คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 : ตามล่า
หลังจากที่นาครได้ข้อมูลทุกอย่างมาเรียบร้อยแล้ว เขาก็รีบประติดประต่อข้อมูลไว้ที่กระดานไวท์บอร์ดของเขา เขาเอารูปนั้นรูปนี้มาวางและตรวจสอบเครือข่ายของเกมโหวตตายทั้งหมด ในระหว่างที่นาวินกำลังทำงานของเขาอยู่ จู่ๆซีอาร่าก็ถือน้ำมาแก้วหนึ่ง จากนั้นก็เอามาให้กับนาครในทันที
"คุณคะ ดื่มน้ำหน่อยสิคะ!!"
"ขอบคุณมากครับ คุณวางไว้แถวนั้นเลยครับ" นาครพูดขึ้น จากนั้นซีอาร่าก็วางแก้วน้ำไว้ข้างๆโต๊ะของเขา จากนั้นก็ไปคุยกับเขาต่อในทันที
"ขอบคุณมากนะคะที่คุณช่วยฉัน คุณอยากได้อะไรฉันให้คุณหมดเลย!!" ซีอาร่าพูดขึ้น
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้ามันฆ่าคุณไม่สำเร็จ มันต้องดิ้นเป็นเจ้าเข้าแน่ๆ จากนั้นความโกรธและกระวนกระวาย จะทำให้คนไร้เหตุผลหน่ะ!!" นาครตอบไป
"อืม ถ้าอย่างงั้น คุณชอบเรื่องอย่างว่าหรือเปล่า ฉันให้ฟรีเลยนะ สำหรับคุณ??" ซีอาร่าพูดจากนั้นก็เขยิบเข้าไปใกล้ๆเขา
"นี่คุณ อย่าเล่นแบบนี้กับผมสิ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย!!"
"อะไรกันคะ หรือว่า คุณเป็นเกย์เหรอ??" ซีอาร่าถามไป
"นี่ ผมไม่ใช่เกย์ครับ เพียงแต่ผมยังมีสติอยู่หน่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย ทำอย่างงั้นได้ที่ไหนหล่ะ??" นาครตอบไป
"นี่คุณคิดอย่างงี้จริงๆเหรอ??"
"นี่ ผมไม่รู้ว่าคุณเคยเจอผู้ชายแบบไหนมานะ แต่ผมไม่ใช่คนพวกนั้น กรุณณาเข้าใจใหม่นะครับ" นาครพูดขึ้น จากนั้นซีอาร่าก็ผละตัวออกมา จากนั้นก็แอบยิ้มไปด้วย
"ยังไงฉันก็ขอบคุณนะคะ ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้เลยนะคะ" ซีอาร่าพูดขึ้น จากนั้นเธอก็นั่งอยู่แถวๆนั้นต่อ
ทางด้านของจอห์นและเฮนรี่ ในตอนนั้นพวกเขาก็เดินไปดูคลังอาวุธของนาคร และพวกเขาก็พบกับอาวุธมากมายพร้อมกระสุนครบมือ ในตอนนั้นเองพวกเขาก็หยิบมาดูอย่างตื่นเต้น แล้วเอามาทดลองใช้ในทันที
"นี่ๆ หมอนี่มีอาวุธโคตรเยอะเลยนะเนี่ย!!" จอห์นพูดขึ้นในขณะที่ถือปืน MP5 เล็งอยู่
"นั่นดิ หมอนี่ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ" เฮนรี่พูดเสริม
"คอยดูเถอะ ไอ้คนที่ว่าจ้างฆ่าเรา ฉันจะตามไปเล่นแม่งให้หมด" จอห์นพูดขึ้น
"รอให้เวลานั้นมาถึงก่อนเถอะพวก" เฮนรี่พูดขึ้น
"เออนี่ แล้วพวกมันหาที่นี่ไม่เจอเลยเหรอ??" จอห์นถามอย่างสงสัย
"ไม่หรอก ที่นี่พรางสัญญาณไว้ แถมเรายังอยู่ใต้ดิน แต่ถ้าพวกมันมา เราก็ยิงพวกมันให้หมด" เฮนรี่พูดขึ้น
"เออนี่ ถามอะไรนายหน่อย ดาบของนายหน่ะ ได้มาจากไหนเหรอ??" จอห์นชี้ไปที่ดาบของเฮนรี่ที่เฮนรี่เหน็บไว้
