เกิดเป็นต้นไม้ทั้งที จะขอลุยให้เต็มที่่ครับ ( yaoi )

ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 13 :สู่ดินแดนลับแลของเอลฟ์โบราณ สงครามที่เกิดขึ้น

ตอนที่ 13 : สูู่ดินแดนลับแลของเอลฟ์โบราณ สงครามที่เกิดขึ้น

               บริเวณต้นไม้โลก ตอนนี้เหล่าผู้พิทักษณ์ทั้ง 6 ธาตุ ได้มารอผู้เป็นนายที่น้องเล็กของพวกตนกำลังพากลับมาจากสนามต่อสู้จำลอง สายลมบริเวณรอบๆต้นไม้จากที่พัดอย่างสงบนั้น ได้แปรเปลี่ยนเป็นพายุลูกเล็กๆ ก่อนที่จะมีร่างสองร่างกระโดดออกมาจากตาพายุ ทำให้สายลมกลับมาสงบดังเดิม

"  พามาสเตอร์มาแล้วจ้า ทุกคน "  เฟียร์ที่กระโดดออกมาจากพายุหมุนเป็นคนแรกได้บอกผู้ที่กำลังรออย่างร่าเริงโดยที่ข้างๆมีร่างของริเก็นริวที่กำลังเวียนหัวจากการเดินทางโดยผ่านตาของพายุอยู่

"  เฟียร์  . . . พามาสเตอร์มานั่งที่บังคังพฤกษาเร็วเข้า ใกล้จะได้เวลาแล้วนะ "   โซทเตอร์ที่ยังอยู่ในร่างที่แท้จริงพูดออกมาพลางเดินเข้าไปประคองมาสเตอร์ของตนมานั่งบนบังลังพฤกษา ที่งอกขึ้นมาอยู่ในใจกลางของต้นไม้แห่งโลกก่อนที่ทั้งเจ็ดตนจะเริ่มกล่าวคำปฎิญาณแก่ผู้ที่พวกตนได้ยอมรับจากจิตวิญญาณทั้งที พร้อมๆกันริเก็นริวที่สามารถดึงสติของตนให้กลับมาเต็มร้อยจากการเดินทางโดยใช้พายุหมุนแล้วได้หันไปมองผู้ที่อยู่รอบตัวอย่างงวงงงถึงจะมีบางตนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันอยู่บางก็ตาม

" นายท่าน . . .  ถึงนี้จะเป็นการมัดมือชกไปก็เถอะแต่ว่า . . . ไม่มีเวลาแล้วล่ะ " 

"  ตั้งแต่อดีตกาลที่พวกเราได้ถือกำเนิดขึ้นมาบนทวีปแห่งนี้ ก็มีอยู่สองสิ่งที่พวกเราจดจำได้ขึ้นใจ

1. ดูแลและควบคุมสมดุลของโลก ให้เกิดความสมดุลซึ้งกันและกันระหว่างธาตุหลักทั้ง 7 ธาตุ

2.  ปกป้องจิตวิญญาณและร่างของต้นไม้แห่งโลกให้ปลอดภัยจากอันตรายทั้งปวงไม่ให้เกิดความผิดพลาดขึ้นเหมือนกับเมื่อ 5,000 ปีก่อน  นั้นคือสิ่งที่ฝังแน่นอยู่ในจิตวิญญาณของพวกเราทั้ง 7 ที่เป็นผู้พิทักษณ์ของท่าน 

     นามของข้าคือ เฟลม ผู้พิทักษ์ธาตุไฟ เผ่ามังกรอัคคี ขอยอมรับท่านผู้เป็นจิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลกนาม ริเก็นริว เป็นนายของข้า  "    เฟลวไฟได้ปรากฎขึ้นที่หลังมือข้างซ้ายของริเก็นริวแล้วแปรเปลี่ยนเป็นรอยสักรูปมักกรสีแดงเล็กๆขึ้นมา

" ตัวข้า เฟียร์  ผู้พิทักษ์ธาตุลม เผ่าแฟรี่มรกต ขอให้ท่านริเก็นริวยอมรับตัวข้าให้เป็น 1 ในผู้พิทักษ์ของท่าน "   สายลมได้รวมตัวกันเป็นก้อนกลมๆแล้วประทับลงบนขาข้างขวาของริเก็นริว เป็นรูปแฟรี่รูปเล็กๆที่กำลังร่ายรำกับสายลม

