คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 4.1 การกลับมาของจอมมาร
อนที่ 4
เฟเฮ้าส์
"ุฟรานเสเป็นอะไรไปะเรน้าเห็นเียบๆ
มาั้นานแล้ว่ะ ั้นเี๋ยวเรน้า่วยผ่อนลายใหันะะ" เรน้ายิ้มยั่ว
เธอเินเ้ามาหาอย่าส่าาม้วยท่วท่าอนาแบบ
ิสายามอมายัายหนุ่มรูปาม้วยสายาพิศวาสเธอพร้อมที่ะทำให้เาลุไหม้แล้วืนนี้หลัาที่ห่าหายร้าราาเาไปนานหลายเือนเพราะเาไปทำานบนเรือและไม่เรียใรึ้นไปหา้วย
เธอโยนระเป๋าสะพายลบนโฟาอีัวแล้วเินเ้ามาหาฟรานเสที่ยืนเ็มวามสูลาห้อในมือถือแ้วเหล้าอยู่
"เรน้าะทำใหุ้ฟรานเสเร่าร้อน่ะ"
เรน้ายับริมฝีปาที่เลือบ้วยลิปิถามฟรานเสพร้อมับยแนึ้นโอบรอบออเา่อนะูบที่แ้มสาๆ
แผ่วเบาพร้อมับส่สายายั่วยวนเื้อเิท้าทาย
เาหายไปเือบสามเือนไม่ไ้ามู่วนไหนไป้วยเธอทราบมาาบรราู่าอเาที่บ่นๆ
ันว่าฟรานเสไม่ยอมมาหารวมทั้ัวเธอ้วย
แ่อนนี้เามาแล้วและ็เรียหาเธอเป็นนแรอี่าหา เรน้าอภูมิใไม่ไ้
ผู้ายหลายน็ไม่เท่าฟรานเสที่ปรนเปรอให้เธอไ้สุสม
"็แล้วแ่เธอ"
ฟรานเสไหวไหล่เบาๆ ทำหน้าเร่รึม เาวาแ้วลหันมาโอบเอวนาแบบสาวเอาไว้
วาม้อารร้อนผ่าวที่มีมาา้าวหอมนั้นแทบไม่มีเหลือเมื่อเอับเรน้าทั้ที่เมื่อ่อนถ้าเาเรียใรมาหาวาม้อาร็ยัมีอยู่และระเหี้ยนระหือรือที่ะทำให้เรียบร้อย
อย่านี้เา้อพิสูน์ว่ามันเป็นเพราะอะไรเา้อารวามแน่ั
"เย็นาันะะ อย่านี้เรน้าะละลายไ้ไหมะเนี่ยหืม!" ว่าแล้วนาแบบสาวนามว่าเรน้า่อยๆ เปลื้อุอัวเออออย่ารวเร็วเธอไม่ไ้ใส่ั้นในเอาไว้ เผยให้เห็นเนื้อัวเปล่าเปลือยท่ามลาแสไฟในห้อ แ่นาแบบสาวไม่สนใ เธอเลื่อนมือมาปลระุมเสื้ออเาและัารถอเสื้ออฟรานเสอออย่ารวเร็ว
ฟรานเสัฟันแน่นปล่อยใหันาแบบสาวสำรวเนื้อัวอเา่อนที่เาะันัวอเรน้าลบนโฟาัวนุ่มอย่ารวเร็ว ุไร้ใบหน้าับออาวนวลนาแบบสาวถึับผวาเยหน้าึ้นให้เาสัมผัสไ้ถนัอรัร่าหนาอน่นเบียเนื้อัวเสียสี
เรน้าร้อรา อยาที่ะให้เาเิมเ็มให้เธอแล้วอนนี้
มันร้อนผ่าววาบหวามไปทั้ัวบิร่าไปมาเสียสีเนื้อัวอฟรานเสเพื่อเร่เร้าให้เาสัมผัสัวเธอมาึ้น
เธอ้อารให้เาเิมเ็มให้แล้วอนนี้
เสียร้อราทำให้ฟรานเส้อหยุลาันเพราะภาพใบหน้าหวานๆ
ับลิ่นายหอมอ่อนๆ
อ้าวหอมผุึ้นมานทำให้เา้อผละออาร่ายั่วยวนรหน้าหมอารม์ที่ะมีอะไร้วยทันที
อนนี้่อให้มีผู้หิมายืนเปลือยายยั่วยวนเาบอเลยว่าไม่สำเร็
"ฮึ่ย!"
