คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : OH' lunla Couple [ - SIX - ]
“ช่ ว ย ย ย ย ย ย ย ย ย ... ด้ ว ย ย ย ย ย ย ย ย ย”
“หืมมมมม”
เสียงครวญครางโหยหวนสร้างความรำคาญใจให้กับชายหนุ่มหน้าหวานที่เข้าสู่ห่วงนิทราด้วยความเมื่อยล้า มือหนายกขึ้นปิดหูทั้งสองข้างพร้อมกับซุกหน้าลงกับหมอนเพราะความรำคาญที่ถูกรบกวนเวลานอนอันมีค่า
“ช่วยยย ช้านนน ด้วยยย ลู่ฮานนนน”เสียงครวญครางยังคงดังไม่หยุดทำเอาชายหนุ่มถึงกับลุกขึ้นมาเพื่อจะต่อว่าต้นเสียงที่จะเป็นใครไม่ได้นอกจากภรรยาของเขาเอง ‘อิม ยุนอา’
“โธ่เว้ยยัยเจ๊!! คนจะหลับจะ...นะ ผะ ผี!!”ลู่ฮานชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้เห็นเจ้าของเสียงครวญครางที่ไม่ใช่คนที่เขาคิดไว้ตาแรกก่อนที่เหงื่อเม็ดโตจะผุดขึ้นบนใบหน้าพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง
ภาพตรงหน้าคือหญิงสาวผมยาวฟู ใบหน้าขาว ปากซีด มุมปากมีของเหลวสีแดงติดอยู่ สวมชุดสีขาว นั่งจ้องเขาอยู่ตรงปลายเท้าพร้อมกับร้องโหยหาเหมือนกำลังเจ็บปวดทำเอาชายหนุ่มถึงกับตัวแข็งทื่อไม่มีเรียวแรงแม้กระทั้งจะสวดมนต์
ลู่ฮานได้แต่นอนมองผีสาวที่ค่อยๆคืบคลานเข้ามาใกล้ทุกทีโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้ ยิ่งได้เห็นใบหน้าขาวนั้นชัดขึ้นทำเอาชายหนุ่มแทบฉี่ราด เขารวบแรงเฮือกสุดท้ายเตะเข้าไปที่สะโพกของผีสาวก่อนจะกระโจนลงจากเตียงด้วยความตื่นตระหนกวิ่งหน้าตั้งออกจากห้องพัก สองขาวิ่งไม่คิดชีวิตตรงดิ่งไปยังห้องสุดท้าย ห้องของ ‘ไค’
ปัง ปัง!! ปัง ปัง!!
“ไอ้ไค ไอ้ไค เปิดประตูให้ฉันเว้ย ไอ้ไค เปิด”ชายหนุ่มทุบประตูรัวแต่สายตากับหวาดระแวงสอดส่องรอบกายอยู่ตลอดเวลาเพราะเกรงว่าผีสาวตนนั้นจะตามมา
“อะไร เฮ้ยยย”ทันทีที่ประตูถูกเปิดออกลู่ฮานรีบดันตัวเองสอดแทรกประตูเข้าไปทันทีทำเอาคนที่เปิดถึงกับตะลึงงันให้กับความรีบร้อนของเพื่อน
ชายหนุ่มวิ่งขึ้นเตียงด้วยความรีบร้อนพร้อมกับดึงผ้าห่มผืนหนาคลุมทั้งตัวก่อนจะค่อยๆโผล่ตาคู่หวานขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับมองไปรอบๆ ภายในห้องว่างเปล่ามีเพียงร่างสูงอีกคนที่ยืนหัวเราะ
“อย่าบอกนะว่าที่แกคิดมันเป็นเรื่องจริง โดนคุณยุนอาปล้ำจนวิ่งหางจุกตูดมาที่ห้องเลย ฮ่าๆๆ”ไคหัวเราะเมื่อสิ่งที่เพื่อนซี้คิดไว้แต่แรกเป็นเรื่องจริง เมื่อลู่ฮานสั่งให้เขาเปิดห้องอีกห้องไว้เผื่อว่าอาจจะโดนเจ้าสาวปล้ำจะได้มีทางหนี
“ปล้ำบ้าปล้ำบอสิ ฉันโดนผีหลอกเว้ย บรึ๊ยยย ภาพติดตา”ลู่ฮานว่าพลางมุดตัวเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้ง
ทันทีที่ได้ยินคำว่าผี ไคก็รีบวิ่งขึ้นเตียงด้วยอีกคนพร้อมกับแย่งผ้าห่มชายหนุ่มข้างกายมาคลุมโปงไว้ จนกลายเป็นว่า สภาพบนเตียงมีชายหนุ่มสองคนนอนสั่นระริกด้วยความกลัวภายใต้ผ้าห่มผืนหนา ปากก็พร่ำสวดภาวนาเท่าที่จำได้
“ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าไอ้เด็กตุ๊ด เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับฉัน หึ”เสียงหัวเราะของยุนอาในคราบผีสาวหัวเราะลั่นเมื่อได้เห็นชายหนุ่มวิ่งหนีออกจากห้องอย่างไม่คิดชีวิต
เธอลงทุนแต่งตัวแปลงร่างกลายเป็นผีสาวเพื่อหลอกให้ชายหนุ่มหนีออกจากห้องไปเพราะไม่ต้องการนอนร่วมเตียงเดียวกัน(ถึงแม้จะเคย = =) และเพื่อเป็นการแก้แค้นส่วนตัวที่บังอาจมาแย่งเข้าห้องน้ำก่อน
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูเรียกความสนใจจากร่างบางที่ยืนหัวเราะอยู่คนเดียว ยุนอารู้ได้ทันทีว่าใครจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูให้โดยไม่ลังเล คนที่เธอนัดเอาไว้มาแล้ว เจสสิก้า
“คิคิ”ยุนอาหัวเราะทันทีที่เปิดประตู
“ยัยยุน ชะ ชะ”สาวร่างเล็กผมทองยืนตาค้าง ตัวแข็งทื่อ เมื่อได้เห็นคนที่เปิดประตูให้
ยุนอาฉีกยิ้มหวานแต่กลับต้องหุบยิ้มเมื่อได้เห็นสีหน้าของเพื่อนสาว เธอจึงลองหันไปส่องกระจกจึงนึกได้ว่าตอนนี้เธอแต่งหน้าแต่งตัวเหมือนผี และยังไม่ทันที่จะอธิบายหญิงสาวผมทองก็ยิ้มหวานพร้อมกับออกแรงวิ่ง
“ยัยเจส เดี๋ยว!!”หญิงสาวตะโกนบอกเพื่อนให้หยุดก่อนจะวิ่งตามออกไป
“อย่ามาหลอกมาหลอนลูกเลย อย่าตามด้วย ฮือๆๆ”เมื่อเห็นว่าผีสาววิ่งตามเจสสิก้าจึงได้แต่ตะโกนและร้องไห้ไปในคราเดียวกัน
“กรี๊ดดดดดดดดดด!!”เสียงกรีดร้องของหญิงสาววัยกลางคนดังขึ้นก่อนจะเป็นลมล้มพับไปกองกับพื้นเมื่อได้เห็นยุนอาในคราบผีสาววิ่งสวนทาง
“ตายแล้ว”ร่างบางสบถกับตัวเองเบาๆก่อนจะวิ่งกลับไปที่ห้องตามเดิมเพื่อไปลบเครื่องสำอางกับแต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อยก่อนที่คนอื่นจะตกใจจนเป็นลมไปอีก
ปัง ปัง ปัง !!
