( SF / OS ) CRUSH — โฮลิน , holin

ตอนที่ 37 : cutie bunny lin 2

Cutie Bunny Lin

 

วิวกรุงเทพไม่ใช่สิ่งที่คนอกหักอย่างเบลต้องการในตอนนี้ เขาอยากไปใช้ชีวิต ไปพักใจอยู่ที่ต่างจังหวัดมากกว่ามานั่งโง่ ๆ อยู่ที่ห้อง แต่ก็ทำอะไรไปมากกว่านั้นไม่ได้ สองอาทิตย์นับตั้งแต่ข่าวเม้าท์เป็นกระแสไปทั่วโลกโซเชียล เบลไม่ได้รับการติดต่อจากอีกฝ่ายนับตั้งแต่นั้น บันนี่คนโปรดของเขาหายไป เป็นเพราะตัวเองด้วยที่ไม่พยายามติดต่อไป คงเป็นเพราะกลัว

กลัวว่าข่าวนั้นจะเป็นจริง

จริงอยู่ที่เบลกับน้องแค่คุยกัน แต่ทุกอย่างที่เคยทำร่วมกันมันเหมือนสิ่งที่คนรักกันเขาทำไม่ใช่หรือ ไปเที่ยวด้วยกัน โทรคุยกันทุกคืน ให้กำลังใจกันยามเจอเรื่องเครียด ๆ

หรือน้องอาจจะคิดไม่เหมือนกับเขา

จู่ ๆ เสียงเตือนของเพื่อนก็เล่นวนซ้ำในหัว ไม่ใช่ว่าเมไม่เคยเตือน รายนั้นเตือนแล้วเตือนอีก เป็นเขาเองที่ไม่ฟังคำเตือนของเพื่อน สุดท้ายแล้วก็ต้องมานั่งเสียใจอย่างนี้ เบลเองก็ไม่อยากจะปักใจเชื่อในสิ่งที่คนเขาเม้าท์กัน แต่ยิ่งอีกฝ่ายเงียบมากเท่าไร ยิ่งตอกย้ำว่าข่าวที่ออกไปเป็นเรื่องจริง

เรื่องจริงที่ไม่มีวันทำใจได้

เรื่องของเบลกับน้องบันนี่คนโปรดเกิดขึ้นไวมาก ได้คุยกันโดยบังเอิญ ได้เรียนรู้กันอยู่หนึ่งเดือน จะบอกทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นแค่ฝันก็ไม่ใช่ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นจริง เบลยังจำคืนวันเกิดของตัวเองได้อยู่เลยว่าคืนนั้นมีความสุขมากแค่ไหน กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของอีกฝ่ายยังติดอยู่ที่โซฟา ห้องน้ำ หมอน ทุกๆที่ ที่เราใช้เวลาอยู่ด้วยกัน

ความรู้สึกที่ติดค้างอยู่ในใจไม่ต่างอะไรจากคนที่โดนฟันแล้วทิ้ง

จริง ๆ ควรเป็นน้องที่รู้สึกแบบนั้น แต่นี่กลับกัน..ทำไมเป็นเบลเสียเอง

“ ไอ้เบล มากินข้าว ”

กลิ่นกับข้าวลอยเตะจมูกมาแต่ไกลพร้อม ๆ กับเสียงเรียกของรูมเมทเพื่อนรัก เขาล่ะไม่กล้าสู้หน้ามันทุกที  เห็นหน้ามันแล้วเสียงเตือนก็ลอยดังเข้ามา เจ็บใจที่ไม่เชื่อคำเตือนเพื่อน แต่ก็ไม่ได้คิดว่าน้องหลอกเขา สับสนตัวเองไปหมดทุกสิ่งอย่างจนจะบ้าตายแล้ว

“ กูไม่หิว มึงกินเลยเม ” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเอ่ย ๆ จนเพื่อนอย่างเมเริ่มจะมีน้ำโหขึ้นมาบ้างแล้ว

เสียงจิ๊ปากดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงฝีเท้าตึงตัง ชายหนุ่มพิงศีรษะกับกระจกบานใจ เลือกที่จะปิดเปลือกตาลงไม่อยากรับรู้อะไร ก่อนจะได้ถอนหายใจเฮือกที่สองก็รู้สึกได้ถึงแรงตบมหาศาลที่ส่งมาจากฝ่ามือของเพื่อนรัก

ไอ้เหี้ยเม!

“ ตบกูทำไมวะ! ”

“ ตบเรียกสติมึงไงเบล เมื่อไรจะเลิกทำหน้าเป็นหมาไม่มีเจ้าของสักทีวะ ”

“ ก็เพราะเจ้าของหายไปไง กูถึงเป็นแบบนี้อ่ะ ”

เจ้าของที่ว่าก็คือน้องบันนี่ลินคนน่ารักนั่นแหละ

เมถอนหายใจดังพรืด ส่ายหัวกับความงี่เง่าของเพื่อนรักก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกัน มองใบหน้าอิดโรยของเพื่อนแล้วก็ปวดใจแทน เขาน่ะอยากจะพูดแทบตายว่าสมน้ำหน้า เตือนแล้วไม่เชื่อ แต่พูดไปก็รังแต่จะทำให้ไอ้เพื่อนตัวดีมันเสียใจมากกว่าเดิม แค่นี้ก็เจ็บจะตายแล้วมั้งนะ

“ แต่มึงต้องกินข้าวป่ะวะ คนเราต้องกินข้าวนะไอ้เบล ”

“ คนอกหักเขาอดข้าวกันมึงไม่รู้เหรอเม ”

เพื่อนตัวดีหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะมองไปที่อื่น เบลไม่เคยเป็นแบบนี้ ตั้งแต่รู้จักกันมา เห็นมีแค่คนนี้แหละมั้งที่ทำให้เจ็บหนักสุด เบลไม่ได้แสดงออกทางคำพูดหรือน้ำเสียง ไม่แม้แต่จะบอกเพื่อนว่าเจ็บ แต่มันซึมลงอย่างเห็นได้ชัด กิจวัตรประจำวันที่เคยเอาแต่ตามเหล่าบันนี่น่ารัก ๆ ก็หายไป ไม่มีชื่อน้องลลินคนน่ารักหลุดออกมาจากปากมันอีกเลย แม้แต่อะไรที่เกี่ยวกับวงการบันนี่ เบลก็ไม่เคยพูด

และเพื่อนอย่างเขาก็ทนเห็นมันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว

“ มึงถามน้องหรือยัง ตั้งแต่ข่าวออกมา ”

“ กูไม่ได้ติดต่อน้องลินไปเลย น้องเขาก็เงียบไปเหมือนกัน ”

“ ทำไมวะ ทำไมไม่ติดต่อไป กลัวอะไร มึงไม่เคยเป็นแบบนี้เลยป่ะวะเบล แต่ก่อนเห็นมีอะไรก็จะเคลียร์ตลอด แต่กับคนนี้ทำไมมึงป๊อด ”

