The Mask Land - สมรภูมิแยกแผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #6 : ลุยครั้งแรก

แมงมุมแม่ม่ายดำเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับจอมยุทธ์และคนของเขา พวกเขาจึงวางแผนเรื่องนี้กันว่าจะรับมือยังไง

จอมยุทธ์ : ผมว่า ถ้าทุกอย่างเป็นอย่างที่แม่ม่ายดำว่าจริงๆ ผมว่าพวกมันคงจะลงมือเร็วๆนี้แหละ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : ใช่ค่ะ เพื่อนฉันกลัวกันมากเลย ฉันว่าเราต้องรีบทำอะไรหน่อยแล้วหล่ะ

เงา : อืม แล้วนี่เธอพอจะรู้มั้ยว่าแหล่งกบดานของพวกมันอยู่ที่ไหน

แมงมุมแม่ม่ายดำ : ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน

โซ่ตวง : ถ้าแบบนั้น เราคงต้องสืบจากพวกที่อยู่รอบๆร้านของเพื่อนเธอแล้วหล่ะ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : อ้อ จำได้หล่ะ มีผู้ต้องสงสัยคนนึงมันมาจีบเพื่อนฉันหน่ะ ฉันว่ามันอาจจะรู้อะไรก็ได้

จอมยุทธ์ : โอเค งั้นพวกเราไปกันเลย เผื่อจะสืบได้อะไรบ้าง

จากนั้นพวกของจอมยุทธ์ก็ขึ้นรถไปยังร้านของผ้าฝ้าย เผื่อว่าเธอจะรู้อะไรบ้างอย่าง

ที่ร้านของผ้าฝ้าย ซึ่งตอนนั้นผ้าฝ้ายกับแฮมเตอร์กำลังคุยกันอยู่ในร้าน สายลับโซเวียตคนเดิมที่มาจีบผ้าฝ้ายก็เดินเข้ามาในร้านพอดี จากนั้นเขาก็เข้ามาคุยกับผ้าฝ้าย

สายลับโซเวียต : สวัสดีจ้าคนสวย

ผ้าฝ้าย : สวัสดีค่ะ มาตัดชุดเหรอคะ

สายลับโซเวียต : ไม่หรอกครับ ความจริง ผมมาทำอะไรพิเศษกว่านั้น

แฮมเตอร์ : อะไร ทำอะไรกับเพื่อนฉันหน่ะ

สายลับโซเวียต : ไม่มีไรหรอกคร้าบ แค่อยากเดทกับเพื่อนคุณหน่ะ

ผ้าฝ้าย : เอิ่ม วันนี้ฉันไม่ว่างค่ะ

สายลับโซเวียต : ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะมาเดทที่นี่แหละ // จากนั้นก็ชักปืนออกมา ทั้งสองคนก็ตกใจ

แฮมเตอร์ : นี่คุณต้องการอะไรเนี่ย จะปล้นเราเหรอ

สายลับโซเวียต : ผมแค่อยากสอบสวนแบบตัวต่อตัวกับเพื่อนคุณหน่อย หรือคุณอยากจะมาด้วยก็ได้นะ ฮิๆๆๆๆ // ทั้งสองคนพยายามร้องให้คนช่วย แต่ไม่มีคนอยู่แถวนั้น ทั้งสองคนกำลังตกอยู่ในอันตราย

แต่ทันใดนั้น ก็มีรถมาจอดอยู่ที่หน้าร้าน ซึ่งนั้นก็คือรถของจอมยุทธ์และพรรคพวกนั้นเอง สายลับโซเวียตจึงจับแฮมเตอร์ล็อคคอไว้ จอมยุทธ์เห็นจึงชักปืนออกมาเล็งที่สายลับคนนั้น

จอมยุทธ์ : ใจเย็นๆนะ นายต้องการอะไร

สายลับโซเวียต : ถอยไปห่างๆเลยนะ

เงา : ผมจัดการเองครับ // จากนั้นเงาก็เดินเข้าก็เดินเข้าไปใกล้สายลับคนนั้น จากนั้นก็พูดว่า “แกกล้ายิงคนมั้ย ถ้ากล้า ก็ลองกับฉันดูสิ”

