ลำดับตอนที่ #158
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #158 : สตรองเวิร์ล Part 1
หมายเหตุ ไรเตอร์ทำเดอะมูฟวี่โดยทดลองทำคิรัวร์เป็นครึ่งมนุษย์เงือกเนื่องจากโพลมากสุดนะครับ เนื่องจากตอนนี้โพลตัวเลือกนี้นำอยู่
และจะมีชื่อแม่คิรัวร์ ซึ่งไม่มีเปลี่ยนชื่อ ถ้าโพลไหนชนะก็จะเป็นไปตามอันนั้น
บอกไว้ก่อนถ้าให้คิรัวร์เป็นมนุษย์เงือก ไรเตอร์จะทำเนื้อเรื่องเกาะเงือกผสมกับหนังอควาแมน(เท่าที่จำได้)
______________________
ศูนย์บัญชาการใหญ่มารีนฟอร์ดของกองทัพเรือ พวกทหารต่างรีบวิ่งมาเตรียมพร้อมรบเพราะเสียงเตือนภัย
ภายในฐานการ์ปกับเซ็นโงคุกำลังมองท้องฟ้ายามพระอาทิตย์ตกดิน แต่สิ่งที่พวกเขามองไม่ใช่ท้องฟ้า
"มันเอาจนได้"เซ็นโงคุกล่าว
"คนที่สามารถทำแบบนี้ได้ฉันรู้จักอยู่คนเดียวเท่านั้น"การ์ปกล่าว
บนท้องฟ้าด้านหน้าพวกเขา เรือรบมากมายกำลังลอยอยู่กลางอากาศ
จากนั้นก็มีเงาบางอย่างบินผ่านเหนือศูนย์บัญชาการ มันคือก้อนหินยักษ์ที่มีเรือรบลำใหญ่หัวเรือรูปสิงโต ใช้พายยักษ์ช่วยทำให้เคลื่อนไปข้างหน้า
"ผู้ที่เหลือรอดมาจากยุคสมัยของราชาโจรสลัดโกล ดี โรเจอร์"
"ตั้ง20ปีมันไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนมานะเนี่ย ผู้ที่แพ้โรเจอร์และโดนกองทัพจับกุมไปได้ มันยอมตัดขา2ข้างของตัวเองทิ้งเพื่อแหกคุกหนีออกไป
เหนือขึ้นไปบนหอสังเกตการณ์ ชายผมสีทองที่สวมชุดเหมือนโชกุน สูบซิการ์ ครึ่งพวงมาลัยแทงลึกเข้าไปในหลังหัวเขา และขาของเขาถูกแทนด้วยใบดาบคาตานะ
"ราชสีห์ทองคำชิกิ"
"นี่คือคำเตือนจากฉัน"ชิกิพูดแล้วกวักมือ
เรือรบบนท้องฟ้าต่างตกลงใส่ศูนย์บัญชาการ หลายลำระเบิดหรือทำลายสิ่งก่อสร้าง เรือกับทหารเรือ เรือที่พุ่งตกทะเลทไให้เกิดคลื่นสึนามิพัดเข้าใส่
"ยิงเลย ยิง!!!"
ปืนใหญ่พยายามยิงแต่เรือลอยฟ้าของชิกิบินขึ้นสูงไปแล้ว
"แทนที่จะอยู่เฉยๆให้ตัวเองกลายเป็นตำนาน ป่านนี้แล้วยังคิดจะกลับมาแก้ปค้นโลกอีกเหรอ?"
_________________
ภายในป่าที่มีต้นไม้ใหญ่โตมาก ลูฟี่เดินผ่านป่าเพียงลำพังโผล่พ้นป่ามองออกไปจากเกาะที่มีเกาะอื่นลอยฟ้าอยู่มากมาย
"ต้องรีบตามหาพวกนั้นให้เจอ"
ลูฟี่โดดลงจากเกาะนี้ลอยลงไปด้านล่าง
"ลูกโป่งยางยืด!!!"ลูฟี่พองตัวเองให้กระเด้งตอนกระแทกลงเกาะด้านล่าง
"ตึง!!!!"
ลูฟี่วิ่งหนีบางอย่างในป่าใหญ่ มันคือสัตว์ป่าสีเขียวเหลี่ยมๆที่ดูคล้ายจระเข้
"จรวดยางยืด"ลูฟี่เกาะท่อนไม้ส่งตัวเองพุ่งไปข้างหน้า
จระเข้ตัวนั้นโดนหนวดปลาหมึกยักษืสีชมพูที่มีขนาดใหญ่กว่ามากมาพันไว้ยตัวมันลอยขึ้นไปอัดหมัดปลาหมึกทำให้มันหมดสติ
เจ้าปลาหมึกไล่ตามลูฟี่ที่มันเห็นเป็นเหยื่อรายต่อไปจนออกมาจากป่ามาในทุ่งหญ้าโล่ง
แต่ระหว่างที่เขากำลังกนีก็เห็นตั๊กแตนยักษ์สีเขียวอ่อนวอ่งมาจากฝั่งตรงข้าม
ลูฟี่มองตั๊กแตนจัดการปลาหมึก
แล้วจากนั้นก็มีหมีโผล่มาจัดการตั๊กแตน
"พอตัวโน้นไปตัวนี้ก็มา เกาะนี้มันเป็นยังไงกันแน่นะเนี่ย?"ลูฟี่กล่าว
"หมัดปืนยางยืด"ลูฟี่ยกหมัดชก แต่หมียะกษ์โดดหลบฟางกระเล็บใส่ลูฟี่
"เปรี้ยง!!!!"ลูฟี่โดนอัดกระเด็นไปในป่ายืดตัวพนชันต้นไม้ไว้
"ใช่แล้ว เราจะดูถูกพวกสัตว์บนเกาะนี้ไม่ได้...เกีย3"ลูฟี่เอานิ้วมาหัดสูบลมเข้าไป
ลูฟี่โดดไปหาหมียักษ์ที่วิ่งเข้ามา
"หมัดกระดูก ลูกโป่งคนยักษ์ยางยืด!!!"
หมัดลูฟี่ชกหมีกระเด็นทะลุผ่านแท่นและรูปปั้นของอารยธรรมโบราณไปตึงอีกกำแพงหนึ่ง
"ฟู่ว!!!!"ลูฟี่เป่าลมออกและลอยขึ้นฟ้า
ลูฟี่ร่างเล็กหล่นลงมาที่ตัวปลาหมึก
"เกือบไปแล้วแฮะ แต่ใช้ท่านี่แบ้วตัวกดทุกทีเลยแย่ชะมัด"
"โครก!!!!"
"หมึกตัวนี้น่าอร่อยแฮะ"
____________________
แฟรงกี้ โรบิน บรู๊ค วีวี่เดินผ่านสะพานกลางทะเลสาบใหญ่
"เมื่กี้นี่มันเสียงอะไรน่ะ?"