ใช่ เมไม่เข้าใจเพื่อนรักตัวเองเท่าไรนักหรอก เพราะที่มันเป็นอยู่ตอนนี้เหมือนไม่ใช่ไอ้เบลคนเดิมที่เคยรู้จัก มันคงรู้สึกเสียศูนย์ไปมาก แต่ความเป็นเบลที่เคยเป็นมันหายไปไง ใช่ว่าเขาจะชอบน้องลินอะไรนี่สักเท่าไร ขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่ทำให้เพื่อนรักเสียใจเขาน่ะไม่ชอบทั้งนั้น แต่เรื่องแบบนี้ควรจะถามก่อนไม่ใช่เหรอ สุดท้ายแล้วถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริง ... มันก็ไม่แฟร์กับน้องลลินของไอ้เบลมันเช่นกัน

“ มึงเข้าใจป่ะว่ากูกลัวว่าข่าวมันจะเป็นจริงไง ... กูถึงไม่โทร ถ้ากูโทรไปหาแล้วน้องบอกว่า น้องคบอยู่กับคนนั้นจริงมึงจะให้กูทำยังไงอ่ะเม กูทำใจไม่ได้หรอก กูชอบน้องมานานมึงก็รู้ รู้อยู่ว่าไม่ควรหวังอะไร แต่ครั้งหนึ่งอ่ะ .. มึงก็รู้ว่ากูก็ไม่ได้ชอบน้องแบบแฟนคลับคนหนึ่งอ่ะ กูชอบน้องเขาในฐานะผู้ชายคนหนึ่งอ่ะ กูรู้สึกเหมือนฝันไปเลย แม่ง มาฟันกูแล้วก็ทิ้งกูไปงี้เหรอวะ  

“ แต่โทรไปมึงก็จะได้รู้เลยไงว่าตกลงเขาคบหรือไม่คบ ไม่ใช่ว่ามานั่งคิดเองแบบนี้ อุตส่าห์ได้เขาละ ยังมาทำตัวกาก ๆ อีก ”

เบลตวัดสายตามองเพื่อนอย่างเคือง ๆ ไม่เป็นไอ้เบลน่ะไม่รู้หรอกว่ามันเครียดขนาดนั้น ขนาดตอนทำข้อสอบเอนทรานซ์เข้ามหา’ลัยยังไม่เครียดขนาดนี้เลยป่ะ ความรักนี่เข้าใจยากจริง ๆ

“ อย่ามาว่ากูกากนะ ทีเรื่องน้องแจนอะไรของมึงนั่นอ่ะ มึงยังกากเลย ”

ทีกับน้องแจนสาวออฟฟิศของมันล่ะ เทียวไปเทียวมาไปกินข้าวกลางวันด้วยทุกมื้อ สุดท้ายก็ทิ้งมันไปมีคนใหม่ แล้วให้เหตุผลว่า อยากให้พี่เมเจอคนที่ดีกว่า ไอ้เมเจ็บหนักอยู่เป็นเดือน เขายังไม่เอามาพูดว่ามันกากเลย ที่กับเรื่องนี้ล่ะเอามาพูด ไอ้เพื่อนเวร!

“ กากไม่เท่ามึงหรอกเบล มึงติดต่อน้องเขาไปถ้ามันไม่จริงมึงก็มีโอกาสอ่ะ ดีกว่ามาปล่อยโอกาสทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ งี้ป่ะ อย่าโง่กูขอร้อง ”

“ ได้ทีสอนกูใหญ่ ”

“ เอาไปคิดดูละกัน ”

“ เออ ขอบใจ ”

เบลผ่านตอนเช้ามาแบบงง ๆ หลังจากโดนสั่งสอนชุดใหญ่ ก็โดนไอ้เพื่อนตัวดีลากมากินข้าวและออกไปทำงานพร้อม ๆ กัน ถือว่าเพื่อนเขาเป็นคนที่ใช้ได้คนหนึ่งเลย อะไรบนรถที่เกี่ยวกับวงการบันนี่ถูกมันเก็บลงจากรถหมดทุกอย่างพร้อมให้เหตุผลว่า

‘ รถมันรกไปแล้ว ขอเก็บออกบ้างแล้วกัน ไม่ได้ทิ้ง เดี๋ยวใส่ถุงเอาไปไว้ในห้องมึง ’

เอาจริง ๆ ก็ไม่รู้จะผ่านแต่ละวันมาได้ยังไงเหมือนกัน  ถ้าไม่มีมัน

“ พี่เบล ๆ เห็นบันนี่ลินเซ็ตใหม่ยังพี่ แม่งโคตรแซ่บ ”

รุ่นน้องที่ทำงานไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร ค่อย ๆ วางจานข้าวลงกับโต๊ะอาหาร นั่งเก้าอี้ตัวถัดจากเบลไปหนึ่งตัว เมเงยหน้ามองเด็กนั่นสลับกับเพื่อนตัวเองแบบเงียบ ๆ ส่วนเบลก็ไม่ตอบอะไร เอาแต่ก้มหน้าก้มตาจ้วงอาหารกลางวันเข้าปาก อยากจะไปให้พ้นจากแคนทีนไว ๆ ขืนอยู่คงได้ยินชื่อน้องแน่ ๆ เกิดใจอ่อนแอร้องไห้กลางแคนทีนทำไงล่ะวะ

“ ที่ถ่ายครบรอบยี่สิบปีนิตยสารป่ะ โหยแม่ง ขาวมากกกกกก กูแม่งโคตรใฝ่ฝัน ครั้งหนึ่งในชีวิตของกูเลยนะมึง  

กึก!

เสียงช้อนกระแทกจานข้าว เบลรีบยัดข้าวใส่ปากแล้วรีบกลืนลงท้องทันทีทั้ง ๆ ที่เคี้ยวไปแค่ไม่กี่ครั้ง ความเร็วของมือเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อได้ยินรุ่นของพูดถึงบันนี่คนโปรดในทางที่ไม่ดี ใช่อยู่ แต่ก่อนเขาอาจจะไม่ได้ขัดอะไรพวกนี้มันมาก แต่ตอนนี้ไม่ใช่ .. ยิ่งนึกถึงว่าครั้งหนึ่งเบลเคยได้ครอบครองร่างกายขาวนั่น จิตใจมันร้อนรุ่มไปหมด อยากจะลุกไปต่อยไอ้คนที่เม้าท์น้องในทางที่ไม่ดี

“ ฝันอะไรวะ ”

ฮึบไว้เบล ข้าวจะหมดจานแล้ว

เมยื่นแก้วน้ำให้เพื่อนด้วยท่าทีหวาด ๆ ปรามเพื่อนทางสายตาเหมือนต้องการจะบอกว่า ปล่อย ๆ ไปเหอะมึง ถ้าเปรียบเบลเป็นไฟ เมก็คงไม่ต่างอะไรจากน้ำแก้วเด็ก ๆ ไฟไหม้ป่าจะเอาน้ำแก้วเดียวมาดับก็คงไม่อยู่หรอก

แต่ก็ต้องฮึบ ฮึบไว้ไอ้เบล

“ ฝันอยากได้น้องเขามาเป็นเมีย ชีวิตกูแม่งคอมพลีทแน่ ๆ ”

น้องเป็นของกู!!!!!!!!!! ไม่ใช่ของพวกมึง !!!!!!!!!!

ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ตึง!!!!!!!!!

เสียงกระแทกจานข้างดัง ๆ ลงกับโต๊ะ คนทั้งโต๊ะสะดุ้งตามกันเป็นแถบ คนก่อเรื่องหยิบแก้วน้ำพร้อมจานไปเก็บที่ เดินดุ่ม ๆ ขึ้นออฟฟิศไปแบบไม่สนใจคนที่อยู่รอบข้าง หัวร้อนเกินกว่าจะคุยกับใคร แค่พูดชื่อน้องลินเขาก็เจ็บไปหมดละ นี่ยิ่งมีคนมาพูดถึงน้องในทางที่ไม่ดีแล้วด้วย

ไม่อยากจะทน

มันเป็นบ่ายวันศุกร์ที่โคตรจะมาคุ ไร้เสียงหัวเราะในแผนก ไมมีเสียงพูดคุยกัน เหตุการณ์เมื่อกลางวันทำให้หลายที่สนิทกับเบลต่างพากันหวาดกลัวไม่กล้าเข้าใกล้ ด้วยที่ไม่รู้ว่าเบลเป็นอะไร บวกกับหน้าตาท่าทางตอนโมโหยิ่งน่ากลัวกว่าตอนปกติเสียอีก จริง ๆ ทุกคนเริ่มจะจับสังเกตว่าเบลเงียบลงมาประมาณสองอาทิตย์แล้ว แต่ไม่มีใครถามอะไรออกไป คนที่รู้มีแค่เมเพื่อนรักเบลเท่านั้นแหละ

“ พวกมึงอย่าไปอะไรมันมากเลย ช่วงนี้มันอกหัก ” เมบอกรุ่นน้องพลางหันไปมองเพื่อนรักที่นั่งบ้าปั่นงานอยู่ที่โต๊ะอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ พี่เบลมีแฟนเหรอวะพี่ ผมไม่รู้เลยอ่ะ ”

แฟนอะไรล่ะ คนคุยต่างหาก แค่คนคุยมันยังเจ็บขนาดนี้เลย เห้ออออออ

“ ประมาณนั้นแหละ อย่าไปถามมัน เดี๋ยวมันแหกปากร้องไห้กลางออฟฟิศ ”

ถ้าให้พูดตรง ๆ ก็คงบอกได้ว่า เพราะพวกมึงไปพูดจาลวนลามเมียมันไง !

Cutie Bunny Lin

“ ลินเอาแต่มองมือถือมาสองอาทิตย์แล้วนะ ” โซ่ เอ่ยบอกร่างบางที่ตอนนี้เอาแต่นั่งกดมือถือไปมา มือวนเวียนอยู่กับแชทของใครบางคนมาตลอดตั้งแต่เกิดข่าวเม้าท์ระหว่างพวกเราออกมา ลินไม่ได้แสดงท่าทีเดือดร้อนอะไร แต่เท่าที่รู้จักกันมาชายหนุ่มรู้ดีว่าตอนนี้ร่างบางที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ร้อนรุ่มในใจมากแค่ไหน

ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เหม่อแบบนี้หรอก

“ ห้ะ ๆ เปล่าสักหน่อย เราไม่ได้มองนะ ”

มือเรียวกดล็อคหน้าจอมือถือ ก่อนจะโยนมันไว้ไกลตัวเพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต แต่ก็คงไม่ทัน โซ่หรี่ตาลงอย่างจับผิดจนคนตัวเล็กตัวลีบลงกับโซฟาไปหมดแล้ว ลินเบะปากก่อนจะทิ้งตัวใส่ชายหนุ่ม พิงศีรษะบางไว้กับร่างสูง มือใหญ่คอยลูบหัวร่างบางครั้งแล้วครั้งเล่า ลินมีอะไรอยู่ในใจ มองแวบเดียวก็รู้ แต่ก็ทำได้แค่ปล่อยให้ความเงียบระหว่างเราดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ

เดี๋ยวถ้าสบายใจ อีกฝ่ายก็คงเล่าเอง

“ ถ้าเราเล่าให้โซ่ฟัง โซ่อย่าดุเราได้ไหม ”

ลินก็คือลิน กลัวเขาดุเหมือนเดิม ถ้าให้เดาคงไปทำอะไรบางอย่างมานั่นแหละ ตั้งแต่รู้จักกันมา เวลาอีกฝ่ายทำอะไรผิด ลินมักจะมานั่งซบไหล่พร้อมอ้อนเขาอยู่อย่างนี้

“  โอเค เราจะไม่ดุ ไหนคนดีเล่าให้โซ่ฟังหน่อยเร็ว  ”

“ เมื่อสองเดือนก่อน เราไปเจอกับคนหนึ่งมาแหละ เป็นคนที่ดีแล้วก็น่ารักมากเลย ” ร่างสูงชักอยากจะรู้แล้ว ว่าใครกันที่ทำให้ลินพูดถึงในทางที่ดีแบบนี้ได้

“ ลินชอบเขาเหรอ  ”

“ อือ เราชอบเขา โซ่อย่าเพิ่งดุเรานะ ”

“ เล่าต่อสิ ไม่ดุครับ ๆ ”

โซ่ นั่งฟังอีกฝ่ายเล่าแบบเงียบ ๆ มีบางช่วงที่ถามกลับไปบางด้วยความไม่แน่ใจ แต่สุดท้ายก็ปล่อยให้อีกฝ่ายเล่าจนจบ มือหนาเอื้อมไปเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าขาวออกเบา ๆ กอดโยกร่างบางที่นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นในอ้อมอกเขาด้วยความระมัดระวัง กลัวว่าคนตรงหน้าจะแตกสลายไปเสียก่อน

เท่าที่จับใจความได้ .. ผู้ชายคนนั้นชื่อเบล เป็นแฟนคลับลินมานาน ดูใจกันไปดูใจกันมา สุดท้ายก็เผลอมีอะไรกันไปแล้ว หลังจากนั้นไม่นาน .. ลินก็เป็นข่าวกับเขาสินะ

“ โซ่โกรธเราไหม ”

