เกิดเป็นต้นไม้ทั้งที จะขอลุยให้เต็มที่่ครับ ( yaoi )

ลำดับตอนที่ #29 : ตอนที่ 23 : สงครามของเหล่าเทวา ( 4 )

ตอนที่ 23 : สงครามของเหล่าเทวา ( 4 )

     ดวงตาสีดำจ้องมองค่ายของเหล่าเทวาผู้ไม่รู้จักประมาณตนของซาริเฟีย  เดอะ  แองเจเรีย  สตรีที่ทำให้เหล่าดวงวิญญาณผู้ล่วงลับกรีดร้องออกมาอย่างโกรธแค้นได้

     "   ตัดสินดวงวิญญาณ "    มือข้างขวาผลันปรากฏตาชั่งสีขาวพิสุทธิ์ขึ้น

     "  ดวงวิญญาณของเหล่าเทวาที่อยู่ในค่ายเบื้องหน้าข้า "    สิ้นเสียงดวงวิญญาณสีขาวก็เผยโฉมที่ตาชั่งฝั่งขวา ตามมาด้วยดวงวิญญาณสีดำที่ตาชั่งฝั่งซ้าย ก่อนที่น้ำหนักของดวงวิญญาณสีดำจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนกระทั้งตาชั่งได้แตกหักออกเป็นสอง

     "  อา ~ เป็นไปตามที่มาสเตอร์บอกเลยนะ "   ผู้ที่ชั่งน้ำหนักของดวงวิญญาณก็คือ โซลเตอร์ ผู้พิทักษ์ธาตุวิญญาณของริเก็นริว ตอนนี้อยู่ในร่างจำแลงเป็นชายหนุ่มผมสีเงินยาวสวมชุดของเหล่ายมฑูต ที่เป็นชุดบ่งบอกถึงความสำคัญของงานที่กำลังทำอยู่ได้เป็นอย่างดี

     " ไม่ว่าจะเป็นค่ายของ ซาริเฟีย  เดอะ  แองเจเรีย  หรือ ค่ายของริซาเดล เดอะ ฟาร์ ต่างก็มีดวงวิญญาณสีดำทุกคน ราวกับว่าเหล่าผลทหารที่ถูกบังคับให้มาโจมตีพวกเราตอนนั้นเป็นเรื่องโกหกเลยนะ "   ดวงตาสีดำผลันว่างเปล่าขึ้นมายามนึกถึงเหล่าเทวาที่ถูกส่งมาโจมตีพวกตนในตอนนั้น

     " เทวา ชาวสวรรค์ มนุษย์วิหค  ต่างเป็นคำเรียกขานเผ่าพันธุ์ของพวกเจ้า เหล่าผู้ที่สามารถกลายเป็น เทพ อย่างแท้จริงได้เมื่อครั้งอดีตอันแสนไกล "     นิ้วเรียวซีดวาดอักขระในอากาศช้าๆจนกระทั้งครบทั้งสามร้อยตัว

     "  แต่ในยามนี้พวกเจ้าส่วนใหญ่กลับหลงใหลในอำนาจจนลืมเลือนตนกำเนิดของตน จากมนุษย์วิหคเป็นชาวสวรรค์ หรือ เทวา ก่อนจะลบคำเรียกแรกออกไปจนหมดสิ้น "    อักขระสามร้อยตัวเปร่งแสงแล้วค่อยๆเรียงร้อยกันเป็นกระจกเงาสีม่วงที่ดูงดงามและน่ากลัว

     "  ถ้าเช่นนั้นท่านผู้นั้นจะเรียกคืนชีวิต ก็คงจะไม่ผิดมิใช่หรือ ? "   โซลเตอร์แสยะยิ้มออกมาพอดีกับภาพบนกระจกปรากฏร่างของชายหนุ่มผมสีน้ำเงินยาว ดวงตาสีม่วง ในชุดที่คล้ายคลึงกับชุดของเทพโฮคาเชียร์แต่ดูรุ่มรามมากกว่าโดยที่ในมือถือแก้วกระเบืองสีขาวอยู่

     " ท่านอาฮาชา "

