กาพย์เห่เรือ ม.6

ลำดับตอนที่ #3 : เห่ชมไม้

โคลง

เรือชายชมมิ่งไม้                                                                มีพรรณ

ริมท่าสาครคันธ์                                                                                  กลิ่นเกลี้ยง

เพล็ดดอกออกแกมกัน                                                                      ชูช่อ

หอมหื่นรื่นรสเพี้ยง                                                                           กลิ่นเนื้อนวลนาง ฯ

ช้าละวะเห่

กาพย์

เรือชายชมมิ่งไม้                                                                ริมท่าไสวหลากหลายพรรณ

เพล็ดดอกออกแกมกัน                                                                      ส่งกลิ่นเกลี้ยงเพียงกลิ่นสมร

            กระบวนเรือของพี่ที่แล่นอยู่ในแม่น้ำต่างก็พากันชื่นชมพรรณไม้ที่กำลังพากันบานชูช่อและส่งกลิ่นหอมมาจากชายตลิ่ง

ชมดวงพวงนางแย้ม                                                          บานแสล้มแย้มเกสร

คิดความยามบังอร                                                                              แย้มโอษฐ์ยิ้มพริ้มพรายงาม

ดอกนางแย้มที่บานแย้มเกสรออกมา คิดถึงเมื่อน้องยิ้มออกมาอย่างร่าเริง      

จำปาหนาแน่นเนื่อง                                                          คลี่กลีบเหลืองเรืองอร่าม

คิดคะนึงถึงนงราม                                                                            ผิวเหลืองกว่าจำปาทอง

                ดอกจำปาที่ขึ้นอยู่หนาแน่นคลี่กลีบสีเหลืองอร่ามออกมา นึกถึงน้องที่มีผิวสีเหลืองนวล

ประยงค์ทรงพวงห้อย                                                       ระย้าย้อยห้อยพวงกรอง

เหมือนอุบะนวลละออง                                                                   เจ้าแขวนไว้ให้เรียมชม

                ดอกประยงค์ที่ห้อยกันเป็นพวงดูแล้วก็เหมือนอุบะที่ห้อยมาลัยที่น้องทำแขวนไว้ให้พี่ชื่นชม

พุดจีบกลีบแสล้ม                                                                พิกุลแกมแซมสุกรม

หอมชวยรวยตามลม                                                                           เหมือนกลิ่นน้องต้องติดใจ

                ดอกพุดจีบกลีบบาน มีดอกพิกุลและดอกสุกรมขึ้นแซม ส่งกลิ่นหอมเหมือนกับกลิ่นเนื้อของน้อง

สาวหยุดพุทธชาด                                                              บานเกลื่อนกลาดดาษดาไป

นึกน้องกรองมาลัย                                                                            วางให้พี่ข้างที่นอน ฯ

                ดอกสาวหยุดกับดอกพุทธชาดที่บานอยู่เกลื่อนเต็มตลิ่ง นึกถึงน้องที่เคยร้อยมาลัยวางไว้ให้ที่ข้างหมอน

มูลเห่

พิกุลบุนนาคบาน                                                               กลิ่นหอมหวานซ่านขจร

แม้นนุชสุดสายสมร                                                                          เห็นจะวอนอ้อนพี่ชาย

                ดอกพิกุลกับดอกบุนนาคที่บานส่งกลิ่นหอมหวาน ซาบซ่านเหมือนกับคำหวานที่น้องใช้อ้อน

เต็งแต้วแก้วกาหลง                                                            บานบุษบงส่งกลิ่นอาย

หอมอยู่ไม่รู้หาย                                                                                 คล้ายกลิ่นผ้าเจ้าตราตรู

                ดอกเต็งดอกแต้วดอกแก้วและดอกกาหลงต่างพากันบานส่งกลิ่นหอมอยู่ โดยไม่รู้หาย คล้ายกับกลิ่นเสื้อผ้าของน้อง

มะลิวัลย์พันจิกจวง                                                            ดอกเป็นพวงร่วงเรณู

หอมมาน่าเอ็นดู                                                                                 ชูชื่นจิตต์คิดวนิดา

                ดอกมะลิวัลย์ดอกจิกดอกจวงพันกันเป็นพวงส่งกลิ่นหอมโชยมาชื่นใจยิ่งนัก ทำให้พี่คิดถึงน้อง

ลำดวนหวนหอมตรลบ                                                     กลิ่นอายอบสบนาสา

นึกถวิลกลิ่นบุหงา                                                                              รำไปเจ้าเศร้าถึงนาง

                ดอกลำดวนก็มีกลิ่นหอมตลบอบอวลเมื่อพระองค์ได้กลิ่นก็ทำให้มีความรู้สึกคิดถึงนางผู้เป็นที่รักอย่างเศร้าใจ

รวยรินกลิ่นรำเพย                                                              คิดพี่เชยเคยกลิ่นปราง

นั่งแนบแอบเอวบาง                                                                          ห่อนแหห่างว่างเว้นวัน

                กลิ่นดอกรำเพยก็โชยมาเรื่อยๆ ทำให้คิดถึงเมื่อครั้งเคยเชยชมน้องอยู่ทุกวันไม่มีห่าง

ชมดวงพวงมาลี                                                                  ศรีเสาวภาคย์หลากหลายพรรณ

วนิดามาด้วยกัน                                                                                  จะอ้อนพี่ชี้ชมเชย ฯ

                เมื่อนั่งชมเหล่าดอกไม้ที่สวยงามหลากหลายพรรณก็ทำให้คิดไปว่าถ้าหากน้องมาด้วยก็คงจะอ้อนให้พี่นั้นชี้ให้ดูดอกไม้เหล่านั้นเหล่านี้เป็นแน่