สายลับโซเวียต : ถอยไปนะเว้ยไอ้สัส ไม่งั้นฉันยิงนังนี่แน่

เงา : งั้นเหรอ มึงคงไม่รู้สินะ ว่ามึงกำลังโดนปืนจ่อข้างหลังอยู่ // สายลับโซเวียตมองไปด้านหลัง แต่เงาก็จับปืนของมันได้และหักแขนมัน จากนั้นโซ่ตวงก็ไปล็อคตัวของสายลับโซเวียตคนนั้นไว้ จากนั้นเงาก็เอาตัวแฮมเตอร์ออกมา

เงา : นี่เธอ เจ็บตรงไหนมั้ยอ่ะ

แฮมเตอร์ : ฉันไม่เป็นไรหรอก

โซ่ตวง : เราจะทำยังไงกับไอ้บ้านี่ดีหล่ะ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : ฉันจัดการกับมันเอง // จากนั้นแมงมุมแม่ม่ายดำก็ลากสายลับโซเวียตคนนั้นไปหลังร้าน

ณ สหรัฐอเมริกา

เนสซีซึ่งกำลังนั่งเขียนจดหมายอยู่ในบ้านพักของเขา เขาอยากเขียนจดหมายถึงผ้าฝ้ายนะ เลยหยิบปากกามา พร้อมกับเขียนสิ่งที่เขาคิดลงไปในกระดาษแผ่นนั้น เขานั่งฮัมเพลงไปมา หลังจากที่เขียนเสร็จ เขาคิดไปคิดมา ไปเที่ยวข้างนอกดีกว่า เขาขับรถที่เช่าออกไปใจกลางเมือง ระหว่างนั้นที่ขับรถไปเรื่อยๆนั้น เขาโดนขว้างหินใส่รถ ทำให้รถเสียหลักชนข้างทาง เนสซีงงว่าเกิดอะไรขึ้นจึงชักปืนออกมามองไปนอกรถ เห็นกลุ่มคนถือไม้กำลังที่จะเข้ามาทำร้ายเขา เนสซีพยายามยิงปืนขู่แต่พวกมันก็ไม่แสดงความเกรงกลัวอะไรเลย เนสซีจึงยิงมันเข้าไปนัดนึง แต่มันก็พยายามที่จะกระทืบเนสซีให้ได้ แต่ระหว่างนั้นก็มีรถคันหนึ่งขับมาจากถนนใหญ่ จากนั้นพวกเขาก็ลงมายิงพวกที่จะเข้ามาทำร้ายเนสซี เนสซีก็ยิงช่วย จนพวกมันส่วนหนึ่งหนีไป จากนั้นเนสซีก็ออกมาจากรถ ชายสองคนในหน้ากากก็ออกมาจากรถเช่นกัน

“ปลอดภัยนะนาย”

เนสซี : ขอบใจมากเลยนะ พวกนายเป็นใครหล่ะ

“ฉันความมืด แล้วนี่ก็เพื่อนฉันกระดาษ แล้วนายหล่ะ”

“ฉันเนสซี ยินดีที่ได้รู้จัก นายรู้มั้ยว่าพวกมันเป็นใครหน่ะ”

ความมืด : ฉันว่า พวกสายลับคอมมิวนิสต์เจ้าเดิมนั้นแหละ

กระดาษ : นั้นสิ เดือนนี้เจอมาสิบกว่าครั้งแล้วนะเนี่ย

ความมืด : แล้วนายเป็นใคร ทำไมมันต้องทำร้ายนายหล่ะ

เนสซี : ฉันเป็นเลขาธิการ UN จาก Mask Land หน่ะ ฉันไม่รู้ว่าทำไมมันจะมาทำร้ายฉัน

ความมืด : ว้าว ฉันรู้แหละ นายเป็นคนดังนี่เอง

เนสซี : คนดัง ยังไงอ่ะ

กระดาษ : ไม่รู้จริงดิ ที่นายพูดกลางที่ประชุม UN หน่ะ ทางโซเวียตเขาสั่งเก็บนายแบบลับๆแล้วนะเฟ้ย

เนสซี : จริงเหรอ ตายหล่ะ แล้วพวกนายรู้ได้ไงหล่ะ

ความมืด : ฉันเป็นสายลับหน่ะ กวาดล้างพวกมันมาเป็นเดือนแล้ว

เนสซี : เพื่อนนายด้วยเหรอ

กระดาษ : เปล่า ฉันทำงานในแล็ปวิทย์หน่ะ แต่ก็พอยิงปืนเป็นบ้าง

ความมืด : งั้นก็คงไม่มีทางเลือกแล้วหล่ะ นับแต่นี้ไป นายกับฉันคงต้องร่วมมือกันมากขึ้นแล้วหล่ะ

