ลำดับตอนที่ #159
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #159 : สตรองเวิร์ล Part 2
เจ้านกที่ลืมนามิรีบบินไปคว้าตัวเธอพาขึ้นมานอนบนฝั่งและหาทางช่วย
"เปรี๊ยะ!!"มันใช้สายฟ้าปั้มหัวใจนามิ
"แค่กๆๆ"นามิได้สติลืมตาขึ้นมา
"โป๊กๆๆๆ"
"โอ๊ยมันเจ็บนะยะ!!!"นามิทุบหัวมันกระเด็น
"แกว๊ก!!!!"
"หยุดเลย"นามิยกมือห้ามทำให้มันทรุดไป
"แต่ก็เพราะนายช่วยไว้แท้ๆขอบใจนะ"
"แกว๊กๆๆๆ"
"ว่าแต่ว่าที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย?"
นกเป็ดสายฟ้าพาเธอบินขึ้นไปเหนือทะเลสาบกลางปล่องภูเขา รอบเขามีแต่ป่า แต่ไม่ได้มีแค่นั้น เธอยังเห็นเรือซันนี่ด้วย มันยังปลอดภัยดีอยู่
"เรือซันนี่"นามิเห็นแล้วให้นกลงพื้นวิ่งไป
"ตึง!!!!"เกิดระเบิดขึ้นที่ป่าใกล้ๆเรือซันนี่
เป็นลูฟี่ที่วิ่งออกมาจากป่า เขาเห็นเรือซันนี่
"อ้าว เรือซันนี่"
"ลูฟี่"
"อ้าว นามิ!!!"ลูฟี่วิ่งไปหาเธอ
แต่แล้วมีแมงป่องยักษ์สีดำ3ตัวพร้อมสิงโตอ้วนวิ่งออกมาจากป่าไล่ตามลูฟี่มา
"ค่อยยังชั่วหน่อยที่ปลอดภัย เก่งมากเลยที่หนีจากเจ้านั่นมาได้"ลูฟี่วิ่งมาหา
"อย่ามาทางนี้นะ!!!!"นามิวิ่งหนีไป
ลูฟี่ยังวิ่งไล่ตามนามิลืมเรื่องสัตว์กลายพันธุ์ที่ไล่ตามเขา
แต่มีนกบินเข้าไปและปล่อยสายฟ้าช็อตจัดการพวกมันหมด
"โอ้โห!!!!"ลูฟี่ตาเป็นประกาย
"เฮ้อ"นามิถอนหายใจแต่ก็ยิ้ม
ประมาณ10นาทีต่อมา ลูฟี่นั่งกินเนื้อสัตว์กลายพันธุ์ ขณะที่นามิไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังก้อนหิน
ตอนนี้พวกเขามานั่งรวมกันหน้ากองไฟที่เจ้าเป็ดและลูฟี่ทำไว้
"แล้วคนอื่นๆล่ะ"นามิถาม
"หลังจากนั้นยังไม่เจอใครสักคน เกาะนี่มันกว้างมากเลย แต่ไม่นึกว่าจะได้เจอนามิก่อนเพื่อน ยังไงก็กินกันก่อนเถอะ แมงป๋องนี่อร่อยนะ เนอะบิลลี่?"
"แกว๊ก!!!"
"ไม่เอายะ"
"ว่าแต่บิลลี่เหรอ?"นามิถาม
"ก็เจ้านี่ไงมันปล่อยไฟฟ้าได้นี่"ลูฟี่ดึงแก้มบิลลี่
"เปรี้ยง!!!!!"บิลลี่ช็อตไฟฟ้าใส่แต่มนุษย์ยางไม่เป็นไร
"จริงสิ นายเป็นมนุษย์ยางก็เลยไม่โดนไฟช็อตสิะ"นามิกล่าว
"เอาล่ะ ก็รู้แล้วว่าเรือซันนี่ยังอยู่ จะนั่งรอทุกคนหรือว่าจะไปตามหาล่ะ?"นามิถาม
"ตามหาสิ"ลูฟี่กล่าว
__________________________
ในเวลาเดียวกันที่บางแห่งในทะเลทราย แฟรงกี้ โรบิน วีวี่และบรู๊คกำลังขับมอเตอร์ไซที่เหมือนกุ้ง
"ยอดเลยนะครับคุณกุ้งซาริกามิเนี่ย"บรู๊คกล่าว
"อ้อ เป็นรุ่นดัดแปลงตามสไตล์ของฉันน่ะ"แฟรงกี้กล่าว"เรียกว่าซาเรียนดีสันสิ"
"ครับ ซาเลดิวิสัน ลัลลาๆๆ"
จากนั้นทั้ง4ก็เห็นพระราชวังแบบญี่ปุ่นบนยอดเทือกเขาหิน
"อ๊ะ เริ่มเห็นอะไรแล้วละครับ"
"เมืองเหรอ"
"คงใช่แหละ"
ซาเลย์ดิวิสันโดดถอยหลังกลับและบรู๊คเกือบตกจากมอเตอร์ไซ
"นึกว่าจะตกซะแล้วแต่ไม่ตกแฮะ"บรู๊คกล่าว
"โป๊ก!!!"แฟรงกี้ทุบหัวซาเลย์ดิวิสัน
"บอกแล้วใช่ไหมอย่าโดดถอยหลัง!!!"แฟรงกี้ตะโกน
"เขาตัวสั่นใหญ่เลย"โรบินกล่าว
"ไม่ไหวแฮะ ไม่ยอมฟังที่พูดแล้ว"แฟรงกี้กล่าว"เดินไปก็แล้วกัน"
