ตอนที่ 1 : You're mine.
1.
เสียงกลองสันทนาการดังขึ้นอย่างบ้าคลั่งทันทีที่ ไล ควานลิน ก้าวเท้าซ้ายก้าวแรกเข้าคณะของตนไป ร่างสูงห้อยป้ายชื่อของตนเดินทอดยาวไปตามเส้นทางที่จัดไว้ให้สำหรับคนเดิน อากาศเฉอะแฉะบ่งบอกได้ว่าเมื่อคืนฝนตกเป็นอย่างหนัก เขาล่ะเกลียดฝนตกนัก นอกจากจะทำให้เหนียวตัวแล้วยังทำให้รู้สึกหงุดหงิดอีกด้วย
2.
ไล ควานลิน นักศึกษาคณะสัตวแพทยศาสตร์ปี 1 ไม่รู้มีอะไรมาดลใจให้เขาเองเลือกลงคณะนี้ ลงเล่น ๆ แต่ดันติดซะงั้น เขาก็ไม่ใช่เด็กเรียนดีอะไรมากมายแต่ก็ขอบคุณจริง ๆ ที่ติดคณะนี้ ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องทะเลาะกับป๊าเรื่องหาที่เรียนไม่ได้แน่ ๆ
แต่ก็ดีเหมือนกัน
เรียนจบไปจะได้ไปรักษาเจ้า พุดดิ้ง น้อยของเขา
3.
เสียงรุ่นพี่ผู้หญิงดังผ่านโทรโข่งเป็นการประชาสัมพันธ์ให้น้องใหม่สัตวแพทย์ไปรวมกันที่ลานใต้ตึกใหญ่ จากที่เห็นตอนนี้มีพี่สันทนาการเต้นเหมือนคนบ้าตามกลองสันอยู่ประมาณห้าหกคน
ไม่ร้อนกันเหรอไง
เหนียวตัวเป็นบ้า
ไล ควานลิน หงุดหงิดขึ้นไปอีกเมื่อแดดอ่อน ๆ เริ่มส่องผ่านก้อนเมฆลงมา จริง ๆ ก็ไม่อยากจะเกิดเป็นคนขี้ร้อน คำว่าไม่ร้อนของคนอื่น คือโคตรร้อนของเขา
แอร์ ต้องการแอร์เท่านั้น
4.
ใบหน้าหวานบึ้งบูดเพราะสภาพอากาศที่ไม่เอื้ออำนวยต่อร่างกายเขาสักเท่าไร ร่างโปร่งก้าวเท้ายาว ๆ เพื่อตรงดิ่งไปยังลานใต้ตึกซึ่งเป็นสถานนี่นัดรวมน้องใหม่สัตวแพทย์ปี 1 ด้วยความที่เอาแต่รีบเดินไม่สนใจใครทำให้ร่างโปร่งไปชนกับใครคนหนึ่งจนควานลินล้มลงไปกับพื้น
“ โอ๊ย ” ควานลินร้องออกมาทันทีที่ร่างบางไปนอนกองกับพื้น
“ ขอโทษ เป็นอะไรไหม ” เสียงทุ้มดังขึ้น พร้อมรีบกุลีกุจอเข้าไปช่วยควานลินทันที
ร่างโปร่งโบกมือเพื่อบอกว่าไม่เป็นไปพร้อมรีบลุกขึ้นยืนโค้งให้คนที่ชนตัวเองเล็กน้อย แล้วรีบจัดแจงเสื้อผ้าตนเองทันที ร่างหนาที่ชนเข้ากับควานลินปัดเศษใบ้ไม้ที่ตอนนี้เกาะอยู่บนหัวไหล่ร่างโปร่ง
“ ขอบคุณครับ ” ควานลินจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองเล็กน้อย พร้อมกล่าวขอบคุณ และกึ่งเดินกึ่งวิ่งหันหลังไปทันที เพราะเขาจะสายแล้ว
ร่างหนาที่เป็นสาเหตุให้ควานลินล้มได้แต่ยืนเกาหัวอย่างงง ๆ พร้อมมองตามร่างโปร่งที่เดินหันหลังให้เขาไปอย่างนิ่ง ๆ
“ ไล ควานลิน ” ชื่อของควานลินถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากของร่างหนา พร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ปรากฏขึ้นอยู่ข้างมุมปาก
น่าสนใจ
5.
