ตอนที่ 7 : Beautiful Disaster Series II Chapter 6_สามีจ๋า...ดงเฮขอโทษนะ
Beautiful Disaster Series II Chapter 6_สามีจ๋า...ดงเฮขอโทษนะ
โอ๊ย...ปวดหัวจังเลย...งืม...ผมขยับตัวลุกขึ้นอย่างเจ็บปวดที่หัว นี่หรออาการที่คนเค้าเรียกกันว่าเมาค้างน่ะ สาบานได้เลยว่าผมจะไม่กล้ากินไอ้น้ำพวกนั้นอีกแล้ว งืม...ผมหันไปมองที่ ที่นอนข้างๆ ทำไมวันนี้มันถึงแปลกไปล่ะ
“คิบอม...คิบอมอยู่ไหน......”ดงเฮตะโกนจนลั่นบ้าน แต่ก็ไม่มีคำพูดไหนตอบกลับมา
ดงเฮวิ่งออกไปดูจนรอบบ้านก็ก็ไม่เจอใครซักคน...คิบอมอยู่ไหน...คิบอมไปไหนล่ะ ดงเฮรีบอาบน้ำจัดการกับตัวเองจนเรียบร้อยก็รีบมาที่บริษัททันที
“ไม่ต้องทำหน้าตาตื่นขนาดนั้น สามีแกน่ะมาที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ”ฮยอคแจพูดขึ้นมาทันทีที่เห็นอาการรีบเร่งของเพื่อนรัก
“เมื่อคืนนายทำเอาทุกคนวุ่นวายไปหมดเลยนะรู้มั้ยดงเฮ...”ซองมินพูดขึ้นมาอย่างตำหนิ
“อย่ามาซ้ำเติมกันได้มั้ย...เค้าไม่ผิดนะ...”ดงเฮยังคงไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดอีกเช่นเคย
“จนถึงตอนนี้ก็จะยังไม่ยอมรับว่าผิดอีกหรอดงเฮ...รู้มั้ยว่าไอ้บอมมันเป็นห่วงเราขนาดไหน”เยองพูดออกมาอย่างไม่พอใจ
“คิบอมเนี่ยนะเป็นห่วงผม แล้วทำไมเมื่อวานเค้าจะต้องทำแบบนั้นกับผมด้วยล่ะ”ดงเฮหันขวับมาถามทันที
“แล้วพี่รู้รึเปล่าล่ะครับ ว่าเมื่อวานพี่คิบอมเค้าขับรถออกไปตามหาพี่ตั้งแต่บ่าย4 แล้วเค้าไปเจอพี่ตอนเกือบๆ4ทุ่มคิดดูก็แล้วกันครับว่ามันใช้เวลากี่ชั่วโมง...พี่ดงเฮรู้มั้ยว่าพี่คิบอมเค้าแทบบ้าเมื่อรู้ว่าพี่นั่งรถออกจากบ้านพักดงบังไปแล้ว และพี่จะรู้มั้ยว่าเค้าโมโหขนาดไหนที่เห็นพี่เกือบถูกไอ้พวกเดนสังคมนั่นลากไปทำมิดีมิร้าย...”คยูฮยอนอธิบายออกมายาวเหยียด
“จริงหรอ....”ดงเฮถึงกับอึ้งไปเมื่อได้รู้ความจริง
“ถ้าเป็นผมนะ ถ้าซองมินหายตัวไปแบบนี้ ผมอาจจะโมโหมากกว่านี้เลยก็ได้”คยูฮยอนพูดอีกครั้งเพื่อให้ร่างบางมั่นใจ
“แต่ชั้น......”ดงเฮยังจะพยายามหาข้อแก้ตัว
“จะเลิกกับมันเลยมั้ยล่ะ...”ฮีชอลที่เดินเข้ามาได้ยินทุกการสนทนายื่นคำขาดออกมา