“ โซ่จะโกรธลินได้ยังไงล่ะ ” เอาจริง ๆ ก็แอบโกรธที่คนตัวเล็กปิดบังเขาในเรื่องนี้ เพราะปกติแล้วระหว่างเรา มีอะไรเราจะคุยกันทุกเรื่อง ส่วนเรื่องคนที่ชื่อเบล เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยจริง ๆ

“ แต่เรา... ”

“ ลินบอกว่าเขาเป็นคนดีเหรอ ” ถามทวนซ้ำให้แน่ใจ

“ เขาให้เกียรติเรามากกว่าคนที่เราเคยคบมาทุกคนเลย ”

“ แต่ลินก็ยังจะ... ”

“ เขาไม่ผิดนะโซ่ เราเองแหละเป็นคนเริ่ม ”

เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว คงเดาได้แหละว่าลินคงชอบคน ๆ นั้นจริง ๆ ไม่ได้เจ็บปวดอะไรแต่ก็อดหน่วง ๆ ใจไม่ได้ ที่เพื่อนรักคนเดียวของเขาต้องตกไปเป็นของคนอื่น เราสองคนตัวติดกันมาตลอดตั้งแต่ก่อนลินจะเข้าวงการบันนี่โดยคำยุยงของเขา โซ่ยังจำได้ดีว่าวันนั้นเขานี่แหละเป็นคนท้าลินให้ลงประกวดบันนี่บอยด้วยตัวเอง และเหมือนอีกฝ่ายก็ดูจะบ้าจี้ ไปลงสมัครจริง ๆ ซะงั้น แถมยังได้ตำแหน่งมาด้วย เขาจำได้ดีว่าวันนั้นต้องเสียเงินก้อนโตไปให้กับเพื่อนรัก

“ แล้วที่บอกมาทั้งหมด .. ลินกลัวอะไร ”

“ ลินกลัวเขาเข้าใจลินผิดไง ” พูดมาถึงตรงนี้ ร่างบางที่นั่งข้าง ๆ เริ่มเลื้อยกอดอ้อนเขาเหมือนเดิม คงเพราะกลัวโดนเขาดุนั่นแหละ

“ ลินไม่ติดต่อเขาไป เขาจะไม่คิดมากเหรอ เท่าที่ลินเล่าให้ฟัง โซ่ว่าเขาก็น่าจะชอบลินมากอยู่นะ ” ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นชอบเพื่อนของเขามากแค่ไหน ป่านนี้อาจจะกำลังคิดว่าตัวเองโดนหลอก หรือกำลังคิดว่าโดนปั่นหัวอยู่เป็นแน่ บางทีโซ่ก็ไม่ค่อยเข้าใจระบบความคิดหรือระบบแก้ปัญหาของเพื่อนตัวเองมากนักเท่าไร รู้แต่ว่าลินเป็นคนซับซ้อนที่เขาเข้าใจคนเดียว

“ ลินไม่รู้ ไม่กล้าติดต่อไปเลย กลัวถูกเขามองว่าเป็นคนไม่ดี กลัวถูกเขามองว่าใจง่าย คุยกันแปบๆก็เผลอตัวเผลอใจให้เขาไปหมดแล้วอ่ะ ”

“ เขาจะมองลินว่าไม่ดีได้ยังไงล่ะ ลินของโซ่ดีจะตาย ”

“ คิดถึงเขามากเลย ป่านนี้เขาต้องว่าลินแล้วแน่ ๆ ”

“ เชื่อโซ่ โทรไปหาเขาซะ บอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น บอกเขาสิว่ามันไม่จริงน่ะ ถ้าลินไม่บอกเขา เขาก็ไม่รู้หรอกนะ เขามีสิทธิคิดไปไกลว่าเราสองคนคบกันจริง ๆ นะถ้าลินไม่บอก ”

ร่างสูงพยายามใช้เหตุผลขณะที่เพื่อนตัวเล็กสะอึกสะอื้นอยู่ที่อกของเขา เพื่อนของเขาไม่ใช่คนไม่ดี ไม่ใช่คนหยิ่ง หรือร้ายแบบที่ใคร ๆ หลายคนคิด เราโตมาด้วยกัน ด้วยความที่เป็นเด็กหัวนอกจึงเข้ากับผู้คนไม่ค่อยได้เท่าไร แต่เท่าที่เห็นมาลินก็ปรับตัวขึ้นเยอะ ชายหนุ่มจำได้ดีวันที่ลินเดินตรงมาบอกเขาว่า วันนี้มีคนพูดปกป้องเราด้วยแหละ เราได้ยินมา ต่อไปนี้ว่าจะทำตัวให้ดีขึ้นแล้วแหละ ไม่อยากให้คนนั้นผิดหวังที่ต้องมาปกป้องเรา

เพื่อนตัวเล็กที่เขาพยายามถนอมความรู้สึกมาตลอด มีหลายต่อหลายครั้งที่ถูกสังคมโจมตีเพียงเพราะความแตกต่าง แต่ลินก็รอดมาได้ทุกครั้ง

ชายหนุ่มเองยินดีจากใจ หากวันหนึ่งเพื่อนรักของตนจะมีคนมาดูแล

ยิ่งถ้าคน ๆ นั้นรักลินเหมือนที่เขารักและดูแลมาตลอดได้ ยิ่งดี

เขาไฟเขียวให้เลย

“ ค่อยโทรพรุ่งนี้ได้ไหม นะโซ่นะ ”

ก็อ้อนแบบนี้ทุกที ใครจะไม่ยอมเธอ

“ โอเค โทรพรุ่งนี้นะ คืนนี้เดี๋ยวโซ่พาไปคลายเครียด สนุก ๆ รับรองเลย ”

“ ได้เต้นด้วยป่ะ ”

“ แน่นอน ”

Cutie Bunny Lin

“ เห้ยไอ้เบล วันนี้ไปดริ้งค์กันป่ะ ”

เสียงเพื่อนรักตะโกนชวนขณะที่เบลกำลังกวาดสิ่งของบนโต๊ะลงกระเป๋าเป้ใบเก่ง เหลือบตามองเพื่อนนิด ๆ ก่อนจะตอบตกลงอย่างไม่ลังเล คืนวันศุกร์คือสวรรค์สำหรับวัยทำงานอย่างพวกเรา และอีกอย่างเบลก็ไม่มีเหตุผลต้องปฏิเสธเพื่อน ออกไปดื่มบ้างก็ดี ย้อมใจเสียหน่อยจะได้เลิกฟุ้งซ่านถึงใครบางคนที่เขาไม่ควรจะคิดถึงเลยด้วยซ้ำ

