ซูรูรัน พาลิน กับคำสาปประการที่ 666
เมื่อจอมปิศาจผู้มอบบาปกับหัวหน้าเทวดาผู้ประทานพรเกิดความขัดแย้งโดยมีสาเหตุมาจากทารกมนุษย์อย่างไม่มีใครยอมแพ้ใคร ความซวยจึงตกอยู่ที่ทารกน้อยพร้อมกับตัวปัญหาทั้งสองที่โดนอัปเปหิลงมาเป็นพี่เลี้ยงเด็ก!?
ยอดวิวรวม
11,911
ยอดวิวเดือนนี้
31
ยอดวิวรวม
เรื่องราวสุดป่วนเกิดขึ้นเมื่อจอมปิศาจนามซาคาเลสที่แสนโคตะระจะเกลียดมนุษย์ นึกหมั่นไส้ทารกมนุษย์คนหนึ่งแบบสุดๆ จึงคิดมอบคำสาปต้องห้ามให้แก่เด็กชาวมนุษย์ แต่ด้วยความบังเอิ๊น บังเอิญที่หัวหน้าเทวดาอย่างริโอโนเอลผู้ที่ได้รับหน้าที่มอบความดีและประทานพรแก่สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกดันเกิดเห็นเข้าพอดี (แหงสิ ใครใช้ให้มานั่งทำงานร่วมโต๊ะกับไอ้ปิศาจบ้านี่ล่ะฟะ!)
เมื่อหยดหมึกประทานพรและคำสาปต่างปะทะกันอย่างไม่มีการยอมแพ้ โดยหลงลืมนึกถึงผลลัพธ์เสียสนิท เดือดร้อนองค์ราชาแห่งสามภพหัวหน้าใหญ่ผู้ปกครองและควบคุมทุกสิ่งต้องมาแบกรับภาระความผิดพลาดของไอ้หัวหน้าฝ่ายดีและชั่วทั้งสอง พร้อมกับคำสั่งขั้นเด็ดขาดที่ทำให้ชีวิตของเหล่าคนทั้งสองเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า
ซาคาเลส(ซาร์ค) ::โอ้ยยย อยากจะบ้า! ทำไมข้าต้องจุติลงไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กช่วยเหลือไอ้ลูกมนุษย์ด้วยฟะ!!
ริโอโนเอล(ริโอ) :: หัดคิดซะบ้างนะครับ ว่าที่จริงแล้วใครมันเป็นคนผิด แถมถ้าคิดจะชิ่งคงไม่ต้องบอกนะว่าจะจบยังไง
บทสรุปของหนึ่งเทวดา หนึ่งปิศาจจะเป็นอย่างไร ทั้งสองคนนี้จะไปได้ดีกับอาชีพพี่เลี้ยงเด็กหรือไม่
โปรดติดตามกันในเรื่อง ซูรูรัน พาลิน กับคำสาปประการที่ 666. เด้อ!!!
:::มารู้จักมักจี่กับคนแต่งเล็กน้อย:::
คนแต่งชื่อ “เซ” นะคะ อายุเลขสองมีเครื่องหมายบวกตามหลัง สามารถเรียกได้ตามถนัด
เซเป็นคนชอบคอมเมนท์มากเห็นแล้วรู้สึกมีไฟ ทำให้ปั่นนิยายได้เร็วขึ้น 30% (จริงเรอะ!?)
::นิยายเรื่องนี้ไม่วายนะงับ แต่เปิดกว้างสำหรับนักอ่านผู้มีจินตนาการกว้างไกลนะจ้ะ เอิ้กๆๆๆ::
|
แบนเนอร์นิยายเรื่องนี้จ้า*
 สนับสนุนนิยายตัวเองอย่างเป็นทางการ.  |
เพื่อนบ้านครับผม* แนะนำ นั่งยัน นอนยัน รับประกันคุณภาพ!
-30954- |
คำเตือน. นิยายเรื่องนี้ประกอบด้วย IIรด.
II ตัวไอสองตัว แสดงความเป็นใหญ่ของคนเขียน ที่จะชักนำพาเนื้อเรื่องหลุดโลกออกอวกาศไปยังดาวใดก็ได้.
