ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เกิดเป็นต้นไม้ทั้งที จะขอลุยให้เต็มที่่ครับ ( yaoi )

    ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 15 : ขับไล่เทวา(2)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.58K
      522
      20 ต.ค. 62

    ตอนที่ 15 : ขับไล่เทวา(2)




                        หลังจากที่ผมบอกแผนการคราวให้แก่คุณดาราธารโดนอ้างอิงข้อมูลจากตำราพิชัยสงคราม และ กลยุทธต่างๆที่เคยได้ดูในอนิเมะเรียบร้อย ก็ได้ออกมาเดินเล่นนอกห้องโถงขนาดกลางที่ผมเพิ่งจะรู้ว่าเป็นสถานที่เก็บพันธุ์ไม้หายากที่ใกล้สูญพันธุ์เอาไว้เพื่อให้คุณดาราธารได้เพาะพันธุ์ขึ้นมาใหม่อีกครั้ง


                        ชาวเอลฟ์โบราณส่วนใหญ่ที่หลบหนีลงมาได้ทันจากความช่วยเหลือของคุณดาราธาร และ คุณอาธาร จากคำบอกเล่าที่ผมได้ไปสอบถามมา


                        โถงใต้ดินที่เป็นที่หลบภัยของชาวเอลฟ์นั้นมีขนาดกลางๆไม่กว้างเกินไปไม่เล็กเกินไป ช่องทางการเดินทางไปแต่ละจุดในที่หลบภัยที่ได้สังเกตุคราวๆคล้ายกับรังมดที่เคยดูในสารคดีเลยทีเดียว ทุกคนไม่ได้อยู่เฉยๆกันพวกผู้ชายและผู้หญิงบางส่วนที่สามารถใช้อาวุธได้ก็พากันไปฝึกซ้อมอยู่อีกโถง อาวุธที่ผมได้ไปนั่งสังเกตุมามีทั้ง ดาบ ธนู หอก แล้วก็สิ่งที่คล้ายๆกับบูมเมอร์แรงของโลกเก่าแต่เปลี่ยนเป็นใช้ไม้ในการสร้างแล้วทาด้วยยาชาไม่ก็ติดมีดเล่มเล็กๆเอาไว้

                        ทางด้านของผู้ที่ไม่สามารถใช้อาวุธได้ก็พากันเตรียมอาหาร ปรุงยาไม่ว่าจะยาพิษ หรือ ยารักษาก็ตาม และ ยังมีกิจวัติเหมือนเดินคือ การเพาะพันธุ์ต้นไม้ที่ใกล้สูญพันธุ์ ที่ผมแอบไปมองดู มีต้นไม้แปลกๆบางส่วนที่ไม่เคยพบเห็นในทวีปแกรดฮูปก่อนที่ผมจะถูกเอลฟ์ที่เป็นหัวหน้าในการเพาะพันธุ์ลากเข้าไปสอนด้านในด้วย

                        พอเดินไปอีกโถงก็จะเป็นห้องอนุบาลสัตว์ที่มีลูกสัตว์ตัวเล็กๆที่ถูกเพาะพันธุ์ขึ้นอยู่ในคอกที่แบ่งแยกประเภทการกินอาหารเอาไว้ และ ยังมีลูกสัตว์เวทน่ารักๆบินไปมาอีกด้วย บางตัวก็มีขนปุกปุย บางตัวก็เล็กเท่าฝ่ามือของผมก็มี ได้เล่นกับเหล่าลูกสัตว์จนพอใจผมก็ได้เดินไปยังบริเวณที่มีต้นไม้ขนาดใหญ่ที่สุดในโถงใต้ดินแห่งนี้เพื่อจะไปสอดแนมฝ่ายตรงข้ามว่าตอนนี้ใครเป็นผู้บัญชาการ และมีกำลังพลอยู่เท่าไร


    " พฤกษาเชื่อมโยง " พอบอกต้นไม้ที่ผมจะใช้เป็นทางผ่านแล้ว ก็ได้เดินเข้าไปทันทีโดยฝากกายหยาบเอาไว้ในต้นไม้ที่เป็นทางผ่านก่อน


                        อีกด้านที่ถูกเชื่อมโยงคือค่ายของเหว่าเทวา มีกระโจมเล็กน้อยกระจายไปทั่วใจกลางค่ายมีกระโจมขนาดใหญ่ตั้งอยู่ บรรดาต้นไม้ที่ถูกปลูก และ รักษาอย่างดีของเหล่าเอลฟ์โบราณโดนตัดไปจนเกือบหมดป่าแถบนี้เหลือเพียงบางต้นเท่านั้น ต้นไม้ที่เป็นทางเชื่อมของผมก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่ว่า . . .