"จะไปรู้เรอะ ไม่ใช่เวลามาฟังเสียงอยู่นะ"แฟรงกี้กล่าว
บรู๊คมองประตูที่พวกเขาพึ่งเดินผ่านมา พวกมดถือาวุธมากมายวิ่งออกมา
"จ๊าก!!!!"
"เป็ยอะไรไป?"
แฟรงกี้ วีวี่และโรบินหันกลับมารีบวิ่มาหาโครงกระดูก พวกเขาเห็นมดอย่างน้อยล้านตัววิ่งมา
"คราวนี้เป็นมดเรอะ"
บรู๊คกลัวเมื่อเห็นพวกมดวิ่งมาแต่มันดังวิ่งผ่านไปคนแฟรงกี้กับโรบินแทน
"มันตั้งใจเล่นฉันเรอะ"แฟรงกี้เตรียมยิงบาซูก้า
"แฟรงกี้ เธอใช้โคล่าหมดแล้วไม่ใช่เหรอ?"โรบิน
"จริงด้วยสิ!!!"แฟรงกี้นึกขึ้นได้
"ตูม!!!!"ฉลามยักษ์ตัวขาวสีเขียวพุ่งขึ้นมาจากทะเลสาบอ้าปาก โรบินกับแฟรงกี้วิ่งหลบไปไม่ให้โดนฟันมัน ฉลามกลับลงทะเลสาบไป
"จ๊าก!!!!"บรู๊คยังร้องตกใจกลัว
"มันมาอีกแล้ว"โรบินมองฉลามที่วกกลับมาเร่งสปีดสูงขึ้น
พวกมดวิ่งมาทางพวกเขา แฟรงกี้ถอดเอาผิวมือเขาเป็นมือเหล็กสีเทา แต่เขาใช้สตรองแฮมเมอร์ไม่ได้
มดวิ่งมาทางพวกเขาและกระโดดไปเหนือหัว พวกมันนับล้านกัดกินฉลามยักษ์จนเหลือแต่กระดูกตกลงทะเลสาบไหลไปตามน้ำ
"เหมือนเราเลยเหลือแต่กระดูก"บรู๊คมองศพแล้ววิ่งไปหาโรบินกับแฟรงกี้"ปลอดภัยใช่มั้ยทั้ง2คน"
วีวี่มองพวกมดที่ลงพื้นด้านหน้าพวกเขา
"คุณบรู๊คน่ะไม่เป็นไรอยู่แล้ว"วีวี่กล่าว
"เอ๋?"
พวกมดหันมามองกลุ่มหมวกฟางด้วยความหิวโหย
"ก็แกไม่มีเนื้อให้มันกินนี่นา"แฟรงกี้กล่าว
"หา....มันไม่เสียมารยาทไปหน่อยเรอะ!!!!"บรู๊คตะโกน
บรู๊ควิ่งเล้าไปแกว่งดาบผ่านพวกมดไปและเดินไปข้างหน้าช้าๆ
แฟรงกี้ใส่ถุงมือไว้เดินไปหาพวกมดพร้อมโรบิน
"ฮัมเพลงสามก้าวดาวดิ่น ท่าฟันปลายคันศร!!!"
พวกมดที่กระโดดจะกินทั้งสองคนต่างชะงักร่วงตกลงมาตายหมด
แฟรงกี้ วีวี่ โรบินเดินมาหาบรูตแล้วเขาก็พูด
"จริงอยู่ว่าตัวผมมีแต่โครงกระดูก แต่ผมก็สนใจทำบางอย่างอยู่นะ ไดเอ็ตเฉพาะส่วนไง"
แฟรงกี้รำคาญเดินผ่านเขาไปพร้อมวีวี่กับโรบิน
"ว่าแต่เกาะนี้มันยังไงกันนะ?"วีวี่ถาม
"พวกสัตว์ พวกแมลง กลายพันธ์เป็นแบบที่ไม่เคยพบเคยเห็น โลกที่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่อยู่รอด ความรู้และกำลังของมนุษย์น่ะไร้ความหมาย"โรบินกล่าว
"เฮอะ เกาะที่คนอ่อนแอเป็นเหยื่อของผู้เข้มแข็งสินะ"แฟรงกี้กล่าว
"คอยผมด้วยสิครับ"บรู๊ควิ่งตามไป
__________________
ภายในโดมกระจกบนเกาะที่มีหิมะปกคลุม สระว่ายน้ำนี่มีสาวน้อยผมส้มว่ายอยู่ เฤะอขึ้นมาจากสระ นามินั่นเอง
นามิเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่เตียงชายหาด
"แตนแต๋นๆๆๆ"เสียงเพลงดังขึ้นมา
นามิหันไปมองผ้าสีขาวที่บังเงา3คนไว้ถูกเปิดออก
ทั้งสามคน คนหนึ่งคือราชสีห์ทองคำชิกิ
อีกคนเป็นชานที่ดูคล้ายตลกผมฟ้าแอฟโฟร่ สวมชุดสีน้ำเงินทับด้วยเสื้อสีขาวแบบนักวิทยาศาสตร์
คนสุดท้ายคือกอรริลลาตัวใหญ่ที่สวมชุดสีชมพู
"หึ"นามิหันไปทางอื่นพลางเช็ดผม
"ตัดสินใจได้รึยังแม่หนูน้อย?"ชิกิเดินมาถาม
"รีบออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"นามิกล่าว
"ฮ่าๆๆๆ ช่างห้าวหาญซะจริงๆนะ"
"ปึ้กๆๆๆ"ชายนักวิทยาศาสตร์เดินมาหาชิกิ แต่รองเท้าเขาส่งเสียงออกมา
"แกช่วยทำอะไรกับเสียงรองเท้าแกหน่อยได้มั้ยด็อกเตอร์อินดิโก้"
อินดิโก้หยุดทำท่าทางส่งให้เข้าใจเอง
"อยากบอกอะไรกันแน่?"
"ผมมีอะไรอยากให้ท่านดู"
"ก็พูดเป็นนี่!!!!"
"ฮุๆๆๆ"กอริลลาหัวเราะตรบมือใส่กัน
"คุณแม่ครับ"
"ดูยังไงมันก็กอริลล่าชัดๆ"อินดิโก้ตบหัวชิกิ
"เนอะ!!!"ทั้งสามหันมาทางนามิ
"ไปให้พ้นเลย"นามิพูดไล่
"เย็นชาเหมือนน้ำแข็งเลยนะหนูน้อย ฮะๆๆ"ชิกิหัวเราะ
นามิมองออกไปนอกโดมกระจก
"ทำไมตอนนั้นเราถึง..."
_____________________
ย้อนไป1สัปดาห์ก่อน
เรือโกอิ้งแมรี่กำลังมุ่งหน้าไปที่เกาะเงือก
ข่าวหนังสือพิมพ์วันนี้ทำให้ลูกเรือทุกคนตื่นตัว โดยเฉพาะลูกเรือ7คน
"ที่อีสต์บลูมีอะไรนะ?"ลูฟี่ถาม
"การจู่โจมที่น่ากลัว ปริศนาของเมืองที่หายไป"นามิพูดส่งหนังสือพิมพ์ให้ลูฟี่"ดูเหมือนว่าแค่คืนเดียวเมืองในอีสต์บลูจะถูกทำลายไปเยอะเลย"
ลูฟี่อ่านอยู่ใต้เสากระโดงเรือ ข้างๆเป็นอุซปและวีวี่ที่ยื่นหน้าดูข่าว
"ตอนนี้เกาะที่มีความเกี่ยวข้องกับพวกเรายังปลอดภัยดีอยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะปลอดภัยถึงเมื่อไหร่น่ะนะ"
ช็อปเปอร์สวมชุดหมีสีชมพูหันไปหาบรู๊คที่พิงราวบันไดสูบบุหรี่ ควันสีขาวออกมาจากปากและตาของเขา
"ทั้งลูฟี่ ทั้งโซโล ทั้งนามิ ทั้งเซียร์ แล้วก็อุซป พวกเขาเกิดที่อีสต์บลูกันน่ะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"อย่างงั้นเหรอครับ"บรู๊คกล่าว
อ๊ะ ซันจิก็ด้วยรึเปล่า?"ช็อปเปอร์ถามกุ๊กที่นั่งสูบบุหรี่ตรงบันได
"ที่จริงฉันเกิดที่นอร์ธบลูแต่ไปโตที่อีสต์บลูน่ะ"ซันจิกล่าว
ในภาพของหนังสือพิมพ์มีร่างของสัตว์ป่าตัวใหญ่
"นี่อะไรเนี่ย?"อุซปถาม"อุกกาบาตเหรอ?"
แต่แล้วก็มีเงาเข้าปกคลุม ทุกคนเงยหน้าขึ้นไปเห็นเกาะลอยมีเรืออยู่บนนั้น
"เกาะเหรอ?"นามิกล่าว
"เกาะนั่นมันบินได้ยังไงน่ะ?"ลูฟี่ถาม
พวกเขาต่างรีบวิ่งมาที่หน้าเรือ แฟรงกี้จับพวงมาลัยคุมเรือ
"มีใบเรือด้วย"คิรัวร์กล่าว
"แปลว่าเป็นเรือใบเรอะ"แฟรงกี้กล่าว
อุซปส่องกล้องดูเห็นธงโจรสลัด
"หัวกะโหลก เรือโจรสลัดเรอะ"
"เกาะเรือลอยฟ้างั้นเหรอ"ซันจิกล่าว
ขณะนั้นเองนามิรู้สึกถึงกระแสลมที่พัดมาหันไปมองทางซ้าย
"ลมแบบนี้"
"ทางนี้ไม่ปลอดภัยแล้วลูฟี่ พายุไซโคลนกำลังจะมา!!!!"
"อะไรนะ งั้นเหรอ งั้นบอกให้พวกนั้นรู้ด้วยดีกว่า"ลูฟี่เงยหน้ามองเรือลอยฟ้า"เฮ้ ไซโคลนกำลังจะมาแล้ว!!!"
"มันจะดีเหรอ?"อุซปถาม
"ไม่ดี"คิรัวร์ตอบ"พวกนั้นเก่งและอาจคิดจัดการเรา"
"จ๊ากกก!!!!"อุซปกับช็อปเปอร์ร้อง
__________________
ในเรือที่เหมือนกับห้องโถงและมีลูกเรือมองหน้าจอที่ฉายเรือซันนี่
"เหมือนมันตะโกนอะไรอยู่ครับ"เขาบอกชิกิที่นั่งบนบัลลังก์เหนือบันไดขึ้นไป
"โจรสลัดเหรอ?"
"คงอย่างงั้นครับ"
___________________
"เฮ้!!!!!"ลูฟี่ยังตะโกนเรียก
ตอนนั้นเองเปลือกหอยสีทองก็ลอยลงมาในมือเขา
"เอ่อ อะไรเหรอลูฟี่?"อุซปถามอยู่ในท่าคาราเต้เตรียมสู้
"นามิ!!!!"ลูฟี่โยนหอยส่งไปให้นามิ
นามิรับไว้และมองเปลือกหอย ก็รู้ว่ามันไม่ใช่หอยแต่เป็นไดอัล
"นี่มันโทนไดอัลนี่นา"อุซปกล่าว
"หมายความว่าเคยไปที่เกาะท้องฟ้ามาแล้วเหรอ?"ซันจิกล่าว
"ท่าทางจะไม่ธรรมดาซะแล้วนะพวกนั้นน่ะ"โซโลแสยะยิ้ม
"จะเป็นใครช่างเถอะ นามิ"ลูฟี่กล่าว
"อื้อ"นามิกดใช้ไดอัล
________________
สักพักไดอัลก็ลอยกลับมาที่เรือลอยฟ้า
"โอ้ รู้วิธีใช้ด้วยเหรอเนี่ย"ชิกิรับมาและกด
"พายุไซโคลนกำลังจะมา หักเรือไปทางทิศ9นาฬิกาเร็ว"
"ทีมต้นหนเรือ?"
"ไม่ครับ ไม่มีวี่แววของพายุเลยสักนิดเดียวครับ ถ้าปรอดก็ปกติดี"
ทีมต้นหนเรือของภาพเรือซันนี่หันไปทาง9นาฬิกา
"แต่พวกนั้นหันเรือไปทางที่บอกแล้วครับ"
ตอนนั้นเองเมฆดำก็พุ่งมาทางนี้เร็วมาก
"เมฆฝนนี่"
"แย่แล้ว"
"กบหยิกๆ"ชิกิกล่าว
"ดูยังไงก็เมฆฝนชัดๆ"อินดิโก้ตบหัวชิกิ
"ท่านชิกิครับหันเรือไปทางทิฐ9นาฬิกาเร็ว พายุไซโคลนลูกใหญ่มากเลยละครับ"
ชิกิรีบหันเรือไปทาง9นาฬิกา แต่พายุมาถึงแล้ว
พายุพัดเข้ามาในห้อง ชิกิบังคับให้ประตูใหญ่ปิด ทิ้งลูกเรือหลายคนไว้ข้างนอก
"ท่านชิกิ"
"เปิดประตูให้เราเข้าไปด้วย"
พวกลูกเรือโดนพายุไซโคลนพัดไป
ทั้งเรือซันนี่และเรือลอยฟ้าหนีจากพายุไซโคลนมาได้
"ปัง!!!!"ชิกิชักปืนยิงหัวหน้าทีมต้นหนเรือตาย
"อย่าทำนายสภาพอากาศผิดอีกนะ"
"ครับ"ทีมต้นหนตอบ
ชิกิหันไปมองจอภาพที่ฉายเรือซันนี่
"ว่าแต่ว่ามีผู้หญิงที่เชี่ยวชาญสภาพอากาศมากกว่าเจ้าพวกนี้อีกเหรอเนี่ย"ชิกิประหลาดใจ
________________
ชิกิลองลงมาที่เก้าอี้นั่งใต้เสากระโดงเรือ สายตากลุ่มหมวกฟางจ้องมองเขา
"เมื่อกี้เขาลงมาได้ยังไงกันน่ะ?"ลูฟี่ถาม
"นั่นสิ"อุซปกล่าว
"ฉันคือราชสีห์ทองคำชิกิ เป็นโจรสลัด"ชิกิแนะนำตัว"ใครเป็นเจ้าของเสียงในโทนไดอัลเมื่อกี้?"