เนสซี : ห่ะ เอาจริงเหรอ

กระดาษ : จริงดิ หรือนายอยากโดนพวกมันเก็บก็ตามใจนะ // เนสซีจำใจรับเพื่อนใหม่จอมซนทั้งสองคน จากนั้นตำรวจก็เข้ามาเคลียร์เหตุการณ์ทั้งหมด จากนั้นพวกเขาก็ขึ้นรถออกไป

เนินเขาเบค่อน อินชอน เกาหลีใต้

หมาป่าดำนำคนไปสำรวจรอบเขาทั้งวันทั้งคืน ทุกวันจะต้องมีการปะทะกันเกิดขึ้น แล้วพวกมันก็มากันอย่างไม่หยุดหย่อนด้วย บางครั้งเธอก็คิดในใจ ถ้ามีใครมาช่วยเธอก็ดีเหมือนกันนะ

หลังจากที่เธอกลับมายังฐาน ช่วงเที่ยง ระหว่างที่ทหารของเธอกำลังกินข้าวเที่ยงกันอยู่นั้น

“ปืนใหญ่มา หาที่กำบัง”

ทหารทุกนายเข้าไปหลบในสนามเพลาะ ในขณะที่ปืนใหญ่ยิงมาลูกแล้วลูกเล่า ระหว่างนั้นก็มีทหารนายหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามารายงานสิ่งที่เกิดขึ้นกับเนินเขานั้น

ทหาร : หัวหน้าครับ พวกมันยิงมากกว่าปกติเลยครับวันนี้

หมาป่าดำ : ยังไงเราก็ต้องยันมันไว้ให้ได้

ทหาร : เราจะทำไงต่อดีครับ

หมาป่าดำ : รอดูสถานการณ์ต่อไปก่อน แต่หลบในสนามเพลาะไว้ ยังไงพวกมันก็ไม่บุกเข้ามาหรอก

จากนั้นปืนใหญ่ก็หยุดยิง แต่ปืนใหญ่จากรถถังกลับยิงมาแทน พวกมันระดมกำลังเพื่อที่จะยึดเขาแห่งนั้น หมาป่าดำระดมทหารไปตั้งรับ แต่พวกมันก็บุกขึ้นมาอย่างหนัก จนหมาป่าดำต้องบังคับปืนกลเอง ทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างหนัก ในตอนนั้นหมาป่าดำไม่มีทางเลือกเลยเลยต้องขอกำลังสนับสนุนจากปืนใหญ่ยิงสกัดพวกมัน จนพวกมันต้องถอยกลับอีกครั้ง

หมาป่าดำเช็คสถานการณ์รอบๆตรงนั้น มันเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลยนะที่ทหารหญิงคนหนึ่งต้องรับผิดชอบกองพันหนึ่งและต้องมาคุ้มกันเนินเขานรกแห่งนี้

Mask Land หลังร้านขายเสื้อของผ้าฝ้าย แมงมุมแม่ม่ายดำกำลังรีดข้อมูลจากสายลับโซเวียตคนนั้น

แมงมุมแม่ม่ายดำ : บอกฉันมา ทำไมแกต้องมาสืบเรื่องของผ้าฝ้าย แล้วถึงต้องมาเผาร้านคุณฟินิกซ์ด้วย

สายลับโซเวียต : ถ้าฉันไม่บอก เธอจะทำอะไรฉัน

แมงมุมแม่ม่ายดำถกกางเกงมันขึ้นถึงแค่ช่วงข้อเท้า จากนั้นก็กรีดข้อเท้าของมันจนมันร้องอย่างเจ็บปวด แล้วมันก็สารภาพจนหมดเปลือกเลย จนแมงมุมแม่ม่ายดำพอใจเอาผ้ามาพันแผลมันไว้ จากนั้นก็มาคุยกับพวกของจอมยุทธ์ที่อยู่ในร้าน

จอมยุทธ์ : ตกลงมันพูดอะไรบ้างหล่ะ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : มันบอกว่าจะสืบจากผ้าฝ้ายเพราะมันคิดว่าผ้าฝ้ายรู้ว่าฉันเป็นใคร

