Empire Online ภาค มหาสงครามดาวเบสเทีย

ลำดับตอนที่ #160 : ตอนที่ 39 ขึ้นฝั่งทวีปไกอาและความต้องการของอาเรส(แก้ไข)

ตอนที่ 39

 

     เรือค้าทาสที่ดาร์คใช้กำลังยึดมาแล่นตรงไปยังทวีปไกอา 2วันมาแล้วที่ลอยอยู่กลางทะเล เพราะเรือลำนี้ไม่ได้เร็วเหมือนเรือมาเรียน่า แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องเสบียง เพราะในเรือลำนี้มีอาหารอยู่เต็มเกินพอสำหรับคนทั้งลำเรือ

 

     ช่วงตลอดสองคืนตอนที่จะนอน 4สาวตกลงกันไม่ได้ว่าจะนอนยังไงเมื่อกราบรีเอลมานอนด้วยอีกคน เฟนีย่าก็อยากแกล้งดาร์คเลยเสนอให้เพิ่มบนตัวดาร์คให้เค้าอยู่ตรงกลาง แต่แบบนั้นเขาคงโดนทับตายแน่นอน เทียแมทก็เสนอว่านอนทับดาร์คในแนวขวางแทน แต่ก็แก้ปัญหาเรื่องน้ำหนักไม่ได้ ข้อเสนอนี่ก็ตกไป

 

     ในที่สุดแล้วปัญหาเรื่องนอนก็คลี่คลายด้วยข้อเสนอของโอริว โดยให้พวกเธอแต่ละคนกอดแขนขาดาร์คนอนคนละข้าง ซึ่งกลิ่นตัวดาร์คออกจะหอมด้วยซ้ำจึงไม่มีใครบ่นสักนิด แต่แน่นอนว่าระหว่างนอนก็มีบางคนมาขึ้นคร่อมหรือเอาหัวมาซบอกเช่นกัน อย่างตอนคืนแรกก็เป็นกราบรีเอลที่พอคนอื่นหลับไปแล้วเธอก็เข้ามาซบอกและเลียนมของเค้าทันที เขาก็ร้องครางไม่หยุด แต่เทียแมทตื่นขึ้นมาเห็นแล้วอาละวาด ดาร์คเลยไม่โดนมากไปกว่านั้น

 

     แต่คืนที่2หนักกว่าซะอีก เทียแมทที่หงุดหงิดจากคืนแรกก็กอดตัวดาร์คไว้แน่นอย่างจงใจ แต่โดนเฟนีย่าซึ่งตื่นอยู่จัดการสับคอจากด้านหลังให้สลบไป จากนั้นเฟนีย่าก็ขึ้นคร่อมดาร์คและเริ่มจูบเข้าที่ซอกคอและเลียทันที เป็นการเอาคืนคราวก่อนที่ดาร์คทำเธอไว้ โอริวที่ตื่นขึ้นมากลางดึกอีกคนเห็นเฟนีย่ากำลังเลียซอกคอขาวๆของดาร์คก็คิดจะห้าม แต่เฟนีย่าเอ่ยปากชวนเล็กน้อยเธอก็ทำอีกข้างนึงร่วมด้วย ดาร์คร้องครางไม่หยุดผ่านไปสัก1ชั่วโมง พวกเธอถึงจะผล่อยหลับไปในสภาพนั้น

 

     "ดาร์ค ตื่นได้แล้ว"เทียแมททั้งปลุกเรียกทั้งเขย่าตัวดาร์คให้ตื่น แต่เขาไม่ตื่นสักที เฟนีย่ากับโอริวรู้ว่าดาร์คอดหลับอดนอนจากที่พวกเธอทำกับพวกเค้าเมื่อคืน จึงไม่แปลกที่ดาร์คจะไม่ตื่นนอนง่ายๆ สองมังกรก็แอบหัวเราะคิกคักโดยที่เทียแมทกับกราบรีเอลไม่รู้อะไร

 

     "ดาร์คไม่ตื่นซักที เราใกล้จะถึงทวีปไกอาแล้วนะ"เทียแมทหันไปหาสามสาว เพราะเธอไม่อยากปลุกดาร์คด้วยวิธีรุนแรง เช่นจับโยนลงจากเตียง เอาน้ำเย็นมาสาดใส่ อะไรทำนองนี้

 

     "เมื่อวานดาร์คคงจะนอนไม่พอละมั้ง หรือเพราะมีใครบางคนกอดดาร์คแน่นเกิน"เฟนีย่าหันไปมองเทียแมทแล้วเธอหลบสายตาทันที เพราะตนไปกอดดาร์คแน่นแต่ผล่อยหลับไป เฟนีย่ายิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นว่าเทียแมทไม่รู้ว่าเธอเป็นคนทำให้เทียแมทสลบไป ก่อนจะเอ่ยขึ้น

 

     "เวลาแบบนี้ถ้าจะใช้ไม้อ่อนปลุกเขาละก็ คงต้องปลุกด้วย..จุมพิต"เฟนีย่ากล่าวขึ้น เหมือนโยนระเบิดเข้าใส่กลางวงของเหล่าสาวๆ

 

     "จุมพิต!!"เทียแมท โอริว และกราบรีเอลพูดขึ้นมาพร้อมกัน แล้วหันมามองหน้ากันว่าใครจะเป็นคนจูบดาร์ค

 

     "ถ้างั้นข้าเป็นคนทำเองละกันเพราะข้าต้องรับผิดชอบ เมื่อวานนี้ข้ากอดเขาแน่นไปหน่อยคงทำให้เขานอนไม่หลับ"เทียแมทเสนอตัวเป็นคนแรกพร้อมทั้งยกเหตุผลมาอ้างทันที ทำให้สาวๆทั้งสามมองมา เพราะพวกเธอก็อยากเป็นคนทำเหมือนกัน

 

     "เทียแมทไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดกับเรื่องนี้หรอกค่ะ ข้า..จะ..จะเป็นคนทำเอง"โอริวพูดด้วยน้ำเสียงอายๆ มองดาร์คที่กำลังหลับแล้วหน้าขึ้นสี

 

     "ข้าจะเป็นคนจุมพิตท่านดาร์คเอง"กราบรีเอลพูดเสียงดัง เพราะอยากทำคะแนนให้ดาร์คหันมาหลงตนบ้าง โอริวก็เอาแต่กุมมือบิดกันไปมาเพราะความอาย กราบรีเอลกับเทียแมทจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ถ้านี่เป็นการ์ตูนคงมีสายฟ้าแล่นออกมาเสียดสีกันแล้ว

 

     "ไม่ต้องแย่งกันหรอก จุมพิตดาร์คพร้อมกันเลยดีกว่า ดาร์คจะได้ยิ่งดิ้นน่ารักไง"เฟนีย่าพูดขึ้นเป็นการแก้ปัญหาทะเลาะเบาะแว้ง ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วยกับข้อเสนอของมังกรไฟสาว เวลานี้ทั้ง 4 สาวเลยนั่งล้อมดาร์คที่กำลังหลับเพื่อเตรียมจะปลุกให้ตื่นจากโลกแห่งความฝัน ทั้ง 4 คนค่อยๆก้มหัวลงไปใกล้ใบหน้าของดาร์ค แต่ทันใดนั้นเอง...