"  ข้ามีนามว่า จินเรย์ ผู้พิทักษ์ธาตุน้ำ เผ่าเงือกไร้ลักษณ์  ขอยอมรับท่านริเก็นริวเป็นนายของข้าครับ "     รอยสักรูปปลาคู่บริเวณหลังมือข้างขวาเปล่งแสงขึ้นมารับกับคำพูดของจินเรย์ทันที

"  ข้า เกอารอน ผู้พิทักษ์ธาตุดิน เผ่าคนแคระ ยอมรับท่านเป็นนายแห่งข้าค่ะ "    พื้นดินได้สั้นไหวก่อนที่จะก่อตัวขึ้นมาประทับลงที่ขาข้างซ้ายแปรเปลี่ยนรอยสักรูปค้อนอันเล็กน่ารัก

"  ตัวข้านามว่า โซทเตอร์ ผู้พิทักษณ์ธาตุวิญญาณ ผู้ถือกำเนิดจากดวงจิตนับล้านยอบรับท่านริเก็นริวเป็นมาสเตอร์ครับ "    เมื่อโซทเตอร์เอ่ยคำสาบานจบก็ได้กลายเป็นลูกไฟวิญญาณพุ่งเข้าไปในร่างของริเก็นริว ก่อนที่รอยสักรูปหยดน้ำที่ล้อมรอบไปด้วยเถาวัยล์คล้ายมงกุฎจะปรากฎขึ้นกลางหน้าผาก

"  เรา โอแกรน  ผู้พิทักษณ์ธาตุความมืด ผู้กำเนิดขึ้นมาจากความมืดทั้งปวงโดยใช้รูปลักษณ์ของเผ่าดาร์กเอลฟ์ ยอมรับท่านริเก็นริวเป็นนายแห่งข้า "  

"  นามของเรา ชินจา ผู้พิทักษ์ธาตุแสง เผ่าผู้ที่กำเนิดจากแสงสว่างสวรรค์ตนสุดท้าย ยอมรับท่านเป็นนายแห่งข้า "  เมื่อทั้งสองเอ่ยจบก็ได้มีก้อนความมืดและแสงกลายเป็นดวงไฟพุงเข้าไปในดวงตาของริเก็นริว ข้างขวาเป็นแสง ข้างซ้ายเป็นความมืด

" นายท่าน/มาสเตอร์ . . .โปรดเป็นนายของพวกเราเหล่าจิตวิญญาณผู้พิทักษ์ธาตุทั้งเจ็ดด้วย !! "   เหล่าผู้พิทักษ์ทั้งเจ็ดกล่าวขึ้นมาพร้อมกันดังกังวาลไปทั่วทั้งทวีปแกรด์ฮูปแห่งนี้ก่อนจะได้ยินคำตอบรับมาจากผู้ที่ตนต้องการให้เป็นนาย

"  เรา ริเก็นริว จิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลกยอมรับพวกท่านเป็นผู้พิทักษ์ที่แท้จริงของเรา " 

                    สิ้นเสียงของริเก็นริวเหล่าผู้อยู่อาศัยในกำแพงพฤกษาแห่งนี้ก็ได้รับรู้ถึงการกำเนิดเหล่าผู้พิทักษ์ดินแดนที่แท้จริงต่างพากันกู่ร้องออกมาด้วยความยินดีทั่วทั้งทวีปแกรด์ฮูป บรรดาบปผาทั้งหลายต่างพากันเบ่งบานเพื่ออวยพรให้แก่ผู้ที่เป็นนาย

