คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Don't remember
Don't remember
วินาทีที่ผมรีบวิ่งตามยงกุกออกมาผมสับสนเเละสงสัยไปหมด ผมไม่อยากจะเชื่อว่ายงกุกจะจำผมไม่ได้เพราะตอนที่เราเจอกันก็ใช่ว่าจะเด็กมาก ผมที่อายุห้าขวบยังจำได้ส่วนยงกุกน่ะ แปดขวบเเล้วนะยงกุกจำผมไม่ได้เลยงั้นหรอ?
เเล้วไหนจะตอนที่ผมเป็นเด็กประถมล่ะ?
ยงกุกก็อยู่ตั้ง ม.ต้นปีสองเเล้วนะ
ยงกุก... อย่าใจร้ายกับผมแบบนี้สิ
ผมกลับมาแล้วนะ กลับมาหายงกุกแล้ว
"เดี๋ยวสิ!! ยงกุก ยงกุก!!!"
"จะตามมาทำไมอีกเนี่ย?"
"เเฮ่กๆ เเล้วยงกุกหนีผมทำไม"
"จะให้พูดกี่ครั้งว่า ฉัน เป็น พี่ นาย"
"...เฮ้อ ~ พี่ยงกุกจำผมได้ไหม"
"ดูปากนะ จำ ไม่ ได้ โว้ย!!"
แดฮยอนจ้องจริงๆ เเต่อาจจะเผลอจ้องนานมากเกินไป
"ห เห้ย! จ้องนานไปแล้ว"
แดฮยอนยังคงจ้องอยู่ต่อ เเถมคราวนี้กลืนน้ำลายลงคงอย่างยากลำบาก
ปากน่าจูบ...
"เห้ย! มองอยู่ได้ อ อื้อ!"
คราวนี้แดฮยอนไม่ได้ลืมตัวหรือเผลอเเต่จงใจ แดฮยอนใช้มือข้างนึงจับที่ท้ายทอยของยงกุกเเล้วกระชากเข้าหาตัวเอง เเล้วกดจูบปิดปากอีกคน ถือว่าเป็นค่ารักษาที่ต่อยมาเมื่อกี้เเล้วกัน
จูบเเค่เพียงปากแตะปากเท่านั้นไม่ได้มีการรุกล้ำ เเต่ก่อนผละออกแดฮยอนจูบเม้นที่ริมฝีปากล่างทีนึง
อยากจูบต่ออยู่เลย...
ผลัก!!!
โครม!!!
ยงกุกผลักแดฮยอนจนเสียหลัก เเต่ไม่ได้ล้มเพียงเเค่เซนิดหน่อย ก่อนจะโดนยงกุกถีบเอาที่ท้องจนลงไปนอนกุมท้องอยู่กับพื้น นอนหงายท้องแอ่งเเม้งไม่ต่างอะไรกับแมลงสาบโดนยาฆ่าเเมลง(?)
ก่อนที่ยงกุกจะรีบวิ่งหายไปอีกครั้ง...
ทั้งต่อยทั้งถีบ...
นี่มัน... ว่าที่คุณแฟนสุดพยศชัดๆ
จะกำหลาบให้เชื่องเลยคอยดู
พี่ยงกุก... ลุคแบบนี้นี่มัน
โคตรน่าฟัด!!
โอ๊ยยย!! จุกโว้ยยยย!!!
"ปู่... ผมเจอคนที่ผมตามหาแล้วนะ"
"แล้วนั่นอะไร... ปากไปโดนอะไรมา แล้วยังเสื้อที่มีรอยรองเท้าอีก แกไปฟัดกับหมาที่ไหนมา?!"
"เสือ! ปู่ เสือ!! อยากได้ๆๆๆ"
"แกจะเอาที่สวนสัตว์ไหนล่ะ เดี๋ยวปู่ซื้อให้"
"ปู่..."