 

     "ก๊อกๆๆ.."เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้4สาวหันไปมองที่ประตูทันที

 

     "ดาร์คนายตื่นรึยัง เราเห็นทวีปไกอาแล้ว อีกไม่เกิน2ชั่วโมงน่าจะถึงท่าเรือ"เสียงยูกิดังเข้ามา ทำให้ดาร์คตื่นขึ้นมาแล้วกระพริบตาถี่เพื่อปรับสายตาให้ชิน แล้วก็เห็น4สาวจ้องหน้าเค้าอยู่

 

     "ตื่นแล้ว ขอแต่งตัวก่อน"ดาร์คพูดแล้วกวาดสายตามองพวกเธอแต่ละคน จ้องเขม็งใส่เฟนีย่า โอริว รวมถึงเทียแมทด้วย

 

     "ตื่นแล้วเหรอ"เฟนีย่าทักทายดาร์คด้วยสีหน้าเสียดายโอกาสทอง

 

     "สวัสดีตอนเช้าค่ะท่านดาร์ค"กราบรีเอลยิ้มทักทายดาร์ค

 

     "สวัสดีตอนเช้าค่ะ..ท่านดาร์ค"โอริวพูดด้วยน้ำเสียตะกุกตะกักและเขินอาย เพราะเมื่อวานเธอดังร่วมมือกับเฟนีย่าลวนลามดาร์ค หวังว่าเขาจะไม่โกรธมาก เพราะตอนนั้นอารมณ์มันพาไป

 

     "รีบไปอาบน้ำได้แล้วดาร์ค เหลือแต่เจ้าคนเดียว"เทียแมทที่อารมณ์เสียอย่างหนักที่มีมารคอหอยมาขัดขวาง ดาร์คลุกจากเตียงเดินไปเข้าห้องน้ำทันที แต่ตอนที่จะปิดประตูก็พูดกับสาวๆซะก่อน

 

     "เรื่องเมื่อคืนนี้ ผมเอาคืนแน่"ดาร์คพูดเสียงแน่วแน่แล้วปิดประตูห้องน้ำไป กราบรีเอลเป็นคนเดียวที่ไม่รู้ว่าดาร์คพูดเรื่องอะไร ก่อนที่เฟนีย่าจะอธิบายให้เธอฟัง เทียแมทโกรธเมื่อรู้ว่าเฟนีย่าทำให้เธอสลบไป กราบรีเอลก็โกรธที่โดนทั้งสามตัดหน้าไป

 

     หลังจากที่ดาร์คแต่งตัวเสร็จแล้ว พวกดาร์คเดินออกมาจากห้องเข้ามาในโรงอาหาร ก็เห็นพวกลูเซียสทั้ง4คนนั่งทานอาหารเช้าอยู่กันพร้อมหน้า ไม่ทันไรพวกกุ๊กก็นำอาหารมาเสิร์ฟให้บนโต๊ะ

 

     "อีกไม่นานเราจะไปถึงทวีปไกอาแล้ว นายจะทำอะไรก่อน เก็บระดับเพิ่มงั้นเหรอ"ลูเซียสถาม

 

     "ก่อนที่จะคิดถึงเรื่องเก็บระดับเพิ่ม หาทางหนีออกไปจากเมืองท่าก่อนดีกว่า"แคทพูดแทรกขึ้นมา แล้วขยายภาพให้ทุกคนดูหน้าจอ กลุ่มผู้เล่นจำนวนมากจากพวกสหพันธ์ใหญ่ๆกำลังล้อมท่าเรือที่พวกเขากำลังจะเข้าเทียบท่าอยู่ ในตัวเมืองและนอกเมืองก็มีคนของสหพันธ์อยู่กันเต็มไปหมด แถมมีการตรวจค้นผู้เล่นทุกคนที่ลงจากเรืออีกด้วย ยูกิเลยเปิดหน้าต่างข่าวสารขึ้นมาดูทันที

 

     @เมื่อไหร่เจ้าดาร์คมันจะมาถึงสักทีวะ รอมา2วันแล้ว@

     @มหาศาสตราดาบมังกรฟ้าสวรรค์จะต้องเป็นของพวกเรา@

     @มหาศาสตราเป็นสมบัติของโลกนี้ไม่ใช่ของดาร์คคนเดียว@

     @ดาร์คสมควรที่จะมอบผู้เล่นคนอื่นได้ใช้บ้าง@

     @ดาร์คมันเป็นอาชญากรค่าหัวสูง แถมยังเคยฆ่าคนทั้งเมืองมาแล้ว@

     @เราจะต้องไม่ให้คนเลวๆแบบนั้นได้ครองมหาศาสตรา@

     .............

 

     "ดาร์ค มีคนโพสเกี่ยวกับนายกันให้เพียบเลยล่ะ เป็นไปทางแง่ร้ายซะเกือบหมด"ยูกิพูดแล้วยิ้มกว้าง ดาร์คมองยูกิก่อนที่จะหันไปมองแคทอีกที

 

     "มีพวกระดับสูงมารึเปล่า อย่างเช่นพวกจักรพรรดิน่ะ"ดาร์คถาม

 

     "ถือว่าโชคดีที่พวกนั้นไม่มีใครมาสักคนเดียว แต่สำหรับนายคงเป็นโชคร้ายละมั้ง"แคทกล่าวมองดาร์คที่แววตาเหมือนจะอยากสู้กับจักรพรรดิ เป็นพวกคนประเภทที่ชอบสู้กับคนเก่งๆ พวกแบบนี่แหละที่เธอเห็นเป็นพวกไม่รู้จักประมาณตน 

 

     "หึ ถ้าไม่แข็งแกร่งพอที่จะสู้กับจักรพรรดิได้ ก็ไม่มีทางที่เป้าหมายของฉันจะเป็นจริงหรอก"ดาร์คยิ้มที่มุมปากแล้วพูดขึ้น

 

     "แล้วเป้าหมายของนายคืออะไรล่ะ ควรจะบอกพวกเราได้แล้วนะ"ลูเซียสถาม อีกสามคนก็หันมามองเขาเป็นตาเดียว ดวงตาดาร์ควาวโรจน์ขึ้นมา

