คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #65 : Au Thai : ฟัง [BinMin Weekly : Week 25]
#BinMinWeekly
Week 25: Night
Paring: H X
M (#มินฮยอนบิน)
Inspiration
song: ฟัง (HYE
Remix) - SIN Feat. อ้อม สุนิสา
ฟัง
ฉันได้ยินเสียงเธอ
ถามผู้คนมากมาย
รักต้องเป็นเช่นไร
วันนี้เธอบอกว่าเธอตอบไม่ได้เลย
เสียงไม่คุ้นหูดังขึ้นบนเวทีที่เริ่มหรี่ไฟลง
ร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำสนิทกับหมวกปิดหน้าปิดตาคือสิ่งแรกที่ปรากฏในสายตาของมนตร์
หันมามองแก้วในมือพร้อมกระดกของเหลวสีอำพันตรงก้นแก้วลงคอจนหมด
ก่อนจะเทความสนใจไปยังเสียงทุ้มอันเป็นเอกลักษณ์นั่นอีกครั้ง
แนวเพลงที่ไม่ค่อยชอบฟัง กลับทำให้น้ำคลอหน่วยตาหมดความอดทนในวันนี้
น้ำสีใสร่วงหล่นตามแรงโน้มถ่วงของโลก
มนตร์ใช้หลังปาดมันออกลวก ๆ ฟังท่วงทำนองและเนื้อเพลงนั้นอย่างตั้งใจ
...
ถ้อยคำหลอกลวงที่ใครต่อใคร
คอยแต่งเติมเรื่องจริงของรักไป
อาจทำให้ใจเธอหวั่นไหว
“ขัณฑ์!”
อาทิตย์ก่อนเขาก็นั่งอยู่ที่นี่ทำตัวเย็นชาใส่คนข้างตัว
และสุดท้ายก็ต้องมานั่งน้ำตาตกใน เพราะความอดทนของอีกฝ่ายได้หมดลงแล้ว
แผ่นหลังกว้างที่คุ้นเคยค่อย ๆ ลับสายตาไป ... เจ็บจนแทบจะยืนไม่ไหว
มนตร์ปล่อยให้ตัวเองนั่งทำตัวน่าไม่อายอยู่ตรงนี้ ... หน้าเคาน์เตอร์บาร์นี่
กรีดร้องชื่ออีกคนเหมือนคนบ้า
สุดท้ายมนตร์ก็เลือกฟังคนอื่นมากกว่าคนรักของตัวเอง
ฟังคนอื่นที่บอกว่ารักแบบเราไม่มีวันยั่งยืน
...
ขอเธออย่ากลัวรักคือสิ่งใด
รู้สึกแล้วก็เป็นเรื่องของใจ
เชื่อใจตัวเองสักครั้ง
“ทำไมมนตร์ต้องฟังคนอื่น เราสองคนรักกันนะ” บทสนทนาเริ่มต้นด้วยอารมณ์คุกรุ่นของขัณฑ์
... หลังจากที่มนตร์เล่าให้ฟังว่าคนอื่นพูดอะไรให้ฟังบ้าง
“คนอื่นไม่ควรมาอยู่ในความสัมพันธ์ของเราหรือเปล่า”
เขาจำได้ว่าคนที่เคยใจเย็น มีรอยยิ้มอบอุ่นให้กันมาตลอด
กำลังโกรธและโมโหหนักมาก อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“แต่ ...”
และมนตร์ก็สะอึกกับคำพูดพวกนั้นเหมือนคนเป็นใบ้
“มนตร์ก็พูดแค่คำนี้ ...
ลองตัดคำว่าแต่ออกจากชีวิตบ้างก็ได้นะ” แววตานั้นวูบไหวยามเอ่ยประโยคตัดพ้อนั่น
“ขัณฑ์ไม่เข้าใจเรา”
นอกจากจะอ่อนไหวกับคำพูดคนอื่นแล้ว
มนตร์ยังเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปด้วยในวันนั้น
...
อย่างความรักที่สั่งให้ฉันมีเธอ
ให้ฉันมีแค่เพียงแต่เธอเท่านั้น
เป็นเหตุผลหนึ่งเดียวที่ขอยืนยัน
คือฉันรักเธอ
“แล้วมนตร์ล่ะ” เป็นครั้งแรกที่มนตร์ได้ยินเสียงทุ้มนั้นสั่นไหว
“เราไม่ได้บอกให้มนตร์เปิดเผยเรื่องของเราให้ใคร ๆ รู้”
“เวลามีคนถามเราก็แค่บอกไปตามตรง” ขัณฑ์หันหน้าหนีไปทางอื่น
หลับตาลงเหมือนพยายามระงับความไม่พอใจที่กำลังพลุ่งพล่าน
“หรือมันน่าอายนักที่พวกเรารักกัน”
มนตร์ทำได้แค่แตะแขนอีกคนเบา ๆ
ณ เวลานั้น เขาทำได้แค่นี้จริง ๆ
...
ไม่มีเงื่อนไขใด
ไม่มีใครนิยาม
หรือกฎเกณฑ์ที่ต้องตาม
ยามที่เธอลองให้รักบอกหัวใจตัวเอง
“ถ้าเป็นแบบนั้น ...” ขัณฑ์หันกลับมาหาคนข้างตัว ดวงตาแดงก่ำเพราะกำลังพยายามข่มไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา
“มนตร์เข้ามาทำให้เรารักทำไม”
“มนตร์มาบอกว่ารักเราทำไม”
วินาทีที่น้ำตาของผู้ชายตรงหน้าไหลลงมา
มนตร์เพิ่งรู้ว่าตัวว่าตัวเองใจร้ายขนาดไหน
...
