Empire Online ภาค มหาสงครามดาวเบสเทีย

ลำดับตอนที่ #188 : ตอนที่ 67 เดทกับโอริวในเมืองซากุระและพ่อของโรส

ตอนที่ 67

 

     ดาร์คนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกภายในห้องนั่งเล่นตรงหน้าต่างที่เป็นหิมะพักตกลงอย่างรุนแรง เป็นเวลาช่วงเช้าของวันใหม่ที่พึ่งทานอาหารเช้าเสร็จไปไม่นาน ดาร์คนั่งอ่านข่าวในหน้าต่างที่สมาคมนักข่าวได้ลงกันเอาไว้ ข่าวเรื่องที่เกาะซิซิเลียถูกทำลายจมลงสู่ก้นทะเล ผู้เล่นมากมายต่างเชื่อว่าเป็นฝีมือของเค้ากันทั้งนั้น และข่าวลือนี่ก็โด่งดังอย่างรวดเร็ว ยิ่งมีกระแสต่อต้านจนผู้เล่นนับหมื่นต่างร้องเรียนGMให้แบนดาร์คออกจากเกมไป ทางด้านพวกจักรพรรดิเหมือนกำลังถูกกดดันให้ร่วมมือกันกำจัดเขา

 

     "ดาร์ค"ร่างหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง ซึ่งก็คืออาเธน่าที่เมื่อวานโดนพวกเทียแมทที่เฟนีย่าเป็นแกนนำล๊อคตัวอาเธน่าให้นอนบนเตียงเดียวกัน6คนเมื่อวานนี้ และเขาก็ชอบในหน้าตาสวยๆของเทพสงครามคนนี้มาก เลยกอดอาเธน่าและผล่อยหลับไปถึงเช้าเลยทีเดียว เธอเดินเข้ามานั่งเก้าอี้ข้างๆดาร์ค

 

     "เมื่อวานนี้หลับสบายดีไหมครับ"ดาร์คแกล้งถามแล้วยิ้มที่มุมปาก

 

     "ข้าหลับสบายดี..แถมตัวเจ้าก็อุ่นมากด้วย"คำสุดท้ายอาเธน่าพูดเสียงเบาจนเธอได้ยินคนเดียว หน้าของเธอขึ้นสีแดงจางๆเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวาน

 

     "เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะครับ"ดาร์คถาม เพราะเมื่ออาเธน่าพูดบางอย่างที่เสียงเบามากจนเขาฟังไม่ออก

 

     "เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร"อาเธน่ารีบส่ายหน้าทันที

 

     "แล้วเรื่องที่ผมอยากให้คุณอยู่ที่นี่ล่ะครับ"ดาร์คเปลี่ยนเรื่องทันที อาเธน่าชะงักไปเพราะดาร์คพูดกระทันหันเกินไป

 

     "ข้าบอกท่านไปแล้วว่าข้าไม่สามารถ..."อาเธน่าจะกล่าวปฎิเสธ แต่ดาร์คก็พูดแทรก

 

     "แค่เผ่าเทพไม่รู้ว่าคุณอยู่ในนี้ก็พอแล้วนี่ครับ งานของคุณแค่สอดแนมการเคลื่อนไหวของผมและบอกข้อมูลพลังที่ผมมีให้กับทางแดนสวรรค์จนกว่าไอ้แก่สายฟ้าจะให้คุณกลับขึ้นไปด้านบนใช่ไหมล่ะ"ดาร์คพูดโดยที่อ่านใจของอาเธน่าไป ทำให้รู้เกี่ยวกับโทษที่อาเธน่าได้รับทั้งหมด

 

     "ชะ..ใช่ ประมาณนั้นแหละ ว่าแต่ท่านรู้ได้ยังไง"อาเธน่าถามอย่างประหลาดใจปนตกใจ

 

     "ใช่ความคิดนิดหน่อย"ดาร์คพูดแล้วเอานิ้วจิ้มที่หัวหลายที อาเธน่ายิ้มที่มุมปากให้กับความเจ้าเล่ห์ของดาร์ค

 

     "แล้วเจ้าจะทำยังไงเพื่อให้ข้าอยู่นี่ได้ล่ะ"อาเธน่าถามอย่างสนใจ

 

     "ง่ายมากครับ ครบกำหนดรายงานนอกจากรายงานที่คุณเอาไปให้แดนสวรรค์แล้ว ผมจะบอกข้อมูลให้เป็นส่วนๆไป แน่นอนว่าถึงข้อมูลที่ทางนั้นได้ไปจะดูมีประโยชน์ แต่ผมจะไม่ให้ทางเผ่าเทพได้ข้อมูลสำคัญไปครับ"

 

     "แต่ถ้าทำตามที่เจ้าว่า เท่ากับว่าข้าหักหลังเผ่าเทพจริงๆนะดาร์ค"อาเธน่ากล่าว ถ้าเธอให้ข้อมูลที่ดาร์คจงใจปล่อยให้เผ่าเทพรู้ไป แล้วถ้าความลับเรื่องนี่แตก ไม่ต้องสงสัยว่าเธอจะถูกตีตราว่าเป็นคนทรยศเผ่าแน่นอน

 

     "ก็ใครว่าไม่ใช่ล่ะ ผมกะจะให้คุณหักหลังเผ่าคุณอยู่แล้ว"ดาร์คพูดแล้วเข้ามาใกล้จนริมฝีปากห่างกันไม่กี่เซนต์ สีหน้าอาเธน่าขึ้นสีแดง

 

     "ดะ..ดาร์ค..ข้า.."อาเธน่าเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก

 

     "คุณอยากทำหน้าที่ในฐานะเผ่าเทพ เผ่าที่แสนจะหยิ่งทะนงแต่กลับร่วมมือกับคนดาวอื่น หรือร่วมมือกับผมทำให้ดาวดวงนี้กลับเป็นดาวของพวกเรา โดยมีผมปกครองนะ"ดาร์คถามแล้วบอกความทะเยอทะยานของตนออกมา อาเธน่านิ่งไปก่อนจะยิ้มเมื่อได้ยินที่ดาร์คบอกว่าจะครองโลกนี้