 

     "เป้าหมายของฉันคือ เป็นผู้ปกครองโลกใบนี้"เมื่อดาร์คพูดแล้วพวกลูเซียสเงียบไปในทันที ส่วนมังกรสาวทั้งสามยิ้มออกมา กราบรีเอลรู้สึกตกใจเช่นกัน แต่ในเมื่อเธอเลือกจะเป็นข้ารับใช้ของดาร์คแล้ว ถ้าดาร์คต้องการเธอก็จะช่วยเต็มที่

 

     "นายคิดว่าจะทำสำเร็จได้เหรอ"ลูเซียสถาม เพราะการจะทำได้หมายความว่าต้องพิชิตจักรพรรดิทั้ง9 และรวมไปถึงสัตว์อสูรระดับสูงทั้งหลายด้วย แต่ที่พวกลูเซียสยังไม่รู้คือ ต้องชนะสงครามกับองค์กรด้วยนั้นเอง

 

     "ฉันจะไปถึงเป้าหมายให้ได้ ไม่ว่าจะยากแค่ไหนก็ตาม อย่างที่ฉันเคยบอกไปแล้วว่า นายจะได้รับความสนุก ได้รับรู้ถึงความจริงของโลกนี้ ส่วนประโยคสุดท้ายฉันคงไม่ต้องบอก เพราะมันเป็นจริงไปแล้ว"ดาร์คพูดแล้วลูเซียสนิ่งไป ก่อนที่เสียงเขาจะดังมาจากลำคอ

 

     "หึๆ..ฮ่าๆๆ.. นี่ฉันมาติดตามคนที่คิดฝันจะเป็นจอมมารผู้ปกครองโลกเหรอเนี่ย แถมยังไม่ใช่มนุษย์อีกต่างหาก ฮ่าฮ่าๆๆ.. ท่าทางฉันเองก็อาจจะบ้าไปแล้วก็ได้ที่ยอมมาร่วมกับนาย แต่ในเมื่อให้ที่พักและอาหารกับฉันและน้องๆแล้วก็คงต้องร่วมมือด้วยสินะ ฮ่าฮ่าๆ.."ลูเซียสพูดทั้งหัวเราะออกมาไม่หยุด ยูกิกับไรอาอึ้งไปเพราะไม่เคยเห็นลูเซียสหัวเราะหนักขนาดนี้มาก่อน แคทเองดูจะตกใจไม่น้อยเช่นกัน รวมทั้งรอยยิ้มที่ดูสดใสนั้นอีก

 

     "ชิ้ง"ชั่วพริบตานั้นลูเซียสยกนิ้วมาจ่อที่คอของดาร์ค กำลังจะยิงเวทใส่ ทำให้ทุกคนตกใจ

 

     "แต่ฉันบอกไว้ก่อนนะดาร์ค ฉันจะยอมรับนายในฐานะหัวหน้า แต่ถ้านายทำให้ฉันหมดสนุกเมื่อไหร่ หรือถ้านายถอดใจล้มเลิกกลางคัน ฉันที่ยอมละทิ้งบ้านตัวเองมาอยู่กับนายนี่แหละ จะเป็นคนฆ่านายเอง"ลูเซียสพูดด้วยสายตาวาวโรจน์และคมกริบ แต่ดาร์คไม่หวาดกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว

 

     "ไม่ต้องห่วง เพราะเรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นแน่นอน"ดาร์คพูดแล้วลูเซียสยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเอามือลง ทำให้ทุกคนโล่งใจขึ้นมาก

 

     "ถ้างั้นคุณควรบอกเรามาได้แล้วนะค่ะ ว่าจะออกจากเมืองท่าไปยังไงค่ะ"แคทพูดประชด ดาร์ตมองภาพที่หน้าจอแล้วกล่าวว่า

 

     "ฉันขอบอกกฎของกิลด์ที่ฉันจะตั้งขึ้นข้อแรกเลยละกัน ใครที่มาขวางทางพวกเราละก็ จงฆ่าพวกมันซะ!!!"ดาร์คพูดเน้นคำสุดท้ายเสียงดัง ยูกิยิ้มขึ้นมาทันที เพราะเขาอยากจะอาละวาดไม่น้อย หลังจากที่สู้กับซารีเอลพ่ายแพ้ยับเยิน

 

     "รับทราบคำสั่งแล้ว หัวหน้ากิลด์"ยูกิกล่าว เช่นเดียวกับพวกลูเซียสที่พยักหน้า

 

     "ว่าแต่เธอน่ะสู้ได้เหรอ"ลูเซียสหันไปถามแคท จอมโจรสาวโกรธเมื่อลูเซียสมาพูดจาหาเรื่องอีกแล้ว

 

     "สู้ได้สิ อย่ามาดูถูกฉันให้มากนักนะยะตาบ้า แต่นายรู้ใช่ไหมดาร์ค ว่าพวกเราจะกลายเป็นผู้เล่นมีค่าหัวกันหมด"แคทถามแล้วดาร์คพยักหน้า

 

     "พวกเราจะฆ่าพวกมันแล้วตีฝ่าออกจากเมือง เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเราเหยียบขึ้นฝั่งแล้วให้เรือออกทะเลไปทันที ไม่ต้องสนพวกที่ส่งคนมาเจรจา ฆ่าให้หมดและฆ่าพวกมันอย่างสยดสยองด้วย"ดาร์คประกาศออกมา

 

     "ขึ้นฝั่งก็นองเลือดทันทีสินะ แบบนี้แหละน่าสนุกเราได้เป็นศัตรูกับผู้เล่นทั้งเกมแน่นอน"ยูกิพูดแล้วแสยะยิ้ม ไม่เคยนึกฝันว่าจะได้ทำตัวเหมือนอาชญากรขนาดนี้ ดาร์คหันไปมองพวกเทียแมท

 

     "ในเมืองต้องมีนักข่าวอยู่กันเต็มแน่ นี่เป็นโอกาสดีที่จะทำให้พวกผู้เล่นหวาดกลัวพวกเรามากขึ้น ผมหวังว่าพวกเธอคงรู้แล้วนะว่าต้องทำอะไรบ้าง"

 

 

 

