ตอนที่ 6 : Beautiful Disaster Series II Chapter 5_คิบอมใจร้าย...ใจดำที่สุด
Beautiful Disaster Series II Chapter 5_คิบอมใจร้าย...ใจดำที่สุด
เมื่อพาร่างของคนรักเข้ามาในห้องน้ำได้สำเร็จแล้ว ร่างสูงก็จัดการฉีดสายน้ำจากฝักบัวลงไปที่ร่างของดงเฮทันที
“อ๊ะ...หยุดนะคิบอม...จะทำอะไรน่ะ นั่นน้ำมันเย็นมากเลยนะ...ดงเฮหนาว...ปิดไปเลย...”ดงเฮยกมือขึ้นปัดป้องเป็นพัลวันเมื่อทนความเย็นของไอน้ำไม่ไหว
“ก็ได้สติกลับมาครบรึยังล่ะ วันนี้เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกันอีกเยอะ...หยุดปัดมือไปมาได้แล้ว”คิบอมพูดออกมาอย่างโมโหก่อนจะเร่งน้ำให้แรงขึ้นกว่าเดิม
“ฮือ...ฮึก...ฮือ....ฮือออ......ใครก็ได้ช่วยดงเฮด้วย คิบอมบ้าไปแล้ว...ฮือ....พี่ฮีชอล...ชางมิน...ช่วยผมด้วย”ดงเฮตะโกนจนลั่นห้องน้ำ ทำเอาเหล่าสมาชิกที่ยืนลุ้นอยู่ข้างนอกต้องตกใจกระโดดกอดกันเป็นแถวๆ
“เฮ้ย...ไม่ไหวแล้วนะ ทุกคนหลบไปเลยผมจะกระโดดถีบพังประตูเข้าไปจริงๆแล้วด้วย”ฮยอคแจพูดอย่างทนไม่ไหว
“เฮ้ย...อย่าเพิ่งใจร้อนสิฮยอคแจ...รอพี่ซินมาก่อนสิ...”ซองมินพูดอย่างกลัวๆเช่นกัน ก่อนที่จะสะดุ้งมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินเสียงของคิบอมระลอกหลัง
“เลิกร้องให้คนอื่นช่วยซะทีได้แล้วน่าดงเฮ...ยังไงคราวนี้เราก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่องไม่มีใครช่วยคุณได้ทั้งนั้นแหละ...”คิบอมตวาดจนลั่นห้องน้ำ
“เฮ้ย...นี่ไอ้หมีคังอิน ชั้นบอกให้โทรตามฮีชอลตั้งนานแล้ว ทำไมถึงยังไม่มาถึงกันอีก
ฮันคยองอีกคนด้วย รีบโทรตามกลับมาสิ จะต้องรอให้คิบอมมันซ้อมเมียมันก่อนรึไงถึงจะเสด็จมากันได้น่ะ”ทึกกี้พูดออกมาอย่างร้อนใจ
“ผมโทรตามแล้ว ทางนั้นก็กำลังรีบมากันอยู่ ส่วนพี่ฮันเค้าบอกว่าเค้าหลงอยู่แถวๆนัมแดมุนน่ะกำลังหาทางออกอยู่”คังอินตอบด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
“เจริญเถอะ นี่มันอยู่เกาหลีมากี่ปีแล้วนะ ทางแค่นี้ยังหาทางออกเองไม่ได้ ชั้นพอจะเข้าใจความรู้สึกของแกแล้วล่ะฮยอคแจ ว่าทำไมถึงไม่ยอมลงหลักปักฐานแต่งงานกับมันซะที”ทึกกี้พูดออกมาอย่างปลงๆ
“อ๊า....คิบอมปล่อยนะ...ไม่คุยกับคิบอมแล้ว ปล่อยเลย ใครอยู่ข้างนอกบ้างมาช่วยดงเฮที ดงเฮหนาว...ฮือ....ฮึก....”ดงเฮร้องออกมาอย่างน่าสงสารทำเอาเพื่อนข้างนอกแทบจะร้องตามไปด้วย
“ผมจะไม่รอแล้วนะ นี่พี่คิบอมก็ทำเกินไปกว่าเหตุแล้วนะ”คยูฮยอนพูดออกมาอย่างไม่พอใจ
“รออีกนิดน่า...อ้าวนั่นไงมากันแล้ว...”ทึกกี้พูดออกมาอย่างดีใจเมื่อหันไปเห็นว่าฮีชอล ฮันคยองและซีวอนวิ่งเข้ามาพร้อมกันเลย
