ตอนที่ 14 : 4.2
เพียชออกจากห้องของเจ้านายไปอย่างเงียบๆ เขาเห็นแววตาไหวระริกขอเจ้านายแล้วก็อดที่จะเห็นใจดูท่าคุณฟรานเชสจะหลงรักคุณข้าวหอมเข้าให้แล้ว และเผลอทำร้ายจิตใจของเธอเข้าไปอย่างแน่นอน เขาได้แต่ภาวนาให้คุณฟรานเชสรู้ตัวไวๆ
พอลูกน้องคนสนิทออกจากห้องทำงานไปฟรานเชสลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินไปหยุดที่กระจกใสบานใหญ่มองออกไปด้านนอกอย่างไม่มีจุดหมายเขาหยิบเช็คขึ้นมาดูอีกครั้งก่อนจะยกมันขึ้นสูงและจนดริมฝีปากลงไปตรงคราบน้ำตาจูบเบาๆ ก่อนจะเก็บมันเข้าไปไว้ในเสื้อสูท
"ถ้าฉันเจอเธออีกครั้งฉันจะจับเธอมาไว้ในอ้อมกอดของฉันข้าวหอม คราวนี้ฉันจะไม่ทิ้งเธอไปอีกแล้ว" ฟรานเชสบอกกับตัวเองอย่างมุ่งมั่น ดวงตาคมเข้มพราวระยิบระยับ แต่ที่เขาไม่รู้ตอนนี้ข้าวหอมไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้วเธอกำลังจะเป็นแม่คนอุ้มท้องลูกของเขาอยู่
บ้านไวน์
"นังข้าวหอมเย็นนี้ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยฉันจะไปช็อปปิ้ง ส่วนแกไปช่วยฉันถือของ" มิราบอกกับข้าวหอมหลังจากวางสายจากเพื่อนสนิทที่นัดกันไปช็อปปิ้งเสื้อผ้ากันในห้างดังของเมือง
"ค่ะคุณมิรา" ข้าวหอมตอบรับและทำงานของตัวเองต่อไป แปลกวันนี้เธอแค่แพ้ท้องตอนเช้าเท่านั้นหรือเพราะว่าเธอกินยาแก้แพ้กับยาบำรุงกันนะ ตัวน้อยในครรภ์ของเธอถึงไม่กวนเลยมีแค่รู้สึกเหมือนอะไรตอดเบาๆ เท่านั้นเอง
"แกท้องจริงหรือเปล่าเนี่ยทำไมท้องเล็กไม่เห็นอ้วน" มิราจ้องมองที่ข้าวหอมนิ่งๆ และเอ่ยถามเพราะปกติเธอเห็นคนท้องก็ต้องอวบๆ และก็หน้าท้องยื่นหน่อยๆ แต่นี่มันเหมือนไม่ท้องเลย
"ท้องอ่อนๆ เลยเล็กค่ะ แต่อีกหน่อยก็คงอ้วนค่ะ"
"ฮึ! แล้วใครกันล่ะที่เป็นพ่อของเด็กแกพอจะบอกฉันได้ไหม" มิราทำเสียงในลำคอและเอ่ยถามอย่างที่อยากจะรู้ เพราะข้าวหอมไม่ยอมบอกใครเลยว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้องเธอ
"ข้าวหอมขอไม่พูดถึงนะคะ" ข้าวหอมสูดหายใจลึกๆ กลั้นน้ำตาเอาไว้ก่อนจะบอกกับมิราเสียงสั่นๆ
"กลัวฉันจะรู้หรือไงว่ากุ๊ยที่ไหนมันเป็นผัวแกน่ะนังข้าวหอม" มิราตวาดแหวเข้าใส่เมื่อข้าวหอมไม่ยอมบอกในสิ่งที่เธออยากรู้
"คุณมิรา!"
