ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพียงวันแรกก็เกิดเรื่องเสียแล้ว 2
“ไฟไหม้ เร็วๆเอาน้ำมาดับเร็ว” มีคนพูดขึ้นด้วยความตกใจ
และแล้วก็มีน้ำซู่ใหญ่มาปะทะที่ตัวฉันอย่างจัง
“โอ๊ย ฉันเปียกหมดเลยเนี่ย จะมาสาดน้ำใส่ฉันทำไมเนี่ย” ฉันพูดออกมา แต่ตอนนี้ตัวฉันเปียกหมดเลยดีนะที่ฉันใส่เสื้อกล้ามแบบหนามาโชคดีจัง
“เพชร” ดาวอุทานออกมาเมื่อวิ่งมาถึงมายืนตรงหน้าฉัน
“แล้วเธอทำอะไรของเธอ” รุ่นพี่คนนั้นพูดอย่างโมโหมาก
“ก็รุ่นพี่สั่งให้เก็บแล้วก็ทำความสะอาดขยะทั้งหมดแล้วก็นำไปทิ้งแต่ถังขยะมันอยู่ไกล้ก็เลย…เผ่าแทนค่ะจะได้เสร็จเร็วๆไงค่ะ”
“แล้วถ้ามันไหม้ทั้งตึกจะว่าไง”
“จะไหม้ได้ยังล่ะไงค่ะ ก็เผาใส่ถังที่ทำมาจากเหล็กอย่างดีนะค่ะ”
“มานี่เราต้องมีเรื่องสะสานกัน” รุ่นพี่คนนั้นพูด
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะสะสาน ไปก่อนนะค่ะ”
“เธอไม่มีแต่ฉันมี มานี่” รุ่นพี่ก็จับข้อมือฉันแรงมาก
“โอ๊ย ปล่อยนะ ฉันเจ็บนะ ปล่อย”
“รุ่นพี่ปล่อยเพชรเถอะค่ะ” ดาวพูดขอร้องรุ่นพี่คนนั้น
“ฉันไม่พาเพื่อนเธอไปฆ่าทิ้งหรอกน่า ไว้ใจได้ “
“ค่ะ” ดาวพูด
“ไป ไป ไปรับน้องได้แล้ว”รุ่นพี่ผู้ชายอีกคนพูด
“รุ่นพี่ค่ะ แล้วเพื่อนฉันล่ะค่ะ”ดาวพูด
“ไม่เป็นไรหรอกเพื่อนพี่ไม่ทำอะไรเพื่อนน้องหรอก เชื่อพี่เถอะ” รุ่นพี่ผู้ชายอีกคนพูดกับดาว
แล้วรุ่นพี่ก็พาฉันไปหลังตึกคณะที่ฉันไหม้กระดาษ แล้วพูดว่า
“เธอทำอะไรของเธอ”
“ก็บอกไปแล้วนี่ค่ะ รุ่นพี่”
“แล้วเธอทำอย่างนี้ทำไม”
“ก็อยากที่จะทำนี่ค่ะ”
แล้วรุ่นพี่ก็ปล่อยมือที่จับข้อมือฉันไว้ออก
\"รุ่นพี่ค่ะ นั้นอะไรค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปทางด้านหลังรุ่นพี่
แล้วรุ่นพี่ก็หันไปทางที่ฉันชี้แล้วฉันก็วิ่งหนีออกมาพร้อมตะโกนคำว่า
“ไปแล้วนะค่ะรุ่นพี่ ” แล้วฉันก็วิ่งตรงไปยังหอพักหญิงเพื่อเปลี่ยนชุดนักศึกษาเป็นตัวใหม่
‘ถึงแล้ว ’ แล้วฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปที่ห้อง202 ซึ่งเป็นห้องนอนของฉัน เมื่อไปถึง
“ถึงเสียทีเหนื่อยจัง ไม่ได้แกล้งคนอื่นมานานแล้ว รู้สึกตื่นเต้นจังเลยแต่ก็สนุกดี เปลี่ยนชุดดีกว่า”
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ดาวนี่นา
“ว่ายังจ๊ะดาว”
“เพชรเธออยู่ที่ไหน”
“ฉันอยู่ที่หอพักหญิงจ๊ะ”
“ไปทำอะไรที่หอพักล่ะ”
“ก็ไปเปลี่ยนชุดนะจ๊ะ”
“เปลี่ยนเป็นชุดลำลองนะเปลี่ยนเสร็จแล้วมาเร็วๆนะ”
“จ๊ะจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ แต่ไปที่ไหนล่ะดาว”
“ไปหน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ไง”
“จ๊ะ แค่นี้นะ”
“จ๊ะ”
เมื่อฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จทำผมเสร็จก็รีบเดินไปยังหน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์
เมื่อไปถึงหน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ ฉันก็เห็นดาวยืนรอด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลมากเลย
“ดาวเรามาแล้ว”
“มาแล้วเหรอ มาทางนี่ก่อนเรามีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“ฉันได้ยินพวกรุ่นพี่คุยกันว่าจะแกล้งเธอในช่วงกิจกรรมรับน้อง เธอต้องระวังตัวนะ “
“ขอบใจมากนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก แล้วตอนนั้นเธอวิ่งหนีอะไรเหรอแล้วเธอทำอะไรควันถึงออกมาอย่างนั้นน่ะ”