"ฉันเป็นคนพูดเองแหละ"นามิยกมือขึ้น
"โอ้ แม่หนูเองเหรอจ๊ะ ขอบใจนะ"ชิกิกล่าว
"อ้อ ไม่เป็นไรหรอก"นามิกล่าว
"นี่ลุงไอ้นั่นมันลอยได้ไง"ลูฟี่ชี้เรือลอยฟ้า
"นั่นน่ะเหรอ มันเป็นพลังจากผลลอยละล่อง ฉันสามารถควบคุมแรงโน้มถ่วงของทุกอย่างได้ด้วยการใช้มือสัมผัส"ชิกิเดินเอามือแตะที่ยกน้ำหนัก"อย่างนี้"
"คอยดูนะ"ชิกิกล่าว
"จะทำอะไรน่ะ?"อุซปถาม
กลุ่มหมวกฟางเดินเข้ามารอดู
เพียงแค่ชิกิยกนิ้วที่ยกน้ำหนักก็ลอยขึ้นมา
เขายกมันลอยขึ้นไปสูงและปล่อยให้ตกลงมา โซโลยกมือรับที่ยกน้ำหนัก
"โห ลุง ช่วยทำให้ผมลอยบ้างสิ"อุซปกล่าว
"ผมด้วยครับ!!!"ช็อปเปอร์กล่าว
"ฮะๆๆ เสียใจด้วยนะ ฉันไม่สามารถทำให้อย่างอื่นลอยได้นอกจากตัวฉันเองเท่านั้น"ชิกิกล่าว
"โธ่เอ๊ยเซ็งเลย"
"บู่ๆๆๆๆ"
"ว่าแต่ว่าฉันอยากเชิญพวกเธอไปที่ฐานของฉันหน่อย เพื่อจะได้ตอบแทนเรื่องเมื่อกี๊นี่ไง"ชิกินั่งลง
"ไม่ล่ะ ไม่ต้องหรอก เพราะว่าพวกเราจะต้องรีบไปที่อีสต์บลูน่ะ"ลูฟี่กล่าว
"ลูฟี่"นามิกล่าว
"ปี๊ด!!!!!"อุซปเป่านกหวีด"เดี๋ยวก่อนสิลูฟี่แล้วการผจญภัยของเราล่ะ"
"เรื่องนั้นไว้เริ่มใหม่เมื่อไหร่ก็ได้น่า บ้านเกิดกำลังอยู่ในอันตรายนะนายจะทนเฉยอยู่ได้เหรอ?"
"เอ่อ เรื่องนั่นน่ะ"อุซปกล่าว
"ตกลงตามนี้นะ"ซันจิกล่าว
"เอาจริงเหรอ"นามิถาม
"งั้นเรอะ จริงด้วยนะค่อยยังชั่ว"อุซปโล่งอก
"ฮึๆๆ"โรบินหัวเราะ
"อย่างที่ได้ยินนั่นแหละไม่ต้องตอบแทนหรอก"ลูฟี่บอกชิกิ
"ยิ่งพูดยิ่งถูกใจแฮะ งั้นเรอะ อีสต์บลูเป็นบ้านเกิดของพวกเธอเรอะ แบบนั้นยิ่งน่าเป็นห่วงเลยนะ เข้าใจแล้วฉันจะใช้พลังของฉันพาพวกเธอไปเอง"
"พูดจริงเหรอ?"ลูฟี่ยิ้มกว้าง"ขอบใจหลายๆคุณลุงเป็นคนดีจังเลย"
"มันแน่อยู่แล้ว"
"ทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอเนี่ย"ซันจิกล่าว
"ดีล่ะพวกเราเตรียมตัวพร้อมรบ"ลูฟี่กล่าว
"โอ้!!!!"ลูฟี่ อุซปและช็อปเปอร์ตะโกน
"เรายังไม่ทันไปไหนเลยนะยะ!!!"นามิตะโกน
เรือซันนี่ลอยขึ้นฟ้าไปกับเรือของชิกิ
"ว้าว สูงจริงๆ"ลูฟี่กล่าว
"สบายจริงๆเลยแฮะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"นี่พวกนายแน่ใจรึว่าเตรียมตัวจะไปรบน่ะ?"นามิถาม
คนอื่นก็กำลังยืนสบายทำเหมือนจะไปเที่ยว แฟรงกี้กำลังวอร์มร่างกายอยู่
"นั่นน่ะสิ น่าจะรู้สึกตื่นเต้นให้มากกว่านี้อีกหน่อยนะ"
"นายก็ทำตัวสบายเกินไปแล้วยะ!!!!"
ตอนนั้นช็อปเปอร์ก็สังเกตเห็นบางอย่าง
"โน้น เริ่มมองเห็นอะไรแล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว
พวกเขาเห็นหมู่เกาะลอยฟ้าที่ต่างมีลักษณะภูมิอากาศและภูมิประเทศต่างกัน
"สุดยอดไปเลยแฮะ"ลูฟี่กล่าว
"เกาะพวกนี้ลอยได้เพราะพลังของคุณลุงเหรอ?"อุซปถาม
"ใช่แล้ว"ชิกิตอบ"ถ้าฉันทำให้มันลอยแล้วมันก็จะลอบอยู่อย่างงั้นแหละ"
"โห เกาะนั่นใหญ่เบ้อเริ้มเลย!!!"ลูฟี่ตะโกน
มันเป็นเกาะใหญ่สุดที่ตัวพื้นเกาะเป็นน้ำแข็งใหญ่และบนเกาะเป็นหิมะและภูเขาสูง
ชิกิแสยะยิ้ม
"ถึงแล้วเรอะ เอาล่ะ"ชิกิเดินเข้าไปใกล้นามิ
"เกาะนี่ชื่อเมอร์วิล"ชิกิบอกกลุ่มหมวกฟาง"มันเหมาะกับพวกเธอที่ชอบผจญภัยมากเลยล่ะ ไปผจญภัยกันให้สะใจเลยนะ!!!"