ร. มาจากคำว่ารั่ว สื่อถึงความหมายว่านิยายเรื่องนี้แต่งเอาฮาอย่างแรงนั่นเอง แน่นอนว่าภาษาอาจไม่สละสลวยเช่นเรื่องอื่นที่เขียน อีกทั้งยังมีคำไม่สุภาพเป็นระยะๆ ด้วย (ผิดที่อิซาร์คกันเห็นๆ)
ด. มาจากคำว่าดอง แน่ล่ะ...หากไม่มีกำลังใจ+คอมเมนท์จากผู้อ่านบ้าง มันก็ต้องสลดหดหู่ อัพช้าบ้างเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้นแวะเข้ามาอ่านแล้วทิ้งคอมเมนท์ให้ชื่นใจกันบ้างนะ *^*
ผลงานอื่นๆ ของ Adiemus/Log-ON/The Storyteller
ผลงานอื่นๆ ของ Adiemus/Log-ON/The Storyteller
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
"วิจารณ์ จาก MrPoseidonSon"
(แจ้งลบ)อันดับแรก ผมต้องขอบอกก่อนว่า ผมไม่มีเจตนาที่จะทำให้นิยายของคุณเสื่อมเสีย คำวิจารณ์ทั้งหมด มาจากความคิดของผู้วิจารณ์ นั่นก็คือ MrPoseidonSon แต่เพียงผู้เดียว ถ้าคำวิจารณ์นี้ ทำให้ผู้เขียนนิยายรู้สึกแย่ ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ ด้วยครับ ก่อนอื่นเลยผมขอเริ่มจาก การใช้คำให้ตรงกับความหมายจริงๆนะครับ คฤหาสน์ขุนนางชั้นสูงนามว่า พาลิน (ผมเคยเห็นคำว่า นาม ... อ่านเพิ่มเติม
อันดับแรก ผมต้องขอบอกก่อนว่า ผมไม่มีเจตนาที่จะทำให้นิยายของคุณเสื่อมเสีย คำวิจารณ์ทั้งหมด มาจากความคิดของผู้วิจารณ์ นั่นก็คือ MrPoseidonSon แต่เพียงผู้เดียว ถ้าคำวิจารณ์นี้ ทำให้ผู้เขียนนิยายรู้สึกแย่ ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ ด้วยครับ ก่อนอื่นเลยผมขอเริ่มจาก การใช้คำให้ตรงกับความหมายจริงๆนะครับ คฤหาสน์ขุนนางชั้นสูงนามว่า พาลิน (ผมเคยเห็นคำว่า นาม ใช้กับมนุษย์ เช่น บุรุษไร้นาม แต่เมื่อคำว่า นาม มาใช้กับสถานที่ รสนิยมในการใช้ภาษาของผมเลยรู้สึกไม่ค่อยดีกับคำนี้ ผมไม่รู้ว่ามันถูกหรือเปล่า แต่ผมไม่ค่อยเห็นใครเขาใช้กัน) สิ่งต่อมาก็คือ คำขยายแสดงช่วงของเวลา ค่อยๆ ทำความเข้าใจนะครับ มันอาจจะดูงง แต่ผมจะพยายามทำให้มันกระจ่างมากที่สุดเท่าที่ทำได้ บทแรกที่บอกว่า เจ็บท้องก่อนคลอดสองวัน วันแรก ส่งม้าเร็วไปบอกสามีว่าภรรยาจะคลอด แต่สามีมาไม่ได้ ส่วนวันต่อมาก็ปวดท้องทั้งวันและคลอดออกมาในตอนกลางคืนของวันนั้น (คำว่านั้น มันสื่อ คืนในอดีต อาจจะเป็น สิบปี หรือ เมื่อคืนนี้) บทนี้พูดว่า ทว่ายามดึกคืนนั้นเองนางซีเรลก็ให้กำเนิดบุตรชายได้สำเร็จ (อันนี้เป็นประโยคกล่าวถึงอดีตโดยสำเนียง) แต่พอมาบทสนทนา ก็กลับกลายมาตั้งชื่อบุตรชาย ซึ่งมันเป็นปัจจุบัน (บทสนทนาทุกตอน บ่งบอกว่าเป็นปัจจุบัน