“ก็วิ่งหนีรุ่นพี่นะสิแล้วฉันก็แค่แกล้งรุ่นพี่แกเท่านั้นเองเพราะว่ามั่นไส้รุ่นพี่แกไม่มีอะไรหรอก”
“เหรอ แล้ววิ่งหนีทำไมล่ะ”
“ไม่วิ่งก็แย่นะสิ”
“รุ่นพี่ทำอะไรเธอ”
“เปล่า รำคาญรุ่นพี่ รุ่นพี่แกชอบถามก็เลยหนีซะเลย แล้วทำไมถึงให้ใส่ฉันชุดลำลองมาล่ะ”
“เดี๋ยวฉันก็ไปเปลี่ยนเป็นชุดลำลองแล้วล่ะ รุ่นพี่เขาสั่งมาจ๊ะ”
“ก็ไปเปลี่ยนสิ”
“แล้วไปเปลี่ยนที่ไหนล่ะ”
“ก็ห้องน้ำในตึกนี้ก็ได้นี่จ๊ะ” ฉันพูดพร้อมกับชี้นิ้วโป้งไปที่ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์
“แล้วถ้าเจอพวกรุ่นพี่ล่ะ”
“จะกลัวทำไมล่ะ ถึงยังไงเราก็ต้องเจออยู่แล้ว ไปเถอะ”
แล้วฉันกับดาวก็เดินไปยังห้องน้ำในตึกนั้น เมื่อเดินไปได้สักพักฉันก็เห็นรุ่นพี่สองคนนั้น
“นั้นรุ่นพี่ที่ใช้เราคนนั้นชื่อ รุ่นพี่สายฟ้า เป็นประธานคณะส่วนอีกคนชื่อว่ารุ่นพี่บาสเป็นรอง ไปกันเถอะ” ดาวพูด
“จ๊ะ” ฉันพูดกับดาว‘ ทำอะไรของเขาในห้องนั้นต้องทำรับน้องแล้วก็แกล้งฉันแน่ๆเรื่องอะไรจะใช้แกล้งง่ายๆล่ะไม่มีซะหรอก’ ฉันคิด
ในใจ
แล้วฉันกับดาวก็เดินไปถึงห้องน้ำเมื่อดาวเปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินออกไปยังสถานที่ที่รุ่นพี่จัดไว้รับน้อง
“นักศึกษาชั้นปีหนึ่งคณะวิศวกรรมศาสตร์กรุณากลับมาได้แล้วค่ะ” รุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า
“เพชรไปกันเถอะ” ดาวพูด
“จ๊ะ”
แล้วเราก็เดินไปนั่งกันที่เก้าอี้ที่รุ่นพี่เขาจัดไว้หลายตัวเราได้ไปนั่งรวมกับนักศึกษาชั้นปีเดียวกับเรา
“เพชรนั่งกันข้างหลังเถอะนะ” ดาวพูด
“ทำไมล่ะ”
“ก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องนะ”
“ก็ดีเหมือนกัน นั่งหลังก็นั่งหลัง”
และแล้วเราสองคนก็นั่งอยู่หลังสุดเลยล่ะเพราะดาวไม่อยากให้มีเรื่องแต่ฉันคิดว่านั่งไหนก็มีเรื่องได้เหมือนกันนั้นแหละ
“ช่วงเช้านี้พวกพี่จะมีกิจกรรมฐานให้เล่นประมาณสี่ฐาน พี่รับรองว่าสนุกแน่นอน เชิญทำกิจกรรมได้แต่ต้องทำเป็นกลุ่มที่จัดกันไว้ตอนนั้นนะครับ”
“ดาวแล้วเธออยู่กลุ่มไหนแล้วฉันล่ะอยู่กลุ่มไหน” ฉันถามดาว
“เราอยู่กับเพื่อนที่อยู่ข้างหน้าเราส่วนเพชรเราไม่รู้ เพราะว่าเราไปถามรุ่นพี่เขาแล้ว รุ่นพี่เขาบอกว่าให้เพชรไปถามรุ่นพี่สายฟ้าเองว่าเธออยู่กลุ่มไหน”
“จริงเหรอ”
“ก็จริงน่ะสิ เธอจะทำยังไงต่อไปล่ะ”
“ยังไม่รู้เลย อาจจะไม่ถามกลับไปที่หอพักแล้วก็จัดห้องให้เรียบร้อย”
“เอาอย่างนั้นเหรอ”
“จ๊ะ”
“ก็ดีเหมือกัน เราไปก่อนนะ”
“จะ เราก็จะกลับหอพักเหมือนกัน แล้วตอนพักเที่ยงเจอกันนะ”
“ที่ไหน”
“เดี๋ยวโทรไปบอก”
“ไปแล้ว” ดาวพูดแล้วก็เดินไปทำกิจกรรมที่พวกรุ่นพี่เขาจัดเอาไว้ ส่วนฉันก็เดินเพื่อที่จะกลับหอพัก
แล้วก็มีรุ่นพี่คนนั้นคนที่ฉันแกล้ง เมื่อเช้าเขาชื่อสายฟ้ารู้เพราะว่าดาวบอกไว้เดินมาอยู่ตรงหน้าฉันแล้วพูดว่า
“ทำไมไม่ไปทำกิจกรรมที่พวกฉันจัดไว้”
“จำเป็นต้องทำด้วยเหรอค่ะรุ่นพี่”
“ใช่ต้องทำ”
“ไม่ทำ แล้วพี่ก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน ถ้าอยากจะสั่งอยากจะใช้อำนาจที่รุ่นพี่มีอยู่ก็ไปใช้กับคนอื่นไม่ต้องมาใช้กับฉันนะค่ะ ไปล่ะ” แล้วฉันก็หันหลังเพื่อที่จะเดินกลับหอพัก แต่ก็มีมือใครบางคนมาจับที่ต้นแขนของฉัน แรงมาก
“เธอจะไปไหน” รุ่นพี่สายฟ้าพูด
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับรุ่นพี่ล่ะค่ะ”
“เกี่ยวสิ”
“เกี่ยวยังไงค่ะ”
“ก็เพราะว่าฉันเป็นประธานคณะที่เธอเรียนอยู่”