     เมืองชาเกียร์ เมืองท่าเรือทางใต้สุดของทวีปไกอาที่เป็นเมืองขนาดใหญ่เมืองนึงและเป็นเมืองที่เรือจากทวีปบิกาเนียจะมาจอดทุกครั้ง มีไอเท็มและอาวุธต่างๆขายอยู่มากมายแทบจะทั่วทั้งเมือง ถือเป็นแหล่งรวมตัวของผู้เล่นอาชีพพ่อค้าเลยก็ว่าได้ แถมยังเป็นแหล่งสำหรับชักชวนผู้เล่นมีฝีมือมาร่วมสังกัดตน จึงมีพวกกิลด์ สมาพันธ์และสหพันธ์จำนวนมากมาตั้งสาขาอยู่ที่นี่ ไม่แปลกเลยที่เมืองนี้จะคับคั่งไปด้วยผู้เล่นจำนวนมาก

 

     ผู้เล่นจำนวนนับพันคนกำลังดักรอดาร์คอยู่ที่ท่าเรือ ไม่ว่าจะมาเพื่อสังเกตการณ์ ชักชวนให้เข้าสังกัดหรือแย่งชิงอาวุธ ซึ่งแต่ละคนก็มาจากสมาพันธ์หรือสหพันธ์ใหญ่ๆที่มีชื่อเสียงทั้งทางดีและร้ายอยู่กันเต็มไปหมด

 

     "เพื่อท่านแบล็คและล้านแค้นให้กับคนของเราที่ถูกมันฆ่าตาย มหาศาสตราดาบมังกรฟ้าสวรรค์จะต้องตกเป็นของพวกเรา สหพันธ์อัศวินดำ"เหล่าชายฉกรรค์สวมชุดเกราะสีดำตราสัญลักษ์ของสหพันธ์อัศวินดำกว่า300คนกำลังรอคอยที่จะล้านแค้น ด้วยสีหน้าจริงจัง

 

     นอกจากสหพันธ์อัศวินดำแล้ว คนของสหพันธ์จักรพรรดิอีก8คนก็มากันหมด ทั้งจำนวนมากน้อยต่างกันไป

 

     "ว่าแต่พวกเราค้นหาตัวมันทุกลำที่มาจอดแล้วนะ แต่ไม่เห็นจะเจอเลย"ผู้เล่นคนนึงกล่าวขึ้น

 

     "มีข่าวลือว่าเรือเดินสมุทรล่มจมทะเลไปแล้ว ไอ้ดาร์คอาจจะตายไปรอเกิดใหม่แล้วมั้ง"

 

     "เจ้าพวกบ้า อย่ามาพูดให้เสียกำลังใจสิ อย่างเจ้านั้นมันจะตายได้ไง อย่าลืมสิว่ามันบินได้ด้วย ดูนั้นมาอีกลำแล้ว ไปตรวจค้นเร็ว"คนเป็นหัวหน้าสั่งการ ชี้ไปทางเรือค้าทาสที่แล่นเข้ามาจอด

 

     "ครับๆหัวหน้า"ผู้เล่นคนนั้นพูดอย่างเบื่อหน่าย เขาเข้าไปค้นมาได้สักร้อยลำรึยังนะ ก่อนที่พวกผู้เล่น100คนจากสังกัดต่างๆที่ระดับไม่มากก็เข้าไปทำงานตรวจค้นเรือค้าทาสตรงหน้า

 

     ผ่านมาได้ประมาณ10นาที ยังไม่มีการติดต่อมาจากพวกที่เข้าไปตรวจค้นในเรือ ทำให้พวกผู้เล่นที่รออยู่ด้านนอกต่างสงสัยกันไปหมด เรือลำนี้ไม่ได้ใหญ่อะไรมาก ทำไมถึงช้าแบบนี้ หรือว่าพวกมันอู้งานกัน

 

     "อ๊ากกก ปีศาจจจ ช่วยด้วยยยย.."เสียงร้องโหยหวนดังมาจากภายในเรือทำให้พวกผู้เล่นพากันสะดุ้ง ผู้เล่นคนนึงที่เข้าไปตรวจค้นในเรือวิ่งออกด้วยด้วยสีหน้าตื่นกลัว

 

     "ฉัวะๆๆๆ..."ผู้เล่นคนนั้นถูกฟันจากด้านหลังเลือดพุ่งกระฉูดออกมา พร้อมทั้งร่างที่ถูกสับเป็นร้อยๆชิ้นร่วงหล่นลงพื้น กลายเป็นแสงหายไปเหลือเพียงเลือดและไอเท็มตก

 

     "ตึกตึกๆๆๆ..."ภายในความเงียบมีเพียงเสียงฝีเท้าที่เดินออกมาจากเรือ แต่ก่อนที่เจ้าของฝีเท้าจะเดินออกมาจากเรือก็มีเลือดไหลออกมาจากประตูเป็นจำนวนมาก พวกผู้เล่นต่างหน้าซีดเดินถอยหลังไปสองสามก้าว

 

     เมื่อร่างของดาร์คปรากฎแก่สายตาผู้เล่น พวกผู้เล่นมองเด็กหนุ่มผิวขาวเนียนร่างเล็กผมสีทอง ดวงตาสีแดงฉานคมกริบเหมือนเลือด ในมือเขามีดาบมังกรฟ้าสวรรค์ถือไว้อยู่ ทำให้ผู้เล่นต่างจับจ้องไปที่อาวุธในมือ ในขณะที่เรือก็แล่นออกจากท่าไป

 

     "นั่นมันผู้เล่นดาร์คนี่นา คนที่เป็นอาชญากรมีค่าหัวกว่า 1 ล้านเหรียญทองนี่นา อาวุธในมือมันต้องเป็นดาบมังกรฟ้าสวรรค์แน่ๆ"ผู้เล่นคนนึงที่ถือใบประกาศจับอยู่ร้องขึ้นมาหลังจากเห็นใบหน้าของดาร์ค

 

     เมื่อสิ้นเสียงของผู้เล่ยคนนั้น เหล่าผู้เล่นจำนวนมากี่ต้องการค่าหัวของดาร์คและดาบมังกรฟ้าสวรรค์ก็วิ่งเข้าไปจู่โจมใส่ดาร์คที่สวมเพียงชุดจอมเวทในทันที

 

     "เปรี้ยงๆๆ..."แต่ก่อนที่อาวุธจะเข้าถึงตัวดาร์คก็มีบาเรียปรากฎขึ้นมาป้องกัน อาวุธที่เข้าไปโดนถึงกับแตกหักเป็นชิ้นๆไปหมดทุกอัน พวกผู้เล่นต่างเบิกตากว้างทันที

 

     "ถ้าอยากจะโจมตี มันต้องทำแบบนี้"ดาร์คพูดแล้วฟันดาบออกไปทีนึง 

 

     "ฉัวะๆๆๆ..."19,343,231,005!...

