คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : # Chapter 1
# Chapter 1
นนทนันท์เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านด้วยใบหน้าที่ดีขึ้นกว่าเมื่อเช้าวานเพราะได้นอนอย่างเต็มอิ่ม วันนี้เขาต้องเข้าบริษัทเหมือนปกติ คชาทำงานเป็นช่างศิลป์ให้กับนิตยสารแห่งหนึ่งซึ่งแน่นอนว่าพี่ไทด์ก็ทำงานเช่นเดียวกับเขาด้วย ไม่แปลกเลยที่เขากับพี่ชายคนนี้จะสนิทกันมากเพราะพอคชาเข้าปีหนึ่งพี่ไทด์ก็เป็นรุ่นพี่ที่คณะและพอจบมาเข้าทำงานพี่ไทด์ก็ยังคงเป็นรุ่นพี่ที่บริษัทเขาอีก
คชาเดินเข้ามาในครัวกะจะมาหาอะไรกินสักหน่อยแต่ก็อดเพราะไม่มีอะไรเลย เขากำลังจะเดินออกจากห้องครัวก็เจอกับเฟรมที่ยังอยู่ในชุดนอนอ้าปากหาวกำลังเดินเข้ามาพอดี … สงสัยเฟรมมันคงพึ่งตื่น
“อ้าว .. พี่ตื่นเร็วจังยังไม่ได้ทำไรเลยอ่ะ”เฟรมที่เหมือนพึ่งเห็นคชาเลยทักขึ้น เพราะปกติเขาจะเป็นคนทำอาหารเช้าแล้วพี่ชาก็จะเป็นคนซื้อข้าวเย็นมาให้ ถ้าถามว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้นเขาตอบได้เลยว่าพี่คชาทำอาหารไม่เป็นส่วนเขานั้นก็พอทำเป็นบ้าง อีกอย่างม๊าเขาสอนไว้ว่า ‘อยู่บ้านท่านอย่างนิ่งดูดาย ทอดมันปลากรายให้ลูกท่านกิน’ (- -)
“อืม ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวไปหาไรกินเอง … แล้วไงได้ที่เรียนยัง ?”
“ได้แล้วพี่เรียนแบบตัวต่อตัวด้วย แถมไม่แพงอีกต่างหากเพื่อนผมมันแนะนำมาน่ะ”
“เออๆ งั้นเดี๋ยวพี่ไปทำงานแล้วนะ”
“ครับ … อ่อ พี่ชารู้ป่ะ บ้านข้างๆเราอ่ะ มีคนเช่าแล้วนะเมื่อเย็นผมกลับมาเห็นมีรถมาส่งของอยู่อ่ะ … ไม่รู้เพื่อนบ้านเป็นผู้หญิงรึเปล่าเนอะ”เฟรมพูดจบก็ยิ้มหวานๆทำหน้าเคลิ้มๆอย่างเพ้อฝัน
“ไอ้เฟรมมีคนเคยบอกไหมว่า … แกแม่ งโคตรเจ้าชู้เลยว่ะ”
“โหววว พี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว กรุ๊ปโอแบบผมอ่ะอาจจะชอบใครได้หลายคนแต่จะรักได้แค่คนเดียวนะ”
“เออๆ ไปแล่ว เดี๋ยวสาย”
“ครับๆ บายๆ”
.
.
.
ใช้เวลาไม่นานคชาก็มาถึงบริษัทเพราะมันใกล้บ้านเขาอยู่พอตัวเลยละ ที่จริงบริษัทที่คชาทำอยู่ไม่ได้ผลิตแค่นิตยสารอย่างเดียวหรอกแต่เขาอยู่ในฝ่ายที่จัดทำนิตยสารแค่นั้นเอง คชาเดินเข้ามาที่โซนฝ่ายศิลป์ก็เห็นพี่ไทด์นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์แล้ว ทั้งๆที่ปกติจะเป็นคชาซะมากกว่าที่มาก่อน
“หวัดดีฮะพี่ไทด์ วันนี้มาเช้าจังเลย”คชาพูดทักทายพร้อมกับเดินไปวางกระเป๋าที่โต๊ะตัวเองที่อยู่ข้างๆพี่ไทด์
“แม้พูดยังกะพี่มาสายทุกวันอ่ะคชา”
“ก็ใช่ไงงงงงงง ฮ่าๆ ล้อเล่นน่ะพี่ .. แต่มันแปลกจริงๆนะเนี่ย”คชาหรี่ตามองไทด์เล็กน้อยเหมือนพยายามจับผิด
“ก็วันนี้แพรวาเรียกประชุมเช้ากว่าปกติอ่ะ คชาจำไม่ได้หรอ ?”
