชื่อของผมออกมาแล้วหันหน้าไปทางอื่นราวกับไม่ต้องการมองหน้าผม
“(ชื่อของคุณ)เป็นยังไงบ้างครับ คุณหมอว่าอะไรบ้างรึเปล่า”ผมถามถึงอาการของ(ชื่อของคุณ) แต่ก็ไม่มีใครตอบกลับมา…มีเพียงสายตาที่มองมาเหมือนจะฆ่าผมเท่านั้น….
ผมยิ้มฝืนๆบนใบหน้าแล้วเดินไปที่เตียงซึ่งทั้งสี่คนก็ถอยห่างออกมาและเดินออกจากห้องไปเงียบๆ แต่แทมินและซูโฮฮยองก็เดินมาหยุดข้างๆผมและกระซิบออกมาเบาๆ…
“รู้ตัวมั้ยแบคฮยอน…ว่านายมันเลวยิ่งกว่าแทยอนซะอีก”
จากนั้นแทมินก็เดินชนไหล่ผมแล้วเดินออกจากห้องไป ผมหันมามองหน้าซูโฮฮยองที่มองผมอยู่ก่อนแล้ว ฮยองเดินเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆแล้วยัดบางสิ่งบางอย่างใส่มือของผม…
แหวนของ(ชื่อของคุณ)…
ผมยืนนิ่งอยู่กับที่สักพักแล้วค่อยๆเดินไปที่เตียง…
เตียงที่มีร่างของ(ชื่อของคุณ)อยู่…
ร่างของ(ชื่อของคุณ)นอนนิ่งสนิทอยู่บนเตียง ดวงตากลมโตที่เคยมองผมอย่างเกลียดชังไม่ลืมตามามองเหมือนอย่างเคย…ริมฝีปากบางก็ไม่ขยับมาด่ามาว่าผม…
ผ้าพันแผลที่พันอยู่รอบหัวของ(ชื่อของคุณ)ทำให้ผมรู้สึกเศร้า เจ็บปวดและโกรธตัวเองมากขึ้นไปอีก ผมจับมือเรียวสวยของ(ชื่อของคุณ)ขึ้นมาแล้วค่อยๆบรรจงใส่แหวนลงบนนิ้วของเธอ จากนั้นก็จับมือเธอขึ้นมาจูบเบาๆ…
“ขอโทษนะ(ชื่อของคุณ)... อย่าทิ้งฉันไปเลยนะ ฉันขอโทษ…” ผมพูดแล้วหลับตาลงให้’น้ำตา’ไหลออกมา…
“ฮึก…ขอโทษจริงๆ…ฮึก!” ผมพูดเสียงกระท่อนกระแท่นแล้วปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของตัวเอง
ผมลุกขึ้นแล้วยื่นหน้าเข้าไปหา(ชื่อของคุณ)เพื่อจูบเบาๆที่ริมฝีปากของเธอ… ผมค้างอยู่ท่านั้นไว้สักพักแล้วถอนริมฝีปากออกมา จากนั้นก็เอาหน้าผากตัวเองชนกับหน้าผากเธอแล้วพูดคำที่ออกมาจากใจ…คำที่ผมเพิ่งรู้เมื่อกำลังจะสูญเสียเธอไป…
“ฉันรักเธอนะ…(ชื่อของคุณ)”
ผมพูดพร้อมกับน้ำตาที่หยดลงบนหน้าของ(ชื่อของคุณ)…
END BAEKHYUN PART
@หอพักEXO
“ทำไมมึงถึงทำอย่างนี้วะแบคฮยอน!”
