คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 14 : ขับไล่เทวา(1)
ตอนที่ 14 : ขับไล่เทวา (1)
หลังจากที่ผมโดยเด็กชาวเอลฟ์โบราณลากเข้ามาในที่ๆคาดว่าน่าจะเป็นสถานที่หลบภัยของเผ่าเอลฟ์โบราณในยามเจอสถานะการณ์แบบนี้ก็ได้ถูกพาไปหาผู้ที่คาดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าเผ่าโดยฝีมือของเอลฟ์หนุ่มตนหนึ่งที่เดินผ่านมาเห็นตอนที่ผมได้อยู่กับเด็กเอลฟ์เข้า
" ท่านผู้นำ ข้าพบผู้บุรุกผู้นี่กำลังยืนอยู่กับนายน้อยที่บริเวณเขตแดนมายาขอรับ " เอลฟ์หนุ่มผู้เป็นหน่วยลาดตระเวรในยามสายได้เอ่ยร่ายงานอยู่เบื้องหน้าของปากถ้ำที่มีเถาวัลย์ย้อยลงมาปิดปากถ้ำเสมือนม่านที่ป้องกันไม่ให้มีผู้ใดเห็นผู้ที่อยู่หลังเถาวัลย์เหล่านี้
" . . . . พาเข้ามาเลย ฟรอสซิ " เอลฟ์ที่ถูกเรียกว่าฟรอสซิได้ยินดังนั้นก็เดินนำหน้าผมเข้าไปในถ้ำทันทีตามทางเดินมีดอกไม้เรืองแสงประดับเอาไว้อย่างพอเหมาะทำให้ผู้เดินบนเส้นทางนี้ไม่แสบตาจนเกินไป
พอถึงห้องโถ่งขนาดกลางที่ประดับไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน ใจกลางเป็นต้นไม้สีเงินขนาดใหญ่ที่คาดว่าจะใหญ่ที่สุดในสวนเอเดนแห่งนี้ ใต้ต้นไม้มีชิงช้าที่ถูกสร้างขึ้นมาจากเถาวัลย์ห้อยเอาไว้โดยมีร่างของใครบางคนนั่งบนชิงช้าอยู่
ทางริเก็นริวที่เดินเข้าไปใกล้ร่างตรงหน้าเรื่อยจึงสามารถมองเห็นผู้ที่นั่งบนชิงช้าได้อย่างชัดเจน เป็นเอลฟ์วันกลางคนที่มีรูปร่างงดงามเกินชายในชุดผ้าสีขาวคล้ายชุดของชาวกรีซโบราณ เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนถูกปล่อยยาวประดับด้วยดอกไม้ดอกเล็กอย่างพองามเข้ากับดวงตาสีมรกตส่องประกายดั่งอัญมณีที่กำลังจ้องมองมาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะลุกขึ้นมาทำความเคารพให้แก่ริเก็นริวอย่างที่เจ้าตัวไม่ทันห้ามเอาไว้ได้
" ยินดีต้อนรับสู่สวนพฤกษาศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ขอรับ ท่านจิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลก ตัวข้ามีนามว่า ดาราธาร เป็นผู้นำของเหล่าเอลฟ์โบราณที่อาศัยอยู่ในดินแดนแห่งนี้ " ว่าแล้วเอลฟ์หนุ่มก็เดินเข้ามาประคองกิเก็นริวไปนั่งที่ใต้ต้นไม้ที่มีใบสีรุ้งทันที โดยไม่ลืมบอกให้ฟรอสซิสามารถไปพักได้ ซึ่งเจ้าตัวก็ตอบรับอย่างเต็มใจ และ ทำความเคารพผู้นำของตนก่อนจะเดินกลับไป
