ตอนที่ 13 : 4.1 การกลับมาของจอมมาร
ตอนที่ 4
เซฟเฮ้าส์
"คุณฟรานเชสเป็นอะไรไปคะเรนด้าเห็นเงียบๆ มาตั้งนานแล้วค่ะ งั้นเดี๋ยวเรนด้าช่วยผ่อนคลายใหันะคะ" เรนด้ายิ้มยั่ว เธอเดินเข้ามาหาอย่างสง่างามด้วยท่วงท่าของนางแบบ จิกสายตามองมายังชายหนุ่มรูปงามด้วยสายตาพิศวาสเธอพร้อมที่จะทำให้เขาลุกไหม้แล้วคืนนี้หลังจากที่ห่างหายร้างราจากเขาไปนานหลายเดือนเพราะเขาไปทำงานบนเรือและไม่เรียกใครขึ้นไปหาด้วย เธอโยนกระเป๋าสะพายลงบนโซฟาอีกตัวแล้วเดินเข้ามาหาฟรานเชสที่ยืนเต็มความสูงกลางห้องในมือถือแก้วเหล้าอยู่
"เรนด้าจะทำให้คุณฟรานเชสเร่าร้อนค่ะ" เรนด้าขยับริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปติกถามฟรานเชสพร้อมกับยกแขนขึ้นโอบรอบคอของเขาก่อนจะกดจูบที่แก้มสากๆ แผ่วเบาพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนเชื้อเชิญท้าทาย เขาหายไปเกือบสามเดือนไม่ได้ตามคู่ควงคนไหนไปด้วยเธอทราบมาจากบรรดาคู่ขาของเขาที่บ่นๆ กันว่าฟรานเชสไม่ยอมมาหารวมทั้งตัวเธอด้วย แต่ตอนนี้เขามาแล้วและก็เรียกหาเธอเป็นคนแรกอีกต่างหาก เรนด้าอดภูมิใจไม่ได้ ผู้ชายหลายคนก็ไม่เท่าฟรานเชสที่ปรนเปรอให้เธอได้สุขสม
"ก็แล้วแต่เธอ" ฟรานเชสไหวไหล่เบาๆ ทำหน้าเคร่งขรึม เขาวางแก้วลงหันมาโอบเอวนางแบบสาวเอาไว้ ความต้องการร้อนผ่าวที่มีมาจากข้าวหอมนั้นแทบไม่มีเหลือเมื่อเจอกับเรนด้าทั้งที่เมื่อก่อนถ้าเขาเรียกใครมาหาความต้องการก็ยังคงมีอยู่และกระเหี้ยนกระหือรือที่จะทำให้เรียบร้อย อย่างนี้เขาต้องพิสูจน์ว่ามันเป็นเพราะอะไรเขาต้องการความแน่ชัด
"เย็นชาจังนะคะ อย่างนี้เรนด้าจะละลายได้ไหมคะเนี่ยหืม!" ว่าแล้วนางแบบสาวนามว่าเรนด้าค่อยๆ เปลื้องชุดของตัวเองออกอย่างรวดเร็วเธอไม่ได้ใส่ชั้นในเอาไว้ เผยให้เห็นเนื้อตัวเปล่าเปลือยท่ามกลางแสงไฟในห้อง แต่นางแบบสาวไม่สนใจ เธอเลื่อนมือมาปลดกระดุมเสื้อของเขาและจัดการถอดเสื้อของฟรานเชสออกอย่างรวดเร็ว
ฟรานเชสกัดฟันแน่นปล่อยใหันางแบบสาวสำรวจเนื้อตัวของเขาก่อนที่เขาจะดันตัวของเรนด้าลงบนโซฟาตัวนุ่มอย่างรวดเร็ว ซุกไซร้ใบหน้ากับซอกคอขาวนวลนางแบบสาวถึงกับผวาเงยหน้าขึ้นให้เขาสัมผัสได้ถนัดกอดรัดร่างหนาอน่นเบียดเนื้อตัวเสียดสี
เรนด้าร้องคราง อยากที่จะให้เขาเติมเต็มให้เธอแล้วตอนนี้ มันร้อนผ่าววาบหวามไปทั้งตัวบิดร่างไปมาเสียดสีเนื้อตัวของฟรานเชสเพื่อเร่งเร้าให้เขาสัมผัสตัวเธอมากขึ้น เธอต้องการให้เขาเติมเต็มให้แล้วตอนนี้