ใครบางคนที่ไกลเกินเอื้อม

และก็ไม่คิดว่าจะเจอที่นี่ด้วย

แสงสีเสียงอึกทึกครึกโครมของสถานบันเทิงในย่านดังไปทั่วบริเวณ โต๊ะด้านในสุดถูกชายวัยทำงานสองคนจับจองเป็นเจ้าของไว้ คนหนึ่งมีสติดี ทอดสายตาเหร่สาวน้อยสาวใหญ่ เหมือนกับว่าต้องการบริหารเสน่ห์ ส่วนอีกคน ... ยกเหล้าแก้วที่เจ็ดเข้าปากแบบไม่เกรงกลัวว่ามันจะทำร้ายสุขภาพของตัวเอง ที่สนน่ะ...ภาพบาดตาบาดใจตรงหน้าต่างหาก

ฟลอร์แดนซ์เต็มไปด้วยผู้คนหลากหลาย บ้างก็นัวเนียนกัน บ้างก็เต้นเอาสนุก ภาพที่เบลเห็นยิ่งตอกย้ำเขาได้ดีว่า บันนี่คนโปรดของตัวเองนั้นคงจะคบกับหนุ่มไฮโซตามที่ข่าวลงจริง ๆ

ร่างบางบนฟลอร์ขยับสะโพกตามจังหวะเพลง ใบหน้าเปื้อนยิ้มช่างต่างจากเขา .. เขาที่เจ็บปวดแทบเป็นแทบตายมาสองอาทิตย์เต็ม ๆ ด้านหลังของบันนี่คนโปรดมีชายหนุ่มที่ตกเป็นข่าวด้วยยืนซ้อนอยู่ สองมือเล็กเอื้อมไปโอบกอดคนด้านหลังยังไม่พอ แถมยังโยกสะโพกตามจังหวะเพลงขณะที่ตัวยังแนบชิดกันอีก ใบหน้าคมของชายหนุ่มคนนั้นซบลงกับไหล่ลาด

แม่ง

ไม่ยุติธรรม

ทำไมต้องเป็นเขาที่มาเจ็บแบบนี้คนเดียววะ

“ เบล มึงคิดจะทำอะไร ”

อยู่ด้วยกันมาก็นาน แน่นอนว่าคนอย่างเมน่ะมองออกอยู่แล้ว ตั้งแต่เข้ามานั่งและเห็นน้องบันนี่นัวเนียกับผู้ชายไอ้เบลมันก็กำแก้วเหล้าซะแน่น แน่นเสียจนกลัวว่ามันจะแตก ทำได้เพียงปรามเพื่อน เบลแค่นยิ้มก่อนจะกระดกเหล้าก้นแก้วอึกสุดท้ายเข้าปากไป

ปั่ก !!

“ กูจะไปคุยให้รู้เรื่อง ”

“ คุยอะไรของมึง มึงไม่เห็นเหรอเขาอยู่กับใคร ” เอาจริงมองจากดาวอังคารก็รู้ว่าเป็นมากกว่าเพื่อนกัน เพื่อนกันที่ไหนโอบเอวกัน เพื่อนกันที่ไหนหอมแก้มกันกลางร้านเหล้าแบบนี้ เพื่อนที่ไหน..นัวเนียกัน

เมไม่รู้ว่าความสัมพันธ์แบบนั้นมันมีอยู่จริงไหม แต่ถ้าคิดว่าเขากับไอ้เบลทำแบบนั้นบ้างล่ะก็ ...

ยอมให้ฟ้าผ่าตายดีกว่า

ขนลุกชิบ

“ เห็น แต่กูจะเคลียร์ ”

“ เมาแล้วใจกล้า เดี๋ยวได้โดนผัวเขาต่อยปากกลับมา ”

“ ใครว่ากูจะไปตอนไอ้ผู้ชายคนนั้นมันอยู่ด้วยล่ะ ” ห้ะ อะไรของมัน

“ … ”

“ นั่นไง เดินออกไปสักที กูไปละ เฝ้าโต๊ะให้กูด้วย ” เบลจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะเดินออกมาจากมุมโต๊ะโดยที่ไม่สนใจเพื่อนรักของตัวเองที่กำลังส่งเสียงเรียกสักนิด

“ ไอ้เบล ไอ้เบลโว้ยยยยยยยยยยยยย ”

ร่างบางบนฟลอร์เริ่มกรึ่ม ๆ เพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป ยืนเต้นรอเพื่อนรักของตนที่แยกไปเข้าห้องน้ำ แต่จู่ ๆ สัมผัสร้อนที่เอวที่เกิดขึ้นพร้อม ๆ กับเสียงกระซิบที่คุ้นเคย ... พี่เบล  บันนี่หน้าหวานไม่มีวันลืมสัมผัสนี้ ไม่มีวันลืมเสียงทุ้มเช่นนี้ แม้จะไม่ได้หันหน้าไปมองเลยก็ตาม พี่เบลไม่เหมือนกับคนอื่น เพราะทุกครั้งที่เขาโดนสัมผัสจากอีกฝ่าย มันให้ความรู้สึกต่างออกไป

คนด้านหลังคือพี่เบล

ไม่ผิดแน่

“ ลืมพี่ไปหรือยัง ”

ร่างบางหยุดเต้นทันที กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก สายตาเริ่มสอดส่องหาเพื่อนรักของตัวเองที่ขอแยกไปเข้าห้องน้ำ แต่นาทีนี้ หากเบลจะเอาจริง ก็คงไม่มีใครช่วยเขาได้แล้ว เอวบางถูกรั้งให้แผ่นหลังแนบชิดกับแผ่นอกของอีกฝ่าย ท่ามกลางผู้คนที่เต้นเบียดเสียดกัน แน่นอนว่าไม่มีใครสนเราสองคนเลยสักนิด

“ พี่เบล.. ” เอ่ยเสียงแผ่ว พลางนึกถึงความผิดที่ตัวเองก่อเอาไว้

“ เก่งนี่ครับน้องลิน ยังไม่ลืมพี่เบลซะด้วย ”

กลิ่นแอลกอฮอล์จากลงหายใจอีกฝ่ายชัดมากจนทำให้คนเด็กกว่ารู้ว่าชายหนุ่มเริ่มเมามากเสียแล้ว สองมือเล็กพยายามแกะท่อนแขนออกจากเอว แต่ก็ไม่เป็นผล

“ พี่เบลปล่อยลินก่อน! ”

“ ไม่ปล่อย ตอบมาก่อนว่าคบกันหมอนั่นมันดีกว่าตอนที่คบกับพี่เหรอ ”

“ พี่เบลกำลังเข้าใจผิดนะ ปล่อยก่อนแล้วจะอธิบายให้ฟัง ”

“ พี่ไม่ปล่อยลินไปง่าย ๆ หรอก ”

ลินไม่เคยสัมผัสมุมนี้ของเบลมาก่อน ตั้งแต่ตอนที่เรียนรู้กันเขาเคยเห็นแต่มุมอบอุ่นของพี่เบล พี่เบลมักจะตามใจและให้เกียรติกันอยู่เสมอ เขาเข้าใจดีว่าแอลกอฮอล์เข้าปากเมื่อไร ร้อยทั้งร้อยก็ต้องเปลี่ยนไปกันบ้างล่ะ แต่ก็ไม่คิดว่าพี่เบลจะดื้อรั้นถึงขนาดที่พูดอะไรแล้วไม่ฟังกัน