" ผม ริเก็นริวครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ " ผมแนะนำตัวกับคุณดาราธารที่ตอนนี้ได้นั่งลงบนชิงช้าอีกอันที่ถูกสร้างขึ้นมาข้างๆอันที่ผมนั่งอยู่
" ต้องขออภัยด้วยขอรับ ที่ไม่สามารถรองรับท่านได้ดีกว่านี้ "
" ไม่เป็นไรครับ . . . ที่ผมมาที่นี้ก็เพราะว่าได้ยินเสียงของใครบางคนครับ " ผมบอกจุดประสงค์ไปเพื่อที่เอลฟ์ตรงหน้าอาจจะรู้ก็ได้ว่าเสียงที่ผมได้ยินเป็นเสียงของใคร
" เสียง ? "
" ครับ . . . เป็นเสียงที่ขอความช่วยเหลือที่ดูจะทรมาณมากเลยครับ ถึงแม้จะไม่ได้บอกให้ช่วยตนเองก็ตาม " ริเก็นริวอธิบายให้แก่ดาราธารฟังพลางสังเกตุสีหน้าไปด้วยเมื่อเห็นว่า ชายหนุ่มตรงหน้าเริ่มหน้าซีดไปเรื่อยๆพร้อมกับพูดชื่อของใครบางคนออกมา
" . . . อาธาร "
" อาธาร ? " เอลฟ์หนุ่มที่ได้ยินเสียงของริเก็นริวที่ทวนคำพูดของตัวเองอีกครั้งก็ได้สะดุ้งอย่างตกใจ
" ขออภัยขอรับ . . . อาธารคือน้องชายของข้าเอง น้องชายที่ตัวของข้านั้นมิอาจช่วยเหลือได้ ท่านจะรับฟังเรื่องราวของพ้องเราสักนิดได้หรือไม่ ท่านริเก็นริว " ดาราธารบองเชิงขอร้อง พร้อมกับสร้างชุดน้ำชาออกมาโดยใช้พลังจากธาตุทั้ง 5 อันได้แก่ ดิน น้ำ ลม ไฟ และ พฤกษา
" . . . ผมมาที่แห่งนี้เพื่อจะช่วยเหลือพวกคุณอยู่แล้วล่ะครับ " ริเก็นริวตอบรับคำขอของเอลฟ์ตรงหน้าที่ตอนนี้ตนนั้นเห็นเพียงพี่ชายที่เป็นห่วงน้องชาย และ ครอบครัวเพียงเท่านั้น หาใช่ผู้นำของเหล่าเอลฟ์โบราณที่น่าเกรงขาม
" . . . เดิมที่พ้องเราชาวเอลฟ์โบราณถือกำเนิดขึ้นมาจากพื้นดิน แลพงไพรอันกว้างใหญ่ เป็นหนึ่งใน 7 เผ่าพันธุ์แรกเริ่มของโลกใบนี้ มีชื่อยืนยาวเกือบสองถึงสามพันปี ทำหน้าที่ปกป้องสวนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ คอยฟื้นฟูสิ่งมีชีวิต และ ต้นไม้ที่ใกล้ศูนย์พันธุ์ตามคำบัญชาของท่านซีโร่ พระเจ้าสูงสุดของโลก "
" ตัวข้า ดาราธารเป็นผู้นำรุ่นที่ 8 ของสวนพฤกษาศักดิ์สิทธิ์ และ น้องข้า อาธาร เป็นนักบวชรุ่นที่สอง ผู้มีความสามารถสื่อสารกับธรรมชาติ ต่างจากเอลฟ์โบราณตนอื่นที่ทำได้เพียงสอบถามจากเหล่าพืชได้เพียงเท่านั้น "
" พวกเราใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุขมาเป็นเวลานานหลายพันปี อาศัยอยู่แต่ในดินแดนแห่งนี้ ปฏิเสธซึ่งการรับรู้เรื่องราวของโลกภายนอก จนกระทั่ง . . . เมื่อ 5 วันก่อน " พอดาราธารเล่าถึงเรื่องราวเมื่อ 5 วันก่อนก็ได้แสดงสีหน้าโกรธแค้น ปนขมขื่นออกมา