"โอเคๆ ฉันไม่เเกล้งแกเเล้ว ฮาฮ่าๆ เเกโดนปราบเเน่!!! โอ๊ย!! ฮาฮ่าๆ"
"ปู่!! เขาตังหากที่จะโดนผมปราบ หึหึ"
"เเล้วแกจะเรียนสภาพนี้?!"
"กลับดิปู่... ขอไปพักฟื้นร่างกายก่อน"
"ข้ออ้างชัดๆ ไอหลานตัวดี"
"เอาน่าปู่ เดี๋ยวผมต้องไปคิดเเผนง้อวีอีกยังไม่หายงอนผมเลย... เอาจริงๆคือยังไม่ได้ไปง้อเเบบเป็นเรื่องเป็นราวด้วย ผมไปนะปู่"
"เฮ้อ ~ แกจะโดนรีทายออกก่อนไหมเนี่ย?"
"ผมก็ค่อยมาสมัครเข้าเรียนใหม่ตอนปีสามไงปู่ ~"
"ฉันบ่นของฉันคนเดียวโว้ยยย!!"
"ปู่อย่าโวยมากเดี๋ยวความดันขึ้น ฮาฮ่าๆ"
"อ ไอแดฮยอนนนน!!!"
บ้านตระกลูจอง
"ป้าซองจุนครับ วีกลับมาหรือยัง?"
"คุณแดฮยอนคะ นี่มันพึ่งจะบ่ายกว่าๆเองนะคะ คุณหนูวีเลิกเรียนตอนบ่ายสามคะ ค คุณหนู! ทำไมสภาพเป็นแบบนั้นคะ!!"
"ไม่ต้องตกใจครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก ป้าเรียกผมว่าคุณหนูอีกแล้วนะ อ่อเเล้วก็ ป้าครับ... ผมเจอยงกุกเเล้วนะ อีกอย่างเดี๋ยววันนี้ผมจะไปรับวีเองนะ"
แดฮยอนขึ้นมาบนห้องก่อนจะหยิบไอแพดของตัวเองที่วางไว้บนห้องเตียงหยิบมันขึ้นมาเพื่อเปิดดูรูปที่คนของเขาเคยถ่ายส่งไปให้ตอนที่เขาเรียนอยู่ที่อังกฤษ เเต่เครื่องนี้เป็นเครื่องที่สองโชคดีว่าข้อมูลรูปภาพต่างๆยังไม่หายไป เครื่องก่อนหน้านี้ที่พังก็เพราะยองแจนั่นเเหละไม่รูปว่าไปโกรธใครมาหยิบไอแพดผมเขวี้ยงมันลงพื้นเฉยๆเอาซะหน้าจอเเตก เเถมยังจะเอาน้ำเทใส่ไอแพดผมซ้ำอีก จำได้ว่าโกรธกันอยู่เกือบเป็นเดือนไม่ใช่ผมหรอกเพราะข้อมูลไม่ได้หายไป เเต่ถ้าหายไปผมก็ให้คนของพ่อส่งมาให้ใหม่อยู่ดี ก็มีเเต่ยองแจคนเดียวนั่นเเหละ เเต่ก็นะโกรธผมไม่คุยกับผม เเต่พอดึกๆก็เข้าห้องไปนอนร้องไห้ เเล้วไงล่ะผมผิดหรอ เเล้วก็ต้องไปปลอบเจ้าตัวเขา เเต่พอปลอบเสร็จก็โดนไล่ออกมาเเล้วสุดท้ายก็โกรธผมต่อเกือบเป็นเดือน เเล้วสักพักก็เริ่มดีขึ้น แถมมีข่าวดีมาบอกว่าคบกับคนที่ชื่อคิมฮิมชาน ผมล่ะงงกับยองแจจริงๆ สงสัยที่เขวี้ยงไอเเพดผมทิ้งนี่ช่วงนั้นทะเลาะกันหรือป่าว เเต่นั่นก็เป็นเหตุการณ์ก่อนที่คนของพ่อจะหายงกุกไม่เจอ เเละนั่นคือเหตุผลที่ผมต้องรีบเรียนให้จบเร็วๆ เเต่ที่ต้องกลับมาก็เพราะพ่อเรียกตัวเเล้วไงล่ะ ความฝันที่ผมเคยคิดจะทำก็ถูกทำลาย ช่วงนั่นเป็นช่วงที่ผมไม่ต่างอะไรกับร่างที่ไร้วิญญาณหรือศพเดินได้ดีๆนี่เอง เเต่ก็มีเพียงรูปของยงกุกในไอแพดที่มันทำให้ผมพอจะมีชีวิตชีวากลับมาได้บ้าง เเต่ผมก็ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะเคยผ่านสภาพแบบนั้นมาได้ นอนร้องไห้กอดไอแพดไว้เเน่นเกือบทุกคืน คิดๆเเล้วมันก็น่าสมเพชตัวเองเมื่อก่อนนี้เป็นเเบบนั้น เเต่ก็ต้องขอบคุณรอยยิ้มของยงกุก ที่ทำให้ผมต่อสู้กับทุกๆวันจนผ่านมาได้ขนาดนี้ จนได้มาเจอกับยงกุกอีกครั้ง เเต่มันผิดจากที่ผมคิดไว้หลายอย่างยงกุกจำผมไม่ได้ ยงกุกต่อยผมเเต่ก็เพราะไม่ได้ตั้งใจ เเละยงกุกยังถีบผมอีก เเต่ก็คุ้มอยู่อย่างตรงที่ได้จูบยงกุกนี่เเหละ แดฮยอนวางไอเเพดลงก่อนจะถอดเสื้อออกเเละชื่นชมรอยรองเท้าที่ยงกุกฝากเอาไว้
โอ้ยยย มีความสุขชะมัด!!
หมัดไม่หนักเท่าไหร่เเละเเรงถีบนี่ก็พอใช้ได้นะเนี่ยเล่นซะยังรู้สึกจุกๆอยู่เลย
ก่อนที่แดฮยอนจะทิ้งตัวนอนหงายหลังลงกับเตียงนุ่ม
ไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอกนะ ยงกุก หึหึ
โรงเรียนมัธยมโซล...
"แบมๆทำไมหลังๆมานี้ไม่เห็นกลับกับวีเหมือนทุกทีเลยโกรธอะไรวีป่าวอ่ะ?"
"ป่าว ~ ค คือเรากลับกับพ"
"แบมแบมกลับกับพี่น่ะวี"
"เอ๊ะ ~ เเล้วทำไมเห็นเมื่อก่อน..."
"ก็คนเป็นเเฟนกันก็ต้องกลับด้วยกันไงครับวี"
"แบมแบมกับพี่มาร์ค พี่มาร์คกับแบมแบม ทำไมแบมแบมไม่เคยบอกวีเลยล่ะ?!"
"คือ... เราขอโทษนะวีคือเรากับพี่มาร์คพึ่งคบกับได้สักพักเองเราเลยยังไม่ได้บอกน่ะ วีอย่างโกรธเราเลยน้าา ~"
"วีไม่โกรธหรอก ~ วีเเค่น้อยใจที่เเบมๆไม่บอกวีอ่ะ"
"อิจฉาคนที่เขามีเเฟนก็บอกกก"
"ถ้าพูดดีๆไม่เป็นก็เก็บปากนายไปซะซอกจิน"
"งั้นพี่กับแบมของตัวกลับก่อนนะ พี่จะพาแบมไปเดท"
"ย ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะไปด้วย"
"ก็เพราะรู้ไงว่าจะไม่ไป... นี่คือการบังคับครับเสียใจ"
"พี่มาร์ค!!"