ไล ควานลิน กำลังจับจ้องไปที่รุ่นพี่คนหนึ่ง เขาไม่เคยเจอใครน่าสนใจเท่านี้มาก่อนเลย ควานลินนั่งทำกิจกรรมมาได้สักพัก เขาแอบจ้องไปที่รุ่นพี่หน้านิ่งคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้าง ๆ คนตีกลองสัน ตลกชะมัด
ทำไมไม่ยิ้มเลย
รุ่นพี่คนนั้นสวมแว่นตากลมทรงหยดน้ำรับกับใบหน้าที่ได้รูป แม้แต่แว่นตาก็ลบล้างความหล่ออกไปไม่ได้ มีหุ่มสมกับเป็นชายชาตรี ส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบกว่า ๆ สูงน้อยกว่าควานลินนิดเดียว จมูกโด่งที่รับกับรูปหน้า ริมฝีปากที่ไม่บางและไม่เล็กจนเกินไปทำเอาควานลินเคลิ้มไปแล้ว
ชอบผู้ชายหุ่นหมี
6.
คนอะไรดูดีจัง
เหมือนพี่หมีคนนั้นจะได้ยินความคิดของร่างโปร่ง พี่หมีของเขาตวัดสายตามามองควานลินทันที ร่างหนาเลิกคิ้วสูงหนึ่งข้างเหมือนกับจะอยากถามว่า มีอะไรเหรอ ควานลินจ้องรุ่นพี่หุ่นหมีต่อสักแปบก่อนจะเป็นฝ่ายหลบสายตาไป
“ นี่ ๆ ” ควานลินสะกิดผู้หญิงที่นั่งอยู่คนละแถวกับตน
“ ห..หืม ” ผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ ควานลินหันมาทำหน้าตกใจใส่ควานลิน สงสัยจะตะลึงในความหน้าตาดีของเขา แก้มของผู้หญิงคนนั้นแดงขึ้นเล็กน้อย แต่ควานลินไม่สนใจ เขาสนใจที่จะรู้รายละเอียดของรุ่นพี่หุ่นหมีคนนั้นมากกว่า
“ พี่คนนั้นอ่ะ .. ชื่ออะไรเหรอ ” ควานลินพูดพร้อมชี้นิ้วที่ไปรุ่นพี่ที่ตนสนใจ ผู้หญิงข้าง ๆ ร้องอ๋อออกมานิดนึงก่อนจะให้รายละเอียดทั้งหมดที่ตัวเองรู้กับควานลิน
ข้อมูลสำคัญ ๆ ทั้งนั้น J
และที่สำคัญที่สุด ก็คือ พี่หมีของเขายังไม่มีแฟน
7.
คัง ดงโฮ นักศึกษาคณะสัตวแพทยศาสตร์ชั้นปีที่ 4 ว่าที่เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทองการันตีโดยเพื่อน ๆ ในแก๊งของเขาเอง ด้วยความที่หัวดีและฉลาดมาก ทำให้ตัวเขาเองไม่เคยเรียนได้เกรดต่ำกว่าบีบวกเลยสักครั้ง
คัง ดงโฮ เป็นที่หมายตาของผู้หญิงทั้งคณะ แต่ด้วยความที่ลุคของเขาเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นที่ไม่สนิทแล้วจะเป็นคนนิ่ง ๆ เลยทำให้ไม่ค่อยมีผู้หญิงที่ไหนกล้าเข้ามาสุงสิงหรือพูดคุยด้วยสักเท่าไร
คัง ดงโฮ มีกลุ่มเพื่อนที่สนิทอยู่กลุ่มหนึ่ง เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนซี้ด้วยกันมาตั้งแต่เรียนปี 1 วันนี้เขาเองถูกเรียกมาให้ช่วยรับน้องคณะตั้งแต่เช้า แม้จะขยันเรียนมากแค่ไหน แต่การตื่นนอนแต่เช้าเพื่อมาคณะเป็นเรื่องที่ยากสำหรับเขาเหมือนกัน
แต่ในความโชคร้ายก็มีความโชคดี
เพราะตอนที่เขากำลังเดินเข้ามาที่คณะ
เขาเจอคนที่น่าสนใจมาก ๆ คนหนึ่ง J
8.