ในนิยายครับ ไม่ว่าจะแง่ของการเล่าแบบที่หนึ่งหรือสองก็ตาม นอกจากเสียว่า คุณจะเล่าให้มันเป็นความคิดโดยต้องเพิ่มไกด์เวิร์ดลงไปให้ผู้อ่านรู้ครับ) ตรงนี้มันขัดแย้งเล็กน้อยครับ ความไม่เป็นเหตุเป็นผลของการมีลูกคือ ทำไมต้องมาตั้งชื่อหลังจากที่คลอดเสร็จแล้ววันหนึ่ง โดยปกติ ตามสัญชาติญาณของพ่อแม่จะตั้งชื่อลูกทันทีด้วยความเห่อ อย่างไรก็ตาม ถ้าเราใช้คำว่า นี้ แทน ทว่ายามดึกคืนนี้เองนางซีเรลก็ให้กำเนิดบุตรชายได้สำเร็จ การดำเนินของเวลาจะสอดคล้องกันพอดีเลยครับ (แต่ต้องปรับทั้งประโยคเลยนะครับ เพราะถ้าเปลี่ยนแค่คำว่า ดึกคืนนั้น เป็น ดึกคืนนี้ มันก็จะไปขัดแย้งในช่วงเวลาของประโยคที่ว่า นางเจ็บท้องอยู่หนึ่งวันเต็มๆ อีกนั้นแหละเพราะอันนี้สื่อถึงอดีต) แต่ถ้าผู้เขียนยังยืนยันตามความหมายที่ว่า คลอดวันนี้ แต่ตั้งชื่อลูกวันต่อมา มันก็จะถูกในเรื่องของการลำดับเวลาแต่มันก็จะขัดกับเหตุผลของความเป็นพ่อแม่ แต่แค่นั้น มันก็ยังไม่หมดนะครับ เพราะมันมีอีกหนึ่งประเด็น ก็คือ และตลอดกาล ในรุ่งเช้าวันนั้นเอง ในท้ายย่อหน้าที่ 9 ของบทที่หนึ่ง อันนี้กลายเป็นอดีตอีกแล้ว เพราะฉะนั้น คำว่า นั้น หรือ นี้ ถ้าใช้คู่กับเวลา ผมอยากให้ระวังมัดระวังนิดหนึ่ง เพราะมันจะทำให้ช่วงเวลาที่เราอยากให้เป็น บิดเบือน ไม่เป็นไปตามความหมายที่แท้จริง เช่น อดีต หรือ อนาคต สรุป จุดแรกที่ผมเห็นก็คือ เรื่องการลำดับเวลา คุณใช้ อดีต ปัจจุบัน อดีต โดยตั้งแต่ย่อหน้าที่ 3 ถึง 7 เรียงเวลาตามความเข้าใจผมได้ ย่อหน้าที่ 3 – 4 ปัจจุบัน + อดีต (สอดคล้องกันเพราะมีความว่า สองวันก่อน เป็นตัวเชื่อมเวลา) ย่อหน้าที่ 4 – 5 อดีต ย่อหน้าที่ 5 – 6 อดีต + ปัจจุบัน (ไม่สอดคล้องกัน ไม่มีตัวเชื่อมเวลาระหว่างอดีตไปสู่ปัจจุบัน) ย่อหน้าที่ 6 – 8 ปัจจุบัน (ในที่นี่ ควรมีการบรรยายถึงการแสดงความคิดหรืออะไรก็ได้นะครับ มันจะได้เป็นเหมือนปัจจุบันในอดีต) ย่อหน้าที่ 8 – 9 ปัจจุบัน + อดีต (ไม่สอดคล้องกัน ไม่มีตัวเชื่อมเวลาปัจจุบันไปสู่อดีต จุดที่สอง ทำให้ผมงงได้เยอะเลย ก็คือ ราเซฟ เป็นหัวหน้าคฤหาสน์ซึ่งเป็นสามีของ ซีเรล เขาไม่ใช่ผู้นำตระกูลเหรอครับ เพราะว่าถ้าเป็นจริง ผมว่า คนที่ตายไป ไม่สมควรใช้คำว่า ผู้นำตระกูล นะ ผู้นำตระกูลน่าจะเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิง เช่นเดียวกัน ถ้าพ่อตาย ลูกชายก็จะขึ้นเป็นผู้นำตระกูลแทน ยกเว้นแต่ คนในบ้าน เป็นผู้หญิงทั้งหมด ผู้อาวุโสสูงสุดจะรับตำแหน่งนี้ หลังจากที่ผมอ่านจบ ผมยังมีเส้นกั้นบางๆ ระหว่างความสนุกอยู่นะครับ โดยบทสนทนาที่ผู้เขียนได้เขียนลงไป ผมชอบนะ อ่านแล้วอมยิ้มได้ แต่พอมันมาคั่นด้วย คำบรรยาย มันเลยดูเป็นทางการมากไป ตรงนี้ค่อนข้างยากนะครับ เพราะถ้าเราไม่สลัดความตั้งใจในการบรรยายให้สวยหรูไป ความสนุกของบทบรรยายก็จะมายากมากเลย เพราะคำสวยหรู มันไม่ค่อยขำ ผมว่า ฉากที่ซาร์คเถียงกับ เต่าเชส ดีนะ สนุก และถ้าทั้งหมดของเรื่องเป็นแบบนี้ จะสนุกมากกว่านี้เท่าตัว สรุป ที่ผมเห็นข้อผิดพลาดก็คือตามด้านบนนั่นแหละครับ มันเป็นความรู้สึกโดยส่วนตัวที่ผมคิดว่า มันน่าจะเป็นแบบนั้น อีกอย่าง มันอยากให้การเดินเรื่องเร็วขึ้นนะ ไปใช้ชีวิตในสวรรค์ กับ ป่าซะเยอะเลย เลยทำให้สามารถอ่านข้ามตอนได้ง่ายๆ เพราะมันไม่มีอะไร แม้ว่าอ่านข้ามก็ยังสามารถจับโครงเรื่องได้อยู่ ผมเลยมองว่า ทิศทางของเรื่องน่าจะเป็นการผจญภัยไปเจอเรื่องราวต่างๆ มากกว่าที่จะมีภารกิจและปริศนามาให้ไข ท้ายสุด โดยรวม นับว่าเป็นนิยายที่มีพล็อตเท่นะครับ เทวดากับปิศาจ ต้องมาดูแลเด็กที่ตนเองทำผิดพลาดลงไป แต่ที่ผมสงสัยก็คือ เมื่อไหร่เด็กจะโตล่ะ นี่ก็ผ่านมาตั้งหกบทแล้วนะครับ หรือว่า ซูรูรัน จะไม่โต เพราะว่าถ้าไม่โต คงต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องมาเป็น ซาร์คและริโอ กับเด็กชายคำสาปประการที่ 666 ปล เวท ใช้ตัวนี้นะครับ ไม่ใช่ เวทย์ ตัวนี้ อ่านน้อยลง
MrPoseidonSon | 2 ธ.ค. 54
16
1
"รับวิจารณ์นิยาย ฉบับ Dojimo"
(แจ้งลบ)ชื่อเรื่อง (90%) ชื่อ ซูรูรัน พาลิน กับคำสาปประการที่ 666 อันนี้ไม่เป็นปัญหาค่ะ สื่อถึงตัวเรื่องได้ดีทีเดียว ดึงดูดสายตาผู้อ่านได้โอเคค่ะ และชื่อเรื่องสามารถบอกได้ถึงความลึกลับ น่าสนใจ คำสาป และก็สื่อถึงตัวละครที่ชื่อ ซูรูรัน พาลิน นับว่าดีมากค่ะ แต่ถ้าเพิ่มชื่อภาษาอังกฤษไปหน่อยจะช่วยดึงดูดสายตาผู้อ่านได้มากขึ้นค่ะ 2.โครงเรื่อง (100%) ... อ่านเพิ่มเติม
ชื่อเรื่อง (90%) ชื่อ ซูรูรัน พาลิน กับคำสาปประการที่ 666 อันนี้ไม่เป็นปัญหาค่ะ สื่อถึงตัวเรื่องได้ดีทีเดียว ดึงดูดสายตาผู้อ่านได้โอเคค่ะ และชื่อเรื่องสามารถบอกได้ถึงความลึกลับ น่าสนใจ คำสาป และก็สื่อถึงตัวละครที่ชื่อ ซูรูรัน พาลิน นับว่าดีมากค่ะ แต่ถ้าเพิ่มชื่อภาษาอังกฤษไปหน่อยจะช่วยดึงดูดสายตาผู้อ่านได้มากขึ้นค่ะ 2.