“รุ่นพี่เป็นประธานคณะแล้วทำไมค่ะก็เป็นมนุษย์นี่ค่ะ”
แล้วรุ่นพี่ก็หันไปมองรุ่นพี่อีกคนหนึ่งที่ชื่อว่ารุ่นพี่บาสแล้วตะโกนว่า
“บาสอธิบายให้น้องเขาฟังหน่อยสิ”
“ได้เลยจัดให้” รุ่นพี่บาสตะโกนกลับพร้อมกับถือผ้าที่มีลักษณะเป็นเส้นยาวๆ แล้วก็เดินมาทางที่ฉันยืนอยู่แล้วรุ่นพี่บาสก็พูดว่า
“เอามือมา”
“ไม่ให้ค่ะ”
“เอามา”
“ไม่” แล้วฉันก็ตะโกนออกมา
แล้วรุ่นพี่สายฟ้าก็จับข้อมือฉันขึ้นมา แล้วรุ่นพี่บาสก็นำผ้าเส้นนั้นมาผูกที่ข้อมือของฉันอย่างแน่นแล้วพูดว่า
“เธอจะต้องซ่อมกิจกรรมรับน้องในช่วงเช้ากับช่วงนี้ให้ผ่านก่อนพักเที่ยงนี้”
“ซ่อม แล้วอะไรเสียค่ะ” ฉันทำหน้างง แต่จริงๆรู้แล้วว่าพวกรุ่นพี่จะต้องแก้แค้นฉันเรื่องเมื่อเช้าอย่างแน่นอน
“ตัวเธอแหละนิสัยเสีย”
“งั้นไปซ่อมนิสัยก่อนนะค่ะ ไปล่ะค่ะ” แล้วรุ่นพี่สายฟ้าก็ดึงผ้าที่รุ่นพี่บาสผูกไว้ที่ข้อมือฉันแล้วพูดว่า“จะไปไหน”
“ก็จะไปซ่อมนิสัยไงค่ะ”
“ไม่ต้องเดี๋ยวฉันซ่อมให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“หยุดก่อนซ่อมรับน้องก่อนเดี๋ยวนิสัยซ่อมทีหลัง” รุ่นพี่บาสพูดขึ้มมา
“ก็จะให้ซ่อมยังไงค่ะ”
“จะมีห้องหนึ่งพวกรุ่นพี่จัดทำไว้เพื่อให้น้องนักศึกษาที่ต้องซ่อมรับน้องเล่น”
“เหรอค่ะ”
“ใช่ตามฉันมา” แล้วรุ่นพี่บาสก็เดินนำหน้าไป ตามด้วยรุ่นพี่สายฟ้าที่จับผ้าเส้นนั้นไว้ แล้วทำไงแก้ก็แก้ไม่ออกก็ต้องเดินตามไปแย่จังเลย แล้วก็เดินไปถึงห้องนั้นห้องที่ฉันเห็นรุ่นพี่สองคนนั้นอยู่ตอนที่พาดาวไปห้องน้ำ แต่ปกติห้องนั้นเป็นห้องปิดตาย เพราะว่าก่อนปิดเรียนฉันได้เข้ามาสำรวจที่นี่ แล้วมีป้ายแขวนว่า ห้องปิดตายไม่มีกิจห้ามเข้านี่นา
“นี่ถึงแล้ว เธอจะต้องออกจากเขาวงกตนี้ให้ได้ภายในสองชั่วโมงก็เที่ยงพอดี” รุ่นพี่สายฟ้าพูด
“แล้วถ้าหาทางออกไม่ได้ล่ะค่ะต้องผ่านนะค่ะ”
“เออ น่า หาทางออกไม่ได้ก็อยู่มันที่นั่นนั้นแหละ”
“เหรอค่ะ แล้ว…” ฉันยังพูดไม่ทันจบ รุ่นพี่บาสก็พูดว่า
“ไม่ต้องถามแล้ว” พร้อมกับผลักฉันเข้าไปในเขาวงกต
แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆเดินไปเดินมาทำไมยังหาทางออกไม่ได้เสียทีล่ะแต่ยังดีทีฉันจำทางที่เป็นผ่านมาเราไปซ้ายหรือตรงหรือว่าไปขวา เหนื่อยแล้วนะ เที่ยงแล้วต้องโทรหาดาวก่อนแล้วกัน แล้วฉันก็โทรศัพท์หาดาว
“ดาว ฉันมีเรื่องจะบอกน่ะ”
“อะไรเหรอ”
“ฉันถูกรุ่นพี่แกล้ง ต้องนี้อยู่ที่เขาวงกตในตึกคณะวิศวกรรม”
“ห้องอยู่ตรงไหน”
“จำห้องที่เราผ่านตอนเธอมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วห้องที่เราเห็นรุ่นพี่สองคนนั้นอยู่ในนั้นห้องนั้นแหละดาว”
“จ๊ะ จ๊ะเดี๋ยวฉันจะไปหานะ”
“ไปกินข้าวก่อนก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เพชร แค่นี้ก่อนนะ”
“จ๊ะ”
‘เรากลับไปทางเดิมดีกว่า’ แล้วฉันก็กลับไปทางเดิม แล้วก็หาวิธีการแกะผ้านั้นจนออกดีใจจัง ทิ้งผ้าไว้ตอนนี้แหละ เดินต่อดีกว่า นี่ไงทางที่เราเข้ามาเมื่อกี้นี้ แต่ทำไมมันถึงถูกปิดล่ะ นั่งรออยู่ข้างๆประตูนี่แหละเดี๋ยวรุ่นพี่ก็เขามาตามเองนั้นแหละ
“ออกมาได้แล้ว” รุ่นพี่บาสตะโกน
‘เสียงมันอยู่ทางนั้นนี่นา แล้วประตูนี่ถ้าเราเปิดก็คงจะไม่เจอรุ่นพี่สองคนนั้น ถ้างั้นก็เลื่อนเปิดได้แล้วล่ะสิ’ แล้วฉันก็เลื่อนประตูนั้นออก
มา ปรากฏว่าไม่เจอรุ่นพี่สองคนนั้นแล้วดาวก็เดินเข้ามาพอดี
“เพชร” ดาวพูด
“เบาๆ ดาวไปกันเถอะ”
“แล้ว..”
