คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Fic เวียน GM! by shinichi
CH 3 : U
ในขณะที่ไมค์ยังคงนั่งคุยกับชินที่เป็นเพื่อนใหม่อยู่ โดยที่ไม่สนใจเลยว่า กอล์ฟจะคิดยังไง เมื่อคิดว่าน้องของตนเองเห็นตัวเองเป็นแค่ของเล่น ที่จะยกให้ใครก็ได้ เมื่อคิดได้ดังนั้น กอล์ฟก็ค่อยๆทรุดตัวลงไปนั่งอยู่ที่พื้นหญ้าข้างๆตึกเรียน ที่ๆกอล์ฟเพิ่งจะพบเมื่อเร็วๆนี้ ว่ามันแสนจะเงียบ
....ไมค์ นายเห็นพี่เป็นของเล่น นายไม่เคยเห็นคุณค่าของพี่คนนี้เลยใช่มั้ย ไมค์ที่แสนดี น่ารัก ในตอนเด็กหายไปไหนกัน ??
“นายร้องไห้ทำไมน่ะ” เด็กหนุ่มเรือนผมสีดำ ซอยสั้นประบ่า เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่ากอล์ฟกำลังร้องไห้อย่างหนัก เขาเองเห็นอย่างนั้นก็อดที่จะสงสารไม่ได้ หรือเพียงเพราะความเห็นใจ แต่เขารู้สึกเหมือนกับว่า บุคคลตรงหน้าที่แสนจะบอบบางนี้ ไม่ใช่แค่เพียงร่างกายที่บอบบาง แต่หัวใจของคนข้างหน้าก็คงจะบอบบางช่นเดียวกัน
“ไม่มีไรหรอกครับ ว่าแต่นาย....”
“สุพิทักษ์ ครับ ชื่อเล่น ยู ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะครับ ว่าแต่ร้องไห้ทำไมนายยังไม่ตอบชั้นเลยนะ” ยูเดินเข้าไปหากอล์ฟพร้อมกับนั่งลงข้างๆ ตอนแรกเขาก็นั่งรับลมอยู่ที่ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่นู่นอยู่ดีๆ เพื่อคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แต่อยู่ดีๆก็มีคนรีบวิ่งมาแถวนี้แล้วก็ทรุดตัวนั่งลงเฉยเลย ทำให้เขาทนไม่ไหวต้องรีบเดินมาถามแล้วก็เป็นอย่างที่เห็น
“อืมผม พิชญะ ชื่อเล่นกอล์ฟครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” กอล์ฟพูดพร้อมกับน้ำตาที่มันร่วงหล่นลงมาไม่หยุด ยูเห็นดังนั้นจึงเลื่อนมือไปปาดน้ำตาให้ร่างบางที่อยู่ใกล้ๆ
“ขอบคุณครับ”
“ไม่เป็นไร ว่าแต่นายร้องไห้ทำไมน่ะ” ยูยังคงไม่ละความพยายามที่อยากจะถามถึงต้นสายปลายเหตุที่ทำให้กอล์ฟต้องร้องไห้ กอล์ฟเงียบไปนานก่อนที่จะตัดสินใจเล่าให้ยูฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา ทำไมเขาต้องวิ่งมาร้องไห้ตรงนี้ต่อหน้าคนอื่นด้วย
“ฮึก ทั้งๆที่ผมเป็นพี่ แต่คิดดูนะ น้องที่คลานตามกันมาติดๆกลับทำเหมือนกับว่าผมไม่ใช่พี่ แถมยังพูดเหมือนกับว่าผมไม่สมควรที่จะเป็นพี่ คิดจะยกผมให้เป็นของเล่นให้ใครก็ได้ ......ฮือ...” พูดได้แค่นั้นกอล์ฟก็ถึงกับปล่อยโฮออกมาทันที ยูเมื่อได้ยิน ได้ฟังในทุกเรื่องราวที่กอล์ฟได้บอกมา ก็นึกสงสารกอล์ฟเสียเหลือเกิน ใจจริงแล้วเขาก็อยากที่จะมีน้องบ้างอ่านะ แต่ว่ามันก็มีไม่ได้ เพราะเป็นลูกคนเดียวน่ะสิ...
“ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรกอล์ฟ นายเพิ่งย้ายมาใหม่ใช่มั้ย” ยูเลื่อนมือไปโอบกอดไหล่บางๆของกอล์ฟด้วยความเอ็นดู ก่อนที่จะเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัย
เขาก็ได้ยินมาบ้างว่าจะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาเป็นเด็กปีหนึ่งกับปีสาม แล้วเมื่อเช้าก็มีเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามาปีสามในห้องของเขา แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนักพอดีกำลังนั่งจ้องมือถืออยู่นั่นเอง
“อืม ใช่แล้วหล่ะ”
“นายคงไม่รู้สินะ ว่านายน่ะอยู่ห้องเดียวกับชั้น ปีเดียวกัน 55+ ร่าเริงหน่อยสิ นายมีเพื่อนอย่างชั้นแล้วนะ” ยูพูดพร้อมกับเลื่อนมือไปหยิกจมูกกอล์ฟเล่น กอล์ฟเมื่อรู้สึกตัวว่าโดนแกล้งก็ถึงกับทำแก้มตุ๊บป่องเป็นเชิงว่าแกล้งทำไมเนี่ย แต่ยูก็ยังคงแกล้งต่อไปอย่างนึกเอ็นดู
“นายเกิดเดือนไรกอล์ฟ”
“กุมภาพันธ์ น่ะถามทำไมหรอ” กอล์ฟถามยูอย่าง งงๆ อยู่ดีๆมาถามเดือนเกิดของเขาทำไม แต่ดูเหมือนยูจะทำท่าผิดหวังไม่น้อยเลยทีเดียว ก็ตอนแรกนึกว่าจะได้เป็นพี่แต่กลับได้เป็นน้องซะนี่ เฮ้อ!!!
