คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : บทที่ 9 รู้ตัว 30%
บทที่ 9
รู้ตัว NC+++
ปาลิดาออกมาเดินเล่นที่สวนหย่อม
วันนี้เธอคิดว่าจะลงดอกแลนดิไลออนเพิ่มกับพื้นที่ว่างปล่อยทิ้งเอาไว้
ถ้ามีดอกไม้สวย ๆ มาปลูกเอาไว้น่าจะทำให้อธิปรู้สึกดีมีพลังใจ
แล้วลูกสุนัขสี่ขาก็วิ่งมาหาเธอที่นั่งลงกับผืนหญ้า
“ไง
ขนปุย วันนี้หลินควบคุมหัวใจตัวเองไม่ได้เลย
มันแย่ตรงที่ว่าหลินดันไปรู้สึกดีกับคนที่หลินไม่คู่ควรกับเขานี่สิ แย่ใช่ไหม”
เธอพึมพำกับเจ้าขนปุย
สอดมือเข้าไปเล่นที่ขนปุย ๆ กลางหลังของมัน ลูบไปลูบมามันก็หลับซะงั้น
“ที่พูดเมื่อกี้
เธอหมายความว่ายังไง”
อธิปถามในความเงียบงัน
เขาได้ยินตั้งแต่ประโยคแรกที่เธอพูดด้วยซ้ำ ปาลิดาหันไปมองหน้าซีดเซียว ทำไงดี
ถ้าเขารู้จะเกลียดเธอมากไหม
“พูดมา
อย่าให้ต้องถามซ้ำ” เขาเค้น
“หลินก็แค่…” เธอก้มหน้าละอายแก่ใจ “แค่รู้สึกว่าตัวเองมีความรักค่ะ”
“กับใคร”
แล้วก็เงยหน้าช้อนสายตามองคนตัวใหญ่ที่จ้องรอคำตอบ
“ถ้าบอกแล้วคุณอิชย์อย่าว่าหลินนะ
อย่าโกรธ อย่าเกลียดหลินได้ไหม”
เธอใจสั่นกับหน้านิ่งของเขา
“หลินรู้ว่าตัวเองกระจอก
ความรักที่มีก็คงจะกระจอกไม่แพ้กัน แต่ทำไงได้มันรักไปแล้ว ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ารักไปตั้งแต่ตอนไหน
พอรู้ตัวก็มีแต่รัก และก็รัก”
“ฉันถามว่าคนนั้นเป็นใคร” เขาย้ำอีกครา
ปาลิดาลุกขึ้นยืนในขณะที่อ้อมแขนเธออุ้มเจ้าขนปุยแนบอก
“หลินรักคุณอิชย์ค่ะ
ไม่ใช่รักธรรมดาด้วยนะคะ แต่ดันรักมาก ๆ ด้วยนี่สิ แย่เลยใช่ไหมคะ”
เธอสารภาพแล้วก้มหน้าเดินไปอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
เธอรู้เขาไม่ได้คิดเกินกว่าเจ้านายกับลูกน้อง
คู่ขา คู่นอน หรืออะไรก็แล้วแต่
“เดี๋ยว” เขารั้งเธอเอาไว้จากที่อึ้งมาสักพัก
“อย่าด่าหลินนะ
หลินแค่รักคุณ ไม่ได้คิดจะเป็นมากไปกว่านี้ ไม่เคยจะไปแทนที่ของใคร รัก
แค่ได้รักเท่านั้น”
ถ้อยคำของเธอขยี้ใจเขาอีกหน
เธอรักเขานั่นไม่ใช่เรื่องผิดอะไรเลยสักนิดเดียว
ความรักที่ปาลิดามีให้มันทำให้หัวใจของอธิปพองโตมีชีวิตชีวากว่าเก่า
“และอย่าบอกให้หลินเลิกรักคุณ
เพราะหลินทำไม่ได้”
“เธอกำลังหลงรักคนบ้าอย่างฉัน?” เขาตอกย้ำตัวเองในขณะเดียวกัน
“ความรัก
มันทำให้หลินมองข้ามทุกความไม่สมบูรณ์แบบในตัวคุณอิชย์
โลกนี้ไม่มีใครเพอร์เฟกต์หรอกนะคะ หลินเองก็เช่นกัน”
อธิปส่ายหน้าแล้วเดินจาก
ในสมองตอนนี้มีแต่คำว่า ‘รัก’ ของปาลิดาวุ่นวายอยู่ในหัว งงงวยกับหัวใจตัวเองที่มันรู้ดีไปด้วยนี่สิ
เขารู้สึกยังไงกับเธอกันแน่
เช้าวันเสาร์ที่ไม่ต้องไปเรียนของปาลิดา เธอขะมักเขม้นไปกับการรดน้ำต้นไม้
โดยเฉพาะดอกแลนดิไอออนของอธิปที่รู้สึกเหมือนว่าจะดูแลเป็นพิเศษ
ตั้งแต่วันนั้นที่เฉลยความในใจไป
เธอตั้งใจหลบหน้าเขา ยอมรับเต็มอกเลยว่าช่วงที่ผ่านมาพยายามตีตัวออกหาก
ไม่รู้ว่าเขาชังน้ำหน้าเธอหรือไร
ทำไมทุกครั้งที่เจอกันเขาไม่พูดด้วย
อธิปรู้สึกเหงาจับใจในยามที่ไม่ได้คุยกับปาลิดา
เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรกับหัวใจดวงนี้เหมือนกัน
“หลิน” ปาลิดาหันไปมองรุ่นพี่ที่สาวใช้ มีเพื่อนมาหา เขารออยู่หน้ารั้วบ้านแน่ะ “พี่ไม่กล้าอนุญาตเข้ามากลัวคุณอิชย์จะดุเอา”
“ขอบคุณนะคะพี่
หลินจะไปเดี๋ยวนี้”
ปาลิดาล้างไม้ล้างมือสะบัดนิด
ๆ หน่อย ๆ ก็หงายคว่ำฝ่ามือเช็ดกางเกงยีนส์ของตัวเอง
แล้วไปหาเพื่อนที่มารออยู่หน้าบ้าน
“ปอนด์
บีม มาได้ไงเนี่ย” ถามด้วยความแปลกใจ
เธอเคยบอกกับเพื่อนว่าพักอาศัยอยู่ที่ไหนและทำงานอะไรที่บ้านของอธิป
“ลืมเหรอว่าวันนี้มีนัดทำงานกลุ่ม
พอดีหอพักเราสองคนอยู่ใกล้ ๆ เลยออกมาชวนหลินไปทำด้วยกัน”
“หลินลืมสนิทเลยว่านัดกันทำงานวันนี้สิบโมง
นี่กี่โมงแล้ว”
“เก้าโมง
ยังทัน ไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ”
“แล้วบอลล่ะ
มาด้วยหรือเปล่า”
“กำลังมา
บีมบอกว่าเจอกันที่บ้านเจ้านายหลินน่ะ”
หญิงสาวพยักหน้าหงึก
ๆ
“รอหลินที่หน้าบ้านก่อนได้ไหม
ถ้าจะขอให้เพื่อนเข้ามาข้างใน หลินต้องไปขออนุญาตเจ้านายก่อน เดี๋ยวจะโดนว่า”
“ไม่เป็นไร
ไปเถอะ”
เย็นนี้เจอกันนะคะ
เมนต์หน่อยค่ะ อยากได้อีบุ๊กวันไหน
3 5 7 วันไหนดีคะ
ความคิดเห็น