“ไปเถอะ”
แล้วเราก็ออกจากห้องนั้นเพื่อจะเดินมากินข้าวกลางวัน ระหว่างทางเดินดาวก็ถามว่า
“ไปทำอะไรที่ห้องนั้น”
“ไปซ่อมรับน้อง”
“เหรอ แต่มหาลัยนี้การรับน้องไม่มีการซ่อมไม่ใช่เหรอ”
“เออ ใช่ลืมไปเลย”
“เธอโดนรุ่นพี่สองคนนั้นแกล้งแล้วล่ะ”
“ช่างมันเถอะดาว ไปกินข้าวกันเถอะ”
แล้วเราก็ไปกินข้าวกลางวันกัน เมื่อกินเสร็จก็เข้าบ่ายโมงแล้ว แล้วเราก็เดินไปยังหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ ก็พบกับรุ่นพี่สายฟ้ายืนมองฉันโมโห แล้วเมื่อฉันเดินผ่านรุ่นพี่ทั้งสอง รุ่นพี่สายฟ้าก็จับต้นแขนฉัน แรงมาก แล้วพูดว่า
“ทำไมไม่ออกตรงทางออกแล้วเอาผ้าที่ผูกไว้ออกทำไม”
“ก็รุ่นพี่ไม่บอกนี่ค่ะว่าให้ออกตรงทางออกก็เลยคิดว่าออกทางไหนก็ได้ก็เลยออกตรงทางเข้าแทนค่ะแล้วผ้านั้นรุ่นพี่ไม่สั่งห้ามดึงผ้าออกฉันก็เลยดึงผ้าเส้นนั้นออกซะเลยค่ะก็เห็นว่ามันไม่จำเป็นเท่าไร”
“อย่างนี้ต้องซ่อนนิสัยแล้วมั้ง” รุ่นพี่สายฟ้าพูด
“สายฟ้า มาได้แล้ว” รุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเรียกรุ่นพี่สายไฟไปทางที่ทำกิจกรรมรับน้อง
“เกือบไปแล้วไหมล่ะ” ดาวพูด
“แต่ก็รอดนี่นา” ฉันพูด
“รอดตอนนี้แต่ต่อไปจะรอดหรือเปล่าล่ะ”
“ก็ไม่รู้เหมือนกันคงจะไม่รอดแน่”
“อย่าพูดอย่างนั้นสิ”
“ไปกันเถอะ”
“จ๊ะ”
แล้วฉันกับดาวก็เดินกันไปที่ที่รับน้องกัน แล้วเราก็นั่งกันแถวสุดท้ายที่เดิม
“มาครบกันแล้วนะค่ะ ในช่วงบ่ายโมงถึงบ่ายสี่จะมีกิจกรรมกันประมาณสี่ฐานเช่นกัน วิธีการเล่นถ้าให้ทำเป็นกลุ่มก็เป็นกลุ่มเดียวก็เดียว แล้วแต่รุ่นพี่จะสั่งนะค่ะ เชิญรองประธานค่ะ” รุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นพูด
“ครับ ฐานแรกเป็นกลุ่ม พี่ตั้งชื่อฐานว่า ร้องระบำรำเต้น ชื่อก็บอกอยู่แล้วนะครับ พี่จะเลือกออกมาเป็นกลุ่ม กลุ่มไหนโดนเรียกให้ออกมาต้องมาเต้นแล้วก็ร้องด้วยนะครับ พี่จะจับลูกปิงปองออกหนึ่งลูกเป็นกลุ่มที่เท่าไร กลุ่มนั้นออกมาร้องมาเต้นแต่ถ้าเป็นเลขศูนย์รุ่นพี่จะเป็นคนร้องเต้นเองนะครับ จับแล้วนะ” แล้วรุ่นพี่สายฟ้าก็จับลูกปิงปองขึ้นมาเป็นเลขที่เท่าไรนะ
“เลขศูนย์ครับ” รุ่นพี่บาสพูดพร้อมกับยกลูกปิงปองขึ้นมาแล้วหันตรงที่มีเลขศูนย์ออกเพื่อให้ทุกคนได้เห็น
“รุ่นพี่จะร้องกับเต้นก่อนเลยนะครับ เชิญรุ่นพี่ครับ”
เมื่อรุ่นพี่ร้องเต้นเสร็จ กลุ่มอื่นก็ออกไปเรื่อยๆจนหมด ส่วนฉันไม่มีกลุ่มก็เลยไม่ต้องออก
“แล้วน้องคนนั้นล่ะ ยังไม่เห็นออกมาเลย” รุ่นพี่บาสพูด
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉันหรอกค่ะ เดี๋ยวอีก..สิบนาทีฉันก็ไปแล้วค่ะ”
“จะไปไหนล่ะ”
“ไปซ่อมนิสัยค่ะ ตามคำแนะนำของรุ่นพี่เมื่อเช้าไงค่ะ”
“เหรอ ไม่ต้องซ่อมก็ได้นี่น้อง”
“ไม่ได้ค่ะ นิสัยมันพังแล้วต้องซ่อมค่ะ เชิญทำกิจกรรมเถอะค่ะ”
“มาเริ่มฐานสองกันเถอะครับ ฐานนี้จะให้ไปหาตัวอาซีกับเป็นกลุ่ม ในบริเวณรอบๆตึกคณะเราจะมีอาซีอยู่ทั้งหมดห้าตัว ให้เวลาภายในสามสิบนาทีจะต้องให้พบ ถ้าไม่พบก็ให้กลับมานั่งที่เดิมนะครับ เชิญครับ” แล้วทุกคนก็ไปทำกิจกรรมที่รุ่นพี่จัดไว้ให้ ส่วนฉันจะไปหาที่ซ่อมนิสัยเสียหน่อย
แล้วรุ่นพี่สายฟ้าก็เดินมาหาแล้วพูดว่า“จะไปไหนของเธอ กลุ่มไม่มีจะไปไหน”
และแล้วก็มีน้ำซู่ใหญ่มาปะทะที่ตัวฉันอย่างจัง
