คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 2.3
"มีอะไรันะ!?" ้าวหอมร้อถามพร้อมับมวิ้วมุ่น
่อนะ้อเินแ้มแเมื่อเพื่อนๆ
่าี้ออไปนอร้านทำให้เธอเห็นว่าฟรานเสไ้ยืนพิรถรออยู่หน้าร้านเาอยู่ในุสูทสีเ้มเสื้อ้านในสีอ่อน
เา้อมอมาทาหน้าร้านและเธอเห็นเายิ้มมาให้พร้อมับเินมาที่หน้าร้าน
"เามารอ้าวหอมน่ะนั่นเินมาแล้วออไปสิ
ลอเับเาสัทีนะ้าวหอม ถ้าไม่ใ่็แยย้ายแ่นั้นเอ ไปเลย้ะ"
ศรับเพื่อนๆ ่า่วยันเียร์และันร่าอ้าวหอมออมายื่นหน้าร้านนไ้
"เอ่อ..!" ้าวหอมหน้าแ่ำ
ทำัวไม่ถูเลยทีเียว เมื่อออมายืนหน้าร้าน ส่วนนอื่นๆ ็เินไปทาอื่นันหม
"ผมมาอุออเรับ้าวหอมหวัว่าุะไม่ปิเสธนะรับ"
ฟรานเสยื่นมือมารหน้าและบอับ้าวหอมยิ้มๆ พร้อมับ
"นะรับพลีส"
ฟรานเสย้ำอีรั้เมื่อนรหน้ายัไม่ยอมอบรับ
"เอ่อ ัน! ันล่ะ" ้าวหอมพยัหน้ารับอย่าเินอาย่อนะวามืออันเย็นเียบเพราะวามื่นเ้นอัวเอลบนมืออฟรานเส
และเินามเาไปึ้นรถที่ออยู่
เาเปิประูรถส่้าวหอมไปนั่เรียบร้อยแล้วเา็รีบเินมาฝั่นับึ้นไปนั่และหันมามอน้าัว
ท่าทาไร้เียสาทำให้ฟรานเสถึับัฟันรออย่าัสินใไม่ไ้่อนที่เาะยมือึ้นเสยผมและสลัวามิที่ะสสารออไป
เาเอื้อมมือไปหยิบ่ออุหลาบสีาวมาส่ให้ับ้าวหอมและบอ้วยน้ำเสียนุ่มทุ้ม
"สำหรับุรับ้าวหอม"
ฟรานเสแสร้ยิ้มหวาน หลายสัปาห์ที่ผ่านมาเาเทียวอยวนเวียนมาหาเธอนถึวันนี้ที่เาะ้อัสินใบเมเสียทีเาไม่อยาที่ะใอ่อนับเธอนนี้อีแล้ว
"ะ อบุ่ะ"
้าวหอมรับมาถือไว้ไม่ล้าสบสายาับเาและยิ้มอย่าเินอาย
หน้าผ่าวร้อนไปทั้หน้า อไม้่อให่สวยมา
"ีใทีุ่อบนะรับ"
ฟรานเสเผลอมอท่าทาอ้าวหอมอย่าเผลอๆ
แล้ว็รู้สึัวเมื่อเธอเยหน้าึ้นมามอ เารีบลบเลื่อนโยารยิ้มหวานให้
และออรถทันทีพามุ่รไปยัห้อพัส่วนัวสุหรูที่โรแรมในเรือแลนเอร์ึ่อยู่ั้นบนสุเป็นส่วนัวไม่ปนับใรทั้ั้นนั้นเป็นอเา
ฟรานเสไม่เยพาใรไปพั้วยมา่อน อีอย่าเาไม่อยาพาเธอไปที่เฟเฮ้าส์ที่เาเยพาสาวๆ
ไป
ฟรานเสพา้าวหอมมาถึโรแรมเาอรถในที่ส่วนัวสำหรับเาโยเพาะ
และรีบลารถมาเปิประูรถให้ับ้าวหอม ึ่เธอยัื่นเ้นไม่หาย
ผิับฟรานเสที่อนนี้รู้สึแปลๆ ระวนระวายและสอิสอใเป็นอย่ามา เาไม่เยเป็นแบบนี้มา่อนแ่ทิิและอีโ้ในัวทำให้เาัใเินหน้า่อ