“สองคนนั้นเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้อยู่ที่ไหนกันแล้วล่ะ”ฮีชอลพูดทั้งๆที่ยังหอบอยู่ ก่อนจะมองตามนิ้วมือของสมาชิกที่ชี้ไปยังห้องน้ำที่มีเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายออกมา
“ฮือ...ฮือ....ดงเฮหนาวจริงๆนะคิบอม...ปล่อยดงเฮนะ....ฮึก....”ดงเฮร้องออกมาอย่างอ่อนแรง
“เฮ้ย...นั่นไอ้บอมมันทำอะไรกับเมียตัวเองน่ะ”ฮีชอลร้องออกมาอย่างตกใจ
“พอดีดงเฮกินเหล้ามาน่ะ พี่ก็รู้ว่าคิบอมมันไม่ชอบ ไม่รู้แหละว่าไปตามกันเจอได้ยังไงพอกลับมาถึงบ้านมันก็ลากกันเข้าห้องน้ำไปเลย ได้ยินแต่เสียงแบบที่ได้ยินนี่แหละ ดังออกมาเกือบๆจะ20นาทีอยู่แล้ว...”คังอินเล่าอธิบายเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น
“พี่ฮีชอล...พี่รีบไปพาดงเฮออกมาเถอะ ขืนอยู่อีกนิดไอ้บอมมันคงจะสอนวิชามวยไทยให้กับดงเฮแน่เลย”เยซองพูดอย่างสยอง
“ก็ลองมันลงไม้ลงมือกับดงเฮดูสิ...ชั้นนี่แหละจะบังคับให้มันเซ็นใบหย่าเลย”ซีวอนพูดอย่างไม่ชอบใจเกี่ยวกับการใช้กำลัง
“ปัง...ปัง...ปัง...คิบอมนี่พี่เองนะ เปิดประตูหน่อยสิ...”ฮีชอลทุบประตูอยู่หลายครั้ง
“วันนี้พี่ๆกลับไปก่อนเถอะครับ...ผมมีเรื่องที่จะต้องเคลียอีกยาว ไว้พรุ่งนี้เราค่อยคุยกันนะ”คิบอมตะโกนแทรกออกมาอย่างไม่สนใจ
“ถึงตอนนั้นพวกชั้นคงจะได้แต่เก็บศพดงเฮแล้วล่ะมั้ง...ออกมากันเดี๋ยวนี้นะ”ฮันคยองพูดขึ้นบ้าง
“พี่ซิน...พี่ฮัน ช่วยด็องด้วย ฮือ...ฮือ....ด็องหนาวไปหมดแล้วฮึก...ฮือ....ช่วยด็องออกไปที”ดงเฮตะโกนออกมาอย่างมีความหวัง
“ดงเฮนายเป็นอะไรมากมั้ย...คิบอม...พี่สั่งให้ออกมาเดี๋ยวนี้ไง นายกล้าขัดคำสั่งพี่หรอ”ฮีชอลสั่งด้วยน้ำเสียงที่โมโหมากแล้ว ป่านนี้ดงเฮจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย
“แอ๊ด......”และแล้วประตูห้องน้ำก็เปิดออกพร้อมกับร่างของคนสองคน คิบอมดึงแขนของดงเฮที่ตัวเปียกโชกออกมาแล้วปล่อยลงกับพื้นอย่างไม่สนใจ เมื่อเป็นอิสระแล้วดงเฮรีบวิ่งเข้าไปหลบหลังฮีชอลเลยทันที
“พี่ซินช่วยด็องด้วย คิบอมบ้าไปแล้ว ทำไมจะต้องโมโหขนาดนี้ด้วย ฮือ...”ดงเฮพูดผ่านตัวฮีชอลออกไป
“ก็แล้วคิดรึเปล่าล่ะว่าถ้าผมไปช่วยคุณไม่ทัน ป่านนี้คุณอาจจะโดนลากไปข่มขืนที่ไหนแล้วก็ไม่รู้”คิบอมตะคอกออกมาอย่างโมโห
“ห๊ะ.....ว่าไงนะ”ทุกคนร้องออกมาอย่างตกใจ
“คิบอมใจร้าย...ใจดำที่สุดเลย...ดงเฮไม่อยากอยู่กับคนใจร้ายแล้ว ฮือ...ฮึก...ไม่เอาแล้วดงเฮกลัวคิบอมคนนี้...”ดงเฮพูดได้แค่นั้นก่อนที่สติทั้งหมดจะดับลง
“ดงเฮ....”คิบอมร้องอย่างตกใจก่อนจะเข้ามาประคองร่างของคนรัก
“เอาแล้วไง...เฮ้อ...คุยกันดีๆหน่อยสิคิบอม”ฮันคยองพูดออกมาอย่างกลุ้มใจ