ชิกิคว้าตัวนามิไว้
"นามิ!!!"คิรัวร์ตะโกน เขา ลูฟี่ ซันจิและโซโลต่างวิ่งเข้าไป
"ร่วงไปซะ!!!!"ชิกิวางมือลงที่พื้นดาดฟ้า
เรือซันนี่ที่ไม่มีพลังของชิกิช่วยร่วงตกลงไปด้านล่างทันที
"ขอตัวต้นหนเรือไปล่ะ"
"นามิ!!!!"คิรัวร์ตะโกนหันไปมองกัปตัน"ลูฟี่"
"ได้เลย"ลูฟี่ยืดมือไปหาชิกิ
"ฮ่าๆๆ"ชิกิขยับนิ้วมือ
เรือซันนี่เอียงมากระแทกถูกกลุ่มหมวกฟางทุกคนร่วงตกกระจัดกระจายกันไป
นามิมองกลุ่มของเธอกระเด็นหายไป
"คิรัวร์คุง ลูฟี่ ทุกคน!!!!!"นามิตะโกน
"ฮ่าๆๆๆๆ"ชิกิหัวเราะ
จบการย้อนอดีต
___________________
นามิหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงรองเท้าด็อกเตอร์อินดิโก้ เขายกกรงที่ด้านในมีเป็ดสีเหลืองตัวใหญ่
"ท่านชิกิ เกิดการกลายพันธุ์รูปแบบใหม่ขึ้นมาแล้วล่ะครับ ลองดูสิครับ"
"แกว๊ก!!!"เจ้าเป็ดลุกขึ้นยืนขี้มูกไหลย้อยจากจมูก
"หือ? กีต้าเหรอ?"ชิกิถาม
"ดูยังไงมันก็นกชัดๆ"ด็อกเตอร์อินดิโก้ตบหัวชิกิ
ทั้งสามทำท่าประหลาดอีก ขณะนั้นเจ้านกก็เปิดกรงบินขึ้นมาเหนือหัวพวกเขา
"เปรี้ยงงง!!!!"สายฟ้าช็อตใส่ทั้งสาม
"หนอยแน่แก!!!"ชิกิจับหัวนกขว้างฟาดลงพื้น
"นี่นาย!!!"นามิวิ่งเข้ามาหาเจ้านก
"เนี่ยเหรอตัวกลายพันธุ์?"ชิกิถามด็อกเตอร์อินดิโก้ที่ยังนอนอยู่
"ครับ เป็นสัตว์กลายพันธุ์ที่ใช้พลังไฟฟ้าครับ"
"อะไรน่ะกลายพันธุ์ที่ว่าเนี่ย?"
"จริงสิ ฉันกำลังขอร้องให้เธอมาเป็นพวกฉันนี่นา บอกให้ก็ได้ เกาะแห่งนี้เป็นถิ่นอาศัยของพวกสัตว์ที่กลายพันธุ์แบบไม่มีใครเคยพบเคยเห็นตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว สาเหตุมาจากพืชที่เรียกว่าไอคิว มันจะไปควบคุมสมองของพวกสัตว์และกระตุ้นให้สัตว์กลายพันธุ์ตามสภาวะ พอฉันรู้เรื่องนั้นก็เลยมายึดไอคิวทั้งหมดที่เกาะนี้ไง"
"หลังจากที่อยู่เกาะนี่มา20ปีในที่สุดเราก็คิดยาชนิดใหม่จากไอคิวจนได้"ด็อกเจอร์อินดิโก้กล่าวหยดขวกสารสีเขียวออกมา"พอฉีดยานี่ใส่พวกสัตว์แล้วมันจะกลายเป็นสัตว์สายพันธุ์ต่อสู้ ยิ่งให้ยาต่อเนื่องความดุร้ายของมันก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น บนเกาะนี้ถึงได้มีสัตว์กลายพันธุ์ที่ดุร้ายอยู่เต็มไปหมด
"โหดร้ายที่สุด ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกันน่ะ?"นามิถาม
"สักวันเธอก็จะรู้เป้าหมายของฉันเอง ถ้ายอมมาเป็นพวกฉันนะ"
"ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่มีทาง--"
"เป็นสิ!!!"ชิกิแทรกขึ้นมา"ฉันรับประกันเลยว่าไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องคุกเข่าอ้อนวอนขอเข้าเป็นพวกของฉันอย่างแน่นอน เอาไว้เธออารมณ์สงบลงอีกหน่อยฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง ถ้าเป็นพวกฉันแล้วขออะไรฉันก็ให้ทุกอย่างนั่นแหละ"
"ตึงๆๆๆ"
"จะให้ยกผู้หญิงคนนี้ให้นายเรอะ"
"โอ้"
"จะมากไปแล้วนะเจ้ากอริลลาหึ่นเอ๊ย!!!"ด็อกเตอร์อินดิโก้กล่าว
"โอ้ ตกใจหมดเลยนึกว่าคุณยายมาหา"
"เพี๊ยะ!!!"
"ตกลงนายมีลรรพบุรุษเป็นกอริลลารึไงห๊ะ!!"
นามิเดินไปที่หน้าต่าง
"ที่พวกนั้นยังมาไม่ถึงนี่คงเป็นเพราะสัตว์ที่ว่าสินะ"
__________________
ซันจิ อุซปและคิรัวร์อยู่บนเกาะฤดูใบไม้ผลิใต้ต้นซากุระ
"คุณนามิครับ!!!!!!"ซันจิตะโกน
"แกอย่าส่งเสียงดังสิ"อุซปที่ซ่อนอยู่หลังต้นไม้พูด คิรัวร์ยกมือปิดหน้ากับความงี่เง่าของเจ้ากุ๊ก
ด้วงยักษ์บินขึ้นมาหาพวกเขา
"จ๊ากกก!!! ด้วงยักษ์"
"ฟู่ว!!!!!"ด้วยยักษ์พ่นไฟมาขณะที่พวกเขาหนีไป
ต่อมาซันจิยืนอยู่บนด้วงยักษ์ที่โดนเขาจัดการ
"โรบินจัง!!!!"ซันจิตะโกน
"บอกว่าอย่าส่งเสียงดังไงเล่า จ๊าก!!!!"อุซปหนีเพราะนกยักษ์วิ่งเข้ามา
"เซียร์จัง!!!!!"
พวกเขาหนียีราฟตัวใหญ่สีเขียว
"แกน่ะหุบปากซะที เพลิงผลาญ!!"คิรัวร์ตวัดดาบเผายีราฟไหม้
"วีวี่จัง!!!!"