เสียงที่ดังของเมเนเจอร์ทำให้แบคฮยอนที่โดนบังคับให้เล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ที่คุณก้าวเข้ามาในชีวิตของพวกเขาได้แต่ก้มหน้านิ่ง
ตอนที่แบคฮยอนกำลังเล่า…ซูโฮก็จะขัดขึ้นมาเพื่อเล่าเรื่อง’จริง’ตลอด… ทำให้เขาและเมมเบอร์คนอื่นต่างก็ตกใจและช็อคไปตามๆกัน
“ผม…”
“กูรู้ว่ามึงชอบแทยอนมาก…กูถึงไม่ห้ามที่มึงจะคบกับแทยอนจนกูต้องโดนท่านประธานด่า! แต่กูไม่คิดว่ามึงจะโง่ จะหลงแทยอนจนขนาดทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งได้ขนาดนี้!”
“ผมไม่ได้ชอบแทยอนนูนาแล้วครับ!” แบคฮยอนพูดขัดขึ้นมาเสียงดังทำให้เมเนเจอร์แค่นยิ้มอย่างโมโห
“งั้นเหรอ…แต่ทำไมมึงถึงเพิ่งรู้ตัวล่ะวะ! ทำไมถึงเพิ่งรู้ตัวตอนที่(ชื่อของคุณ)โดนรถชนฮะ!”
“…”
“กูไม่รู้จะพูดอะไรกับมึงแล้วว่ะแบคฮยอน…”
เมเนเจอร์พูดด้วยความเหนื่อยอ่อน…ปกติเขาจะใจดีมากและไม่พูดคำหยาบอย่างนี้…แต่นี่มันเกินทนแล้วจริงๆ!
แบคฮยอนกำมือแน่นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะทุกอย่างมันเป็นความจริงทั้งหมด…
“แบค…” คริสเดินเข้ามาหาแบคฮยอนแต่ไม่ทันจะพูดอะไรต่อก็โดนเมเนเจอร์สวนเข้าให้ก่อน
“มึงอย่ามาปลอบแบคฮยอนมันเลยคริส มึงก็ผิดเหมือนกัน!”
“…”
“พวกมึงทุกคนก็โง่เชื่อแทยอนกันหมด…โอเคเรื่องนี้กูจะไม่พยายามว่า แต่ประเด็นคือทำไมถึงไปด่าไปว่า(ชื่อของคุณ)ทั้งที่ไม่รู้ว่าที่แทยอนพูดมันคือเรื่องจริงรึเปล่าวะ!”
“…”
“สิ่งที่พวกมึงทุกคนทำก็เหมือนเป็นการซ้ำเติมชีวิตห่วยๆของ(ชื่อของคุณ)ให้เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม! โดยเฉพาะมึง แบคฮยอน! ถ้าไม่ติดว่าท่านประธานจะว่า กูจะไปบอกตำรวจเรื่องที่มึงข่มขืน(ชื่อของคุณ)แล้ว!”
“…”
“พวกมึงทำตัวเหมือนคนไม่มีหัวใจว่ะ!”
สิ่งที่เมเนเจอร์พูดทำให้เมมเบอร์ในEXOต่างก็เครียดและหันหน้าหนีไปทางอื่น… ใครว่าพวกเขาไม่มีหัวใจล่ะ… ถ้าไม่มีจริง…พวกเขาก็คงไม่มานั่งรู้สึกผิด เจ็บปวดและอยากขอโทษในสิ่งที่พวกเขาทำลงไปกับคุณหรอก
เมเนเจอร์ถอนหายใจอย่างหมดแรงแล้วพูดต่อ
“วันนี้พวกมึงก็รีบพักเก็บแรงเตรียมตัวรับศึกหนักได้เลย”
“…”
“กูจะไปละ…แต่อยากจะบอกพวกมึงไว้อย่างหนึ่ง…
พวกมึงแม่งทำให้กู…ทำให้แฟนคลับ…และคนที่รักพวกมึงผิดหวังว่ะ”
ปึง
เมื่อเมเนเจอร์ออกไป…ทุกอย่างก็เงียบไปหมด มีเพียงเสียงร้องไห้ที่ของแบคฮยอนที่ทรุดลงไปกับพื้นเท่านั้น…
“ฮึก…ฮึก…”
แบคฮยอนร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร ร้องไห้เหมือนจะตายซะให้ได้… ชานยอลมองเพื่อนสนิทตัวเองอย่างหดหู่ใจแล้วเดินเข้าไปนั่งข้างๆ…
“อย่าโทษตัวเองเลยนะเว้ยแบค…เรื่องนี้ทุกคนก็ผิดหมดอย่างที่เมเนเจอร์บอกอ่ะแหละ แต่ว่านะ…ไม่ว่าพรุ่งนี้เราจะเจออะไร จะหนักหนาสักแค่ไหน…
แต่ว่ายังไง…พวกเราก็จะไม่ทิ้งกันนะเว้ย”
วันต่อมา
‘ช็อคทั้งวงการ! ความเลวร้ายของแทยอนและยุนอาที่ทำในอดีตกับน้องสาวของตัวเอง!’