โซ่ตวง : แล้วมันบอกอะไรอีกมั้ยอ่ะ อย่างเรื่องที่พวกมันจะเผาร้านเพื่อนเธออ่ะ

แมงมุมแม่ม่ายดำ : อ้อ จริงดิ ได้ยินว่าพวกมันจะยกพวกเผาร้านกันเย็นนี้หน่ะ

แฮมเตอร์ : จริงเหรอ ตายหล่ะ งั้นฉันต้องรีบไปเตือนคุณฟินิกซ์หน่อยหล่ะ

เงา : นี่เธอจะไปจริงเหรอ

แฮมเตอร์ : ใช่สิ นี่เป็นร้านและชีวิตของฉัน ขอร้องหล่ะเงา ช่วยฉันหน่อยสิ

เงา : คงต้องถามคุณยุทธ์ก่อนนะว่าจะเอายังไงอ่ะ แล้วเราจะทำไงต่อครับหัวหน้า

จอมยุทธ์ : งานนี้เราคงช้าไม่ได้หล่ะ เราต้องไปเดี๋ยวนี้เลยหล่ะ

โซ่ตวง : แล้วไอ้บ้าข้างหลังร้านหล่ะ จะเอายังไงกับมันดีหล่ะ

ผ้าฝ้าย : เดี๋ยวฉันเรียกตำรวจมาเอง พวกเธอรีบไปกันเถอะ // จากนั้นจอมยุทธ์และพวกก็รีบขึ้นรถไปยังร้านอาหารของฟินิกซ์

ณ ร้านฟินิกซ์แลนด์  ซึ่งฟินิกซ์กำลังจัดเลี้ยงเพื่อนสาวของเขาที่ไม่ได้เจอหน้ากันนานมาก ซึ่งก็มีโพนี่ หมูป่า อียิปต์  เดวิล พยาบาล ปลาหมึก ซึ่งพวกในร้านมีแต่เสียงดนตรี อาหารเลิศรส แล้วก็อีกมากมาย ซึ่งนั้นก็คือสวรรค์บนดินดีๆนี่เอง

หมูป่า : นี่พวกเราไม่เจอกันนานมากเลยนะเนี่ย พวกเธอทำงานอะไรกันบ้างเนี่ย

โพนี่ : ฉันเหรอ ฉันมีกิจการที่เมืองนอกอยู่อ่ะ เหมือนเธอนั้นแหละ

เดวิล : ฉันเหรอ ลิงเผือกแฟนฉันทำงานที่อเมริกาหน่ะ ส่วนฉันก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก

อียิปต์ : ฉันทำธุรกิจทัวร์รอบโลกหน่ะ ซึ่งมันก็เยี่ยมมากด้วย

พยาบาล : ฉันเป็นหมอหน่ะ ในโรงพยาบาล The Mask หน่ะ

ปลาหมึก : แหม่ มาสายช่วยชีวิตคนเหรอจ๊ะ

พยาบาล : แหม่ แล้วนี่เธอก็ไม่บอกฉันเลย ว่าเธอทำอะไร

ปลาหมึก : ฉันเหรอ รอบริหารธุรกิจต่อจากพ่อหน่ะ

ฟินิกซ์ : จ๊ะๆๆๆๆ ดีๆกันทั้งนั้นเลย

หมูป่า : แหม่ๆๆๆ ร้านนี้ของเธอก็ดีมากเลยนะ อาหารก็อร่อยด้วย

ฟินิกซ์ : แน่นอน แต่เสียดาย ถ้าวันนี้แม่ครัวมือดีของฉันไม่หยุดวันนี้ เธอคงได้กินที่อร่อยกว่านี้หล่ะ

โพนี่ : ฉันว่าเท่านี้ก็อร่อยมากแล้วหล่ะ

แต่ระหว่างที่พวกเธอกำลังคุยกันอยู่นั้น พวกนักเลงนับสิบก็บุกเข้ามาในร้านของฟินิกซ์ พร้อมกับไม้และปืนในมือ มันทำร้ายคนในร้าน บังคับให้คนในร้านมาอยู่รวมกันด้านล่าง ระหว่างที่พวกมันกำลังจะขึ้นไปที่ห้องจัดเลี้ยงที่ฟินิกซ์และเพื่อนๆกำลังฉลองกันอยู่ ฟินิกซ์ตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นเลยว่าจะลงไปดู ทันใดนั้นพวกมันก็พังประตูเข้าไปในห้อง บังคับให้พวกสาวๆมานั่งรวมกันที่กลางห้อง