รักคืออะไรเราจะรู้ได้ยังไง
ถ้ายังฟังเสียงใครต่อใคร
มากกว่าหัวใจตัวเราเอง
“ขัณฑ์—”
“เราเหนื่อยแล้วมนตร์ ...”
หลังจากพูดประโยคนั้นจบขัณฑ์เดินออกจากร้านไป
ไม่หันมาเหลียวมองคนที่ตะโกนเรียกจนเสียงแหบแห้งเลยแม้แต่วินาทีเดียว
มนตร์ปล่อยให้น้ำตากับเหล้าในแก้วเหลี่ยมอยู่เป็นเพื่อนตลอดคืน
และยินยอมให้เพื่อนในวันนั้น เข้ามาในชีวิตเป็นอาทิตย์แล้ว
...
สวยงามคนเราแล้วแต่ใจใครก็ใจมัน
รักมันจะเกิดอย่าไปกลัวถ้ามันต่างไป
เสียงที่กำลังเปล่งออกมานั้นไม่ได้เพราะเลิศเลออะไร
แต่กลับฟังดูจริงจังและจริงใจมากเหลือเกิน
เหมือนคนบนเวทีต้องการร้องเพลงนี้ให้กับใครสักคน
ถ้ามนตร์ไม่เข้าข้างตัวเองมากไป
...
ใครสักคนที่สบตากันอยู่ตรงนี้
ใครสักคนที่กำลังฟังคนอื่นมากกว่าฟังหัวใจตัวเอง
“ขัณฑ์”
ม่านน้ำตาบดบังทุกอย่างไปหมดสิ้น แผ่นอกกว้างพร้อมกลิ่นที่คุ้นเคยเข้ามาแทนที่ภาพนักร้องบนเวที
อ้อมกอดอุ่นทำให้มนตร์เข้าใจเพลงนี้มากขึ้นกว่าเดิม
อย่างที่เนื้อเพลงได้บอกไว้
ไม่ว่าจะสุขหรือสุดท้ายจะต้องเสียใจ
ให้มันเป็นไปเถอะให้มันเป็นไปเถอะ
มนตร์ขอเลือกให้ความรักของเขาเป็นไปแบบนี้
...
บุณย์มองภาพของผู้ชายคนสองที่กำลังโอบกอดกันอยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม
ก่อนเดินลงเวทีด้วยหัวใจที่เปิดโล่ง
เหตุการณ์วันนั้นที่ทั้งสองคนมีเรื่องไม่เข้าใจกัน
เขาก็อยู่ด้วย นั่งทำหน้านิ่งอยู่ตรงตำแหน่งของตัวเอง หลังชุดกลองใหญ่ที่เล่นเป็นประจำทุกวัน
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาบุณย์คอยเฝ้ามองเจ้าของแววตาเศร้าสร้อยนั้นทุกวัน
ถึงแม้ว่าวงจะมีคิวเล่นที่นี่แค่ จันทร์ พุธ ศุกร์ ก็ตาม
เคยคิดจะเข้าไปพูดคุยสานสัมพันธ์ใหม่ตามที่หัวใจตัวเองต้องการ
แต่พอเห็นน้ำตาที่ยังคั่งค้างอยู่ในความรู้สึกของอีกฝ่ายแล้วนั้น ...
เขาก็ตัดสินใจเลือกมองอยู่ที่ไกล ๆ แทนจะดีกว่า
ท้ายที่สุดก็ทำได้แค่ให้กำลังใจเจ้าของดวงตาสวยคนนั้น
ผ่านบทเพลงที่ตั้งใจร้องให้ฟัง
ถ้าให้ทำมากกว่านี้
คงจะเกินไปสำหรับคนที่มีหน้าที่แค่คอยมองแบบเขา
อย่างที่เนื้อเพลงได้บอกไว้
ไม่ว่าจะสุขหรือสุดท้ายจะต้องเสียใจ
ให้มันเป็นไปเถอะให้มันเป็นไปเถอะ
บุณย์ขอเลือกให้ความรักของเขาเป็นไปแบบนี้
●●●
- -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
สวัสดีค่ะ
กลับมาแล้วจ้า ขอบคุณคนที่ยังรออ่านงานเราอยู่นะคะ
มีกำลังใจมาก ๆ เลย ดีใจสุด ๆ เขินด้วย
เรื่องนี้เขียนขึ้นเพราะมีคนบอกให้เขียนให้หน่อย
และส่วนตัวก็ชอบเพลงนี้มาก
อาจจะไม่ค่อยเข้าธีมกลางคืนเท่าไหร่
แต่ฉากเป็นกลางคืนในคลับ ผับ บาร์
ก็ถือว่าไม่หนีห่างไปมากนัก
อ่านจบแล้วหวังว่าเราจะเข้าใจความรักของคนสามคนได้มากขึ้นนะคะ
แล้วก็ แล้วก็ ปีหน้าเราจะรวมเล่มพีเรียดทุกเรื่องที่เราเคยเขียน
พร้อมกับเปิดเผยเรื่องยาวแนวนี้อีกสองเรื่อง
เรื่องละหนึ่งตอน
เป็นน้ำจิ้มให้ได้อ่านกันก่อนเรื่องยาวจะตามมา
(หรืออาจจะไม่มา)
ชื่อเรื่องรวมทั้งหมดคือกลิ่นกาล
มาจากกลิ่นของกาลเวลาที่ผ่านมานั่นเองค่ะ
ฝากด้วยนะคะ ><
น่าจะมีรายละเอียดให้ได้อ่านกันประมาณต้นปีหน้าค่ะ
#HwangAndTheKwon
ความคิดเห็น