ชายหนุ่มร่างสูงในลำลองธรรมดาแต่มันกลับทำให้ดูมีเสน่ห์น่าหลงใหล ผิดกับใบหน้าที่ดูอ่อนล้า ขอบตาบวมราวกับไม่ได้นอนทั้งคืน ซึ่งมันก็จริงเมื่อเขาและเพื่อนสนิทอย่างไคกลัวผีจนไม่เป็นอันหลับอันนอน มุดอยู่ใต้ผ้าห่มตลอดทั้งคืนจนเช้า มือหนากำแน่นพร้อมกับทุบรั่วไปที่ประตูห้องขนาดใหญ่ซึ่งเป็นห้องหอของเขากับภรรยาสาว หวังจะให้คนด้านในเปิดประตู แต่ทว่ากลับไร้เสียงตอบรับ สร้างความกังวลใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก ในสมองได้แต่คิดว่าหญิงสาวภายในห้องอาจโดนผีหลอกจนช๊อกตายไปแล้วก็เป็นได้ สองขาออกแรงวิ่งไปยังลิฟท์ที่เปิดออกพร้อมกับกดไปยังชั้นล๊อบบี้เพื่อขอคีย์การ์ดสำรองพนักงานโรงแรม
หลังจากที่ได้คีย์การ์ดมาแล้วลู่ฮานก็รีบนำมาเปิดห้องทันที แต่ภาพที่เห็นทำเอาความกังวลใจหายไปในพริบตา หญิงสาวในชุดบางเฉียบนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงจนเกือบจะตกลงไปด้านล่างถ้าไม่มีวงแขนแกร่งของผู้มาใหม่รองรับเสียก่อน
“ไอ้เด็กตุ๊ด กรี๊ดดดดดดดด!!”ทันทีที่เปลือกตาของร่างบางในอ้อมแขนเปิดขึ้นเสียงกรีดร้องก็ออกมาทักทายในยามเช้าให้ได้ชื่นใจ ทำเอาชายหนุ่มอุ้มเธอขึ้นมาพร้อมกับโยนลงบนเตียงอย่างไม่ปราณี
“ไอ้เด็กตุ๊ดเข้ามาได้ไง ฉันอุตส่าห์ยึดห้องนี้แล้วนะ อุ๊ย!!”เพราะความโมโหจึงทำให้ยุนอาเผลอหลุดพูดออกไป ก่อนจะรีบใช้มือบางปิดปากเอาไว้เมื่อเห็นสายตาและสีหน้าของชายหนุ่มที่เริ่มคลางแคลงใจ
“อย่าบอกนะว่า...”และความสงสัยจากคำพูดของหญิงสาวตรงหน้าก็กระจ่างเมื่อสายตาพลันไปเห็นชุดสีขาวที่ลู่ฮานจำได้ไม่เคยลืมกองอยู่ตรงพื้นหน้าตู้เสื้อผ้า
ชายหนุ่มมองคนบนเตียงที่ยังทำหน้าตาใสซื่อกลบเกลื่อนความผิดด้วยการมุดเข้าไปนอนต่อในผ้าห่ม ก่อนที่เธอจะเอ่ยปากไล่พร้อมกับแสร้งทำเสียงเหนื่อยอ่อน
“ตอนนี้ฉันเพลียมากเลย จะทำไรก็ทำ”
“อย่ามาเนียน เธอแกล้งเป็นผีมาหลอกฉันหรอ”
“ป๊าวววว ใครจะเล่นพิเรนท์อะไรแบบนั้น ไม่มี๊!!”ยุนอาขึ้นเสียงสูงเพื่อยืนยันว่าเธอไม่ได้ทำถึงแม้ว่าจะทำเต็มๆ และด้วยความสามารถของการเป็นนักแสดงเธอจึงต้องเฉไฉ มารยานิด มารยาหน่อย เพื่อให้พ้นความผิด
“ฉันเหนื่อยมากเลยลู่ฮาน ขอพักก่อนนะ แค่กๆ”แกล้งไอนิดหน่อยให้ดูสมจริง
