#HwangAndTheKwon [minhyunbin: h x m]

ลำดับตอนที่ #66 : Au Thai : ซ่อนกลิ่น [BinMin Weekly : Week 26]

#BinMinWeekly

Week 26: Ex

Paring: H X M (#มินฮยอนบิน)

Inspiration song: ซ่อนกลิ่น - PALMY

ซ่อนกลิ่น

            นอกจากสีดำสนิทแล้วก็มีเพียงแค่ความเงียบเท่านั้น ที่อยู่เป็นเพื่อนกันมาตลอด

            แต่แล้ววันหนึ่งความมืดนั้นก็กลับกลายเป็นสว่าง เมื่อมีลำแสงเล็ก ๆ ส่องผ่านเข้ามา

            ประตูไม้บานเก่าถูกเปิดออกอีกครั้งในรอบหกปี กลิ่นกายหอมอ่อนลอยมาแตะจมูก

            ตามมาด้วยเสียงที่คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยได้ยินเมื่อนานมากแล้ว

            “พี่แพท—”

●

          นุ่มนิ่มตัวหอม

            พี่แพทจำได้ว่านุ่มนิ่มนั้นตัวหอมขนาดไหน แถมยังนุ่มนิ่มสมชื่อที่แอบตั้งให้ แก้มก็ล้นออกมาให้ได้ฟัดเล่นทุกที

          นุ่มนิ่มชอบใส่เสื้อสีขาว

            เวลาแสงแดดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง ผิวนวลเนียนและชุดนอนสีสว่างของนุ่มนิ่มก็มักจะกลืนไปกับเตียง จนบางครั้งเกือบเข้าใจผิดว่าก้อนฟู ๆ ข้างตัวพี่แพทนั้นคือผ้าห่มเสียอีก

          นุ่มนิ่มกินเผ็ดไม่ได้

            แต่ก็ชอบแอบกินเวลาที่คุณแม่ไม่เห็น ปากที่เหมือนเจลลี่จะกลายเป็นสีแดงทันทีที่ความเผ็ดร้อนแตะลงที่ปลายลิ้น บางทีก็ลามไปยังแก้มกับจมูก

          นุ่มนิ่มไม่ชอบวิชาคณิตศาสตร์

            เปิดหน้าการบ้านที่มีแต่ตัวเลขทีไรเป็นอันต้องทำหน้าเหยเสียแทบทุกครั้ง ปากเล็ก ๆ จะบ่นงุบงิบ ๆ น่าเอ็นดู ข้อไหนทำไม่ได้ก็มักจะหันหน้ามาทำตาละห้อยใส่ ทั้งน่าสงสารทั้งน่าขำ

          นุ่มนิ่มชอบกอดพี่แพทมาก ๆ

            วันไหนไม่ได้กอดจะนอนไม่หลับ งอแงจนต้องยอมให้กอดแน่น ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่ต้องนอนกันทั้งคืน หรือถ้าวันไหนพี่แพทมานอนด้วยไม่ได้จริง ๆ นุ่มนิ่มก็จะขอเสื้อพี่แพทไปนอนกอดแทน

●

ไม่เคยอยู่ห่างกันนานแบบนี้มาก่อนเลย

เจอกันครั้งนี้นุ่มนิ่มจะจำพี่แพทได้หรือเปล่านะ

●

            นุ่มนิ่มตัวหอม

            นุ่มนิ่มกำลังกอดพี่แพทแน่น แก้มกลมถูไถอยู่บริเวณจมูกของอีกฝ่าย ก่อนจะล้มตัวนอนข้าง ๆ กันบนเตียงหลังเก่า กลิ่นหอมละมุนอบอวลไปทั่วห้องเล็ก ๆ ของเรา

          นุ่มนิ่มชอบใส่เสื้อสีขาว

            ก้อนกลมใต้ผ้าห่มสีขาวค่อย ๆ คลายตัวออกมาเป็นนุ่มนิ่มที่ตัวใหญ่กว่าเดิม ชุดนอนแบบตอนเด็กถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดกับกางเกงวอร์มสีขาวแทน

          นุ่มนิ่มกินเผ็ดไม่ได้

            เจลลี่สีชมพูอ่อนกำลังเปลี่ยนสีหลังจากนุ่มนิ่มคีบเส้นมาม่าเผ็ดเข้าปาก ปลายจมูกก็ขึ้นสีแดงจัดไม่แพ้กัน รวมไปถึงแก้มที่กำลังเคี้ยวตุ้ย ๆ นั่นด้วย

          นุ่มนิ่มไม่ชอบวิชาคณิตศาสตร์

            ถอนหายใจทันทีที่หนังสือหน้านั้นมีตัวเลขที่ไม่ชอบตามมาหลอกหลอน หันกลับไปมองคนบนเตียงเพื่อขอความเห็นใจก็เหมือนจะไม่เป็นผล

          นุ่มนิ่มชอบกอดพี่แพทมาก ๆ

            พอดับไฟในห้องเสร็จ นุ่มนิ่มก็คว้าพี่แพทเข้ามากอด ฝังจมูกลงบนซอกคออุ่น หลับตาพริ้มพร้อมรอยยิ้มน้อย ๆ คืนนี้นุ่มนิ่มได้กอดพี่แพทอย่างที่เคยฝันแล้ว

●

ได้กลับมาอยู่ด้วยกันสักทีนะพี่แพท

คิดถึงพี่แพทที่สุดเลย

●

            ชายหนุ่มมองออกไปนอกหน้าต่างช่องเล็ก ท้องฟ้าโปร่ง มีปุยเมฆประปรายลอยอวดโฉมเหมือนเมื่อหกปีก่อนไม่มีผิด

            จะต่างกันก็ตรงที่ ...

            ตอนนี้บนตักเขามีตุ๊กตาไซบีเรียนใส่เสื้อไหมพรมถักสีม่วงนั่งอยู่ด้วย

            “พี่แพท ชอบไหม”

          “เราจะไม่ทิ้งพี่แพทไปไหนแล้วนะ”

          “เราสัญญา”

●●●

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

สวัสดีค่ะ

เรื่องนี้อาจจะสั้นไปหน่อย ไม่สิ สั้นมาก ๆ เลยค่ะ

เขียนค้างเอาไว้เมื่อหลายเดือนก่อน

อยากได้ซ่อนกลิ่นที่ไม่ใช่ซ่อนกลิ่นเลยได้ออกมาเป็นประมาณนี้

ลองแต่งอะไรที่ไม่เคยแต่ง อาจจะยังไม่ดีมาก และยังไม่เก่งเท่าไหร่

แต่ขอฝากพี่แพทกับนุ่มนิ่มด้วยนะคะ

#HwangAndTheKwon