ข้างหน้ามีดาฟกรีนจำนวนมาก ทั้ง4ไม่รู้เหตุผลที่ซาเลย์ดิวิสันหยุด
ทั้ง4เดินไปข้างหน้าไม่สนใจกลิ่น
____________________
ทางด้านลูฟี่กับนามิกำลังขี่บิลลี่บินอยู่เหนือป่า
ขณะที่บิลลี่บินอยู่ก็เข้ามาใกล้ดาฟกรีนด้านล่างและเจอกลิ่นของมันเข้าไป
"เฟี้ยว!!!!"บิลลี่บินหนีขึ้นสูงอย่างเร็วทำให้นามิกรีดร้อง
ตอนนี้บิลลี่ขึ้นมาอยู่บนเกาะลอยฟ้าเล็กๆ ลูฟี่มองลงไปเห็นหมู่บ้าน
"หมู่บ้านนี่นา...แล้วก็มีต้นไม้ส่งกลิ่นอยู่รอบๆ"ลูฟี่สังเกต
"นั่นมันต้นไม้แบบเดียวกันกับที่อยู่รอบวังของชิกินี่ สงสัยเจ้านี่จะไม่ชอบกลิ่นต้นไม้ล่ะมั้ง"นามิกล่าว
"แกว๊ก"
"อย่างงั้นเหรอ?"ลูฟี่ถาม
เวลาต่อมาบิลลี่บินโดยที่เอาผ้าม้วนปิดจมูกไว้ มันยังได้พอจะรับไหว
"บางทีพื้นที่ที่ล้อมรอบด้วยต้นไม้นั่นอาจจะเป็นเขตปลอดภัยจากพวกสัตว์ร้ายก็ได้นะ"นามิกล่าว
"งั้นทุกคนก็อาจจะอยู่ที่นี่สินะ"ลูฟี่กล่าว
____________________
"ปลอดภัยดีสินะครับคุณนามิ!!!!"
"คิรัวร์คุง!!!"
เมื่อทั้งสองเข้ามาที่หมู่บ้านซันจิก็โผล่มาพร้อมพูดความรักงี่เง่าของมัน
ทางด้านนามิเข้ามากอดคิรัวร์ไว้ไม่ปล่อย
"หมอนี่ไม่เป็นไรอยู่แล้ว"เซียร์ยิ้มให้เธอเล็กน้อยแล้วนั่งลงด้วยความเพลีย
"ผมเป็นห่วงคุณจนนอนไม่หลับทั้งสัปดาห์เลยล่ะ"ซันจิพูดแล้วล้มลงไปนอนกรน
"เจ้าเนี่ยไม่ได้นอนจริงๆเหรอเนี่ย"อุซปกล่าว
ทันใดนั่นเขาก็ลุกขึ้นยืน
"แย่แล้ว ยังเหลือโรบินจังกับวีวี่จังนี่นา"ซันจิกล่าว
"โวยวายอยู่ได้แกเนี่ย"โซโลกล่าว
"แต่ก็ดีแล้วล่ะที่พวกนายปลอดภัยน่ะ"ลูฟี่กล่าว
ประตูบ้านด้านหลังเปิดออกมา
"อ๊ะ มีพวกมาเพิ่มด้วย"ชาวด์มองแล้วจะเป็นลมแต่แม่เธอจับลูกสาวไว้
"อ้าว มากันเมื่อไหร่เนี่ยเยอะแยะเชียว"แม่ของชาวด์พูด"ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็เข้ามาพักข้างในก่อนนะ"
"นามิเธอไปพักสักหน่อยสิ"คิรัวร์กล่าว
"คิรัวร์คุงฉันมั่นใจว่าสบายดี"นามิบอกเขา
"เป็นคำสั่งรองกัปตัน"คิรัวร์กล่าว"นายเห็นด้วยมั้ยลูฟี่?"
"เห็นด้วย!!!"ลูฟี่ตะโกนยกมือขึ้น
นามิยอมแพ้เดินเข้าไปพักในบ้าน
"ชาวด์ ไปขอใบชาจากข้างบ้านมาหน่อยเร็ว"
"ค่า!!!"
พวกเขาไม่รู้ว่าแมลงส่งภาพตัวใหญ่กำลังแอบซุ่มดูอยู่
______________________
ที่ฐานทัพของชิกิ เขาเห็นผ่านหน้าจอว่านามิกลับไปหาพรรคพวกแล้ว
"เจอแล้วครับท่านชิกิ
"แหม่ ถ้างั้นก็ออกไปต้อนรับต้นหนเรือของเรากันเลยดีมั้ยล่ะ ฮ่าๆๆๆ"
ชิกิเดินออกไป
____________________
โรบิน แฟรงกี้ วีวี่และบรู๊คอยู่ในบาร์เหล้าขนาดใหญ่ในพระราชวังและเต็มไปด้วยโจรสลัด
"ไม่เห็นเจ้าพวกนั่นเลย ว่าแต่โจรสลัดมารวมตัวกันขนาดนี้จะทำสงครามกันรึไง"แฟรงกี่กล่าว
บรู๊คดื่มชาอ้าปากค้าง
"ดูจากการที่ทุกคนมีเอเทอนอลโพสต์แสดงว่าคงจะมีใครบางคนนำทางพวกเขามา"
เด็กสาวเสิร์ฟบริการคนหนึ่งเดินผ่านมา
"อ้าว ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าขอดูกางเกงในหน่อยจะได้มั้ยครับ"
เด็กสาวยกเท้าเตะโครงกระดูกล้มลง
"ใครจะให้ดูยะ!!"