“โอ๊ย ฉันเปียกหมดเลยเนี่ย จะมาสาดน้ำใส่ฉันทำไมเนี่ย” ฉันพูดออกมา แต่ตอนนี้ตัวฉันเปียกหมดเลยดีนะที่ฉันใส่เสื้อกล้ามแบบหนามาโชคดีจัง
“เพชร” ดาวอุทานออกมาเมื่อวิ่งมาถึงมายืนตรงหน้าฉัน
“แล้วเธอทำอะไรของเธอ” รุ่นพี่คนนั้นพูดอย่างโมโหมาก
“ก็รุ่นพี่สั่งให้เก็บแล้วก็ทำความสะอาดขยะทั้งหมดแล้วก็นำไปทิ้งแต่ถังขยะมันอยู่ไกล้ก็เลย…เผ่าแทนค่ะจะได้เสร็จเร็วๆไงค่ะ”
“แล้วถ้ามันไหม้ทั้งตึกจะว่าไง”
“จะไหม้ได้ยังล่ะไงค่ะ ก็เผาใส่ถังที่ทำมาจากเหล็กอย่างดีนะค่ะ”
“มานี่เราต้องมีเรื่องสะสานกัน” รุ่นพี่คนนั้นพูด
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะสะสาน ไปก่อนนะค่ะ”
“เธอไม่มีแต่ฉันมี มานี่” รุ่นพี่ก็จับข้อมือฉันแรงมาก
“โอ๊ย ปล่อยนะ ฉันเจ็บนะ ปล่อย”
“รุ่นพี่ปล่อยเพชรเถอะค่ะ” ดาวพูดขอร้องรุ่นพี่คนนั้น
“ฉันไม่พาเพื่อนเธอไปฆ่าทิ้งหรอกน่า ไว้ใจได้ “
“ค่ะ” ดาวพูด
“ไป ไป ไปรับน้องได้แล้ว”รุ่นพี่ผู้ชายอีกคนพูด
“รุ่นพี่ค่ะ แล้วเพื่อนฉันล่ะค่ะ”ดาวพูด
“ไม่เป็นไรหรอกเพื่อนพี่ไม่ทำอะไรเพื่อนน้องหรอก เชื่อพี่เถอะ” รุ่นพี่ผู้ชายอีกคนพูดกับดาว
แล้วรุ่นพี่ก็พาฉันไปหลังตึกคณะที่ฉันไหม้กระดาษ แล้วพูดว่า
“เธอทำอะไรของเธอ”
“ก็บอกไปแล้วนี่ค่ะ รุ่นพี่”
“แล้วเธอทำอย่างนี้ทำไม”
“ก็อยากที่จะทำนี่ค่ะ”
แล้วรุ่นพี่ก็ปล่อยมือที่จับข้อมือฉันไว้ออก
\"รุ่นพี่ค่ะ นั้นอะไรค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปทางด้านหลังรุ่นพี่
แล้วรุ่นพี่ก็หันไปทางที่ฉันชี้แล้วฉันก็วิ่งหนีออกมาพร้อมตะโกนคำว่า
“ไปแล้วนะค่ะรุ่นพี่ ” แล้วฉันก็วิ่งตรงไปยังหอพักหญิงเพื่อเปลี่ยนชุดนักศึกษาเป็นตัวใหม่
‘ถึงแล้ว ’ แล้วฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปที่ห้อง202 ซึ่งเป็นห้องนอนของฉัน เมื่อไปถึง
“ถึงเสียทีเหนื่อยจัง ไม่ได้แกล้งคนอื่นมานานแล้ว รู้สึกตื่นเต้นจังเลยแต่ก็สนุกดี เปลี่ยนชุดดีกว่า”
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ดาวนี่นา
“ว่ายังจ๊ะดาว”
“เพชรเธออยู่ที่ไหน”
“ฉันอยู่ที่หอพักหญิงจ๊ะ”
“ไปทำอะไรที่หอพักล่ะ”
“ก็ไปเปลี่ยนชุดนะจ๊ะ”
“เปลี่ยนเป็นชุดลำลองนะเปลี่ยนเสร็จแล้วมาเร็วๆนะ”
“จ๊ะจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ แต่ไปที่ไหนล่ะดาว”
“ไปหน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ไง”
“จ๊ะ แค่นี้นะ”
“จ๊ะ”
เมื่อฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จทำผมเสร็จก็รีบเดินไปยังหน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์
เมื่อไปถึงหน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ ฉันก็เห็นดาวยืนรอด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลมากเลย
“ดาวเรามาแล้ว”
“มาแล้วเหรอ มาทางนี่ก่อนเรามีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“ฉันได้ยินพวกรุ่นพี่คุยกันว่าจะแกล้งเธอในช่วงกิจกรรมรับน้อง เธอต้องระวังตัวนะ “
“ขอบใจมากนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก แล้วตอนนั้นเธอวิ่งหนีอะไรเหรอแล้วเธอทำอะไรควันถึงออกมาอย่างนั้นน่ะ”
“ก็วิ่งหนีรุ่นพี่นะสิแล้วฉันก็แค่แกล้งรุ่นพี่แกเท่านั้นเองเพราะว่ามั่นไส้รุ่นพี่แกไม่มีอะไรหรอก”
“เหรอ แล้ววิ่งหนีทำไมล่ะ”
“ไม่วิ่งก็แย่นะสิ”
“รุ่นพี่ทำอะไรเธอ”