 

     "สิ่งที่เจ้าปรารถนาคือสิ่งที่ผู้นำเผ่าหลายคนอยากจะเป็น การครอบครองโลก พระบิดาข้าเองก็บอกข้าตอนเด็กๆเช่นกันว่าเผ่าเราคือเผ่าที่ปกครองโลกใบนี้ แต่ข้าว่าคำพูดนั้นตอนนี้เป็นเพียงภาพลวงตาที่หลอกหลวงผู้คนเท่านั้น..เฮ้อ~~"อาเธน่าพูดแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

 

     "ถ้าเจ้าไม่ได้เป็นผู้ครอบครองโลก แต่ยอมอยู่ใต้อำนาจพ่อเจ้าข้าไม่ยอมจริงๆด้วยนะ"อาเธน่าพูดเสียงดุใส่

 

     "ผมทราบดีครับ แล้วคำตอบล่ะครับ"ดาร์คพูดน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

 

     "ข้าขอคิดดูก่อนแล้วกัน กำหนดส่งรายงานคือ1เดือนต่อหนึ่งครั้ง ยังเหลืออีก20กว่าวัน แต่ระหว่างนั้นข้าจะพักอยู่ที่นี่ไปก่อน ข้าจะไม่ทำพันธสัญญากับเจ้าหรอกนะ"

 

     "ถ้างั้นคงต้องขอให้ช่วยจ่างค่าเช่าบ้านมาด้วยนะครับ"ดาร์คพูดแล้วประกบปากจูบอาเธน่าทันที เธอเบิกตากว้างก่อนที่จะหรี่ตาลงแล้วโอบตัวดาร์คให้ชิดเธอแน่น ลิ้นทั้งสองพัวพันไปมากกลางอากาศ

 

     "อะแฮ่ม ทั้งสองพัฒนาความสัมพันธ์เร็วจังนะค่ะ"เฟนีย่าเดินเข้ามาพร้อมกับเทียแมท กราบรีเอล และโอริว ทำให้ทั้งสองรีบออกห่างจากกันทันที

 

     "กว่าพวกข้าจะได้รับจูบแบบนี้จากดาร์คก็นานมาก แต่อาเธน่าได้สองวันติด"เทียแมทพูดบ่นพึมพำเหมือนน้อยใจ 

 

     "ถ้าอยากได้เดี๋ยวผมจูบให้ก็ได้นะครับ"ดาร์คพูดขึ้นทำให้ทั้ง4คนหันมามอง

 

     "จริงเหรอ"เทียแมทพูดโดยไม่เก็บอาการเอาไว้เลย

 

     "จริงสิครับ แต่ก่อนอื่น.."ดาร์คพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและเริ่มขยับนิ้วมือไปมาจนพวกเธอเริ่มก้าวเท้าถอย อาเธน่าไม่รู้ว่าทำไมพวกกราบรีเอลถึงดูหวาดกลัวดาร์คชึ้นมา แต่เธอรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตจากตัวดาร์ค

 

     "ผมขอลงโทษ ที่มาขัดช่วงเวลาสำราญของผมครับ"ดาร์คพูดแล้วอาเธน่าหน้าขึ้นสีแดงจัดทันที พวกเทียแมทตะลึงกับความเอาแต่ใจของดาร์คที่แสดงออกว่าห้ามขัดเวลาเขากำลังมีความสุขเด็ดขาด ก่อนที่ดาร์คจะพุ่งด้วยความเร็วสูงเข้าไปหาพวกเธอ

 

     "กรี๊ดดดด~~"พวกเทียแมทร้องแล้วรีบวิ่งหนีแตกกระเจิงกันไปคนละทิศละทาง

 

     "อ๊ะ..ไม่นะ..ฮ่าฮ่าๆๆคิกคิกๆๆๆ..พอแล้วค่ะ..พอแล้ว"เสียงแรกดังขึ้นมาเป็นเสียงหวานของเฟนีย่าที่โดนเป็นคนแรก โดยน่าจะอยู่นอกห้องนี้ไป ไม่กี่นาทีต่อมาเสียงนั้นก็กลายเป็นเสียงหอบปนหัวเราะ ก่อนที่ดาร์คจะเข้ามาหาเธอ ดาร์คยิ้มให้เธอ แต่เธอหน้าซีดอย่างชัดเจนเมื่อรู้ได้จากการมองนัยน์ตาของดาร์คว่าเขาจะทำอะไรเธอ

 

     "คงต้องให้คุณโดนด้วยนะครับ เพื่อความสำราญของผม"ดาร์คพูดจบแล้วขยับมือเช้าหาอาเธน่า

 

     "กรี๊ดดดดดดด~~"อาเธน่าร้องเสียงดัง หลังจากที่ดาร์คจัดการอาเธน่าเสร็จแล้วก็ไปตามหาตัวคนอื่นต่อทันที

 

     "แฮ่กๆๆคิกๆๆแฮ่ก.."เวลานี้สาวทั้ง5คนถูกดาร์คพามาไว้บนเตียง ด้วยสีหน้าที่แดงและหอบกันหมด บางคนสลบไปแล้วด้วยซ้ำเพราะเขาทำรุนแรงไปหน่อย อย่างเทียแมทกับอาเธน่า ก่อนที่เขาจะเปิดหน้าต่างดูความสัมพันธ์ของเขากับสัตว์อสูร มองชื่อของโอริวที่ยังอยู่ที่99% ดาร์คหันไปมองโอริวที่เขาจงใจลงมือน้อยที่สุด ทำให้เธอกลับมาเป็นปกติในเวลาไม่นาน

 

     "ท่านดาร์คค่ะ"โอริวพูดเสียงอ่อยเมื่อดาร์คเดินเข้ามาใกล้

 

