คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #104 : Ichigo x Uryuu [samui]
| ||||
| ||||
|  | Name : Misakung< My.iD >  [ IP : 125.27.231.37 ]  ส่งข้อความลับ | ||
 |  |
Bleach Fiction
Ichigo x Uryuu [samui]
By; Yaoi is God
Rate : PG
*****************************************
"หนาว.."ร่างบางในเสื้อสีขาวเอ่ยขึ้นเหตุจากบรรยากาศเต็มไปด้วยหิมะที่ตกลงมา
แทนที่โรงเรียนจะหยุดแต่ดันมีกำหนดให้ทั้งห้องเรียนเสริม เลยต้องมาโรงเรียน
มือบางเริ่มซีดเล็กน้อย ในห้องมีแต่ความเงียบ เขามาเช้าเกินไปหรือเปล่านะ
"โอ้...นายนี่มาเช้าจังนะ อิชิดะ"
ร่างสูงหัวส้มนาม คุโรซากิ อิจิโกะเปิดประตูเข้าไปยังห้องเรียนแล้วก็เห็นคนที่นั่งอยู่แล้ว
"...ผมก็มาอย่างนี้ประจำนี่.."ว่าพลางเป่าที่มือแล้วถูไปมาเพื่อสร้างความอบอุ่น
ดันนึกไม่ถึงว่าจะหนาว ออกมาตั้งแต่เช้าก็อย่างนี้แหละ
"หนาวรึไง บอบบางเหลือเกินนะนายน่ะ"
ร่างสูงว่าเหน็บๆพลางเดินเข้าไปใกล้แล้วคว้ามือบางขึ้นมากุมพลางเป่าให้ไออุ่น
"ก็ผมเป็นอย่างนี้ประจำนี่"เขาว่าพลางหน้าแดง ไม่รู้เพราะว่าอากาศหนาวหรือเพราะคนที่กุมมืออยู่ตอนนี้
ไม่ชอบความหนาวเลย..ให้ตายเถอะ
มันทำให้นึกถึงตอนที่ถูกทิ้งไว้ในบ้านคนเดียว..
ทั้งมืด..ทั้งหนาว ทั้งน่ากลัว..
"...รู้ว่าเป็นอยู่ประจำแล้วทำไมถึงไม่ใส่อะไรที่มันอุ่นกว่านี้มาเล่า"
อิจิโกะบ่นร่างบางข้างๆเขา ก่อนจะถอดเสื้อนอกคลุมให้อีกฝ่าย
"ข ขอโทษ.."เขาว่าเสียงเบา ยิ่งหนาวยิ่งรู้สึกเหมือนกับว่าอ่อนแอลง
อิชิดะกดเสื้อไว้กับตัวแน่น
"...โอ้ แปลกเนอะ เป็นไข้รึเปล่าเนี่ย"
เขาแตะหน้าผากอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงกวนโมโหหน่อยๆ
"...."ร่างบางส่ายหน้าไปมาเพื่อเป็นการปฎิเสธ
ใบหน้าหวานแดงขึ้นไปอีกเมื่ออีกคนเอามือมาแตะที่หน้าผาก
"ไม่เป็นก็ดี" อิจิโกะละมือออก
"แต่ท่าทางนายสงบเสงี่ยมกว่าทุกทีนะ...แปลกดี" เขาพูดยิ้มๆก่อนจะลูบเรือนผมสั้นสลวยของร่างบางเล่น
"ตลกหรอ.."เขาถามเสียงเบา มือบางหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน อย่างไม่สนใจนิ้วของร่างสูงที่เล่นอยู่กับผมของตัวเอง
"ก็แค่แปลกใจ" เขายักไหล่พลางจ้องหน้าอีกฝ่ายที่อ่านหนังสืออยู่โดยไม่พูดอะไรขึ้นมาอีก
"หนาว..."เขาพึมพำขึ้นมาอีก สมาธิอ่านหนังสือไม่มีแล้ว อยากกลับบ้านจัง..
"ฮัดชิ่ว~"เขาจามออกมา ไม่ไหวแล้ว หนาว..
รีบๆจบการเรียนเสริมนี่สักที..
"...กลับบ้านไปดีกว่ามั้งนายน่ะ"เอ่ยขึ้นลอยๆ แต่หนักแน่นพอจะให้รู้ว่า เขาเป็นห่วงร่างบางๆนั่น
"..."อยากจะบอกว่าไม่ไหวเหลือเกิน
แต่เสียงเขาแทบจะไม่มีแล้ว
แขนก็ไม่มีแรง ขาก็ไม่มีแรง
ล้าไปหมด
"เฮ้ย อิชิดะ"
อีกคนที่กำลังเดินไปนั่งที่ตนเอง หันไปมองเมื่อไม่มีการตอบรับ
"คุ..โร ซา ...กิ.."อิชิดะครางเรียกชื่อร่างสูงแผ่วเบา
"..."
ไหนว่าไม่เป็นไรไง?