“ พี่เบลจะไม่ฟังลินพูดหรือยังไง ”

“ ลินมากับหมอนั่น ”

“ พี่.. ”

“ ลินกอดมัน ลินปล่อยให้มันหอมแก้ม ”

“ พี่เบลหยุดพูดนะ ”

“ พี่เจ็บไปหมดแล้วลิน ”

คางสากเกยลงบนไหล่ลาด หลับตาสูดกลิ่นกายหอมท่ามกลางผู้คนที่เบียดเสียดกัน ความดื้อรั้นของพี่เบลมีมากเกินไป แต่เขาแอบได้ยินเสียหัวใจของชายหนุ่มขณะที่แผ่นหลังแนบชิด

มันไม่ได้เต้นแรงอย่างทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน

มันช้า .. ช้าจนน่ากลัว

พี่เบลเข้าใจผิด .. และเจ็บปวดเพราะเขาไปแล้ว

“ ไปคุยที่อื่นเหอะพี่เบล ”

“ ไม่เอา ”

เกิดมาเพิ่งจะเคยเห็นคนแก่งอแงก็คราวนี้

“ ถ้าพี่เบลเชื่อฟังลิน ลินจะให้รางวัล ”

“ … ”

“ รางวัลอะไร ลินคงไม่ต้องบอกใช่ไหม ”

ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตนเองกำลังถูกเด็กหนุ่มที่อายุน้อยกว่าหลายปีล่อลวง แต่เบลกลับยอมให้น้องล่อลวงอย่างสุดหัวใจ จากที่เคยแข็งก็เปลี่ยนเป็นว่าง่าย เจ้าของใบหน้าหวานแกะท่อนแขนแข็งแรงออกก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากัน มุมปากกดยิ้มลงจนแก้มบุ๋ม ยิ้มที่เบลเท่านั้นรู้ความหมายของมันอย่างดี

สองมือเล็กลากเขาออกมาจากฟลอร์ระหว่างเดินตรงไปทางห้องน้ำ เขาสวนกันชายหนุ่มคนเดียวกันกับที่ตกเป็นข่าว ลินหยุดคุยกับผู้ชายคนนั้นพร้อมมองมาที่เขา แน่นอนว่าเบลจ้องกลับอย่างไม่ลดละ ด้วยแอลกอฮอล์ในกระแสเลือดตอนนี้แล้วด้วย ยิ่งทำให้เบลใจกล้ามากกว่าเดิมขึ้นไปอีก ชายหนุ่มคนที่ตกเป็นข่าวกับลินไม่ได้แสดงสีหน้าโกรธอะไรออกมา เขาเห็นแต่ใบหน้ายิ้มปนขำของไอ้เด็กนั่น

ยิ้มอะไรของมันวะ

ระหว่างที่กำลังหัวเสีย แรงกระตุกจากข้อมือชักนำให้เขาเดินตามไป เจ้าเด็กนั่นก้มหัวให้เขาน้อย ๆ กระชับเสื้อเชิ้ตให้เขาที่ก่อนจะเดินสวนเราออกไปในที่สุด

Cutie Bunny Lin

เสียงประตูห้องน้ำถูกปิดลงพร้อมกับลงกลอนประตูเสร็จสรรพ ร่างบางหันหน้ามามองเบลด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ วินาทีนั้นเบลรู้สึกว่าเขาไม่น่าปล่อยให้บันนี่คนโปรดล่อลวงเอาเสียเลย ร่างบางต้อนคนโตกว่าจนติดผนังห้องน้ำ เบลนิ่งเงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนจะรู้สึกได้ถึงสัมผัสนุ่มบนแผงอก

บันนี่ตัวน้อยแนบใบหน้าลงตรงกับตำแหน่งหัวใจ ฟังเสียงมันเต้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากเชื่องช้า เปลี่ยนเป็นเร็ว ก่อนจะผละออกมาและยิ้มอย่างชอบใจ มันเป็นจังหวะเดียวกันกับตอนที่เราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเลย เบลเอียงคออย่างคนไม่เข้าใจได้ชั่วครู่ ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มจะทาบทับลงมาบนปากหยัก

เชื่องช้า และละออกไปอย่างอ้อยอิ่ง

“ ล..ลิน ”

“ ชู่วว เดี๋ยวคนอื่นได้ยินนะพี่เบล  ”

“ ลินจะทำอะไร ”

“ ให้รางวัลพี่เบลไง ”

ไม่ปลอดภัย อันตรายต่อหัวใจของเบลเลเวลล้าน เบลแทบช็อคเมื่อร่างบางตรงหน้าค่อย ๆ ย่อตัวลงนั่งกับพื้น ช้อนตาคู่สวยขึ้นมองด้านบน สองมือเล็กป้วนเปี้ยนบริเวณหัวเข็มขัด ใช้เวลาไม่นาน เข็มขัดโง่ ๆ ก็ร่วงลงพื้นอย่างง่ายดาย ไม่รู้ว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์หรืออะไรกันแน่ที่ทำให้บันนี่คนโปรดในสายตาของเบลฮอตเหลือเกิน

ก่อนทันที่จะได้พูดอะไร กางเกงยีนส์สีซีดถูกร่นลงพร้อม ๆ กับอันเดอร์แวร์สีเข้ม สติที่เหลือน้อยเต็มทีกลับเหลือน้อยกว่าเดิมเมื่อเรียวปากอิ่มเริ่มทำหน้าที่ให้รางวัลอย่างที่เจ้าตัวว่า มือเล็กรูดขึ้นลงตามความยาวเป็นผลให้ส่วนแข็งขืนขยายตัวเต็มที่ ปากอิ่มเริ่มหยอกล้อกับส่วนปลายพร้อม ๆ กับมือเล็กที่ขยับแกล้งคนโตกว่าไปด้วย

“ มันไม่เป็นอย่างที่คนเขาเม้าท์กันนะพี่เบล ” เรียวปากหยุดทำหน้าที่ขณะที่อธิบายให้อีกคนฟัง แต่สองมือเล็กยังตั้งหน้าตั้งหนารูดรั้งส่วนนั้นต่อไปราวกับจะแกล้งกัน

“ อืออ น้องลิน ”

“ พี่เบลไม่เชื่อเหรอ ”

เบลก้มมองน้องที่นั่งคุกเข่าอยู่ด้านล่าง มองสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับตัวเองโดยมีอีกฝ่ายเป็นคนเริ่ม ปากเล็กฉ่ำวาวนั่นน่าดึงขึ้นมาจูบเสียจริง