"อ้อ ของตกทอดหน่ะ ฉันเป็นครูฝึกดาบ ก็ต้องมีของพวกนี้สิ" เฮนรี่พูดขึ้น
"เออนี่ ฉันได้ยินมาว่าในเกมโหวตตายหน่ะ ถ้าเรารอดครบ 7 วัน เราจะได้เงินจากเกมนั้นด้วยหล่ะ" จอห์นพูดขึ้น
"จริงเหรอ เราจะได้ซักเท่าไหร่กันนะ ถ้าฉันได้เงิน ฉันจะไปซื้อบ้านใหม่" เฮนรี่พูดขึ้น
"เหมือนกัน ฉันอยากซื้อรถสปอร์ตขับด้วยหล่ะ" จอห์นพูดเสริมไป
และในขณะเดียวกัน ทางด้านของวาเลเรีย ในตอนนั้นเองเธอก็กำลังทำอุปกรณ์อะไรบางอย่าง ซึ่งในตอนนั้นเองเอบิต้าก็เดินไปเดินมาแถวนั้น เอบิต้ารู้สึกสงสัยเลยเดินมาหาเธอในทันที
"พี่คะ ทำอะไรอยู่คะ??" เอบิต้าถามอย่างสงสัย
"อ้อ ฉันลองเอากับระเบิดของหมอนั่นมาอัพเกรดนิดหน่อยหน่ะ"
"จริงเหรอคะ แล้วมันช่วยอะไรเหรอคะ??" เอบิต้าถามอย่างสงสัย
"มันจะระเบิดไปตามแนวตึก แต่จะไม่สร้างความเสียหายให้ตัวตึกหน่ะ ใครที่ไปใกล้มันรับรองว่าตายกันหมดแน่" วาลเรียพูดขึ้น
"หนูคิดถึงบ้าน อยากกลับบ้านจังเลยค่ะ" เอบิต้าพูดขึ้น
"แล้วหนูเป็นลูกเต้าเหล่าใครกันหล่ะ??" วาเลเรียถามไป
"พ่อหนูเป็นประธานาธิบดีค่ะ หนูมาเรียนซัมเมอร์ที่ไทย แต่ก็เจอเรื่องแบบนี้เข้า"
"ไม่ต้องห่วงหรอก วันหนึ่งเราได้แก้แค้นพวกมันแน่ๆ" วาเลเรียพูดขึ้น
"หนูไม่หวังแบบนั้นหรอกค่ะ แค่ขอให้เรื่องนี้จบเร็วๆก็พอ" เอบิต้าพูดขึ้น
"ไม่ต้องห่วง มันต้องจบแน่นอน" วาเลเรียพูดปลอบใจหนูน้อยคนนั้นไป
กลับมายังคอนโดของกลุ่มแฮ็กเกอร์ลึกลับที่พวกเขาพยายามสืบหาข้อมูลที่อยู่ของนาครและพรรคพวก และจากความพยายามนับร้อยๆครั้ง ในที่สุดพวกเขาก็เจอเขตที่สงสัยว่าจะเป็นที่อยู่ของนาคร พวกนั้นรีบเปิดภาพไว้ที่โปรเจ็กค์เตอร์ในทันที
“นี่ ทุกคน ฉันลองค้นหาที่อยู่มันแล้วนะ เราคาดว่ามันน่าจะอยู่ในเขตนี้” รอนนี่พูดขึ้น จากนั้นก็ชี้ไปบนโปรเจ็กค์เตอร์
“นี่ มันกว้างเป็นหลายสิบช่วงตึกเลยนะ??” ลาซพูดปรามไป
“นั่นสิ จะให้มาตามหาทั้งหมดเสียเวลาตายชัก” วาเลียพูดขึ้น
“ฉันขอออกความเห็นหน่อยนะ เราก็ไม่ต้องหาเอง ให้คนอื่นหาให้สิ” วาเลนพูดขึ้น
“จริงด้วย ว่าแต่จะให้ใครหาหล่ะ??” ลาซถามไป
“คุณเซเฟอร์ยังไงหล่ะ เขามีอิทธิพลตั้งเยอะ น่าจะหาได้ไม่ยาก” รอนนี่พูดขึ้น
“แล้วเราจะติดต่อเขายังไงหล่ะ??” วาเลียถามต่อ
“ฉันจะส่งข้อความหาเขาเอง ไม่ต้องห่วงหรอก” วาเลนตอบไป
“ว่าแต่ เราจะรู้ได้ยังไงว่าคุณเซเฟอร์ทำสำเร็จแล้ว??” รอนนี่ถามไป
“ก็คงต้องตามข่าวหล่ะนะ ไม่ยากหรอก” วาเลนพูดขึ้น จากนั้นไม่นานนัก เธอก็จัดการส่งข้อความไปยังบริษัทของเซเฟอร์ เธอใช้เวลาไม่นานนักในการส่งข้อมูล
“การส่งเสร็จสมบูรณ์!!”
