คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : : เล่ห์นางฟ้า : 1
: เล่ห์นางฟ้า : 1
ใบหน้าหวานบู้บึ้งนั่งกอดอกอยู่ตรงโซฟากลางบ้าน ตอนนี้คิมจุนมยอนโกรธ งอนนางฟ้าฮีชอลที่สุด นี่ร่ายมนต์ให้เขาเป็นหญิงไม่พอแต่ยังร่ายมนต์ผิดอีก ผิดจนจุนมยอนให้อภัยมิได้
“จุนมยอนเจ้าอย่างอนข้าไปเลย ก็ข้าเพิ่งเป็นนางฟ้าฝึกหัดและแม่ของเจ้าก็พรจากข้าด้วยให้ร่ายมนต์ให้เจ้าเป็นหญิงอย่างที่แม่เจ้าต้องการ ข้าต้องทำตามที่แม่เจ้าของ”
“แล้วทำไมท่านไม่จำคาถาให้แม่นย้ำก่อนละถึงมาร่ายมนต์ให้ผม ดูซิร่างกายผมหญิงแต่ส่วนนั้นผมเป็นชาย แล้วท่านจะให้ผมทำอย่างไง ใครรู้ได้หาว่าผมเป็นพวกแปลกประหลาดแน่ๆ”จุนมยอนบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด จะไม่ให้หงุดหงิดได้ไงในเมื่อส่วนนั้นของร่างกายบ่งบอกเพศที่แท้จริงของเขาแค่ส่วนเดียว หน้าอกก็มีนม มีหน้าอก ภายในก็เป็นหญิงแต่มีตรงนั้นตรงเดียวที่เป็นชาย คิดแล้วจุนมยอนอยากจิคราย
“เจ้าจะมานั่งหงุดหงิด โมโหข้าไปทำไม ถึงตรงนั้นเจ้าเป็นชายก็ไม่มีใครรู้ถ้าเจ้าไม่ไปเปิดโชว์ให้ใครเขาดู”จุนมยอนถึงกับหันขวับมามองนางฟ้าฮีชอลที่แถได้สุด
“ท่านนี้จริงๆเลย”จุนมยอนบ่นว่าออกมา
“เจ้าอย่าเพิ่งมาโกรธข้าเรื่องนี้เลย ตอนนี้เจ้าเตรียมตัวไปเก็บของได้แล้ว เดี๋ยวพ่อของเจ้าจะมารับเจ้าเข้าไปอยู่ในบ้าน เจ้าก็ต้องทำให้สมเป็นหญิงสาวแสนสวยหน่อยแล้วกัน ทำตัวให้น่ารักกับหน้าตาของเจ้า ให้ดูเป็นคุณหนุจุนอาแสนสวยน่ารักอย่างที่แม่เจ้าต้องการ”จุนมยอนได้แต่ถอนหายใจ นี่ถ้าแม่ยังอยู่กับเขา เขาคงต้องมาเป็นหญิงแบบนี้ ไม่ต้องมาเป็นคุณหนูจุนอาลูกสาวคนเดียวของชเว ซีวอน เจ้าของธุรกิจพันล้าน
“แล้วเจ้าก็อย่าลืมดูแลลูกชายข้าด้วย อย่าให้ผู้หญิงอย่างว่า ผู้หญิงที่หวังรวยทางลัดมาเกาะลูกชายข้าได้ด้วย”นางฟ้าฮีชอลเอ่ยบอกกับจุนมยอน
“ท่านจะห่วงลูกท่านไปทำไม ในเมื่อลูกท่านก็โตแล้ว โตกว่าข้าด้วย ถ้าลูกท่านให้ผู้หญิงพวกนั้นหลอกก็โง่เต็มที่แล้ว”นางฟ้าฮีชอลถึงกับหงิกเมื่อจุนมยอนริอาจมาว่าลูกตน