ร้อน ทั้งร้อนทั้งเหนื่อย
ไล ควานลิน กำลังจะไม่ไหวแล้ว
เมื่อสักครู่ที่ผ่านควานลินถูกจับไปเต้นเพลงอะไรก็ไม่รู้ตามพี่สัน บวกด้วยอากาศร้อน ๆ ทำให้คนตัวเล็กหน้าซีดเข้าไปทุกที ริมฝีปากแห้งผากกลืนน้ำลายยังฝืดคอ จนต้องยกมือบอกให้รุ่นพี่เอาน้ำมาให้ หลังจากที่ได้น้ำเย็น ๆ ไปหนึ่งแก้ว ร่างโปร่งเริ่มดีขึ้นเล็กน้อย เล็กน้อยเท่านั้น แม้จะไม่โอเคเท่าไร แต่ก็ถือว่าน้ำเย็นแก้วเล็กยังช่วยได้อยู่บ้าง
รุ่นพี่พารุ่นน้องปีหนึ่งทั้งหมดแยกแถวระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงแล้วเตรียมพาเดินไปทำกิจกรรมคนละที่ เมื่อเริ่มขยับตัวจากนั่งมาเป็นลุกขึ้นยืน อาการของควานลินก็แสดงออกทันที
ร่างโปร่งของควานลินจากที่เคยยืนทรงตัวได้ ตอนนี้ทรงตัวไม่อยู่แล้ว ร่างสูงยืนโงนเงนไปมา สายตาเริ่มพร่ามัวปรับโฟกัสไม่ได้ ร่างเล็กของควานลินค่อย ๆ ล้มลงไปตามแรงโน้มถ่วง ไม่ทันที่ควานลินจะถึงพื้น มีใครสักคนมารับร่างเล็กเอาไว้
ควานลินไม่รู้ว่าใคร
อบอุ่นจัง
นั่นคือความรู้สึกสุดท้ายที่จำได้
9.
ควานลินไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังอยู่ในสายตาของใครบางคนอยู่ตลอดเวลา คัง ดงโฮ สังเกตควานลินอยู่ตลอด แต่เจ้าตัวดันไม่รู้เนี่ยสิ
เหอะ
ครั้งล่าสุดที่หันไปมองควานลินดูเหมือนคนจะเป็นลมมากขึ้นทุกที ดงโฮรีบพุ่งตัวเข้าไปรับควานลินทันทีที่เห็นร่างบางล้มลง สร้างความตกใจให้คนที่ทำกิจกรรมตรงนั้นเป็นอย่างมาก ตามกฎของคณะแล้วรุ่นพี่ไม่มีสิทธิ์แตะตัวรุ่นน้อง หากน้องเป็นลมหรือไม่ไหวต้องเรียกฝ่ายพยาบาลเท่านั้น
แต่ คัง ดงโฮ แหกทุกกฎที่มี
เขารีบอุ้มควานลินมาที่ห้องพยาบาลของคณะทันที มีเพื่อนวิ่งตามเขามาหนึ่งคน แต่ร่างหนากลับโบกมือบอกว่าให้ไปช่วยกิจกรรมรับน้องเถอะ เขาจะดูคนตัวเล็กตรงหน้านี้เอง
แค่ ควานลิน คนเดียว ทำไมจะดูแลไม่ได้
10.