    " จะต้องให้พวกมันชดใช้คืนให้หมด "


                        ผมได้เดินเข้าไปข้างในค่ายอย่างที่ไม่มีใครรู้ตัวก็นะ เหล่าเทวาพวกนี้ไม่ใช่เทพที่แท้จริงเสียหน่อยเว้นแต่ผู้ที่มีจิตบริสุทธิ์เท่านั้นที่จะมองเห็นวิญญาณ และ ช่วยนำทางได้ ทำให้ทหารที่อยู่ภายในค่ายไม่สามารถมองเห็นผมที่ตอนนี้อยู่ในสภาพวิญญาณได้เช่นกัน


                        กระโจมหลังขนาดกลางเป็นโรงครัว กระโจมหลังเล็กๆหลายหลังติดกันเป็นที่พักของทหาร กระโจมสีน้ำตาลเป็นที่เก็บเสบียง และ กระโจมหลังใหญ่สุดในค่าย ที่พักของแม่ทัพ ผมคิดในใจพลางหยุดมองกระโจมหลังใหญ่สุดในค่ายหลังจากสำรวจคร่าวๆเรียบร้อย


                        ภายในกระโจมของแม่ทัพที่ผมได้เดินเข้ามา บนโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงกลางมีกองเอกสารวางเอาไว้ทางขวาสุดมีผ้าคลุมสีน้ำตาลคลุมเอาไว้อยู่ โดยมีแผนที่กางเอาไว้อยู่ด้านหลังอีกที ทางซ้ายมีเตียงนอนขนาดสำหรับสองคนข้างหัวเตียงมีถังใส่อาวุธหลายชิ้นเอาไว้ โดยแต่ล่ะชิ้นมีลวดลายและสีสันแปลกตา ผมล่ะความสนใจที่มีต่อลวดลายของอาวุธมาสำรวจกองเอกสารที่ตั้งอยู่บนโต๊ะแทน


    " เจอแล้ว . . . เอกสารที่บันทึกแผนการรบเอาไว้ " ผมหยิบเอกสารดังกล่าวขึ้นมาอ่านอย่างรวดเร็วก่อนจะวางลงที่เดิมเมื่อจำเนื้อหาได้ทั้งหมดแล้ว


    " หึๆๆ เป็นเทวาที่โลภมากจังน้า ~ หมายจะจับเอลฟ์โบราณไปเป็นทาสและยังจะสร้างอาวุธมีชีวิตโดยใช้เด็กพวกต่างเผ่าที่โดนลักพาตัวมาจับล้างสมองอีก . . . น่ารังเกียจเสียจริง " ดีที่เรารู้แผนการพวกนี้ก่อนที่พวกมันจะเริ่มลงมือ คงต้องบอกเหล่าผู้พิทักษ์ให้ค่อยขัดขวางซะแล้วสิ ผมคิดในใจแล้วลงมือสำรวจกต่อเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับเทวาเหล่านี้เพิ่มเติมจนกระทั้งได้มาครบทั้งหมด


    " เอาล่ะ ! ที่นี้ก็เหลือแค่สิ่งที่อยู่ในผ้าคลุมเท่านั้น " ริเก็นริวไม่รอช้าก็เปิดผ้าคลุมออกทันที


    " !!!! "


                        ภายในผ้าคลุมมีร่างของเอลฟ์โบราณตนหนึ่งถูกตัดขาทั้งสองข้างตั้งแต่ตรงน่องลงไป แขนทั้งสองถูกมัดติดเอาไว้ด้วยโซ่เหล็กติดกับกรง ดวงตาถูกปิดเอาไว้ด้วยหนังสัตว์สีดำ ลมหายใจแผ่วเบาจนเกือบสัมผัสไม่ได้ของเอลฟ์ตรงหน้าทำให้ริเก็นริวเดือดจัดปลดปล่อยพลังของสายลมที่สถิตตรงขาข้างขวาออกมาอย่างรุนแรง พื้นดินบริเวณที่ตั้งของค่ายเหล่าเทวาสั่นสะเทือนจากพลังของพื้นดินที่สถิตอยู่ในข้างข้างซ้ายทำให้กระโจมน้อยใหญ่พังลงมาโดยมีจุดเริ่มต้นของการสั่นไหวมาจากกระโจมของแม่ทัพทำให้เหล่าทหารและขุนพลได้พากันกระพือปีกมุ่งมาในจุดที่ริเก็นริวยืนอยู่ทันที ทางด้านริเก็นริวที่สัมผัสได้ว่าเหล่าเทวาใกล้เข้ามาก็พังกรงตรงหน้าแล้วช่วยเหลือเอลฟ์หนุ่มออกมาทันทีก่อนจะหายตัวไปโผล่ที่จุดกักขังเหล่าเชลยที่จับมาได้ของพวกเทวา


