คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ความทรงจำของซิเรียส แบล็ก
แฮร์รี่ รอน เดรโกและ แอสโทเรียตื่นขึ้นพร้อมความตกใจอย่างสุดขีดเมื่อรู้ว่าพวกตนถูกทำให้หลับมายาวนานเพียงไร เป็นฝีมือของทอม ริดเดิ้ลผู้ซึ่งพาเด็กๆ ไป ขณะที่พวกเค้าร้อนรนและลงไปยังชั้นใต้ดินเพื่อตามหาบาทหลวงเอริสและสานุศิษย์ พวกเค้าก็พบกับความตึงเครียดบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น อะไรบางอย่างที่... ตอนนั้นลูเซียสหันมายังพวกเค้าแล้วกวักมือเรียก "มานี่ พวกเธอก็จำเป็นต้องรู้บางอย่าง"
"ทำไม..." แฮร์รี่ถามอย่างงุงง ก่อนจะพบว่ามีเพนซีฟที่นั่น "ความทรงจำของใคร"
"เธอจะต้องคาดไม่ถึงแน่" นาซิสซาบอก "ขนาดเรายังไม่รู้ว่าจะพบมันที่นี่"
แฮร์รี่ รอน และ เดรโกมองหน้ากัน ก่อนจะขยับเข้าไปที่อ่างเพนซีฟ ก้มลงไป มอง ความทรงจำของใครกัน? ทำไมพวกเค้าจำเป็นต้องรู้ ก่อนจะกลั้นใจลงไปในอ่างพร้อมๆ กัน
แฮร์รี่ รอน และ เดรโกพบตัวเองยืนอยู่ที่บ้านกริมโมเพลส บ้านของซิเรียส และพวกเค้าเห็นซิเรียส--เด็กผู้ชาย อายุประมาณเก้าปี นั่งร้องห่มร้องไห้อยู่ที่มุมมืด ก่อนจะตัดสินใจออกจากบ้าน เดินไป ไม่รู้จุดหมาย จนไปหยุดที่สระน้ำ ลูกหมาตัวหนึ่งพยายามเข้ามาดมและเค้ากลับไล่ตีมันอย่างใจร้าย มันไม่ใช่ภาพที่แฮร์รี่อยากจะเห็น ราวกับยิ่งย่ำนิสัยเสียที่เค้าเห็นในความทรงจำของสเนป จนกระทั่ง
"หยุดนะ นั่นเธอคิดจะทำอะไร" เป็นเสียงเรียบๆ พวกเค้าผู้หญิงคนหนึ่ง ผอมสูง ผิวซีด ผู้หญิงที่คล้ายเวอร์ชั่นผู้หญิงของเอรีส, คล้ายลูเซียส และ คล้ายเดรโก ผมและดวงตาสีเงิน ตัดผมสั้นหวีเรียบ แสกไปข้างๆ เธอแต่งตัวเหมือนเด็กหนุ่มมักเกิ้ลด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ และมีเสื้อคลุมสีน้ำตาลตัวใหญ่คลุมไหล่ทั้งสอง มือบอบบางล้วงในกระเป๋ากางเกง เธอแสดงออกชัดว่าไม่ชอบสิ่งที่ซิเรียสกำลังกระทำ "เอานิสัยแบบนี้มาจากไหน รังแกสัตว์เล็กๆ ที่อ่อนแอกว่าได้ยังไง"
"แล้วทีฆ่าสัตว์เป็นอาหารทำไมไม่เห็นสงสาร! แล้วหมาตัวนี้กับเป็ดไก่ที่กินทุกวันต่างกันตรงไหน!?" เด็กชายย้อนกลับ ทำให้แฮร์รี่อึ้งเหมือนกัน เค้าไม่เคยคิดเกี่ยวกับมันมาก่อน และผู้หญิงก็ยิ้ม
"พูดได้ดีนี่ พูดเหมือนซัลลาซา สลิธีรีนไม่มีผิด"
"แหงสิ! ผมเป็นคนตระกูลแบล็ก! ยังไงก็หนีไม่พ้นบ้านสลิธีรีนอยู่แล้ว!"
