คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : B R E A K F O R M E R L O V E ตอนที่ 5 สิ่งที่กลัว
บทที่ 5
ตอนนี้ฉันได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ในห้องที่ฉันเปิดเพลงกลบเสียงสะอื้นของตัวเอง จนห้องฉันจะกลายเป็นผับอยู่แล้ว หลังจากที่นาย เอ่อ.. ฉันเรียกเค้าว่าเวสแล้วกัน หลังจากที่เค้ามาส่งฉันที่บ้านฉันก็รีบวิ่งเข้าบ้านโดยไม่สนใจอะไรอีกเลย ที่ฉันร้องไห้ก็เพราะคนชื่อเตอร์ยังไงล่ะ ฉันจะคิดถึงเค้าทำไมกันในเมื่อเค้ากล้าทำกับฉันได้ถึงขนาดนี้ ฉันเคยคิดที่จะฆ่าตัวเองด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ฉันต่างหากที่จะฆ่าเค้าที่กล้าหักหลังฉัน
แต่ทำไงได้ก็ฉันยังตัดใจไม่ได้ แง้ !!! T^T
(special : Soll)
ก๊อกก ๆๆ ! ผมที่เป็นห่วงน้องตัวเอง เพราะยัยนี่ตั้งแต่กลับมาจากเที่ยวก็เอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้อง และยังเปิดเพลงเสียงดังจนจะได้ยินไปถึงบ้านข้างๆอยู่แล้ว ผมจึงตัดสินมาเคาะประตูยัยตัวเล็ก แต่เคาะจนมือผมแดงหมดแล้วก็ไม่มีเสียงตอบรับ เอาว้ะ ! ผมจึงตัดสินใจเปิดเข้าไป
“ตัวเล็กเป็นอะ.... O_o!” สิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมถึงกลับพูดไม่ออก ห้องที่เกลื่อนไปด้วยเศษกระจก อัลบั้มรูปที่ตอนนี้กระจัดกระจายเต็มพื้น และร่างของยัยตัวเล็กที่นั่งกอดเข้าอยู่มุมห้อง ดวงตาเหม่อลอยจนไม่เหลือคาบซีซาร์ และผมพอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเดินไปปิดเพลง จนยัยตัวเล็กหันมาหาผมอย่างช้าๆ แล้วหันกลับไปซุกน่าลงบนเข่าตัวเองอีกครั้ง
หลังจากตอนนี้ผมเก็บกวาดห้องให้น้องสาวผมเสร็จ เฮ้ออ ! เหนื่อยเป็นบ้า แต่ผมว่าผมคงมีเรื่องให้เหนื่อยใจมากกว่านี้
“ซี ....เพราะมันใช่มั้ย?” ผมนั่งคุกเข่าลงตรงน่าเทอและถามเบาๆยัยตัวเล็กมองผมพร้อมกลับน้ำตาที่เอ่อล้นอีกครั้ง ผมโผลเข้ากอดร่างเล็กที่สั่นสะท้านเพราะสะอื้น ผมรู้สึกไม่ดีที่เห็นน้องสาวตัวเองร้องไห้ เหมือนผมไม่สามารถดูแลน้องสาวคนเดียวของตัวเองได้ผมกอดพร้อมกับลูบหัวเทอเบาๆจนตอนนี้ยัยตัวเล็กหลับในอ้อมกอดของผม
“เฮียสัญญา เฮียจะดูแลซีเอง”ผมพูดเบาๆกับร่างเล็กที่ผมได้อุ้มขึ้นไปนอนบนเตียงเรียบร้อยแล้ว เฮ้ออ ! นี่มัน ตีสองแล้วนะเว้ยย พรุ่งนี้ต้องไปดูงานที่มหาลัยอีก ยัยตัวเล็กนะยัยตัวเล็กทำพี่รำบากอีกแล้ว –,,-
(special : End)
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง ! (เสียงนาฬิกาปลุก)
“โอ้ยยยย !....” ชั้นร้องขึ้นหลังจากชั้นรีบลุกเพราะเสียงนาฬิกาปลุกนี่ คงเป็นเพราะเมื่อวาน... เฮ้ออออ ลงไปหาเฮียดีกว่า
“อ้าวว เป็นไงตัวเล็กลุกไหวร๋อ” เฮียทักขึ้นพร้อมกับเงยหน้าจากหม้ออะไรซักอย่างขึ้นมามองฉัน
“ยังไหว แล้วนี่เฮียทำไรเนี้ยย”