"เิรับุผู้หิ"
ฟรานเสเปิประูรถพร้อมับยิ้มหวาน
"อบุ่ะ"
้าวหอมรีบลมาารถพร้อมับุหลาบ่อสวย
ฟรานเสเอื้อมมามาึมืออ้าวหอมพาล้อแนเาเินเ้าไปภายในโรแรมสุหรูอเาและพารไปยัลิฟท์ส่วนัวที่ะพาึ้นไปยัั้นที่เาพั
"เราะไปทาน้าวันที่ไหนะ"
"วามลับรับ"
ฟรานเสบอยิ้มๆ ่อนที่ลิฟท์ะเปิออยัั้นที่้อาร
พอประูลิฟท์เปิออเท่านั่นแหละ้าวหอมถึับะลึับวามสวยามอั้นนี้
พื้นปูพรมสีแสวยามนไปถึหน้าประูห้อบานให่ไม้สีน้ำาลเ้มแะสลัสวยาม
ฟรานเสสแนลายนิ้วมือเรียบร้อยประูห้อเปิออ
ภายในทำให้้าวหอมทึ่มาเป็นเท่าัว
เหมือนราวับว่าเธออยู่ในพระราวัสุหรูหราอย่านั้นแหละ
และอนนี้ทั้ห้อ็มีบรรยาาศที่โรแมนิมาๆ โยารุเทียนไว้รอบๆ ห้อลิ่นหอมอเทียนทำให้เธอรู้สึสื่น
เธอมอรไปเป็นโ๊ะอาหารที่มีเทียนุเอาไว้เ่นันและอนนี้มีอาหารถูรอบเอาไว้ในถาเรียบร้อยเหมือนเรียมเอาไว้อย่าี
ม่านในห้อเปิออนเห็นวิว้านนออเมืออย่าัเนมัน่าสวยามมาริๆ
"สวยัเลย่ะ" ้าวหอมบออย่าละเมอ
ฟรานเสไ้แ่ยิ้มๆ ถอเสื้อสูทออและพับแนเสื้อึ้น้วยท่าทาสบายๆ
พาเธอเินไปยัโ๊ะอาหาร่อนที่เาะเลื่อนเ้าอี้ให้เธอนั่ส่วนเานั้นไ้ทำหน้าที่บริารรินน้ำเปล่าและไวน์ใส่แ้วให้้าวหอมและอเาเอ
่อนที่ะเปิฝารอบอาหารออ เป็นุ้ล็อบเอร์ัวโอบีสหอมยั่วน้ำลาย
และมีอาหารอีหลายนินาพอีรหน้าึ่ถูัแ่อย่าสวยามเหมาะับบรรยาาศในห้อนี้มาๆ
ฟรานเสเินมานั่ลที่เ้าอี้ร้ามับ้าวหอมและียิ้มหวานให้แสเทียนทำให้ใบหน้าอ้าวหอมนั้นูหวานละมุนึ้นอีเท่าัว
"ผมีใทีุ่อบนะ้าวหอม
อาหาร็อร่อย้วยลอทานูนะรับผมสั่ให้เฟทำพิเศษเลย"
ฟรานเสผายมือไปที่อาหารและทำท่าเิวนให้้าวหอมไ้ท้อร้อ
"น่าินมาๆ ่ะ"
"เริ่มเลยรับุผู้หิ
ล็อบเอร์อร่อยมานะลอิมูสัำ" ฟรานเสบอพร้อมับลั้วหัวเราะในลำอเบาๆ
ับท่าทาลอบบืนน้ำลาเล็ๆ อ้าวหอมเธอะหิว
เาใ้มีับส้อมัเนื้อล็อบเอร์ในานอัวเอยื่นมารหน้าอ้าวหอม
ใ้สายาแมบัับให้เธอไ้ิม
"อบุ่ะ"
้าวหอมอ้าปารับเินๆ เธอ่อยๆ เี้ยวเ้าไปแล้วรู้สึว่ามันอร่อยมาริๆ
พยัหน้ารับอย่าเห็น้วยยิ้มหวานให้เา
"อร่อยริๆ ่ะ"
้าวหอมอที่ะมไม่ไ้
"ั้นินให้อร่อยเลยรับมื้อนี้ผมเป็นเ้ามือ"
"่ะ"