"เอ... เธอนี่มองโลกในแง่ร้ายจัง เป็นสลิธีรีนมันไม่ดีตรงไหนล่ะ?"
"ไม่มีใครชอบพวกสลิธีรีนหรอก ยกเว้นสลิธีรีนด้วยกัน" ซิเรียสเช็ดน้ำตา "คุณเองก็เหมือนกันนี่"
"เห... แต่ชั้นชอบสลิธีรีนนะ ทั้งที่ชั้นไม่ได้อยู่สลิธีรีน" หญิงสาวนั่งลงข้างๆ เด็กชายที่ยังยืนอยู่ "แล้วมันก็ไม่สำคัญนี่ว่าเธอจะเกิดมาเป็นอะไร สำคัญคือเธอเลือกเป็นอะไรต่างหาก" คำพูดนั้นทำให้แฮร์รีหวนนึกถึงดัมเบิ้ลดอร์ เพราะมันคือสิ่งที่ดัมเบิ้ลดอร์พูดกับเค้ามาตลอด "และการที่เธอเกิดมาในตระกูลที่สังกัดสลิธีรีนก็ไม่จำเป็นเป็นที่จะต้องสังกัดสลิธีรีน เด็กน้อย เธอสามารถขอไปอยู่บ้านอื่นได้ถ้าเธอต้องการ"
"จริงเหรอฮะ! ที่คุณพูดน่ะ!" ซิเรียสทรุดลงข้างหญิงสาวอย่างตกใจ "เราเลือกได้เหรอฮะ!"
"ชั้น 'ใส่' มันลงไปน่ะ"
"แล้วคุณ..."
"อาเทน่า มัลฟอย"
"มัลฟอย! นี่เป็นตระกูลบ้านสลิธีรีนอีกตระกูลเชียวนะ! แต่คุณบอกว่าคุณ!?"
"ชั้นสังกัดบ้านกริฟฟินดอร์" เธอยิ้มอย่างนุ่มนวล
ตัดมาอีกที พวกเค้าอยู่ด้วยกันที่สนามเด็กเล่น นั่งคู่กันบนชิงช้า และซิเรียสเริ่มพูดสิ่งต่างๆ อย่างเปิดอก "ผมชอบเธอคนนั้นมาก แต่พอเธอรู้ว่าผมนามสกุลแบล็กเธอก็ไม่ยุ่งกับผมอีก ทั้งที่เรารู้จักกันตั้งแปดปี(ตอนนั้นรอนกับแฮร์รี่มองหน้ากัน แปลว่าเธอของซิเรียสรู้จักกับซิเรียสตั้งแต่ซิเรียสได้ขวบเดียวสินะ)... เธอเกลียดสลิธีรีน กริฟฟินดอร์เกลียดสลิธีรีนทุกคนเลย พึ่งมีคุณนั่นแหละที่บอกว่าไม่อคติเด็กสลิธีรีน" ท่าทางเค้าแจ่มใสมากก่อนจะขุ่นอีกรอบ "จริงๆ เธอไม่ได้เกลียดสลิธีรีนหรอก แต่มันเป็นมรดกอคติต่างหาก! พ่อแม่ของเธอเป็นกริฟฟินดอร์ และลูกก็กริฟฟินดอร์ด้วย! แล้วก็สอนลูกอย่างยุ่งกับพวกสลิธีรีน! เราจะไม่มีวันเป็นมิตรหรือข้องแวะกับพวกนั้น! นี่แหละอคติล่ะ!"