" เหล่าชาวสวรรค์ เผ่าพันธุ์ที่เรียกตนเองว่าเป็นทวยเทพเช่นเดียวกับผู้เทพทั้ง 10 ที่เป็นรองท่านซีโร่ ก็คิดการใหญ่หมายจักสร้างเสริมอำนาจแห่งตนให้แพร่ขยายออกไป ก็ได้เข้ามาจู่โจมดินแดนของพ้องเราอย่างไม่ทันตั้งตัว โดยมี ริซาเดล เดอะ ฟาร์ เป็นผู้นำในการจู่โจมรอบแรก ทั้งๆที่ท่านซีโร่นั้นได้ออกข้อห้ามในการแย้งชิงทรัพยากรของดินแดนต่างๆไว้อย่างชัดเจน เจ้านั้นกลับอาศัยช่องโหว่ของกฎ ประกาศว่าตนนั้นไม่ได้ชิงทรัพยากร แต่จะชิงดินแดนต่างหาก . . . ช่างหน้าตายยิงนัก !! " ผมมองบรรยากาศรอบตัวเกิดการสั่นไหวขึ้นจากความโกรธของคุณดาราธารยามที่พูดถึงคนที่ชื่อ ริซาเดล
" มันจับตัวน้องชายของข้า อาธาร ไปในตอนที่ตัวข้าอ่อนแรงจากการวาร์ปเหล่าครอบครัวมายังแหล่งหลบภัยหน้านี้ ในตอนนั้นข้าไม่สามารถที่จะช่วยอะไรน้องชายได้เลย ทั้งๆที่ข้าอยากจะเป็นผู้ที่คอยปกป้องเขาแท้ๆ ตัวข้ากลับถูกช่วยเสียเอง . . . ท่านริเก็นริว ได้โปรดช่วยเหลือน้องชายของข้า และ บรรดาชาวเอลฟ์โบราณด้วยเถอะ ตัวข้าในยามนี้มีพลังไม่มากพอที่จะต่อกรกับพวกมันได้ " ดาราธารลุกขึ้นไปแสดงความเคารพอย่างสูงสุดของเผ่าของตนให้แก่ผู้ที่ได้ขอร้อง
" ไม่ว่าท่านปรารถนาสิ่งใดข้าจะตอบแทนให้ หากไม่เกี่ยวกับคนในเผ่าของข้า "
ผมมองหน้าคุณดาราธาที่ได้นั่งคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับขอร้อง
( คนๆนี้ หาเพื่อเผ่าพันธุ์ของตนไม่ว่าสิ่งใดก็สามารถมอบให้ได้หากไม่เกี่ยวกับสมาชิกในเผ่า อันตรายจังนะ ถ้าเกิดไปเจอคนโลภละก็ คงตกอยู่ในอันตรายเป็นแน่ ) ผมคิดในใจก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ
( แต่ว่า . . . ผมก็ไม่ได้เกลียดหรอกนะ นิสัยแบบนี้น่ะ )
" ลุกขึ้นเถอะครับ คุณดาราธาร "
ดาราธารเงยหน้ามองร่างของริเก็นริวเมื่อรับรู้ถึงเสียงที่แปลกไปของบุคคลตรงหน้า จากร่างของชายหนุ่มวัย 20 ปีที่ตนเคยรับรู้ได้เพียงว่าเป็นใครแต่ไม่สามารถสัมผัสพลังได้ ตอนนี้กลับเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้น ไอพลังของผืนป่าได้ลอยปกคลุมร่างของท่านตรงหน้าอย่างเข้มข้น ชุดแปลกตาที่ท่านใส่ส่องประกายอำนาจออกมาเบาบาง
" เพราะว่าเราได้ตอบรับคำขอของท่านแล้ว " ชายหนุ่มผมสีเงินยาว ประดับมงกุฏกิ่งไม้ยื่นมือไปจับมือของเอลฟ์โบราณตรงหน้าให้ลุกขึ้น
" มาเถอะ ดาราธาร ไปทวงบ้านของเจ้ากลับคืนมากัน "
ความคิดเห็น