“อ่อ จริงๆด้วย ลืมไปเลยอ่ะ”คชายิ้มแหย่ะๆพร้อมเอามือขยี้หัวตัวเองน้อยๆ
“นี่ก็ใกล้เวลาแล้ว ไปกันเหอะ”
“ครับ”
.
.
.
คชาเข้ามาในห้องประชุมก็เห็นแอ้นกับจอยกำลังคุยกันเรื่องข่าวอะไรสักอย่างอยู่ ส่วน เจมส์ อ้น และแพรวก็นั่งประจำที่อยู่ก่อนแล้วขาดอีกไม่กี่คนก็ครบ คชาเดินเข้าไปนั่งประจำที่ของตัวเองข้างซ้ายติดกับที่นั่งของพี่ไทด์ส่วนอีกที่ก็ติดกับอ้น
“คชามาเร็วเหมือนกันนะ”อ้นทักขึ้น
“อืม พอดียังไม่ได้กินข้าวเช้าน่ะ”คชาส่งยิ้มไปให้ชายผมยาว อ้นทำงานเป็นพนักงานพิสูจน์อักษรของฝ่ายนิตยสารบวกกับอายุไล่เลี่ยกันก็เลยทำให้สนิทกับเขาอยู่บ้าง
“อ่อ แล้วฝากใครซื้อยัง ?”
“ยังอ่ะ เดี๋ยวค่อยกินก็ได้สบายมาก”
เสียงเปิดประตูดังขึ้นอีกครั้งทำให้พวกเราหันไปมองเห็นดิวกับหลินเดินรีบๆนำหน้ามาก่อนจะตามปิดท้ายด้วยแพรวา คชาหันตัวให้นั่งดีๆพร้อมเปิดการประชุมร่วมทั้งคนอื่นๆก็ด้วย ถึงแม้ว่าการรวมตัวกันประชุมของเราจะไม่ได้เคร่งนักมันออกจะสบายๆซะด้วยซ้ำเพราะพวกเราคุยกันอย่างพี่น้องแต่เราก็ต้องมีมารยาทกันบ้าง
“สวัสดีทุกคนค่ะ ที่แพรเรียกมาประชุมในวันนี้ก็คงไม่พ้นเรื่อง ‘ช่างภาพที่พึ่งลาออกไป’ ตอนนี้พี่ต้นส่งคนมาที่ฝ่ายเราแล้วนะ”แพรวาเข้าประเด็นทันทีเมื่อเริ่มพูดเธอเป็นหัวหน้าของฝ่ายนิตยสาร ส่วนพี่ต้นที่เธอพูดถึงก็คือหัวหน้ากองบรรณาธิการของบริษัทนี้
“….”ทุกคนเงียบรอฟังว่าแพรวาจะพูดอะไรต่อ โดยเฉพาะเจมส์ที่เป็นช่างภาพเหมือนกัน
“หลินไปบอกให้เขาเข้ามาได้แล้ว”แพรวาพูดกับหลินที่อยู่ใกล้ๆกับประตูมากที่สุด
“ค่ะ”หลินเดินไปเปิดประตูก่อนจะเรียกให้ใครบางคนเดินเข้ามาในห้องประชุม ก่อนจะเข้ามานั่งที่เดิม
ประตูถูกเปิดอีกครั้งโดยคนที่อยู่ข้างนอกคชาจ้องไปที่มันอย่างกับรออะไรบางอย่างอยู่ ภาพที่เคลื่อนไหวในสายตาของร่างเล็กอย่างกับกำลังซโลช้าๆ … ก่อนที่ดวงตาเล็กจะเบิกกว้างด้วยความตกใจ
“นี่คือช่างภาพคนใหม่ของเรานะจะมาเริ่มทำงานวันนี้วันแรกเลย แนะนำตัวหน่อยค่ะ เชิญ”
“สวัสดีครับ ผมชื่อเศรษฐพงค์ เพียงพอ หรือเรียกว่าเต๋าก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักทุคนนะครับ”พูดจบเสียงปรบมือก็ดังขึ้น เศรษฐพงค์ยิ้มให้ทุกคนอย่างจริงใจ ก่อนที่สายตาจะมาสะดุดกับร่างเล็กและผมเห็ดๆของใครบางคน … คนที่เขาไม่แน่ใจว่า ‘เราเคยรู้จักกันมาก่อนรึเปล่า’
“คราวนี้เราก็มาแนะนำตัวกับบ้างดีกว่านะ .. ฉันชื่อ แพรวา เป็นบรรณาธิการนิตยสารค่ะ”
เมื่อแพรวาแนะนำตัวจบคนอื่นๆก็เริ่มที่จะแนะนำตัวบ้าง คชาแทบช็อคเมื่อคนที่เข้ามาเป็นช่างภาพคนใหม่คือเต๋า และยิ่งช็อคเมื่อสายตาของร่างสูงมองมาที่ตัวเองอย่างแปลกๆหลังแนะนำตัวเสร็จ
“คชาเป็นไรรึเปล่า ? ทำไมหน้าซีดอย่างนั้น”อ้นยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วถามเบาๆ
“อ่อ เปล่าๆไม่มีไร สงสัย .. เอ่อ หิวข้าว”
คชาเริ่มก้มหน้าจนคางแทบชิดอกเมื่อคิวแนะนำตัวใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พูดกันตามตรงคือเขาไม่อยากให้เต๋าจำเขาได้เลยสักนิด เอาแบบที่เต๋าลืมเขาไปจากสมองเลยอ่ะ ได้ไหม !!