้าวหอมียิ้มว้านาแทบปิ
ทำเอาหัวใแ็ระ้าอฟรานเสระุึ้นมาเาเสหันไปับแ้วไวน์ึ้นมาิบเบาๆ
่อนะ่อยละเลียินอาหารรหน้าและบารั้็ัป้อนสร้าวามไว้เนื้อเื่อใให้ับนัวเล็โยที่เาไม่รู้ว่าระระทำแบบนี้มันไม่ไ้มาาารเสแสร้อย่าที่เาิ
มันมาาใส่วนลึอเาเอแ่เ้าัวไม่อารู้ไ้
"อิ่มแล้ว่ะ"
้าวหอมรวบ้อน ยผ้าึ้นับปาหยิบแ้วน้ำึ้นมาื่ม
รู้สึัเินับสายาอเามาริๆ ทั้ๆ ที่เธอพยายาม่มวามอายเอาไว้
แ่ไม่ไ้เสียที
เาินไปนิเียวเอแ่เธอนี่สิินไปเยอะพอสมวรเพราะวามหิวและิบไวน์ไปรึ่แ้ว้วย
ไวน์อเารสีมาๆ
"ออไปนั่มวิวย่อยอาหารัน"
ฟรานเสวาแ้วไวน์ลับโ๊ะ และลุึ้นยืน่อนะผายมือให้้าวหอมลุเินามเามาเพื่อออไปนั่เล่นในสวนหย่อมิริมสระว่ายน้ำอห้อนี้ที่เป็นแบบโอเพ่นสวยาม
สามารถนอนูาวหรือปาร์ี้นาย่อมๆ ไ้เลย วิว็สวยอี่าหา
ฟรานเสพา้าวหอมมานั่ลที่เบาะสำหรับนอนเอนัวอาบแทำมุมสี่สิบห้าอศา
เานั่ล้าๆ และเอนัวลนอนะแมอมาที่้าวหอมที่ยันั่เร็ัวอยู่
วามเ้มเริ่มพราวระยิบระยับ
"นอนเอนัวลสิรับะไ้เห็นาวบนท้อฟ้า"
"่ะๆ"
้าวหอมรู้สึประหม่ารับำเาและเอนัวลนอนโยประสายมือเอาไว้ที่หน้าท้อ่อนะเยหน้ามอไปบนท้อฟ้ามอวาวที่สุสาว้านบนแล้วรู้สึมีวามสุ
ฟรานเสไม่ไ้สนใวาวอนนี้เาสนใน้าัวมาว่า
เายมือึ้นรอศีรษะเอาไว้่อยๆ เลื่อนัวเ้าหาและยื่นหน้ามาใล้ๆ
อีมือหนึ่ับมืออ้าวหอมี้นมาที่ริมฝีปาและูบลไปแผ่วเบา
ทำให้้าวหอมใะึมือลับแ่ฟรานเสไม่ยอมูบอีรั้ทำให้ายสาวสั่นไหวนในายลุันรู้สึเหมือนโนไฟ็อแปลๆ
เนื้อัวร้อนผ่าวไปหม เธอวรที่ะลับไ้แล้ว
"ผมอบุนะ้าวหอม"
ฟรานเสส่สายาหวานๆ
พร้อมับระิบบอ้วยน้ำเสียสั่นพร่าแ่ไ้สัมผัสแะ้อทำให้เาแทบอยาะเป็นบ้าวาม้อารับแน่นนปวร้าว
"้าว
้าวหอมว่าเราลับันเถอะ่ะ ึแล้ว"
้าวหอมหน้าแเรื่อเมื่อไ้ยินที่เาบอ เธอสั่นและรนไปหมอนนี้
"อย่าเพิ่เลยนะอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อย"
ฟรานเสพลิัวใ้แนร่อมัวอ้าวหอมเอาไว้ัเธอเอาไว้ไม่ให้ลุหนี
"ุฟรานเส!" ้าวหอมยมือึ้นันอว้าเอา้วยวามประหม่า
ใบหน้าอเาอยู่ใล้มานเธอรับรู้ถึลมหายใอุ่นๆ อเา
และลิ่นน้ำหอมผู้ายอ่อนๆ หอมรุ่นาัวอเา
"ปาุน่าูบผมอยาะลิ้มลอสัรั้อนะรับ"
"อะ อื้ม!"
