ด้วยรักที่ไม่เคยเลือนราง [มี E-BOOK + เปิดจองเล่ม]

นิยายใหม่

 

ด้วยรักที่ไม่เคยเลือนราง

โมริน

แนวนิยาย

-        พระเอกปากร้าย ใจร้าย ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า มีอาการทางจิต มีภาวะของ PTSD ซึ่งมีเหตุการณ์กระทบกระเทือนใจอย่างรุนแรงค่ะ

-        นางเอกเป็นเด็กในบ้าน ได้เสียกับพระเอกเป็นที่เรียบร้อย เจียมตัว เป็นคนดูแลพระเอก และมีหน้าที่หลัก ๆ นอกจากเรียนและงานในบ้าน คือ งานบนเตียง

-        นิยายเรื่องนี้หมองหม่น หน่วง เศร้า ซาบซึ้ง สูญเสีย สะเทือนใจกับหลายเหตุการณ์ (จะมีชี้แจงคำแนะนำก่อนอ่านก่อนลงตอนย่อยอีกทีค่ะ)

-        มีเด็ก

-        จะมีทั้ง E-BOOK และเล่มค่ะ

-        อัปไม่จบ ไม่ติดเหรียญ อัปประมาณ 70% ของเรื่อง

-        มีเลิฟซีน 18+ ไปจนถึง 25+ ค่ะ

พระเอก

อิชย์ อธิป ฤกษ์บดี

อธิป คือผู้ชายที่สร้างโลกเอาไว้สองใบ

ไม่ใช่โลกสองใบสำหรับหัวใจสองดวง

แต่เป็นสองใบสำหรับ ‘ความเจ็บปวด’ และ ‘การเยียวยา’ ตัวเองในเวลาขณะเดียวกัน

“ดูเธอเกร็งนะ” เขาพึมพำไม่แน่ใจว่านั่นเป็นคำถามไหม “เกร็งได้เฉพาะเวลาอยู่บนเตียงก็พอ แต่ถ้าอยากเกร็งในรถเดี๋ยวจัดสรรให้ซะใหม่ น่าจะได้อยู่”

สุดท้ายเขาก็วกมาเรื่องใต้สะดืออยู่ดี ไม่แปลกถ้าจะต้องการเพราะเมื่อคืนเขาเป็นคนบอกให้เธอพักนี่

“ในรถไม่ไหวหรอกค่ะ”

ปาลิดาหันไปมอง เธอคิดไม่ออกเลยว่าจะมีอะไรกันอิท่าไหน

“งั้นขากลับก็แวะสักที่ ขืนรอเธอถึงบ้านตายพอดี” เขาบอกอย่างอดรนทนไม่ไหว 

“ทำไมคุณอิชย์มีความต้องการสูงขนาดนี้คะ”

“อย่างกับเธอไม่มี” เขาหันมาบอกอย่างนั้น

นางเอก

หลิน ปาลิดา

เธอเป็นดั่งลมหายใจในวันที่เขาเจ็บเจียนตาย

ซ่อมแซมหัวใจที่ชำรุดหม่นไหม้กลับมาใช้งานอีกครั้ง

“ไม่อยากไปมีชีวิตดี ๆ บ้างเหรอ”

“หลินได้ใช้ชีวิตของหลินแล้วค่ะ”

“ยังไง” เขาถามต่อ

“ก็…การได้อยู่ที่นี่ ได้ดูแลคุณอิชย์ เป็นชีวิตที่หลินต้องการ”

“หลินไม่ขอมีอะไร นอกจากชีวิตนี้ขอมีแค่คุณอิชย์”

“รักฉันมันดีตรงไหน ทำไมถึงเอาความรักดี ๆ มาให้คนอย่างฉันล่ะ”

“หลินตอบไม่ถูกค่ะ รู้แค่ว่ารัก มันก็รัก…แค่นั้น”

สปอยล์ค่าาา

“เก็บไว้บ้างก็ได้นะไอ้อาการสั่นใต้ร่มผ้าของเธอเวลาเจอผู้ชายน่ะ”

“ทำไมชอบว่าหลิน ทำไมชอบคิดว่าหลินมีใจให้ผู้ชายคนอื่นล่ะคะ ที่คุยด้วยดี ๆ ก็เป็นแค่มารยาท หลินไม่ได้จะชอบเขาสักหน่อยนี่คะ และไม่เคยจะไปอยากมีความสัมพันธ์ทางกายกับเขาด้วย และไม่ได้สั่นอย่างที่คุณอิชย์เข้าใจ”