โรบินสังเกตเห็นขนสีขาวเหมือนปีกที่แขนเด็กสาว
"นี่เธอ ที่แขนนั่นน่ะ?"โรบินถาม
"อ้อ นี่เหรอ?"เด็กสาวมองขนนกสีขาว"คือว่าพวกฉันน่ะฝันอยากจะเป็นเหมือนนกน่ะ"
"นกเหรอ?"แฟรงกี้ทวน"แค่คิดอยากจะเป็นก็เป็นได้เลยงั้นเหรอ?"
"ฮึๆๆ"เด็กสาวยิ้มเดินไป
"เอ่อ ขอดูกางเกง....เปรี้ยง!!!"บรู๊คโดยเหยียบหัว
"พวกนายคือโจรสลัดหมวกฟางล่ะสิ พวกนายเองกับหัวหน้าชิกิและพี่น้องของเราสินะ"โจรสลัดกลุ่มหนึ่งที่เมาเหล้ากล่าว
"หา?"
"ใช่ ก็ตั้งใจอย่างงั้นแหละ"โรบินตอบไป"แต่ทำไมหัวหน้าชิกิถึงเรียกโจรสลัดมาเยอะแยะแบบนี้"
"ทำไมงั้นเหรอ นี่เธออย่าแกล้งโง่เลยน่า อ่านหนังสือพิมพ์แล้วไม่ใช่เรอะ"โจรสลัดคนนั้นหยิบหนังสือพิมพ์ออกมา"นี่ไง"
"นั่นมัน"
____________________
ที่หมู่บ้านของชาวด์ ทุกคนต่างยินดีเหมือนมีบางอย่างเกิดขึ้น
ชาวด์วิ่งมาที่บ้านผ่านกลุ่มหมวกฟางและบิลลี่ที่ต่างพักผ่อนอยู่
"คุณย่าคะ คุณแม่คะ ข่าวใหญ่คะ"
คิรัวร์ลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงชาวด์
เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่สังหรณ์ใจว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
ในบ้านแม่ได้ยินข่าวที่ชาวด์เอามาบอก
"ว่าไงนะ"
"จริงๆนะคะ คุณพ่อของชูจังกลับมาอยู่บ้านแล้ว เขาบอกว่าอีกไม่นานทุกคนจะกลับมา เราจะได้เจอคุณพ่อกับพี่แล้วล่ะ"
"จริงเหรอเนี่ย มันไม่ใช่ความฝันใช่ไหม?"ย่าเธอถาม
"ถ้าอย่างงั้นก็หมายความว่า"
"คะ ชิกิกำลังจะไปจากที่นี่และเขาก็จะพาพวกสัตว์ลงทะเลเป้าหมายด้วย ที่ทะเลอีสต์บลูน่ะ"
นามิเบิกตากว้างและนึกถึงข่าวในหนังสือพิมพ์
"งั้นเหรอ อีสต์บลูเป็นบ้านเกิดของพวกเธอเรอะ"
"สักวันเธอจะรู้เป้าหมายของฉันเอง ฉันรับประกันเลยว่าไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องคุกเข่าอ้อนวอนขอเข้าเป็นพวกของฉันอย่างแน่นอน"
"มาเป็นพวกของฉันเถอะนะแม่หนูน้อย ถ้าเป็นพวกของฉัน ขออะไรก็ได้ทุกอย่างนั่นแหละ"
"ไม่นึกเลยว่าพวกเขาจะรอดชีวิตกลับมาได้ มันเหมือนฝันจริงๆเลย"ย่ากล่าว
"นั่นสิคะ หนูเองก็อยากให้มันรีบไปที่อีสต์บลูเร็วๆจังเลยคะ"
นามิยังเงียบอยู่ ถ้าหากสัตว์พวกนั้นโดนส่งไปอีสต์บลู หมู่บ้านโคโคยาชิก็จะโดนทำลายและทุกคนจะตายกันหมด
"คิรัวร์คุง ลูฟี่"นามิลุกขึ้นเดินออกจากบ้าน
_____________________
ร้านเหล้าในฐานทัพชิกิ
"ใช่แล้ว นี่เป็นคำเตือนต่อกองทัพเรือและรัฐบาลโลกยังไงล่ะ"
"หมายความว่าเป้าหมายของหัวหน้าชิกิก็คือ.."โรบินพูด
"ทำลายล้างทะเลอีสต์บลูและพิชิตโลกยังไงล่ะ หลังจบงานฉลองคืนนี้ได้ยินว่าเขาจะส่งสัตว์พวกนั้นลงไปที่อีสต์บลูแล้วล่ะ"
"ถ้าทำอย่างงั้นละก็ผู้คนต้องล้มตายเป็นเบือแน่"
"ไม่เป็นไรหรอก เพื่อให้รัฐบาลโลกยอมจำนนยังไงล่ะ"โจรสลัดกล่าว และคนอื่นพูดตาม
"เรารับคำชวนจากคนที่ยิ่งใหญ่แบบนี้เชียว"
"ก็นั่นน่ะสิ มาดื่มกันอีกแล้วนึง ดื่ม!!!"