“ว่ายังไงนะฮะพี่”ดงเฮแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
“ก็ถ้าอยู่ด้วยกันไปแล้วมันทะเลาะกันทุกวี่ทุกวันแบบนี้ ขืนอยู่ต่อไปน้องชั้นก็ได้ซ้อมเมียขึ้นมาหรอก เลิกกันไปเลยดีกว่ามั้ง”ฮีชอลพูดออกมาอย่างจริงจัง
“ไม่เอานะ...เค้าไม่เลิกหรอก กว่าเค้ากับคิบอมจะได้อยู่ด้วยกันพี่ก็รู้ว่าเราจะต้องผ่านอะไรกันมาบ้าง แล้วจะให้เค้ามาเลิกกับแบบนี้ง่ายๆได้ยังไงล่ะ”ดงเฮเถียงออกมาทันที
“ก็คิดกันเองได้นี่นา...แล้วจะหาเรื่องทะเลาะกับมันทำไมล่ะ ดงเฮ...ชั้นก็รู้นะว่าแกน่ะเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง แต่ตอนนี้แกแต่งงานไปแล้วนะ ชีวิตไม่ใช่ของแกคนเดียว แกจะทำอะไรยังไงการตัดสินใจครึ่งหนึ่งมันก็เป็นสิทธิ์ของคิบอมมันแล้วนะ...”ฮีชอลพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
“ใช่แล้วล่ะ...ถ้านายยังดึงดันว่าตัวเองจะเป็นคนที่ถูกตลอดไปแบบนี้น่ะ...มันไม่ช่วยทำให้อะไรดีขึ้นมาหรอกนะ มันจะยิ่งทำให้ชีวิตคู่ของพวกนายสองคนแย่ลงไปกว่าเก่าซะอีก ไปคุยกับมันให้รู้เรื่องซะไป...”ฮันคยองพูดเสริมขึ้นมาอีกคน
“แล้วตอนนี้คิบอมอยู่ที่ไหนล่ะฮะ...”ดงเฮก้มหน้าอย่างสำนึกผิด
“เฮ้ย...ใครก็ได้ ไปช่วยบอกให้คิบอมมันหยุดซ้อมซะทีเหอะวะ ชั้นเห็นแล้วเหนื่อยแทนว่ะ”ชินดงเปิดประตูห้องเข้ามาตะโกนบอกทุกคน
“นั่นไงดงเฮ...แกรู้แล้วว่าคิบอมอยู่ที่ไหน”ซีวอนผลักดงเฮให้ออกไปเผชิญหน้ากับความจริง
“เอ่อ...อย่าลืมนะฮะ ว่าผมชอบกินอาหารอะไร ถ้าผมตายอย่าลืมเผาส่งไปให้ผมด้วยนะ”ดงเฮพูดอย่างกลัวๆก่อนจะออกจากห้องนั้นไป
“หวังว่ามันคงจะไม่ฆ่ากันตายอีกรอบนะ”ฮีชอลพูดออกมาอย่างกลุ้มใจ
ตอนนี้ร่างบางก็มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องซ้อมแล้ว สายตาเรียวมองเข้าไปในกระจก เห็นว่าร่างสูงยังคงซ้อมอย่างเอาเป็นเอาตาย แถมสีหน้ายังแสดงความโกรธออกมาอย่างชัดเจนซะด้วย งานนี้เจ้าปลาน้อยถึงกับเหงื่อตกเลยเหมือนกัน
“คิบอม...........”ดงเฮเอ่ยชื่อออกมาเมื่อเดินเข้าไปในห้องแล้ว แต่ร่างสูงก็ยังคงซ้อมต่อไปโดยที่ไม่ยอมหันมามองเลย
“คิบอม.............”ดงเฮพยายามเรียกความสนใจอีกครั้งและเดินเข้าไปใกล้กว่าเดิม