ร่างบางกระพริบตาถี่เพื่อปรับโฟกัส สิ่งแรกที่มองเห็นคือเพดานห้องอะไรสักอย่างที่ไม่คุ้นชิน
อา .. เป็นลมไปสินะ
ควานลินมองไปรอบ ๆ ตัวไม่เห็นใคร ร่างบางค่อย ๆ ดันตัวขึ้นจากเตียงด้วยตัวเอง แต่ก็ต้องล้มลงไปบนเตียงเช่นเคยเพราะอาการมึนหัวเริ่มกลับมาเยือนอีกรอบ
“ จะรีบลุกทำไม ระวังตัวหน่อย ” เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้น
ควานลินรีบหันไปตามเสียง ก่อนจะเห็นรุ่นพี่หุ่นหมีที่เขาสนใจยืนพิงมุมเสาอยู่ทางด้านขวามือของเขา นี่ขนาดมึนหัวอยู่นะ พี่เขายังฮอตขนาดนี้เลย
“ เอ่อ ... ”
“ น้องเป็นลม ” รุ่นพี่หุ่นหมีพูด
“ พี่พาผมมาเหรอ ” ควานลินถามรุ่นพี่หุ่นหมีอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
“ อือ ” คนตัวหนาตอบพร้อมพยักหน้านิ่งเล็กน้อย พร้อมจ้องมาที่ควานลินโดยไม่ละสายตาไปที่อื่น
“ ข..ขอบคุณครับ ”
นั่นเป็นครั้งแรก .. ที่ควานลินคิดว่าได้คุยกับรุ่นพี่ที่เขาแอบมองมาตั้งแต่เช้า
แต่สำหรับรุ่นพี่หุ่นหมี คัง ดงโฮ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราไม่คุยกัน
ก็เจ้าเด็กควานลินล่ะ ไม่รู้อะไรบ้างเลย
11.
เหมือนสวรรค์จะเป็นใจให้กับ ไล ควานลิน
ในวันเปิดสายเทคเป็นวันเดียวกันกับเฟรชชี่ไนท์ ธีมงานสำหรับปีหนึ่งวันนี้เป็นธีมสีฟ้า ส่วนรุ่นพี่ปีอื่นใส่สีอะไรก็ได้ตามใจชอบ ควานลินเลือกเสื้อสีฟ้าเข้ารูปมีจีบที่คอเล็กน้อย ใบหน้าหวานเกินผู้ชายปกติแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางพอเป็นพิธี
ควานลินก้าวเท้าเข้ามาในงาน คนทั่วทุกบริเวณหันมาสนใจร่างบางกันจนหมดจนควานลินเองแปลกใจ เขาได้รับการบอกใบ้จากรุ่นพี่ที่ชื่อมินกิว่าจริง ๆ แล้วควานลินไม่มีพี่เทค ทุกคนซิ่วหมด แต่พี่เทคแท้ ๆ ของเขาเองได้ฝากฝังเขาไว้กับพี่ปี 4 คนหนึ่ง และพี่คนนั้นก็ไม่มีน้องเทคเช่นกัน เท่ากับว่าตอนนี้ควานลินมีพี่เทค(ในนาม)คนเดียว
เฟลนิดหน่อยแต่ไม่เป็นไร
ควานลินมายืนรออยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ใกล้ ๆ ลานจัดกิจกรรมเฟรชชี่ไนท์ เป็นเพราะว่าพี่เขาเทคของเขาเขียนกระดาษโน้ตติดไว้ที่กระเป๋าเป้ใบโปรดที่ใช้อยู่ประจำ
‘ รอที่ใต้ต้นไม้ หน้าลานกิจกรรมเฟรชชี่ไนท์
BH. ’
ช่างเป็นโน้ตปริศนาที่ไม่รู้ว่าเอามาติดไว้ตั้งแต่ตอนไหน แต่ไม่เป็นไรออกมารอตรงนี้ก็รู้สึกสงบดีเหมือนกัน สายตาของควานลินเหลือบไปเห็นคนที่เขาแอบปลื้มมาตลอดกำลังเดินเข้างานมา
ใส่แว่นว่าฮอตแล้ว
ถอดแว่นหล่อกว่าเยอะ
ร่างหนาที่ตอนนี้สวมเสื้อแขนยาวสีชมพูใหญ่กว่าตัวเล็กน้อย ฝั่งซ้ายเป็นลายทางส่วนฝั่งขวาเป็นสีชมพูล้วน โชคเกอร์สีดำถูกสวมใส่อยู่ที่ลำคอขาวของรุ่นพี่หุ่มหมี
ควานลินจะบ้าตาย
โคตรฮอต
โซแดมฮอต ...
12.