"เฮ้ พวกนาย"โจรสลัดคนนึงบอกกลุ่มหมวกฟางทั้ง4"สารรูปแบบนั้นเข้าร่วมงานฉลองไม่ได้หรอกนะ แต่งตัวให้เป็นทางการหน่อยสิ"
"ให้ถูกกาละเทศะสินะเข้าใจแล้วล่ะ"โรบินกล่าว
"เห็นบอกว่าคืนนี้จะมีโชว์อะไรบางอย่างให้ดูด้วย"
"โชว์อย่างงั้นเหรอ?"
"ก็การทำลายหมู่บ้านเพียงหนึ่งเดียวของคนบนเกาะนี้ไงล่ะ"
"ทำลายหมู่บ้านคนบนเกาะนี้"โรบินคิด
_______________________
นามิออกมาข้างนอกแต่ไม่เจอเพื่อนเธอเลยสักคน
"คิรัวร์คุง ทุกคน"นามิมองหาเพื่อนเธอ
"อย่าเข้ามา"เสียงคิรัวร์ดังขึ้น
"ถอยไปซะนามิ"ลูฟี่สั่ง
นามิเห็นเพื่อนเธอทุกคนยืนอยู่บนเขา และเหนือขึ้นไปก็มีชิกิยืนอยู่
"แม่หนูน้อย จ๊ะเอ๋"ชิกิกล่าว
"ชิกิ!!"
"ใจร้ายจังเลยนะแม่หนูน้อย แอบออกมาก็ไม่บอกกันสักคำ ฉันน่ะปวดใจมากรู้ไหม"ชิกิกล่าว
"หุบปากเลยนะเจ้าบ้า แกนั่นแหละบังอาจหลอกพวกเราแล้วเอาตัวคุณนามิไป"ซันจิกล่าว
"ฮ่าๆๆๆ ผู้หญิงดีๆแบบนั้นจะห้ามไม่ให้ฉันเอาตัวมาได้ยังไงกันเล่า ถ้าไม่อยากให้เอามาก็คุ้มครองดีๆสิ แต่ที่จริงฉันว่าผู้หญิงคนนั้นน่าจะเป็นฝ่ายไม่อยากแยกตัวไปจากฉันมากกว่านะ จริงไหมจ๊ะแม่หนูน้อย"
"หนอยแก..."ซันจิกล่าว
"นี่แก"คิรัวร์ตะโกน"แกพยายามชิงตัวแฟนฉันไป ก็เตรียมตัวตายได้เลย!!!"
"อ้อเหรอ แล้วแกจะทำยังไง?"ชิกิถาม
"ก็เผาแกน่ะสิ!!!!"คิรัวร์ตะโกน
"ลุยเลย!!"ลูฟี่ตะโกน
จากนั้นโจรสลัดทั้ง8คนต่างบุกเข้าหาราชสีห์ทองคำ
"คิรัวร์คุง"นามิกล่าว
"ฮ่าๆๆ ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูสิ"ชิกิหัวเราะเยาะ
"ท่าเคียวยางยืด!!!!"ลูฟี่ยืดแขนเข้ามาชกแต่ชิกิโดดหลบไป
"ท่าไม้ตายกระสุนวิหคเพลิง"
"พร72ประการ!!!"
"เท้าวายุ เขี้ยวมังกร!!!"
"วอลคาโน!!!"
อุซป โซโล คิรัวร์และเซียร์ต่างโจมตีเข้าไปแต่ชิกิฟาดขาสกัดปัดทิ้งไปด้วยดาบของเขา
"อาร์มพ้อยต์"ช็อปเปอร์ร่างใหญ่เข้ามาด้านหลังชิกิและยกกีบมือขึ้น
"เพลงหมัดโรเซโอ!!!!"ช็อปเปอร์กระแทกมือเข้าใส่หลังชิกิ
ซันจิโดดขึ้นมาหาชิกิ
"ลูกเตะเนื้อหน้าอก"
ซันจิยกเท้าเตะที่หน้าอกชิกิ แต่เขายกมือมารับได้
"ประสานงานกันได้ดีนี่ ไม่ใช่เล่นเลยนะที่ถึงกับทำให้ฉันต้องใช้มือได้"ชิกิแสยะยิ้ม"แต่ว่าถ้ามือยื่นออกมาแล้วไม่มีการหดกลับเข้าไปหรอกนะ"
"แย่แล้ว"
"เริ่มจากแกก่อนเลยก็แล้วกัน"ชิกิกล่าว
"จรวดยางยืด!!!!"ลูฟี่จับหินยักษ์พุ่งเข้ามากระแทกชิกิกระเด็นปล่อยซันจิลงพื้นไป
"กำลังคุยอะไรกันอยู่รึเปล่า?"ลูฟี่ถาม
"เปล่านี่"
ทั้งสองลงพื้นแล้วกลุ่มหมวกฟางต่างวิ่งมารวมกัน
ชิกิมองกลุ่มหมวกฟางอย่างรำคาญ เขาไม่มีวันยอมให้เด็กเมื่อวานซืนชนะเขาได้
"คิดว่ารุกกี้อย่างพวกแกสู้กับฉันได้อย่างสูสีงั้นเหรอ? เดี๋ยวจะจัดการพร้อมกันหมดเลย"
ชิกิขยับมือ
จากนั้นกำแพงดินใหญ่ก็โผล่ขึ้นมาจากพื้นล้อมรอบกลุ่มหมวกฟางยกเว้นนามิไว้
ชาวด์มองดูจากหน้าต่างเห็นพื้นดินพุ่งขึ้นมาแล้วเป็นลม แม่เธอวิ่งมาและตกใจเหมือนกัน
"ราชสีห์คำราม พลิกแผ่นดิน!!!"