"ไงหรือไม่จริงไม่อย่างนั้นแกจะไม่กล้าบอกเหรอว่าใครเป็นผัวแก ชิ! ไม่อยากบอกฉันก็ไม่อยากรู้ลูกแกออกมาก็รู้เองแหละว่าจะหัวแดงหรือหัวดำ เตรียมตัวด้วยล่ะตอนเย็น" พูดเสร็จมิราก็สะบัดตัวลุกขึ้นยืนเดินออกจากห้องนั่งเล่นไปกระแทกเท้าเสียงดังตึงตัง
ข้าวหอมยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่เอ่อคลอดวงตาคู่สวยเอาไว้ พร้อมกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมาให้ใครเห็น
"ไม่ต้องร้องนะข้าวหอม" มาทาแม่บ้านที่ทำความสะอาดอยู่กับข้าวหอมจับมือเธอไปกุมเอาไว้และตบเบาๆ เธออายุมากแล้วและอยู่ที่นี่มานาน อดที่จะเห็นใจข้าวหอมไม่ได้ ท้องและยังมาถูกคุณมิราโขกสับ คุณนงคราญไม่พอใจแต่ดีว่าคุณณอนกับคุณจัสตินท่านยังมีเมตตาทำให้ข้าวหอมไม่ต้องลำบากไปอยู่ที่อื่น
"ขอบคุณค่ะมาทาข้าวหอมไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ" ข้าวหอมฝืนยิ้มสั่นๆ ให้กับป้ามาทา
"ดีแล้วจ้ะ อารมณ์ดีลูกก็จะอารมณ์ดีด้วยแต่ถ้าร้องไห้บ่อยๆ ฉันว่าลูกของข้าวหอมต้องขี้แยแน่ๆ ถ้าอย่างนั้นอย่าร้องไห้บ่อยๆ นะ"
"ค่ะ" ข้าวหอมพยักหน้ารับยิ้มๆ มาทาเป็นคนเก่าแก่ของบ้านนี้ และคอยเป็นห่วงเธอตลอดเหมือนลูกหลานคนหนึ่งอย่างเช่นตอนนี้
"ฉันก็ห่วงทั้งสองคนแหละทั้งเธอและลูกนะข้าวหอม อยากเห็นหน้าจังว่าจะน่ารักขนาดไหน ที่นี่ไม่มีเด็กเล็กๆ มานานแล้ว" มาทาเองก็อยากเลี้ยงลูกของข้าวหอมคงจะน่ารักน่าดู แต่เจ้าตัวปิดปากเงียบไม่ยอมบอกว่าใครเป็นพ่อของเด็ก
"อีกหลายเดือนเลยค่ะมาทา"
"ฉันตื่นเต้นแทนเลย แต่ว่าไปกับคุณมิราก็อย่าฝืนถือของหนักๆ ล่ะ อาจจะแท้งได้นะ ถ้าเหนื่อยก็ขอเธอพักหน่อยแล้วกัน" มาทาบอกอย่างเป็นห่วงเหมือนว่ามิราอยากที่จะแกล้งใช้ข้าวหอมมากกว่า เกิดแท้งขึ้นมาข้าวหอมจะลำบากและเสียใจอีกครั้ง
"ค่ะข้าวหอมจะระวังนะคะมาทา" ข้าวหอมพยักหน้ารับแล้วก็รีบช่วยมาทาทำความสะอาดก่อนจะไปเตรียมตัวออกข้างนอกกับมิรา
แล้วข้าวหอมก็ได้มาเดินตามมิรากับเพื่อนของเธอช็อปปิ้ง ของแรกๆ ก็ไม่ค่อยมากเท่าไหร่สักพักก็เริ่มเยอะขึ้นจนข้าวหอมเริ่มปวดแขน
"มาฉันช่วยดีกว่านะข้าวหอม" ริต้าดึงถุงจากมือของข้าวหอมไปช่วยถือเอาไว้สองใบ เธอเพิ่งรู้ว่าข้าวหอมท้องก็วันนี้แหละ และมิรายังจะให้ข้าวหอมถือของเยอะแยะไปหมดอีก
"ไปช่วยมันทำไม" มิราหันมาทำเสียงเขียวใส่เพื่อน
"ก็ข้าวหอมเขาท้องอยู่นะมิรา เดี๋ยวเกิดแท้งไปจะทำยังไงใครๆ เขาก็จะหาว่าเธอน่ะผิดนะใช้แรงงาน" ริต้าถอนหายใจยาวๆ ไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะใจดำขนาดนี้