     "ไปเดินเล่นที่โลกภายนอกหน่อยไหมครับโอริว"ดาร์คถาม

 

     "ด้วยความยินดีค่ะ"โอริวตอบเสียงใส ก่อนที่ดาร์คจะหยิบบัตรขึ้นมาพาพวกเขาไปยังโลกภายนอก เฟนีย่ากับกราบรีเอลที่นอนอยู่ได้แต่มองเพราะขยับตัวไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

 

     "สวยจังเลยค่ะ"โอริวร้องดีใจมองต้นไม้ซากุระที่โปรยปรายลงมาไม่หยุด ดาร์คกับโอริวเดินทางมาที่เมืองซากุระ เมืองที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีผู้เล่นมาเที่ยวกันเป็นจำนวนมากแม้จะเป็นเมืองเล็กๆก็ตาม สภาพอากาศรอบเมืองนี้แปรปรวน จนทำให้มีเพียงฤดูเดียวคือฤดูใบไม้ผลิ มีต้นไม้ซากุระขึ้นเต็มไปหมดจึงเป็นที่มาของชื่อเมือง เมืองนี้บ้านเรือนเหมือนกับจีนสมัยโบราณ และมีผู้เล่นที่เล่นอาชีพจอมยุทธอยู่ให้เห็นเต็มเมือง นอกนั้นก็เป็นพ่อค้าซะส่วนใหญ่

 

     "ดีใจไหมครับที่มา"ดาร์คหันไปถาม

 

     "ดีใจค่ะ แถมได้ออกมากับท่านดาร์คสองต่อสองด้วย"โอริวกล่าวแล้วเอียงคออย่างน่ารัก หน้าขึ้นสีแดงเพราะได้อยู่กับดาร์คสองต่อสอง

 

     "ถ้างั้นก็ดีแล้วครับ"ดาร์คกล่าว สิ่งที่เขาต้องการคือทำให้ระดับความรักของโอริวเต็มร้อยให้ได้ 

 

     "ท่านดาร์คค่ะ ข้ารู้สึกถึงสายตาที่จ้องมาทางท่านด้วยรังสีอำมหิตค่ะ"โอริวกล่าวเสียงเหี้ยมเกรียม มองไปทางเหล่าชายหนุ่มที่ส่งสายตาแค้นเคืองมาที่ดาร์ค ที่ครอบครองสาวงามไว้

 

     "งั้นเหรอครับ ผมไม่รู้สึกเลยเพราะมันน้อยจนไม่รู้สึกถึงมัน"ดาร์คพูดดังๆให้พวกมันได้ยินกันทั้งหมด ทำให้พวกมันยิ่งกัดฟันกรอด เอาผ้าขึ้นมากัดจนขาดก็มีเหมือนกัน

 

     "ตึง!!"ทันใดนั้นโอริวก็กระทืบเท้าใส่พื้นจนพื้นหินแตกหักเป็นหลุมเล็กๆทันที เล่นเอาชายหนุ่มหลายคนสะดุ้งโหยง

 

     "จงไปให้พ้นหน้าข้าแล้วอย่ามาให้เห็นอีกเป็นครั้งที่สอง ไม่งั้นข้าจะจัดการพวกเจ้าทุกคน"โอริวพูดเสียงดังแล้วแผ่จิตสังหารออกมาจนพวกผู้เล่นรอบๆต่างกลัวตัวสั่นกันหมด ดาร์คเดาว่าเสียงประกาศจากระบบในหัวมันคงจะดังขึ้นแล้วแน่ๆ พวกที่คิดจะทำท่าเข้ามาจีบโอริวถึงรีบเผ่นหนีไปแบบนั้น เผลอแปปเดียวคนก็หายหน้าไปกันหมด

 

     "ไปกันต่อเถอะค่ะท่านดาร์ค"โอริวเข้ามาควงแขนดาร์ค หน้าเธอขึ้นสีแดง วันนี้เธออยากจะรุกใส่ดาร์คมาก เพราะอยากให้เขาเอ็นดูเธอแบบนี้ต่อไป

 

     "ครับไปกันเถอะ"ดาร์คพูดแล้วโดนโอริวควงแขนอยู่ลากไปแบบกึ่งบังคับ

 

     พวกดาร์คเดินเข้ามาที่ทางตะวันออกของเมืองซากุระที่เป็นตลาดค้าขายในเมือง มีของขายเต็มไปหมดเหมือนเมืองอื่น แต่เหมือนจะมีร้านเกมให้เล่นด้วย สมกับที่เป็นเมืองท่องเที่ยว พวกผู้เล่นที่เดินเบียดเสียดผ่านกันไปมาในตลาดพอเห็นดาร์คแล้วหลีกทางให้ทันที

 

     เมื่อเข้ามาในตลาดแล้วร้านแรกที่โอริวเดินเข้าไปก็คือร้านเครื่องประดับ พนักงานสองคนตอนแรกตัวสั่นเมื่อเห็นดาร์คเดินเข้ามาในร้าน แต่พอเห็นใบหน้าของโอริวแล้วก็ให้บริการเธอเต็มที่ทันที ส่วนดาร์คก็มองดูอยู่ไม่ให้พวกมันทำอะไรไปมากกว่าแนะนำของประดับให้โอริว

 

     "เฮ้ยพวกแก!!พาใครเข้ามาในร้านเนี่ย ดูซิลูกค้าคนอื่นไม่กล้าเข้าร้านเราเลย"ชายอายุประมาณ50ที่น่าจะเป็นเจ้าของร้านพูดแล้วชี้ไปที่ดาร์คทันที ตอนนี้ลูกค้าในร้านเหลือแค่ดาร์คกับโอริว เพราะทันทีที่พวกเขาเหยียบเข้ามาในร้านคนอื่นก็รีบหนีออกจากร้านไป ดาร์คสังเกตดูแล้วมันคงเป็นAIภายในเมืองซากุระ

 