 

     พวกผู้เล่นที่เข้ามาโจมตีเข้าเมื่อกี้ต่างหัวขาดตายกลายเป็นแสงหายไปทันที พวกผู้เล่นต่างอึ้งกับค่าความเสียหายที่ปรากฎขึ้นมา ต่างมีเหงื่อไหลแตกออกมาไม่ขาดสาย

 

     "ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆพลังของมหาศาสตรายอดเยี่ยมจริงๆ ถ้าแย่งมันมาได้ละก็สหพันธ์เราก็ไม่ต้องกลัวใครอีกแล้วแม้แต่พวกจักรพรรดิ ทุกคนบุก"ผู้เล่นคนนึงพูดแล้วบุกเข้าไปหาดาร์คทันที พวกผู้เล่นที่เป็นลูกน้องบางคนก็รีบวิ่งตามไป

 

     ดาบโลหิตกลืนกินโลหิต

 

     ดาร์คสะบัดมือแล้วก็มีดาบโลหิตจำนวนนับพันเล่มปรากฎขึ้นมาลอยวนเต็มท้องฟ้า แต่มันยังไม่หมดเพียงเท่านั้น ดาร์คใช้พลังแห่งการรังสรรค์เพิ่มพลังให้กับเวทมนตร์นี้เข้าไปอีก ทำให้ปรากฎดาบโลหิตลอยอยู่เต็มท้องฟ้าทั่วเมือง

 

     'มันมีพลังจิตระดับไหนกันเนี่ย ถึงได้ควบคุมดาบเป็นล้านเล่มได้ทั่วทั้งเมืองบบนี้ สัตว์ประหลาดชัดๆ'ร่างของชายหนุ่มในชุดคลุมดำ ซึ่งก็คือคิลเลอร์ที่ขนกองทัพนักฆ่าจำนวน100คนมาสังเกตการณ์กำลังมองจากดาดฟ้าตึกด้วยอาการตื่นกลัว ตื่นตระหนกกับสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต

 

     ดาร์คมองไปทางพวกผู้เล่นที่บุกเข้ามาระลอกสอง ดาร์คปล่อยให้พวกมันบุกกันเข้ามา เมื่อมือของผู้เล่นคนนึงเอื้อมมือมาที่ดาบมังกรฟ้าสวรรค์เขาก็ลงมือทันที

 

     "โพล๊ะๆๆๆ..."ดาร์คไม่ขยับตัวแม้แต่นิดเดียว เขาใช้พลังจิตระเบิดหัวพวกมันแตกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนจะตามมาด้วยร่างกายของพวกมันที่หายไปไม่เหลือแม้แต่ซาก เหลือเพียงกองเลือดเท่านั้นเอง ตัวดาร์คที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดมองไปทางพวกผู้เล่นเบื้องหน้าแล้วปล่อยจิตสังหารออกมา ออร่าสีดำแผ่ออกมาจากร่าง

 

     "เหวอ ไม่ใช่คนแล้วนี่มันสัตว์ประหลาดชัดๆ!!"ผู้เล่นคนนึงที่อยู่บริเวณนั้นร้องออกมาเสียงดังลั่น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวก่อนจะรีบวิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต เช่นเดียวกับผู้เล่นทั้งหลายที่รีบหนีออกจากท่าเรือ

 

     'ท่าทางพวกมันจะลืมเรื่องดาบโลหิตที่ลอยอยู่ทั่วเมืองไปแล้วสินะ'ดาร์คคิดในใจ ก่อนที่จะทำให้ดาบโลหิตตกลงมาจากท้องฟ้าลงสู่เมืองนี้ทันที ทำให้เมืองนี้กลายเป็นนรกบนดินในพริบตา

 

     "ฉึกๆๆๆ..."พวกผู้เล่นโดนดาบโลหิตแทงเข้าไปในร่าง ก่อนที่ร่างของพวกมันจะเหือดแห้งไปในพริบตาเพราะถูกสูบเลือด พวกผู้เล่นที่โชคดีไม่ถูกดาบแทงก็ตกใจกับสภาพศพของเพื่อนที่เหลือแต่โครงกระดูกและผิวหนังห่อหุ้มร่างกาย

 

     "อ๊ากๆๆๆ..."เสียงร้องหวาดกลัวดังลั่นไปทั่วทั้งเมือง พวกผู้เล่นทั้งเมืองต่างหนีตายกันทันที แต่ห่าฝนดาบโลหิตสูบเลือดก็ตกลงมาไม่หยุด พวกผู้เล่นล้มตายกันเป็นใบไม้ร่วง ส่วนดาร์คก็เดินออกมาจากท่าเรือด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

 

     "สุดยอดไปเลย"ยูกิตะโกนออกมาเสียงดัง เวลานี้พวกเทียแมททั้ง8คนกำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าตึกสูงที่สามารถมองเห็นได้แทบจะทั่วเมือง

 

     สาเหตุที่พวกเทียแมทมาอยู่ตรงนี้ก็ด้วยเวทเคลื่อนที่ความเร็วสูงแบบที่ดาร์คใช้เคลื่อนที่จากดันเจี้ยนโครงกระดูกมายังท่าเรือมารีน่า ก่อนที่เรือจะเข้ามาที่ท่าเรือไม่นาน ดาร์คใช้เวทส่งพวกเธอออกไปทางด้านหลังเรือ ความเร็วของเวทเร็วเกินกว่าที่พวกผู้เล่นธรรมดาจะมองตามได้ทัน จึงไม่มีใครเห็นพวกเทียแมทตอนเข้ามาในเมืองแม้แต่คนเดียว

 

     "โชคดีนะ ที่พวกเราอยู่กลุ่มเดียวกับดาร์ค ไม่งั้น..."แคทพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว มองไปทางผู้เล่นที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าจำนวนมากกลายเป็นศพที่โดนสูบเลือดไปจนหมด ก่อนจะกลายเป็นแสงหายไป แคทมองไอเท็มที่ตกเห็นว่าเป็นของดีก็เข้าไปเก็บทันที

 

     "เราเองก็เริ่มงานได้แล้ว"เฟนีย่ากล่าวแล้วบินหายไปจากดาดฟ้าทันที เทียแมทกับโอริวพุ่งตามไป พวกลูเซียส3พี่น้องก็พุ่งลงไปด้านล่างเช่นกัน ส่วนกราบรีเอลกับแคทเดินลงจากดาดฟ้าไปอย่างไม่รีบร้อน

 

     "รีบหนีเร็วเข้า"ผู้เล่นจำนวนนึงวิ่งหนีเข้ามาภายในตัวอาคารที่ดาบโลหิตเข้ามาไม่ได้ เมื่อปลอดภัยแล้วทั้งหมดก็ทรุดลงนั่งเพื่อพักจากการที่วิ่งติดต่อกันมานาน

 