เสียงร้องครางทำให้ฟรานเชสต้องหยุดกลางคันเพราะภาพใบหน้าหวานๆ กับกลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของข้าวหอมผุดขึ้นมาจนทำให้เขาต้องผละออกจากร่างยั่วยวนตรงหน้าหมดอารมณ์ที่จะมีอะไรด้วยทันที ตอนนี้ต่อให้มีผู้หญิงมายืนเปลือยกายยั่วยวนเขาบอกเลยว่าไม่สำเร็จ
"ฮึ่ย!" ฟรานเชสลุกขึ้นยกมือขึ้นเสยผมอย่างหงุดหงิดหัวใจ ทำใหันางแบบสาวฝันค้างกลางอากาศเหมือนผลักให้ตกจากสวรรค์ลงมาบนพื้นดินอย่างไม่รู้ตัว
"ต่อสิคะเรนด้าร้อนแล้วนะคะคุณฟรานเชสขา" เรนด้าผุดลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ รีบลุกขึ้นผวาเข้ากอดฟรานเชสลูบไล้อกแกร่งเขาไปมาทำท่าจะเลื่อนมือลงไปหากายแกร่งของเขา แต่ฟรานเชสจับมือของเรนด้าเอาไว้ก่อนไม่ให้เธอจับโดนตัวตนผ่าวร้อนของเขาได้ เขาไม่มีอารมณ์กับเรนด้าจริงๆ ผู้หญิงที่เขาต้องการตอนนี้คือข้าวหอมคนเดียวเท่านั้น
"เธอกลับไปก่อนเรนด้า!" ฟรานเชสที่ยังสวมกางเกงอยู่บอกกับนางแบบสาวเสียงทุ้มเขาไม่อยากทำให้เธออารมร์เสียแต่เขาต่อไม่ได้จริงๆ สมองมันวนเวียนคิดถึงแต่ข้าวหอม กลีบปากนุ่มหอมกรุ่นของเธอยังกำซาบอยู่จนเขาไม่อยากที่จะมีอะไรกับใคร เวลาสามเดือนไม่ได้ทำให้เขาลืมข้าวหอมได้เลยกลับทำให้เขายิ่งจดจำและโหยหาเธอมากขึ้น
"เกิดอะไรขี้นคะเนี่ย คุณฟรานเชสเรามาต่อกันดีกว่านะคะ!?" นางแบบสาวทำหน้าเสียแสร้งทำกระฟัดกระเฟียดอย่างขัดใจกลัวว่าเขาจะไม่พอใจอะไรเธอหรือเปล่าถึงได้ผละออกอย่างนี้ทั้งที่ปกติจะปรนเปรอให้เธออย่างถึงอกถึงใจทุกครั้ง
"เธอกลับไปก่อนแล้วกันเรนด้า เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันติดต่อไปใหม่" ฟรานเชสบอกก่อนจะหยิบเสื้อมาใส่และเดินไปเทเหล้าใส่แก้วยกขึ้นจิบมองออกไปยังวิวด้านนอกของตัวอาคาร แสงสะท้อนกับกระจกทำให้เห็นางแบบสาวกำลังแต่งตัวอยู่ด้วยท่าทางยั่วยวนแต่กลับไม่ทำให้เขาสนใจได้เหมือนแต่ก่อน ถ้าเป็นข้าวหอมมาแต่งตัวยั่วเขาแบบนี้เขาพร้อมที่จะกระโจนใส่
"งั้นเรนด้ากลับก่อนนะคะ แล้วอย่าลืมโทร.หาเรนด้านะคะ" เรนด้าบอกด้วยน้ำเสียงงอนๆ เดินมาจูบแก้มฟรานเชสหนึ่งทีก่อนจะสะพายกระเป๋าออกไปจากห้องของเขาอย่างขัดใจไปเที่ยวต่อเลยดีกว่าหาหนุ่มๆ มาสานต่อที่ฟรานเชสค้างไว้
ฟรานเชสรินเหล้าใส่แก้วเพรียวๆ กระดกขึ้นดื่มอย่างรวดเร็วไม่สนใจว่ามันจะทำให้เมาหรือเปล่า ตอนนี้เขาทำท่าจะเมาอย่างอื่นมากกว่า
"เธอทำให้ฉันเป็นแบบนี้ข้าวหอมเธอต้องรับผิดชอบ" ฟรานเชสกัดกรามแน่นดวงตาสีเทาเข้มลุกวาบก่อนจะหรี่ลงเมื่อนึกถึงใบหน้าหวานปนเศร้าของข้าวหอม แค่คิดก็ทำให้เขาผ่าวร้อนไปทั้งตัวแทบอยากจะตามไปฉุดเธอและจับปล้ำเสียตอนนี้เลยบังอาจมาทำให้คนอย่างเขาเสียศูนย์