พวกเขาหนีหนอนสีเขียวยักษ์และโดดขึ้นเถาวัลย์บนต้นซากุระริมหน้าผา เจ้าหนอนยักษ์กระโดดตามมาเกือบกินอุซป แต่ซันจิจับขาดึงหนีมาทันและมองมันตกหน้าผา
"เกือบไป"ซันจิกล่าว
"ข้างบนๆๆ"อุซปตะโกน
ซันจิเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นเสือขนาดใหญ่สีฟ้านอนอยู่บนกิ่งต้นไม้ ปากของมันกัดเถาวัลย์ที่เขาจับอยู่ไว้
ซันจิรีบโหนตัวกลับไปที่ฝั่ง เสือตามมาโดดลงพื้น เขาโยนอุซปลงพื้นไปตรงหน้าเสือ
"ซันจิคุง คิรัวร์คุง!!!"อุซปตะโกน
ึคิรัวร์โดดลงและยกมือขึ้นกลายเป็นกรงเล็บ
"ดีกันคลอว์"
"ฉัวะ!!!!!"เสือยักษ์โดนฟันเป็นชิ้นๆ
"ดีมาก ทำได้ดีมากตามที่ฉันสั่งเป๊ะเลย"
"ปัง!!!"มีบางอย่างพุ่งมาเร็วมากทำให้พื้นใกล้พวกเขาเป็นหลุม ด้านหน้ามีฝุ่นควันหนา
"คราวนี้อะไรอีกล่ะ?"ซันจิถาม
จากนั้นพวกเขาก็เห็นกระทิงสีแดงที่หัวโตกว่ากระทิงทั่วไปบนต้นซากุระจำนวนมาก
"ปังๆๆๆ"พวกกระทิงต่างพุ่งเข้ามาเหมือนกระสุนใส่พวกเขา
"อะไรของมันเนี่ย!!!"คิรัวร์ ซันจิกับอุซปรีบวิ่งหนีไปใต้ต้นไม้
"พอซะทีจะได้ไหม!!!"อุซปตะโกน
แต่แรงกระแทกของพวกมันสะเทือนบริเวณหน้าผาจนถล่มตกลงไปด้านล่าง
คิรัวร์ ซันจิ อุซปร่วงตกจากเกาะฤดูใบไม้ผลิ โชคดีที่พวกเขาร่วงตกใส่ต้นไม้ใหญ่ ใบไม้หน้าช่วยลดแรงกระแทก สุดท้ายก็ตกลงไปในทะเลสาบหมู่บ้านแห่งนึง
ชาวบ้านริมทะเลสาบเห็นทั้งสามที่ตกลงมา
"อะไรตกน้ำก็ไม่รู้ครับโน้น"
"ตูมมมม!!!!!"
ผิวน้ำพุ่งและเป็นคิรัวร์ที่โดดพาทั้งคู่ขึ้นจากทะเลด้วยพลังของชาวแอตแลนติส
"นี่เธอ...."ชาวบ้านมองเขา
_______________________
บนเกาะฤดูหนาวเด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาล มีปีกเล็กๆที่แขนเดินผ่านพายุหิมะ
เธอไปเห็นสัตว์กลายพันธ์สองตัวกำลังสู้กัน ทำให้เธอช็อคล้มลงพื้น
สัตว์กลายพันธ์มีเขากวางเดินเข้ามาหาเด็กผู้หญิง
"ฉัวะ!!!!"โซโลโดดฟันสัตว์กลายพันธุ์ตาย
โซโลลงพื้นมาขณะที่ช็อปเปอร์กับเซียร์ขี่แมมมอธเข้ามา
"ค่อยยังชั่วทันพอดีเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
ช็อปเปอร์โดดลงมาขณะที่โซโลอุ้มเด็กผู้หญิงขึ้นมา
"ช็อปเปอร์ถอดขนของนายมาห่มให้ทีซิ"โซโลกล่าว
"เออ จริงด้วยนะเธอจะได้อุ่นๆ....มันถอดได้ซะที่ไหนกันเล่า!!!!"
แมมมอธเดินไปบนภูเขาหิมะ
เด็กผู้หญิงตื่นขึ้นมาก็อยู่บนตักเซียร์ ด้านหลังมีช็อปเปอร์ร่างเฮฟวี่พอยต์ทำให้อุ่นขึ้นและโซโลนั่งหลังพิงช็อปเปอร์
"เอ๋?"
"รู้สึกตัวแล้วเรอะดีจังเลย"เซียร์ยิ้ม
"เธอมาทำอะไรในที่แบบนี้น่ะห๊ะ?"ช็อปเปอร์ถาม
"คือว่า.."เด็กผู้หญิงมองดอกไม้ไอคิวในมือ
"เอาเถอะ ตอนนี้รีบไปจากที่นี่ก่อนดีกว่า อยู่ในดงหิมะมาตั้งหลายวัน เบื่อจะตายอยู่แล้ว"โซโลกล่าว
"อ๊ะ เขตหน้าหนาวใช้เวลาครึ่งวันก็ออกไปได้แล้วล่ะ"
"เอ๋?"
"ทางโน้นไง"
ช็อปเปอร์บอกให้แมมมอธไปตามทางที่บอกแล้วก็เห็นพื้นป่า ที่ราบและทะเลสาบ
"นั่นไง"
"ที่ผ่านมาเนี่ยเราเดินตามทางที่โซโลบอกมาตลอดเลยสินะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"แค่บางทีน่า"โซโลกล่าว
"ข้ามแม่น้ำไปก็ถึงหมู่บ้านหนูแล้วล่ะ ขอบคุณที่ช่วยหนูนะคะ หนูชื่อชาวด์ค่ะ"
"ฉันชื่อโซโล"
"ฉันชื่อซาทานาเซีย เรียกเซียร์ก็ได้"
"ส่วนฉันโทนี่โทนี่ ช็อปเปอร์"
"อ๊าย!! กอริลลาพูดได้"ชาวด์หมดสติ
"อ้าว อย่าเป็นลมสิ"ช็อปเปอร์กล่าว
______________________
ซันจิตื่นขึ้นมาบนเรือพายเล็กๆและมองดูเห็นว่าเป็นหมู่บ้าน คนในหมู่บ้านมีแต่เด็กกับผู้หญิงวัยชราที่มีปีกที่แขนและท่าทางผอมแห้งๆ
"ตื่นกันแล้วเรอะ"คิรัวร์ที่ตื่นก่อนแล้วนั่งเฝ้าทั้งคู่ใกล้เรือ
"เจ็บๆๆ"อุซปลุกขึ้นมา"บนเกาะนี้มีคนอยู่ด้วยเหรอเนี่ย หา?"