“ข้าวต้มกุ้งค๊าบบ คุณผู้หญิง เชิญนั่งที่โต๊ะเลยค๊าบ” เฮียโซลผายมือไปที่โต๊ะกินข้าว หึๆ ตลกชะมัด เฮียโซลน่าจะไปเป็นเด็กเสิร์ฟท่าจะรุ่ง ^^
“โห แน่ใจนะว่าเฮียทำน่ะ” ชั้นถึงกับร้อง เพราะถ้วยข้าวต้มที่วางอยู่ตรงน่า ทั้งหอม ทั้งน่ากิน
“คนเราก็ต้องมีอะไรดีกันบ้าง” เฮียโซลพูดพร้อมกอดอกแล้วหยักคิ้วให้ชั้น
“ชักอยากเห็นพี่สะใภ้แล้วสิ ท่าทางจะโชคดีที่มีแฟนดีๆอย่างเฮียย” ชั้นชมเฮีย และก้มน่าก้มตากินไม่รอให้ข้าวต้มเย็น
หลังจากที่เฮียโซลกินข้าวเสร็จก็รีบเข้าไปมหาลัย ดูท่าเฮียจะยุ่งๆเพราะกำลังมีโปรเจ๊กใหญ่น่ะ ฉันบอกรึหยังว่าพี่ชายสุดหล่อของฉันเรียนสถาปนิกน่ะ เลยทำให้สาวๆตรึม เฮ้อออ ฉันเลยต้องนอนอยู่บ้านคนเดียว เหงาก็เหงา แต่ทำไงได้ปกติฉันจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนแต่วันนี้สิปัญหา สภาพฉันเหมือนศพเดินได้อยู่แล้ว ไว้ค่อยหาอะไรสนุกๆทำ แต่ตอนนี้ไปนอนต่อดีกว่า
“ห้าววว ..แง่มๆ”ฉันงัวเงียลุกขึ้น เพราะฉันลำคานแสงจากหน้าต่างที่เอาแต่ส่องน่าฉันอยู่ได้ เอ้ะ ! เฮียกลับมารึยังเนี้ย
ฉันเดินลงมาจากห้อง เสียงเอ่ะอ่ะ คงเป็นเฮียกับเพื่อนล่ะสิ เอ้ะ ! แล้วที่อะไรที่คลอเคลียอยู่ที่ขาชั้น นุ่มๆขนเยอะๆ แถมยังเลียขาฉันอีกด้วย หรือว่าจะเป็น o_O แมววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว !
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !” ชั้นกรี้ดไม่เป็นภาษาหลังจากที่สัญชาตญาณฉันบอกว่าเป็นแมว และสติฉันก็วูบดับทันที
“ซีๆๆ เป็นไงบ้าง ไอ้ไคโตะ พัดสิว้ะพัด” ใครมาพูดอะไรวะ รำคาญคนจะหลับจะนอน
“เฮ้ยยย ! ไอ้พี่โซลครับ น้องซีกลัวแมว แล้วทำไมแกยังเอาเข้ามาไว้ในบ้าน”เสียงใครอีก
“ก็แฟนฉันอยากให้เลี้ยงคู่กันนี่นา...” เอ้ะ แล้วนี่พวกเขาคุยกันเรื่องอะไร เรื่องแมวงั้นร๋อ ห๊า ! แมววว o_O
ฉันสปริงตัวขึ้นทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องแมว ที่ทำให้ฉันถึงกลับเป็นลม
“เฮ้ยย ! ซีฟื้นแล้ว เป็นไงบ้าง”
“เย้ๆๆ น้องซีที่รักฟื้นแล้ว”
“ก็แค่แมว หึหึ”
“น้องซี กลัวแมว 5555++”
“ตัวเล็กเป็นไงบ้าง”
ฉันจ้องทุกคนเขม่น ก็ทุกคนเล่นยิงคำถามมากะจะไม่ให้ฉันตอบรึไง
“แมวใคร” ฉันถามเสียงเย็นชา
“เอ่ออ” ทุกคนทำท่าอ้ำอึ้ง
“ซี ถามว่าแมวใคร !!!” ฉันตะคอกใส่พวกเขา โดยไม่สนใจว่าฉันเด็กกว่า ก็ใครให้ทำซีซาร์โกรธล่ะ
“แมวเฮียเอง คือเฮียอยากจะ...”
“เฮียก็รู้ว่าซีกลัว เฮียก็ยังจะเอามาเลี้ยงอีกหรอ หรือเฮียรักมันมากกว่าซี” ฉันพูดสวนขึ้นก่อนที่เฮียจะพูดจบ
“เฮียขอโทดซี”
“ใจเย็นๆก่อนนะน้องซี” พี่คิริวเข้ามาห้ามทัพ
“ซีขอตัวนะ” ฉันพูดและเดินขึ้นห้องโดยไม่สนใจเสียงใครๆ ที่ร้องตามมา
เย้ ! ตอนใหม่มาแล้วเน้ออ ขอบคุณที่กลั้นใจอ่านมาถึงตอนนี้ ฮิฮิ
ฝากเป็นกำลังใจ และติชมด้วยนะเคอะ
ไรท์จะไปต่างจังหวัดแล้ว อาจจะช้าหน่อยนะ
*เจอกันตอนหน้าาา
ความคิดเห็น