“ก็ลูกข้าไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมพวกผู้หญิงพวกนั้น ลูกข้าเป็นสุภาพบุรุษที่ไม่กล้าหักห้ามน้ำใจพวกผู้หญิงพวกนั้น”จุนมยอนเบ้ปากอย่างไม่เชื่อ “ถ้าเจ้าอยากให้สมบัติของเจ้าส่วนหนึ่งเป็นของผู้หญิงพวกนั้น เจ้าก็ไม่ต้องช่วยลูกข้าก็ได้ เจ้าคงยังไม่รู้นะว่าพ่อของเจ้านะได้ยกมรดกส่วนหนึ่งให้กับจงอินลูกของข้าให้ดูแล ถ้าจงอินแต่งงานกับพวกผู้หญิงพวกนั้น สมบัติของพ่อเจ้าก็จะถูกผลาญไปโดยปริยาย ถ้าเจ้าอยากให้สมบัติที่พ่อของเจ้าทำมาด้วยหยาดเหงื่อแรงกายต้องสูญไป เจ้าก็ไม่ต้องช่วยลูกข้าก็ได้”นางฟ้าฮีชอลเล่นไม้นี้ทำให้จุนมยอนพ่นลมหายใจออกมา เล่นไม้นี้ใครไม่ช่วยก็ถืออกตัญญูกับพ่อแม่เกินไปแล้ว ใครจะยอมให้สมบัติของพ่อแม่ที่สร้างขึ้นมาต้องละลายไปกับพวกหิวเงินที่หวังรวยทางลัด
ไม่มีทางสักเถอะที่เขาจะยอมให้ผู้หญิงพวกนั้นมาผลาญเงินพ่อของเขา
จุนมยอนนั่งรอให้คนของพ่อมารับที่บ้าน ก่อนที่แม่จะเสียได้สั่งเสียกับเขาเอาไว้ให้กลับไปอยู่กับพ่อแต่ต้องกลับไปอยู่ในฐานะลูกสาวของตระกลู ไม่ใช่ฐานะลูกชายและเหตุนี้ก็ทำให้จุนมยอนต้องเป็นหญิงจากพรของนางฟ้าฮีชอลที่แม่ได้ขอเอาไว้
ตั้งแต่เล็กจนโตจุนมยอนก็ถูกเลี้ยงดูอย่างลูกสาวมาโดยตลอดที่แม่เคยบอกเสมอว่าเพราะแม่อยากได้ลูกสาวมากกว่าลูกชายและแม่ก็ต้องทำเพื่อความปลอดภัยของลูกที่จะไม่ให้ใครรู้ว่าลูกเป็นชายและแม่ก็ได้บอกกับพ่อของลูกเอาไว้แม่ได้ลูกสาวก่อนที่แม่จะพาลูกหนีพ่อมาเพื่อไม่ให้ใครคิดฆ่าลูกได้ พอได้ฟังเหตุผลของแม่ก็ทำให้จุนมยอนเข้าใจแม่มากขึ้น
เอี๊ยด
เสียงจอดรถหน้าบ้านทำให้จุนมยอนรู้ว่าคนของพ่อมาถึงแล้ว จุนมยอนลากกระเป๋าเดินออกมาหน้าบ้านและพบกับชายหนุ่มผิวเข้ม ตัวสูง แต่งตัวดีมีภูมิฐานรออยู่หน้าบ้าน
“ดำจัง”บ่นอยู่ในใจ
“ลูกเราไม่ได้ดำแค่ผิวสีแทนเท่านั้น”เสียงนางฟ้าฮีชอลแทรกขึ้นแก้ตัวแทนลูกชาย
“น้องจุนอาใช่ไหมครับ”เสียงทุ้มสุภาพตามขึ้นเมื่อเห็นเด็กสาวสวยนางรักเดินมาถึงรถ
“ค่ะ”ตอบรับยิ้มหวานให้กับคนตรงหน้า
“พี่ชื่อจงอินนะครับ คุณอาซีวอนให้พี่มารับน้องแทนท่าน”อยู่ๆจุนมยอนถึงกับเขินหน้าแดง นี่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ
“ค่ะพี่จงอิน”ตอบอย่างเขินอาย นางฟ้าฮีชอลได้แต่ขำหัวเราะกับท่าทางของจุนมยอน
“พี่ว่าเราขึ้นรถกันดีกว่าครับ เดี๋ยวคุณอาจะรอเราได้”จงอินถือกระเป๋าของคนเป็นน้องมาใส่กระโปรงหลังและเดินมาเปิดประตูให้กับน้องสาวที่ได้แต่ยืนยิ้มอย่างเขินอายกับความเป็นสุภาพบุรุษของชายหนุ่ม นางฟ้าฮีชอลส่ายหน้าน้อยๆด้วยรอยยิ้ม