“ก็ถามไปงั้นแหละ เผื่อจะได้เป็นพี่กับใครเขาบ้าง แต่ดันได้เป็นน้องเนี่ยสิ” ยูตอบอย่างผิดหวัง กอล์ฟถึงกับอมยิ้มให้กับเพื่อนใหม่ ทันที
“ไม่เป็นไร ยูเรียกชั้นว่าน้องก็ได้นะ ไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่เอาอ่ะ เป็นน้องก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก เอาไว้หาคนที่จะเป็นน้องใหม่ก็ได้ หุหุ” ยูว่าอย่างเล่นๆนั่นก็ทำให้กอล์ฟหัวเราะได้ในรอบของวันเลย หลังจากที่คิดเรื่องไอ้เจ้าน้องแสนจะเย็นชาแล้วมันทำให้ปวดหัว แต่ตอนนี้เขาเลิกคิดแล้ว แต่กลับได้เพื่อนใหม่มาแทน ก็ดีไปอย่างแฮะ
“ไปเรียนกันเถอะ เดี๋ยวสายนะ วิชาต่อไปสังคมน่ะ” ยูพูดพร้อมกับรีบลุกขึ้นยืนแต่ก็ยังไม่ลืมหันมาฉุดเพื่อนใหม่อย่างกอล์ฟให้ลุกตามเขามาด้วย แล้วทั้งสองคนก็รีบเดินไปที่ห้องเรียนทันที....
“ไมค์ พูดอย่างนั้นกับพี่กอล์ฟเกินไปหรือเปล่า” ชินเพื่อนใหม่ของไมค์ เอ่ยขึ้นเมื่อเขาเดินมาที่ห้องเรียนกันแล้ว ไมค์สังเกตว่าแต่ละคนล้วนไม่อยากที่จะเข้าใกล้ชินกันทั้งนั้น สาเหตุอะไรนั้น ชินก็ไม่ได้บอก แต่เขานั้นรู้เองไปโดยปริยาย เพราะเขากับชินก็ไม่ได้แตกต่างอะไรเลย
“ไม่หรอก ว่าแต่นายห่วงคนเป็นด้วยเรอะไง” ไมค์ถามพร้อมกับยักคิ้วเหมือนเป็นเชิงว่า อย่ามาเสือกถามอะไรเขาให้มากความ ถึงจะกลายเป็นเพื่อนกันแล้ว แต่เรื่องอย่างนี้มันยังไม่สนิทจริง แต่ชินก็ใช่ย่อย เขาไม่เกรงกลัวต่อสายตาของไมค์เลยแม้แต่น้อย เพราะเขาก็เป็นแบบเดียวกับไมค์
“หึหึ เอาเหอะๆ ไปนั่งที่ดีกว่า” ชินเดินเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ แต่ทุกคนก็หลีกทางให้โดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลย เหตุผลน่ะหรือ เพราะทุกคนกลัวชินยังไงหล่ะ ชินเป็นขาลุยประจำห้องนี่
“นี่ ทำไมคนหน้าสวยอย่างนั้นต้องไปเกี่ยวข้องกับแก๊งค์นั้นด้วย.......” ยังไม่ทันพูดจบไมค์ก็เดินเข้ามาหาเด็กผู้ชายที่หน้าตาเหมือนเด็กเรียนคนหนึ่งพร้อมกับส่งสายตาดุๆไปให้กับคนที่พูดว่าเขาหน้าสวยแทบจะทันที
“มีอะไรสงสัยกับการคบคนของชั้นมั้ย แล้วนายว่าใครหน้าสวยนะ!!!” เสียงตะคอกที่ดุราวกับเสือ แววตาที่ไม่เกรงกลัวต่อสายตาใดๆทั้งสิ้น ทำให้คนทั้งห้องล้วนหวาดกลัว และคิดเป็นเสียงเดียวกันว่า จะไม่พูดคำว่า สวย กับคนๆนี้อีกต่อไป
“เอ่อเปล่าๆๆ ขอโทษครับ” เด็กหนุ่มที่โดนสายตาดุๆของไมค์เข้าไปก็ถึงกับหวาดผวา รีบก้มหน้างุดๆอ่านหนังสือต่อไปทันที ส่วนไมค์ก็เหยียดยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยกับอิทธิพลในการข่มเหงผู้อื่น อย่างนี้สิชอบ!!!