โครงเรื่อง (100%) เปิดเรื่อง เปิดเรื่องได้ดีมากค่ะ สื่อถึงตัวละครหลัก ต้นกำเนิดของปัญหา เสน่ห์ของตัวละคร ไม่ว่าจะเป็น ริโอ หรือ ซาร์ค น่าสนใจมากจนอยากจะเปิดอ่านบทต่อไปเลยค่ะ พล็อตเรื่อง เรื่องนี้เริ่มต้นด้วยตัวปัญหาอย่างซาร์คที่กำลังทำงานอยู่ด้วยความซนจึงเติมคำสาปให้ทารกน้อยที่กำลังเกิดมา ริโอเห็นอย่างนั้นเลยแย่งมาด้วยความหวังดีเลยเพิ่มพรไปให้ เด็กทารกจึงมีคำสาปและพรติดตัว ริโอและซาร์คจึงโดน(ถีบ)ส่งมาเพื่อแก้คำสาปนับว่าดีมากค่ะ ไม่มีตรงไหนจะติเลย 3.ภาษา (90%) การบรรยาย สุดยอดมากค่ะ เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว อ่านแล้วเข้าใจเกือบทั้งหมดเลยค่ะ แต่มีบางท่อนไม่ค่อยเข้าใจตรงที่ซูรูรันใช้พลังเวทย์ (ตรงอยู่ที่แม่น้ และ ตอนจัดการกับเสือ) ตรงนี้ต้องปรับปรุงให้คนอ่านเข้าใจขึ้นหน่อยนะคะ เพราะว่าเรานึกภาพไม่ค่อยออกค่ะ คำผิด/ถูก คำผิดแทบจะไม่มีเลยค่ะ สุดยอดมากจริงๆ 4.ฉาก (100%) การบบรรยาก็ถือว่าดีทีเดียวค่ะ เห็นภาพชัดเจน ตรงนี้ไม่มีที่จะติเลยทีเดียว น่าติดตามมากๆ 5.ตัวละคร (100%) คาแรกเตอร์ ตัวละครคงความเป็นตัวเองตัวเองมากค่ะ อาทิ ซาร์ค ที่เป็นจอมปีศาจ มีบุคลิค ชั่วร้าย ไม่มีความอดทน ซน ขำๆเป็นบางเวลา และ ริโอ หัวหน้าเทวดา คงความใจดีที่เทวดาควรเป็น พูดจากวนๆบ้าง ดีมากๆค่ะ ชื่นชมเลย คำพูด การบรรยายท่าทาง คำพูดก็ไม่มีที่ติค่ะ บรรยายได้ดีว่าตัวละครนั้นกำลัง โกรธ หงุดหงิด เหนื่อยใจ ฯลฯ สุดยอดไปเลยค่ะ 6.สรุปเรื่องทั้งหมด (97%) นับว่าดีมากๆๆ ค่ะ นี่ถ้าเต็มร้อยคะแนนเราให้ไปเลยแสนแปด สนุกและน่าติดตาม น่าสนใจ ดึงดูดสายตาผู้อ่าน อ่านแล้วไม่เบือ นี่ถ้าได้ตีพิมพ์เมื่อไหร่ก็บอกกันด้วยนะ ^^ อ่านน้อยลง
โดจิโม่ | 7 พ.ย. 54
8
0
ดูทั้งหมด
"วิจารณ์ จาก MrPoseidonSon"
(แจ้งลบ)อันดับแรก ผมต้องขอบอกก่อนว่า ผมไม่มีเจตนาที่จะทำให้นิยายของคุณเสื่อมเสีย คำวิจารณ์ทั้งหมด มาจากความคิดของผู้วิจารณ์ นั่นก็คือ MrPoseidonSon แต่เพียงผู้เดียว ถ้าคำวิจารณ์นี้ ทำให้ผู้เขียนนิยายรู้สึกแย่ ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ ด้วยครับ ก่อนอื่นเลยผมขอเริ่มจาก การใช้คำให้ตรงกับความหมายจริงๆนะครับ คฤหาสน์ขุนนางชั้นสูงนามว่า พาลิน (ผมเคยเห็นคำว่า นาม ... อ่านเพิ่มเติม
อันดับแรก ผมต้องขอบอกก่อนว่า ผมไม่มีเจตนาที่จะทำให้นิยายของคุณเสื่อมเสีย คำวิจารณ์ทั้งหมด มาจากความคิดของผู้วิจารณ์ นั่นก็คือ MrPoseidonSon แต่เพียงผู้เดียว ถ้าคำวิจารณ์นี้ ทำให้ผู้เขียนนิยายรู้สึกแย่ ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ ด้วยครับ ก่อนอื่นเลยผมขอเริ่มจาก การใช้คำให้ตรงกับความหมายจริงๆนะครับ คฤหาสน์ขุนนางชั้นสูงนามว่า พาลิน (ผมเคยเห็นคำว่า นาม ใช้กับมนุษย์ เช่น บุรุษไร้นาม แต่เมื่อคำว่า นาม มาใช้กับสถานที่ รสนิยมในการใช้ภาษาของผมเลยรู้สึกไม่ค่อยดีกับคำนี้ ผมไม่รู้ว่ามันถูกหรือเปล่า แต่ผมไม่ค่อยเห็นใครเขาใช้กัน) สิ่งต่อมาก็คือ คำขยายแสดงช่วงของเวลา ค่อยๆ ทำความเข้าใจนะครับ มันอาจจะดูงง แต่ผมจะพยายามทำให้มันกระจ่างมากที่สุดเท่าที่ทำได้ บทแรกที่บอกว่า เจ็บท้องก่อนคลอดสองวัน วันแรก ส่งม้าเร็วไปบอกสามีว่าภรรยาจะคลอด แต่สามีมาไม่ได้ ส่วนวันต่อมาก็ปวดท้องทั้งวันและคลอดออกมาในตอนกลางคืนของวันนั้น (คำว่านั้น มันสื่อ คืนในอดีต อาจจะเป็น สิบปี หรือ เมื่อคืนนี้) บทนี้พูดว่า ทว่ายามดึกคืนนั้นเองนางซีเรลก็ให้กำเนิดบุตรชายได้สำเร็จ (อันนี้เป็นประโยคกล่าวถึงอดีตโดยสำเนียง) แต่พอมาบทสนทนา ก็กลับกลายมาตั้งชื่อบุตรชาย ซึ่งมันเป็นปัจจุบัน (บทสนทนาทุกตอน บ่งบอกว่าเป็นปัจจุบัน ในนิยายครับ ไม่ว่าจะแง่ของการเล่าแบบที่หนึ่งหรือสองก็ตาม นอกจากเสียว่า คุณจะเล่าให้มันเป็นความคิดโดยต้องเพิ่มไกด์เวิร์ดลงไปให้ผู้อ่านรู้ครับ) ตรงนี้มันขัดแย้งเล็กน้อยครับ ความไม่เป็นเหตุเป็นผลของการมีลูกคือ ทำไมต้องมาตั้งชื่อหลังจากที่คลอดเสร็จแล้ววันหนึ่ง โดยปกติ ตามสัญชาติญาณของพ่อแม่จะตั้งชื่อลูกทันทีด้วยความเห่อ อย่างไรก็ตาม ถ้าเราใช้คำว่า นี้ แทน ทว่ายามดึกคืนนี้เองนางซีเรลก็ให้กำเนิดบุตรชายได้สำเร็จ การดำเนินของเวลาจะสอดคล้องกันพอดีเลยครับ (แต่ต้องปรับทั้งประโยคเลยนะครับ เพราะถ้าเปลี่ยนแค่คำว่า ดึกคืนนั้น เป็น ดึกคืนนี้ มันก็จะไปขัดแย้งในช่วงเวลาของประโยคที่ว่า นางเจ็บท้องอยู่หนึ่งวันเต็มๆ อีกนั้นแหละเพราะอันนี้สื่อถึงอดีต) แต่ถ้าผู้เขียนยังยืนยันตามความหมายที่ว่า คลอดวันนี้ แต่ตั้งชื่อลูกวันต่อมา มันก็จะถูกในเรื่องของการลำดับเวลาแต่มันก็จะขัดกับเหตุผลของความเป็นพ่อแม่ แต่แค่นั้น มันก็ยังไม่หมดนะครับ เพราะมันมีอีกหนึ่งประเด็น ก็คือ และตลอดกาล ในรุ่งเช้าวันนั้นเอง ในท้ายย่อหน้าที่ 9 ของบทที่หนึ่ง อันนี้กลายเป็นอดีตอีกแล้ว เพราะฉะนั้น คำว่า นั้น หรือ นี้ ถ้าใช้คู่กับเวลา ผมอยากให้ระวังมัดระวังนิดหนึ่ง เพราะมันจะทำให้ช่วงเวลาที่เราอยากให้เป็น บิดเบือน ไม่เป็นไปตามความหมายที่แท้จริง เช่น อดีต หรือ อนาคต สรุป จุดแรกที่ผมเห็นก็คือ เรื่องการลำดับเวลา คุณใช้ อดีต ปัจจุบัน อดีต โดยตั้งแต่ย่อหน้าที่ 3 ถึง 7 เรียงเวลาตามความเข้าใจผมได้ ย่อหน้าที่ 3 – 4 ปัจจุบัน + อดีต (สอดคล้องกันเพราะมีความว่า สองวันก่อน เป็นตัวเชื่อมเวลา) ย่อหน้าที่ 4 – 5 อดีต ย่อหน้าที่ 5 – 6 อดีต + ปัจจุบัน (ไม่สอดคล้องกัน ไม่มีตัวเชื่อมเวลาระหว่างอดีตไปสู่ปัจจุบัน) ย่อหน้าที่ 6 – 8 ปัจจุบัน (ในที่นี่ ควรมีการบรรยายถึงการแสดงความคิดหรืออะไรก็ได้นะครับ มันจะได้เป็นเหมือนปัจจุบันในอดีต) ย่อหน้าที่ 8 – 9 ปัจจุบัน + อดีต (ไม่สอดคล้องกัน ไม่มีตัวเชื่อมเวลาปัจจุบันไปสู่อดีต จุดที่สอง ทำให้ผมงงได้เยอะเลย ก็คือ ราเซฟ เป็นหัวหน้าคฤหาสน์ซึ่งเป็นสามีของ ซีเรล เขาไม่ใช่ผู้นำตระกูลเหรอครับ เพราะว่าถ้าเป็นจริง ผมว่า คนที่ตายไป ไม่สมควรใช้คำว่า ผู้นำตระกูล นะ ผู้นำตระกูลน่าจะเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิง เช่นเดียวกัน ถ้าพ่อตาย ลูกชายก็จะขึ้นเป็นผู้นำตระกูลแทน ยกเว้นแต่ คนในบ้าน เป็นผู้หญิงทั้งหมด ผู้อาวุโสสูงสุดจะรับตำแหน่งนี้ หลังจากที่ผมอ่านจบ ผมยังมีเส้นกั้นบางๆ ระหว่างความสนุกอยู่นะครับ โดยบทสนทนาที่ผู้เขียนได้เขียนลงไป ผมชอบนะ อ่านแล้วอมยิ้มได้ แต่พอมันมาคั่นด้วย คำบรรยาย มันเลยดูเป็นทางการมากไป ตรงนี้ค่อนข้างยากนะครับ เพราะถ้าเราไม่สลัดความตั้งใจในการบรรยายให้สวยหรูไป ความสนุกของบทบรรยายก็จะมายากมากเลย เพราะคำสวยหรู มันไม่ค่อยขำ ผมว่า ฉากที่ซาร์คเถียงกับ เต่าเชส ดีนะ สนุก และถ้าทั้งหมดของเรื่องเป็นแบบนี้ จะสนุกมากกว่านี้เท่าตัว สรุป ที่ผมเห็นข้อผิดพลาดก็คือตามด้านบนนั่นแหละครับ มันเป็นความรู้สึกโดยส่วนตัวที่ผมคิดว่า มันน่าจะเป็นแบบนั้น อีกอย่าง มันอยากให้การเดินเรื่องเร็วขึ้นนะ ไปใช้ชีวิตในสวรรค์ กับ ป่าซะเยอะเลย เลยทำให้สามารถอ่านข้ามตอนได้ง่ายๆ เพราะมันไม่มีอะไร แม้ว่าอ่านข้ามก็ยังสามารถจับโครงเรื่องได้อยู่ ผมเลยมองว่า ทิศทางของเรื่องน่าจะเป็นการผจญภัยไปเจอเรื่องราวต่างๆ มากกว่าที่จะมีภารกิจและปริศนามาให้ไข ท้ายสุด โดยรวม นับว่าเป็นนิยายที่มีพล็อตเท่นะครับ เทวดากับปิศาจ ต้องมาดูแลเด็กที่ตนเองทำผิดพลาดลงไป แต่ที่ผมสงสัยก็คือ เมื่อไหร่เด็กจะโตล่ะ นี่ก็ผ่านมาตั้งหกบทแล้วนะครับ หรือว่า ซูรูรัน จะไม่โต เพราะว่าถ้าไม่โต คงต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องมาเป็น ซาร์คและริโอ กับเด็กชายคำสาปประการที่ 666 ปล เวท ใช้ตัวนี้นะครับ ไม่ใช่ เวทย์ ตัวนี้ อ่านน้อยลง
MrPoseidonSon | 2 ธ.ค. 54
16
1
"รับวิจารณ์นิยาย ฉบับ Dojimo"