กำแพงดินปรากฎเป็นหัวราชสีห์ยักษ์จะเข้าโจมตีเขาจากรอบด้าน
"หมัดปืนกลยางยืด"ลูฟี่ยกหมัดชกเปิดทางไปหาชิกิ
"ฉันจัดการเอง!!!! ย๊ากกกก!!!!!"
กลุ่มหมวกฟางมองดูร่างหมาสีดำยักษ์3หัวปรากฎเป็นร่างหมายักษ์สีดำสามหัว
"กรร!!!!!"เซอร์เบอรัสร้องคำราม
"พวกแอตแลนติสเรอะ เฮอะ"ชิกิแค่แปลกใจนิดหน่อย
"โฮก!!!!!"คิรัวร์พุ่งลอยมาทางนี้
วิชาลับแอตแลนติส แยกเงา
ตัวคิรัวร์ที่บินพุ่งใส่ชิกิแยกเป็น2คนและเริ่มสะบัดตัวสร้างลมหมุน
"ท่าไม้ตายดาวหางแอตลาส"
"กระสุนสายฟ้ามังกร1ล้างโวลต์"เซียร์ยิงธนูที่ชาร์จพลังสายฟ้าเข้าไป
ธนูกลายสภาพเป็นลำแสงสายฟ้ารวมกับกระสุนแอตลาสของอุซปเป็นกระสุนมังกรหลายหัว
"บุกได้ดี แต่เปล่าประโยชน์"ชิกิพุ่งมาด้านหน้าหลบกระสุนสายฟ้า
"เขี้ยวเพลิงประสานเขี้ยววารี!!!!"
คลื่นพายุประสานพลังกันกระแทกใส่ชิกิ และผลจากไฟกับน้ำปะทะกันในที่สุด
"ตูมมมมมมมมม!!!!!"
เกิดระเบิดใหญ่โตทำให้สายลมพัดอย่างรุนแรง
ชิกิยกมือรับไว้และมือของเขากลายเป็นสีดำสนิท
"ไม่เบานี่ ถึงกับทำให้ฉันใช้ฮาคิได้"
"ฮาคิ?"คิรัวร์เลิกคิ้ว ตอนนี้เขาเหลือแค่ร่างจริง
"อย่างพวกแกน่ะไม่มีค่าพอให้ฆ่าหรอก"ชิกิพูดแล้วยกหมัดฮาคิอัดใส่คิรัวร์
"เกล็ดเงือกมังกร"คิรัวร์ยกแขนที่ปรากฎเกล็ดสีทอง
"ไม่มีประโยชน์"
"ตูมมมมม!!!!!"ชิกิชกใส่แขนคิรัวร์เกล็ดมังกรแตกไป
"อ๊ากกกกก!!!!"คิรัวร์โดนต่อยทีเดียวกระเด็นร่วงมากลับร่างเดิมกระแทกลงพื้น
"คิรัวร์!!!!"
จากนั้นเหล่าสิงโตดินยักษ์ก็พุ่งเข้าปกคลุมพวกเขารอบด้าน
"เกียร์--"
มันช้าไปลูฟี่ก็โดนกลืนหายไปด้วย
ดินยักษ์ก่อตัวเป็นภูเขาหินคล้ายเถาวัลย์สูงใหญ่ขังทุกคนไว้ข้างในดิน
"คิรัวร์คุง!!!!"นามิร้อง วิ่งมามองดูลูฟี่ โซโล ซันจิ เซียร์ ช็อปเปอร์ อุซป แม้แต่คิรัวร์ก็ติดอยู่ในเขาหินยักษ์หน้าเธอ
ตลอดเวลาที่เธอรู้จักพวกเขา เธอเชื่อว่าไม่มีใครจัดการพวกเขาได้ เหล่า5สัตว์ประหลาดประจำกลุ่มล้วนแข็งแกร่ง โดยเฉพาะแฟนของเธอ
"ทุกคน!!!!!"
"ฮ่าๆๆๆๆ"ชิกิลงพื้นเดินเข้ามา
"หลับอยู่ในดินไปสักพักเถอะนะ เจอพวกคิดเองเออเองนี่เหนื่อยใจจริงๆ ทั้งที่เธออุตส่าห์เข้าใจทุกอย่างและกำลังจะมาอยู่ข้างฉันแล้วแท้ๆ"
"เรื่องที่อีสต์บลูก็เป็นฝีมือนายสินะ?"นามิถาม
"ใช่แล้ว"
"อย่าทำอะไรพวกพ้องของฉันและอีสต์บลูไปมากกว่านี้นะ!!!!"