     "ขะ..ขอโทษครับเถ้าแก่ กำลังแนะนำสินค้าให้สาวที่มากับดาร์คน่ะครับ"พนักงานร้านพูดแล้วผายมือไปทางโอริว เมื่อเธอหันมาแล้วเถ้าแก่เห็นใบหน้าของโอริวก็เบิกตากว้าง ทันใดนั้นมันก็พุ่งเข้าไปกุมมือของโอริวไว้ทันที โอริวตกใจมาก ดาร์คก็ตกใจไม่แพ้กันและเลิกคิ้วสูง

 

     "เฮ้ย ทำบ้าอะไร(วะ)เนี่ย"ดาร์คโกรธจัดพูดเสียงดัง

 

     "ได้โปรดแต่งงานกับข้าเถอะแม่นาง"เถ้าแก่พูดขอแต่งงานโดยที่ไม่สนใจฟังที่ดาร์คพูดเลย โอริวตกใจยิ่งกว่าเดิมที่โดนขอแต่งงานสายฟ้าแล๊บ

 

     "เอ่อ..เดี๋ยวก่อน..คือว่าข้ามีคนที่.."โอริวกำลังจะบอกว่าเธอรักดาร์ค แต่อีกฝ่ายดันพูดแทรกก่อนที่โอริวจะได้พูดจบ

 

     "ในเมืองแห่งนี้ข้าไม่เคยเห็นใครงดงามเช่นท่านมาก่อนเลย ตัวท่านเป็นดุจดังนางฟ้าแดนสวรรค์ที่ลงมาจุติบนโลกมนุษย์.."เถ้าแก่เจ้าของร้านพูดคำหวานเอ่ยชมความงามของโอริวไม่หยุดปาก โอริวตื่นตระหนกทำอะไรไรไม่ถูก แต่ดาร์คเดินเข้ามาพร้อมทั้งเอามือตบไหล่มันหลายที

 

     "ไอ้แก่ ไอ้แก่ เฮ้ย ฟังกันหน่อยสิ!!!"ดาร์คเรียกเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ไม่ฟังที่ตนพูดจนต้องตะโกน มันถึงจะหันมามองทางเค้า

 

     "อย่าพึ่งขัดได้ไหม ไม่เห็นเหรอว่าข้ากำลังสำราญกับสาวงามท่านนี้อยู่น่ะ"เถ้าแก่เจัาของร้านพูดอย่างไม่เห็นหัวดาร์คเลย ดูเหมือนมันจะลืมไปแล้วว่าเค้าเป็นใคร แล้วเถ้าแก่ก็ต้องชะงักก่อนจะหน้าซีดลงเมื่อเห็นใบหน้าของดาร์คกำลังส่งรอยยิ้มมัจจุราชมาให้เค้า พร้อมทั้งรังสีอำมหิตที่ปล่อยออกมาใส่เถ้าแก่ไม่หยุด

 

     "ปล่อยมือของโอริวเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นข้าจะตัดมือเจ้าทิ้ง"ดาร์คเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

 

     "คะ..ครับท่าน"เถ้าแก่เจ้าของร้านรีบปล่อยมือจากโอริวเดินถอยห่างออกไปทันที

 

     "ขอโทษนะค่ะท่านดาร์ค"โอริวกล่าว

 

     "ไม่เป็นไรครับ โอริวรีบเลือกซื้อของต่อเถอะ อื้อ!!"ดาร์คพูดแล้วเดินเข้าไปประกบปากโอริวจูบอย่างดูดดื่ม เธอตกใจที่ดาร์คทำภายในร้านที่มีคนมองดูอยู่ แต่ก็รับและลิ้นพัวพันกันโดยที่เถ้าแก่เจ้าของร้านและพนักงานต่างยืนตัวแข็งทื่อ ก่อนที่ดาร์คจะปล่อยให้โอริวรีบวิ่งหน้าแดงแจ๋ไปเลือกซื้อเครื่องประดับต่อ

 

     "เปรี้ยงงง!!!"ดาร์คเข้าไปทำลายกล้องวิดีโอที่พนักงานหลายคนยกขึ้นมาถ่ายทันที พวกนั้นหน้าซีดเมื่อเห็นดาร์คใกล้ๆ และมองกล้องวิดีโอที่ดาร์คพังเป็นเศษเหล็กไปอย่างเสียดาย

 

     "ใช่ จะได้ออกไปจากร้านนี้สักที"ดาร์คพูดน้ำเสียงหงุดหงิด ถ้าไม่ใช่เพราะว่าโอริวซื้อของในร้านอยู่เขาคงฆ่าทิ้งไปแล้ว

 

     หลังจากนั้นไม่นานโอริวก็เลือกซื้อเครื่องประดับเสร็จ และเงินที่ต้องจ่ายคือ1ล้านเกรียญทอง และเนื่องจากเงินในกระเป๋าโอริวไม่พอเลยต้องขอเงินจากดาร์ค

 

     "ขอโทษนะค่ะท่านดาร์ค ที่ใช้เงินหมดจนต้องมาขอเงินท่านเพิ่มแบบนี้"โอริวกล่าวอย่างสำนึกผิด

 

     "ไม่เป็นไรครับ โอริวอยากได้ไม่ใช่เหรอครับ"ดาร์คกล่าวแล้วส่งรอยยิ้มกระชากใจสาว ไม้ตายถนัดในการทำให้หญิงสาวลุ่มหลงใส่โอริว เธอหน้าขึ้นสีแดงจัดแล้วรีบวิ่งไปจ่ายเงินเอาของประดับพวกนั้นใส่กระเป๋าเธอที่เอวแล้วเดินกลับมาหาดาร์ค

 

     "ขอบคุณค่ะท่านดาร์ค"โอริวกล่าวเสียงหวานใส

 

     "เนื่องจากระดับระดับความสัมพันธ์กับพญามังกรทองโอริวเต็ม100% ด้วยความรู้สึกรักหมดใจ พญามังกรทองโอริวกลายเป็นคนรักของผู้เล่นดาร์ค และผู้เล่นดาร์คสามารถขอแต่งงานได้ค่ะ"