“เฮ้ย เจ๋งเหมือนกันนี่หว่า มาเข้าแก๊งค์ชั้นสิ” ชินถามออกมาอย่างรู้ทันว่า ไมค์จะต้องเข้าแก็งค์เขาอย่างแน่นอน เพราะดูจากนิสัยก็พอจะรู้ และตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์ที่พวกเขานั้นเฝ้ารอมานาน ว่าจะเลือกใครดี ตอนนี้เขาขอเลือกคนอย่างนาย
“ก็ดีเหมือนกัน แต่ชั้นต้องเป็นหัวหน้า” ชินเหยียดยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้า ทุกคนในห้องเมื่อรู้ว่าไมค์จะได้เป็นหัวหน้าแก็งค์ ขนนกพิฆาต ก็ถึงกับหวาดผวาไปตามๆกัน แก็งค์นี้ถึงแม้มันจะใหม่ แต่ความเก๋ามันไม่ได้ใหม่ด้วย แต่ละคนแสบๆทั้งนั้น...หึหึ
“กะแล้ว แต่ก็ยินดีต้อนรับนะคุณหัวหน้าแก๊งค์ เดี๋ยวกลับถึงหอแล้วจะแนะนำคนในแก็งค์นะครับคุณหัวหน้า”ไมค์ไม่พูดอะไรเพียงแต่ยิ้มเหยียดๆนิดๆด้วยความพอใจ เท่านั้นชินก็รู้แล้วว่า หัวหน้าของเขาคนนี้จะต้องโหดได้ใจแน่นอน และฉายาในแก็งค์เขาก็ตั้งให้กับไมค์เรียบร้อยแล้ว นั่นก็คือ เจ้าชายหน้าหวานที่แสนจะเหี้ยมโหด
*****************************************************************************************
“กอล์ฟ เป็นไรไปน่ะ” ทุกคนในห้องที่ดูเหมือนกับว่าจะเป็นเพื่อนใหม่ของกอล์ฟทั้งหมด เมื่อเห็นว่าขอบตาของกอล์ฟเหมือนกับเพิ่งจะร้องไห้มา มันแสนจะช้ำและบวมๆนิดหนึ่ง ทำให้ทุกคนในห้องถึงกับรีบเดินเข้ามาหากอล์ฟกันซะยกใหญ่ ที่กอล์ฟหาเพื่อนได้ขนาดนี้เพราะความมีมนุษย์สัมพันธ์ดีหล่ะมั้ง
“ไม่เป็นไรแล้วครับ” กอล์ฟตอบออกไปด้วยรอยยิ้ม ส่วนยูก็หันไปหาเพื่อนๆในห้องเป็นเชิงว่าให้กอล์ฟกลับไปนั่งที่โต๊ะก่อนเถอะ เดี๋ยวอาจารย์มา ทุกคนจึงต้องรีบเดินไปนั่งที่อย่างรวดเร็ว
“ไปนั่งที่เถอะกอล์ฟ” กอล์ฟกับยูจึงเดินไปนั่งที่ของตน กอล์ฟเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองนั่งอยู่ข้างหน้ายู มิน่าหล่ะเขาถึงไม่เห็นยู แต่ยูกลับเห็นเขา
“กอล์ฟ มีเรื่องเตือนอยู่อย่างหนึ่งนะ ที่โรงเรียนนี้มีแก็งค์ที่ชื่อว่า ขนนกพิฆาตอยุ่ อย่าเข้าใกล้เป็นดีที่สุด” กอล์ฟทำหน้าเป็นเชิงว่ารู้แล้ว
...แต่สิ่งที่กอล์ฟกังวลมากที่สุด เห็นจะไม่พ้นเรื่องของไอ้เจ้าน้องชายจอมหาเรื่องของเขานั่นเอง นี่ไม่รู้ว่าจะไปเจอกับเจ้าแก็งค์นั่นอย่างที่ยูบอกมาหรือเปล่า ลางสังหรณ์ของเขาบอกว่า ไมค์จะต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับ แก๊งค์นั้นอย่างแน่นอน แล้วมันก็เป็นจริง...........
“อะไรนะ เด็กปีหนึ่งที่หน้าตาสวยน่ะหรอ กลายเป็นหัวหน้าแก๊งค์ขนนกพิฆาตน่ะ” กอล์ฟเมื่อเห็นเพื่อนๆที่เพิ่งรู้ข่าวมาเมื่อเร็วๆนี้ก็ถึงกับหันขวับไปทันที แล้วรีบเดินไปถามว่าเด็กคนนั้นชื่ออะไร ในใจนึกหวั่นนิดๆ
“นี่ถามหน่อยนะ คิน เด็กคนนั้นชื่ออะไร”
“เอ่อรู้สึกจะชื่อ พิรัชต์น่ะ” เมื่อกอล์ฟได้ยินชื่อของน้องชายตัวเองก็ถึงกับลมจะจับ นี่ไมค์น้องของเขากลายเป็นหัวหน้าแก็งค์อย่างนั้นหรอ
จะบ้าตาย! เฮ้อ...
------------------------------------
ความคิดเห็น