เขานึกในใจก่อนจะขออนุญาตจากอาจารย์ที่เพิ่งเดินเข้ามาและเตรียมตัวสอน เพื่อพาอีกฝ่ายไปยังห้องพยาบาล
"...เอ้า นอนลงไปซะ เดี๋ยวจะเอายามาให้"เขาสั่งเสียงเรียบ
"ผมไม่ได้เป็นอะไร"ร่างบางแย้งขึ้นมา
มือแกร่งกดไหล่บางให้นอนลงไปกับเตียงขาวนุ่ม
"ไม่ต้องมาเถียง บอกให้นอนก็นอน"
ก่อนจะเดินไปหายา เพราะว่าอาจารย์พยาบาลไม่อยู่
"อิจิโกะ.."เขาเผลอดึงชายเสื้อร่างสูงไว้
"อ่ะ...ข ขอโทษ.." หน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะปล่อยชายเสื้อให้เป็นอิสระ
"อยู่ข้างๆได้ไหม..ผมแค่หนาว.." ว่าพลางเบือนหน้าหนี รู้สึกอายกับคำที่พูดออกไป
"...ได้.." เขาว่ายิ้มๆและเดินห่างออกไปก่อนจะกลับมาพร้อมกับยา
"...กินซะ"
"ไม่เอา.."
ก็ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย
บอกแล้วไงแค่หนาวน่ะ ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง
"...กินซะ"เขายังยืนยันคำเดิม
"หนาวก็คือสัญญาณของไข้..."
เหมือนอ่านความคิดของร่างบางได้ จึงพูดดักทางไว้
"..."อิชิดะมองหน้าร่างสูงอย่างจนใจ ก่อนจะรับยามาแล้วกลืนลงไป
แอบดีใจ ที่ร่างสูงคนที่แอบรักมาคอยดูแลแบบนี้
แอบดีใจกับอาการหนาวสั่นของตัวเอง
รู้สึกดีเมื่ออยู่ใกล้ หวั่นไหวเมื่อมองดวงตาสีน้ำตาลแมกไม้นั่น
"ดีมาก"
ร่างสูงชมจากใจ เขาเกือบจะขำกับสีหน้าของอีกฝ่ายที่โดนบังคับให้กินยา
"แล้วก็นอนพักซะ...ฉันจะนั่งเผ้าอยู่ตรงนี้แหละ"
ว่าจบก็นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆเตียง
"...อิจิโกะ..."
"...?"
เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
"เป็นอะไร จะเอาน้ำ?"
"ผ..ผะ....ผม.."
ควินซี่คนสวยเม้มปาก คิดว่าตอนนี้อาจจะเป็นเวลาที่เหมาะแก่การบอกความในใจของเขาก็เป็นได้ แต่ก็กลัวอีกฝ่ายจะรังเกียจ
"...มีอะไรก็พูดมาสิ"เขาสบตาอีกฝ่ายเป็นเชิงบอกว่ากำลังฟัง
"ไม่มีอะไร.."เขาเงียบลง
ยังไงเขาเองก็ยังไม่กล้าหาญพอละนะ... อุริวคิดพลางค่อยๆขยับร่างกายบางเล็กน้อย
"...ตามใจ"อิจิโกะยักไหล่ก่อนจะใช้มือตัวเองปิดตาอีกฝ่าย
"พักซะ"
"อื่อ..."เขาทำตามอย่างว่าง่าย
ร่างบางหลับตาลง...เขาคิดว่าจะบอกร่างสูงยังไง...คิดไปคิดมาจนกระทั่งทนฤทธิ์ยาไม่ไหวและเข้าสู่ห้วงนิทรา
"อยากจะบอกอะไรฉันนะ..อิชิดะ"
อิจิโกะมองหน้าร่างบางที่หายใจสม่ำเสมอเป็นสัญญาณบอกว่าหลับแล้ว พลางครุ่นคิด
ถึงประโยคที่ร่างบางจะบอก
เขาก็แอบลุ้นเหมือนกันว่าร่างบางจะบอกรักเขาหรืออะไรกันแน่ เพราะว่าดูเหมือนว่าถ้าไม่บอก เขาคงต้องพูดเอง
เพราะจะไม่ปล่อยร่างบางให้หลุดมือไปอย่างแน่นอน
"อิ...จิ.."
เสียงละเมอดังขึ้นเรียกสติของคนที่กำลังตกอยู่ในภวังความคิดหันมา
"อะ...อิจิโกะ..ผมชอบอิจิโกะ..ชอบนะ"
"...ไอ้นี่น่ะเหรอที่อยากจะพูดเมื่อครู่..."
เขาพึมพำพร้อมกับยิ้มออกมา จะให้อีกฝ่ายพูดอยู่คนเดียวก็เห็นดีจะไม่ดี
เขาก้มลงกระซิบข้างหูร่างบางเบาๆ
"ฉันก็ชอบนาย อุริว"
ถ้านายหายป่วยแล้ว...เรามาคบกันนะ
END:
TalK:; แอร๊~~~ ฟิคสั้นๆสนองตัณหาข้าน้อยเองล่า~~~ โฮ่ะๆๆๆๆๆ
ขอบคุณหนูไมที่มาจิ้นเป็นอิจิโกะให้นะจ๊ะ อร๊างงงงงงงง
อรั๊งงงง สองคนนี้เค้าใจตรงกันมาแต่ไหน แต่ไรแล้วววว ไม่รู้เหรอออ เอร๊ววว~ (บอกใคร?= =)
ฮิ้ววววว เม้นจ้า~ เพื่อนๆที่กำลังประสพกับน้ำ จงอย่ายอมแพ้!!!!
ปล.ช่วงนี้เจมส์กำลังคลั่งและฟีเวอร์ เยอรมัน อิตาลีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยล่า~
ความคิดเห็น