“จุนมยอนเจ้าคนเดียวที่ข้าอยากได้เป็นลูกสะใภ้ ลูกชายข้าจะต้องได้เจ้าเป็นภรรยาเท่านั้น จุนมยอนเจ้าเด็กแสบ”นางฟ้าฮีชอลบอกออกมาทื่มองดูเด็กทั้งสองที่นั่งอยู่ในรถ จุนมยอนนั่งเขินอายอย่างเด็กสาวแรกแย้มที่ได้อยู่กับชายหนุ่มรูปงามอย่างจงอิน
ตลอดทางจุนมยอนได้แต่นิ่ง สายตามองไปนอกรถที่ต่างจากตอนอยู่กับนางฟ้าฮีชอลโดยสิ้นเชิง ท่าทางของจุนมยอนสร้างความขบขันให้กับนางฟ้าฮีชอลที่นั่งอยู่เบาะหลัง
“ทำเป็นสาวแรกแย้มไปได้ ลูกข้านี้ช่างมีเสน่ห์ เก่งเหลือเกินที่ทำให้เด็กจอมแสบอย่างเจ้าสงบปากสงบคำได้”จุนมยอนถึงกับบ่นอุบอิบนึกว่านางฟ้าฮีชอลในใจ
“นี่ถามจริงเถอะว่าใช่แม่ลูกกันจริงหรือเปล่า ลูกชายดูสุภาพบุรุษ ไม่ได้กัดจิกเหมือนกับท่านเลย ผมนี่ไม่เชื่อเลยว่าท่านเป็นแม่ของพี่จงอิน โอ๊ย....”จุนมยอนเผลอร้องออกมาเมื่อโดนนางฟ้าฮีชอลใช้ไม้วิเศษตีที่หัว
“น้องจุนอาเป็นอะไรไปครับ”จงอินหันมาถามอย่างเป็นห่วง
“พอดีหัวน้องจุนกระแทกกับกระจกค่ะพี่จงอิน”จุนมยอนโกหกออกมาแต่สายตามองเคืองนางฟ้าฮีชอล นางฟ้าฮีชอลยิ้มขบขำ
“น้องจุนข้าอยากจะขำให้ท้องแข็ง”
“ไหนให้พี่หน่อยซิว่าหัวโนหรือเปล่า”จงอินเลี้ยวรถเข้าข้างทางเพื่อดูแผลให้น้องสาว
“น้องจุนไม่เป็นอะไรมากค่ะ พี่จงอินขับรถกลับบ้านต่อเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อจะรอ”จุนมยอนบอกด้วยรอยยิ้ม จงอินพยักหน้ารับและขับรถเคลื่อนออกไป จุนมยอนหันมามองค้อนนางฟ้าฮีชอลอย่างเคืองๆที่นางฟ้าฮีชอลยิ้มล้อเลียนเด็กหนุ่มที่ทำตัวน่ารัก แสนหวานกับลูกชายของตน
ถ้าจะบอกว่าน้องจุนเป็นลูกของนางฟ้าฮีชอลจะน่าเชื่อยิ่งกว่าจงอินเป็นลูกของนางฟ้าฮีชอล.....
รถคันหรูขับมาจอดหน้าคฤหาสน์ของตระกลูชเว จงอินเดินลงมาจากรถและสั่งให้สาวใช้ให้ขนกระเป๋าของจุนมยอนขึ้นไปเก็บบนห้องและเขาก็เดินมาประตูรถให้กับเด็กสาววัยสิบเจ็ดที่ยังกล้าๆกลัวๆไม่มั่นใจกับการมาอยู่บ้านหลังใหม่
“จุนอาลูกพ่อ”ซีวอนเดินเข้ามาสวมกอดลูกสาวอย่างดีใจ จุนมยอนกอดตอบอย่างดีใจกับอ้อมกอดแสนอบอุ่น “พ่อคิดถึงหนูที่สุดเลยรู้ไหม พ่อรอวันให้หนูกับแม่กลับมาอยู่กับพ่อ แต่พ่อก็ไม่มีโอกาสที่จะได้พาแม่เขามาอยู่ด้วยกับเรา”ซีวอนบอกอย่างรู้สึกผิด “พ่อขอโทษนะที่พ่อต้องทิ้งหนูกับแม่ให้อยู่อย่างลำบาก พ่อขอโทษนะคนดีของพ่อ”ซีวอนรั้งลูกสาวเข้ามากอดอีกครั้ง