 

     "ผู้เล่นดาร์คทักษะติดตัวมนตร์เสน่ห์เลื่อนระดับเป็นระดับ61....64..65ค่ะ"

 

     'เท่านี้สาวทุกคนก็จะตามใจท่านหมดทุกอย่างแล้วไม่ว่าท่านต้องการอะไร จะกลับเลยไหมเจ้านาย'เสียงเดธไซธ์ดังเข้ามา ดาร์คต้องการอย่างที่เดธไซธ์พูดจริงๆนั้นแหละ ดาร์คมองโอริวที่กำลังยิ้มแย้มให้เขาอยู่

 

     'ยัง วันนี้พาโอริวเที่ยวเมืองให้สนุกดีกว่า'ดาร์คพูดแล้วพาโอริวไปเดินเที่ยวต่อ

 

     หลังจากนั้นดาร์คก็พาโอริวเดินเที่ยวภายในตลาด รวมถึงพาไปทานร้านอาหารจีนในภัตตาคาร และเธอถูกใจไม่น้อยทั้งหน้าตาและรสชาติ จนเวลาผ่านมาถึงช่วงบ่าย

 

     "ท่านดาร์คค่ะ ข้าอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้นค่ะ"ระหว่างที่โอริวกวาดสายตามองตามร้านค้าอยู่ เธอก็ชี้ไปที่ตุ๊กตามังกรสีดำดวงตาสีเขียวตัวหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในร้านเกมยิงตุ๊กตา ถ้ายิงตุ๊กตาตัวไหนให้ล้มได้ก็ได้เป็นของรางวัลไป ส่วนรางวัลปลอบใจถ้าพลาดทั้ง3ครั้งได้ลูกกวาด3เม็ดแทน

 

     "ครับๆๆ.."ดาร์คเดินตามโอริวที่ลากเขาไปที่หน้าร้านเกมทันที สีหน้าโอริวตอนนี้เหมือนกับเด็กตัวน้อยๆอยากได้ของเล่นไม่มีผิด

 

     เมื่อมาถึงตาของพวกดาร์คก็มีสายตาจ้องมาทางนี้กันเต็ม ดูเหมือนอยากจะมาดูว่าดาร์คจะยิงโดนตัวที่โอริวอยากได้เข้ารึเปล่า หรือไม่ก็อยากเห็นเขายิงพลาดขายหน้า แต่เสียใจด้วยสำหรับคนที่อยากเห็นเค้ายิง เพราะโอริวเดินไปถือปืนแล้ว

 

     "เล่น1ครั้งยิงได้สามครั้งนะสาวน้อย"เจ้าของร้านที่เป็นชายวัยกลางคน มีรอยยิ้มเลศนัยอยู่บนใบหน้า ทำให้ดาร์คมองอย่างสงสัย เกมนี้คงไม่ยุติธรรมแน่นอน

 

     "เอาล่ะ..ยิง!!"โอริวส่องปืนไรเฟิลอย่างตั้งอกตั้งใจเล็งไปที่ตุ๊กตาตัวที่หมายปองแล้วยิงออกไป กระสุนพุ่งเฉี่ยวตุ๊กตาที่โอริวอยากไม้ไปโดนไม้ด้านหลังก่อนจะกระเด้งไปมาในร้านโดยที่ไม่โดนตุ๊กตาแม้แต่ตัวเดียว สายตาเจ้าของร้านและผู้เล่นทุกคนพากันอึ้งกันหมด แม้แต่ดาร์คเองก็ตาม

 

     "ฉึก!!"2,244,868!

 

     กระสุนพุ่งกระเด็นไปโดนผู้เล่นคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มมุงดู กระสุนที่ทำจากพลาสติกแข็งโดนเข้าที่หน้าปากแล้วฝังลงไปในหัวสมอง ก่อนที่ร่างนั้นจะเอียงแล้วล้มลงมาที่พื้นสลายหายไป

 

     "ขะ..ขอโทษค่ะ"โอริวเอ่ยเสียงหวานใสจนผู้ชายหลายคนเคลิ้มไป แต่ก็พากันถอยไปหลายก้าว เพราะกลัวว่านักต่อไปจะเป็นคิวของตน น่าสงสารผู้เล่นคนนั้น ที่โดนลูกหลงตายไปทำให้ต้องกลับไปเริ่มเล่นใหม่

 

     "โอริวครับเอามานี้ ผมยิงเอง"ดาร์คเอาปืนจากมือโอริว หลังจากเห็นว่าฝีมือการยิงปืนของเธอนั้นเข้าขั้นติดลบ โอริวเสียดายแต่ก็ให้ดาร์คไปเพราะรู้ว่าตัวเองยิงไม่ได้เรื่อง เธอมองไปทางตุ๊กตาตัวที่อยากได้ด้วยสายตาเหม่อลอย ก่อนที่ดาร์คจะลูบหัวเธอ

 

     "ไม่ต้องห่วงนะโอริว ผมจะเอาตุ๊กตาที่เธออยากได้มาให้เอง"ดาร์คพูดแล้วเล็งปืนไปที่ตุ๊กตามังกรดำตัวนั้น สายตาจ้องเขม็งแล้วยิงปืนออกไป

 

     "ปึ้ง!!"กระสุนพุ่งเข้าไปโดนตุ๊กตามังกรดำตัวนั้นอย่างจัง มันโยกไปโยกมาก่อนจะตั้งอยู่ตามเดิม

 

     "น่าเสียดายนะครับ ที่ตุ๊กตามันไม่ล้ม"เจ้าของร้านพูดขึ้น ดาร์คหงุดหงิดเพราะมันต้องทำอะไรบางอย่างกับตุ๊กตาที่ตั้งอยู่แน่นอน

 