ฟรานเชสยกเหล้าขึ้นดื่มแก้วสุดท้ายก่อนจะสะบัดศีรษะไปมาอย่างหงุดหงิด ความร้อนผ่าวตีขึ้นมาจนเขาปวดร้าวไปหมด เขาเดินเข้าห้องนอนถอดเสื้อผ้าออกเหวี่ยงไม่เป็นที่ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเปิดฝักบัวใช้สายน้ำเย็นๆ ช่วยบรรเทาความรวดร้าวให้จางหายไป
"ฮึ่ย!" ฟรานเชสยกมือขึ้นทุบลงบนผนังของห้องน้ำร้องครางพร้อมกับกัดฟันแน่นเมื่อจินตนาการว่าร่างบอบบางของข้าวหอมได้มาอยู่ใต้ร่างของเขาและยิ้มหวานให้พร้อมกับทำตัวน่ารักตามใจเขาทุกอย่างเพียงแค่นี้ถึงกับทำให้ฟรานเชสเกร็งร่าง เป็นครั้งแรกที่เขาจะต้องใช้สายน้ำระงับความต้องการที่พุ่งขึ้นสูง ฟรานเชสใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานพพอสมควรก่อนจะเดินออกมาทิ้งตัวลงนอนคว่ำกับที่นอนดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเอาไว้ก่อนจะพยายามหลับตาลงนอน แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้
"บ้าชะมัด! ข้าวหอม" ฟรานเชสกำหมัดแน่นกัดฟันกรอดยกมือขึ้นทุบบนที่นอนแรงๆ พลิกตัวไปมาบนที่นอนหลายตลบกว่าจะหลับลงได้และคำรามเสียงเข้มรอดไรฟันขู่อาฆาตข้าวหอมโทษฐานทำให้เขามีเซ็กกับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้ เป็นความทรมานที่คนอย่างเขาไม่เคยเป็นมาก่อนและคนเดียวที่จะช่วยให้เขาหายจากอาการนี้คือข้าวหอมคนเดียวเท่านั้น
"ถึงแล้วครับคุณฟรานเชส" เพียชปลุกเรียกเจ้านายหลังจากที่ลงจากเฮลิคอปเตอร์ขึ้นรถลีมูซีนสีดำที่มารับพามายังสำนักงานใหญ่ของบริษัททันที
"อืม" ฟรานเชสที่ตอนนี้อยู่ในชุดสูทเนื้อดี ใบหน้าคมเข้มดูนิ่งเรียบและดุดัน เขาได้ตัดเล็มเคราสากให้สวยงามไม่ได้โกนทิ้งทั้งหมด เจ้าตัวนั้นไม่ได้หลับเพียงแค่หลับตานิ่งๆ ใช้ความคิดมาตลอดทางนั่นเอง เขามีเรื่องที่ต้องให้ตัดสินใจ ฟรานเชสลงจากรถเดินเข้ามาภายในสำนักงานใหญ่ด้วยท่วงท่าสง่างามพนักงานต่างทักทายเจ้านายจนเขาเดินเข้ามาในลิฟท์เงียบๆ แม้แต่เพียชเองยังรู้สึกแปลกๆ กับท่าทางแบบนี้ของเจ้านาย
"จะให้เรียกคุณเรนด้าไหมครับคุณฟรานเชส" เพียชบอกกับเจ้านายเพราะเมื่อวานคุณฟรานเชสกลับมาแล้วก็ให้เขาเรียคุณเรนด้ามาหาที่เซฟเฮ้าส์ แต่อยู่ดีๆ ก็ให้กลับมาก่อน เรนด้าเหวี่ยงพวกเขาเต็มๆ ทำให้พวกเขาได้แต่ส่ายหน้าเพราะไม่รู้สาเหตุที่เจ้านายเป็นแบบนี้ หรือว่าจะเพราะคุณข้าวหอม
"หืม!" ฟรานเชสทำเสียงสูงในลำคอก่อนจะเหลือบสายตามามองลูกน้องนิดๆ ทำให้คนถูกมองถึงกับเกร็งไปเลยทีเดียว