                    ในตอนนั้นเองร่างวิญญาณของริเก็นริวได้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอีกครั้งเพื่อที่จะรองรับพลังอันมหาศาลจากการทำพันธะสัญญากับเหล่า  ร่างของเด็กวัย 9 ปีได้แปรเปลี่ยนเป็นร่างวิญญาณของชายหนุ่มวัย 20 ปีที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงกับตัวของผมในชาติที่แล้ว   เส้นผมสีน้ำตาลเปลือกไม้มีสีเงินแทรกได้เปลี่ยนเป็นสีเงินนวลยาวสวยจรดหัวเข่าดวงตาสีมรกตมีสีทองแต้มได้กลายเป็นสีทองล้อมรอบสีมรกต เครื่องแต่งกายจากชุดที่ใส่มาตั้งแต่ที่มาโลกนี้ ได้กลายเป็นชุดยูกาตะสีเขียวอ่อนมีลวดลายของดอกเบนจมาศสีทองประดับตรงชายชุด ซึ้งถูกฮากามะสีแดงที่มีขนของจิ้งจอกเก้าหางประดับทับอีกที่ บริเวณศรีษะมีมงกุฎกิ่งไม้ที่เกิดจากบางส่วนของกายหยาบของริเก็นริวที่เป็นต้นไม้โลกส่วมถูกตกแต่งด้วยหยาดน้ำแห่งจิตวิญญาณ ดอกไม้หลากหลายพันธุ์เติยโตขึ้นมาอย่างผิดธรรมชาติคล้ายกับตั้งใจที่จะเป็นพื้นให้ผู้เป็นนายได้เดินอย่างสบาย  ประกอบกับสายลมที่พัดพากลีบดอกไม้มาอวยพรแก่ผู้เป็นนายของสายลม ทำให้ภาพเบื้องหน้าของเหล่าผู้พิทักษ์ และ เหล่าผู้ที่แอบมองอยู่ ได้กลายเป็นดั่งภาพแห่งจิตวิญญาณของพฤกษาที่งดงาม ชวนให้หลงใหลไปกับมนตร์ของเหล่าพฤกษาและสายลม

"  นายท่าน งดงามยิ่งนัก "

" มาสเตอร์ เหมือนกับตัวแทนของเหล่าพฤกษาเลย . . . "

" อย่างกับว่า มาสเตอร์ในตอนนี้เป็นภาพมายาที่เห็นไปเองเลย . . .  " 

"  สายลมกำลังแสดงความยินดีแก่มาสเตอร์ "

"  พื้นดินอวยพรแก่นายท่านผู้เป็นที่รัก "

"  วารีปิติยิ่งนักที่นายท่านได้มายังโลกใบนี้ "

"  เปลวไฟจักคอยปกป้องท่าน ผู้เป็นดวงใจ "

               ผมกระพริบตาเล็กน้อยเพื่อปรับให้เข้ากับมุมมองที่เปลี่ยนไปจากการโตขึ้นแบบปุบปับของร่างกายตัวเอง พลางสำรวจเครื่องแต่งกาย และ รูปร่างไปพลางเพื่อดูว่าเปลี่ยนไปแค่ไหน แล้วหันไปส่งยิ้มให้แก่ผู้พิทักษ์ของตนอย่างอ่อนโยน

" ต่อจากนี้ไป. . . ผมขอฝากตัวด้วยนะครับ ทุกคน! "  ริเก็นริวบอกเหล่าผู้พิทักษ์อย่างร่าเริง ก่อนจะได้รับคำตอบรับกลับมาอย่างพร้อมเพรียง

" เช่นกันขอรับ/เจ้าค่ะ/ครับ  นายเหนือหัว "

               เมื่อได้คำตอบรับมาแล้ว ผมก็หันมาสำรวจภาพรวมของทวีปแกรด์ฮูปแห่งนี้ทันที ว่าการเปลี่ยนแปลงของจิตวิญญาณของผมได้ส่งผลกระทบต่อเหล่าสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่กันไหม ก็ปรากฎว่ามีบางส่วนเกิดการวิวัฒนาการขึ้นอย่างก้าวกระโดด และ ส่วนใหญ่ได้เกิดการจำศีลขึ้นเพื่อปรับสมดุลของพลังในร่างให้คงที ทำให้ในทวีปแกรด์ฮูปแห่งนี้เงียบเหงาเป็นอย่างมาก