ฟรานเสลุึ้นยมือึ้นเสยผมอย่าหุหิหัวใ ทำใหันาแบบสาวฝัน้าลาอาาศเหมือนผลัให้าสวรร์ลมาบนพื้นินอย่าไม่รู้ัว
"่อสิะเรน้าร้อนแล้วนะะุฟรานเสา"
เรน้าผุลุึ้นนั่อย่าใ
รีบลุึ้นผวาเ้าอฟรานเสลูบไล้อแร่เาไปมาทำท่าะเลื่อนมือลไปหาายแร่อเา
แ่ฟรานเสับมืออเรน้าเอาไว้่อนไม่ให้เธอับโนัวนผ่าวร้อนอเาไ้
เาไม่มีอารม์ับเรน้าริๆ
ผู้หิที่เา้อารอนนี้ือ้าวหอมนเียวเท่านั้น
"เธอลับไป่อนเรน้า!"
ฟรานเสที่ยัสวมาเอยู่บอับนาแบบสาวเสียทุ้มเาไม่อยาทำให้เธออารมร์เสียแ่เา่อไม่ไ้ริๆ
สมอมันวนเวียนิถึแ่้าวหอม
ลีบปานุ่มหอมรุ่นอเธอยัำาบอยู่นเาไม่อยาที่ะมีอะไรับใร
เวลาสามเือนไม่ไ้ทำให้เาลืม้าวหอมไ้เลยลับทำให้เายิ่ำและโหยหาเธอมาึ้น
"เิอะไรี้นะเนี่ย
ุฟรานเสเรามา่อันีว่านะะ!?" นาแบบสาวทำหน้าเสียแสร้ทำระฟัระเฟียอย่าัใลัวว่าเาะไม่พอใอะไรเธอหรือเปล่าถึไ้ผละอออย่านี้ทั้ที่ปิะปรนเปรอให้เธออย่าถึอถึใทุรั้
"เธอลับไป่อนแล้วันเรน้า
เี๋ยวพรุ่นี้ันิ่อไปใหม่"
ฟรานเสบอ่อนะหยิบเสื้อมาใส่และเินไปเทเหล้าใส่แ้วยึ้นิบมอออไปยัวิว้านนออัวอาาร
แสสะท้อนับระทำให้เห็นาแบบสาวำลัแ่ัวอยู่้วยท่าทายั่วยวนแ่ลับไม่ทำให้เาสนใไ้เหมือนแ่่อน
ถ้าเป็น้าวหอมมาแ่ัวยั่วเาแบบนี้เาพร้อมที่ะระโนใส่
"ั้นเรน้าลับ่อนนะะ
แล้วอย่าลืมโทร.หาเรน้านะะ" เรน้าบอ้วยน้ำเสียอนๆ
เินมาูบแ้มฟรานเสหนึ่ที่อนะสะพายระเป๋าออไปาห้ออเาอย่าัใไปเที่ยว่อเลยีว่าหาหนุ่มๆ
มาสาน่อที่ฟรานเส้าไว้
ฟรานเสรินเหล้าใส่แ้วเพรียวๆ
ระึ้นื่มอย่ารวเร็วไม่สนใว่ามันะทำให้เมาหรือเปล่า
อนนี้เาทำท่าะเมาอย่าอื่นมาว่า
"เธอทำให้ันเป็นแบบนี้้าวหอมเธอ้อรับผิอบ"
ฟรานเสัรามแน่นวาสีเทาเ้มลุวาบ่อนะหรี่ลเมื่อนึถึใบหน้าหวานปนเศร้าอ้าวหอม
แ่ิ็ทำให้เาผ่าวร้อนไปทั้ัวแทบอยาะามไปุเธอและับปล้ำเสียอนนี้เลยบัอามาทำให้นอย่าเาเสียศูนย์
ฟรานเสยเหล้าึ้นื่มแ้วสุท้าย่อนะสะบัศีรษะไปมาอย่าหุหิ
วามร้อนผ่าวีึ้นมานเาปวร้าวไปหม เาเินเ้าห้อนอนถอเสื้อผ้าออเหวี่ยไม่เป็นที่่อนะเินเ้าห้อน้ำเปิฝับัวใ้สายน้ำเย็นๆ
่วยบรรเทาวามรวร้าวให้าหายไป
"ฮึ่ย!"
ฟรานเสยมือึ้นทุบลบนผนัอห้อน้ำร้อราพร้อมับัฟันแน่นเมื่อินนาารว่าร่าบอบบาอ้าวหอมไ้มาอยู่ใ้ร่าอเาและยิ้มหวานให้พร้อมับทำัวน่ารัามใเาทุอย่าเพียแ่นี้ถึับทำให้ฟรานเสเร็ร่า เป็นรั้แรที่เาะ้อใ้สายน้ำระับวาม้อารที่พุ่ึ้นสู
ฟรานเสใ้เวลาอยู่ในห้อน้ำนานพพอสมวร่อนะเินออมาทิ้ัวลนอนว่ำับที่นอนึผ้าห่มึ้นมาลุมัวเอาไว้่อนะพยายามหลับาลนอน
แ่แทบะเป็นไปไม่ไ้
"บ้าะมั!
้าวหอม" ฟรานเสำหมัแน่นัฟันรอยมือึ้นทุบบนที่นอนแรๆ
พลิัวไปมาบนที่นอนหลายลบว่าะหลับลไ้และำรามเสียเ้มรอไรฟันู่อาา้าวหอมโทษานทำให้เามีเ็ับผู้หินอื่นไม่ไ้
เป็นวามทรมานที่นอย่าเาไม่เยเป็นมา่อนและนเียวที่ะ่วยให้เาหายาอาารนี้ือ้าวหอมนเียวเท่านั้น
"ถึแล้วรับุฟรานเส" เพียปลุเรียเ้านายหลัาที่ลาเฮลิอปเอร์ึ้นรถลีมูีนสีำที่มารับพามายัสำนัานให่อบริษัททันที
"อืม" ฟรานเสที่อนนี้อยู่ในุสูทเนื้อี
ใบหน้ามเ้มูนิ่เรียบและุัน
เาไ้ัเล็มเราสาให้สวยามไม่ไ้โนทิ้ทั้หม
เ้าัวนั้นไม่ไ้หลับเพียแ่หลับานิ่ๆ ใ้วามิมาลอทานั่นเอ
เามีเรื่อที่้อให้ัสินใ ฟรานเสลารถเินเ้ามาภายในสำนัานให่้วยท่วท่าส่าามพนัาน่าทัทายเ้านายนเาเินเ้ามาในลิฟท์เียบๆ
แม้แ่เพียเอยัรู้สึแปลๆ ับท่าทาแบบนี้อเ้านาย
"ะให้เรียุเรน้าไหมรับุฟรานเส"
เพียบอับเ้านายเพราะเมื่อวานุฟรานเสลับมาแล้ว็ให้เาเรียุเรน้ามาหาที่เฟเฮ้าส์
แ่อยู่ีๆ ็ให้ลับมา่อน
เรน้าเหวี่ยพวเาเ็มๆ ทำให้พวเาไ้แ่ส่ายหน้าเพราะไม่รู้สาเหุที่เ้านายเป็นแบบนี้
หรือว่าะเพราะุ้าวหอม
"หืม!"