อุซปสังเกตดูทุกคนต่างมีปีกเล็กๆที่แขน
"รู้สึกเหมือนกันเรอะอุซป หมู่บ้านนี่ไม่มีผู้หญิงสาวๆเลย"ซันจิกล่าว
"เรื่องนั้นหรอกเรอะ!!!!"อุซปร้อง
"รู้สึกตัวแล้วเหรอ"ป้าผมดำคนนึงเดินเข้ามาหา"ตกใจหมดเลยอยู่ๆพวกเธอก็ตกลงมาจากฟ้า ยังดีนะที่ไม่ตายน่ะ"
ป้ายื่นแก้วน้ำให้
"แทงกิ้ว"อุซปกล่าว
"ขอบคุณ"คิรัวร์กล่าว
"ขอบคุณครับมาดาม"ซันจิพูดสุภาพ
"แหม่ๆ มาดามอะไรกันจ๊ะ"
"ขนนกที่แขนนั่น"คิรัวร์สังเกต
"อ้อ นี่น่ะเรอะ คนที่นี่มีกันทุกคนนั่นแหละไม่รู้ว่าทำไมนะ"
"เหรอครับ แล้วหมู่บ้านนี่อาหารการกินขาดแคลนงั้นเหรอ? ทุกคนผอมกันจัง"ซันจิกล่าว
"อ้อ พวกผู้ชายกับพวกผู้หญิงสาวๆน่ะถูกเกณฑ์เข้าไปทำงานในวังกันหมดน่ะ พอที่นี่ไม่มีคนทำงานก็เลยไม่ค่อยมีอะไรจะกินน่ะจ๊ะ"
"อะไรกันทำแบบนี้ใจร้ายจัง"อุซปกล่าว
"ถ้าไปต่อต้านชิกิพวกเราก็คงไม่รอดน่ะ"
"ชิกิ!!!"ซันจิและอุซปตะโกน
คิรัวร์หรี่ตา เนตรสีเหลืองทองเรืองแสงเพราะความโกรธ
"ใช่แล้ว เพราะพวกเราอยู่ใต้การปกครองของเจ้านั่น แถมยัง...พวกเธอรีบหลบเร็ว!!!"
ป้ารีบจับทั้งสามหมอบลงเรือเล็ก พวกเขาเห็นหอยทากสื่อสารตัวใหญ่เดินผ่านส่องดูพวกชาวบ้าน
"เบ้อเริ่มเลยนั่นมันตัวอะไร!!"อุซปถาม
"แมลงส่งภาพแบบเคลื่อนไหวอัตโนมัติ ภาพที่เจ้าแมลงนั่นถ่ายได้จะถูกส่งตรงไปที่วังทุกช็อตเลยล่ะ พวกเราถูกมันเฝ้ามองอยู่ตลอดเวลา ถ้าทำอะไรที่เหมือนเป็นการต่อต้านแม้แต่นิดเดียว ก็จะถูกฆ่าเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง"
__________________
เมื่อแมมมอธเดินเข้ามาใกล้หมู่บ้านมันก็ร้องทำให้ทั้ง4คนตกจากหลังและวิ่งจากไป
"จู่ๆเป็นอะไรของมันน่ะ?"โซโลถาม
"เหมือนไม่อยากเข้าใกล้หมู่บ้านนะ"เซียร์สังเกต
"กลิ่นน่ะสิ กลิ่นบางอย่างทำให้แสบจมูกจนไม่อยากจะเข้าใกล้"ช็อปเปอร์บีบจมูก"นายไม่รู้สึกเลยเหรอ?"
"ดาฟกรีนไงล่ะ"ชาวด์อธิบาย"เมืองของพวกเราล้อมรอบด้วยต้นไม้ที่ชื่อดาฟกรีน ทำให้ปลอดภัยจากพวกสัตว์ต่างๆ เพราะว่าพวกสัตว์จะเกลียดกลิ่นนี่มากเลยล่ะ"
"เกลียดมากเลยล่ะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"งั้นก็อุดจมูกเดินก็แล้วกันนะ เอ้า ไปกันเถอะ"โซโลกล่าว
พวกเขาเดินเข้าไปจนเห็นต้นไม้ประหลาดที่ชื่อดาฟกรีน
"นี่น่ะเหรอ"โซโลถาม
"ใช่ค่ะ"ชาวด์ยืนยัน
"โอ๊ย ขนาดอุดจมูกไว้กลิ่นยังลอยเข้ามาได้เลย"
"อืม ฉันเองก็เหม็นนิดๆเหมือนกันนะ"
"โอ๊ย พึ่งจะรู้สึกเรอะ!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน
"อย่าสูดเข้าไปมากนักจะดีกว่าเพราะว่ามันเป็นพิษน่ะ"
"แล้วพึ่งมาบอกเหรอเนี่ย!!!!!"โซโลตะโกน
ทั้งสามไปที่บ้านของชาวด์ และเมื่อมาถึงชาวด์ก็โดนแม่ของเธอตบหน้าแดง
"ฮือๆๆ"ชาวด์ร้องไห้
"ทั้งที่แม่ย่ำแล้วย่ำอีกว่าอย่าออกไปนอกเขตดาฟกรีนน่ะ"
"ก็หนู หนูอยากช่วยคุณยายจริงๆนี่"ชาวด์กล่าว
"ชาวด์"ยายตัวเตี้ยของชาวด์ลุกจากเตียง"อย่าทำอะไรเสี่ยงตายเพื่อยายเลยนะลูก"
เธอมีรอยสีเขียวคล้ำบริเวณหน้าผาก
"แต่ว่าถ้าปล่อยไว้แบบเนี่ยคุณยายก็ต้อง"ชาวด์ลงไปคุกเข่าร้องไห้
"ต้องขอขอบใจพวกเธอมากจริงๆเลยนะ ที่จริงฉันก็อยากจะตอบแทนหรอก"แม่ชาวด์กล่าว
"ไม่เป็นไรหรอกคะ"วาเนสซ่ากล่าว
"เราแค่เดินทางผ่านมาเท่านั้นเอง"
"ใช่แล้วล่ะครับ เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายช่วยเรา"ช็อปเปอร์กล่าว
"กำลังหลงทางในหิมะเพราะนักดาบต๊องนี่น่ะคะ"วาเนสซ่าอธิบาย
"หนวกหูน่า"โซโลหงุดหงิด
"ว่าแต่ว่าโรคที่คุณยายป่วยน่ะ รอยคล้ำสีเขียวที่ขึ้นตามร่างกายน่ะมันจะทำให้แข็งตัวจนเคลื่อนไหวไม่ได้ เกิดจากการสูดละอองของดาฟกรีนเข้าไปมากเกินไปน่ะ มีแต่พืชที่เรียกว่าไอคิวเท่านั้นที่จะสามารถเอามาสกัดยารักษาโรคได้ แต่ต้นเดียวน่ะมันไม่พอหรอก"
"เพราะงั้นถึงไปที่นั่นคนเดียวสินะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ขอโทษค่ะ"ชาวด์กล่าว