“คชาไม่เป็นไร … เชื่อพี่ ทำตัวสบายๆหน่อย”พี่ไทด์หันมาพูดกับเขาก่อนจะใช้มือแตะบ่าไว้เบาๆ
“………”คชาสูดหายใจเข้าลึกๆ ตอนนี้เขารู้สึกได้ถึงอาการหัวใจเต้นแรงด้วยความกลัว
“คชาถึงคิวแล้ว”
“หวัดดี ผมชื่อ คะ .. คชา เป็นช่างศิลป์”
.
.
.
ตอนนี้เขาอยู่ในห้องน้ำเราประชุมเสร็จกันหมดแล้วหลังจากที่แนะนำตัวเราก็คุยกันต่อเรื่องของรายละเอียดของนิตยสาร คชาแทบอยากจะเอาหน้ามุดดินหนีให้รู้แล้วรู้รอดเมื่อไอ้ที่ๆเศรษฐพงค์ได้มานั่งมันอยู่ตรงข้ามกับเขา คือแบบแม่ งบังเอิญหรือว่าเดซทินี่ว่ะ !! … แต่ยังไงก็แล้วแต่คชาอยากเปลี่ยนที่ชะมัดอ่ะ
“คนนั้นหรอคชา ?”ไทด์ที่เดินตามคชามาเข้าห้องน้ำด้วยถาม อันที่จริงเขาเห็นคชาเริ่มผิดปกติตั้งแต่ช่างภาพคนใหม่เข้ามาแล้วแหล่ะแต่ไม่ได้คิดอะไรมากจนเห็นคชาหน้าซีดนั่นแหล่ะ ถึงรู้ว่า ‘ใช่เลย’
“อื้อ … ใช่”ตอนนี้คชาเริ่มรู้สึกว่าอยากให้เซ้นส์เขาผิดบ้างอะไรบ้างก็ได้ไม่ต้องถูกเสมอแบบนี้หรอก
“เอาน่า .. ตราบใดที่เต๋ายังจำคชาไม่ได้ คชาก็ยังสบายใจได้อยู่นะ”
“…….”
“คชาเคยได้ยินป่ะ ที่เขาบอกว่า ‘คิดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง’ แปลว่า คิดมากไปก็ไร้ประโยชน์ นิ่งๆไว้ดีกว่า”
“นั่นมัน พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง”
“เออว่ะ .. ฮ่าๆ งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ ตามมาเร็วๆล่ะ”ไทด์พูดเสร็จก็เดินออกไป คชาสำรวจหน้าตาตัวเองว่าเป็นปกติดีอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูออกไป และยังไม่ทันจะได้ก้าวออกจากห้องน้ำใครบางคนก็เข้ามาบังไว้ซะก่อน
“คชา … เราเคยรู้จักกันมาก่อนรึเปล่า”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Talk : ใครเลือดกรุ๊ป เอ บี โอ บ้างค่ะ ?? แสดงตัวเร็วฮิ้วววววว ~~ สั้นไม่ต่างจากอินโทร ฮ่าๆ บางทีเราก็คิดนะ ว่าถ้าเอาทุกตอนมารวมๆกันมันอาจจะกลายเป็นฟิคสั้นตอนเดียวจบก็ได้ 55555
ความคิดเห็น