ชิกิเอาซิการ์ออกมาปัดทิ้งลงพื้น
"ข้ามขั้นตอนไปแล้ว บอกแล้วนี่ว่าถ้าเป็นพวกฉัน ขออะไรฉันให้ทุกอย่าง"
นามิเงียบไป
"อันตรายเพียงหนึ่งเดียวของฉันคือไซโคลนนั้น ดังนั้นฉันถึงต้องการต้นหนเรือที่เก่งๆ เรื่องนั้นเธอเองก็น่าจะรู้ดีนี่"
นามิเอามือจับกำไลที่ได้จากโนจิโกะ
"ของดูต่างหน้าเหรอ?"
"อย่าพูดบ้าๆนะ นี่เป็นกำไลที่พี่สาวฉันให้ตอนออกจากบ้านมา"
นามิเงียบไปพักนึง
"ถ้าหากฉันยอมเข้าเป็นพวกของนาย นายจะไม่ทำอะไรอีสต์บลูใช่ไหม?"
"ฮ่าๆๆ แน่อยู่แล้ว เพราะฉันจะให้ความสำคัญกับพวกพ้องมากกว่าอะไรทั้งหมด ถ้าเป็นบ้านเกิดของพวกพ้องฉันก็ไม่ทำอะไรกับมันอีก"
"อย่าพูดอะไรบ้าๆได้ไหมนามิ"
นามิได้ยินหันไปมองอุซปที่ยังมีสติอยู่
"อุซป"
"ยังไม่หมดสติอีกเรอะ"
"เธอคงไม่คิดจะขายตัวให้เจ้านั้นเพื่อบ้านเกิดหรอกนะ ทำตามใจชอบแบบนั้นน่ะลูฟี่ไม่ให้อภัยแน่ และคิรัวร์จะฟันแกเป็นชิ้นๆเลย"
"ฟันเป็นชิ้นๆเหรอ หมายความว่ายังไงไอ้หนู"ชิกิถาม"ท่าทางแกจะยังไม่รู้สถานภาพของตัวเองนะ!!!"
ก้อนหินขนาดใหญ่อยู่เหนือเขาหินยักษ์เตรียมทับพวกเขาทุกคน
"เดี๋ยวก่อน"นามิร้อง"ฉันเข้าใจสถานภาพของฉันดี อย่าทำอะไรพวกของฉันเลยนะ"
"งั้นขอฟังคำตอบหน่อย แม่หนูน้อย"ชิกิกล่าว
"อุซปมันไม่มีทางอื่นแล้วล่ะ ฉันจะปกป้องอีสต์บลูเอง เพราะฉะนั้นออกเดินทางต่อไปอย่างวางใจเถอะ"
"ไม่ได้นะนามิ หยุดพูดนะ"
"ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ไม่ว่าอะไรฉันก็หยุดได้ทั้งนั้นแหละ"
"ไม่ได้นะ หยุดพูดซะทีเถอะ ทำแบบนั้นไปน่ะแล้วใครจะได้--"
"ตึง!!!"ก้อนหินกระแทกใส่อุซปให้หมดสติไป
"อุซป!!!"
"ไอ้หนูนี่พูดมากจริงๆให้ตายสิ เอาล่ะแม่หนูน้อยจะตอบได้หรือยัง?"
"ฉันจะยอมเข้าเป็นพวกของนาย"
"ยอมเป็นเหรอ?"ชิกิพูด
นามิกัดฟัน เธอรู้จักมันดีตั้งแต่ตอน8ขวบที่เธอเข้าร่วมกับอารอน เธอคุกเข่าลงและก้มหัว
"ได้โปรดให้ฉันเป็นพวกของคุณเถอะ"
"ฮ่าๆๆ ยินดีต้อนรับต้นหนเรือผู้แสนเก่งกาจ การได้รู้จักศัตรูที่ไม่มีทางเอาชนะได้ก็ช่วยให้ฉลาดขึ้นนะ ฮ่าๆๆ"
โทนไดอันอันเดิมของชิกิลอยมาตรงหน้านามิ
"ไอ้ฉันก็ไม่ใช่โจรลักพาตัว โลกแห่งโจรสลัดยังมีมนุษย์ธรรมอยู่ ฝากคำอำลาให้เหล่าพวกพ้องที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาซะหน่อยสิ"
นามิหยิบไดอัลแล้วลุกขึ้นพูดใส่โทนไดอัลทั้งน้ำตาที่ไหลออกมา
_____________________
ค่ำคืนมาเยือนเมื่อนามิพูดใส่โทนไดอัลจบ
"เป็นคำอำลาที่ยอดมาก พวกพ้องของเธอก็คงยอมรับได้ ถ้าหากว่าพวกมันเอาชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้ละนะ"
นามิวางโทนไดอัลลงพื้นและชิกิเตรียมจะไปจากที่นี่
"เดี๋ยว พาฉันไปหาคิรัวร์คุงก่อนไป...แค่ครั้งสุดท้าย"
ชิกิรำคาญแต่ก็พยักหน้าเข้าใจ
ชิกิใช้พลังยกหินใต้เท้านามิให้ลอยขึ้นไปหาคิรัวร์ที่หมดสติอยู่ในช่องหินเขา เธอจับหน้าของรองกัปตันไว้
"คิรัวร์คุง"นามิร้องไห้ออกมา"ฉันรู้ว่าเธอคงไม่ได้ยินฉันหรอก แต่ฉันอยากให้เธอรู้ว่าฉันขอโทษ ฉันหวังว่าเธอและคนอื่นๆจะเข้าใจ"
นามิจูบปากของคิรัวร์อย่างหนักไม่ต่างจากทุกครั้งที่ได้นอนด้วยกัน แต่เป็นจูบที่เศร้ามาก
เธอรู้สึกปวดร้าวหัวใจยิ่งกว่าที่คิด
ขณะเดียวกันในวังของชิกิ ด็อกเตอร์อินดิโก้ก็เห็นทุกอย่าง