"มันไม่ใช่ความผิดอะไรของลูกหรอกนะ คนผิดก็คือชิกิที่เอาไอคิวทั้งหมดไปต่างหากล่ะ"แม่เธอกล่าว
"ชิกิเหรอคะ?"เซียร์หรี่ตาลง
"เมื่อ20ปีก่อนน่ะ ทั้งมนุษย์และพืช รวมทั้งสัตว์เหล่านั้นเคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข แต่เจ้านั่นมันมาทำลายทุกอย่างจนไม่เหลือ"
"พวกนั้นน่าจะรีบๆไปได้แล้ว ไปที่ทะเลเป้าหมายน่ะ"ชาวด์ร้อง
ทั้งสามคนต่างออกมาจากบ้านที่บรรยากาศเศร้า
"นายรักษาโรคนั่นไม่ได้เลยเหรอ?"โซโลถาม
"โรคนี้ฉันไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อนรักษามั่นซั่วไม่ได้หรอกน่า"ช็อปเปอร์กล่าว
"ว่าแต่ว่าถ้าอยู่ที่นี่ เราก็จะไม่โดนพวกสัตว์พวกนั้นตามมาเล่นงานอีกสินะ"โซโลกล่าว
"จริงๆแล้วอยู่ที่นี่ก็ยังได้กลิ่นของดาฟกรีนนะเนี่ย แต่ถ้าเทียบกับข้างนอกในนี้ยังพอทนไหวบ้าง"ช็อปเปอร์เอาผ้าปิดจมูกออก"ว่าแต่ว่าทุกๆน่ะจะปลอดภัยรึเปล่านะ"
"เฮ้อ นั่นสินะ เดี๋ยวพักผ่อนกันสักนิดแล้วค่อยตามหากันต่อเถอะ"โซโล
"ฉันก็ล้าไปหมดแล้ว"ช็อปเปอร์นั่งลง
"เหมือนกัน"เซียร์ก็นั่งลง
บนบันไดเหนือขึ้นไป
"รู้สึกร่างกายมันหนักๆแฮะ"ซันจิกล่าว
"มันก็แหงอยู่แล้วสิ ตลอดหนึ่งสัปดาห์นี่เราไม่ได้นอนเลยนี่นา"อุซปกล่าว
คิรัวร์ ซันจิ อุซปต่างนั่งลงบนบันได พอเปิดตาขึ้นไปดูก็เห็นโซโล เซียร์และช็อปเปอร์
"เซียร์จัง!!!"ซันจิพุ่งเข้าไปโผกอดเซียร์
"คิรัวร์คุง!!!"เซียร์วิ่งมาและต่อยซันจิกระเด็นไปอย่างไม่ใยดี
"พลั๊ก...โอ๊ย!!!"
"คิรัวร์คุง"เซียร์กอดแฟนเธอแน่น
"ทำไมกัน"ซันจิร้องไห้
"คิรัวร์ ซันจิ อุซป!!!"ช็อปเปอร์วิ่งลงไปโดดกอดอุซป
"พวกนายเองเหรอ"โซโลมองทั้งสามคน
_____________________
ที่สวนพฤกษา นามิมองหน้าต่างไปยังแดนหิมะก่อนจะหันหลังเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินมาลูบคางนกและลงไปที่สระว่ายน้ำ
เจ้านกสายฟ้าเดินตามเธอลงสระน้ำมาด้วย
แมลงส่งภาพแบบเคลื่อนไหวอัจโนมัติอยู่ใกล้ๆแต่มีใบไม้กองเป็นอาหารกินอยู่
นามิกับนกสายฟ้าดำลงไปใต้สระว่ายน้ำและไม่กลับมา
____________________
ที่ใต้พระราชวัง เรือหลายสิบลำได้มาจอดในที่ที่เหมือนถ้ำ
ทุกลำต่างประดับธงโจรสลัด
โจรสลัดจำนวนมากอย่างน้อยพันคนเดินเข้าปากถ้ำที่มีป้ายด้านบนเขียนว่าเมลวิลล์
อุโมงค์นี่เป็นทางขึ้นไปยังฐานทัพของชิกิ
ข้างในฐานชิกิกำลังเฝ้าดูพวกโจรสลัดที่มารวมตัวผ่านหน้าจอ
"กัปตันเรือทุกคนมาถึงท่าเรือแล้วล่ะครับ"
"โอเค ฉลองเสร็จเมื่อไหร่ก็ไปกันเลย"ชิกิกล่าว
"ไปคืนนี้เลยเหรอครับ?"
"ส่งคนของเกาะกลับไปที่เมืองซะ"
"เอ๋ จะให้ปล่อยไปเหรอครับ?"
"ก็ฉันสัญญาไว้แล้วนี่ แต่ว่าปล่อยแค่คนเดียว จะทำให้มันสิ้นหวังก็ต้องมอบความหวังให้มันก่อน สีหน้าของคนที่ตกลงมาจากความหวังที่วาดไว้สูงน่ะมันสุดยอดจะตาย ฮ่าๆๆๆ"
"ปึ้กๆๆ"ด็อกเตอร์อินดิโก้เดินเข้ามาโบกมือเป็นวงกลมและตรบมือ
"หา?"
"หัวหน้าชิกิครับ"
"ก็พูดเป็นนี่!!!!!"ชิกิตะโกน
"เกิดเรื่องใหญ่แล้วละครับ แม่สาวคนนั้นหนีไปแล้วละครับ"
"ว่าไงนะ?"
"ดูเหมือนเธอจะรู้ว่าสระน้ำของวังเชื่อมไปถึงทะเลน่ะครับ"ด็อกเตอร์อินดิโก้อธิบาย
"ปล่อยความสามารถแบบนั้นหลุดไปได้ เปิดใช้เครือข่ายทั้งหมดพาตัวกลับมาให้ได้!!!!"ชิกิสั่ง
"ครับ!!!!"
___________________
นามิขี่นกเป็ดสายฟ้าพุ่งไปตามท่อระบายน้ำและกลั้นหายใจให้นานที่สุด
นกเป็ดสายฟ้าพุ่งออกมาจากตัวเกาะและลงไปเกาะด้านล่างลงไปในทะเลสาย เธอต้องกลั้นหายใจอีกครั้ง
แต่แล้วพวกเธอก็โดนล้อมด้วยสัตว์กลายพันธุ์ตัวใหญ่4ตัว
"เปรี้ยง!!!!!!"นกเป็ดสายฟ้าช็อตใส่พวกมัน
สัตว์กลายพันธุ์ทั้ง4ตัวไหม้เกรียมลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ
นกเป็ดสายฟ้าบินขึ้นมาอย่างผู้ชนะ แต่แล้วมันก็นึกขึ้นได้...
นามิหายไป
มันมองไปรอบๆเห็นนามิลอยขึ้นมาผิวน้ำ
"แกว๊ก!!!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น