คำพูดนี้เหมือนด่าพวกแฮร์รี่ทางอ้อม เพราะตอนปีหน้าหมวกคัดสรรค์ก็ร้องเพลงเป็นเชิงให้ฮอกวอร์ตสามัคคีกัน แต่พวกเค้าก็คิดและพูดออกมานะตอนนั้นว่าไม่มีวันที่จะร่วมกับสลิธีรีนได้จนถูกเฮอร์ไมโอนี่เอ็ดเข้าให้ แล้วบทสนทนาถัดมาก็ทำให้พวกแฮร์รี่หงายท้องตามๆ กัน
"เธอชอบเด็กสาวคนนั้นมากสินะ เค้าเป็นแบบไหนเหรอ"
"อันที่จริงเธอแก่กว่าผมหกปี!" ซิเรียสยิ้มเขิน เดรโกเกาแก้มตัวเอง--ไม่สนใจรอนและแฮร์รี่ที่กองกับพื้น แปลว่าที่ซิเรียสแต่งกับอาเทน่าในเวลาต่อมาไม่ได้แปลกมากมายอะไร เพราะจริงๆ แล้วซิเรียสมีรสนิยมชอบผู้หญิงอายุมากกว่าและอาจจะระดับลายครามด้วยซ้ำ ยิ่งตอนนี้อายุเจ้าหล่อนก็แทบจะเป็นโบราณวัตถุเข้าไปทุกทีเพราะเกือบร้อยแล้ว "ทีแรกคิดว่าต้องเป็นเนื้อคู่แน่ๆ แล้วเชียว"
"แล้วตอนนี้ไม่ใช่เหรอ?"
"เอ่อ.." ซิเรียสมองอาเทน่าอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเขินสุดขีดแล้วบอก "ผมว่าผมเจอคนที่ใช้แล้ว"
แฮร์รี่ รอน และเดรโกมองหน้ากัน นี่พวกเค้ามาทำหอกอะไรที่นี่!? เพื่อมาดูซิเรียสปีนเกลียวเหรอ!? แล้วซิเรียสก็ชั่งหน้าทนอะไรแบบนี้! พูดออกมาโต้งๆ ได้ยังไง! แล้วยังไม่นับเรื่องความแก่แดดที่อายุไม่ถึงสิบขวบแล้วดันอยากมีแฟนอายุคราวแม่!
ตัดมาอีกที เค้าเห็นซิเรียส น้ำตานองหน้า เค้าเห็นคนตระกูลแบล็กที่แสดงตัวเป็นปรปักต่อเค้าและแขกของเค้า--อาเทน่า หนึ่งในนั้นคือเบลาทริกซ์ นั่งที่โซฟา แต่--บางสิ่งที่แฮร์รี่ไม่เคยเห็นและไม่เชื่อว่าจะเห็น--เอลฝ์ประจำบ้านตัวน้อยๆ เธออุ้มมันนั่งตักและรูปหัวอย่างเอ็นดู บางสิ่งขึ้นมาในหัว คำพูดของเฮอร์ไมโอนี่! 'จากวิธีที่ครีเซอร์พูดถึงเบลาทริกซ์และนาซิสซา พวกหล่อนต้องน่ารักกับเค้าแน่ๆ!' แฮร์รี่เคยเห็นแม่มดที่เมตตาเอลฝ์ประจำบ้านมามากมาย แต่ไม่เคยเห็นว่าใครจะอ่อนโยนเหมือนที่เบลาทริกซ์เป็น แต่เค้าก็ถูกเรียกความสนใจโดนซิเรียสที่วิ่งออกจากบ้านและอาเทน่าที่ถอนใจก่อนจะตามออกไป
"ซิเรียส..."
"นี่แหละบ้านของผม พวกคลั่งเลือดบริสุทธิ์ ภาคภูมิใจไร้สาระกับคำว่าสลิธีรีน แล้วก็รังเกียจคุณที่ผ่าเหล่า มัลฟอยที่เรียนเข้าบ้านกริฟฟินดอร์ แต่งตัวแบบมักเกิ้ล แล้วก็เหยียดหยามคนที่ต่างจากตัวเอง... ผมเกลียดที่นี่ เกลียดบ้านหลังนี้!"
