หางยาวเท้าปุย กับเส้นทางสู่ยอดปราการ (Yaoi)

ตอนที่ 19 : การพบเจอของคนรู้จัก

*ลงครั้งแรก 31 พ.ค. 60

*ปรับปรุงเนื้อหา 2 ม.ค. 61

เปลวไฟร้อนแรงลุกท่วมหอสังเกตการณ์ทางด้านทิศใต้ของเมืองเริ่มต้น จนมีควันไฟสีเทาลอยขึ้นสูงสู่ท้องฟ้าเป็นกลุ่มใหญ่ ทหารยามกลุ่มหนึ่งกำลังพยายามลำเลียงน้ำเข้ามาดับไฟจากด้านล่างอย่างเร่งรีบ มีเสียงตะโกนสั่งงานจากหัวหน้างานดังโหวกเหวก รอบด้านมีทั้งชาวเมืองและผู้เล่นมุงดูภาพที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในประวัติศาสตร์เมืองแห่งนี้อยู่ห่าง ๆ

ตัดกับความวุ่นวายด้านล่าง เหนือหลังคาอาคารศิลาสูง 5 ชั้นหลังหนึ่งไม่ไกลนักจากหอสังเกตการณ์บนกำแพงเมืองที่กำลังมีไฟลุกไหม้ ชายหนุ่มผมดำนัยน์ตาสีเพลิงยืนกอดอกนิ่งปล่อยให้ชายชุดคลุมสีดำสะบัดพลิ้วไปตามสายลม เพิกเฉยต่อความวุ่นวายจากผลงานการยิงลูกไฟของตนทางด้านหลัง นัยน์ตาสีเพลิงคู่คมกวาดสายตามองไปมาทางด้านในตัวเมือง เหมือนกำลังมองหาบางสิ่งด้วยความหงุดหงิด เสมือนว่าการลงมือจุดเพลิงเล็ก ๆ !? ที่ประสบความสำเร็จนั้นไม่ได้ทำให้ความร้อนรุ่มในใจของชายหนุ่มลดลงไปด้วยเลยแม้แต่น้อย

ไปอยู่ไหนกันนะเจ้าตัวเล็ก อุตส่าห์รีบบึ่งมาหาถึงที่แท้ ๆ อย่างนี้การลงโทษที่คิดไว้คงต้องเพิ่มเข้าไปอีกสักหน่อยแล้ว

*****-----*****-----*****

สองวันก่อนหน้านั้น

แมวผมหาย... พอผมล็อกอินเข้าเกมมา เจ้าตัวแสบก็ไม่อยู่ใกล้ ๆ แถวนี้แล้ว อุตส่าห์ย้ำนักย้ำหนาว่าให้เก็บเลเวลอยู่แค่รอบ ๆ เมืองวารินทร์ แต่พอเข้ามาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาหาง ดีหน่อยที่ยังมีหน้าต่างสัตว์เลี้ยงให้พอรู้ว่ายังอยู่ดี เลือดไม่ลด ค่าความหิวไม่น่าเป็นห่วง กับเลเวลเจ้าตัวที่ไม่กระดิกไปจากเดิมเลยสักนิด นี่คือจงใจจะแข็งข้อสินะเจ้าตัวเล็ก ถ้าเจอละก็จะทำโทษซะให้เข็ด ว่าแต่ไอ้สกิลพวกนี้นี่มันอะไร

นัยน์ตาสีเพลิงคู่คมกวาดมองรายชื่อทักษะใหม่ที่ปรากฏเพิ่มขึ้นมาในหน้าต่างสัตว์เลี้ยง ก่อนคิ้วเข้มจะขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยระคนแปลกใจ

‘ทักษะตรวจสอบ ทักษะตรวจสอบ (ทักษะใช้งาน ระดับ 2/5)

พิจารณาวัตถุหรือสิ่งมีชีวิตอย่างละเอียดเพื่อมองหาข้อมูลที่ถูกปิดซ่อนไว้ ความสำเร็จในการตรวจสอบขึ้นอยู่กับระดับของทักษะ และระดับของวัตถุหรือสิ่งมีชีวิตเป้าหมายของการตรวจสอบ ใช้มานา 10 หน่วย ไม่มีดีเลย์หลังการใช้งาน

ทักษะนักประดิษฐ์ (ทักษะใช้งาน ไร้ระดับ)

สามารถสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่เคยสร้างสรรค์สำเร็จซ้ำได้อย่างรวดเร็ว โดยแลกกับมานา 500 หน่วยและวัตถุดิบทั้งหมดเหมือนที่เคยใช้ในการสร้างสรรค์ ต่อการสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่ทำซ้ำ 1 ชิ้น ดีเลย์หลังการใช้งาน 5 นาที

ทักษะผาดโผน (ทักษะติดตัว ระดับ 1/10)

ลดการสูญเสียค่าพลังชีวิตจากการตกจากที่สูง 5 เปอร์เซ็นต์ต่อ 1 ระดับของทักษะ’

สกิลตรวจสอบนี่พอจะเข้าใจได้ ก็ถ้าแค่สังเกตลักษณะของไอเทมหลาย ๆ ชิ้นหน่อยก็ได้มาแล้ว ที่น่าสงสัยคือ... ทำไมถึงอัพไปเลเวล 2 ได้เร็วขนาดนั้น ถ้าจำไม่ผิด มันต้องตรวจสอบของไม่ซ้ำเป็นร้อยชนิดเลยไม่ใช่เหรอ แล้วไอ้สกิลนักประดิษฐ์กับผาดโผนนี่โผล่มาจากไหน เจ้าตัวแสบไปทำอะไรมากันแน่ แถมตัวกลับไปโผล่อยู่ไกลถึงเมืองเริ่มต้น ทั้ง ๆ ที่ปกติ ผู้เล่นมือใหม่เลเวลสัก 15 จะเดินทางส่งเควสท์ข้ามไปมาข้ามมาระหว่างเมืองเริ่มต้นกับเมืองวารินทร์ ขนาดเดินกันเป็นกลุ่มก็ยังลำบาก ตายยกตี้[1]กลับมากันบ่อย ๆ แต่นี่อยู่ในร่างแมวตัวกะเปี๊ยก แถมยังแค่เลเวล 14 ไปถึงโน่นได้ยังไง ไปกับใคร!

ชายหนุ่มผมดำครุ่นคิดจนคิ้วขมวดมุ่น ในใจทั้งโกรธทั้งเป็นห่วงเจ้าตัวน้อยที่ไม่อยู่ใกล้ ๆ

เด็กดื้อ!! อา... ดื้ออย่างนี้จะลงโทษยังไงดีนะ

คิดไปพลางชายหนุ่มในชุดคลุมสีดำก็ออกเดินทางสู่เมืองเริ่มต้นด้วยความเร็วสูงสุด ต่างจากขามาลิบลับ ใจในครุ่นคิดหาวิธีการดัดนิสัยของสัตว์เลี้ยงจอมซนไปตลอดทาง

*****-----*****-----*****

ย้อนกลับมาปัจจุบัน

ภาพตรงหน้าของชายหนุ่มคือเมืองขนาดเล็กรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ซึ่งเล็กจนสามารถมองเห็นกำแพงเมืองทั้งสี่ด้านจากบนยอดอาคารสูงที่ตนกำลังยืนอยู่ได้ ใจกลางเมืองมีสิ่งก่อสร้างอันเป็นเอกลักษณ์ คือป้อมสูงใหญ่แบบตะวันตกยอดเหลี่ยมสร้างจากศิลาแกร่งสีเทา หากมองลงมาจากบนฟ้าจะเห็นว่าตัวป้อมถูกออกแบบเป็นรูปเครื่องหมายบวก มีน้ำพุศิลาขนาดกลางตั้งอยู่ระหว่างแฉกของเครื่องหมายบวกทั้งสี่ด้าน รอบป้อมศิลาใหญ่เป็นพื้นที่โล่งซึ่งเต็มไปด้วยอาคารขายของขนาดเล็ก และร้านค้าแผงลอยมากมาย มีผู้คนทั้ง NPC และผู้เล่นหลากหลายระดับออกมาจับจ่ายใช้สอยกันอย่างคึกคัก