จริง ๆ ตั้งแต่วันที่ควานลินเป็นลม เขาเองก็ได้เจอพี่ดงโฮอยู่บ้าง ควานลินเองมักจะยิ้มให้คนเป็นรุ่นพี่เสมอ แต่สิ่งที่ควานลินได้กลับมาคือ .. การเลิกคิ้วตอบบ้างล่ะ ตีหน้านิ่งใส่บ้างล่ะ เฟลนิดหน่อยก็ได้ แต่เพื่อนควานลินเองก็บอกไว้ว่าพี่ดงโฮไม่ค่อยพูดเท่าไร เขาเลยเลิกเฟลเรื่องนี้ไปแล้ว
หนึ่งอาทิตย์ก่อนวันเฟรชชี่ไนท์ ควานลินไม่เจอรุ่นพี่หุ่นหมีอีกเลยตลอดทั้งสัปดาห์ คอยสอดส่องตามคณะแต่ก็ยังไม่เห็นจนถอดใจไปแล้ว
จนกระทั่งวันนี้ .. วันเฟรชชี่ไนท์
คัง ดงโฮ เดินเข้างานไปพร้อมกับแก๊งเพื่อนสุดหล่อไปแล้ว ส่วนควานลินยังคงยืนรอพี่เทคปี 4 ของตนตามที่ได้นัดกันไว้
ลมพัดผ่านหน้าควานลินไปเบา ๆ อากาศตอนนี้ค่อนข้างดีพอสมควร ท้องฟ้ามืด ๆ สายลมเอื่อย ๆ ที่ไหลปะทะหน้า ร่างบางหลับตาเพื่อรับลมสักครู่
สดชื่นที่สุด
ก็บอกแล้ว ว่าควานลินน่ะ ชอบอากาศเย็น ๆ มากที่สุด
แต่อากาศเย็น ตอนนี้ก็ยังเทียบเท่ากับรุ่นพี่หุ่นหมีคนนั้นไม่ได้เลย
รายนั้นน่ะ .. ควานลินชอบ ชอบมากที่สุดเลย
“ สวัสดีครับน้องเทค ” เสียงทุ้มคุ้นหูกระซิบข้างหูของควานลิน ร่างบางตกใจพร้อมหันไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ริมฝีปากของตนไปชนกับริมฝีปากของอีกคน ขณะที่ริมฝีปากแตะกันร่างบางรับรู้ได้ถึงแรงกดที่ถูกส่งมาจากอีกฝ่าย ควานลินผงะทันทีเมื่อสายตาของตัวเองปะทะเข้ากับสายตาของรุ่นพี่หุ่นหมี คัง ดงโฮ ร่างบางดันอีกคนออกห่างจากตัวตามสัญชาตญาณ
“ พี่ .. ”
“ ไง น้องเทค ” คัง ดงโฮ ยิ้มกว้างให้กับ ไล ควานลิน
เป็นรอยยิ้มที่ดีที่สุดนับตั้งแต่วันที่ควานลินได้เห็นรุ่นพี่คนนี้มาเลย
13.
แก้มใสเห่อร้อนขึ้นทันทีหลังจากที่ดันอีกคนออกไป
เมื่อกี้ .. จูบ
“ ไปเดินเล่นเหอะ ” คนแก่กว่าดึงมือควานลินให้เดินตามไป
ควานลินได้แต่เดินตามพี่เทคตัวเองไปเรื่อย ๆ เริ่มทำความรู้จักกันใหม่ บทสนทนาวันที่ควานลินเป็นลมถูกยกขึ้นมาอีกครั้ง น่าอายชะมัด แต่ไม่เป็นไร ถ้าพี่ดงโฮพูด ควานลินยอมก็ได้ J
“ พี่ดงโฮ ” คนเด็กกว่าเรียกดงโฮเพราะอยากจะถามอะไรบางอย่าง
“ หือ ”
“ ยังไม่มีแฟนเหรอ ”
ควานลินอ้อมค้อมไม่เป็นหรอก ก็อยากจะรู้ว่าที่เคยได้ยินมาว่าพี่ดงโฮยังไม่มีแฟนมันจริงไหม ซึ่งถ้าไม่มี เขาจะได้จอง J
“ ไม่มี ” เยส!!