"ซิเรียส... เธอหลงประเด็นแล้ว แอนโดรมีด้าก็เป็นสลิธีรีนแต่ก็มีความเมตตาต่อมักเกิ้ลได้ เธอแค่สงสารที่แอนโดรมิด้าชอบมักเกิ้ล ก็เลยพลอยอคติกับครอบครัวที่ห้าม ครอบครัวของเธอไม่เข้าใจเหมือนที่เราเข้าใจก็เลยไม่พอใจที่ชั้นช่วยขออนุญาตเรื่องที่แอนโดรมิด้าจะชอบมักเกิ้ลก็เท่านั้น มันไม่ได้ทำให้บ้านนี้น่ารังเกียจหรอก มีกริฟฟินดอร์ เรเวนคลอ และ ฮัฟเฟิลพัฟมากมายที่เห็นมักเกิ้ลเป็นสวะ เกือบทั้งหมดไม่เคยเห็นใจว่าเอลฝ์ประจำบ้านแล้วทำราวกับมันไม่รู้สึกอะไร(คำพูดนี้ทำให้รอนกระอักกระอวน เพราะเค้าก็เป็นแบบนั้น) แต่ดูวิธีที่เบลาทริกซ์ปฏิบัติกับสิ่งที่เรียกว่าทาสสิ แปลว่าลึกๆ แล้วเธออ่อนโยนแม้ว่าจะคลั่งเลือดบริสุทธิ์ จริงอยู่ว่าสังคมอาจจะหลอมเราเป็นอะไรก็ได้ แต่เนื้อแท้ของนั้นมันสังเกตง่าย การที่เราจะรู้ว่าสันดานของคนๆ นั้นเป็นยังไงมันต้องดูวิธีที่เค้าปฏิบัติกับคนที่ต่ำต้อยกว่า ไม่ใช่คนที่เท่าเทียมกัน" อาเทน่าหยุดก่อนที่จะพูดออกมาอีกครั้ง "ความจริงเบล่าอาจจะไม่เคยสนใจเรื่องเลือดบริสุทธิ์เลยก็ได้ เธอแค่รักผู้ชายเลวๆ คนหนึ่งที่สุดท้ายแล้วเธอก็คงยอมเลวเพื่อให้เค้ารักเธอบ้าง เข้าใจรึยังว่าคนเราใช่จะเลวร้ายไปทุกอย่าง"
"คุณนี่ดีจังนะฮะ สามารถออกจากขอบเขตของครอบครัวได้ ทั้งๆ ที่เป็นคนตระกูลมัลฟอยที่คลั่งไปกับเลือดบริสุทธิ์" อีกครั้งที่ซิเรียสเริ่มร้องไห้ "ผมไม่อยากไปเรียนที่ฮอกวอร์ตเลย! แค่คิดว่าจะไม่ได้เจออาเทน่าอีกก็แทบบ้าแล้ว!"
อาเทน่าคุกเข่าลงแล้วก็จูบที่หน้าผากของซิเรียส "เธอสามารถเขียนจดหมายมาหาชั้นได้ นกฮูกจะหาชั้นเจอ แล้วชั้นสัญญาว่าชั้นจะไม่เบื่อที่จะเขียนจดหมายหาเธอทุกอาทิตย์ สำหรับฮอกวอร์ต ถ้าการได้เข้าบ้านสลิธีรีนเป็นเรื่องที่เธอเป็นกังวลเพียงเพราะแค่เธอไม่อยากจะเป็นทุกคนในครอบครัวแบล็กที่เธอเกลียด และไม่อยากถูกเพื่อนสลิธีรีนลอยแพเหมือนที่พวกนั้นทำกับแอนโดรมิด้า เธอสามารถบอกหมวกคัดสรรได้ว่าเธออยากไปที่ไหน หรือถ้าเธอมีหัวใจที่เต็มเปรี่ยมที่จะไปอยู่บ้านไหนเป็นพิเศษ หมวกคัดสรรจะส่งเธอไปตามที่เธอต้องการ"
"ถ้างั้น! ผมไปอยู่กริฟฟินดอร์เหมือนอาเทน่าได้มั้ยฮะ!"