"งั้นพี่ไปก่อนนะครับวี ~"
"คร้าบบบบ ~"
"อ่อ เเล้วก็ใครบางคนน่ะชอบเขาก็บอกถ้าไม่บอกก็ทำตัวดีๆ ไม่ใช่ทำตัวให้เขาไม่ชอบ ฮาฮ่าๆ"
"พูดอะไรของเค้า?! จินรู้ป่ะ"
"ม ไม่รู้ ถามมากน่า!"
"เอ๊ะ! คนเค้าพูดด้วยดีๆ"
"วีคือ...ฉันมีอะไรจะบอก"
"หื้มว่า?"
"คือฉัน ฉันช"
"วี ~ กลับบ้านกันนะครับ"
"พี่แด ~"
ลืมตัวงอนพี่แดอยู่นี่!
"มาทำไม! พี่แดจะไปไหนก็ไปเลย... คนผิดสัญญา"
"วี ~ พี่ขอโทษนะ พี่จะอธิบายทุกอย่างให้เราฟังเลย เย็นนี้วีอยากไปไหนพี่จะพาไปหมดเลย ~ ให้กลับบ้านดึกด้วยเลยอ่ะ! เเต่ต้องไปกับพี่เท่านั้นนะ!!"
"จริงๆนะพี่แด ~ วีรักพี่ที่สุดเลย"
วีรรีบวิ่งเข้าไปกอดแดฮยอนที่พึ่งลงมาจากรถเเล้วเดินตรงมาหา
"อ่อ ใช่เมื่อกี้จินจะพูดอะไรกับวีนะ?!"
"จะบอกว่า... กลับบ้านไปได้เเล้ว!"
"รู้เเล้วน่า! ทำเป็นมาไล่!! ซอกจินปากเสีย!!!"
วีเดินไปขึ้นรถเเต่แดฮยอนหันมาหาซอกจินเดินเข้ามาคุยก่อนที่จะกลับไปขึ้นรถ
"ถ้าคิดจะจีบวี... ผ่านฉันไปให้ได้ก่อน"
ใบหน้าของแดฮยอนยิ้มอยู่ก็จริง เเต่ถ้าใครๆได้เห็นคงรู้ทันทีว่ามันแอบน่ากลัวเบาๆ
"พี่แดคุยไรกับจินอ่ะ?"
"ป่าวครับเด็กคนนั้นเรียกพี่ไปตังหากล่ะ"
"แล้วพี่แดจะเดินไปทำไมแล้วคุยไรกัน"
"เด็กนั่นบอกว่าวีพูดมาก ให้วีพูดน้อยๆลงหน่อย"
"อะไรนะ!! โห้ย ไอซอกจินปากเสีย!! พรุ่งนี้นายโดนดีเเน่!!!"
หึหึ สำเร็จ ~
ผมไม่ได้เป็นพี่ชายประเภทหวงน้องเลยนะครับ จริงๆ หึหึ ก็เเค่อยากเเกล้งเด็กมันเฉยๆ จริงๆ
หลังจากแดฮยอนขับรถออกไปได้สักพักจินที่มองจนรถเลี้ยงออกไปจะประตู ยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก
"อย่างงี้ก็สนุกสิคุณพี่ชาย ~"
"ออบบี้ให้เราไปส่งบ้านไหม ดูเหมือนพี่ยงกุกจะกลับไปแล้ว"
"จงออบ..."
"มุนจงออบ..."
"หื้ม! อ่อมีไรหรอจุนฮง"
นายกำลังเหม่อเพราะเขาอยู่หรือป่าว ขนาดเขาไม่อยู่ตรงนี้ เเต่นายก็ยังไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาอีกแล้วหรอ
"ฉันถามว่าวันนี้ให้ไปส่งไหม"
"อ่อ อืมก็ได้"
จงออบมองไปยังหนังสือกฏหมายเล่มที่พี่ยงกุกเอามาให้ยืม มันเป็นเล่มที่พี่ยงกุกชอบมาเพราะมันบอกถึงจุดอ่อนของเเต่ละข้อของกฏหมาย เเถมยังเป็นฉบับแปลเกาหลีไม่กี่เล่มด้วย ผมเคยถามว่าพี่ยงกุกซื้อมาจากไหน เเต่พี่ยงกุกไม่ได้ซื้อมันมาพี่ยงกุกบอกแค่ว่ามีคนส่งมาให้เเต่ก็ไม่รู้ชื่อผู้ส่งเหมือนกัน
เเต่ตอนนี้ผมว่าผมรู้เเล้ว...