้าวหอมำลัะร้อปิเสธแ่ไม่ทัน ฟรานเสประบริมฝีปาอเาเ้าหาลีบปานุ่มอ้าวหอมบเม้มและูึหยอเย้าและส่ลิ้นร้อนๆ
เ้าไปทัทายฟรานเสลิ้นเล็ๆ
อ้าวหอมที่พยายาม่อ้านและอยาลิ้มลอในราวเียวัน
วามหอมหวานทำให้ฟรานเสราฮือในลำออย่าอบใและเริ่มูบอย่าุันมาึ้น น้าวหอมถึับสะท้านร่าายสั่นไหว เนื้อัวอ่อนยวบยาบไร้เรี่ยวแระัืน
สอมือที่ันอว้าเอาไว้อนนี้แปรเปลี่ยมาเป็นโอบรอบออเาและลูบไล้เส้นผมอเาไปมา
แถมยัเผลอัวอบสนอูบอเาอย่าล้าลัวๆ สร้าวามพึพอใให้ับร่าหนาเป็นอย่าี
อนนี้เาอยาที่ะสัมผัสเนื้อัวอนใ้ร่าเสียแล้ว
ฟรานเส่อยๆ
ประอัวอ้าวหอมลุึ้นยืนอย่า้าๆ และไม่ไ้ถอนูบออ
เายัเลาะเล็มิมวามหวานไม่ห่าและอนนี้็อเอวบาเอาไว้แน่นึให้มาระับัวนเนื้อัวแนบิันแทบไม่มี่อว่า
้าวหอมสมอมึนไปหมับูบอันูื่มอเา
"ฮึบ"
ฟรานเสผละริมฝีปาออนิๆ
่อนะ้อนัว้าวหอมึ้นอุ้มไว้ในอ้อมแนพาเินเ้ามา้านในผ่านโ๊ะอาหารและรไปยัห้อนอนให่อเาที่เปิเอาไว้แล้ว
เาใ้เท้าเี่ยให้ประูห้อปิลแผ่วเบายัเลาะเล็มูบลีบปานุ่มไม่ห่า
พอเาวาัวอ้าวหอมลบนที่นอนทำให้เธอรู้สึัวและเริ่มหวาหวั่น มอไปรอบๆ
ห้อนอนว้าแ่อย่าปราี้วยโทนสีำและเทาลัวเรียบหรู
ภายในห้อุเทียนหอมเอาไว้ในแ้วมีแสสลัวๆ ามันเท่านั้น
"ยะ อย่า่ะ"
้าวหอมร้อห้ามเสียสั่นๆ ทั้ที่ใเธออนนี้อ่อนไปว่ารึ่
ฟรานเสไม่ไ้ฟัอะไรทั้นั้นอนนี้สออเา็อื้ออึเ่นเียวัน
เาูบที่ริมฝีปานุ่มอีรั้ปิั้นเสียั้าน
่อนะันัวให้้าวหอมนอนราบไปับที่นอนและเาร่อมร่าบาเอาไว้
+++++++++++++++
ีรีส์ุนี้ะมีทั้หม 3 เล่ม
ีรีส์ บ่วรั
บ่วรัทั์อสูร 1
บ่วรัเล่ห์อมมาร 2
บ่วรัอมเถื่อน 3
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
preview :
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น