     "ทำไมตุ๊กตาตัวนั้นถึงไม่ล้ม ท่านดาร์คยิงเข้าแล้วแท้ๆ หรือเจ้าบังอาจหลอกลวงเจ้านายข้า"โอริวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกที่เต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนที่เธอจะกระแทกเท้าใส่พื้นหลายที

 

     "ตึงๆๆๆ!!!"การกระแทกเท้าของโอริวทำให้เมืองสั่นสะเทือนไปหมด พื้นที่เธอเหยียบอยู่กลายเป็นหลุมขึ้นมาทันที พวกผู้เล่นก็ก้าวเท้าถอยเมื่อเห็นพญามังกรทองกำลังโกรธจัด ต่างมองไปทางเจ้าของร้าน โดยคิดตรงกันว่าทางนั้นอาจจะโกงจริงอย่างที่โอริวพูดก็ได้

 

     "ไม่ต้องห่วงครับโอริว ผมจะเอาตุ๊กตาตัวที่โอริวอยากได้มาให้แน้นอน รวมทั้งตอบแทนมันอย่างสาสม"ดาร์คเอามือลูบหัวโอริวแล้วเธออารมณ์เย็นลง คำสุดท้ายดาร์คพูดเบาๆจนได้ยินแค่เขาเท่านั้น สายตามองไปทางเจ่าของร้านจนอีกฝ่ายเสียวสันหลังวาบ ดาร์คย่อตัวและเล็งปืนไปที่ตุ๊กตามังกรดำอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะยิงออกไป

 

     "ปึกๆๆๆๆ.."ดาร์คทำสิ่งมหัศจรรย์ที่ทำให้ทุกคนต้องอึ้ง เมื่อเห็นกระสุนพุ่งด้วยความเร็วสูงพุ่งเด้งไปมาทำให้ตุ๊กตาทุกตัวโดนแรงกระแทกเข้าไปก็หล่นลงมาที่พื้นกันหมด เจ้าของร้านนิ่งไปเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนจะได้สติ

 

     "ไม่จริงงงงง!!!"เจ้าของร้านร้องเสียงดัง เพราะถ้าขาดทุนย่อยยับขนาดนี้รับรองได้ว่าร้านเจ๊งแน่นอน

 

     "ขอเอาไปหมดล่ะนะ"ดาร์คเดินเข้าไปในร้านโดยไม่เกรงใจเจ้าของร้าน หยิบตุ๊กตามังกรสีดำขึ้นมา แต่ก็มีอีกมือหนึ่งกันจับมันเอาไว้ก่อน

 

     "ฉันไม่ให้ แกต้องโกงแน่นอน"เจ้าของร้านตวาดเสียงดัง

 

     "แล้วทีแกโกงล่ะ ทำให้ตุ๊กตาน้ำหนักมากขึ้น กระสุนเด็กเล่นพวกนั้นโดนกี่นัดก็ไม่มีทางล้ม"ดาร์คพูดแล้วก็เดินเสียงซุบซิบนินทาดังไปทั่ว เจ้าของร้านหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ก่อนที่ดาร์คจะอาศัยจังหวะนั้นแย่งตุ๊กตามังกรดำมา แล้วดีดนิ้มทีนึง

 

     "พรึ่บ!!"ทันใดนั้นตุ๊กตาทั้งหมดที่ตกอยู่ที่พื้นก็โดนเผาไปหมด เพราะดาร์คต้องการแค่ตัวนี้ตัวเดียว แต่ที่สำคัญกว่าคือในตุ๊กตามีลูกเหล็กสี่เหลี่ยมขนาดเท่ากำมือที่ถูกเผาจนไหม้เกรียมอยู่ สายตาผู้เล่นจ้องมองไปที่เจ้าของร้านที่กำลังย่องหนีเพราะความแตก

 

     "ไม่ๆ..ม่ายยยยยย!!!"เจ้าของร้านร้องเสียงโหยหวน เมื่อชายหนุ่มหลายคนเข้ามารุมยำเขาจนลงไปกองกับพื้น และกระทืบเท้าใส่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

 

     ดาร์คเดินกลับมาหาโอริว โดยที่เขาฟังเสียงร้องอย่างอารมณ์ดี ดาร์คยื่นให้โอริวรับตุ๊กตาไว้ โอริวเอามือไปกอดใต้วงแขนของเธอทันที

 

     "ขอบคุณนะค่ะท่านดาร์ค"โอริวกล่าวเสียงหวานใส

 

     "ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่ทำไมอยากได้ตุ๊กตาตัวนี้เหรอ"ดาร์คถามอย่างสงสัย โอริวหน้าขึ้นสีแดงแจ๋แล้วกล่าวว่า

 

     "ถ้าหากว่าข้ามีลูกกับท่านดาร์ค ลูกของข้ากับท่านในร่างมังกรก็คงเป็นแบบนี้มั้งค่ะ"โอริวพูดน้ำเสียงเอียงอาย ดาร์คหน้าขึ้นสีแดงทันที มันก็จริงอยู่ว่าดาร์คเป็นธาตุมืด ถ้าหากมีลูกกับโอริวละก็..

 

     ดาร์ครีบส่ายหัวไล่ความคิดพวกนั้นทิ้งไป ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานั้นซะหน่อย ดาร์คเดินออกจากตลาดพร้อมกับโอริวกอดตุ๊กตาไว้แน่นอย่างรักใคร่

 

     "เฮ้ นายคือดาร์คใช่ไหม"เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ดาร์คหันไปมองก็เห็นหญิงสาวที่มีผมสีดำระต้นคอ สวมชุดกี่เพ้าและถือกระบองยาวไว้ในมือ ดาร์คจำได้ว่าคนตรงหน้าคือเหมยลี่อิงที่ตกรอบ8คนสุดท้ายในการแข่งที่เมืองโคลาส โดยพ่ายแพ้ให้กับเซ็ตสึนะ

 