ถัดจากใจกลางเมืองไป มีอาคารสูงหลายชั้นลักษณะคล้าย ๆ หอคอยซึ่งก่อสร้างจากหินรูปแบบเดียวกับตัวป้อมสลับกับบ้านไม้ชั้นเดียวที่อยู่อาศัยของชาวเมือง สร้างเป็นแนวยาวล้อมรอบตัวเมืองชั้นในเป็นชั้น ๆ จนจรดกำแพง ตัวกำแพงเมืองทั้งสี่ด้านก่อจากศิลาสีเทาก้อนใหญ่เป็นกำแพงหนา มีทางขึ้นลงให้ทหารยามเดินขึ้นไปตรวจตราบนกำแพงเมืองได้ ประตูไม้ขนาดใหญ่รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าตั้งอยู่ใจกลางกำแพงทั้ง 4 ด้าน เป็นทางเข้าออกหลักของเมือง ซึ่งเปิดเชื่อมถนนปูศิลาจากด้านนอกให้ตรงเข้าสู่ป้อมศิลาใหญ่ในใจกลาง มี NPC และผู้เล่นหลากสายพันธุ์เดินทางสัญจรไปมาตลอดเวลา บนกำแพงเมืองทั้ง 8 ทิศเป็นที่ตั้งของป้อมสังเกตการณ์ไม้หลังคาทรงพีระมิด ซึ่งมีเวรยามประจำการคอยเดินสอดส่องรักษาความปลอดภัยเป็นระยะ

แผนที่เกมนี้นี่ก็จริง ๆ เลย จะบอกให้ละเอียดกว่านี้ไม่ได้รึไง พออยู่ในตัวตึกก็ขึ้นในแผนที่แค่ว่าอยู่ในวงกลมรัศมีใกล้ ๆ นี้ แต่ไอ้วงกลมนี่ก็กินไปครึ่งค่อนเมืองเริ่มต้นแล้ว แถมแต่ละตึกแถว ๆ นี้ก็สูงใช่เล่น ถ้าเจ้าเหมียวตัวกะเปี๊ยกไปแอบซุกนอนหลับอยู่ตามซอก ใครมันจะไปหาเจอ!

คิดไปชายหนุ่มบนหลังคาอาคารสูงก็พลันทวีความหงุดหงิด จนเผลอปล่อยลูกไฟระบายอารมณ์เล่นอีกสองลูก ส่งเข้าไปเร่งไฟในป้อมสังเกตการณ์ไม้ให้ยิ่งลุกโหม

เปรี๊ย ๆ โครม!!

“หะ...เห้ย... ระวัง”

“โอ๊ย! ร้อน”

“ถอย ๆๆ กลุ่มนั้นน่ะหลบออกมาก่อน”

ไฟไหม้โหมรุนแรง จนในที่สุดคานไม้อันหนึ่งบนหลังคาหอสังเกตการณ์ก็ทนรับน้ำหนักไม่ไหว และร่วงหล่นลงมาพร้อมกับไฟลุกท่วม จนทหารยามที่ขนน้ำดับไฟกันอยู่ด้านล่างต้องวิ่งหลบกันจ้าละหวั่น เสียงของความวุ่นวายพาให้ชายหนุ่มผมดำเหลียวกลับมามองเล็กน้อย

อ่า... เมื่อกี๊ก็หงุดหงิดเกินไปนิด จากที่กะจะจุดไฟเผาเล็ก ๆ ทำเควสท์รอระหว่างตามหาเจ้าเหมียว เลยเผลอใส่ไฟแรงไปหน่อย แต่ผู้เฒ่าการองเป็นคนบอกให้ลองเผาดูเองนี่ ผู้อาวุโสขนาดนั้นเป็นคนแนะนำ คงไม่เป็นไรหรอก... มั้ง...

คิดอย่างง่าย ๆ ก่อนที่จะกลับไปกวาดสายตามองหาเป้าหมายที่ต้องการอีกครั้ง

แล้วเมื่อไหร่ผู้เฒ่าไม้เท้าแดงอะไรนี่จะโผล่มาสักที เดี๋ยวก็ได้ไหม้หมดก่อนพอดี ไปจุดไฟหอถัดไปเลยดีไหมนะ จะได้ลองไปเดินหาเจ้าเหมียวทางด้านโน้นดูด้วย อืม..จะว่าไปชื่อผู้เฒ่าไม้เท้าแดงนี่มันก็ฟังดูคุ้น ๆ หรือว่าจะเคยคุยด้วยมาก่อน ถ้าอยู่เมืองเริ่มต้นก็คงเป็นเควสท์แรก ๆ ที่รับเลยละมั้ง