“หวังว่ามันจะเวิร์คนะ เพราะเราพยายามกันมามากแล้ว” ลาซพูดขึ้น
“ที่เหลือเราก็แค่ตามงาน ไม่ต้องห่วงหรอก คุณเซเฟอร์ทำได้อยู่แล้ว” วาเลียพูดออกไป
กลับมายังบริษัทของเดเมี่ยน ซึ่งในวันนั้นเขาก็ยังคงวุ่นอยู่กับเรื่องเกมโหวตตาย ซึ่งกำลังโดนท้าทายอยู่ในตอนนี้ ในขณะที่เขากำลังทำข้อมูลบนคอมพิวเตอร์ของเขา จู่ๆก็มีเมล์ส่งเข้ามาในเครื่องของเขา
“1 ข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน!!”
เดเมี่ยนเห็นดังนั้นจึงรีบเปิดเมล์ในทันที
“ตำแหน่งของไอ้ตัวป่วนที่คุณตามหา คุณรู้นะว่าตองทำยังไง??” เดเมี่ยนเห็นดังนั้นก็โหลดไฟล์ที่แนบมาด้วย จากนั้นก็ปริ้นมันออกมา จากนั้นก็เอาไปให้เซเฟอร์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าห้องของเขาในทันที
“อะไรครับคุณเดเมี่ยน??”
“เขตที่มีคนเชื่อว่าเป็นที่อยู่ของไอ้บ้านั่น!!” เดเมี่ยนพูดขึ้น จากนั้นเซเฟอร์ก็อ่านเอกสารดูในทันที
“โห มีเป็นสิบๆตึกเลยนะครับ??”
“เออ ฉันอยากให้แกไปสืบ ส่งเรื่องส่งคน ฉันจะส่งข่าวไปให้พวกตำรวจที่สนิทกับฉัน ให้ค้นมันทุกตึกเลย” เดเมี่ยนพูดขึ้น
“คงใช้เวลาเป็นอาทิตย์เลยนะครับ ไหนจะเรื่องสื่อมวลชนอีก” เซเฟอร์พูดขึ้น
“งานนี้ฉันจะพลาดไม่ได้ ถ้าไอ้บ้านั่นไม่ตาย ฉันจบแน่ๆ” เดเมี่ยนพูดขึ้น
“ถ้าอย่างงั้น ผมจะลองไปสืบดูก็ได้ ถ้าเจอมัน คุณจะทำยังไงหล่ะ??” เซเฟอร์ถามไป
“ก็ฆ่ามันเลยสิ!!” เดเมี่ยนพูดขึ้น
“อืม กะจะไม่ถามเลยเหรอครับว่ามันมีพวกที่ไหนอีกบ้าง??” เซเฟอร์ทัดทานไป
“ถ้างั้นก็จับมันรีดความลับก่อนก็แล้วกัน” เดเมี่ยนพูดขึ้น
“ก็คงต้องเป็นอย่างงั้น ผมเชื่อว่ามันไม่ได้ทำงานคนเดียวแน่ๆ” เซเฟอร์พูดขึ้น
“เอางี้ แกจะทำยังไงก็ได้ ทำลายพวกมันให้หมด ถ้าไม่งั้นฉันซวยแน่ๆ” เดเมี่ยนพูดขึ้น
“ก็ได้ งั้นผมจัดให้เลย!!” เซเฟอร์พูดขึ้น จากนั้นเขาก็เดินออกจากบริษัทของเดเมี่ยนไปเพื่อทำงานตามที่เดเมี่ยนสั่งในทันที
ณ สำนักงานตำรวจแห่งชาติ ในวันนั้นเองจินเจอร์ได้ทำการนัดพบกับพิทักษ์อย่างลับๆ เพื่อสืบคดีจากนางสาวพาช่าอย่างลับๆ จินเจอร์ขับรถมาด้านหลังสำนักงานตำรวจแห่งชาติ จากนั้นก้จอดรถ แล้วก็เดินไปยังลิฟท์ตัวหนึ่ง ซึ่งเขาได้นัดกับพิทักษ์ที่หน้าลิฟท์ และเมื่อลิฟท์มาถึง เขาก็ได้เจอกับพิทักษ์ในทันที
“อ้าว จินเจอร์ มาจนได้นะ!!”