     " ผู้รักษาสมดุลเช่นเจ้ามีธุระอันใดรึ ? " ชายหนุ่มผู้ถูกเรียกขานว่า ท่านอาฮาชา หรือ อีกนามหนึ่งคือ ผู้ปกครองยมโลก อาฮาชา เทพแห่งความมืดและความตายเพียงหนึ่งเดียวเอ่ยถามผู้รักษาสมดุลที่เปรียบเสมือนบุตรชายของตนด้วยรอยยิ้มพลางยกแก้วกระเบืองที่ใส่ชาดอกฮาจา * ขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดี

     ( * ดอกฮาจา  : ดอกไม้คล้ายดอกลิลลี่สีเทาขึ้นอยู่ในยมโลกและบริเวณที่มีไอความตายหนาแน่น เป็นยาพิษที่ร้ายแรงอันดับต้นๆของโลก แต่สำหรับเหล่าปีศาจ ผู้อาศัยในยมโลก และ ผู้มีไอความตาย จะเป็นชาช่วยให้ผ่อนคลายได้เป็นอย่างดี )

     " ในรายชื่อเหล่านี้ มีดวงวิญญาณไหนที่ท่านประสงค์รับคืนหรือไม่ ? "   โซลเตอร์ส่งใบรายชื่อของเหล่าเทวาที่ตนตรวจสอบทุกคนไม่ว่าจะเป็นคนของฝ่ายไหนไปให้เทพอาฮาชารับ

     " หืม ~ ฮะ ฮ่าๆๆ ดียิ่งนัก ! รายชื่อที่ข้าต้องการดวงวิญญาณจักเป็นสีดำ รายชื่อของผู้ที่โกงความตายอย่างข้าทั้งยังช่วงชิงวิญญาณของผู้อื่นอีก ! ผู้เปรียบเสมือนบุตรของข้าเอ๋ย ฝากส่งข้อความถึงนายเจ้า และ น้อยชาย*ของข้าด้วยว่า หากจักลงมือล่ะก็ อย่าลืมเรียกข้าไปด้วยล่ะน้องชายที่รักยิ่งเอ๋ย เพราะในยามนี้ข้าอยากจะฉีกกระชากดวงวิญญาณพวกนั้นยิ่ง ฮ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ  "  อาฮาชาหัวเราะออกมาอย่างสะใจปนดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ตนใกล้จะได้ลงโทษเหล่าผู้โกงความตายที่ถูกปกป้องคุ้มครองจากฝาแฝดของตนเสียที  แล้วตัดการสื่อสารไปทันทีโดยไม่ลืมส่งใบรายชื่อที่กลายเป็นสีดำกลับคืน

     ( *  ในยามที่เหล่าทวยเทพถือกำเนิด ซีโร่ที่เป็นพระเจ้าสูงสุดเกิดเป็นคนแรก โดยมีความตาย และ ชีวิตกำเนิดขึ้นพร้อมกัน หรือก็คือ ซีโร่มีฝาแฝดเป็นเทพอาฮาชา กับ เทพโอชาเรีย ทั้งสามเป็นพี่คนโตสุดร่วมกันของเหล่าเทพ ก่อนจะตามมาด้วยเทพแห่งไฟ โฮคาเชียร์ ที่เป็นน้องชายคนโตสุด ) 

     "  รับทราบขอรับ ท่านอาฮาชา "  โซลเตอร์ยื่นมือไปรับใบรายชื่อพวกนั้นกลับคือมาเก็บก่อนจะลบอักขระที่ตนเขียนเพื่อไปแจ้งให้ผู้เป็นนายทราบ

     ทางฝั่งของเซราเอลตอนนี้เหล่าแม่ทัพที่อยู่ฝ่ายของผู้รักสงบได้มารวมตัวกันยังกระโจมหลังใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นมาสำหรับประชุมโดยเฉพาะ

     ควันสีดำโผล่ขึ้นมาจากเงาของริเก็นริวที่นั่งอยู่ข้างๆเซราเอลที่ตอนนี้กำลังมีสีหน้าเคร่งเครียดและท่ามกลางความตกใจของเทวาในกระโจม ก่อนที่ควันเหล่านั้นจะรวมตัวกันเป็นชายหนุ่มผมสีขาวในชุมคลุมสีดำเหลือบเงินของเหล่ายมฑูต

     โฮคาเชียร์เห็นสีหน้าของโซลเตอร์ก็รู้ได้ว่าสิ่งที่พวกตนให้ไปทำสำเร็จแล้ว

     " โซลเตอร์คุง . . . " 