"ฮึ! ถ้าอย่างนั้นแกออกไปยืนรอหน้าร้านเลยไปนังข้าวหอม" มิราทำเสียงขึ้นจมฟุกแล้วก็พาลไปยังข้าวหอมเมื่อเพื่อนของเธอไม่เข้าข้าง
"มิรา! แต่ข้างนอกอากาศมันเย็นนะ" ริต้าหันมามองเพื่อนและก็อกเห็นใจข้าวหอมไม่ได้ ข้างนอกฝนเพิ่งตกไปตอนนี้ก็น่าจะอากาศเย็นๆ สักหน่อยไปยืนรอจะหนาวเอาล่ะสิ
"ทำไมถ้ามันไม่ออกไปฉันจะเอาของหนักๆ ให้มันถืออีกเลยด้วย"
"เดี๋ยวข้าวหอมออกไปยืนรอข้างนอกก็ได้ค่ะ" ข้าวหอมตัดปัญหาเธอถือของที่อยู่ในมือออกไปยืนรอข้างๆ หน้าร้านก็ได้ อากาศเย็นแต่พอทนได้เดี๋ยวเดียวมิราคงจะเลือกซื้อของเสร็จ
"ฮึก็แค่นี้แหละ เลือกของต่อดีกว่าริต้า" มิราไหวไหล่เบาๆ ก่อนจะเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าอย่างสบายใจ
"คุณฟรานเชสคะเรนด้าขอซื้อเสื้อร้านนั้นนะคะ" เรนด้าเดินควงพาฟรานเชสตรงมานังร้านเสื้อผ้าแบรนด์หรูที่เธอหมายตาเอาไว้ทันทีหลังจากที่ฟรานเชสให้คนโทรไปตามเธอให้ไปหาเขาที่สำนักงานใหญ่และออกมาพร้อมกัน เขาพาเธอเดินเลือกซื้อสินค้าหลายร้านแล้วจนการ์ดต้องช่วยถือ
"ได้สิ" ฟรานเชสพยักหน้ารับและพาเรนด้าเดินควงจนเกือบถึงหน้าร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังที่เธอหมายตาเอาไว้โดยมีเพียชและการ์ดอีกสองคนตามมาไม่ห่าง เรนด้าพาฟรานเชสมาถึหน้าร้าน ฟรานเชสควงเธอเข้าไปด้านในตามด้วยการ์ด
"เลือกตามสบายนะเดี๋ยวผมรอตรงนี้" ฟรานเชสบอกกับเรนด้า ส่วนเขามานั่งรอเธอที่ส่วนรับแขกสามารถมองออกไปเห็นวิวหน้าร้านที่ติดกับถนน ฟรานเชสกวาดสายตามองไปเรื่อยๆ แล้วก็ต้องชะงักตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นผู้หญิงที่เขาคุ้นตาและเป็นคนที่เขาอยากจะเจอมากที่สุดอยู่ไม่ไกลจากหน้าร้าน เขารีบลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็วและมองให้แน่ใจอีกครั้งว่าใช่ข้าวหอมหรือเปล่า คราวนี้หัวใจของเขาเต้นรัวแรง รอยยิ้มแตะแต้มที่มุมปากหยักของเขาอย่างยินดี ดวงตาคมเข้มไหวระริก
"ข้าวหอม!" ฟรานเชสยกมือขึ่นเสยผมและลูบปลายคางเบาๆ จ้องมองไปทางร่างบางที่ยืนถือของพะรุงพะรังเหมือนจะรอใครอยู่หน้าร้านอย่างชั่งใจ เธออยู่ในชุดเรียบร้อยชุดแซ็กลายทางติดกระดุมหน้าทั้งแทบแขนยาวมีเข็มขัดสีน้ำตาลเส้นเล็กๆ คาดเอวคอด รองเท้าสานส้นเตี้ยเข้ากับเข็มขัด เส้นผมยาวสลวยถูกมัดรวบเอาไว้ใบหน้าหวานไม่ได้ตกแต่งอะไรมีเพียงริมฝีปากที่เป็นสีชมพูเท่านั้น หน้าตาของเธอเหมือนจะอ่อนเพลีย และคงจะหนาว เขาเห็นเธอยกมือขี้นลูบต้นแขนไปมา แววตาออกเศร้าๆ มองเหม่อไปยังถนนด้านหน้า
