ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เพียงวันแรกก็เกิดเรื่องเสียแล้ว 3
“จะไปวัดค่ะ”
“แล้วเธอจะไปวัดทำไมละ”
“ก็จะไปวัดดูว่าเสียเท่าไรจะได้ซ่อมนิสัยถูกไงค่ะ”
“ไม่ต้องมาพูดกวน”
“อะไรกันค่ะไม่ได้พูดกวนสักกะหน่อยกันแค่ตอบคำถามรุ่นพี่ไงค่ะ”
“ไม่ต้องมาย้อน แล้วก็ไม่ต้องไปไหนนั่งอยู่ตรงนี้แหละ”
“ค่ะ รุ่น พี่” แล้วรุ่นพี่ก็หันกลับไปนั่งที่เดิมของตนเองแล้วฉันก็นั่งลงตรงเก้าอี้ แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เบอร์ยัยพลอยน้องสาวฉันนี่
“ฮัลโหล ยัยพลอย”
“พี่เพชรเหรอนี่พลอยเองนะ”
“โทรมาทำไมมีอะไรหรือเปล่า”
“พี่เพชรมารับพลอยหน่อยสิ”
“ทำไมล่ะ”
“คุณแม่บอกให้พี่เพชรมารับเพราะคุณน้าที่มารับไม่วาง”
“แล้วคนอื่นล่ะ”
“ไม่อยู่ไปทำงาน”
“แล้วเลิกกี่โมง”
“เลิกแล้ว”
“เลิกเร็วจัง มีงานอะไรเหรอ”
“วันนี้คุณครูเขาประชุมก็เลยให้เด็กกลับบ้านน่ะ”
“งั้นเดี๋ยวพี่จะไปรับแล้วก็ห้ามหนีไปเที่ยวไหนล่ะ”
“มารับเร็วๆนะ”
“รู้แล้วน่า แค่นี้ใช่ไหม”
“ใช่ แค่นี้นะ บาย”
“บาย”
ต้องรีบไปรับน้องสาวก่อนล่ะใครจะว่าไงก็ช่างไม่สนแล้ว แล้วฉันก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วก็รีบเดินมุ่งตรงไปที่รถส่วนตัวของฉัน เมื่อ
ฉันนั่งได้ก็ติดสมอลทอล์คแล้วก็โทรหาดาว
“ดาว “
“ว่างั้นเพชร”
“เราไปรับน้องที่โรงเรียนนะเดี๋ยวกลับมา ถ้ารุ่นพี่ถามบอกว่าไปซ่อมนิสัยนะ”
“ได้สิ”
“แค่นี้นะ”
“จ๊ะ”
แล้วฉันก็วางโทรศัพท์แล้วรีบไปรับน้องที่โรงเรียน เมื่อไปถึงน้องก็ขึ้นรถแล้วพูดว่า
“มารับเร็วจัง”
“เร็วก็ถามช้าก็บ่น จะเอายังไง”
“ไม่เอายังไงหรอก ก็แค่ถามเฉยๆ”
“เหรอ”
“พี่เพชรแล้ววันนี้เป็นไงรับน้องสนุกไหม”
“สนุกมากเดี๋ยววันหลังจากให้ฟัง”
“พี่เพชรนะเล่าให้ฟังตอนนี้เลยไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ขี้เกลียดเล่า”
“ก็ได้ อย่าลืมเล่าล่ะ”
“เออ”
แล้วบทสนทนาก็จบลง พลอยก็นอนหลับสบายอยู่บนรถ ถึงบ้านแล้ว
“ยัยพลอยถึงบ้านแล้วลงได้แล้ว”
“ไม่เข้าบ้านเหรอ”
“สี่โมงแล้วต้องรีบกลับมหาลัย เดี๋ยวจะโทรหานะ”
“จ๊ะ”
แล้วน้องก็เดินเข้าบ้านไปส่วนฉันก็รีบขับรถกลับมหาลัย เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
ดาวโทรมมานี่นา
“ฮัลโหล ดาว”
“มีอะไรเหรอหรือเปล่า”
“รุ่นพี่บอกว่าถ้าเธอไม่กลับมาในครึ่งชั่วโมงนี้เขาจะทำโทษเพื่อนๆทุกคน”
“มันจะมากไปแล้วนะ เดี๋ยวเราจะรีบกลับเดี๋ยวนี้แหละ แค่นี้นะ บาย”
“จ๊ะ”
แล้วฉันก็รีบวิ่งรถด้วยความเร็ว100กิโลเมตรต่อชั่วโมง ตายและหยุดรถ สุนัขวิ่งตัดหน้ารถฉันดีนะเนี่ยไม่ชนมันไปแล้ว แต่ทำไมรู้สึกเจ็บหน้าผากจังมีเลือดด้วย แต่ไม่ได้ต้องรีบกลับมหาลัยเดี๋ยวเพื่อนทุกคนจะโดนทำโทษเพราะฉัน เมื่อไปถึงมหาลัยจอดรถเสร็จฉันก็รีบเดินๆวิ่งๆตรงสู่หน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ แต่เจ็บหน้าผากนะเนี่ยเลือดก็เริ่มจะหยุดไหลแล้วล่ะ เมื่อไปถึงหน้าตึก ฉันก็ไปยืนอยู่ตรงหน้ารุ่นพี่แล้วพูดว่า
“มาถึงแล้ว” ฉันพูดกับพวกๆรุ่นพี่ ‘ โอ๊ย ทั้งเจ็บหน้าผากจังมึงด้วย’ แล้วฉันก็ใช้มือแตะไปที่แผลนั้นเลือดหยุดไหลแล้วสงสัยแผลเล็กแต่ทำไมมึนจังก็เลยใช้มือข้างนั้นกดไปที่ขมับทั้งสองข้าง
“ยกเลิกทำโทษรุ่นน้องได้ เพราะตัวการมาแล้ว” รุ่นพี่สายฟ้าพูดขึ้น แล้วดาวก็วิ่งหาฉัน
“ดาว เรามาแล้วนะ” น้ำเสียงของฉันในตอนนั้นเบามาก
“เธอไปไหนมา” รุ่นพี่สายฟ้าถามฉัน
“ดาวเรามึนๆหัวประคองเรากลับหอพักหน่อยได้ไหม ห้อง202” ฉันหันไปพูดกับดาวโดยไม่สนใจที่รุ่นพี่พูด แล้วดาวก็ประคองเราก็ไปที่หอพักแต่รู้สึกว่าจะมีอีกคนเข้ามาช่วยดาวแต่ว่าเป็นใครล่ะ เมื่อฉันหันไปคนที่มาช่วยฉันอีกคนคือรุ่นพี่สายฟ้า
“เพชร เธอไปทำอะไรมาทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ” ดาวถาม
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเล่าได้ไหม”
“ได้สิ”
แล้วดาวกับรุ่นพี่สายฟ้าก็พาฉันไปสั่งที่หน้าหอพักหญิง แล้วฉันก็พูดว่า
“ดาวกับรุ่นพี่ส่งฉันแค่นี้ก็พอ”
“แล้วจะไปไหวเหรอ” ดาวถาม
“ไหวจ๊ะไปเถอะ”
“ก็ได้” ดาวตอบ
เมื่อเดินมาถึงห้องฉันก็นั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อดูแผลนั้น ก็ไม่ใหญ่มากนะทำแผลเดี๋ยวก็หายดี ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าแล้วค่อยมาทำแผลกินยาแก้ปวดหัว แล้วฉันก็ไปอาบน้ำทำแผลกินยานอนหลับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น