เกิดเป็นต้นไม้ทั้งที จะขอลุยให้เต็มที่่ครับ ( yaoi )

ลำดับตอนที่ #28 : ตอนที่ 22 : สงครามของเหล่าเทวา ( 3 )

ตอนที่ 22 : สงครามของเหล่าเทวา ( 3 )

          ภายในคุกที่มือมิดบนพื้นห้องขังได้เต็มไปด้วยโคนสีดำ เวอร์วิเทีย เทวาตนเดียวที่ถูกคุมขังอยู่โดยยังไม่ได้แปรเปลี่ยนเป็นมารดังเช่นนักโทษคนอื่นที่ตอนนี้นอนหลับไม่ได้สติอยู่ในห้องขัง

          ( เกรย์แอล ซาราเอล เด็กน้อยทั้งสอง ข้าขอโทษ . . . กาเอเดีย ยูราเซีย พวกเจ้าไม่น่าเข้าขัดขว้างชายผู้นั้นเลย เพราะข้า )

          ( เป็นเพราะตัวข้า . . . เด็กน้อยเหล่านั้นจึงถูกสังหาร )

          โคนสีดำกลืนกินร่างกายของเทวาหนุ่มเร็วขึ้นยิ่งกว่าเดิมโดยมีความคิดด้านลบที่กำลังก่อเกิดอยู่ในดินแดนแห่งนี้เป็นเชื้อเพลิง จากเดินที่กำลังกลืนกินขาทั้งสองข้างกลับกลายเป็นว่าเวลานี้ได้หยุดลงอยู่บริเวณหัวใจเป็นที่เรียบร้อย

          " อึก !!! " เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังอยู่ในลำคอเมื่อโคนสีดำแทรกซึมเข้ามาในร่างกายเป็นสิ่งที่บ่งบอกว่ากำลังจะเกิดมาขึ้น เสียงของความเจ็บปวดเหล่านั้น เวอร์วิเทียไม่สามารถเปร่งเสียงออกมาได้เนื่องจากในยามที่เวอร์วิเทีนยังเล็กได้ทานพิษทำลายกล่องเสียงที่แฝงอยู่ในขนมเข้าไปหมายจะสังหารผู้สืบทอดตำแหน่งดวงแก้วของเหล่าเทวา เทวาที่ไม่สามารถเปร่งเสียงได้จะไม่ได้รับตำแหน่งดวงแก้ว ทำให้ชายหนุ่มถูกทิ้งอยู่เพียงผู้เดียวเป็นเวลาหลายร้อยปีจนกระทั้งการแตกแยกในครั้งนั้น

          ภาพต้นต่อของความเกลียดชัง ความแค้น ความริษยา ความโลภ ที่กำเนิดขึ้นและดับลงในดินแดนแห่งนี้นับตั้งแต่อดีตกาลจนกระทั้งวันนี้ค่อยๆไหลเข้าไปในห่วงความคิดของเวอร์วิเทียเรื่อยๆโดยไม่มีการหยุดยั้ง ทว่า แม้หัวใจของเทวาหนุ่มจะได้รับความแค้นมากมายเพียงใดกลับไม่ถูกสีดำของสิ่งชั่วร้ายกลืนกินเลยสักนิด เว้นแต่ว่าร่างกายภายนอกที่เริ่มแปรเปลี่ยนไปมากยิ่งกว่าเดิม ปีกที่มีสีดำแทรกก็กลายเป็นสีดำทั้งสองข้าง ผิวกายขาวซีดจนสามารถมองเห็นเส้นเลือดที่ถูกย้อมเป็นสีดำ เส้นผมสีทองยามนี้ร่วงโรยตกลงไปในโคนและถูกแทนที่ด้วยเส้นผมสีแดงที่เป็นตัวบ่งบอกว่าคนผู้นี้กำลังกลายเป็นมารชั้นสูงที่สุดในระดับเดียวกันกับจักรพรรกดิมาร

          ( เจ็บ ทรมาณ !!!! ใครก็ได้ ใครก็ได้ช่วยข้าที !! )

          โครม !!!! เสียงของคุกที่ถูกพังทลายลงมาเสมือนกับว่าคำอธิฐานของเทวาหนุ่มได้กลายเป็นจริง ทำให้ดวงตาที่เคยไร้แววได้กลับมาเปร่งประกายอีกครั้ง