“ ไม่ตอบงั้นจะให้รางวัลต่อแล้วนะครับ ”

ไม่ทันได้ห้ามอะไรริมฝีปากอิ่มก้มลงครอบครองส่วนแข็งขืนทันที สัมผัสร้อนในโพรงปากเล็กปรนเปรอให้เบลจนแทบจะทนไม่ไหว ปลายลิ้นเล็กแลบเลียส่วนปลายเหมือนกับมันเป็นไอศกรีมแท่งโปรด ขณะที่มือก็ยังคงรูดรั้งสิ่งนั้นต่อไป รสชาติเฝื่อนคาวไม่ได้น่ารังเกียจอะไร ลินกวาดชิมทุกหยาดหยดที่ไหลออกมาเพราะแรงอารมณ์

เบลก้มลงมองหัวทุยที่ขยับเข้าออกด้วยความรู้สึกสับสน อยากถามเรื่องราวทั้งหมดออกไปแต่ความเสียวกระสันที่คนเด็กกว่ามอบให้ทำให้สติของเขาเลือนลางเต็มที  สองมือท้าวลงกับผนังห้องน้ำเพื่อหยัดกายให้ยืนตรง เสียงประตูลงกลอนประตูจากห้องข้าง ๆ ดังขึ้น มือหนารีบตะครุบปากตัวเองทันที เกรงกลัวว่าจะมีใครเข้ามาได้ยินเสียง

แต่เหมือนลินจะไม่ให้ความร่วมมือ

“ อ่า... ”

เรียวปากรูดขึ้นลงเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นรับกันกับจังหวะของมือ ดูดซับคราบใสที่ไหลออกมาจากส่วนปลายจนเบลแทบจะระเบิดตัวเองตายคาห้องน้ำ เรียวปากฉ่ำวาวละจากส่วนนั้น มือเล็กปาดคราบใสบริเวณมุมปากออกไป ยกยิ้มร้ายกาจให้คนโตกว่า

พี่เบลน่ะ น่าแกล้ง

“ เบา ๆ สิพี่เบล ดื้ออีกแล้วนะครับ ” เสียงเล็กเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบ

อีกครั้ง และอีกครั้ง ที่เรียวปากก้มครอบครองเบลซ้ำแล้วซ้ำเล่า จังหวะถูกเร่งให้หนักหน่วงขึ้นกว่าเดิมเมื่อมีคนออกจากห้องน้ำไป บันนี่คนโปรดของเขาไม่ปราณีเขาเลยสักนิด

“ ฮ่ะ.. ลินพี่ไม่ไหวแล้ว ”

ขยับสะโพกสวนกับร่างบางที่กดใบหน้าลงมาพอดี เสียงสำลักจากคนด้านล่างทำให้เบลต้องก้มหนาลงไปมอง มือหนาลูบศีรษะทุยเบา ๆ เพื่อขอโทษขอโพย

“ เขาไม่ใช่แฟนลิน ”

“ อะ..ลิน ”

“ จริง ๆ นะพี่เบล ”

“ ลิน เร็วอีก ”

“ ตามที่ขอครับ ”

เรียวลิ้นปรนเปรอส่วนปลายถี่รัว มือก็ยังคงทำหน้าที่ให้ดีเช่นเดิม สะโพกหนั่นขยับสวนกายเมื่อรู้สึกว่าตนจะไม่ไหว ประคองศีรษะทุยให้ขยับเข้ามาใกล้ชิดตัวตนของเขา ไม่นานร่างหนาก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยทุกหยาดหยดเข้าสู่โพรงปากนุ่ม บันนี่คนโปรดขยับใบหน้าเข้าออกอยู่สองสามครั้งรีดความต้องการออกมาจนหมดก่อนจะละริมฝีปากออกไป

การกระทำน่ารักอยู่ในสายตาเบลตลอด แม้ว่าจะสติของเขาอาจจะไม่ได้เต็มร้อย แต่ภาพร่างบางที่กำลังละจากส่วนนั้นของเขามันตราตรึงใจเสียจริง

ดี

ดีมาก

“ เขาเป็นเพื่อน ไม่ได้เป็นอย่างอื่นเลยจริง ๆ นะพี่เบล ” ร่างบางพยายามอธิบายขณะเข้าไปแนบชิดคนโตกว่า ลินไม่อยากให้พี่เบลเขาใจผิด ไม่ได้อยากให้พี่เบลเสียใจ แต่ที่ไม่ติดต่อกลับมาเป็นเพราะว่ากลัว

กลัวว่าพี่เบลจะมองไม่ดี

“ แล้วทำไม.. ”

“ หือ ”

“ ทำไมนัวกันซะขนาดนั้น ” ลินจับความขี้หึงผ่านทางน้ำเสียงทุ้มนั่นได้ หลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะเข้าไปหอมแก้มทั้งสองข้าง

“ เพื่อนสนิทไง สนิทมาก ๆ คนนี้ไงที่ท้าลินให้ประกวดบันนี่ ”

“ …  ”

“ พี่เบลจำสัมภาษณ์ลินได้ไหม ”

พอดีเพื่อนเป็นแฟนนิตยสารอยู่แล้วน่ะครับ เขาเลยท้าให้มาสมัครดู ถ้าได้ตำแหน่งเขาจะทุ่มให้ไม่อั้น แล้วผมเป็นคนไม่ชอบให้ใครมาท้าซะด้วยสิ ก็เลยลงคัดตัวครับ โชคเข้าข้างไปหน่อย เลยได้ทั้งตำแหน่ง ได้ทั้งเงิน(ของเพื่อน)เลย

อ่า … เพื่อนคนนั้นสินะ

“ พี่จำได้ ”

“ ลินหายไป พี่เบลเสียใจหรือเปล่า ”

“ เสียใจสิ ”

“ ยังไง ”

“ รู้สึกเหมือนโดนฟันแล้วทิ้งเลย ”

เขาแอบเห็นบันนี่คนโปรดของเขาหลุดขำอยู่หน่อย ๆ มันน่าตลกตรงไหนกัน ใครจะรู้ว่าสองอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาซึมเป็นหมามากแค่ไหน น้ำหนักลดลงไปกี่กิโล เหมือนน้องจับความรู้สึกได้ว่าอีกคนเริ่มน้อยใจ สองมือเล็กประคองใบหน้าคมให้สบตากับตัวเองตรง ๆ ลูบไล้ไปตามกรอบหน้าที่หลงใหล พี่เบลเป็นคนอบอุ่น เป็นคนดี เป็นคนที่ไม่ควรจะเสียใจเลย

เป็นดีเกินกว่าจะมาคบกับเขาด้วยซ้ำ

แต่แล้วยังไงล่ะ .. ถ้าให้ปล่อยพี่เบลไป ใครจะยอม

“ พี่เบลอยากทำโทษลินไหม ”