     " ทุกอย่างเรียบร้อยครับมาสเตอร์  และมีขอความฝากมาให้ท่านขอรับ ท่านโฮคาเชียร์ "  โซลเตอร์บอกเพื่อให้ผู้เป็นนายคลายกังวลพร้อมกับส่งใบรายชื่อที่กลายเป็นสีดำไปให้ ก่อนจะหันไปบอกเทพหนุ่มที่ดูร่าเริงยิ่งกว่าเดิม

     " หากจักลงมือล่ะก็ อย่าลืมเรียกข้าไปด้วยล่ะน้องชายที่รักยิ่งเอ๋ย เพราะในยามนี้ข้าอยากจะฉีกกระชากดวงวิญญาณพวกนั้นยิ่ง เป็นข้อความที่ท่านอาฮาชาฝากมาขอรับ "

     " ฮ่ะ ฮ่าๆๆ สุดยอดเลยนะ เจ้าพวกนั้นถึงขนาดทำให้คนอย่างท่านพี่โกรธได้เสียขนาดนี้ ! "  โฮคาเชียร์หัวเราะอย่างสะใจแล้วหันไปบอกเหล่าเทวาในที่ประชุม

     "  พวกเจ้าไม่ต้องกังวลแล้วว่าจะไม่ชนะ เพราะคราวนี้ได้เทพแห่งความตายมาช่วยล่ะ ! จะพาผู้บาดเจ็บออกมาแล้วอพยบไปยังทวีปแกรด์ฮูปของเจ้าหนูนี่ก่อนก็ได้นะ เพราะหากพวกเจ้าตายกันหมด สวนสวรรค์แห่งนี้ได้ตกลงไปด้านล่างแน่  " 

     "  ตามที่ท่านโฮคาเชียร์บอกครับ ทวีปแกรด์ฮูปของพวกข้ายินดีให้พวกท่านได้พักพิง "  ริเก็นริวยิ้มบางๆอย่างปลอบประโลมไปให้เหล่าแม่ทัพเทวา

     เซราเอลหลับตาลง ยิ้มรับคำพูดของจิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลกที่กลายเป็นเทพพฤกษาไปเสียแล้วแม้จะยังไม่เต็มตัวก็ตาม ก่อนจะลืมตาขึ้นมาด้วยแววตาแน่วแน่

     "  ขอบคุณในความหวังดีของพวกท่านทั้งสองขอรับ เหล่าผู้บาดเจ็บและผู้ที่มิอาจต่อสู้ได้พวกข้าจะพาอพยบไปแน่ แต่ว่าโปรดให้พวกข้าได้ต่อสู้เพื่อบ้านเกิดของเราด้วยเถอะขอรับ "  คำพูดของเทวาหนุ่ม  การกระทำของเหล่าแม่ทัพที่อยากจะปกป้องบ้านเกิดเรียกรอยยิ้มบนใบหน้าของสองเทพได้เป็นอย่างดี

     " นั้นสินะ ตามที่พวกเจ้าต้องการเลย ! ในวันพรุ่งนี้ไปลุยให้สุดชีวิตของพวกเจ้าเสีย !! "  โฮคาเชียร์ตะโกนดังลั่น ก่อนจะช่วยริเก็นริววางแผนหลับมือรวมกับเหล่าเทวาที่อยู่ในกระโจมจนมืด แล้วค่อยแยกย้ายกันไปพักผ่อน

     ริเก็นริวเดินเข้าไปในบ้านขนาดเล็กที่เกิดขึ้นจากการถักทอรากไม้ที่หลงเหลืออยู่ในพื้นดิน

     อดามัสที่ได้รับมอบหมายให้คอยเช็ดตัวชายหนุ่มเทวา ผู้ที่ตนเคยพบและสนทนาด้วยรีบวางถ้วยใส่นำลงบนโต๊ะแล้ววิ่งไปกอดริเก็นริวอย่างรวดเร็ว

     " ยินดีต้อนรับกลับครับ . . . ท่านพี่ "  ดวงตาสีน้ำเงินก้มลงมองพี่ชายอย่างคาดหวัง พอริเก็นริวเอื้อมมือมาลูบหัวเพียงเท่านั้น บรรยากาศราวกับมีดอกไม้บานก็กระจายออกมาจากตัวของอดามัสทันที

     " กลับมาแล้ว เก่งมากเลยนะครับ ดาจัง "

     " อืม ! ดีใจครับ "