“คิบอม...โกรธเค้าหรอ...”ดงเฮพยายามใช้น้ำเสียงอ้อนๆที่ตนเองมักจะใช้ประจำเวลาที่ทำให้ร่างสูงไม่พอใจ แต่คราวนี้ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลแฮะ เพราะคิบอมก็ยังคงไม่สนใจอยู่ดี ดงเฮจึงเดินไปปิดเพลงที่ร่างสูงกำลังใช้ซ้อมเต้นอยู่
“คิบอม...หันมาคุยกันก่อนสิ...”ดงเฮวิ่งเข้าไปยืนตรงหน้าของร่างสูงแล้วจ้องอย่างไม่ละสายตา กลายเป็นคิบอมซะเองที่หันหนีออกไป แต่ดงเฮก็ยังคงไม่ยอมแพ้อยู่ดี
“อย่าหนีสิ...มาคุยกันเลยนะ”ดงเฮหันตามอย่างไม่พอใจ แต่คิบอมก็ยังคงทำเหมือนว่าไม่มีร่างบางอยู่ในห้องเหมือนเดิม นี่จะเล่นสงครามประสาทกันรึไงเนี่ย
“แล้วที่เมื่อวานผมอยากคุยกับคุณ คุณยอมคุยกับผมรึเปล่าล่ะ”คิบอมหันกลับมาสบตาร่างบางตรงๆ
“ง่า...อย่าใช้สายตาแบบนี้สิ คิบอม...ดงเฮขอโทษ...”ดงเฮพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด
“ขอโทษเรื่องอะไรล่ะ”คิบอมถามออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ก็ทุกเรื่องเลยอ่ะ”ดงเฮมีสีหน้าที่สลดลงกว่าเดิม
“ไหนลองไล่มาซิ”
“ก็...ขอโทษที่หนีไปแบบนั้น ขอโทษที่ไม่มีเหตุผล...ขอโทษที่กินเหล้า ที่ดงเฮเอาแต่ใจ ที่ไม่ยอมฟังคิบอมพูดเลย แล้วยัง...ทำให้คิบอม...ฮึก...ฮือ...เป็นห่วงด้วย...ดง...เฮ...ขอโทษ...”ดงเฮพูดพร้อมกับหยาดน้ำตาที่ร่วงลงมา
“เฮ้อ...อย่าร้องไห้แบบนี้สิ...ผมโกรธคุณไม่ลงจริงๆนะ...”คิบอมเบือนหน้าหนีอย่างเจ็บปวด
“คิบอม...ดงเฮขอโทษจริงๆนะ...ฮือ...ดงเฮสัญญาว่า...ต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว...แต่
คิบอมอย่าเย็นชาใส่ดงเฮเลยนะ...ฮือ...คิบอมไม่รักดงเฮแล้วหรอ...ฮือ......”ดงเฮร้องไห้ออกมาหนักขึ้นเรื่อยๆ
“ดงเฮ...มานั่งนี่ซิ...คิบอมเดินไปนั่งบนโซฟาก่อนจะเรียกดงเฮ ซึ่งร่างบางก็ตามมานั่งลงบนตักของสามี
“คุณก็รู้...ว่าผมเป็นคนที่พูดไม่ค่อยเก่ง...เพราะฉะนั้นผมเลยหวังว่าการกระทำของผมมันจะทำให้คุณรับรู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน...แต่มันก็ไม่ใช่เลย”คิบอมพูดออกมาอย่างเสียใจ
“ฮือ...โฮ....ฮึก...ดงเฮไม่ดี ดงเฮขอโทษ”ดงเฮน้ำตาตกมากขึ้นไปเรื่อยๆ