“เปล่า รำคาญรุ่นพี่ รุ่นพี่แกชอบถามก็เลยหนีซะเลย แล้วทำไมถึงให้ใส่ฉันชุดลำลองมาล่ะ”
“เดี๋ยวฉันก็ไปเปลี่ยนเป็นชุดลำลองแล้วล่ะ รุ่นพี่เขาสั่งมาจ๊ะ”
“ก็ไปเปลี่ยนสิ”
“แล้วไปเปลี่ยนที่ไหนล่ะ”
“ก็ห้องน้ำในตึกนี้ก็ได้นี่จ๊ะ” ฉันพูดพร้อมกับชี้นิ้วโป้งไปที่ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์
“แล้วถ้าเจอพวกรุ่นพี่ล่ะ”
“จะกลัวทำไมล่ะ ถึงยังไงเราก็ต้องเจออยู่แล้ว ไปเถอะ”
แล้วฉันกับดาวก็เดินไปยังห้องน้ำในตึกนั้น เมื่อเดินไปได้สักพักฉันก็เห็นรุ่นพี่สองคนนั้น
“นั้นรุ่นพี่ที่ใช้เราคนนั้นชื่อ รุ่นพี่สายฟ้า เป็นประธานคณะส่วนอีกคนชื่อว่ารุ่นพี่บาสเป็นรอง ไปกันเถอะ” ดาวพูด
“จ๊ะ” ฉันพูดกับดาว‘ ทำอะไรของเขาในห้องนั้นต้องทำรับน้องแล้วก็แกล้งฉันแน่ๆเรื่องอะไรจะใช้แกล้งง่ายๆล่ะไม่มีซะหรอก’ ฉันคิด
ในใจ
แล้วฉันกับดาวก็เดินไปถึงห้องน้ำเมื่อดาวเปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินออกไปยังสถานที่ที่รุ่นพี่จัดไว้รับน้อง
“นักศึกษาชั้นปีหนึ่งคณะวิศวกรรมศาสตร์กรุณากลับมาได้แล้วค่ะ” รุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า
“เพชรไปกันเถอะ” ดาวพูด
“จ๊ะ”
แล้วเราก็เดินไปนั่งกันที่เก้าอี้ที่รุ่นพี่เขาจัดไว้หลายตัวเราได้ไปนั่งรวมกับนักศึกษาชั้นปีเดียวกับเรา
“เพชรนั่งกันข้างหลังเถอะนะ” ดาวพูด
“ทำไมล่ะ”
“ก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องนะ”
“ก็ดีเหมือนกัน นั่งหลังก็นั่งหลัง”
และแล้วเราสองคนก็นั่งอยู่หลังสุดเลยล่ะเพราะดาวไม่อยากให้มีเรื่องแต่ฉันคิดว่านั่งไหนก็มีเรื่องได้เหมือนกันนั้นแหละ
“ช่วงเช้านี้พวกพี่จะมีกิจกรรมฐานให้เล่นประมาณสี่ฐาน พี่รับรองว่าสนุกแน่นอน เชิญทำกิจกรรมได้แต่ต้องทำเป็นกลุ่มที่จัดกันไว้ตอนนั้นนะครับ”
“ดาวแล้วเธออยู่กลุ่มไหนแล้วฉันล่ะอยู่กลุ่มไหน” ฉันถามดาว
“เราอยู่กับเพื่อนที่อยู่ข้างหน้าเราส่วนเพชรเราไม่รู้ เพราะว่าเราไปถามรุ่นพี่เขาแล้ว รุ่นพี่เขาบอกว่าให้เพชรไปถามรุ่นพี่สายฟ้าเองว่าเธออยู่กลุ่มไหน”
“จริงเหรอ”
“ก็จริงน่ะสิ เธอจะทำยังไงต่อไปล่ะ”
“ยังไม่รู้เลย อาจจะไม่ถามกลับไปที่หอพักแล้วก็จัดห้องให้เรียบร้อย”
“เอาอย่างนั้นเหรอ”
“จ๊ะ”
“ก็ดีเหมือกัน เราไปก่อนนะ”
“จะ เราก็จะกลับหอพักเหมือนกัน แล้วตอนพักเที่ยงเจอกันนะ”
“ที่ไหน”
“เดี๋ยวโทรไปบอก”
“ไปแล้ว” ดาวพูดแล้วก็เดินไปทำกิจกรรมที่พวกรุ่นพี่เขาจัดเอาไว้ ส่วนฉันก็เดินเพื่อที่จะกลับหอพัก
แล้วก็มีรุ่นพี่คนนั้นคนที่ฉันแกล้ง เมื่อเช้าเขาชื่อสายฟ้ารู้เพราะว่าดาวบอกไว้เดินมาอยู่ตรงหน้าฉันแล้วพูดว่า
“ทำไมไม่ไปทำกิจกรรมที่พวกฉันจัดไว้”
“จำเป็นต้องทำด้วยเหรอค่ะรุ่นพี่”
“ใช่ต้องทำ”
“ไม่ทำ แล้วพี่ก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน ถ้าอยากจะสั่งอยากจะใช้อำนาจที่รุ่นพี่มีอยู่ก็ไปใช้กับคนอื่นไม่ต้องมาใช้กับฉันนะค่ะ ไปล่ะ” แล้วฉันก็หันหลังเพื่อที่จะเดินกลับหอพัก แต่ก็มีมือใครบางคนมาจับที่ต้นแขนของฉัน แรงมาก
“เธอจะไปไหน” รุ่นพี่สายฟ้าพูด
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับรุ่นพี่ล่ะค่ะ”
“เกี่ยวสิ”
“เกี่ยวยังไงค่ะ”
“ก็เพราะว่าฉันเป็นประธานคณะที่เธอเรียนอยู่”
“รุ่นพี่เป็นประธานคณะแล้วทำไมค่ะก็เป็นมนุษย์นี่ค่ะ”