(แจ้งลบ)ชื่อเรื่อง (90%) ชื่อ ซูรูรัน พาลิน กับคำสาปประการที่ 666 อันนี้ไม่เป็นปัญหาค่ะ สื่อถึงตัวเรื่องได้ดีทีเดียว ดึงดูดสายตาผู้อ่านได้โอเคค่ะ และชื่อเรื่องสามารถบอกได้ถึงความลึกลับ น่าสนใจ คำสาป และก็สื่อถึงตัวละครที่ชื่อ ซูรูรัน พาลิน นับว่าดีมากค่ะ แต่ถ้าเพิ่มชื่อภาษาอังกฤษไปหน่อยจะช่วยดึงดูดสายตาผู้อ่านได้มากขึ้นค่ะ 2.โครงเรื่อง (100%) ... อ่านเพิ่มเติม
ชื่อเรื่อง (90%) ชื่อ ซูรูรัน พาลิน กับคำสาปประการที่ 666 อันนี้ไม่เป็นปัญหาค่ะ สื่อถึงตัวเรื่องได้ดีทีเดียว ดึงดูดสายตาผู้อ่านได้โอเคค่ะ และชื่อเรื่องสามารถบอกได้ถึงความลึกลับ น่าสนใจ คำสาป และก็สื่อถึงตัวละครที่ชื่อ ซูรูรัน พาลิน นับว่าดีมากค่ะ แต่ถ้าเพิ่มชื่อภาษาอังกฤษไปหน่อยจะช่วยดึงดูดสายตาผู้อ่านได้มากขึ้นค่ะ 2.โครงเรื่อง (100%) เปิดเรื่อง เปิดเรื่องได้ดีมากค่ะ สื่อถึงตัวละครหลัก ต้นกำเนิดของปัญหา เสน่ห์ของตัวละคร ไม่ว่าจะเป็น ริโอ หรือ ซาร์ค น่าสนใจมากจนอยากจะเปิดอ่านบทต่อไปเลยค่ะ พล็อตเรื่อง เรื่องนี้เริ่มต้นด้วยตัวปัญหาอย่างซาร์คที่กำลังทำงานอยู่ด้วยความซนจึงเติมคำสาปให้ทารกน้อยที่กำลังเกิดมา ริโอเห็นอย่างนั้นเลยแย่งมาด้วยความหวังดีเลยเพิ่มพรไปให้ เด็กทารกจึงมีคำสาปและพรติดตัว ริโอและซาร์คจึงโดน(ถีบ)ส่งมาเพื่อแก้คำสาปนับว่าดีมากค่ะ ไม่มีตรงไหนจะติเลย 3.ภาษา (90%) การบรรยาย สุดยอดมากค่ะ เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว อ่านแล้วเข้าใจเกือบทั้งหมดเลยค่ะ แต่มีบางท่อนไม่ค่อยเข้าใจตรงที่ซูรูรันใช้พลังเวทย์ (ตรงอยู่ที่แม่น้ และ ตอนจัดการกับเสือ) ตรงนี้ต้องปรับปรุงให้คนอ่านเข้าใจขึ้นหน่อยนะคะ เพราะว่าเรานึกภาพไม่ค่อยออกค่ะ คำผิด/ถูก คำผิดแทบจะไม่มีเลยค่ะ สุดยอดมากจริงๆ 4.ฉาก (100%) การบบรรยาก็ถือว่าดีทีเดียวค่ะ เห็นภาพชัดเจน ตรงนี้ไม่มีที่จะติเลยทีเดียว น่าติดตามมากๆ 5.ตัวละคร (100%) คาแรกเตอร์ ตัวละครคงความเป็นตัวเองตัวเองมากค่ะ อาทิ ซาร์ค ที่เป็นจอมปีศาจ มีบุคลิค ชั่วร้าย ไม่มีความอดทน ซน ขำๆเป็นบางเวลา และ ริโอ หัวหน้าเทวดา คงความใจดีที่เทวดาควรเป็น พูดจากวนๆบ้าง ดีมากๆค่ะ ชื่นชมเลย คำพูด การบรรยายท่าทาง คำพูดก็ไม่มีที่ติค่ะ บรรยายได้ดีว่าตัวละครนั้นกำลัง โกรธ หงุดหงิด เหนื่อยใจ ฯลฯ สุดยอดไปเลยค่ะ 6.สรุปเรื่องทั้งหมด (97%) นับว่าดีมากๆๆ ค่ะ นี่ถ้าเต็มร้อยคะแนนเราให้ไปเลยแสนแปด สนุกและน่าติดตาม น่าสนใจ ดึงดูดสายตาผู้อ่าน อ่านแล้วไม่เบือ นี่ถ้าได้ตีพิมพ์เมื่อไหร่ก็บอกกันด้วยนะ ^^ อ่านน้อยลง
โดจิโม่ | 7 พ.ย. 54
8
0
ดูทั้งหมด