“หยุดร้องไห้ได้มั้ยดงเฮ...ผมเจ็บปวดมากกว่าคุณเป็นร้อยเท่าอีกนะ...เลิกร้องไห้ได้แล้ว...”คิบอมลูบหลังคนรักอย่างปลอบประโลม
“สัญญากับผมซักข้อได้มั้ย...”คิบอมพูดออกมาอย่างจริงจัง ซึ่งดงเฮก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“อย่าทำแบบเมื่อวานอีก...ถ้าคุณไม่อยากให้ผมเป็นบ้าขึ้นมาอีกรอบ และผมก็คิดด้วยว่าคุณคงไม่อยากจะเจ็บตัวอีกแล้วใช่มั้ย”คิบอมจับข้อมือเล็กขึ้นมาดูอย่างทนุถนอม
“อืม...ดงเฮสัญญาว่าต่อไปจะทำอะไร ดงเฮจะขออนุญาตคิบอมก่อน แล้วก็จะไม่เอาแต่ใจตัวเองอีกแล้ว คิบอมหายโกรธด็องเถอะนะ...นะ...”ดงเฮกอดอย่างอ้อนๆกับสามี
“มาไม้นี้ทุกทีเลยสิน้า ดงเฮ...”คิบอมส่ายหัวอย่างเอือมระอา
“แต่มันก็ยังได้ผลทุกทีใช่มั้ยล่ะ”ดงเฮพูดอู้อี้ออกมากับอกกว้าง
“แต่คราวนี้ไม่ได้ผลหรอก”
“ทำไมล่ะ...คิบอมยังโกรธอะไรด็องอีก”ดงเฮตั้งเค้าว่าจะร้องไห้อีกรอบ
“ยังเหลืออีกเรื่องหนึ่ง ใครสั่งใครสอนให้คุณกินเหล้า แล้วยังไปกินในผับอีกห๊ะ”
คิบอมหันตัวคนรักออกมาถามอย่างคาดคั้น
“ง่ะ...เค้าก็เคยเข้าแค่ไม่กี่ครั้งเองนะ...”ดงเฮตอบเสียงอ่อยๆ
“ว่าไงนะ...แสดงว่าก่อนหน้านี้ก็เคยแอบเข้ามาแล้วหรอ...หืม...สงสัยเราจะได้เรื่องใหม่ที่คุยกันแล้วล่ะ”คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนิดๆ
“อ๊า...ไม่เอานะ สัญญาๆๆๆๆ ว่าจะไม่กินแล้วก็ไม่ไปแล้ว อย่าโกรธน้า....ดงเฮกลัวแล้ว”ดงเฮรีบยกมือเป็นการสัญญาทันที
“ให้มันจริงเถอะนะ...ถ้าผมรู้ว่าคุณแตะของพวกนั้นอีก...โดนดีแน่”คิบอมใช้สายตาขู่เพื่อแสดงว่าตัวเองเอาจริงแน่
“คิบอมนี่นับวันดูจะโหดขึ้นไปทุกวันเลยนะ”ดงเฮบ่นออกมาเบาๆ
“มีเมียจอมดื้อแบบนี้เป็นใครก็ต้องปวดหัวแบบผมนี่แหละ...”คิบอมพูดอย่างปลงๆ
“คิบอม!!!...อุ๊บ.....”ดงเฮอ้าปากกำลังจะร้องว่าคิบอมก็ต้องเงียบไปเมื่อคิบอมโน้มท้ายทอยของเค้าเข้าไปจูบทันที
“นี่...สำหรับการที่เอาแต่ใจไม่ฟังเหตุผล...”คิบอมผละออกมาพูดเล็กน้อยก่อนจะก้มลงไปจูบอีกครั้งหนึ่ง
“นี่สำหรับการที่ทำให้คนอื่นเค้าวุ่นวายกันไปหมด”แล้วร่างสูงก็กดจูบลงไปอีกครั้ง...
“นี่สำหรับ...ที่ดงเฮดื่มเหล้า....”