     "พวกเราตายกันไปเท่าไหร่"ผู้เล่นคนนึงถามขึ้น

 

     "40คนได้"ผู้เล่นอีกคนเปิดหน้าต่างรายชื่อแล้วบอก

 

     "เจ้าดาร์คเป็นปีศาจชัดๆ ดีจังที่ดาบเลือดพวกนั้นทะลุเข้ามาไม่ได้ ท่าทางมันจะทำได้แค่สูบเลือด"

 

     "แต่พวกแกก็ใช่ว่าจะปลอดภัยนะ"เสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นมา พวกผู้เล่นชักอาวุธหันไปทางผู้เล่นคนนึงในเงามืดที่ปล่อยจิตสังหารออกมาใส่พวกตน ซึ่งก็คือลูเซียสนั้นเอง

 

     "แกเป็นใคร ต้องการอะไร"ผู้เล่นคนนึงร้องถาม ร่างของลูเซียสเลือนหายไปจากตรงหน้าพวกมัน

 

     "ฉัวะ"313,834,033!Critical!

 

     หัวของคนที่พูดเมื่อกี้โดนลูเซียสที่โผล่มาอยู่ด้านหลังฟันคอขาดในทันที พวกผู้เล่นตกใจที่เห็นลูเซียสเข้ามาอยู่กลางวงล้อมพวกตนในพริบตา พวกเขามองบนหัวลูเซียสที่มีเครื่องหมายของอาชญากรอยู่

 

     "นี่ไม่ใช่เวลาที่แกควรจะมาไล่ฆ่าผู้เล่นเอาไอเท็มนะ พวกเราต้องหนีไปจากเมืองนี้"แม้ผู้เล่นกลุ่มนี้จะโกรธลูเซียสที่ฆ่าเพื่อพวกมัน แต่พวกเขาไม่คิดจะสู้ในเวลาแบบนี้

 

     "ไม่ พวกแกต้องเข้ามาฆ่าฉันสิ เพราะว่าฉันเป็นลูกน้องของดาร์คไงล่ะ"เมื่อลูเซียสพูดจบพวกมันก็เงียบลงทันที

 

     "ตายซะเถอะแก"พวกผู้เล่นบุกเข้ามาหาลูเซียส ลูซิลมองด้วยแววตาที่แสนเย็นชา

     "ไอ้พวกโง่"

     คำสาปร่างเน่าสลาย

     คำสาปเลือดไหลไม่หยุด

 

     "อ๊ากกกกกกกก"ผู้เล่นกลุ่มนั้นร้องอย่างทรมาณ เนื้อหนังเน่าเปื่อยอย่างรวดเร็วและเลือดที่ลดลงอย่างรวดเร็ว ต่างลงไปนอนเกลือกกลิ้งกับพื้นไม่นานก็ตยไปหมด ลูเซียสออกล่าผู้เล่นต่อ

 

     "บรึ้มมมมมม..."ยูกิที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับผู้เล่นคนนึงที่อัญเชิญสัตว์อสูรโกเลมขนาดยักษ์ออกมาป้องกันดาบโลหิตมองไปทางที่เกิดการระเบิด มีระบเิดแสงสีแดงหระจายเป็นรัศมีหลายกิโลเมตรจนเค้าเห็น

 

     "ทางด้านพี่ลูเซียสเริ่มไปแล้วเหรอเนี่ย ฉันก็ต้องรีบหน่อยแล้ว"ยูกิหันกลับไปมองดูผู้เล่นตรงหน้า ตอนแรกมันก็คิดแต่จะหนีออกจากเมือง แต่พอเขาบอกว่าเป็นลูกน้องดาร์คเท่านั้น มันก็พุ่งเข้ามาสู้ทันที

 

     "แกคิดยังไงถึงไปเป็นลูกน้องของไอ้ปีศาจนั้น ไม่เห็นเหรอว่ามันฆ่าคนทั้งเมือง อำมหิต เลือดเย็น"ผู้เล่นคนนั้นพูดไม่หยุดพร้อมทั้งโกเลมยักษ์ที่ยกหมัดใส่เค้า แต่ยูกิบินหลบอย่างง่ายดาย

 

     "โกรธแบบนี้แสดงว่าเพื่อนนายคงโดนดาบสูบเลือดตายไปหมดแล้วสิ"ยูกิถาม พร้อมทั้งดาบเอ็กคาลิเบอร์ในมือส่องแสงสีทองออกมา สีหน้าชายหนุ่มโกรธจัดทันที

 

     "เพื่อนและแฟนของฉันหนีไม่ทันโดนแทงตาย มันจะต้องชดใช้ เริ่มจากแกที่เป็นลูกน้องมัน!!!"ผู้เล่นคนนั้นร้องแล้วคทาในมือมันก็ส่องแสงออกมา โกเลมยักษ์ยกบ้านหลังนึงขึ้นมาเหนือหัวมันทันที พร้อมทั้งหินโดยรอบที่ไปรวมตัวกันกลายเป็นก้อนหินขนาดมหึมา

 

     "ตายยยย!!!"ก้องหินยักษ์ถูกโยนเข้าใส่ยูกิทันที เขาไม่หลบแต่ยกดาบขึ้นเหนือหัว

 

     Blade of Excalibur

 

     เขาฟาดดาบออกไปทันที คลื่นดาบสีทองฟันร่างโกเลมยักษ์ ตัวผู้เล่นและก้อนหินขนาดยักษ์ผ่าเป็นสองเสี่ยง ก่อนที่ร่างของโกเล็มยักษ์และผู้เล่นคนนั้นจะล้มลงกลายเป็นแสงหายไป เสียงประกาศจากระบบดัง ประกาศว่าเขาเป็นอาชญากรพร้อมทั้งไอค้อนสีเหลืองปรากฎขึ้นมา

 

     "น่าเสียดายนะ ถ้าฉันมีเวลารวบรวมพลังเวทสัก10วิคงผ่าทั้งเมืองได้เลย"ยูกิพูดลอยๆแล้วเดินไป หน้าที่ของพวกเขาก็คือ ค้าหาพวกผู้เล่นที่รอดแล้วสังหารซะ พร้อมทั้งประกาศไปด้วยว่าเป็นลูกน้องของดาร์ค

 

     "ซ่าๆๆๆ..."สึนามิพัดเข้ามาจากทะเลถล่มเมืองราเกียร์ให้ราบเป็นหน้ากลอง อาคารบ้านเรือนโดนน้ำซัดเข้าไปก็แหลกทันที พวกผู้เล่นจำนวนมากต่างรีบหนีออกจากอาคาร บางคนโดนดาบแทงสูบเลือดตายไป แต่อาจจะดีกว่าบางคนที่จมน้ำตายไปอย่างทรมาณ