“ผม...มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบน่ะฮะพี่...ผมอาจจะใช้อารมณ์มากไปหน่อย”คิบอมพูดออกมาด้วยสีหน้าสำนึกผิด
“ยังไงวันนี้พวกพี่คงจะต้องกลับกันก่อนนะ แล้วถ้าไอ้ปลาเน่านี่มันตื่นขึ้นมาก็คุยกับมันดีๆนะ ยังไงก็เป็นผัวเมียกันแล้ว อย่าให้บ้านมันต้องแตกด้วยเองแค่นี้เลยนะพี่ขอร้อง”ฮีชอลพูดอย่างเป็นห่วง
“แล้วแกก็ห้ามใช้กำลังกับดงเฮนะเว้ย ใช้เหตุผลคุยกัน อย่าให้ชั้นรู้ว่าแกซ้อมเมียตัวเองนะ ไม่งั้นชั้นนี่แหละจะทำให้แกสองคนต้องเลิกกันเอง”ซีวอนพูดอย่างคาดโทษ
“เอาล่ะๆๆ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้านเถอะ พรุ่งนี้เรามีซ้อมนะ...กลับไปพักเอาแรงกันหน่อยเถอะ”ทึกกี้ไล่น้องๆทุกคนกลับบ้านให้หมด
เมื่อเหล่าสมาชิกกลับไปกันจนหมดแล้ว คิบอมก็ก้มลงมองคนที่ตอนนี้กำลังหลับใหลอยู่ในอ้อมกอดของเค้าอย่างรู้สึกผิด ร่างสูงช้อนร่างของคนรักเอาไว้และพาขึ้นไปยังห้องนอน
คิบอมจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดงเฮจนเรียบร้อยก่อนจะพาร่างบางขึ้นไปนอนบนเตียงให้สบายกว่าเดิม ร่างสูงจัดแจงห่มผ้าให้ดงเฮจนเสร็จสมบูรณ์แล้วจึงออกมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆเตียง
มือหนาเลื่อนไปเกาะกุมที่ข้อมือบาง รอยช้ำเป็นจ้ำๆที่เค้าได้ฝากเอาไว้ ดงเฮจะเจ็บมากมั้ยนะ...ตอนนั้นเค้าไม่ทันได้คิดอะไรเลยจริงๆ ความโมโหมันแล่นเข้ามาเร็วมาก จนเค้าไม่ทันได้ยั้งคิดอะไร ทำให้เค้าเผลอ...ทำร้ายคนข้างนี้ไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
“เจ็บมากมั้ยดงเฮ...ผมขอโทษ”คิบอมก้มลงจูบที่รอยช้ำนั้นเบาๆ เผื่อว่ามันจะช่วยได้ซักนิด
“ผมไม่ได้อยากจะให้คุณเจ็บตัว...แต่วันนี้คุณรู้มั้ยว่าผมกลัวแค่ไหน...กลัวว่าจะเสียคุณไป ผมวนรถอยู่หลายรอบแต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของคุณ...คุณรู้มั้ยว่าหัวใจของผมมันร้อนรุ่มขนาดไหน...ผมไม่ได้อยากจะให้มันเป็นแบบนี้...ผมเสียใจ”คิบอมก้มหน้าลงอย่างพยายาม ไม่อยากจะให้น้ำตา มันไหลออกมา
ร่างสูงขยับร่างขึ้นเพื่อประทับจูบลงบนหน้าผากมนของคนรักตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นไปนอนที่อีกห้องหนึ่ง...
************************************
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สงสารบอมนะ
ทำไมบอมทำอย่างนี้อ่าาา
อย่าใช้อารมณ์สิ
ทำไมต้องแยกห้องนอนอ่า
แต่ละคนคิดไปได้ว่าบอมมันจะซ้อมเมียตัวเอง
ทำไมไม่นอนด้วยกัน
ซ้อมเมีย - -*
ทำไมต้องแยกห้องนอนด้วยอ่ะ
ไม่เข้าใจทำไมมัันไม่นอนก้องเดียวกัน ??
เหอ ๆ ๆ ๆ
หวังว่าหมวยตื่นขึ้นมา มันจะเลิกง๊องแง๊ง ซะทีนะ
เหนื่อยแทนคิมคิ !!~
ไรท์เตอร์ก้อสู้ สู้ นะคะ ^^
(( มาอัพด้วยยยย ย ^^ ))