คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : บทที่ 5 พลาดพลั้ง 70%
อธิปไม่ตอบ
แต่ลุกเดินออกไปบริเวณด้านนอกของบ้าน ส่วนปาลิดาก็เดินไปส่งคุณหมอก่อนจะเดินไปหาอธิป
มองเขาที่ยืนจ้องดอกแดนดิไลออนสีเหลืองที่บานสะพรั่ง
พื้นที่นี้เป็นพื้นที่ต้องห้ามมีเขาแค่คนเดียวเท่านั้นที่จะเข้ามาได้ อธิปหันไปมองปาลิดาที่ยืนอยู่ไม่ไกล
เธอมองเขาอย่างเจียมตัว
“มานี่” อธิปเรียกน้ำเสียงเบา นั่นหมายความว่าเขาอนุญาตให้เธอเข้าไปหาได้
“หลินถามได้ไหม
ทำไมทุกครั้งเวลาที่คุณอิชย์เสียใจ ต้องมายืนจ้องดอกไม้นี้ด้วยคะ”
“ไม่ใช่แค่เสียใจถึงมายืนอยู่ตรงนี้หรอก
ฉันแค่คิดถึงแม่ ถ้ามีเขาอยู่ตรงนี้ฉันคงไม่เจ็บปวดอยู่แบบนี้หรอก”
“หลินเสียใจเรื่องท่านด้วยนะคะ”
“ฉันจะทนไม่ไหวแล้วหลิน
เหมือนร่างกายมันกำลังจะแตกสลายไป ฉันมีความคิดที่ไม่อยากหายใจ
ไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้ ชีวิตฉันเจออะไรมามากมาย ผ่านความเจ็บปวดจนเกินจะรับไม่ไหว
ชีวิตคู่มันพังทลาย แย่ไปกว่านั้นน้องเคทก็มาป่วย ฉันเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง
ทำอะไรให้ดีขึ้นไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว นอกจากคิดฆ่าตัวตาย
ฉันก็คิดอะไรไม่ได้อีกเลย”
“คุณอิชย์คะ”
ปาลิดาเดินไปคว้าข้อมือคนตัวใหญ่เอาไว้กุมกระชับว่าเธออยู่ตรงนี้และเป็นกำลังใจให้เขานะ
“คนนอกสายตาอย่างหลิน
รู้ตัวเองดีว่าเป็นได้มากแค่ไหน
ถ้าหลินไม่ขอมากไป หลินขออยู่ตรงนี้ข้าง ๆ คุณอิชย์ได้ไหมคะ”
อธิปมองแววตาสุกใสของอีกฝ่าย
“ไม่อยากไปมีชีวิตดี ๆ บ้างเหรอ” เขาถามต่อแล้วเดินนำไปข้างหน้า ปาลิดาก้มมองมือตัวเองที่จับมือเขาเอาไว้ไม่แน่นถูกปล่อยเท้งเต้งราวกับลอยในอากาศชั่วขณะนั้น
“หลินได้ใช้ชีวิตของหลินแล้วค่ะ”
“ยังไง” เขาถามต่อ
“ก็…การได้อยู่ที่นี่ ได้ดูแลคุณอิชย์ เป็นชีวิตที่หลินต้องการ”
อธิปชะงักเท้าแล้วหันมามองคนที่เดินตามหลังต้อย
ๆ
“ฉันอยู่ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก
ไม่นานสักวันเธอก็ต้องไป”
“อย่าพูดเรื่องตายได้ไหมคะ
อย่าพูดเหมือนกับว่าคุณอิชย์ไม่อยากอยู่บนโลกนี้เลยได้ไหม หลินรู้ว่าคุณเจ็บปวดกับสิ่งที่เผชิญมามากขนาดไหน
มันยากมาก ๆ ที่จะก้าวข้ามมันไป แต่ถ้าหลินขอได้ กลับมารักตัวเองนะคะ
น้องเคทยังรอคุณอยู่”
“หลิน
เธอต้องรู้ว่าทุก ๆ วินาทีความรู้สึกฉันมันเจ็บปวดอยู่ทุกขณะ ฉันอยากมีความสุขนะ
ไม่ใช่ไม่อยากมี”
ปาลิดาพูดไม่ออก
“อย่าบอกพยายามทำอย่างนั้นอย่างนี้เลย
ฉันพยายามทำตามที่ทุกคนบอก ฉันพยายามจนเกลียดตัวเองที่ทำไม่มากพอ
เกลียดตัวเองที่เป็นตัวถ่วงในชีวิตคนอื่นเขา เกลียดที่ทุกอย่างมันลงเอยแบบนี้”
อธิปมองรถที่แล่นเข้ามาในตัวบ้าน
ก่อนจะเห็นชายร่างสูงที่เดินลงมาจากรถหรูคันนั้น เขาเดินเข้าไปต้อนรับด้วยความดีใจ
“หลงทางมาว่ะเพื่อน” ศรายุพูดขึ้นแล้วเดินไปทักทายตามประสาผู้ชาย “แกเป็นไงบ้าง”
“ป่วยเหมือนเดิม”
“ป่วยตรงไหนวะ
แกยังดูดีไม่เปลี่ยนเลย”
“เข้าไปข้างในเถอะ” อธิปแนะนำ สายตาศรายุทหันไปเจอปาลิดาพอดี มองเธอแล้วยิ้มให้
เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับอธิป
“น้องคนนั้นใคร”
“เด็กในบ้าน” เขาตอบสั้น ๆ “แต่อย่าไปยุ่งเพราะมีเจ้าของแล้ว”
“เสียดายเลยว่ะ
สเปคเลยนะนั่น” อธิปส่ายหน้า
พยายามไม่ใส่ใจกับคำพูดของเพื่อนรัก
“ธุรกิจเป็นไงบ้างยุ
ช่วงนี้”
“ก็ดีนะ
ช่วยแฟนไลฟ์ขายเสื้อผ้า ฉันทำหน้าที่เป็นแอดมิน ตอนนี้คนดูเริ่มรู้จักมากขึ้น
ก็ถือว่าขายดีในระดับหนึ่ง”
“มีแฟนแล้วแต่มาแซวเด็กในบ้านฉันเนี่ยนะ”
อธิปโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่ได้คิดอะไรหรอก
แค่แซว ๆ ว่าแต่แกเถอะ ช่วงนี้เป็นไงบ้าง”
“ก็หนักอยู่”
“ฉันอยากจะปลอบใจแกนะอิชย์
แต่ไม่รู้ว่าจะใช้คำพูดไหนดี กลัวว่าคำพูดของฉันมันจะไปขยี้ใจแก”
“ชินแล้ว
ไหน ๆ ก็มาละ อยู่กินข้าวเย็นกันก่อน”
“อยากชวนไปดื่ม
ไปได้ไหมวะ”
“ได้” เขาตอบตกลง เพราะคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
“หลินขอไปด้วยได้ไหมคะ
สัญญาเลยว่าจะไม่เกะกะคุณสองคนเลย” ปาลิดาโพล่งออกมา “คือหลินไม่เคยไปเที่ยวกลางคืน ถ้าจะไม่ว่าอะไร ขอไปด้วยได้ไหม”
ใจเธอมันไม่ได้อยากไปเปิดโลกกว้างอะไรหรอก
แค่อยากไปดูแลเขาให้ปลอดภัยจากทุกอย่าง
ไม่อยากให้อะไรก็แล้วแต่มาทำร้ายความรู้สึกเขา
ตอนเย็นมาอีกนะคะ
ขอบคุณทุกเมนต์ทุกการติดตามเลยค่ะ
ความคิดเห็น