 

     "นี่เจ้าเรียกข้ามาเพื่อให้ถล่มเมืองนี้เท่านั้นรึ ว่าแต่พวกพี่ชายเจ้าล่ะ เดี๋ยวก็โดนลูกหลงไปด้วยหรอก"อควอเรียสหันไปถามไรอาที่ยืนอยู่บนผืนน้ำที่พุ่งขึ้นมาจากทะเลพอให้เธอยืน

 

     "พวกเขาบินได้ค่ะไม่ต้องห่วงไป"ไรอากล่าว เธอมองด้านล่างที่มีผู้เล่นบางคนที่ยังรอดอยู่มองมาที่เธอด้วยสายตาอาฆาตแค้น ไรอาชี้นิ้วไปที่พวกมัน อควอเรียสพยักหน้าก่อนจะยิงคลื่นน้ำใส่พวกมันกลายเป็นแสงหายไปทันที

 

      "เปรี้ยงๆๆ..."กราบรีเอลที่บินอยู่บนฟ้ายิงลำแสงถล่มอาคารสูงๆให้หล่นลงมาทับผู้เล่นเบื้องล่างไม่หยุด ตัวเทพสาวใช้ปีกเพียงสองข้างในการบิน ส่วนอีก4ปีกให้แคทนั่งใช้เวทค้นหาของตนอยู่บนปีกใหญ่ของกราบรีเอล

 

     "ได้รึยังแคท"กราบรีเอลถาม

 

     "แป๊ปนึงสิ ฉันไม่ใช่แฮ็กเกอร์ชั้นยอดซะหน่อย จะได้เจาะเข้าข้อมูลของพวกนักข่าวได้เร็ว ..อ๊ะ เสร็จฉันล่ะ"แคทพูดแล้วก็เริ่มบันทึกภาพเหตุการณ์ที่เมืองนี้ใส่ข้อมูลในคอมของพวกนักข่าวทันที แน่นอนว่าต้องรีบเอาไปลงกันแน่นอน และจะไม่มีใครฟ้องเธอแน่นอนถึงฟ้องไปก็เปล่าประโยชน์ ความจริงพวกนั้นอาจขอบคุณเธอด้วยซ้ำไป

 

     "โฮกกกกก..."พวกเทียแมทที่กลายร่างกลับเป็นมังกรกำลังพ่นไฟทำลายเมืองนี้ รวมถึงพื้นที่โดยรอบด้วย พวกผู้เล่นทั่วโลกต่างมองภาพตรงหน้าด้วยความหวาดกลัวกันไปหมด ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ส่วนพวกผู้เลานในเมือง ได้ยินเสียงประกาศจากระบบดังบอกระดับของพวกเทียแมทก็ตัวสั่นไปหมด

 

     "ฉัวะๆๆฉึกๆๆโพล๊ะๆๆ..."ดาร์คไล่ฆ่าฟันพวกผู้เล่นที่อยู่ตามทางที่เขาเดินผ่านไม่หยุด หลายคนสติแตกพุ่งเข้าไปตายเอาง่ายๆ หรือบางคนเชือดคอตัวเองตายไปเลยก็มี พวกคิลเลอร์มองดาร์คอยู่ห่างๆ ตอนนี้กลุ่มของพวกเค้าโดนดาบแทงตายไปกันเกินครึ่งแล้วเช่นกัน

 

     "ว๊ากๆ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ไม่น่ามาเมืองนี้เลย ซวยๆๆ.."ผู้เล่นคนนึงสติแตกวิ่งหนีดาร์คอย่างบ้าคลั่ง แล้วเขาก็หันมาเห็นพวกคิลเลอร์ที่ซ่อนตัวอยู่ตรงตรอกมืดพอดี แล้วมันก็แสยะยิ้มอย่างโรคจิต มันเป็นบ้าไปแล้ว

 

     "ฮ่าฮ่าๆๆพวกแกต้องตายพร้อมกับฉัน ฉันไม่ยอมโดนฆ่าคนเดียวหรอก"ผู้เล่นคนนั้นพุ่งเข้ามาหาพวกคิลเลอร์ทันที ทำให้พวกเค้าตกใจมาก

 

     "ไอ้บ้าเอ๊ย เสียสติไปแล้วชัดๆ แต่ถ้าไม่อยากเป็นศัตรูดึงมาเป็นพวกก็ได้นี่นา"นักฆ่าคนนึงพูดขึ้นมา ทำให้นักฆ่าหลายคนเห็นด้วย คิลเลอร์ไม่พูดอะไรออกมา

 

     เมื่อผู้เล่นสติแตกคนนั้นวิ่งผ่านพวกคิลเลอร์ไป นักฆ่าที่เสนอความคิดก็กล่าวกับดาร์คที่เดินเข้ามา

 

     "ผู้เล่นดาร์คครับ คือพวกผม..."

 

     "ฉัวะๆๆๆ..."20,343,934,001!18,834,734,309!...

 

     นักฆ่ายังพูดไม่ทันจบก็ถูกดาร์คฟาดดาบฟันเหล่านักฆ่าทิ้งอย่างรวดเร็ว ร่างของพวกมันกลายเป็นแสงหายไปหมด แต่คิลเลอร์ที่รู้ตัวก่อนแล้วดีดตัวออกห่างได้ทัน ทำให้เป็นคนเดียวที่รอดมาได้ เขามองใบหน้าดาร์คที่เหมือนกับว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

 

     "ฮ่าฮ่า ไอ้พวกบ้าเอ๊ย คนแบบนั้นจะฟังใครได้ยังไงกัน"คิลเลอร์ได้ยินเสียงของคนที่ทำให้พวกตนตายกันหมดแล้วพุ่งทะยานร่างไปหามันด้วยความเร็วสูง นักฆ่ามีความเร็วเป็นอาวุธอยู่แล้ว คิลเลอร์พุ่งเข้ามาอยู่ด้านหลังมันแล้วจากนั้น...

 

     "ฉึก"1,033,934,945!Critical!