“แน่นอน ว่าแต่ ไม่มีใครตามเรามาแน่นะ??” จินเจอร์ถามไป
“ไม่มีหรอก ฉันตัดสัญญาณกล้องวงจรปิดไว้แล้ว ไม่มีใครรู้ว่าเรามาที่นี่” พิทักษ์พูดข้น
“ถ้าอย่างงั้นก็ไปกันเลย!!”
จินเจอร์พูดขึ้น จากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในห้องขังของพาช่า ที่มีระบบรักษาความปลอดภัยสูง ในตอนนั้นเองพิทักษ์ก็สั่งให้ตำรวจร้อยเวรไปพักก่อน ส่วนตัวเขาเองก็เดินเข้าไปหานางสาวพาช่า ซึ่งในตอนนั้นเอง เธอก็มีอาการเหม่อลอย เดินไปเดินมาในห้อง จินเจอร์ไม่รอช้า เลยเดินเข้าไปหาเธอในทันที
“คุณพาช่า เหตุการณ์เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นครับ??”
“อะไร ฉันจำอะไรไม่ได้เลย??” พาช่าพูดออกมา
“คุณสุรีนา คุณพอจะจำได้หรือเปล่า เกมโหวตตาย เมื่อคืน ผมรับรองว่าคุณจะปลอดภัย” จินเจอร์ถามต่อ แต่ในตอนนั้นเองเธอแทบไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรเลย
“หมอที่ตรวจร่างกายเธอบอกว่า ในตัวเธอมีสารประหลาดตัวหนึ่ง ซึ่งผมเดาว่า คนร้ายนี่น่าจะเอายาอะไรให้เธอกิน ทำให้เธอจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้” พิทักษ์พูดขึ้น และในตอนนั้นเอง จินเจอร์ก็พูดต่อในทันที
“ถ้าคุณไม่อยากพูดก็ได้ คุณคงไม่มีประโยชน์อะไรแล้วหล่ะ” จินเจอร์พูดขึ้น และในขณะเดียวกันนั้นเอง จู่ๆพาช่าก็พูดอะไรบางอย่างขึ้นมา
“คอมพิวเตอร์ ข้อมูล ชายคนหนึ่ง เข้ามาห้องฉัน...” จินเจอร์ได้ยินดังนั้นจึงพยายามถามเธอต่อ
“ชายคนนั้นเป็นใคร บอกผมได้หรือเปล่า??”
พาช่าไม่ตอบ จากนั้นเธอก็หันหลังให้กับเขาไป และในตอนนั้นเอง จินเจอร์ก็รู้ในทันทีว่าคงไม่ได้อะไรจากเธอแน่ๆ เขาจึงเดินออกมาจากห้องขังในทันที
“ดูเหมือนว่ามีคนมาขโมยข้อมูลจากคอมของเธอ แล้วนี่มีใครไปเก็บคอมของเธอหรือยัง??”
“มีนะ อยู่ในห้องเก็บหลักฐานหน่ะ” พิทักษ์ตอบไป
“ถ้าอย่างงั้น คุณเอาฮาร์ดดิสก์ในคอมมาให้ผม หรือก๊อฟข้อมูลมาให้ผมก็ได้ แล้วห้ามให้ใครแตะต้องมันเด็ดขาด” จินเจอร์พูดขึ้น จากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็รีบออกจากห้องขังไปในทันที
และที่โรงเรียนของเก่ง ในวันนั้นเองหลังจากที่เลิกเรียน เก่งก็เดินกลับบ้านในทันที และในขณะเดียวกันนั้นเอง เพื่อนของเก่งหลายคนก็เดินมาหาเขาด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“เฮ้ย พวกมึง มีอะไรหรือเปล่าวะ??”
“พวกกูโดนพ่อแม่ถาม เรื่องเงินที่กูใช้ ว่ามันหายไปไหนหมด!!”