เบลเข้าใจความหมายนั้นดีว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร และแน่นอนใครจะกล้าปฏิเสธน้องบันนี่ลินคนน่ารักกัน

“ อยากสิครับ ”

“ งั้นลินจะให้พี่เบลทำโทษลิน ตามใจชอบเลย ”

Cutie Bunny Lin

สองอาทิตย์นับตั้งแต่ไอ้เบลกลับไปคุยกับน้องบันนี่คนโปรดของมัน สีหน้าที่เคยหมองหม่นกลับสดใสขึ้นมาทันตาเห็น ก็บอกแล้วว่าอย่าคิดไปเอง ต้องให้เหล้าเข้าปากก่อนถึงจะมีความกล้า เห็นหายเข้าไปในห้องน้ำนานสองนานอย่าคิดว่าคนอย่างเมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ก็นั่นแหละ

ยินดีกับมันด้วยที่ได้ลงเอยกับบันนี่ของมันตามที่หวัง

บางที่ก็น่าหมั่นไส้จนเกินไปที่สตอรี่ไอจีของบันนี่ลินมักจะเต็มไปด้วยชายหนุ่มนิรนามคนหนึ่งที่ทุกคนไม่รู้ว่าเป็นใคร รุ่นน้องที่ทำงานพากันโอดครวญเรื่องน้องลินมีแฟน แต่ไม่ใช่กับคนที่เป็นข่าว ทุกอย่างถูกขุดขึ้นมา แต่ก็ยังไม่มีใครรู้สักทีว่าชายหนุ่มคนที่บันนี่ลินคบอยู่เป็นใคร

จนปลายสัปดาห์ก่อน

ใบหน้าอันหล่อเขาของเพื่อนเขายามหลับปรากฏบนสตอรี่ไอจีของบันนี่ ฮือฮาไปทั่ววงการ แม้กระทั่งออฟฟิศของพวกเขาเช่นกัน ทุกครั้งที่เดินไปไหนมาไหน ทุกคนมักจะมองเบลอย่างอึ้ง ๆ เหมือนไม่น่าเชื่อ

ใครจะรู้ว่าแฟนคลับไปในวันนั้นจะกลายเป็นแฟนครับในวันนี้

“ มีความสุขจริงนะมึง ยิ้มหน้าบานเลย ”

“ มีความสุขก็ต้องยิ้มป่ะวะ ”

สองมือกดตอบแชทแฟนทันทีที่ข้อความเด้งเข้ามา เมกรอกสายตามองบนอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหันไปสนใจกองงานตรงหน้าต่อ หวังว่าไอ้เบลมันจะไม่ตอบแชทแฟนจนลืมทำงานนะ เขาไม่อยากให้หัวหน้ามาด่ายันโต๊ะ

Cutie Bunny Lin

“ นี่พี่เบลซื้อเซตที่ลินถ่ายครบยี่สิบปีนิตยสารมาจริง ๆ ดิ ”

ร่างบางพูดเสียงสูงอย่างไม่เชื่อเมื่อพบว่าบนโต๊ะมีนิตยสารที่ตัวเองขึ้นปกอยู่กับเหล่าบันนี่วางอยู่ สะโพกมนถูกวางบนโต๊ะกินข้าว สองขาเรียวแยกกว้างโอบกอดบั้นเอวหนาเกี่ยวรั้งให้คนโตกว่าเข้ามาแนบชิด

“ พี่ต้องซื้อมาอยู่แล้ว นี่ใครครับ แฟนบันนี่ลินไง ”

“ ถ้าอยากเห็นลินใส่ชุดแบบนั้นก็บอกนะ เดี๋ยวจะใส่ให้พี่เบลดู ”

ปากหยักกดจูบแนบลงกับก้อนเนื้อนิ่ม ค่อย ๆ ขบเม้มอย่างอ่อนโยน ร่างบางจูบตอบอีกฝ่ายอย่างเต็มใจเป็นฝ่ายสอดลิ้นเล็กเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นสากในโพรงปากอุ่น ส่งต่อความรู้สึกรักและหวงแหนให้อีกฝ่ายได้รู้ มือหนาค่อย ๆ ปลดเชิ้ตตัวบางที่คลุมกายขาวออกอย่างเบามือ ขณะเดียวกันเสื้อยืดตัวใหญ่ก็ถูกเลิกขึ้นจนถึงหน้าอก มือเล็กลูบไล้ไปตามรอยน้ำหมึกสีเข้มบริเวณอกอย่างหลงใหล  ปล่อยให้อารมณ์พาไปไม่สนใจสิ่งอื่น

ร่างบางถูกดันให้นอนราบกับโต๊ะไม้ เรียวปากหยักพรมจูบไปทั่วกายขาว เมื่อละออกมาก็ปรากฏรอยสีแดงจาง ๆ เต็มไปหมด บางทีเบลก็ลืมตัวว่าเขาไม่ควรทำรอยนี้ ลินก็ไม่ได้ห้ามอะไร ปากเล็ก ๆ ยังคอยส่งเสียงชมอยู่เรื่อย ชมจนบางทีเบลได้ใจ

“ อือ พี่เบลเก่งมาก ”

โต๊ะกินข้าวถูกเปลี่ยนกำลังจะถูกเปลี่ยนเป็นสนามรักย่อม ๆ เมื่อบันนี่คนโปรดของเบลเกือบจะเปลือยกายอยู่บนนั้น เสื้อผ้าต่างถอดกองไว้บนพื้นอย่างไม่ใยดี แนบชิดกันจนแทบไม่มีช่องว่างใด ๆ ผิวกายขาวขึ้นสีแดงเพราะความขัดเขิน ก้อนเนื้อนุ่มถูกชิมความหวานไม่รู้เบื่อ ซิปกางเกงถูกปลดลง บรรยากาศเป็นใจเหมือนอยากจะให้เรารักกัน

ทุกอย่างถูกดำเนินไปได้ด้วยดี

.

.

.

.

.

ก่อนที่เสียงประตูจะดังขึ้นพร้อม ๆ เสียงรูมเมทเพื่อนรักของเบล

“ ไอ้เบลลลลลลลลลลลลล กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำบนโต๊ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ ”

.

.

.

.

.

" หวานไม่หยุด ! บันนี่ลินสวีทแฟน ฉลองครบรอบหกเดือนที่อังกฤษ "

- END -

#crushโฮลิน

สงสารพี่เบล เป็นผู้ถูกกระทำ เห้อ 55555555 น้องลินไม่ใช่คนรว้ายรว้ายอย่างที่คนอื่นเข้าใจ น้องเขารักพี่เบลน้า หากเอ็นดูกันขอเชิญได้ที่คอมเม้น หรือ #crushโฮลิน สานฝันให้เราหน่อยนะต้ะ ฮือฮือ เลิ้บยู้ว เจอกันตอนหน้า