หนังสือเล่มนี้พี่ยงกุกอ่านมันบ่อยก็จริงเเต่พี่เขาก็จะเก็บเข้าชั้นไว้เป็นอย่างดีเหมือนกัน เเละที่สำคัญหน้าสุดท้ายที่มีกระดาษสีขาวอยู่อีกแผ่นนึงผมของเดาว่าพี่ยงกุกไม่เคยจะคิดผลิกเปิดมันดูเลย แต่มันเดาเป็นผมเองที่ผลิกดู
พี่ยงกุกผมซื้อมาให้ผมคิดว่ามันจะเป็นประโยชน์กับพี่ในอนาคต ผมหวังว่ามันจะอยู่กับพี่เเละพี่จะเก็บมันไว้คนเดียวเป็นอย่างดี
ผมกำลังจะกลับไปหาพี่เเล้วนะ อย่าลืมผมนะ
Miss you
…DH…
ผมขอให้ผมกำลังเข้าใจผิดตัวอักษรดีเอช
คงไม่ใช่พี่แดฮยอนใช่ไหม บอกผมที...
จงออบดูเศร้าๆไปเลยหลังจากที่อ่านหนังสือกฏหมายเล่มนั่นของพี่ยงกุกนายเป็นอะไรไปนะ ออบบี้ นายอย่าเป็นแบบนี้สิ ฉันอยากให้นายรอยยิ้ม รอยยิ้มเท่่านั้นที่ฉันอยากให้มันอยู่บนใบหน้าของนาย หรือสู้ให้นายทำหน้านิ่งๆอึนๆใส่ฉันก็ได้ เเต่อย่าเศร้าแบบนี้เลย ฉันขอร้อง
"ออบบี้..."
"จุนฮง... นายกลับไปเถอะ ฉันอยากอยู่เดียว"
ขอล่ะ... อย่าผลักไสฉันเลย
"...ถ้านายต้องการ"
เเต่ฉันให้ไม่ได้หรอกนะ
หลังจากที่จงออบพูด ผมก็เดินหันหลังกลับมาทางที่จะไปบ้านตัวเอง เเต่ผมแอบเดินตามจงออบไกลๆ จนเดินมาส่งจงออบรอจนเห็นจงออบเข้าบ้านไปผมถึงค่อยกลับบ้านตัวเอง เเละนี่ก็ไม่ใช่ครั้งเเรกมีหลายครั้งเเล้ว ที่ผมมักจะแอบเดิรมาส่งจงออบกลับบ้านอยู่บ่อยๆ ตั้งเเต่ตอนที่เราเป็นเพื่อนกันตอนม.ปลายเเล้ว จงออบขี้เกรงใจ เวลาผมจะอาสาไปผมเขาก็จะปฏิเสธเสมอ เเละทุกๆวันเทศกาลหรือวันสำคัญเขาที่ไม่กล้าพอเอาของไปให้จงออบก็ได้เเต่แอบเอามาทิ้งไว้ที่หน้าบ้านกดกริ่งเเล้วรีบหนีไป เเต่เเค่นี้ผมก็มีความสุขเเล้ว
เเต่ตอนนี้ผมกำลังเจ็บมากเลย
จงออบ...
To Be Continued…
_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________
อาจจะอัพแบบวันเว้นวันนะ ^^ ไมได้อัพทุกวันเหมือนรอบแรกๆ
ความคิดเห็น