นี่เป็นครั้งแรกค่ะ ที่เห็นนวนิยายแนวพีเรียดสะท้อนให้เห็นถึงบาปบุญคุณโทษ เวรกรรม และความเชื่อของคนโบราณเรื่องคาถาอาคม ที่คนเขียนสามารถนำมาเขียนผสมผสานกลมกลืนกันได้อย่างดีเยี่ยม ภาษาที่ใช้ในงานเขียนนั้นสามารถบรรยายลักษณะและสถานการณ์อย่างเห็นได้ชัดค่ะ แต่ว่าไอ้ถ้อยคำโบราณนี่บางทีอ่านๆไปก็พาลรู้สึกสับสนได้ แม้ว่าจะอธิบายไปแล้วก็เถอะเนอะ เอาเป็นว่าเรื่องนี้สนุกมากค่ะ และถ้าวิจารณ์อะไรไปแล้วไม่เข้าหูคุณนักเขียนก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
จะเป็นแฟนของนวนิยายเรื่อง บุพเพสันนิวาส จนจบค่ะ
^^ |