ทว่ายังไม่ทันได้ย้อนรำลึกความหลัง จุดสีส้มที่ก็ปรากฏขึ้นบนแผนที่สัตว์เลี้ยงบริเวณใจกลางเมือง แล้วค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาหา ก็ดึงความสนใจของชายหนุ่มออกจากห้วงคิด หลังจากเฝ้ามองอยู่สักพักจนแน่ใจ หนุ่มผมดำก็ตัดสินใจกระโดดลงจากหลังคาอาคารสูงสู่หลังคาบ้านไม้เตี้ย ๆ ที่ต่ำกว่า หมายว่าจะวิ่งเข้าไปรับแมวตัวเล็กที่ตนออกตามหาอยู่ หากแต่ฝูงชนที่มายืนมุงดูเหตุการณ์อยู่นับร้อยก็เป็นอุปสรรคใหญ่ ที่กีดกันไม่ให้เข้าถึงตัวสัตว์เลี้ยงของตนได้ง่าย ๆ

“หลบไป!”

เสียงแก่ ๆ ที่ฟังดูเข้มงวดดังขึ้นด้านหลังฝูงชน ทำเอาคนรอบ ๆ สะดุ้งเฮือกก่อนจะขยับถอยออกอย่างไม่รู้ตัว เหมือนนักเรียนที่โดนครูฝ่ายปกครองจับได้เมื่อกระทำความผิด เผยให้เห็นชายชราในชุดคลุมยาววิ่งพุ่งแทรกผ่านทางแยกเล็ก ๆ ระหว่างฝูงชนออกมาอย่างรวดเร็วดังสายลมพัดผ่าน พอฝ่าออกมาได้ถึงบริเวณโล่งที่เหล่าทหารกำลังทำงานกันอยู่ มือเหี่ยวย่นก็ตวัดหัวไม้เท้าสีแดงเป็นรูปวงกลมด้านข้างตัว ก่อนจะสะบัดขึ้นทำมุมเข้าหาหอสังเกตการณ์ที่มีไฟลุกท่วมอยู่ด้านหน้า

“เกลียวสมุทร!!”

สิ้นเสียงของชายชรา ก็ปรากฏเกลียวคลื่นน้ำขนาดใหญ่ซัดจากปลายไม้เท้าพุ่งเข้าใส่หอสังเกตการณ์ที่ไฟกำลังลุกโหมจนดับมอดไปส่วนหนึ่ง หากชายแก่ยังไม่หยุดเพียงแค่นั้น ร่างในชุดคลุมยาวสีน้ำตาลวิ่งเปลี่ยนมุมอย่างคล่องแคล่วแล้วทำแบบเดิมซ้ำ ๆ จนไฟที่โหมกระหน่ำทั้งหมดค่อย ๆ ดับมอดลงในที่สุด จนมีเสียงซุบซิบชื่นชมชายชราดังขึ้นไปทั่ว ส่วนพวกทหารยาม พอเห็นว่าเหตุการณ์เริ่มคลี่คลาย ก็พากันลงไปนั่งกองที่พื้นอย่างหมดสภาพ

*****-----*****-----*****

เก่ง...

นั่นเป็นคำนิยามเดียวที่ชายหนุ่มนัยน์ตาสีเพลิงมีให้แก่ชายชราในชุดคลุมสีน้ำตาลที่อยู่ห่างไกลออกไป จนแอบอดเปรียบเทียบในใจในฐานะคนที่มีสายอาชีพนักดาบเวทเหมือนกันไม่ได้

ฝีมือชายคนนั้น... อาจจะอยู่ในระดับเดียวกับท่าน ‘ผู้เฒ่าชนวน’ ที่สอนวิชานักดาบเวทสายอัคคีของอาชีพคลาส 3 ให้เราเลยก็ได้

ทว่า ยิ่งทบทวนถึงน้ำเสียงและวิชาเกลียวสมุทรที่ชายชราใช้ออกมา ชายหนุ่มก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด หากเจ้าตัวก็ปัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปแล้วหันกลับมามองแผนที่สัตว์เลี้ยงของตนอีกครั้ง ก่อนจะต้องเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจที่จุดสีส้มของสัตว์เลี้ยงภายใต้การดูแลนั้นได้เคลื่อนเลยผ่านตนไปอยู่ด้านริมกำแพงเมืองแล้ว

เจ้าตัวแสบ ไปฝึกวิชาหายตัวมารึไงนะ แค่สกิลที่มีอยู่ก็แทบจะเป็นสายแมลงสาบอยู่แล้ว ถ้าเพิ่มหายตัวได้มาอีกสักอย่างนี่คงตายยากน่าดู เลือดก็เยอะ เวทมนตร์ก็โจมตีไม่โดน วิ่งหนีก็เร็วแถมยังอึด ตกจากที่สูงก็ไม่เป็นไร จวนตัวยังซ่อนตัวหลบได้อีก ถ้าเกิดโดนหาเจอแล้วยังหายตัวหนีได้นี่ก็สุดยอดแมลงสาบชัด ๆ เฮ้อ...