“เออดิ ถ้าพ่อแม่กูรู้ พวกเขาเอากูตายแน่ๆ” เพื่อนอีกคนพูดเสริม
“เฮ้ย หมายความว่าไง มึงจะหยุดแค่นี้ ไอ้พวกปอดแหกเอ้ย??” เก่งพูดออกไป
“ไอ้สัส แต่ว่าตอนนี้พวกกูก็กำลังลำบากนะเว้ย”
“นั่นดิ แค่ไอ้บ้านั่นคนเดียว ถ้ามันรอดมาได้นานขนาดนี้ มันคงไม่ธรรมดาแล้วหล่ะ” เพื่อนของเขาพูดขึ้น
“แล้วยังไงหล่ะ ถ้าเราได้กำไรกลับมา รับรองว่าพวกเราสบายแน่ๆ” เก่งพูดขึ้น
“กำไรห่าอะไรวะ ทุกวันนี้กูก็ยังเห็นมันยังรอดในเกมโหวตตายอยู่เลย นี่ก็ใกล้จะครบกำหนด 7 วัน ที่เงินล็อตแรกของพวกเราจะโดนโอนไปให้มันแล้วนะเว้ย!!”
“กูว่ามึงต้องใจเย็นไว้บ้าง ปล่อยวางบ้างดีกว่าหว่ะ ไม่งั้นคนรอบข้างต้องชิบหายเพราะมึงนะเว้ย!!” เพื่อนอีกคนของเก่งพูดออกมา
“ถ้าพวกมึงไม่เอาด้วยก็ไม่เป้นไร กูจะจัดการเอง!!” เก่งพูดขึ้น จากนั้นเขาก็เดินหัวเสียออกไป แถมเขายังผลักศรีที่เพิ่งเดินมาเจอเขาออกไปด้วย
“นี่ เก่งเป็นอะไรไปวะ??” เธอหันไปถามเพื่อนๆของเขา
“ก็เรื่องเกมโหวตตายหน่ะสิ ไอ้บ้านั่นหนังเหนียวชะมัด ผ่านมาหลายวันแล้วยังรอดอยู่เลย ฉันว่าพวกเราถอดใจเถอะ” เพื่อนของเธอพูดขึ้น
“ถ้าอย่างงั้นฉันจะให้พ่อฉันที่เป็นตำรวจตามสืบเองว่ามันอยู่ที่ไหน พ่อฉันสืบได้แน่ๆ”
“นี่ศรี ฉันว่านะ เธอกับเก่งพอเถอะ นี่มันแทบจะไปกันใหญ่แล้ว!!”
“ไม่ ถ้าเงินของฉันสูญไป ฉันไม่ยอมแน่ๆ” ศรีบอกกับคนอื่นๆไป
ณ อีกฝากหนึ่งของโลก ประเทศฝรั่งเศส ณ ห้องเพนเฮ้าส์แห่งหนึ่ง ซึ่งในตอนนั้นเอง ชายในชุดสูทคนหนึ่งก็เดินออกมาพร้อมกับถือกระเป๋าถือมาด้วย เขาเดินออกมาได้ซักพัก หญิงวัยกลางคนในชุดสุภาพคนหนึ่งก็รีบวิ่งมาหาเขา พร้อมกับถือโทรศัพท์มาให้เขาดูด้วย
"คุณคะ มาดูนี่สิคะ!!"
"อะไรคุณ ผมอุตส่าห์ทำโครงการนี้ได้สำเร็จแล้ว??" ชายคนนั้นถามไป
"ดูนี่สิคะ!!" หญิงวัยกลางคนคนนั้นเผยให้เห็นหน้าจอแอพพลิเคชั่นของบัญชีธนาคารของเขา และในตอนนั้นเอง มันก็พบว่าถูกถอนออกไป 10 ล้านบาทจาก 20 ล้านบาท นั่นทำเอาเขาถึงกับตกใจมาก
"อะไรกัน นี่บ้านเราเอาเงินไปทำอะไรหมดเนี่ย??"
"นั่นสิคะคุณ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน??" หญิงคนนั้นถามเสริม
"อีก 2 วัน รองานฉันเสร็จ ฉันจะกลับไปถามเก่งมันให้รู้เรื่อง คราวนี้ฉันไม่ปล่อยมันแน่" ชายคนนั้นพูดขึ้นอย่างโมโห
"แล้วเราจะไม่โทรหาเขาก่อนเหรอคะ??"