"เดี๋ยวฉันมาเพียช" ฟรานเชสบอกแล้วรีบเดินออกจากร้านไปทันทีเขากำลังจะเข้าไปหาเธอผู้หญิงที่เขาต้องการเจอมากที่สุด
"ขะ.." ฟรานเชสกำลังจะเรียกแต่ต้องชะงักเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายฝรั่งหล่อเหลาหน้าตาดีเข้ามาทักเธอก่อนทำให้ข้าวหอมยืนหันหลังให้เขาเธอไม่เห็นว่าเขายืนอยู่ไม่ไกลจากเธอตรงนี้
"ข้าวหอม! มายืนทำอะไรที่นี่เนี่ย และถือของเยอะขนาดนี้ได้ยังไงเธอกำลังท้องอยู่นะ มานี่เลยฉันถือให้นี่ของมิราใช่ไหม!? บ้าชะมัดเลย ไม่ต้องรอแล้วกลับเลยเดี๋ยวฉันไปส่ง" จัสตินที่พาลูกค้ามาทานอาหารแถวนี้เสร็จแล้ว เขาขับรถผ่านเห็นข้าวหอมยืนรออยู่หน้าร้านเขาก็รีบจอดรถและวิ่งเข้ามาหาเธอพร้อมกับร้องถามอย่างเป็นห่วงแทบไม่หายใจเลย และอดไม่ได้ที่จะต่อว่าน้องสาวของตัวเอง
"แต่ว่าคุณมิรายังซื้อของไม่เสร็จนะคะ" ข้าวหอมบอกอย่างเกรงๆ เพราะตอนนี้จัสตินดึงถุงในมือของเธอไปถือเอาไว้ทั้งหมด
"ไม่ต้องแล้วกลับบ้านเลย มิราทำอย่างนี้ได้ยังไง ก็รู้อยู่ว่าเธอท้อง!" จัสตินหัวเสียอย่างหนักเขาไม่สนใจหรอกว่าน้องสาวเขาจะเลือกซื้อสินค้าเสร็จหรือยังแต่ตอนนี้เขาเป็นห่วงข้าวหอมมากกว่าฝนเพิ่งหยุดตกอากาศก็เย็น
จัสตินรีบรุนหลังข้าวหอมให้ขึ้นรถไปอย่างรวดเร็วแล้วเขาก็ขับออกไป ทิ้งให้ผู้ชายอีกคนยืนอึ้งตะลึงตกใจไม่หาย ไม่คิดว่าจะได้ยินเรื่องราวแบบนี้
"ข้าวหอมท้อง ท้องกับใคร!?" ฟรานเชสพูดกับตัวเองแผ่วเบาอย่างละเมอ ใบหน้าคมเข้มซีดเผือด ชาวาบไปทั้งตัวเมื่อได้ยินที่ผู้ชายคนนั้นพูด ข้าวหอมท้องหรือว่าเด็กในท้องของข้าวหอมจะเป็นลูกของเขา เพราะเขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ หัวใจดวงโตของเขาเต้นกระตุกรัวเร็วด้วยความตื่นเต้น กรามหนาบดแน่นดวงตาเริ่มแข็งกร้าว ข้าวหอมจะเป็นของใครไม่ได้ต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น เขาจะต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าข้าวหอมท้องลูกของเขา ฟรานเชสมั่นใจว่าต้องใช่
"ข้าวหอมท้อง ทำไมเธอไม่บอกฉัน!?" ฟรานเชสยกมือขึ้นเสยผมหน้าซีดเผือด แล้วก็คิดได้ว่าที่เธอไม่บอกเพราะว่าเขาทิ้งเธอไปในวันนั้นอย่างแน่นอน แต่เขาจะไม่ยอมตอนนี้เขากลับมาแล้วเขาจะต้องเอาข้าวหอมกับลูกมาอยู่ในอ้อมกอดของเขาให้ได้ เขาจะทำให้เธอมีความสุขไม่เสียใจอีกเลย
++++++++++
ซีรีส์ชุดนี้จะมีทั้งหมด 3 เล่ม
ซีรีส์ บ่วงรัก
บ่วงรักทัณฑ์อสูร 1
บ่วงรักเล่ห์จอมมาร 2
บ่วงรักจอมเถื่อน 3
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
preview :
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังลุ้นเลย