แล้วรุ่นพี่ก็หันไปมองรุ่นพี่อีกคนหนึ่งที่ชื่อว่ารุ่นพี่บาสแล้วตะโกนว่า
“บาสอธิบายให้น้องเขาฟังหน่อยสิ”
“ได้เลยจัดให้” รุ่นพี่บาสตะโกนกลับพร้อมกับถือผ้าที่มีลักษณะเป็นเส้นยาวๆ แล้วก็เดินมาทางที่ฉันยืนอยู่แล้วรุ่นพี่บาสก็พูดว่า
“เอามือมา”
“ไม่ให้ค่ะ”
“เอามา”
“ไม่” แล้วฉันก็ตะโกนออกมา
แล้วรุ่นพี่สายฟ้าก็จับข้อมือฉันขึ้นมา แล้วรุ่นพี่บาสก็นำผ้าเส้นนั้นมาผูกที่ข้อมือของฉันอย่างแน่นแล้วพูดว่า
“เธอจะต้องซ่อมกิจกรรมรับน้องในช่วงเช้ากับช่วงนี้ให้ผ่านก่อนพักเที่ยงนี้”
“ซ่อม แล้วอะไรเสียค่ะ” ฉันทำหน้างง แต่จริงๆรู้แล้วว่าพวกรุ่นพี่จะต้องแก้แค้นฉันเรื่องเมื่อเช้าอย่างแน่นอน
“ตัวเธอแหละนิสัยเสีย”
“งั้นไปซ่อมนิสัยก่อนนะค่ะ ไปล่ะค่ะ” แล้วรุ่นพี่สายฟ้าก็ดึงผ้าที่รุ่นพี่บาสผูกไว้ที่ข้อมือฉันแล้วพูดว่า“จะไปไหน”
“ก็จะไปซ่อมนิสัยไงค่ะ”
“ไม่ต้องเดี๋ยวฉันซ่อมให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“หยุดก่อนซ่อมรับน้องก่อนเดี๋ยวนิสัยซ่อมทีหลัง” รุ่นพี่บาสพูดขึ้มมา
“ก็จะให้ซ่อมยังไงค่ะ”
“จะมีห้องหนึ่งพวกรุ่นพี่จัดทำไว้เพื่อให้น้องนักศึกษาที่ต้องซ่อมรับน้องเล่น”
“เหรอค่ะ”
“ใช่ตามฉันมา” แล้วรุ่นพี่บาสก็เดินนำหน้าไป ตามด้วยรุ่นพี่สายฟ้าที่จับผ้าเส้นนั้นไว้ แล้วทำไงแก้ก็แก้ไม่ออกก็ต้องเดินตามไปแย่จังเลย แล้วก็เดินไปถึงห้องนั้นห้องที่ฉันเห็นรุ่นพี่สองคนนั้นอยู่ตอนที่พาดาวไปห้องน้ำ แต่ปกติห้องนั้นเป็นห้องปิดตาย เพราะว่าก่อนปิดเรียนฉันได้เข้ามาสำรวจที่นี่ แล้วมีป้ายแขวนว่า ห้องปิดตายไม่มีกิจห้ามเข้านี่นา
“นี่ถึงแล้ว เธอจะต้องออกจากเขาวงกตนี้ให้ได้ภายในสองชั่วโมงก็เที่ยงพอดี” รุ่นพี่สายฟ้าพูด
“แล้วถ้าหาทางออกไม่ได้ล่ะค่ะต้องผ่านนะค่ะ”
“เออ น่า หาทางออกไม่ได้ก็อยู่มันที่นั่นนั้นแหละ”
“เหรอค่ะ แล้ว…” ฉันยังพูดไม่ทันจบ รุ่นพี่บาสก็พูดว่า
“ไม่ต้องถามแล้ว” พร้อมกับผลักฉันเข้าไปในเขาวงกต
แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆเดินไปเดินมาทำไมยังหาทางออกไม่ได้เสียทีล่ะแต่ยังดีทีฉันจำทางที่เป็นผ่านมาเราไปซ้ายหรือตรงหรือว่าไปขวา เหนื่อยแล้วนะ เที่ยงแล้วต้องโทรหาดาวก่อนแล้วกัน แล้วฉันก็โทรศัพท์หาดาว
“ดาว ฉันมีเรื่องจะบอกน่ะ”
“อะไรเหรอ”
“ฉันถูกรุ่นพี่แกล้ง ต้องนี้อยู่ที่เขาวงกตในตึกคณะวิศวกรรม”
“ห้องอยู่ตรงไหน”
“จำห้องที่เราผ่านตอนเธอมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วห้องที่เราเห็นรุ่นพี่สองคนนั้นอยู่ในนั้นห้องนั้นแหละดาว”
“จ๊ะ จ๊ะเดี๋ยวฉันจะไปหานะ”
“ไปกินข้าวก่อนก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เพชร แค่นี้ก่อนนะ”
“จ๊ะ”
‘เรากลับไปทางเดิมดีกว่า’ แล้วฉันก็กลับไปทางเดิม แล้วก็หาวิธีการแกะผ้านั้นจนออกดีใจจัง ทิ้งผ้าไว้ตอนนี้แหละ เดินต่อดีกว่า นี่ไงทางที่เราเข้ามาเมื่อกี้นี้ แต่ทำไมมันถึงถูกปิดล่ะ นั่งรออยู่ข้างๆประตูนี่แหละเดี๋ยวรุ่นพี่ก็เขามาตามเองนั้นแหละ
“ออกมาได้แล้ว” รุ่นพี่บาสตะโกน
‘เสียงมันอยู่ทางนั้นนี่นา แล้วประตูนี่ถ้าเราเปิดก็คงจะไม่เจอรุ่นพี่สองคนนั้น ถ้างั้นก็เลื่อนเปิดได้แล้วล่ะสิ’ แล้วฉันก็เลื่อนประตูนั้นออก
มา ปรากฏว่าไม่เจอรุ่นพี่สองคนนั้นแล้วดาวก็เดินเข้ามาพอดี
“เพชร” ดาวพูด
“เบาๆ ดาวไปกันเถอะ”
“แล้ว..”