“คุณพ่อไม่ผิดสักหน่อย คุณพ่ออย่าโทษตัวเองซิค่ะ”เสียงหวานใสเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม “น้องจุนกับคุณแม่เข้าใจคุณพ่อมาโดยตลอด น้องจุนกับคุณแม่ไม่เคยโกรธคุณพ่อเลย คุณพ่อก็ไม่ควรจะโทษตัวเองนะคะ”คำพูดของลูกสาวทำให้ซีวอนอย่างปลาบปลื้มใจ ซาบซึ้งใจที่ลูกสาวเข้าใจตน ไม่ใช่แค่ซีวอนที่จะภูมิใจในตัวจุนมยอนยังมีจงอินที่ถึงกับยิ้มออกมาและประทับใจในตัวของน้องสาวคนใหม่ ความคิด ความน่ารักของน้องสาวทำให้จงอินนั้นเอ็ดดูและรู้สึกรัก ประทับใจในตัวของจุนมยอนตั้งแรกเห็น
จุนมยอนถูกสาวใช้พาไปพักผ่อนยังห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้ เมื่อจุนมยอนขึ้นไปพักผ่อนบนห้องซีวอนก็ให้จงอินเข้าไปในห้องทำงานกับตน
“จงอินอาฝากน้องด้วยนะ อาอยากให้จงอินเป็นคนดูแลน้องแทนอา”ซีวอนเอ่ยขึ้นกับหลานชาย
“ถึงคุณอาไม่ขอผมก็จะดูแลน้องอย่างดี”
“อาขอบคุณเรามากนะที่เราจะดูแลน้องแทนอา”
“ไม่เป็นไรครับคุณอา ผมนะเต็มใจทำ น้องน่ารักแบบนี้ผมก็ต้องดูแลน้องเป็นพิเศษ”จงอินพูดด้วยรอยยิ้ม ยิ่งเห็นรอยยิ้มหวานใส รอยยิ้มหวานๆของจุนมยอนก็ทำให้จงอินยิ้มตามอย่างมีความสุข
“ถ้าแม่เรารู้คงจะดีใจ ภูมิใจในตัวเราไม่น้อย”ซีวอนเอ่ยถึงพี่สาวที่ได้จากเขาไปหลายปีแล้ว
“ครับคุณอา ผมก็อยากทำเพื่อแม่เหมือนกัน มันเป็นสิ่งที่แม่ต้องการเหมือนกันที่อยากให้ผมดูแลน้องจุน อยากให้ผมปกป้องน้องจุนมาตลอด ที่ผมสงสัยมาตลอดว่าน้องจุนคือใครทำแม่ถึงต้องให้ผมปกป้องดูแลน้อง จนวันที่คุณอาบอกผมว่าคุณอามีลูกสาวอีกคนมันก็ทำให้ผมหายสงสัยและเข้าใจสิ่งที่แม่ฝากฝังผมมาตลอด”จงอินนึกถึงคำที่แม่มักจะสั่งและเน้นย้ำเขามาตลอดให้ดูแลน้องสาวดีๆห้ามทิ้งน้องเด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ซีวอนถึงกับยิ้มกับคำสั่งของพี่สาวที่ฝากฝังกับลูกชายตัวเอง นี่พี่สาวของเขาคงอยากให้น้องจุนเป็นลูกสะใภ้มากถึงกำชับลูกชายไว้ตั้งแต่เด็ก พี่สาวคนนี้ของเขาแสบจริงๆ
ผมเห็นจงอินเป็นเด็กดี เป็นคนดีที่ผมไว้ใจได้ผมถึงยอมให้จงอินเป็นลูกเขยผมนะพี่ฮีชอล ผมไม่ได้เห็นจงอินเป็นลูกพี่นะผมถึงยอม ถ้าให้จงอินเป็นแบบพี่ซิ ผมไม่มีทางยกลูกสาวของผมให้จงอินเด็ดขาด
เจ้าซีวอนว่าแต่ชั้น เดี๋ยวได้เจอความแสบของลูกสาวแกๆจะได้หัวแตกตาย ลูกสาวแกแสบกว่าชั้นเป็นสิบเท่า!
จุนมยอนนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงอย่างสุขอุรา สบายอารมณ์จนนางฟ้าฮีชอลถึงกับหมั่นไส้น้อยๆที่เห็นว่าที่ลูกสะใภ้ดูจะมีความสุขเหลือเกินกับการได้กลับมาอยู่บ้าน
“คุณหนูจุนอาค่ะ มัวมานอนเป็นปลาพะยูนเกยตื้นแบบนี้เดี๋ยวจะทันพวกชะนีพวกนั้นไหมค่ะ”นางฟ้าฮีชอลว่าแซะกัดจิกคนที่นอนเล่นอย่างมีความสุขที่ถึงกับเด้งตัวลุกมาโดยไม่ระวังตัวเลยว่าตัวเองเป็นผู้หญิงมิใช่ชาย
“นี้ท่านจะปล่อยให้ผมนอนเล่นสบายใจไม่ได้เลยหรือไง ทำไมต้องก่อกวนด้วย”
“เจ้าอยากนอนก็นอนไป ให้ลูกชายของข้าเสร็จแม่นางแบบนั้นก็ตามใจ”
“งั้นผมลงไปสกัดดาวรุ่งก่อนแล้ว เดี๋ยวพี่จงอินโดนยายนางแบบคาบไปกินก่อน”จุนมยอนไม่รอช้ารีบลุกออกจากเตียงออกจากห้องไปหาพี่ชายสุดหล่อ นางฟ้าฮีชอลได้แต่ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ นี่คิดถูกคิดผิดนี้ที่อยากได้จุนมยอนมาเป็นลูกสะใภ้
“คุณหนูจุนอาจะรีบไปไหนค่ะ”สาวใช้เอ่ยถามเมื่อเห็นคุณหนูรีบร้อนวิ่งลงมาจากด้านบน
“น้องจุนจะไปหาพี่จงอิน พี่จงอินอยู่ไหนค่ะพี่”เอ่ยบอกเสียงหวานกับสาวใช้
“คุณจงอินอยู่สวนหน้าบ้านกับคุณไอรีนค่ะ”จุนมยอนถึงกับหน้ายู่ หน้าเศร้าลง
“พี่จงอินมีแขกอยุ่แบบนี้ น้องจุนไม่เข้าไปรบกวนดีกว่า น้องจุนนั่งรอพี่จงอินในบ้านก็ได้”เสียงเศร้าสร้อยของคุณหนูจุนอาทำให้สาวใช้อดสงสารไม่ได้
“คุณหนูไปหาคุณจงอินเถอะค่ะ คุณจงอินคงไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ อีกอย่างแขกของคุณจงอินก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากด้วย”
“แต่มันจะดูเป็นการไม่ดีนะคะถ้าน้องจุนเข้าไปขัดจังหวะพี่จงอินตอนนี้ พี่จงอินคงอยากอยู่กับแฟนมากกว่า”ตีเสียงเศร้า บีบน้ำตานิดๆ
“คุณหนูเข้าใจผิดแล้วค่ะ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนของคุณจงอิน คุณจงอินนะโสดยังไม่มีแฟนสักคน”
“จริงหรอค่ะ”
“จริงซิค่ะ พี่จะโกหกคุณหนูทำไม พี่ว่าคุณหนูเข้าไปหาคุณจงอินเถอะค่ะ”สาวใช้ยิ้มน้อยๆให้กับคุณหนูแสนสวย
“น้องจุนไปหาพี่จงอินก่อนนะคะ”พูดจบก็รีบวิ่งไปหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว สาวใช้ได้แต่มองยิ้มๆกับความน่ารักของคุณหนูของเธอ
จุนมยอนที่มาถึงก็ไม่กล้าเข้าไปหาพี่ชายที่ทำเป็นกล้าๆกลัวๆเกรงใจพี่ชายที่สาวน้อยแอบหลบอยู่พุ่มไม้จนจงอินหันมาเห็นและเอ่ยเรียกน้องสาวให้เข้ามา
“ไปยืนตรงนั้นทำไมละคะ ทำไมไม่เข้ามาพี่”น้ำเสียงนุ่มอบอุ่นเอ่ยถามยน้องสาวที่ยืนก้มหน้าก้มตาอย่างเกรงใจ
“น้องจุนเห็นพี่จงอินกำลังมีแขก น้องจุนก็เลยไม่กล้าเรียกกะว่าจะรอให้พี่จงอินคุยกับเพื่อนพี่ให้เสร็จก่อนแล้วน้องจุนเข้ามา”จงอินลูบผมน้องชายอย่างเอ็ดดูกับท่าทางน่ารัก รู้จักกาลเทศะของน้องสาว “เพื่อนพี่จงอินหรอค่ะ”จุนมยอนเอ่ยถามเมื่อเห็นสายตาของหญิงสาว