"ถ้าเราบอกมันก่อนมันก็ทำลายหลักฐานหมดหน่ะสิ เราต้องไปเงียบๆ ไม่ให้มันรู้ตัว!!" ชายคนนั้นพูดขึ้น
กลับมายังบ้านพักของนาคร ในช่วงตกเย็น หลังจากที่เขากำลังเตรียมตัวตามล่ากลุ่มคนที่อยู่เบื้องหลังเกมๆนี้ จู่ๆเขาก็ได้รับข้อความใหม่เข้ามาจาก Vegus เพื่อนของเขา
“เฮ้ย นาคร พวกตำรวจกำลังค้นเขตพื้นที่ของนาย ระวังตัวด้วยหล่ะ ช่วงนี้ฉันอาจไม่ได้มาเจอกับแก ขอให้โชคดีหล่ะ!!”
นาครอ่านจบ จากนั้นตัวเขาเองก็เรียกคนอื่นๆให้มาหาเขาในทันทีอย่างรวดเร็ว และเมื่อทุกคนมาพร้อมหน้ากัน นาครก็เริ่มพูดคุยกับพวกเขาในทันที
“ทุกคน ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังเคลื่อนไหวแล้ว ตอนนี้มันกำลังส่งตำรวจค้นทุกตึกในพื้นที่นี้ ถ้าเกิดทุกคนได้รับสัญญาณเตือนที่ห้อง พวกคุณรีบลงมาที่นี่ทันทีไม่มีข้อแม้ ถ้าตำรวจเจอพวกคุณแม้แต่คนเดียว พวกคุณทุกคนลงหลุมกันหมดแน่!!” นาครพูดขึ้น
“อ้าว ทำไมหล่ะคะพี่ ตำรวจไม่ช่วยพวกเราเหรอ??” เอบิต้าตอบไป
“นี่ หนูน้อย ตำรวจพวกนั้นคงรับส่วยจากพวกเกมโหวตตายหน่ะ” วาเลเรียพูดขึ้น
“แล้วนี่ เราต้องหลบอยู่ที่นี่กันนานเลยเหรอ??” จอห์นถามอย่างสงสัย
“ไม่หรอก ผมมีคนหนึ่งที่ต้องจัดการคืนนี้ จอห์น เฮนรี่ ผมรู้พวกคุณอยากลุย พวกคุณพร้อมหรือเปล่า??” นาครถามไป
“แน่นอน พวกเราพร้อมตลอดอยู่แล้ว” เฮนรี่พูดขึ้น
“ถ้าอย่างงั้นรีบไปแต่งตัวเลย ผมจะไปจัดการกับใครคนหนึ่ง มันชื่อสุริยันต์ โปรดิวเซอร์ใหญ่ของรายการ กับอีกคน มานิต รองผู้บริหาร ผมสืบมาว่ามันสองคนนัดทานข้าวที่โรงแรมแถวทองหล่อ คืนนี้เราจะขับรถไป แล้วฆ่าพวกมันทั้งสองคนเลย” นาครพูดขึ้น
“คุณนาครคะ ระวังตัวด้วยนะคะ!! ซีอาร่าพูดขึ้น
“เออนี่ คุณวาเลเรีย ผมมีข้อมูลสองข้อมูลให้คุณส่ง ถ้าถึงเวลา 2 ทุ่ม คุณส่งมันออกไปเลยนะ” วาเลเรียพูดขึ้น และในขณะเดียวกันนั้นเอง จู่ๆวอของเขาก็ดังขึ้น นาครรีบตอบรับไปในทันที
“นาคร ตำรวจกำลังมาค้นที่นี่ เตรียมตัวให้พร้อมหล่ะ!!”
นาครได้ยินดังนั้นจึงรีบวิ่งไปทำอะไรบางอย่างที่ด้านนอก และจู่ๆเขาก็กลับมาในเวลาไม่นานนัก
“ทุกคน ไปซ่อนตัวกันก่อน ที่เหลือผมจัดการเอง!!” นาครพูดขึ้นพร้อมกับหยิบปืนพกของเขาออกมาเพื่อเตรียมพร้อมในทันที
===============================================================
ดูเหมือนว่าตำรวจกำลังจะมาค้นที่นี่ แล้วพวกเขาจะทำอย่างไรต่อไป อย่าลืมติดตามชมต่อในตอนหน้าจ้า
ขอคนละเม้นท์ด้วยเน้อ
https://www.youtube.com/channel/UCEzIY9j4fuPDx4Ofz8U0Fig?view_as=subscriber ซับแนลหนูด้วย!!
ความคิดเห็น