“ดี! คิดได้อย่างนั้นก็ดี ต่อให้นอนกับฉันแค่ครั้งเดียว เธอก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นของฉัน เป็นวันยังค่ำ!” เขาอยากให้เธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว ต่อให้ตอนนี้ไม่รัก? ก็ตามทีเถอะ

“หรือให้ต้องย้ำอีกที ว่าเป็นของฉันมันรู้สึกดียังไง”

ปาลิดานิ่งอยู่นาน ต่อให้รู้สึกไม่ชอบใจกับถ้อยคำหยาบโลนของเขา แก้มแดง ๆ สองข้างมันก็แดงเรื่ออยู่เรื่อย

พอคิดถึงเรื่องคืนนั้นอีกหนก็ร้อนวูบวาบในอกขึ้นมา เป็นประสบการณ์ครั้งแรกที่ไม่เคยลืม อธิปคือผู้ชายที่เร่าร้อน กินดุ และกินได้เรื่อย ๆ ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

“คิดอยู่ล่ะสิ!” อธิปตวาดจนคนตัวเล็กสะดุ้งโหยง “ติดใจเหรอ”

เขาว่าแค่งั้นก็หมุนตัวกระตุกยิ้มมุมปากออกไป กลิ่นตัวหอมของเธอยังติดจูมกเขาอยู่เลย เนื้อตัวนุ่มนิ่มของเธอนึกทำให้เขาอยากสัมผัสตลอดเวลา ร่องอกอวบที่ซ่อนรูปนึกทำให้เขาอยากซุกทุกค่ำคืน

ความสุขที่ได้รับจากปาลิดาช่างมากมาย ยากที่จะไม่ให้รู้สึกเช่นนั้นอีก ข่มอารมณ์แล้ว ข่มอารมณ์เล่าที่จะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก แต่อธิปนี่ละ คือคนที่จะทลายกำแพงนั่นเข้าหาปาลิดาซะเอง

ตัวอย่าง…

“หลินจะไปเรียนแล้วนะคะ ถ้าได้กลับค่ำจะโทร.มาบอก” อธิปปิดหนังสือลงแล้วช้อนสายตามองคนตรงหน้า เขาสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แล้วพยักหน้าให้กับความเรียบร้อยของอีกฝ่าย

“ขออะไรสักอย่างได้ไหม”

“ได้ค่ะ”

“อย่าควบผู้ชายคนไหนในระหว่างเธอยังเป็นของฉันอยู่ แค่คุยฉันก็ไม่อนุญาต ผู้ชายคนไหนก็ไว้ใจไม่ได้ จำเอาไว้”

“ถ้าเป็นเพื่อนในกลุ่ม หรือต้องทำกิจกรรมร่วมกันล่ะคะ”

“ถ้าเลี่ยงได้ ก็ถือว่าฉันขอแล้วกัน อย่าทำให้ฉันเป็นประสาทเพราะผู้ชายเข้าหาเธอไม่เว้นแต่ละวันแล้วกัน ฉันมันเป็นประเภทความอดทนต่ำ วุฒิภาวะด้านอารมณ์คือเป็นศูนย์ เข้าใจนะ”

“หลินเข้าใจค่ะ”

“งั้นก็ไปได้”

“ขอกำลังใจก่อนไปเรียนได้ไหม”

“อยากได้อะไร”

ปาลิดายื่นมือสองข้างไปแตะมุมปากของอธิปแล้วยกมันขึ้น

“ยิ้มให้หลินได้ไหม”

นานมาก ๆ แล้วที่เธอไม่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา อธิปคือคนที่มีมุมเศร้าตลอดเวลา ไม่เอนจอยกับอะไรทั้งสิ้น เขาคว้าข้อมือทั้งสองข้างของปาลิดาลงแล้วบอกน้ำเสียงดังไปว่า

“ไปเรียน ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจทุ่มเธอลงกับเตียง”

ลงนิยายตอนแรก 1 กันยายน 65

E-BOOK 1 ตุลาคม 65

เล่ม เปิดจองหลังอีบุ๊กวางจำหน่ายนะคะ

โมฝากติดตามด้วยนะคะ