"เอาล่ะทุกคนเข้าประจำที่ เริ่มดำเนินการตามแผนได้"
__________________
ลูกน้องของชิกิถอนต้นดาฟกรีนรอบหมู่บ้านออก
__________________
ชิกิใช้พลังยกหินยักษ์ลอยพาเขากับนามิกลับวัง
__________________
กอริลลาหอนและทุบอกส่งเสียงคำราม
เหมือนช็อปเปอร์ที่สัตว์จะเข้าใจภาษาสัตว์ด้วยกัน เหล่าสัตว์กลายพันธ์จากทุกเกาะต่างมุ่งหน้าไปยังที่แห่งเดียว
หมู่บ้านบนเกาะนี้
__________________
ชิกิเข้ามาในห้องมอนิเตอร์และนั่งลงบนบัลลังก์
"กลับมาแล้วเหรอครับ"
"เออ"ชิกิพูดพลางพ่นควันซิการ์"นี่ทำอะไรอยู่น่ะเข้ามาสิ
นามิเข้ามาในชุดเดรสสีดำและขนนกสีชมพู
"ฮ่าๆๆ ยิ่งมองก็ยิ่งงามนะแม่คนนี้ ดูสิ เธอตัดสินใจถูกแล้วล่ะ จงดีใจให้เต็มที่เถอะ"
นามิมองดูภาพ และเธอก็เหล่าสัตว์กลายพันธุ์บุกเข้าทำลายหมู่บ้านของชาวด์ ชาวบ้านต่างหนีเอาตัวรอด
________________
ชาวด์ แม่และย่าก็พยายามวิ่งหนี
ชาวด์หันกลับไปมองหมู่บ้าน ชิกิให้ความหวังกับพวกเธอก่อนจะทำให้สิ้นหวัง
เธอหันไปเห็นเขาหินยักษ์คล้ายเถาวัลย์ที่พวกลูฟี่อยู่
_________________
เหล่าโจรสลัดมองดูจากฐานลอยฟ้า
"โอ้โหสุดยอด สัตว์ประหลาดมันถล่มหมู่บ้านใหญ่เลย"
"ท่านชิกิทำแต่เรื่องบิ๊กๆทั้งนั้นเลย"
"ความบันเทิงใจ แค่โค่นดาฟกรีนของหมู่บ้านทิ้งเท่านั้น"ชิกิกล่าว
"ฉันไม่สนใจ ขอกลับห้องก่อน"นามิเดินออกจากห้อง
"อะไรกัน นึกว่าจะแสดงอารมณ์มากกว่านี้ซะอีก"
______________________
แฟรงกี้ บรู๊ค วีวี่และโรบินมาถึงหมู่บ้านที่เหลือแต่ซาก
"โธ่เว้ย มาไม่ทันการเหรอเนี่ย"แฟรงกี้กล่าว
"เหมือนที่เห็นในหนังสือพิมพ์เลยนะ"
"อีกไม่นานอีสต์บลูก็ต้องเป็นแบบนี้เหมือนกัน"วีวี่กล่าว
"แฟรงกี้"โรบินกล่าว"รีบหาคิรัวร์คุง ลูฟี่และทุกคนเถอะ"
"โอเค"แฟรงกี้เริ่มขับมอเตอร์ไซไปภายในหมู่บ้าน
"เจ้าหมวกฟาง ถ้าอยู่ก็ขานตอบด้วยนะ"
"คุณลูฟี่!!!!"บรู๊คร้อง
"คิรัวร์คุง!!!!"วีวี่ตะโกน"ถ้าอยู่ก็ตอบด้วย!!!!"
ทั้ง4คนมาถึงหน้าเขาหินยักษ์คล้ายเถาวัลย์
"นี่มันอะไร?"โรบินถามขณะแฟรงกี้หยุดและทุกคนลงมาดู
พวกเขาพบลูฟี่ โซโล ซันจิ เซียร์ อุซป ช็อปเปอร์และคิรัวร์ฝังอยู่
"เจ้าหมวกฟาง นามิคาเสะ"แฟรงกี้เห็นว่าสองคนที่เก่งสุดโดนจัดการ
"คุณลูฟี่"บรู๊คร้อง
"คิรัวร์คุง คุณเซียร์!!!"วีวี่ร้อง
"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"แฟรงกี้ถาม
"รีบขุดพวกเขาออกมาเถอะ"โรบินกล่าว ทุกคนรีบวิ่งไปพาพวกคิรัวร์ออกมา
_______________
หลังจากนั้นหลายนาที คิรัวร์และคนอื่นๆต่างออกมาจากเขาหินและโรบินอธิบายทุกอย่างให้ฟัง
"ชิกิคือตัวการของเรื่องที่เกิดขึ้นที่อีสต์บลูเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ใช่"
"มันคิดจะใช้สัตว์ประหลาดพวกนั้นถล่มบ้านเกิดของเราให้ราบเหรอ"ซันจิกล่าว"บ้าเอ๊ย เห็นคนเป็นของเล่นรึไง"
ขณะนั้นช็อปเปอร์กำลังรักษาแผลให้อุซป
"นามิน่ะยอมติดตามชิกิไปเพื่อปกป้องบ้านเกิด นามิเขาช่วยพวกเราเอาไว้"
คิรัวร์กำหมัดแน่นเมื่อแฟนเขาโดนชิงตัวไป
ตอนนั้นเองช็อปเปอร์ก็สังเกตเห็นชาวด์และแม่กับย่าเธอ
"อ๊ะ ชาวด์ ปลอดภัยดีเหรอเนี่ย"ช็อปเปอร์กล่าว
"อื้อ"ชาวด์พยักหน้า
"เราน่ะหลบไปซ่อนในห้องใต้ดิน"แม่ชาวด์กล่าว"ว่าแต่เรื่องที่พูดเมื่อกี้ ทะเลอีสต์บลูแห่งนั้นน่ะเป็นบ้านเกิดของพวกเธอเองเหรอ?"