          " มาช่วยแล้วล่ะครับ คุณเวอร์วิเทีย "

          ภาพของชายหนุ่มผู้มีเส้นผมสีเงินกับดวงสีมรกตทองสะท้อนอยู่ในดวงตาสีน้ำขาวของผู้ที่เคยตกอยู่ในความสิ้นหวัง บางสิ่งที่อยู่ภายในราวกับกำลังร่ำร้องออกมาดังกังวาลว่าให้รีบทำบางสิ่งบางอย่างกับคนผู้นี้ ก่อนที่จะสูญเสียไปอีกคราว รอยสักสีดำเคลื่อนไหวตอบรับถ้อยคำที่ดังก้องในจิตใจพุ่งไปพันธณาการข้อมือของผู้ที่งดงามราวกับเทพเจ้าตรงหน้า

          " อะไรกัน ? " ริเก็นริวมองรอยดำตรงข้อมืออย่างสงสัยก่อนจะได้รับคำตอบจากโฮคาเชียร์ที่เดินเข้ามา

          " สิ่งที่แสดงว่าเจ้าเป็นดวงใจหรือภรรยาของเผ่ามารไงล่ะ " ( ได้แล้ว 1 เหลืออีก 4 สินะ ) เทพแห่งไฟคิดในใจพลางนึกย้อนไปถึงจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง โดยไม่ได้รับรู้ถึงสายตาที่มองแรงของน้องชายคนใหม่เลยสักนิด

          " ผู้ง่ายๆอย่างที่โลกของเจ้าก็คือ เจ้าหนุ่มเผ่ามารเป็นสามี ส่วนเจ้าก็เป็นภรรยาไงล่ะ ! "

          " นี่ท่านตั้งใจสินะครับ !!!! " ริเก็นริวร้องเสียงหลง เพราะในตอนแรกเทพตรงหน้ากำลังจะเดินเข้าไป แต่จู่ๆก็เปลี่ยนใจให้ตนทำลายกำแพงนี้แทน

          " ดีเสียอีกที่เจ้าจะได้มีคนรักบ้าง " (และยังมีถึง 5 คนแน่ะ ) พอคิดเช่นนั้นก็เหม่อมองท้องฟ้าพร้อมกับฮัมเพลงเพื่อกลบเกลือน

          ริเก็นริวเห็นท่าทางของโฮคาเชียร์ก็ถอนหายใจออกมาแล้วลอยไปประคองเวอร์วิเทียที่กำลังจะทรุดตัวลงไปบนโคนสีดำ

          " . . . " ป๊อง! มารหนุ่มพอเห็นว่าใครกำลังช่วยประคองตนก็หน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ และ เมื่อคิดว่าชายผู้นี้คือภรรยาที่จู่ๆตนก็ทำสัญลักษณ์เอาไว้ คราวนี้ถึงกับสลบไปทันที

          " ตกลงนี้ข้าเป็นภรรยาแน่เหรอ ? " ริเก็นริวหลุดพึมพำออกมา เพราะแทนที่ตนจะเป็นลมที่จู่ๆก็ได้รับสามีมา ทั้งที่จะช่วยผู้นำของเหล่าเวทาผู้รักสงบเฉยๆ

          " เจ้าน่ะเป็นภรรยานั้นแหละ เอ้า! แบกเจ้าหนูนั้นตามมาด้วยล่ะ ! " โฮคาเชียร์ย้ำแล้วลอยไปยังทางที่ค่ายของเหล่าเทวาผู้รักสงบตั้งอยู่ โดยมีริเก็นริวที่อุ้มเวอร์วิเทียเอาไว้กับอดามัสลอยตาม


          ทางค่ายทางทิศ นำโดยเซราเอล เทวาผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ทัพที่เก่งกาจที่สุดในรอบ 500 ปีมานี้ กำลังจ้องมองแผนที่บนโต๊ะอย่างเคร่งเครียด