ฟรานเสทำเสียสูในลำอ่อนะเหลือบสายามามอลูน้อนิๆ ทำให้นถูมอถึับเร็ไปเลยทีเียว
"เอ่อผมเห็นุฟรานเสูเรียๆ
น่ะรับแล้ว่วที่อยู่บนเรือุฟรานเสไม่เรียใรึ้นไปหาเลย
แล้วเมื่อวาน็ใหุ้เรน้าลับไป่อน" เพียรีบบอเมื่อเห็นสายาุๆ
อเ้านายที่มอมา
"อบใที่ห่ว ันเรียริๆ
นั่นแหละ นัเรน้ามา่วเย็นๆ หน่อย็ไ้” ฟรานเสบอ้วยสีหน้าเรียบเย
เพราะเมื่อวานนี้เาหมอารม์ริ ถ้าไม่ใ่้าวหอมเาทำไม่ไ้
มันเลยทำให้เาหุหิุ่น่านเป็นเสือิั่นแบบนี้ และเี๋ยวพาเรน้าไปื้ออปลอบใเธอหน่อยแล้วันที่ทำให้เธออารม์เสีย
"รับ" เพียรีบำยิ้มๆ
หวัว่าราวนีุ้ฟรานเสะลับมาเหมือนเิม
ลิฟท์เปิออฟรานเสเินนำรเ้าไปยัห้อทำานทันที
ลอเรียรีบเอาานที่้อารให้เ้านายเ็นเ้าไปให้ ส่วนเพียนั้นมานั่ประำที่อัวเอ
เพียหยิบอสีน้ำาลที่สอเอาไว้ในเสื้อสูทออมาูอย่าไม่แน่ใว่าะเอาไปให้เ้านายีไหม
เามอไปที่หน้าประูห้อทำานเห็นลอเรียเินออมาแล้ว็ัใลุึ้นเินไปที่ห้อทำานอเ้านาย
เาไม่เยหนัใเท่านี้มา่อนเลย
"มีอะไรเพีย!?" ฟรานเสละสายาาหน้าอมหันมามอลูน้อนสนิท
านรหน้ามีเยอะพอสมวร
"นี่รับ"
เพียัสินใยื่นอสีน้ำาลให้ับฟรานเส
"อะไร!"
ฟรานเสรับมาถือเอาไว้แล้วถามลูน้ออย่าแปลใ
่อนที่เาะ่อยเปิอและหยิบสิ่ที่อยู่ในนั้นออมา
เพียแ่เาเห็นมันฟรานเสถึับหัวใระุแรๆ เา้อมอมันเหมือนสิ่ประหลา
รอยหยน้ำาที่เลอะเป็นราบทำให้ัวเลเลือนไปนิหน่อย ฟรานเสลานิ้วมือไปลูบมันอย่าเผลอๆ
"แม่บ้านเอามาให้ั้หลายเือนแล้วรับ
แ่ผมลืมเอามาให้รับ" เพียบออย่าเรๆ
"อืม"
ฟรานเสัรามอ่อนะบอับเพีย้วยน้ำเสียนิ่ๆ
เาลั้นใไม่ให้ถามถึ้าวหอมับลูน้อไป
"นัสืบรายานมาว่าุ้าวหอมไม่ไ้ทำานที่ร้านอาหารแล้ว
เธออยู่แ่บ้านอรอบรัวไวน์รับทำานเป็นแม่บ้านให้รอบรัวไวน์อย่าเียวรับ"
เพียบอับเ้านายอีรั้เพราะเมื่อืนนัสืบรายานมาบอเพียเท่านี้แ่เา็ให้อยับาู่อเผื่อะมีามเลื่อนไหวอะไรเพราะารลับมารั้นี้อเ้านายเา้อมีสาเหุมาาุ้าวหอมอย่าแน่นอน
"นายออไป่อนันอยาอยู่นเียว"
ฟรานเสถอนหายใหนัๆ ่อนะบอให้เพียออไป่อน เพียแ่ไ้ยินื่ออ้าวหอมทำให้เาอยาะแล่นไปหาเธออนนี้และึเธอเ้ามาอเอาไว้ในอ้อมแน
เารู้สึเสียใที่ทำแบบนั้น น้ำาที่หยลบนเ็เป็นเรื่อบอไ้ีว่าเธอเสียในาไหน
เาทำเธอร้อไห้
ฟรานเสไม่เยใอ่อนับน้ำาผู้หิมา่อนแ่ทำไมับ้าวหอมเพียแ่เห็นรอยน้ำาทำให้เาใหายแบบนี้
+++++++++++
ีรีส์ุนี้ะมีทั้หม 3 เล่ม
ีรีส์ บ่วรั
บ่วรัทั์อสูร 1
บ่วรัเล่ห์อมมาร 2
บ่วรัอมเถื่อน 3
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
preview :
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น