“ครับ”จงอินยิ้มให้กับน้องสาว “ไอรีนครับนี่น้องจุนน้องสาวผมลูกของคุณซีวอน”จงอินแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกัน
“น้องจุนอาสวยน่ารักมากเลยนะคะ”หญิงสาวบอกด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความริษยาอิจฉา
“ขอบคุณพี่ไอรีนมากนะคะที่ชมน้องจุนสวย”เมื่อเสแสร้งมาจุนมยอนก็ขอเสแสร้งกลับบ้าง “พี่ไอรีนก็สวยมากเลยนะคะ สวยกว่าน้องจุนอีก น้องจุนยังสวยไม่ได้ครึ่งพี่ไอรีนเลย”จุนมยอนบอกออกมาด้วยรอยยิ้มแต่แววตาเศร้าเล็กน้อย
“ใครว่าน้องจุนของพี่ไม่สวยละคะ น้องจุนของพี่สวยที่สุดเลยรู้ไหม”จุนมยอนแทบจะระเบิดตัวตายเมื่อได้ยินคำชมของพี่ชาย ที่เล่นให้ไอรีนเริ่มไม่พอใจและเริ่มฟึดฟัดอยู่ในใจ
“พี่จงอินอ่ะ ชมน้องจุนแบบนี้น้องจุนก็เขินแย่ซิค่ะ”จุนมยอนบิดไปบิดมาอย่างเขินอาย ไอรีนเห็นท่าทางของจุนมยอนถึงกับส่งสายตาริษยา เกลียดชังให้กับเด็กสาว สายตาที่มองมามีหรือว่าจุนมยอนจะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี่เกลียดตัวเองเข้าไส้
“น้องจุนไม่กวนพี่จงอินแล้ว รอให้พี่จงอินคุยกับพี่ไอรีนให้เสร็จก่อนแล้วน้องจุนจะมาใหม่”
“น้องจุนมีอะไรหรือเปล่าครับ ถ้ามีธุระอะไรก็บอกพี่ได้เลยนะ”
“แต่พี่จงอินกับพี่ไอรีนต้องคุยธุระกันไม่ใช่หรอค่ะ”
“มันไม่ได้สำคัญอะไรมากหรอกครับ”จุนมยอนแอบกระหยิ่มยิ้มในใจ “ไหนน้องจุนบอกพี่มาซิว่าน้องจุนมีอะไรจะให้พี่ช่วย”
“คือพรุ่งนี้น้องจุนต้องไปโรงเรียนใหม่ แล้วน้องจุนยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย น้องจุนกะจะมาชวนให้พี่จงอินพาน้องจุนออกไปซื้อของกับน้องจุนหน่อย”จุนมยอนเอ่ยบอกน้ำเสียงติดเกรงใจเล็กน้อย “แต่ถ้าพี่จงอินไม่ว่างน้องจุนก็ไม่กวนพี่จงอินก็ได้นะคะ”
“สำหรับน้องจุนพี่ว่างเสมอ เดี๋ยวพี่จะพาเราไปซื้อของเราเอง”จุนมยอนถึงกับยิ้มอย่างดีใจ “ไอรีนผมขอโทษด้วยนะครับที่ผมไปกับคุณไม่ได้ อย่างไงเอาไว้วันหลังแล้วกันนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ จงอินไปกับน้องจุนก็ได้ เดี๋ยวไอรีนก็ต้องไปถ่ายแบบต่อ ไอรีนก็ไม่อยากรีบเหมือนกันถ้าจะชวนจงอินไปด้วยกัน”หญิงสาวตอบเสียงหวานอย่างไม่ถือสาแต่ในใจแค้น เกลียดชังจุนมยอนเหลือเกิน
“ผมขอตัวก่อนนะครับ”จงอินบอกเสียงนุ่มสุภาพอย่างขอโทษก่อนที่จะถูกจุนมยอนควงแขนเดินออกไป ไอรีนได้แต่ด่าจุนมยอนอย่างเจ็บแค้นใจที่เข้ามาขัดจังหวะ
คิดหรอว่าชั้นจะยอมแพ้น้องสาวเธอง่ายๆไม่มีทางสักหรอก..........
Talk
ลงครบร้อยแล้ว น้องจุนไม่ได้เดียงสานะคะ น้องจุนของเราก็ร้ายใช่เล่นนะคะ ใครจะมาแย่งพี่จงอินของน้องจุนไป น้องจุนไม่ยอม ยิ่งมีนางฟ้าฮีชอลให้ท้าย สนับสนุนแบบนี้น้องจุนสู้ไม่ถอย #ฟิคเล่ห์นางฟ้า
ความคิดเห็น