"เอ่อผมเห็นคุณฟรานเชสดูเครียดๆ น่ะครับแล้วช่วงที่อยู่บนเรือคุณฟรานเชสไม่เรียกใครขึ้นไปหาเลย แล้วเมื่อวานก็ให้คุณเรนด้ากลับไปก่อน" เพียชรีบบอกเมื่อเห็นสายตาดุๆ ของเจ้านายที่มองมา
"ขอบใจที่ห่วง ฉันคงเครียดจริงๆ นั่นแหละ นัดเรนด้ามาช่วงเย็นๆ หน่อยก็ได้” ฟรานเชสบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉย เพราะเมื่อวานนี้เขาหมดอารมณ์จริง ถ้าไม่ใช่ข้าวหอมเขาทำไม่ได้ มันเลยทำให้เขาหงุดหงิดงุ่นง่านเป็นเสือติดจั่นแบบนี้ และเดี๋ยวพาเรนด้าไปซื้อของปลอบใจเธอหน่อยแล้วกันที่ทำให้เธออารมณ์เสีย
"ครับ" เพียชรีบคำยิ้มๆ หวังว่าคราวนี้คุณฟรานเชสจะกลับมาเหมือนเดิม
ลิฟท์เปิดออกฟรานเชสเดินนำตรงเข้าไปยังห้องทำงานทันที กลอเรียรีบเอางานที่ต้องการให้เข้านายเซ็นเข้าไปให้ ส่วนเพียชนั้นมานั่งประจำที่ของตัวเอง
เพียชหยิบซองสีน้ำตาลที่สอดเอาไว้ในเสื้อสูทออกมาดูอย่างไม่แน่ใจว่าจะเอาไปให้เจ้านายดีไหม เขามองไปที่หน้าประตูห้องทำงานเห็นกลอเรียเดินออกมาแล้วก็ตัดใจลุกขึ้นเดินไปที่ห้องทำงานของเจ้านาย เขาไม่เคยหนักใจเท่านี้มาก่อนเลย
"มีอะไรเพียช!?" ฟรานเชสละสายตาจากหน้าคอมหันมามองลูกน้องคนสนิท งานตรงหน้ามีเยอะพอสมควร
"นี่ครับ" เพียชตัดสินใจยื่นซองสีน้ำตาลให้กับฟรานเชส
"อะไร!" ฟรานเชสรับมาถือเอาไว้แล้วถามลูกน้องอย่างแปลกใจ ก่อนที่เขาจะค่อยเปิดซองและหยิบสิ่งที่อยู่ในนั้นออกมา เพียงแค่เขาเห็นมันฟรานเชสถึงกับหัวใจกระตุกแรงๆ เขาจ้องมองมันเหมือนสิ่งประหลาด รอยหยดน้ำตาที่เลอะเป็นคราบทำให้ตัวเลขเลือนไปนิดหน่อย ฟรานเชสลากนิ้วมือไปลูบมันอย่างเผลอๆ
"แม่บ้านเอามาให้ตั้งหลายเดือนแล้วครับ แต่ผมลืมเอามาให้ครับ" เพียชบอกอย่างเกรงๆ
"อืม" ฟรานเชสกัดกรามกอดก่อนจะบอกกับเพียชด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เขากลั้นใจไม่ให้ถามถึงข้าวหอมกับลูกน้องไป
"นักสืบรายงานมาว่าคุณข้าวหอมไม่ได้ทำงานที่ร้านอาหารแล้ว เธออยู่แต่บ้านของครอบครัวไวน์ครับทำงานเป็นแม่บ้านให้ครอบครัวไวน์อย่างเดียวครับ" เพียชบอกกับเจ้านายอีกครั้งเพราะเมื่อคืนนักสืบรายงานมาบอกเพียงเท่านี้แต่เขาก็ให้คอยจับตาดูต่อเผื่อจะมีคงามเคลื่อนไหวอะไรเพราะการกลับมาครั้งนี้ของเจ้านายเขาต้องมีสาเหตุมาจากคุณข้าวหอมอย่างแน่นอน
"นายออกไปก่อนฉันอยากอยู่คนเดียว" ฟรานเชสถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะบอกให้เพียชออกไปก่อน เพียงแค่ได้ยินชื่อของข้าวหอมทำให้เขาอยากจะแล่นไปหาเธอตอนนี้และดึงเธอเข้ามากอดเอาไว้ในอ้อมแขน เขารู้สึกเสียใจที่ทำแบบนั้น น้ำตาที่หยดลงบนเช็คเป็นเครื่องบอกได้ดีว่าเธอเสียใจขนาดไหน เขาทำเธอร้องไห้ ฟรานเชสไม่เคยใจอ่อนกับน้ำตาผู้หญิงมาก่อนแต่ทำไมกับข้าวหอมเพียงแค่เห็นรอยน้ำตาทำให้เขาใจหายแบบนี้