‘โซวอนออกมาแสดงความผิดหวังในตัวแทยอนและยุนอาทั้งในโซเชี่ยลมีเดียต่างๆและติดประกาศตามถนน!’
‘อึ้ง! ยอดแฟนคลับของโซนยอชิแดลดลงเกือบสองแสนคน!’
‘หลุด! ภาพแบคฮยอนแห่งEXOกำลังร้องไห้อยู่ข้างๆน้องสาวของแทยอน!’
‘เพจที่ออกมาปกป้องน้องสาวของแทยอนตอนนี้มียอดกดไลค์ห้าหมื่นกว่าคนแล้ว’
@SM ENTERTAINMENT
“ตกลงว่าฉันจะสั่งพักงานทั้งสองวงแบบไม่มีกำหนดนะ…ระหว่างนี้ก็อย่าออกไปไหนมาไหน เก็บตัวอยู่ในหอนะ เมเนเจอร์ช่วยดูแลด้วยละกัน ส่วนเรื่องแทยอนกับยุนอา…ฉันจะจัดการเอง ไม่ต้องห่วง”
ลีซูมานสั่งเสียงเรียบแล้วลุกขึ้นเพื่อขยับร่างกายหลังจากประชุมกันมาเกือบสามชั่วโมงแล้วออกจากห้องไปอย่างเร็วโดนไม่ให้เวลาเมมเบอร์ของทั้งสองวงโค้งตัวบอกลาด้วยซ้ำ เป็นสัญญาณบอกว่าลีซูมานกำลังโมโหแค่ไหน
“พวกเราก็ไปกันเถอะนะ…”
เมเนเจอร์ของวงEXOบอกหลังจากที่วงโซนยอชิแดไปแล้ว ทุกคนพยักหน้าแล้วกำลังจะเดินออกไป แต่แบคฮยอนก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
“เดี๋ยวครับฮยอง!”
“มีอะไรแบคฮยอน”
“ผม…ขอไปเยี่ยม(ชื่อของคุณ)ได้มั้ยครับ”
แบคฮยอนรวบรวมความกล้าพูดออกมาทำให้เมเนเจอร์นิ่งไป…
“นะครับ…ฮยอง”
แบคฮยอนขอร้องอีกครั้งก่อนที่จะยิ้มกว้างเมื่อเมเนเจอร์พยักหน้าตกลง
“งั้นเดี๋ยวไปขึ้นรถกันก่อนแล้วฉันจะวนรถไปโรงพยาบาลให้ละกัน”
“เย้! ขอบคุณครับฮยอง!”
@โรงพยาบาล
แบคฮยอนวิ่งมาที่ห้องไอซียูคนเดียวกลังจากที่มาถึง แบคฮยอนเปิดประตูห้องไปอย่างรวดเร็วเพราะอยากเจอคุณ แต่หัวใจของแบคฮยอนก็ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อไม่มร่างของคุณนอนอยู่บนเตียง!
“ขอโทษครับ! คนไข้ห้องนี้อยู่ไหนครับ!”
แบคฮยอนวิ่งมาที่เคาท์เตอร์เพื่อถามนางพยาบาล
“อ๋อ คนไข้ย้ายออกไปแล้วค่ะ”
“ว่าไงนะครับ!”