“ไปเถอะ”
แล้วเราก็ออกจากห้องนั้นเพื่อจะเดินมากินข้าวกลางวัน ระหว่างทางเดินดาวก็ถามว่า
“ไปทำอะไรที่ห้องนั้น”
“ไปซ่อมรับน้อง”
“เหรอ แต่มหาลัยนี้การรับน้องไม่มีการซ่อมไม่ใช่เหรอ”
“เออ ใช่ลืมไปเลย”
“เธอโดนรุ่นพี่สองคนนั้นแกล้งแล้วล่ะ”
“ช่างมันเถอะดาว ไปกินข้าวกันเถอะ”
แล้วเราก็ไปกินข้าวกลางวันกัน เมื่อกินเสร็จก็เข้าบ่ายโมงแล้ว แล้วเราก็เดินไปยังหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ ก็พบกับรุ่นพี่สายฟ้ายืนมองฉันโมโห แล้วเมื่อฉันเดินผ่านรุ่นพี่ทั้งสอง รุ่นพี่สายฟ้าก็จับต้นแขนฉัน แรงมาก แล้วพูดว่า
“ทำไมไม่ออกตรงทางออกแล้วเอาผ้าที่ผูกไว้ออกทำไม”
“ก็รุ่นพี่ไม่บอกนี่ค่ะว่าให้ออกตรงทางออกก็เลยคิดว่าออกทางไหนก็ได้ก็เลยออกตรงทางเข้าแทนค่ะแล้วผ้านั้นรุ่นพี่ไม่สั่งห้ามดึงผ้าออกฉันก็เลยดึงผ้าเส้นนั้นออกซะเลยค่ะก็เห็นว่ามันไม่จำเป็นเท่าไร”
“อย่างนี้ต้องซ่อนนิสัยแล้วมั้ง” รุ่นพี่สายฟ้าพูด
“สายฟ้า มาได้แล้ว” รุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเรียกรุ่นพี่สายไฟไปทางที่ทำกิจกรรมรับน้อง
“เกือบไปแล้วไหมล่ะ” ดาวพูด
“แต่ก็รอดนี่นา” ฉันพูด
“รอดตอนนี้แต่ต่อไปจะรอดหรือเปล่าล่ะ”
“ก็ไม่รู้เหมือนกันคงจะไม่รอดแน่”
“อย่าพูดอย่างนั้นสิ”
“ไปกันเถอะ”
“จ๊ะ”
แล้วฉันกับดาวก็เดินกันไปที่ที่รับน้องกัน แล้วเราก็นั่งกันแถวสุดท้ายที่เดิม
“มาครบกันแล้วนะค่ะ ในช่วงบ่ายโมงถึงบ่ายสี่จะมีกิจกรรมกันประมาณสี่ฐานเช่นกัน วิธีการเล่นถ้าให้ทำเป็นกลุ่มก็เป็นกลุ่มเดียวก็เดียว แล้วแต่รุ่นพี่จะสั่งนะค่ะ เชิญรองประธานค่ะ” รุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นพูด
“ครับ ฐานแรกเป็นกลุ่ม พี่ตั้งชื่อฐานว่า ร้องระบำรำเต้น ชื่อก็บอกอยู่แล้วนะครับ พี่จะเลือกออกมาเป็นกลุ่ม กลุ่มไหนโดนเรียกให้ออกมาต้องมาเต้นแล้วก็ร้องด้วยนะครับ พี่จะจับลูกปิงปองออกหนึ่งลูกเป็นกลุ่มที่เท่าไร กลุ่มนั้นออกมาร้องมาเต้นแต่ถ้าเป็นเลขศูนย์รุ่นพี่จะเป็นคนร้องเต้นเองนะครับ จับแล้วนะ” แล้วรุ่นพี่สายฟ้าก็จับลูกปิงปองขึ้นมาเป็นเลขที่เท่าไรนะ
“เลขศูนย์ครับ” รุ่นพี่บาสพูดพร้อมกับยกลูกปิงปองขึ้นมาแล้วหันตรงที่มีเลขศูนย์ออกเพื่อให้ทุกคนได้เห็น
“รุ่นพี่จะร้องกับเต้นก่อนเลยนะครับ เชิญรุ่นพี่ครับ”
เมื่อรุ่นพี่ร้องเต้นเสร็จ กลุ่มอื่นก็ออกไปเรื่อยๆจนหมด ส่วนฉันไม่มีกลุ่มก็เลยไม่ต้องออก
“แล้วน้องคนนั้นล่ะ ยังไม่เห็นออกมาเลย” รุ่นพี่บาสพูด
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉันหรอกค่ะ เดี๋ยวอีก..สิบนาทีฉันก็ไปแล้วค่ะ”
“จะไปไหนล่ะ”
“ไปซ่อมนิสัยค่ะ ตามคำแนะนำของรุ่นพี่เมื่อเช้าไงค่ะ”
“เหรอ ไม่ต้องซ่อมก็ได้นี่น้อง”
“ไม่ได้ค่ะ นิสัยมันพังแล้วต้องซ่อมค่ะ เชิญทำกิจกรรมเถอะค่ะ”
“มาเริ่มฐานสองกันเถอะครับ ฐานนี้จะให้ไปหาตัวอาซีกับเป็นกลุ่ม ในบริเวณรอบๆตึกคณะเราจะมีอาซีอยู่ทั้งหมดห้าตัว ให้เวลาภายในสามสิบนาทีจะต้องให้พบ ถ้าไม่พบก็ให้กลับมานั่งที่เดิมนะครับ เชิญครับ” แล้วทุกคนก็ไปทำกิจกรรมที่รุ่นพี่จัดไว้ให้ ส่วนฉันจะไปหาที่ซ่อมนิสัยเสียหน่อย
แล้วรุ่นพี่สายฟ้าก็เดินมาหาแล้วพูดว่า“จะไปไหนของเธอ กลุ่มไม่มีจะไปไหน”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น