ลูฟี่พยักหน้า
"เด็กคนนั้นก็เกิดที่ทะเลแห่งนั้นเหรอ?"
"ใช่แล้ว"ลูฟี่ตอบ
"นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ต่อหน้าเด็กคนนั้นฉันดังพูดว่าอยากให้ชิกิไปที่อีสต์บลูเร็วๆน่ะ ทำไมฉันถึงพูดเรื่องโหดร้ายแบบนั้นออกไปได้นะ"
"หนูก็พลอยดีใจที่มันจะไปเหมือนกัน"
จากนั้นคิรัวร์ก็สังเกตเห็นโทนไดอัลในมือชาวด์
"ชาวด์ เอาไอ้นั่นมาจากไหน?"
"นี่เหรอ หนูเก็บมาจากแถวนี้น่ะคะ"
"ขอฉันดูหน่อยได้ไหม"คิรัวร์เดินมาหยิบโทนไดอัล ขณะที่ลูฟี่คุยกับชาวด์
"พวกเธอนี่ยอดเลยนะชาวด์ ทั้งที่หมู่บ้านของตัวเองโดนทำลายจนเละเทะก็ยังเป็นห่วงความรู้สึกของนามิ คนที่จิตใจอ่อนโยนอย่างพวกเธอฉันพึ่งจะเคยเจอ พวกเธอไม่ได้โหดร้ายสักนิด คนที่โหดร้ายคือชิกิต่างหาก เดี๋ยวฉันจะไปจัดการกระทืบมันเอง ไม่ต้องร้องไห้"
ตอนนี้ทุกคนต่างมุงดูโทนไดอัลในมือคิรัวร์
"อะไรน่ะโทนไดอัลนี่"
"ใช่"คิรัวร์พูดแล้วกด
"ยกโทษให้ฉันด้วยนะที่จากทุกคนไปโดยไม่ได้ร่ำลา"
"นั่นเสียงนามินี่นา"
"ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นต้นหนเรือให้กับพวกชิกิ เพราะชิกิเป็นโจรสลัดในตำนานถึงแม้พวกลูฟี่จะสู้ยังไงก็ไม่มีทางชนะ แม้แต่เธอคิรัวร์คุง ถ้าเธอไล่ตามมาเพื่อช่วยฉันละก็เท่ากับเอาชีวิตมาทิ้งเปล่าๆ"
"นามิ"วีวี่กล่าว
คิรัวร์ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ ขณะที่ลูฟี่ตัวสั่นระริก
"ขอฝากไว้แค่นี้..."
"นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!"ลูฟี่ตะโกน
คิรัวร์กับช็อปเปอร์ที่หูดีกว่าคนทั่วไปต้องปิดหู อุซปถอยห่างกลัวลูฟี่ตอนนี้ ก่อนจะสะดุ้งถอยจากคิรัวร์ที่ยังเงียบแต่แผ่รังสีอำมหิต
"อะไรของยัยนั่น ทิ้งข้อความแบบนี้ไว้เนี่ยนะ"ลูฟี่ตะโกน
"ใจเย็นไว้ก่อนน่า"อุซปกล่าว
"หาว่าพวกเราไม่มีทางชนะหรอก ทำตามใจชอบแล้วยังพูดแบบนี้อีก!!!!"ลูฟี่ตะโกนหันไปมองคิรัวร์"เฮ้ย คิรัวร์ นายก็....เฮือก!!!!"
ลูฟี่สะดุ้งเช่นเดียวกับหลายคนที่ถอยห่างจากคิรัวร์ที่โกรธจัด ยกเว้นโรบินกับเซียร์ที่รู้ว่าเขาไม่ทำร้ายพวกเธอแน่ ดวงตาสีอำพันกลายเป็นวาวโรจน์คมกริบดุจสัตว์ป่า มือกลายเป็นกรงเล็บเพราะคุมอารมณ์ไม่ค่อยอยู่
"หุบปาก"คิรัวร์สั่ง
"ครับ"ลูฟี่ผงกหัว"โธ่เว้ย!!!"
ลูฟี่เดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย คิรัวร์มองโทนไดอัล
"นี่คิรัวร์ เปิดให้ฟังอีกทีซิ"ซันจิกล่าว
ลูฟี่พุ่งอัดหมัดใส่หินเขายักษ์ ขณะที่ทุกคนฟังโทนไดอัลอีกครั้ง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น