( อุก . . . แย่แน่ๆเลยล่ะสิ ถ้าหากที่นี้ถูกโจมตีขึ้นมาล่ะก็  . . . )  วินาทีที่ความคิดนี้ปรากฎขึ้นมาในหัวของริเก็นริว ชายหนุ่มก็ลงมือทันทีโดยได้ขยายอาณาเขตของกำแพงพฤกษาให้กว้างขึ้นไปอีกจนกระทั้งสุดขอบของทวีปแกรด์ฮูปพร้อมกับร่ายมนตราพิทักษ์ระดับตำนานทันที ตามด้วยสร้างทางเข้าสำหรับมายังพื้นที่สำหรับสงครามจำลองเพียงช่องทางเดียว บริเวณทางเดินมีต้นซากุระที่งอกขึ้นมาพร้อมออกดอกประดับโคมไฟเอาไว้บงบอกทางสำรับเข้าโดยทุกต้นได้ถูกร่ายเวทมนตร์เอาไว้ไม่ให้ผู้ที่เข้าร่วม และ ผู้ชมสงครามจำลองเดินออกนอกเส้นทาง ต้นไม้ทุกต้นที่อยู่ในกำแพงพฤกษาได้รับผลกระทบจากพลังเวทย์ของริเก็นริวทำให้เติบโตจนสามารถเก็บลูกไม้ และ ผลไม้ทานได้ทันที ทุกๆอย่างที่ชายหนุ่มทำตกอยู่ในสายตาของเหล่าผู้พิทักษ์ทั้งหมด ผู้ที่อาศัยในดินแดนแกรด์ฮูปแห่งนี้ และ ผู้ที่เฝ้ามอง

" เอาล่ะนะ ! แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้วล่ะ หวังว่าสงครามจำลองครั้งต่อไปจะไม่มีผู้คนแฝงตัวมาขโมยทรัพยากรนะ " ริเก็นริวพูดขึ้นพลางมองไปยังกำแพงพฤกษาด้วยสีหน้าภูมิใจ

( มาสเตอร์/นายท่าน เรียนรู้ได้เร็วสุดยอดเลย . . . )       เหล่าผู้พิทักษ์ต่างพากันมองผู้เป็นนายด้วยสายตาเป็นประกายแวววาว

" เอาล่ะ หวังว่าจะไม่มีใครมาพยายามลักลอบเข้ามาขโมยทรัพยากรอีกล่ะนะ "   ริเก็นริวพูดขึ้นอย่างภูมิใจในผลงานของตัวเอง ก่อนที่จะได้ยินเสียงของใครบางคน

(  ท่านมหาพฤกษา  . . . ได้โปรดช่วยพ้องเราด้วย . . . )

" เสียงของใครกัน . . . " ริเก็นริวพึมพรำออกมาเบา แต่ก็ไม่พ้นขอบเขตการได้ยินของผู้ที่เป็นสายลมของโลก

" มาสเตอร์ ข้ารู้นะว่าเสียงของใคร "   เฟียร์ที่ได้ยินเสียงต่างๆตามที่มีสายลมอยู่พยายามบอกอย่างร่าเริงเพื่อที่จะได้รับคำชมจากมาสเตอร์อย่างเต็มที่

"  เสียงที่มาสเตอร์ได้ยินเป็นเสียงของเหล่าเอลฟ์จากดินแดนแห่งพงไพร่ล่ะ ! แถมยังเป็นเผ่าเอลฟ์โบราณด้วยค่ะ ! "

" เอลฟ์โบราณ ? "

" ค่ะ ! เป็นเอลฟ์ที่ถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับโลกใบนี้อาศัยอยู่บริเวณสวนพฤกษาศักดิ์สิทธิ์ 1ใน 10 ดินแดนลับแลของโลกใบนี้ โดยเอลฟ์โบราณจะมีหน้าที่ในการเพาะพันธุ์ไม้และสัตว์ต่างๆที่ใกล้จะสูญพันธ์ให้การมาอีกครั้ง เรียกง่ายๆก็คือเป็นผู้ฟื้นสรรพชีวิตค่ะ "    เฟียร์บอกแล้วบังคับสายลมให้เป็นรูปร่างของเหล่าเอลฟ์โบราณไปด้วยเพื่อให้ผู้เป็นนายของตนได้เห็นภาพโดยมีจินเรย์ใช้สายน้ำสะท้อนแสงให้เกิดเป็นสีสันขึ้นมา  ร่างของเอลฟ์ผมสีน้ำตาลเปลือกไม้ดวงตาสีทองมรกตรับกับใบหน้าอันงดงามชวนหลงใหลได้เป็นอย่างดีสร้างความสงสัยให้แก่ริเก็นริวเล็กน้อยเนื่องจากภาพตรงหน้านั้นแตกต่างจากบรรดาเอลฟ์ที่เห็นในเทพนิยาย และ คำบรรยายตามหนังสือเป็นอย่างมาก