 

     คิลเลอร์แทงดาบเข้าที่คอมันอย่างโหดเหี้ยม ก่อนที่มันจะล้มลงไปนอนตาเปิดค้างไว้แล้วกลายเป็นแสงหายไป คิลเลอร์เก็บมีดใส่กระเป๋าแล้วมองไปที่ดาร์คที่โผล่มาอยู่ด้านหลังเค้าในพริบตาเดียว รู้ว่าตนไม่มีทางชนะคนตรงหน้าได้ รวมถึงหนีไม่ได้ด้วย

 

     "เชิญฆ่าฉันได้เลย และสักวันฉันจะแทงมีดเข้ากลางหัวใจแกให้จงได้"คิลเลอร์กล่าวพร้อมยกมือกางออกทั้งสองข้างให้ดาร์คฆ่าตนได้ ดาร์คเดินเข้ามาหาเค้าและกระซิบที่หู

 

     "ไปบอกเบอการอสซะ ว่ามันกับฉันมีหนี้ต้องชำระกัน"ดาร์คพูดแล้วเดินผ่านคิลเลอร์ไปโดยไม่ฆ่า คิลเลอร์หันไปมองเด็กหนุ่มผมทอง ดาร์คพูดแบบนี้แสดงว่าเบอการอสกับดาร์คต้องเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน ทำให้เขายิ่งสงสัยมากขึ้น เขาเอากลับไปบอกเบอการอสแน่ แต่ไม่ใช่ในสภาพอัปยศแบบนี้

 

     "นายไม่ฆ่าฉัน แต่ฉันไม่ต้องการให้ศัตรูละเว้นชีวิตตัวเอง"คิลเลอร์พูดแล้วยกมีดขึ้นมา ก่อนจะเชือดคอตัวเองตัดเส้นเลือด เลือดพุ่งกระฉูดออกมา ร่างของคิลเลอร์ล้มลงพื้นกลายเป็นแสงหายไปทันที และต้องระดับลดลง5ระดับตามโทษการตาย

 

     "ใจกล้าดีนี่ แต่ถ้าเป็นร่างจริงของนายที่โลกมนุษย์ นายยังจะกล้าทำแบบนี้รึเปล่านะ"ดาร์คยังคงจำคิลเลอร์ได้เช่นกันกล่าวออกมา ก่อนจะเดินไล่ฆ่าต่อ

 

 

 

ภายในสถานที่แห่งหนึ่ง

 

     ร่างของราชาแห่งมวลเทพ ซุส กำลังนั่งดื่มชาอยู่กับชายหนุ่มที่ไม่เผยหน้าตาคนหนึ่ง มองเหตุการณ์ในหน้าจอทีวีที่บอกเรื่องเมืองราเกียร์ถูกทำลาย

 

     "ขอบคุณเจ้ามาก1st ถ้าเจ้าไม่บอกพวกข้าพวกข้าก็คงไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กนั้นเป็นลูกของลูซิล"ซุสกล่าวขึ้น

 

     "ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ เราร่วมมือกันก็ด้วยผลประโยชน์เท่านั้นเอง"

 

     "ที่ข้าและเผ่าเทพร่วมมือกับพวกเจ้าก็เพราะไม่ต้องการให้เผ่าพันธุ์เราสูญสิ้นไป ยังไงซะถ้าจัดการนามธรรมได้ พวกเจ้าสัญญาว่าเผ่าเทพจะได้ปกครองดาวดวงนี้ต่อไป ไม่มีการผิดสัญญาใช่ไหม"ซุสถามพร้อมทั้งหรี่ตาลง

 

     "แน่นอน แต่ข้าชักเริ่มไม่มั่นใจ หลังจากทราบว่ากราบรีเอลทรยศหักหลังเลือกไปอยู่กับฝ่ายนามธรรม"

 

     "เผ่าเทพบางส่วนคัดค้านเรื่องร่วมมือกับพวกเจ้า กราบรีเอลก็เป็นหนึ่งในนั้น พอนางไปหลงเด็กที่ชื่อดาร์คจนตามืดบอดก็เลยหนีไป พวกเจ้าก็รู้เรื่องนี้กันอยู่แล้วนี่"

 

     "ถ้าเป็นงั้นได้ก็ดี ระวังอย่าให้มีเผ่าเทพชั้นสูงทรยศหักหลังไปอีกล่ะ โดยเฉพาะพวกผู้หญิง ดาร์คอาจทำให้พวกเธอมาตกหลุมรักเหมือนอย่างกราบรีเอลก็ได้ เจ้านั้นเจ้าเลห์ไม่ต่างจากพ่อของมัน ทุกอย่างที่มันอยากได้มันต้องได้ รวมทั้งผู้หญิงด้วย"ซุสพยักหน้ารับเบาๆ แต่ก็อดกลัวไม่ได้ว่าอาจจะเกิดขึ้นอีก

 

     "จริงสิ เทพสาวที่เจ้าส่งไปตามสืบพวกดาร์คชื่อว่าอะไรนะ"1stถามขึ้นมา

 

     "อาเธน่า"

 

     "ใช่ๆ ระวังอย่าให้นางเป็นแบบกราบรีเอลนะ เพราะสติปัญญาของนางถ้ากลายเป็นศัตรูแล้วจะแย่ไม่น้อยเลยทีเดียว"1stพูดจบแล้วเดินจากไป

 

     "เฮอร์มีส"ซุสเรียก แล้วตัวเฮอร์มีสก็ปรากฎขึ้นมาด้านหลังเค้าพร้อมทั้งคุกเข่าลง

 

     "ครับท่านพ่อ"

 

     "ส่งคนคอยเฝ้าอาเธน่าไว้อย่าให้นางรู้ตัวเด็ดขาด รายงานเรื่องของนางเป็นระยะๆ"เฮอร์มีสมองซุสอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ต้องทำตาม

 

     "ทราบแล้วครับ"จากนั้นเฮอร์มีสก็หายไปทันที

 

     1stเดินมาจนเจอเทพองค์หนึ่งยืนอยู่เบื้องหน้า ซึ่งก็คืออาเรสนั้นเอง

 

     "ขอบคุณท่านมากที่ช่วยเป่าหูบิดาเรา"อาเรสกล่าว เขาต้องการจะกำจัดอาเธน่าให้พ้นทาง ถ้าอาเธน่าทำอะไรที่ผิดสังเกตแล้วละก็ เขาก็มีโอกาสที่จะขึ้นมาแทนที่เธอมากขึ้น แต่เป้าหมายเขาไม่ใช่เพียงแค่นั้น

 

     "ไม่เป็นไร แต่เจ้าต้องเอามันมาให้ข้าให้ได้ หอกแห่งเทรียมน่ะ แล้วข้าจะให้เจ้าได้ปกครองโอลิมปัสแทนบิดาเจ้า"1stพูดจบแล้วเดินจากไป อาเรสยิ้มออกมา อำนาจ มันช่างเป็นสิ่งที่หอมหวานซะจริง เขาอยากได้มันมากโดยไม่สนว่าต้องใช้วิธีใด แม้มันจะหมายถึงสังหารบิดาของตนก็ตาม
________________________________________
ไรเตอร์มีนิยายเรื่องหนึ่งจะแนะนำให้ไปอ่านดูครับ
How to be game idol ลองพิมพ์หาดูเลย