          ( เกรย์แอลหายตัวไปนานเกินกว่าปกติ ท่านเวอร์วิเทียก็ถูกจับตัวไป . . . หรือเราจะบุกไปช่วยเหลือท่านเลยดีไหมนะ ?) เทวาผมสีดำ นัตย์ตาสีน้ำเงินเข้มราวทะเลลึกคิดอย่างหนักใจก่อนจะพุ่งออกนอกกระโจมไปเมื่อสัมผัสได้ว่ามีบางสิ่งกำลังบินนมาทางตน

          " เซราเอลลลลล !!! " เสียงตะโกนที่คุ้นเคยดังมาก่อนที่ร่างของผู้ตะโกนจะบินมาถึงเรียกให้ร่างของเทวาทั้งสามรีบพุ่งออกจากกระโจมของตนไปยืนรอข้างนอก

          เงาคล้ายดวงหางสีฟ้าพุ่งเข้าใส่เทวาทั้งสามด้วยความกังวลปนยินดีที่เห็นว่าสหายและน้องๆของตนปลอดภัยดี

          " เกรย์แอล !!"

          " ท่านพี่ ! " ×2

          ใช่แล้ว ร่างที่พุ่งมาหาเทวาทั้ง 3 นั้นก็คือร่างของเกรย์แอลที่ใช้พลังเวทย์เพิ่มความเร็วจนถึงขีด พออยู่ในอ้อมกอดของเหล่าคนสำคัญเทวาปีกฟ้าจึงคล้ายเวทย์มนตร์ทั้งหมดที่ร่ายเอาไว้ระหว่างที่บินมา ร่างกายค่อยเปื้อนไปด้วยเลือดจากบาดแผลที่ใกล้หายแต่ถูกสายลมยามโบยบินมาจากอีกฝากทำให้เป็นหนักยิ่งกว่าเดิม

          " เกรย์แอล !! "

          " ท่านพี่ !! "×2

          ดวงตาสีม่วงปรือลงใกล้จะปิดแต่มีสิ่งหนึ่งที่ต้องบอกทั้งสามให้ได้รับรู้

          " . . . "

          " คุณเกรย์แอล !" เสียงตะโกนของใครบางคนดังขึ้นพร้อมๆกับความรู้สึกอบอุ่นที่รายล้อมรอบตัวช่วยให้สติของเทวาปีกฟ้ากลับคืนมาอีกครั้ง

          " ท่านริเก็นริว . . . ท่านเวอร์วิเทีย !!! " ใบหน้าของผู้เป็นจิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลกปรากฏอยู่ในสายตาของเกรย์แอลถัดไปคือร่างของนายท่านที่น่าจะถูกคุมขังอยู่ในคุกใต้ดิน แต่ตอนนี้กำลังนอนสลบอยู่ในอ้อมแขนของเทวทูตหนุ่มโดยข้างๆกันมีร่างของชายผู้ที่น่าจะเป็นเทพแห่งเปลวเพลิงตามบันทึกของเหล่าเทวารุ่นก่อน

          " ผม ช่วยคนสำคัญของคุณออกมาตามความปราถนาที่ดังก้องอยู่ภายในจิตใจแล้วนะครับ " พอได้ฟังคำพูดของริเก็นริว น้ำตาแห่งความปิติยินดีก็ไหลออกมา แม้ว่านายท่านจะกลายเป็นมารก็ตาม แต่ไม่ว่ายังไงท่านเวอร์วิเทียก็เป็นนายท่านของข้า ของเหล่าเทวาผู้เกือบสูญเสียตัวตน ความโล่งใจเข้ามาแทนที่ทำให้ตัวเกรย์แอลสลบไปทันทีด้วยความอ่อนล้าโดยมีซาราเอลรับร่างนั้นเอาไว้ได้ทัน

          " ขอบคุณพวกท่านมาก " อดีตแม่ทัพสูงสุดเอ่ยขอบคุณจากใจที่เทพตรงหน้าได้ช่วยเหลือนายของตน และ สหายของตนเอาไว้

          " ไม่เป็นไรครับ . . . ถ้างั้นเรามาคุยกันดีกว่า คุณเซราเอล " ดวงตาสีมรกตเหลือบทองหรี่อย่างน่ากลัวยามเอ่ยพูดประโยคถัดมา

          " ถึงแผนการปรับปรุงสวรรค์แห่งนี้ใหม่ "

.............................................................................

มาแล้วววว