"  ไม่ใช่ผมสีทองหรอกเหรอครับ ? " 

"  ไม่ค่ะมาสเตอร์  เอลฟ์ผมสีทองหรือสีอ่อนคือบรรดาเอลฟ์ทั่วไปที่อาศัยอยู่นอกสวนพฤกษาศักดิ์สิทธิ์ ได้กำเนิดขึ้นหลังเอลฟ์โบราณค่ะ ส่วนดาร์กเอลฟ์จะมีเส้นผมสีเข้มผิวกายสีหมนอาศัยอยู่ในหุบเขาและใต้ดิน ซึ่งทั้งสองเผ่านี้จะอาศัยอยู่ในทวีปเพนเจียและจะไม่มีผู้ใดในเผ่าพันธุ์มีเส้นผมสีน้ำตาลเปลือกไม้เลยสักคนค่ะ "   เฟียร์อธิบายไปก็เข้าไปอ้อนริเก็นริวพลาง

" งั้นเหรอ . . . "  เรื่องบางอย่างก็ไม่เหมือนกับที่เคยได้ยินมาสินะ  โลกใบนี้ก็มีวิถีชีวิตเป็นของตัวเองเช่นเดียวกัน  ผมคิดในใจก่อนจะจัดการอุ้มร่างของแฟรี่สาวลงจากตักเบาๆ แล้วหันไปบอกเหล่าผู้พิทักษ์ 

"  ทุกคนครับ  ผมฝากทวีปแกรด์ฮูปแห่งนี้ด้วยนะครับ ผมคงจะต้องไปเยือนสวนพฤกษาศักดิ์สิทธิ์เสียหน่อยแล้วล่ะครับ " 

" ครับ/ค่ะ  ไว้ใจพวกเราได้เลย !!!  "    พอเห็นว่าคำขอของตนได้รับการตอบรับแล้ว ก็ได้เคลื่อนย้ายหายไปทันที่โดยใช้ภูมิปัญญาณแห่งพฤกษาที่ได้ปรากฎขึ้นมาในหัวตอนที่ได้รับการยอมรับให้เป็นนายแห่งจิตวิญญาณธาตุที่แท้จริง โดยจะเป็นการเคลื่อนย้ายไปที่ไหนก็ได้ตราบที่สถานที่แห่งนั้นมีต้นไม้ไม่ว่าจะต้นเล็กหรือใหญ่ก็ตาม  ในช่วงที่ริเก็นริวได้คิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นก็ได้ปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าของเด็กน้อยชาวเอลฟ์โบราณทันที

" โอ๊ะ . . . สวัสดีน้า  ที่นี้ใช่สวนพฤกษาศักดิ์สิทธิ์รึเปล่า ? หนูน้อย . . . ! "  ริเก็นริวที่ยังถามไม่จบก็ถูกเอลฟ์เด็กตรงหน้าลากตนวิ่งหนีอะไรบางอย่างทันที  โดยได้พาวิ่งเข้าไปในกองหินข้างๆที่เป็นทางเข้าเพียงหนึ่งเดียวสู่หลุมหลบภัยในตอนนี้

"  นี่ . . . เกิดอะไรขึ้นเหรอ . . . ? "

" แฮก . . .แฮก  . . พวกเทวาพวกมันจู่โจ่ม . . .หลบนี้  . . . ปลอดภัย " 

อา . . . ดูเหมือนว่าการมาที่นี้ในตอนนี้ตัวเราคงได้เข้ามาอยู่ในสงครามเป็นแน่แท้ . . .เฮ้ออออ ขอกลับได้ไหมน่ะ  ผมคิดในใจเมื่อสามารถสรุปสถานการจากภาพร่วมคราวๆได้แล้ว

( แต่ว่า . . . เสียงที่ส่งมาขอความช่วยเหลือนั้น . . . ตัดใจทิ้งไม่ลงหรอกนะ )

( จะช่วยให้ได้เลย . . .ทั้งเสียงนั้น และ ผู้คนในสวนพฤกษาแห่งนี้ )

............................................................

ยังอยู่น้าา