“ อ๋อ ” ตอบได้แค่อ๋อ แต่ทั้ง ๆ ที่ในใจมันร้องตะโกนจนบ้าคลั่ง
“ แล้วเราล่ะ ”
“ ไม่มีเหมือนกัน ”
“ อืม ก็ดี ” คำตอบของควานลินทำเองดงโฮเองยิ้มได้เหมือนกัน มือหน้าเอื้อมมือไปประสานมือเล็ก ๆ คนเด็กกว่าไว้ ทั้งคู่พากันเดินไปตามทางเรื่อย ๆ ตามที่ใจปรารถนา
ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีคนใจตรงกันซะแล้วล่ะ
14.
ทอล์กออฟเดอะทาวน์ของอาทิตย์นี้คือเรื่องของดงโฮหนุ่มแว่นสุดฮอตดีกรีเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทองกับควานลินน้องใหม่เฟรชชี่ป้ายแดงหน้าตาดีของคณะ ล่าสุดมีคนเม้าท์กันว่าคืนวันเฟรชชี่ไนท์เห็นดงโฮกับควานลินเดินจับมือกันหนุงหนิงแบบไม่แคร์สายตาใครทั้งนั้น มิหนำซ้ำยังหยิบเรื่องวันที่ควานลินเป็นลมในวันรับน้องมาพูด
บางคนก็กรี๊ดกร๊าดบอกว่าเป็นพรหมลิขิตชัด ๆ บางคนก็หาว่าควานลินอ่อยหนุ่มสุดฮอตของคณะ ทำเอาวันนี้ควานลินต้องคอยเดินหลบสายตาของมนุษย์ทั้งหลายที่พยายามอยากรู้เรื่องของตัวเขาเองและอีกคน ข่าวไวดีแท้
ดีไม่มีใครเห็นตอนที่เขากับพี่ดงโฮ .. เอ่อ นั่นแหละ
ก็ดีแล้วแหละ
ทุกคนต่างแปลกใจ คัง ดงโฮ หนุ่มเรียนเก่งดีกรีเกียรตินิยมนี่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครนอกจากกลุ่มเพื่อนซี้ของตน หันมาสนใจ ไล ควานลิน
ถึงแม้ความเห็นของคนในคณะถูกแบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย แต่ส่วนใหญ่แล้วก็ลงความเห็นว่าดงโฮและควานลินนั้นดูเหมาะสมกันดี
15.
“ อื้อ ” เสียงประท้วงดังขึ้นจากคนอ่อนกว่าที่ตอนนี้ถูกครอบครองริมฝีปากด้วยร่างหนาของคนเป็นพี่ ควานลินตัวอ่อนยวบยามในวงแขนของดงโฮ จูบนี้ไม่มีการลุกล้ำแต่อย่างใด แต่ความลินรู้สึกเหมือนโดนสูบวิญญาณไปจนหมดตัว ยามที่ปากหนาได้รูปนั้นบดเบียนลงที่ปากของตน คนเป็นพี่ขบเม้มเล็กน้อยอย่างคนเชี่ยวชาญ คนแก่กว่าถอนริมฝีปากที่เชื่อมกันอยู่ออกมาสักครู่ จดจ้องไปที่หน้าแดงของควานลินอย่างรักใคร่ ก่อนที่จะกดจูบลงไปอีกหนึ่งครั้ง ทำซ้ำไปซ้ำมาจนตอนนี้ควานลินต้องเป็นฝ่ายผละออกจากดงโฮเสียเอง
“ พอแล้ว ”
“ บอกแล้วว่าอย่าท้าพี่ ”
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ไล ควานลิน พยายามจะต้อน คัง ดงโฮ ให้จนมุม ก็พี่ดงโฮน่ะน่ารัก เขาก็เลยอยากแกล้ง แต่ไม่คิดว่าจากที่เป็นแมวอยู่เมื่อสักครู่ จะกลายเป็นเสือทันทีหลังจากควานลินเป็นคนเริ่ม
เพราะ คัง ดงโฮ ไม่ได้ใส ๆ อ่อนประสบการณ์อย่างที่เขาคิดเลยสักนิด
“ หลิน ”
“ หือ ”
“ คบกันป่ะ ”
“ ที่เป็นอยู่ทุกวันนี่ก็คบไม่ใช่เหรอ ”
“ แค่อยากขอให้เป็นทางการ ” ดงโฮเกลี่ยแก้มใสของควานลินเล่นไปมา เพราะควานลินของเขาน่ะนุ่มนิ่มไปเสียหมดทุกอย่าง ยิ่งตอนนี้การที่ร่างบางมานั่งอยู่บนตักเขาทำให้เขาอยากจะจับน้องมาฟัดเสียให้จมเขี้ยวไปเลย
“ คบอยู่แล้ว ” คำตอบของควานลินเป็นอะไรที่ดีต่อใจดงโฮจริง ๆ
16.