+++++++++++
ซีรีส์ชุดนี้จะมีทั้งหมด 3 เล่ม
ซีรีส์ บ่วงรัก
บ่วงรักทัณฑ์อสูร 1
บ่วงรักเล่ห์จอมมาร 2
บ่วงรักจอมเถื่อน 3
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
preview :
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

312 ความคิดเห็น
-
#116 Netnapa Pluemjit (จากตอนที่ 13)วันที่ 11 กันยายน 2559 / 00:15สงสารข้าวหอมท้องไม่มีะพ่ออ่ะ#1160
-
#115 LEO11 (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 20:22พระเอกเริ่ทคิดถึงนางเอกแล้ว รอคะ#1150
-
#114 ปูลม (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 19:21รออ่านตลอด#1140
-
#112 Pilin Pinit (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 14:32คิดถึงข้าวหอมล่ะสิสมน้ำหน้าขอให้ข้าวหอมหอบลูกหนีกลับเมืองไปเลย สมกับความใจร้ายของนาย#1120
-
#111 phyu (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 14:19รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ#1110
-
#110 Cheeryblue (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 13:44อิฟรานนี่ซาตานชัดๆ ทำผู้หญิงดีๆคนหนึ่งต้องตกนรกทั้งเป็น จะมาสำนึกเอาตอนนี้มันสายไปไหม#1100
-
#109 yanwattana (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 12:27รู้สึกผิดเเล้วใช่ไหมอะ#1090
-
#108 pullpens (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 11:36หืออออ อย่ามาสำนึกผิดตอนนี้สิคะอิฟรานนน#1080
-
#107 0962033409 (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 10:28ตกสวรรค์เลยป๋า#1070
-
#106 สมสุข (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 09:39สงสารข้าวหอมท้องไม่มีพ่ออยู่ดูแล#1060
-
#105 จอมภัค มีจั่นเพชร (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 09:34สำนึกแล้วล่ะสิ...งานนี้เฮียฟรานจะทำวิธีใดให้ได้ข้าวหอมกลับมา...(เพียชรอบคอบทันใจเจ้านาย)#1050
-
#104 Paiky Klongluang (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 09:12เอาไงดีอิป๋า...ไปจัดการข้าวหอมซะ..จะได้หายจากอาการที่เป็นอยู่#1040
-
#103 ae65757 (จากตอนที่ 13)วันที่ 10 กันยายน 2559 / 09:07รอนะคะไรท์กำลังสนุกเลยเฮียจะรู้มั้ยนะว่าข้าวหอมท้อง#1030