    " ชู่วส์ ~ จะช่วยเดี๋ยวนี้แหละนะทุกคน " ว่าแล้วทั้งร่างของริเก็นริว และ เหล่าเชลยทั้งหลายก็ได้หายตัวไปในทันที ทิ้งไว้เพียงความเสียหายที่เกิดขึ้นเอาไว้เพียงเท่านั้น ทำให้แม่ทัพของเหล่าเทวาที่เดินทางมาถึงโกธรจนอาลวาดใส่ทหารใต้บัญชาของตน


    " เอาล่ะ . . . พากลับมาแล้วนะทุกคน " ริเก็นริวปรากฎขึ้นพร้อมเหล่าเชลยที่ถูกช่วยออกมาไดอยูใจกลางห้องโถมสำหรับฝึกต่อสู้ ทำให้เอลฟ์โบราณที่จับอาวุธอยู่หันไปมองก่อนจะพากันทำอาวุธล่วงลงมากันเป็นแถบเมื่อพวกตนนั้นสังเกตุถึงผู้ที่อยู่ข้างหลังของริเก็นริวก็ได้พากันวิ่งไปกอดครอบครัวที่ถูกพรากออกไปพร้อมทั้งน้ำตาไหลที่ออกมาด้วยความดีใจ บางส่วนไปวิ่งไปพาพรรคพวก และ ไปแจ้งให้ท่านหัวหน้าเผ่าทราบ


    " ผมขอตัวไปหา คุณดาราธารก่อนนะครับ ไม่ต้องไปตามหรอก " ว่าแล้วริเก็นริวก็เดินไปทันทีโดยที่อุ้มอาธารเอาไว้ ทำให้เหล่าเอลฟ์โบราณที่กำลังจะไปตามผู้นำยืนมองอย่างงงๆก่อนจะพากันหันกลับไปกอดพี่น้องของตนแทน


    " ฮีล " ในระหว่างที่ริเก็นริวกำลังเดินไปหาดาราธารนั้น ก็ไม่ลืมที่จะร่ายเวทย์รักษาออกมาเพื่อที่จะให้เอลฟ์โบราณที่ตนอุ้มอยู่หายเจ็บปวดจากบาดแผลตามร่างกาย เพราะตั้งแต่ตนลักพาตัวออกมาจากค่ายของเหล่าเทวาก็ได้ร่ายเวทย์รักษามาตลอดแต่บาลแผลของผู้ที่ถูกอุ้มอยู่นั้นกลับค่อยๆหายไปที่ละรอยเท่านั้น


    " ท่านริเก็นริวเป็นเช่นไรบางขอรับ !! บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า !!? " เป็นดาราธารที่วิ่งออกมาจากโถงที่ตนอยู่เพื่อมุ่งหน้าไปยังจุดที่สามารถสัมผัสได้ถึงความผันผวนนั้นเอง


    " ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงผมนะ คุณดาราธาร "


    " ขอระ . . . !!! " ดาราธารที่กำลังจะตอบกลับชะงักไปเมื่อเห็นร่างของผู้ที่กำลังโดนอุ้มอยู่นะตอนนี้


    " ชู่วส์ ~ เราไปคุยที่โถงของคุณกันเถอะครับ "


    " . . . ขอรับ "


    .


    .


    .



    " . . . งั้นรึขอรับ . . " ดาราธารได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดที่ริเก็นริวสืบมา ก็ได้ข่มความโกธรของตนเอาไว้ก่อนจะก้มหัวลงเพื่อแสดงความเคารพแก่ผู้เป็นจิตวิญญาณแห่งต้นไม้โลก


    " ข้า ดาราธาร ผู้นำเผ่าเอลฟ์โบราณขอขอบคุณท่านริเก็นริวที่ช่วยเหลือสหาย และ น้องชายของข้าที่ถูกจับตัวไป . . . "


    " คุณดาราธารครับ. . . ผมคงยังไม่สามารถรับคำขอบคุณในตอนนี้ได้หรอกครับ " คำพูดของริเก็นริวทำให้ดาราธารเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัย ก่อนจะร้องไห้ออกมาเบาๆเมื่อได้ยินคำพูดตอนมา


    " ก็ผมยังทำตามคำขอของคุณไม่สำเร็จเลยนะครับ "





    " เอาล่ะ เราจะเริ่มไล่เทพจอมปลอมกันยังไงดีนะ ? " 



    ...........................................


    มาแล้วจ้า ไรท์ไม่ได้หายไปไหนนะ 

    พอดีไปอัปนิยายเรื่องอื่นอยู่จ้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×