     "เธอมีอะไรอะไร..ฟุ่บ"ดาร์คพูดไม่ทันจบเหมยลี่อิงก็แทงกระบองเข้ามาที่หัวตน ดาร์คหลบได้ทันการ ที่จริงถึงไม่หลบการโจมตีพื้นๆก็ผ่านเกราะเข้ามาไม่ได้อยู่แล้ว แต่ดาร์คไม่ค่อยอยากใช้มันเท่าไหร่

 

     "หลบเก่งจริงๆนะ สมกับที่เอาชนะวาเลนไทน์ได้เลย"เหมยลี่อิงเอากระบงับไปตั้งไว้บนบ่าตัวเองแล้วกล่าวอย่างขัดใจ

 

     "เธอมีธุระอะไร คงไม่ได้คิดจะมาสู้หรอกนะ เพราะฝีมือเธอสู้ฉันไม่ได้หรอก"ดาร์คพูดแล้วเหมยลี่อิงรู้สึกหงุดหงิดแต่ก็ยอมรับความจริง  ในการประลองเธอก็คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าต้องสู้กับดาร์ค เธอจะมีทางชนะได้ไหม ตอนนี้บอกได้เลยว่าเธอไม่มีโอกาสชนะดาร์คแม้แต่0.000001%

 

     "เจ้าสำนักของฉันอยากพบนายน่ะ หลังทราบข่าวว่านายมาที่เมืองนี้แล้ว คงรู้สินะว่าเมืองนี้เป็นเมืองของเหล่าจอมยุทธ มีหลายสำนักส่งคงมาคอยสอดแนมนายตั้งนานแล้ว"เหมยลี่อิงพูดแล้วดาร์คกวาดสายตามองไปรอบ เขาก็รู้สึกได้ตั้งนานแล้วว่ามีคนคอยสอดแนมเค้าอยู่ แต่ถ้าจัดการพวกมันแล้วจะขัดเวลาเที่ยวในเมืองกับโอริวเลยไม่จัดการ

 

     "แล้วพวกนั้นต้องการอะไรจากฉัน"ดาร์คถาม

 

     "ชักชวนนายให้เข้าสำนักมั้ง หรือไม่ก็มีพวกที่ไร้สำนักอยากประลองกับนายดู"

 

     "ฉันไม่ใช่พวกเล่นตามกติกานะ"ดาร์คพูดแล้วแสยะยิ้มชั่วร้าย

 

     "ทางสำนักฉันทราบเรื่องนั้นดี เขาแค่อยากจะประลองดูเท่านั้น นายจะใช้เวทมนตร์ของนายก็ตามสบาย"เหมยลี่อิงพูดเสียงเรียบ ดาร์คหันไปมองโอริว เพราะเขากำลังเที่ยวกับเธออยู่

 

     "ตามสบายค่ะท่านดาร์ค วันนี้ข้าสนุกมากแล้ว"โอริวกล่าวเสียงหวาน

 

     "ถ้างั้นฉันไป"ดาร์คตอบตกลง เหมยลี่อิงยิ้มที่มุมปาก

 

     "ถ้างั้นตามข้ามา..."เหมยลี่อิงยังพูดไม่ทันจบก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาซะก่อน

 

     "หยุดก่อน!!!"เสียงนั้นดังแล้วก็มีร่างจอมยุทธที่มีถือทั้งกระบี่ ทวน กระบอง มือเปล่า ฯลฯ เข้ามาล้อมพวกดาร์คไว้

 

     "ขอเชิญท่านไปที่สำนักของเราดีกว่า"จอมยุทธที่หน้าตาไปทางหล่อไร้ซึ่งอาวุธใดๆกล่าว

 

     "ฉันเลือกแล้วว่าจะไปพบเจ้าสำนักไหน ถ้าพวกแกคิดจะมายุ่งก็ไม่ได้ตายดีแน่"ดาร์คพูดเสียงเหี้ยมเกรียม พร้อมทั้งจิตสังหารที่ทะลักออกมาจนหลายคนทรุด

 

     "แต่พวกเราไม่กระจอกถึงขนาดที่ท่านจะฆ่าเราได้ง่ายๆหรอก"จอมยุทธคนเดิมกล่าวด้วยเหงื่อที่ไหลเต็มใบหน้าอย่างใจดีสู้เสือ

 

     "อ้อ งั้นเหรอ"ดาร์คพูดเท่านั้นแล้วยื่นมือไปทางพวกมัน พวกจอมยุทธเตรียมตัวหลบหลีกเพราะรู้ว่าดาร์คจะยิงเวทมา

 

     "เปรี้ยงงงงๆๆๆ"ทันใดนั้นแรงกดอากาศจากด้านบนก็พุ่งลงมาทับร่างพวกมันให้ลงไปนอนกับพื้น พื้นหินแตกหักจมลงไป พวกมันหลายคนหลังหักกันไปหมดจนลุกขึ้นยืนไม่ได้ บางคนกลายเป็นแสงหายไปก็มี

 

     "แก ไอ้ขี้โกง!!!"จอมยุทธถือหอกพุ่งเข้ามาหาดาร์คแทงหอกที่เสริมพลังปราณเต็มที่เข้าใส่ แต่ดาร์คปัดหอกมันให้พุ่งผ่านหัวไปอย่างง่ายดาย ก่อนที่ดาร์คจะยกเสริมพลังปราณเต็มที่ที่ขายกขาเตะใส่ผู้เล่นตรงหน้าทันที

 

     "เปรี้ยงงงง..กร๊อบ!!"283,945,935!