คิดไปพลางก็เดินตรงเข้าหาตำแหน่งสัตว์เลี้ยงจอมซน แล้วหนุ่มในชุดคลุมสีดำก็ต้องยิ่งแปลกใจ เมื่อยิ่งเดินไปก็ยิ่งเข้าใกล้นักดาบเวทฝีมือชั้นปรมาจารย์ที่กำลังยืนสั่งงานหันหลังให้คนนั้น เมื่อสังเกตดี ๆ เงาอัคคีจึงเห็นว่าชื่อของ NPC ตัวนั้นคือ ‘ผู้เฒ่าไม้เท้าแดง’ NPC ส่งภารกิจปริศนาเมืองดาราพิทักษ์ขั้นที่ 1 ที่ตนกำลังตามหา ชวนให้หัวใจเต้นแรงขึ้นด้วยความปีติในทุกย่างก้าวที่เคลื่อนใกล้เข้าไป

ไม่ว่าเมื่อไหร่ เควสท์นรกพวกนั้นก็ชวนให้ตื่นเต้นได้ทุกทีสิน่า

“ขอโทษนะครับ คุณคือผู้เฒ่าไม้เท้าแดง ผู้สืบทอดเมืองดาราพิทักษ์ที่ล่มสลายใช่ไหมครับ”

ชายหนุ่มผมดำถามออกไปด้วยเสียงสุภาพแต่หนักแน่น น้ำเสียงทางการที่เขาได้ขัดเกลาจากการเผชิญหน้ากับ NPC ชั้นสูงผ่านภารกิจนับร้อยนับพัน ชายชราผู้ถูกเรียกชะงักไปครู่ใหญ่ ก่อนจะค่อย ๆ หันตัวมาอย่างช้า ๆ

“ท่านเรียกข้าระ......... ไอ้หนูหน่อมแน้ม!!”

“ชิ! ตาแก่ปากเสีย ไม่น่าล่ะ ถึงว่ามันดูคุ้น ๆ”

“แม้ว!?”

-หา-

และแล้วในวันนั้น ชาวเมืองเริ่มต้นผู้คลั่งไคล้บูชาผู้เฒ่าไม้เท้าแดง ไม่ว่าจะในฐานะหัวหน้าผู้ดูแลรักษาความปลอดภัยประจำเมืองผู้ทรงอำนาจ หรือปรมาจารย์ผู้ถ่ายทอดวิชานักดาบเวทสายวารีผู้มากฝีมือ ต่างก็ต้องพากันตะลึงอ้าปากค้าง เมื่อบุคคลที่พวกเขาคลั่งไคล้ ผู้ที่เด็ดขาดแต่ก็รักษามารยาทเสมอ มายืนเถียงกับชายหนุ่มผู้เล่นไร้กิลด์ธรรมดา ๆ คนหนึ่งในท่ามกลางที่ชุมชน จนดูเหมือนเด็ก ๆ ทะเลาะกัน บ้างก็คาดว่าทั้งสองเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้อง บ้างก็เดาว่าชายหนุ่มเคยไปทำร้ายคนสำคัญของชายชราเอาไว้ หากแต่ก็ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่มีโอกาสได้ทราบความจริง

*****-----*****-----*****

หมายเหตุ

[1] ตี้ ย่อมาจากปาร์ตี้ (Party) กลุ่มแบบชั่วคราวของผู้เล่น มักตั้งขึ้นเพื่อรับผลประโยชน์จากการเล่นเป็นกลุ่ม เช่น การแบ่งค่าประสบการณ์ การแบ่งของที่ตกจากสัตว์อสูรโดยอัตโนมัติ การแชร์ภารกิจ และรับผลจากการสำเร็จของภารกิจร่วมกัน