ลู่ฮานมองผ้าห่มผืนใหญ่ที่มียัยเจ๊จอมร้ายกาจแสร้งทำเป็นป่วยหนีความผิด แต่ด้วยวีรกรรมต่างๆนาๆของเธอ มันทำให้ไม่สามารถเชื่อได้ว่าเธอนั้นป่วยจริง ใบหน้าหวานดูอิดโรยเผยรอยยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะใช้สองมือจัดการกระชากผ้าห่มผืนหนาโยนออกไปข้างเตียงพร้อมกับช้อนตัวหญิงสาวที่ดูจะตกใจกับการกระทำเมื่อครู่
“ปล่อยฉันนะ ไอ้เด็กบ้า ไอ้เด็กตุ๊ด ไอ้เด็กปากเสีย นิสัยไม่ดี ปล่อยๆ”ร่างบางดิ้นจนสุดแรงแต่ก็ไม่ทำให้ชายหนุ่มนั้นยอมปล่อย ตรงกันข้ามเขากลับอุ้มเธอเดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
เมื่อเห็นดังนั้นยุนอาจึงดิ้นให้แรงยิ่งกว่าเดิม ปากก็พ้นคำด่าออกมาสารพัดแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดเดิน มีเพียงคำหวานที่น่าสะอิดสะเอียนเอ่ยออกมายิ่งทำให้หญิงสาวเริ่มใช้มือทำร้ายร่างกาย
“จะดิ้นทำไมล่ะจ้ะ เมียจ๋า ผัวจะพาไปอาบน้ำไงล่ะ อ่อนเพลียแบบนี้ต้องอาบน้ำให้รู้สึกสดชื่น”
“อี๋ ไอ้เด็กบ้า ใครเมียแก ปล่อยฉันนะ ปล่อยยย!!!”มือบางคว้าเข้าที่เส้นผมตรงท้ายทอยของชายหนุ่มพร้อมกับออกแรงดึงจนสองแขนนั้นยอมปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระ
“โอ๊ยยยยยยย ไอ้เด็กนรก!!”
แต่ทว่าเขาคงเจ็บมากเกินไปเผลอใช้สองมือจับเข้าที่บริเวณที่โดนทำร้ายโดยลืมไปว่ากำลังอุ้มอีกคนอยู่ จึงทำให้หุ่นอันบอบบางน่าทะนุถนอมและก้นสวยงอนงามของยุนอากระแทกลงกับพื้นห้องน้ำ และแทนที่ชายหนุ่มอันมีศักดิ์เป็นสามีจะช่วยเหลือกลับหัวเราะเยาะชอบใจจนลืมความเจ็บปวด
“ฮ่าๆๆๆ ก๊ากๆๆๆๆ โอ๊ยยยย ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า ชอบแกล้งคนอื่นดีนัก ฮ่าๆๆ รีบอาบน้ำแต่งตัวเลยนะ อีก30นาทีรถของกองถ่ายรายการจะมารับ ฮ่าๆๆๆ สมแล้วยัยเจ๊จอมร้ายกาจ”
“ไอ้ ไอ้ ไอ้ กรี๊ดดดด ฉันเกลียดแกไอ้เด็กตุ๊ด กรี๊ดๆๆ”ยุนอาได้แต่มองพร้อมกับกรีดร้องไล่หลังตามชายหนุ่มที่เดินหนีไปโดยไม่ยอมช่วยเหลือเธอสักนิดแถมยังเอาแต่หัวเราะปากกว้างเหมือนกับจระเข้อีก
“อย่าเผลอแล้วกันไอ้เด็กตุ๊ดบ้า อู๊ยยย ก้นฉันหักไหมเนี้ย ทิ้งลงมาได้ เจ็บจุงเบย!!!”
---------------------------100%------------------------
อัพแล้ว...เย้ๆๆ (ดีใจคนเดียว คิคิ)
ยังมีคนอ่านอยู่ไม่น๊า มิใช่ว่าทิ้งเรื่องนี้กันแล้วหรอ?? T^T
ถึงจะไม่สนุกแต่เขาก็ตั้งใจแต่งแล้วนะ เพรางอยากจะให้ทุกคนได้อ่าน ‘ลู่ยุน’ บ้าง
ปล. อย่าเบื่อ อย่าลืม อย่าทิ้ง เรื่องนี้น๊า!!!
ความคิดเห็น