ควานลินชอบดงโฮตั้งแต่แรกเห็นเลย
ดงโฮก็สะดุดตากับควานลินตั้งแต่แรกเห็นเช่นกัน
ควานลินชอบแอบมองดงโฮบ่อย ๆ เวลาทำกิจกรรมรับน้อง
แต่ควานลินเองไม่รู้เลยว่าดงโฮก็คอยแอบมองเจ้าตัวอยู่บ่อยๆเหมือนกัน
นี่เป็นเหตุผลที่ดงโฮเข้าไปรับควานลินตอนเป็นลมทัน
ควานลินน่ะชอบ ชอบเวลาเห็นดงโฮใส่โชคเกอร์ที่สุด
ดงโฮน่ะชอบให้ควานลินใส่เสื้อที่ใส่ในคืนเฟรชชี่ไนท์มากที่สุดเช่นกัน
แต่จะดีกว่าถ้าไม่ใส่อะไร
ควานลินเคยคิดว่าอยากให้ดงโฮยิ้มเยอะๆ
แต่ตอนนี้เปลียนใจแล้ว เขาอยากจะให้ดงโฮยิ้มให้เขาคนเดียวเท่านั้น
ที่ดงโฮนิ่ง ๆ ตอนที่ควานลินคอยทักเขาช่วงแรก ๆ นั่นก็เพราะเขาเขิน
ไม่ได้หยิ่ง และไม่ได้ตั้งใจทำให้ควานลินเฟลแต่อย่างใด
หลังจากนี้คงมีเรื่องให้เรียนรู้กันอีกหลายเรื่อง
แต่ดงโฮกับควานลิน จะค่อย ๆ เรียนรู้กันไปเอง
จะเป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์สำหรับคนในคณะนี้ไปอีกนาน
J
รัก - HOLIN
.............................................................................
100%
Talk : เราพักเครียดจาก EASY โฮลินมาแต่ง OS เล็ก ๆ ก่อน ฝากติดตามด้วยนะคะ สำหรับคนที่เคยอ่าน EASY แล้วเราฝากวันช็อตนี้ด้วยค่ะ แต่สำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่าน EASY เพิ่งจะเคยมาอ่านวันช็อตของเรา ยังไงก็ฝาก EASY ไว้ด้วยนะคะ You're mine นี้เกิดจากที่เมื่อวานเราเห็นคุณดงโฮใส่แว่นตา กรีดร้องหนักมากๆ เลยเอามาแต่งเป็นวันช็อตสนองนี้ดตัวเอง เลยมาเปิดเป็นบทความใหม่ ไม่อยากให้ปนใน EASY ค่ะ สำหรับใครที่กำลังรอ EASY แชป 13 อยู่ เรากำลังปั่นอยู่ค่ะ ; - ; ดราม่าเหนื่อยจิต กำลังวางทิศทางค.สัมพันธ์ของคนทั้งคู่อยู่ ส่วน SF/OS ตอนอื่น ๆ จะตามมาเรื่อย ๆ นะคะ เราฝากกด Fav + คอมเม้น + สกรีมแท็ก #crushโฮลิน ให้ด้วยนะคะ จุ๊บ
-realholin- 8.46 PM 27/8/2017
**แก้คำผิด 2/9/2
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อินเว่อร์ ไรท์แต่งได้ลื่นไหล อ่านสนุกมากเลยค่ะ โฮลินชิบเปอร์สู้ๆ
พี่เทคน้องเทค ชอบมากกกกกกก
ฟิลกู๊ดสุดๆ
รักแรกพบที่สมหวัง จะน่ารักที่สุด