[fic Identity V] รักที่อยู่บนเส้นด้าย ( แจ็ค×น้องของแจ็ค ) [จบ]

ตอนที่ 31 : บทที่31 ฝนที่ตกลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน (1)

บทที่31

ฝนที่ตกลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน (1)

.................................................................

       เปรี้ยง!

       เสียงฟ้าผ่าดังก้องกังวานไปทั่วตามด้วยเสียงฝนตกที่ราวกับพายุที่กำลังโหมกระหน่ำลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน ทันใดนั้นไฟทั้งคฤหาสน์ก็ค่อยๆดับลงเรื่อยๆ เรื่อยๆ 

       ขณะนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มครึ่ง คงไม่มีใครรู้ว่าไฟพึ่งดับไปเว้นแต่ฝั่งคฤหาสน์เซอร์ไวเวิล ซึ่งตอนนี้ทางฝั่งคฤหาสน์ฮันก็ต่างมืดไม่ต่างกันมาก

       "แจ็ค..." ฉันหันซ้ายหันขวาวางหนังสือที่โต๊ะ เอื้อมมือไปเปิดผ้าม่าน แสงจากด้านนอกส่องเข้ามาพอให้เห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว หยดน้ำฝนเกาะที่บานประตูหน้าต่างสะท้อนหน้าตาของตนเองออกมา

       ตอนนี้ไฟดับเพียงเพราะฟ้าผ่าเมื่อครู่นี้ ฉันเลื่อนผ้าม่านปิดลงอีกครั้ง เดินไปเปิดประตูทางเชื่อมเพื่อจะไปหาแจ็ค แต่พอเดินออกไปที่ทางเดิน1ก้าวก็ต้องกลืรน้ำลายลงคอและตัดสินใจกลับห้องตนเอง

       ภาพทางเดินที่เงียบกริบไม่มีแม้แต่แสงไฟ มันราวกับทางเดินที่ไม่มีที่สิ้นสุด ฉันแอบกลัวมันเหมือนกัน 

       มือบางเอื้อมไปคล่ำหาไฟแช็ค จะว่าไปแล้วจิกกี้ไปไหนกัน ไม่สิ ไนต์ต่างหาก ขณะที่กำลังหาไฟแช็ค สมองก็คิดโน้นคิดนี่ไปมา

       "จะ..เจอแล้ว!" น้ำเสียงของฉันดูมีความดีใจแอบแฝง พยายามกดไฟแช็คให้เปิด ดังออกมาเป็นจังหวะ 'แช๊ก แช๊ก' จากนั้นก็มีดวงไฟโผล่ออกมา แม้จะให้ความสว่างเพียงนิดเดียว แต่ก็พอให้เห็นทางเดินข้างหน้าไปหนึ่งก้าว

       ตัดสินใจหายางมามัดผมไว้ก่อนเปิดประตูออกมา เสียงประตูที่ดังเอี๊ยดอ๊าดฟังดูแล้วมันช่างน่าสยดสยอง ฉันหายใจเข้าลึกๆและก้าวขาออกไป ระหว่างที่เดินก็ค่อยๆก้าว เอามือมาแตะกำแพงไปด้วย

       เมื่อเดินได้ประมาณ5-6ก้าว ฉันก็หันไฟไปทางด้านขวา เห็นป้ายลางๆเขียนว่าแจ็ค เมื่อมั่นใจก็เปิดประตูเข้าไปทันที

       เปรี้ยง!! 

       เสียงฟ้าผ่าพร้อมกับฝนที่ดูท่าว่าจะไม่หยุดตกก็ดังนั้นเป็นช่วงๆ ฉันหลับตาแน่น แอบรู้สึกหัวใจจะวาย อยู่ๆไฟแช็คก็ดับไป พยายามกดกี่รอบก็ไม่ช่วยอะไร ฉันจึงนำไฟแช็คเก็บเข้ากระเป๋า

       อากาศรอบด้านหนาวขึ้นเรื่อยๆ อาจเป็นเพราะฝนตกหนัก รวมถึงลมที่ออกมาจากเครื่องปรับอากาศ ฉันค่อยๆเดินอย่างช้าๆไปที่เตียงของพี่

       "แจ็ค... นอนยัง" ฉันเขย่าตัวพี่เบาๆ ซึ่งก็ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา ฉันหน้านิ่งค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆแจ็ค ปัดผมสีดำของเขาออกและเลื่อนผ้าห่มของพี่ขึ้น

       "หล่อจัง อยากให้มาเป็นของหนูจังเลย" ย้ายตัวขึ้นไปบนเตียงของแจ็ค ขยับหน้าให้เข้าใกล้กันมากขึ้น มากขึ้น

       เปรี้ยง!

       ฉันสะดุ้งตกใจ เปลือกตาของผู้ป็นพี่ลืมตาขึ้นช้าๆพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัย ดวงตาสีแดงจับจ้องคนตรงหน้า มือหนาค่อยๆเอื้อมไปโอบเอวจนกลายมาเป็นกอดในที่สุด

      "จะมาลักหลับพี่หรอ?" เสียงหยาบๆแต่กลับดูมีเสน่ห์เย้ายวนเอ่ยขึ่นที่ข้างหู พร้อมกับขบหูคนข้างกายเบาๆ

       "อ๊ะ!" ฉันหลับตาแน่น หายใจไม่ทั่วท้อง รู้สึกถึงหน้าที่แดงไปหมด! ร่างกายแนบกันจนได้กลิ่นสบู่หอมๆออกมาจากร่างแจ็ค บอกเลยว่าตอนนี้แทบจะไม่มีสติ!