     "  ถ้างั้นดาจังไปพักผ่อนเลยเนอะ เดี๋ยวพี่จะดูแลต่อเอง "  ชายหนุ่มบอกกับอดามัส แล้วเดินไปนั่งริมเตียงของผู้ที่แกล้งหลับอยู่  พอเห็นว่าในบ้านเหลือกันอยู่เพียงสองคนแล้ว ริเก็นริวจึงเอ่ยทักขึ้นมาทันที

     "  ไม่ต้องแกล้งหลับหรอกครับ ตอนนี้ในบ้านหลังนี้มีเพียงผม และ คุณเท่านั้น "

     ผู้ที่แกล้งหลับพอได้ยินเสียงของใครอีกคนในห้องก็ลืมตาขึ้นมาเผยให้เห็นดวงตาสีแดงเลือดราวกับนัยต์ตาของสัตว์ร้าย   เวอร์วิเทียค่อยๆลุกขึ้นนั่ง  พอตั้งตัวเรียบร้อยก็เอื้อมไปจับมือของริเก็นริวเอาไว้ทันที  ริมฝีปากซีดขยับไปมาราวกับจะพูดอะไรบางอย่างแต่กลับไร้ซึ่งเสียงใดๆดังออกมา

     "  กำลังโทษตัวเองที่ได้ผูกมัดพันธะไว้กับผมเหรอครับ ? คิดว่าตัวเองได้ทำลายอนาคตของผมลงเพราะความไร้สติในคราวนั้นงั้นเหรอ ? "

     ทุกคำพูดของริเก็นริวราวกับเปิดเผยความในใจของอดีตเทวาหนุ่มจนหมดสิ้น  ทำให้ผู้ฟังมีเห็ดหลายดอกขึ้นเลยที่เดียว

     " คิก "   ริเก็นริวมองท่าทางที่แสดงออกของเวอร์วิเทียก็หลุดหัวเราะเบาๆ แล้วเดินเข้าไปดึงตัวชายหนุ่มออกมาจากมุมห้องมากอดเอาไว้ในอ้อมแขน

     "  ถึงคุณจะไม่ตั้งใจก็ตาม แต่ก็ไม่เสียหายที่พวกเราจะเริ่มทำความรู้จักกันนิครับ "  ดวงตาสีมรกตทองหรี่ลงเล็กน้อยเมื่อห้วนนึกถึงความรู้สึกอันแปลกประหลาดที่ตนรับรู้ยามเมื่อถูกผูกพันธะเข้าด้วยกัน

     "  อีกอย่างมันรู้สึกอบอุ่นครับ เป็นความอบอุ่นที่ก่อขึ้นในจิตวิญญาณจนไม่สามารถอธิบายได้ว่าเกิดจากอะไร "  ว่าแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างงดงามให้แก่เวอร์วิเทีย " ความรู้สึกนี้ราวกับบอกว่าคุณคือสิ่งที่หายไป  เรามาเริ่มทำความรู้จักกัน แล้วปล่อยให้หัวใจและเวลาเป็นสิ่งนำทางเถอะครับ ! "

     เวอร์วิเทียเหม่อมองรอยยิ้มของคนตรงหน้า ก่อนจะหลับตาลงแล้วลืมตาขึ้นเผยให้เห็นดวงตาสีแดงสดที่เป็นประกายอย่างแนวแน่ราวกับได้ตัดสินใจทำอะไรบางอย่างที่สำคัญไป

     "  . . . . . . "  ริมฝีปากหนาขยับเป็นคำพูดแต่ไร้ซึ่งเสียงใดๆออกมา

     "   !!! เอาจริงเหรอครับ !? "

     เวอร์วิเทียพยักหน้าให้เป็นการยืนยัน  เรียกเสียงถอนหายใจจากจิตวิญญาณของตนไม้โลก

     " เข้าใจแล้วครับ หลังจบสงครามนี้ พวกเรา มาทำความรู้จักกันในฐานะสามีภรรยากันเถอะครับ ! เวอร์วิเทีย . . . ไม่สิ  นัวร์ "   ว่าแล้วทั้งสองก็ส่งยิ้มให้กันก่อนจะใช้เวทมนตร์ทำความสะอาดร่างกาย เพื่อเข้านอนจะได้มีแรงสำหรับการต่อสู้ในวันพรุ่งนี้

....................................................................................

มาแล้ววว