“นี่สำหรับ...ที่ดงเฮเข้าผับ....”คิบอมกดจูบครั้งสุดท้ายอย่างหอมหวานก่อนจะผละออกมาพูดประโยคสุดท้าย
“แล้วส่วนเรื่องที่เมาจนเกือบจะถูกไอ้พวกนั้นลากไปน่ะ เก็บไปเตรียมตัวโดนทำโทษคืนนี้ได้เลย”คิบอมบีบไปที่สะโพกนิ่มเบาๆ ทำให้ร่างบางรู้ตัวดีเลยว่าคืนนี้ตัวเองจะเจออะไรบ้าง
“ง่าคิบอม...จูบไปตั้ง4ทีแล้วพอเถอะนะ”ดงเฮพูดก่อนจะเช็ดคราบน้ำใสๆที่มุมปากออก
“อย่ามาๆ...เดี๋ยวเถอะ...ยังไงคืนนี้ดงเฮก็ไม่รอดแน่ ไม่ต้องคิดหนีด้วย คอยดูเถอะคืนนี้จะปราบปลาจอมดื้อให้สิ้นฤทธิ์”
“งืม...แต่ว่า...ดงเฮ...ด็อง....ง่า.....ไม่เอาน้า....”ดงเฮเข้าไปกอดคอคิบอมอย่างเอาใจ
“ก็รอดูคืนนี้ก็แล้วกันนะ...”คิบอมพูดแค่นั้นก่อนจะคว้าเอวบางมากอด แล้วเอาคงเรียวเกยไว้ที่ไหลของคนรัก
“แต่ถึงยังไง คิบอมก็หายโกรธด็องแล้วใช่มั้ยล่ะ”ดงเฮพูดออกมา
“อืม...คุณก็รู้ว่าผมโกรธคุณได้ไม่นานหรอก...ผมรักคุณมากขนาดนี้...”คิบอมพูดออกมาเบาๆ แต่ก็ทำให้เอาคนฟังหน้าขึ้นสีเลยทีเดียว
“อยู่ๆมาบอกรักแบบนี้ ด็องก็ตั้งตัวไม่ติดเลยน่ะสิ”ดงเฮพูดอย่างอายๆ
“จะบอกรักไม่เห็นจะต้องมีโอกาสเลย ผมรักคุณ ผมอยากบอกผมก็บอก...ทำไมจะต้องรอโอกาสหรืออะไรด้วยล่ะ หืม...”คิบอมพูดออกมาอย่างจริงจัง
“ดงเฮก็รักคิบอมเหมือนกัน...ขอโทษที่เอาแต่ใจ”
“ไม่เป็นไรหรอก เก็บเสียงเอาไว้ไปร้องคืนนี้เถอะนะ”คิบอมพูดออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“บ้า...”ร่างบางค้อนวงใหญ่ให้กับสามีจอมหื่น
ก่อนที่ทั้งสองคนจะกอดกันเอาไว้แบบนั้น เฮ้อ...กว่าจะเข้าใจกันได้เนี่ยก็เล่นเอาเหนื่อยกันไปตามๆกันเลยนะเนี่ย ขอร้องว่าอย่าก่อเรื่องอะไรกันอีกเลยนะ คิเฮเอ๊ย...
**********************************
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รอจนถึงคืนนี้ไม่ไหวแล้ว
ทำไมไม่จัดไปเลยอะ
บอมสุดยอดไปเลย
หวานอ่าา
แต่บอมก็ร้ายไม่ใช่เล่นนะเนี่ย
น่ารักโคตรเลยอ่ะ
อ๊ากกกกกกกก
คืนนี้ด๊องเสร็จบอมแน่
หึหึ
คืนนี้หรอๆ
บอมจัดไปๆ
55+
ไม่รอดแน่คืนนี้ด๊อง
กร๊ากกกก
หมาดำไม่ปล่อยแน่
หนุกง่า
บอมแอบหื่นนะเนี่ย
แบบนี้อะ
วู๊วว เส็จบอมแน่คืนนี้ 55555+
เสร็จบอมแน่
55+