“คะ…คนไข้ออกไปแล้วค่ะ ประมานหนึ่งชั่วโมงก่อน” พยาบาลตอบตะกุกตะกักอย่างตกใจ แบคฮยอนแทบจะล้มลงไปกับพื้นถ้าไม่จับเคาท์เตอร์ไว้ซะก่อน
“ขอบคุณครับ…” แบคฮยอนพูดขอบคุณอย่างเลื่อนลอย เขากำลังจะกันหลังกลับไปแต่พยาบาลก็เรียกไว้ก่อน
“อย่าเพิ่งไปค่ะ!”
“มีอะไรเหรอครับ”
“คือ…คนไข้ฝากนี่ไว้ เธอบอกว่าให้ฝากให้คุณน่ะค่ะ”
พยาบาลยื่นซองจดหมายมาให้ แบคฮยอนรีบรีบมาด้วยหัวใจที่เต้นแรงก่อนจะขอบคุณเบาๆแล้วไปหาที่ที่ไม่มีคนนั่ง เมื่อเจอแล้วเขาก็เปิดซองอ่านทันที
ถึง แบคฮยอน
ตอนที่นายอ่านนี่ นายก็คงรู้แล้วว่าเราก็คงจะไม่เจอกันอีก… ฉันรู้ว่านายอาจจะเสียใจเมื่อรับรู้ความจริงของเรื่องนี้ทั้งหมดแล้ว… และนายก็คงอยากขอโทษเรื่องที่ทำกับฉันไว้ แต่ฉันอยากจะบอกนาย…ว่าฉันขออโหสิให้นาย ขอให้เราไม่มีเรื่องโกรธกันอีก… จากนี้…ฉันจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับแทมินในที่ที่ไกลแสนไกล… ฝากดูแลซูโฮ เจสสิก้าออนนีแล้วก็ยูริออนนีด้วยนะ แล้วก็ฝากไปบอกคนอื่นๆในวงของนายด้วยว่าฉันยกโทษให้กับเรื่องทั้งหมด…
ฉันขอให้นายลืมเรื่องฉันไปให้หมด…เพราะฉันก็จะลืมนายเหมือนกัน
จาก (ชื่อของคุณ)
“ไม่นะ…” แบคฮยอนพูดออกมาอย่างตกใจ เขาเบิกตาโพลงแล้วหลับตาแน่นเมื่อรู้ว่าน้ำตากำลังจะไหล…เมื่อรู้ว่าเขาต้อง’เสีย’คุณไปจริงๆ…
“เธอขอให้ฉันลืมเธอได้ยังไง…ขอให้ฉันลืมได้ยังไงในเมื่อฉันรักเธอไปแล้ว!”
แบคฮยอนตะโกนพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย เขายกมือกุมบริเวณหน้าอกข้างซ้ายอย่างเจ็บปวด…
“อย่าทิ้งฉันไปเลยนะ…กลับมาเถอะ ได้โปรด…”
21/08/2557
ขอโทษมากๆเลยนะที่ผิดสัญญา ToT ไรท์ขอโทษจริงๆนะ เพราะว่าเพิ่งมารู้วันอังคารว่าวันพฤหัสมีสอบสามวิชาแถมยังมีการบ้านศิลปะกับอีกเยอะแยะมากมาย แงๆ ไรท์ขอโทษจริงๆนะ
พรุ่งนี้ไรทรับสมุดพกล่ะ! เอาใจช่วยด้วยนะ!
17/08/2557
โผล่มาเงียบๆ…ไรท์ชอบทิ้งค้างเนอะ 555 ยังไงจะมาต่อไม่เกินวันพุธนะคับเนื่องจากอาทิตย์หน้าสอบเพียบ แต่ละวิชานี่ทำไรท์หน้าหงายทีเดียว 555
อยากจิสปอยล์ว่าครึ่งหลังพระเอกของเราน่าสงสารสุดๆ
ปล.คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนมากน้าาา จุ๊บๆๆ >3<
ความคิดเห็น