ฟินิกซ์ : พวกแกเป็นใครห่ะ มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้เนี่ย

นักเลง : เฮ้อ ที่เราเตือนพวกแกไปคราวก่อน แกไม่ฟังเลยใช่มั้ย ยังคงมารับใช้พวกเศษเดนทุนนิยมพวกนี้

หมูป่า : นี่ แกกำลังซ่าส์ผิดคนแล้วนะเฟ้ย แกรู้มั้ยพ่อฉันเป็นใคร

นักเลง : อ้อ ลูกคนรวยเหรอ “จากนั้นมันก็ตบหน้าหมูป่า” ไงห่ะ อยากโดนอีกมั้ย

หมูป่า : คอยดูเถอะ พ่อฉันจะเล่นพวกแกทั้งหมดเลย

จากนั้นหัวหน้าของมันคนหนึ่งในหน้ากากเทวดาก็เดินเข้ามาในห้อง 

เทวดา : เก่งดีนี่สาวน้อย ฉันอยากจะรู้จริงว่าเก่งแค่ไหน // จากนั้นมันก็ลากหมูป่าไปพยายามจะพาไปปู้ยี้ปู้ยำ ระหว่างนั้นก็มีหน้ากากสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง

ราชินี : นี่พี่จะทำอะไรเนี่ย

เทวดา : นี่มันเรื่องของฉัน เธอไม่เกี่ยว

ราชินี : นี่เรามาเพื่อแค่เตือนร้านนี้นะพี่ พี่ทำแบบนี้ได้ไงเนี่ย

เทวดา : อย่ามายุ่งดีกว่าน่า เธอไปคุมเชิงด้านล่างไป

ราชินีหัวเสียเดินออกจากห้องไป ในขณะที่เทวดากำลังจะพาหมูป่าไป เพื่อนๆของเธอพยายามจะช่วยแต่ลูกน้องของเทวดาขว้างไว้หมด

ระหว่างนั้นรถของจอมยุทธ์ก็มาถึงหน้าร้าน แต่ไม่ทันไรนักเลงที่อยู่หน้าร้านห้าคนก็เข้ามาเคาะรถคันนั้น พวกจอมยุทธ์ทุกคนก็ลงจากรถมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

จอมยุทธ์ : ฉันมาหาเพื่อนฉันร้านนี้

นักเลง : ร้านนี้ปิด มาวันหลัง

แฮมเตอร์ : ฉันทำงานที่นี่นะ วันนี้ร้านไม่หยุด พวกนายเป็นใครกันห่ะ

โซ่ตวง : หรือว่าแกกำลังทำอะไรกันอยู่ในร้านนี่วะ

นักเลง : หุบปาก ถ้าพวกแกไม่กลับไป อย่าหาว่าเราไม่เตือนนะ

เงา : พวกมึงพูดแบบนี้ ก็ไม่ต้องพูดอะไรแล้วหล่ะ

นักเลง : หรือมึงจะเอาห่ะ

ไอ้นักเลงคนนั้นพยายามจะต่อยเงา แต่เงาหลบได้และสวนกลับไป ทางด้านคนอื่นๆก็ต่อยกับนักเลงพวกนั้น จนพวกมันล้มลงไปหมด

แมงมุมแม่ม่ายดำ : พวกมันคงมาแล้ว ตอนนี้เราต้องเข้าไปดูในร้านหล่ะ

จอมยุทธ์ : โอเค งั้นโซ่ตวง เงา นายไปดูข้างๆร้านเผื่อพวกมันจะอยู่แถวนั้น เดี๋ยวฉันกับแมงุมุมแม่ม่ายดำจะจัดการข้างในเอา

เงา : จะดีเหรอครับหัวหน้า

จอมยุทธ์ : เอาน่า ถ้าข้างนอกไม่มีอะไรนายก็ไปช่วยฉันข้างในก็ได้

โซ่ตวง : ได้ครับ

จอมยุทธ์ : โอเค งั้นลุยกันเลย 

======================================================================

เหตุการณ์จะเป็นไงต่อไป ติดตามชมต่อตอนหน้าจ้า

ขอคนละเม้นท์ เพื่อเป็นกำลังใจจ้า