 

     ขาดาร์คเตะเข้าที่หัวแล้วเสียงหัวกะโหลกแตกดังขึ้นทันที ร่างนั้นปลิวกระเด็นไปชนบ้านทะลุไปหลายหลังก่อนจะสลายไป

 

     "จระเข้ฟาดหางเหรอ ทำได้สมบูรณ์จัง"เหมยลี่อิงที่ยืนข้างๆโอริวกล่าวชม

 

     "ดาร์คจำมาจากในทีวีน่ะค่ะ"โอริวยิ้มแห้งๆ ดาร์คดูทีวีแล้วเปลี่ยนช่องและเห็นเข้าพอดีแม้จะเปลี่ยนช่องหลังจากนั้นทันทีแต่มันก็ฝังลงหัวดาร์คแล้ว

 

     "ฆ่ามัน!!!"เสียงหนึ่งดังแล้วเหล่าจอมยุทธทั้งหมดก็บุกเข้าหาดาร์ค ดาร์คหลบการโจมตีทั้งหมดได้อย่างชำนาญแล้วเตะอัดพวกมันหลายทีอย่างสนุกมือก่อนจะตายไปกันหมด เลือดไหลนองเต็มพื้นทางเดินที่แตกหักกระจายเสียหาย

 

     "ไปกันเถอะ"ดาร์คเดินกลับมาหาโอริวกับเหมยลี่อิง เธอพยักหน้าแล้วพาพวกดาร์คไปที่สำนักที่เธอฝึกอยู่

 

 

 

 

 โลกมนุษย์ สถานที่แห่งหนึ่ง

 

     "แค่กๆๆ..อั๊ก.."8thเข้ามาภายในห้องอันแสนจะมืดมิด มีเพียงแสงสลัวๆส่องลงมาที่ตัวเธอ 8thได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการต่อสู้กับ4th แม้จะพ่ายแพ้แต่ก็หนีรอดมาได้ก่อนที่4thจะฆ่าเธอทิ้งเพราะเขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

 

     "แฮ่กๆๆ.."8thคคลานไปยังที่นอนเตียงหนึ่งในห้องที่มีสายโยงอยู่เต็มไปหมด ใบหน้าของ8thเริ่มเหี่ยวลงอีกครั้ง เธอเอามือไปจับใบหน้าที่เหมือนเป็นศพบนเตียงนั้นแต่ยังหายใจอยู่

 

     "กรี๊ดดดดดด~~"เสียงร้องทำให้รู้ว่าร่างนี้เป็นผู้หญิง ก่อนที่ใบหน้าของ8thจะเริ่มกลับมาเหมือนสาวอีกครั้ง ส่วนร่างที่8thดูดพลังชีวิตมาเสียชีพจรหยุดเต้นไปแล้ว

 

     "ชิ ของหมดสภาพแล้วงั้นเหรอ"8thพูดแล้วโรยผงสีขาวลงไปก่อนที่เปลวไฟสีฟ้สจะปรากฎเผาร่างนั้นไม่เหลือแม้แต่เศษเนื้อ 8thมองดูเนื้อหนังที่ยังไม่กลับมาเนียนนุ่มเหมือนเดิม

 

     "ข้าต้องดูดพลังมากกว่านี้"8thพูดแล้วเดินไปที่เตียงต่อไปที่มีร่างที่สภาพแย่ยิ่งกว่าหญิงสาวคนเมื่อกี้อยู่ ภายในห้องนี้ยังมีร่างแบบนี้อีกเพียบ คนที่8thใช้พลังเพื่อรูปร่างหน้าตาของตน

 

 

 

 

ประเทศญี่ปุ่น บ้านพักตากอากาศแห่งหนึ่งในโตเกียว

 

     ภายในบ้านพักแบบยุโรปที่ดูเหมือนคฤหาสน์ในโตเกียวมีร่างหนึ่งเดินเข้ามาที่ประตูบ้าน

 

     "ก๊อกๆๆ.."เสียงเปิดประตูดังขึ้น ก่อนที่ประตูจะเปิด

 

     "ค่ะๆ อ๊ะ..นายท่าน"หญิงสาวที่สวมชุดเมดเห็นร่างของผู้เป็นนายใหญ่อยู่ตรงหน้าเธอ ร่างเขามีบาดแผลตามตัวแต่ไม่สาหัสอะไร

 

     "โรสอยู่ไหม"ชายคนนั้นถาม แล้วเดินเข้ามาในคฤหาสน์

 

     "อยู่ค่ะ แต่ตอนนี้คุณหนูกำลังเล่นเกมออนไลน์EMOอยู่ค่ะ อีก1ชั่วโมงจะเช้าแล้วเธอคงตื่นค่ะ จะให้ฉันชงชา"

 

     "ไม่ต้องหรอก ขอฉันดูหน้าลูกสาวแล้วก็จะไปเลย"ชายผู้เป็นพ่อโรสพูดแล้วเดินไปยังห้องที่โรสนอนเล่นอยู่อย่างรู้ทาง คนรับใช้สาวมองดูผู้เป็นนายที่งานยุ่งจนแทบไม่มีเวลาให้กับลูกสาวตน

 

     "แอ๊ด~"เขาเดินเข้ามาในห้องมองร่างของโรสที่นอนหลับอยู่แล้วลูบเส้นผมที่นุ่มและแสนหอมของลูกสาวเธอ ชายคนนี้คือ4thนั้นเอง

 

     "คอยดูแลโรสอยู่ห่างๆ ถ้า8thเข้ามาใกล้เธอรีบติดต่อฉันทันที"4thพูดแล้วเสียงหนึ่งก็ดังตอบเข้ามาภายในห้องที่ไม่มีใครอยู่เลย

 

     "รับทราบ นายท่านแห่งข้า"4thพยักหน้าแล้วเดินออกจากห้องไป มองลูกสาวคนเดียวของตนอย่างรักใคร่และแสนหวงใย เขาไม่แน่ใจว่าจะได้พบเธออีกครั้งไหม เพราะองค์กรกำลังทำสงครามกับนามธรรม และเขาก็ไม่แน่ใจว่าตนจะถูกฆ่าตายเมื่อไหร่ แน่นอนว่าฉากในโลกเบื้องหน้าของเค้าคือประธานบริษัทในจีนอย่างที่โรสเชื่อ

 

     "พ่อรักลูกนะโรส"4thพูดแล้วปิดประตูหัองไป บอกคนรับใช้ในบ้านพักว่าห้ามบอกเรื่องที่เขามาหาเด็ดขาดแล้วออกจากบ้านไป
________________________________________________