"ได้สิ ถ้าเธอต้องการ"
แล้วภาพต่างๆ ก็เปลี่ยนไป ตอนนี้พวกเค้าเผชิญหน้ากับซิเรียส-สิบสามหรือสิบสี่ปี-กริฟฟินดอร์ คุกเข่าอยู่บนพื้นเบื้องหน้าคืออาเทน่า มัลฟอยที่นั่งอยู่บนโขดหินแต่งกายแบบแม่มด เธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากวันที่พบซิเรียสครั้งแรก และเค้าดึงเสื้อคลุมของเธอมาจูบ "ผมรักอาเทน่าครับ ผมรู้ว่าในสายตาของอาเทน่า ผมอาจจะยังเด็กเกินไป แต่ผมสัญญาว่าผมจะไม่เปลี่ยนใจ! ผมสัญญาว่าผมจะมีคุณคนเดียว! และจะไม่มีวันที่จะรักใครเหมือนที่รักคุณ! แม้ตอนนี้ผมจะเป็นเพียงเด็ก แต่วันหนึ่งผมจะโตขึ้น! ผมจะรีบโตให้ทันคุณ แล้วผมจะเป็นคนปกป้องคุณเอง!"
"เวลาเปลี่ยนคนได้... ซิเรียส... เธอแน่ใจเหรอว่าเธอจะไม่เปลี่ยนใจจากชั้น"
"ผมไม่เปลี่ยนใจแน่นอน ผมจะเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในโลก แล้วอาเทน่าก็อย่าเปลี่ยนใจไปจากผมก็แล้วกัน!"
สิ้นคำ รีมัส ลูปิน เจมส พอตเตอร์ แล้วก็ปีเตอร์ เพ็ตติกรูก็โผล่มาจากพุ่มไม้พร้อมกับเป่าปากวีดวิ่วแล้วยังมีพวงมาลัยและมงกุฎดอกไม้ติดมือมาคนละอันสองอันแถมทำเสียงล้อเลียนเหมือนทั้งคู่อยู่ในงานมงคลสมรส เจมส์แอบล้อซิเรียสว่าชอบผู้หญิงประเภทกล้วยหอม(ต้องแก่ก่อนถึงจะกินได้)แต่ซิเรียสก็ไม่ว่าอะไร จากนั้นทั้งแฮร์รี่ รอน และ เดรโกก็ได้เห็นงานแต่งงานของซิเรียสกับอาเทน่า แบบมักเกิ้ล ซิเรียสสิบแปดส่วนอาเทน่ามากกว่าสี่สิบ แต่อาเทน่าก็ยังสวยและดูสาวเกินกว่าจะเชื่อว่าอายุสี่สิบกว่าแล้ว วันนั้นเป็นวันที่ซิเรียสและอาเทน่าน่าจะมีความสุขที่สุดในโลก! แฮร์รี่และรอนสาบานได้ว่าพวกเค้าเคยเห็นซิเรียสยิ้ม! แต่ไม่มีครั้งไหนที่รอยยิ้มจะแจ่มใสเท่าครั้งนี้! แม้แต่เวลาอยู่กับเจมส์ที่เป็นเพื่อนที่รักที่สุด! แฮร์รี่เริ่มสงสัยเกี่ยวกับผู้พิทักษ์ของซิเรียส! จะว่าไปแล้วเค้าไม่เคยเห็นมันมาก่อน!
แฮร์รี่เริ่มไม่แน่ใจว่าอาเทน่าคือศัตรูที่ร้ายกาจจริงหรือ? เมื่อเธอคือผู้ที่เปลี่ยนชีวิตของซิเรียสอย่างยิ่งใหญ่! ทั้งความคิดที่ว่า "ถ้าเราอยากรู้ว่าคนๆ นั้นเป็นอย่างไรให้ดูวิธีที่เค้าปฏิบัติกับคนที่ต่ำต้อยกว่า" และ "คนเราใช่ว่าจะเลวไปซะทุกอย่าง" ก็ล้วนแต่เป็นสิ่งที่อาเทน่าสอน! อาเทน่านี่เองที่ทำให้ซิเรียสได้มาอยู่กริฟฟินดอร์ และถ้าไม่มีอาเทน่าแต่แรก ซิเรียสคงเป็นสลิธีรีน และอาจจะเป็นผู้เสพความตายด้วยซ้ำ บางทีผู้พิทักษ์ที่แฮร์รี่ไม่เคยเห็นซิเรียสอาจจะสร้างมันขึ้นมาจากความรู้สึกต่ออาเทน่าก็ได้!?
แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปสู่บรรยากาศที่มืดครึ้ม แฮร์รี่ รอน และ เดรโกตกใจสุดขีดเมื่อได้เป็นพยานการสังหารโหดที่ไม่เคยพบเห็นที่ไหนในโลก อาเทน่า--ผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์ นั่งมองดูการสังหารโหดของชายผู้หนึ่งที่มีท่าทางเหมือนผู้หญิง ตาสีเขียวสวยและผมสีทองกระจ่างหยิกเหมือนคลื่น เปลือยเปล่าและขย่มตัวบนร่างชายคนหนึ่งที่ถูกปลดออกแค่อวัยวะเพศ เค้าจูบเหยื่อที่นอนอยู่ท่ามกลางศพมากมายที่น่าสยดสยองก่อนจะได้ยินเสียงกรีดร้องเมื่อคนผมทองกระชากตัวเองขึ้นจากเหยื่อโดยมีลิ้นที่ขาดออกมาด้วยกัน! รอนถึงกับทนไม่ไหวอ้วกออกมา ขณะที่เดรโกเข่าอ่อนทรุดลง หน้าซีดกว่าเดิม จากนั้นร่างๆ นั้นก็ถูกชำแหละและตายอย่างช้าๆ และทรมาน แฮร์รี่ถอยหลังอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะตกใจสุดขีดเมื่อพบว่าซิเรียสอยู่ที่นี่ ข้างกำแพง กำลังเป็นพยายานการสังหารโหดยี่สิบศพโดยไม่มีใครรู้เห็นด้วยแม้แต่คนเดียว!
เค้าทั้งหวาดกลัวและร่ำไห้ แต่ไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมาแม้แต่น้อย และในที่สุดเสียงแหลมสูงเหมือนกระเทยก็ดังขึ้นจากปากชายผมทองที่ยืดขึ้นเต็มตัว "จอมมารนี่โง่จริงๆ คิดว่าผู้เสพความตายชั้นสวะนี่จะทำอะไรเราที่เป็นจตุราชาแห่งเหล่าผู้เสพความตายทั้งหมดได้หรือไง" ผู้หญิงอีกคนที่ยืนข้างๆ อาเทน่าที่นั่งอยู่พูดขึ้น เธอมีผมและตาสีน้ำตาลคล้ายเฮอร์ไมโอนี่
"เค้าคงระแวงอาเทน่าเต็มแก่แล้ว เพราะระดับพลังที่ใกล้เคียงกันจนรู้สึกได้ ยังไม่นับความจริงที่ว่าถ้าอาเทน่ากลับเป็นเหมือนเดิมเธอจะมีพลังเท่ากับก๊อดริก กริฟฟินดอร์สมัยที่ยังรุ่งโรจน์ด้วยซ้ำ... แต่ก็ดีเหมือนกัน เราก็ทำๆ เป็นหายตัวไปซะเลย เพราะยังไงซะเป้มหมายของจอมมารก็ไม่เหมือนกับเรา... แต่กระนั้นชั้นก็คิดว่านายทำเกินไปอยู่ดี"
"ไม่หรอก" เฟรย์ เมอร์กันก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน "ชั้นว่าพวกมันสมควรตายด้วยซ้ำไป ถ้าเธอจะจำได้ว่าพวกมันสนุกกับการฆ่าคนแค่ไหน สมชื่อผู้เสพความตายนั่นแหละ" ผู้หญิงผมสีน้ำตาลหัวเราะ
"เฟรย์ เราก็เป็นผู้เสพความตายนะ!"
"ใช่ แต่ไม่เหมือนพวกนั้นหรอก เพราะเราเป็นผู้เสพความตายที่แม้แต่จอมมารยังไม่กล้าใช้!"
เสียงหัวเราะของจตุราชาประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน แฮร์รี่เห็นซิเรียสค่อยหลบออกไปเงียบๆ และวูบหนึ่ง เดรโกมั่นใจว่าจตุราชารู้ แต่ไม่มีใครทำอะไรเพราะเป็นสามีของหัวหน้าจตุราชาอย่างอาเทน่า จากสายตาที่พวกเค้าเลือบมาวูบหนึ่ง ตัดมาอีกที ทั้งสามได้เป็นพยายานเพิ่มว่าซิเรียสเลือกที่จะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและยอมที่จะรับคำขอของอาเทน่าที่อยากจะไปใช้ชีวิตในโลกมักเกิ้ล ดูมีความสุขดีเหมือนเดิมยกเว้นแค่เวลาที่ซิเรียสอยู่ตามลำพังเท่านั้นที่เห็นชัดว่าซิเรียสทรมานและสับสนเพียงไร แล้วอาเทน่าก็คลอดลูก... แฮร์รี่เห็นน้ำตาแห่งความสุขของคนที่ได้เป็นพ่อ ก่อนจะหล่นวูบเมื่อเห็นความกังวลในเวลาต่อมา ซิเรียสน่าสงสาร! และในที่สุด เค้าก็ได้เป็นพยายานในการตัดสินใจที่ร้ายกาจที่สุดของซิเรียส
ซิเรียสจับลูกชายของตัวเองกดน้ำ!
เสียงกรีดร้องดังก้องเหมือนสัตว์ที่บาดเจ็บ ขณะที่น้ำตานองหน้า! วินาทีที่พวกเค้าเชื่อว่าเด็กอาจจะไม่รอดลูปินได้เข้ามา แล้วพวกเค้าก็ชกกัน ลูปินประกาศว่าถ้าอาเทน่าเป็นผู้เสพความตายเค้าก็ยินดีเป็นพวกผู้เสพความตายเพื่อปกป้องลูกเมียของซิเรียส! จากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอีก เป็นกริมโมเพลส... ซิเรียสที่แฮร์รี่มั่นใจว่าเป็นช่วงเวลาที่แฮร์รี่อายุสิบห้า เค้าร้องไห้แล้วคุกเข่าแทบเท้าของอาเทน่า กอดเอวของอาเทน่าแน่นเค้าเมามาก แต่เพราะเมาเค้าจึงเปิดเผยกว่าปกติ.... ในบ้านกริมโมเพลสที่ไม่มีใครนอกจากเค้ากับเธอ เค้าแสดงออกว่ารักเธอและยังรักเธอที่สุดในโลก รักมากกว่าเจมส์และแฮร์รี่ เค้าพูดทุกอย่างที่เค้ารู้สึก ความคับข้องใจและความรัก สารภาพทุกอย่าง และยังบอกด้วยว่าเค้าไม่กล้าเสกผู้พิทักษ์ต่อหน้าใครเพราะกลัวทุกคนจะจับได้ว่าเค้ายังรักเธอ เค้าไม่สามารถเสกผู้พิทักษ์ใดๆ ได้นอกจากผู้พิทักษ์ที่เหมือนกับเธอ--สิงโตตัวเมีย--ขุนพลหญิงแห่งหอกริฟฟินดอร์ และทุกคนมั่นใจว่าเธอก็ยังรักเค้า เธอก้มลงจูบเค้าแล้วแสงสีขาวจ้าก็แผ่ออกมา จากนั้นรอบๆ เอียงหงาย แฮร์รี่ รอน และเดรโกกลับออกมาจากเพนซิฟ พวกเค้ากลับจากความทรงจำของซิเรียส สู่โลกแห่งความจริง
"เบลาทริกซ์ไม่ได้ฆ่าซิเรียส แบล็ก" ลูเซียสพูดเมื่อพวกเค้ากลับออกมา "อาเทน่าไปถึงก่อนที่ซิเรียสจะถูกคำสาปพิฆาตของเบลาทริกซ์ ร่างของเค้าคงอยู่ที่ไหนซักแห่งแต่วิญญานและจิตใจของเค้าได้ออกไป เรารู้แล้วว่าทำไมไม่มีศพเค้าให้ฝัง อาเทน่าเอามันไป และในวันพระจันทร์เต็มดวง ซิเรียสอาจจะได้กลับมาด้วยเช่นกัน"
TBC.
ความคิดเห็น