      "เสียงครางน่ารักจัง อยากขนาดนั้นเลยหรอ?" แจ็คพูดก่อนที่จะจู่โจมริมฝีปากอย่างเย้ายวนและหนักแน่น แจ็คส่งลิ้นเข้ามาในปากมันตวัดและเกี่ยวกันไปมา

       "แฮ่กๆ..แจ็ค ปะ..เปล่านะ" อยู่ๆแจ็คก็ถอดเสื้อออก แสดงให้เห็นถึงกล้ามเนื้อเป็นมัด เปลี่ยนท่าจากนอนกลายเป็นนั่งบนเตียง ฉันได้แต่เอามือมาปิดหน้าปิดตา บอกเลยว่าอายไปหมด!

       "อายทำไม หรือว่าผมหล่อเกินไปหรือครับ" แจ็คพูดจบก็เสยผมขึ้นพร้อมยิ้มออกมา ทำให้แจ็คดูดีกว่าเดิมหลายเท่า จะว่าไปแล้วมองไปมาก็เหมือนแบดบอยเลยแฮะ...

       ตึง!

        ยางมัดผมหล่นไปที่พื้น ฉันถูกแจ็คคร่อม จากที่เอามือมาปิดหน้าปิดตาตอนนี้กลับถูกมือหนาของเขากุมไว้ด้านข้าง ใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ เห็นเพียงดวงตาสีแดงของเราทั้งสองสะท้อนไปมาราวกับเรืองแสงได้ 

       แต่สิ่งที่ฉันควรกังวลก็คือ...

       'นี่ฉันกำลังทำอาราย!!!!!'

.

.

.

.

.

       ติ๋ง ติ๋ง

       เสียงหยดน้ำจากด้านบนตกลงมากระทบกับน้ำท่วมขังที่อยู่ด้านล่าง มันเรียกสติของหญิงสาวคนนึงที่กำลังนั่งอยู่

       "ที่นี่..." หญิงสาวลืมตาช้าๆ เธอเผลอหลับไป พอฟีโอน่าตื่นก็รีบตะเกียกตะกายขึ้นมา เธอหลงนึกว่าน้ำจะสูงจนมิดหัว พอรู้ตัวว่าเป็นแค่ฝันเธอก็ถอนหายใจออกมา

       ตอนนี้น้ำเริ่มท่วมจนเลยมาถึงหัวเข่า ไม่แน่อาจจะมีใครเริ่มเอะใจได้แล้วว่าฉันหายตัวไป ฟีโอครุ่นคิดเดินวนไปมาในห้องใต้ดิน คิดหาวิธีเอาโซ่ออกให้ได้ แต่ทำอย่างไรก็นึกไม่ออก

       "ฮะๆ ฮ่าๆๆ พี่ฟีโอน่านี่แปลกจังนะ" สิ้นเสรยงก็ปรากฏร่างของเอ็มม่าเดินลงมาจากด้านบน พอฟีโอน่าเห็น ภาพต่างๆที่โดนเอ็มม่าทำร้ายร่างกายฟีโอน่าต่างผุดขึ้นมาให้เห็นใหม่

       "อะ..อย่าเลยนะเอ็มม่า พี่ขอล่ะ" ฟีโอน่าเริ่มก้าวถอยไปเรื่อยๆจนหลังชิดกับกำแพง ต่างจากเอ็มม่าที่ค่อยๆก้าวขาไปด้านหน้า

       "อะไรกัน หนูไม่ได้จะมาทำร้ายพี่สักหน่อยนะ แค่อยากจะมาบอกว่าพี่จะต้องตายอยู่ที่นี่ก็แค่นั้นแหละ แต่หนูคิดถึงพี่เลยอยากจะมากล่าวลา" เอ็มม่าลูบหน้าฟีโอน่าเบาๆ ดวงตาของเธอฉายแววเสียใจออกมา

       ตึก! ตึก! ตึก!

       "เอ๊ะ?" เอ็มม่ารีบหันหลังกลับไป เธอตกใจเป็นอย่างมาก เพราะ...

       ตอนนี้อิไล นอร์ตัน มาถึงที่นี่เสียแล้ว

.................................................................

แฟนเพจ จิ้มเลย ส่งแฟนอาร์ตได้นะและยังแจ้งเตือนหากไรต์มีเรื่องใหม่หรือตอนใหม่มาลง

https://www.facebook.com/Bxben_s-658269717965307/

ฝากกดไลค์กดแชร์กันด้วยน้า

.................................................................

กว่าจะอัพได้ เหนื่อยมากค่ะ วันนี้มาดึกหน่อย!

ไรต์จะมาบอกทุกคนว่าไรต์จะอัพทุกวันพฤหัสบดีน้า

อาจมีบางวันที่อัพเพิ่มและถ้าไรต์จะไม่อัพ ไรต์จะบอกล่วงหน้า! 

อู้ยยยย มาแล้ว ค่าตัวแพงมากๆ

เอ็มม่าจะทำยังไงต่อน้า ลองคอมเมนต์ดู ไรต์อยากอ่าน55

แล้วก็อย่าลืมมารอติดตามกันนะ!