คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 4 (2) - “เมียของฉัน…”
[ R E - U P ]
e-book พร้อมาวน์โหลแล้วนะะ ัโปรฯ 149 บาท ถึวันที่ 30/09 ่ะ
พราวฟ้านั่มอัวเอผ่านระ้วยวามะลึ หลัาที่่ามา่วยแ่หน้าทำผมให้เพื่อร่วมานเลี้ยในยาม่ำืน ผมยาวสวยถูเล้าเป็นมวยไว้ลาศีรษะ ประับ้วยปิ่นปัผมล้านนาสีทอสวย เรียวหน้าามแ่แ้ม้วยเรื่อสำอาบาเบา
ป้าศรีวรรบอับเธอว่าานเลี้ยัแบบล้านนาึ้อแ่าย้วยุพื้นเมือ หิสาวสวมเสื้อผ้าฝ้ายพื้นเมือสีาวอีน แนสามส่วน ทรป้าย้าแบบพอีัว ุ๊นอบ้วยผ้าสีทอ ู่ับผ้าิ่นทอมือลวลายามสีมพูหวาน แทบไม่อยาเื่อสายาว่านรหน้านี้ะเป็นัวเอ
“วันนี้หลานสาวป้าสวยที่สุ”
ศรีวรรเินเ้ามาหยุที่้านพราวฟ้าหลัา่าแ่หน้าทำผมล่าถอยออไป มืออวบวาลบนไหล่บอบบาอย่าเบามือ นามอหลานสาวผ่านระแล้วยิ้มแ้มปริอย่าื่นม
“อบุ้ะป้า”
พราวฟ้าระบายยิ้มหวานหย เอี้ยวัวไปสวมอเอวป้าอย่าอ้อนออ วันนี้เธอเห็นป้ายิ้ม้วยสีหน้าอิ่มเอิบั้แ่เ้าแล้ว หิสาวอบที่ะเห็นป้ายิ้มแบบนี้ มาว่าะ้อเห็นป้าิมาหารู้ถูึเ้าไปเี่ยว้อในำรหาที่นในไร่พูถึัน ไม่อยาให้ารระทำอัวเอทำให้ป้า้อพลอยเสียหายไป้วย
“่อานี้ป้าไม่ไ้มาทำอาหารที่เรือนให่แล้วนะ พราวเป็นภรรยาอุเม ้อรู้ัูแลสามี หุหาอาหาร ูแลเสื้อผ้า เ็บวาบ้านให้สะอาสะอ้าน พยายามอย่าให้าบพร่อเ็า”
“้ะป้า”
“แล้วที่สำั อย่าื้อ ทำัวให้น่ารั สามีะไ้เอ็นู”
ประโยนี้นาพูพลายิ้มอย่าเย้าหยอ ทว่าทำให้แ้มนวลอพราวฟ้าแปลั่ยิ่ว่าเิม มอสบาป้าผ่านระาแป๋ว แ่็ยอมพยัหน้าแ่โยีแม้เ้อเิน
เธอเป็นภรรยา…ใ่สิ เป็นภรรยาอพ่อเลี้ยเมาทั้ทานิินัยและนิินัยเรียบร้อยแล้ว ิแล้วใบหน้า็ร้อนเห่อึ้นมาเสียอย่านั้น
“ป้าให้นิ่มับนวล่วยันน้าวอมาไว้ให้แล้ว สอนนั้นะมา่วยูแลที่เรือนให่”
นาให้สาวใ้ฝาแฝไป่วยเ็บอใ้ส่วนัวอพราวฟ้ามาไว้ที่เรือนให่ เพราะถึอย่าไร็ไม่ไ้ลับไปอยู่ที่บ้านพัอีแล้ว แม้ทุอย่าะูะทันหันแ่็ไม่ไุ้ลมุนวุ่นวายไปเสียหม นานในไร่มีมามาย ่วยันนละไม้ละมือไม่นาน็เสร็สิ้น อนนี้สถานที่ัาน็พร้อมแล้ว้วย อาหารและเรื่อื่ม็เยอะแยะมามาย เพื่อให้ทุนไ้อิ่มหนำสำราามำบัาอเ้าอไร่
“ป้าลไป้าล่าแล้วนะ”
ศรีวรรบไหล่หลานสาวเบาๆ แล้วเินออมาาห้อรับรอแ นาพยัหน้าพลายิ้มทัทายเ้านายที่พ่ว้วยำแหน่หลานเยที่เินสวนทาันเ้าไปในห้อ ่วยปิประูให้อย่ามิิ
ร่าสูสมส่วน้าวรไปยัภรรยาที่นั่อยู่หน้าโ๊ะเรื่อแป้ราวับถูึู้วยแรอันมหาศาล สายามทอมอพราวฟ้าผ่านระไม่วาาราวับ้อมนร์สะ วามามราวับภาพวาอเธอทำให้เาแทบหยุหายใ บอไ้ำเียวว่าเมียเานั้นสวยไร้ที่ิ เธอสวยในยามที่ายอ้อนแอ้นสวมุพื้นเมือ ่าูบอบบาน่าทะนุถนอมเหลือเิน นัยน์าสีฟ้าอมเทานั้นเอาแ่มอ้วยวามหลใหล
พ่อเลี้ยเมา้าวมาหยุที่้านหลัอภรรยา ้มลหอมแ้มเนียน่อนสบาลมโผ่านระบานให่ ลิ่นายหอมๆ อพราวฟ้า่าระุ้นเร้าแรปรารถนาไ้ีนั เธอทำให้เาไม่รู้ัอิ่มัพอเมื่อไ้ลืนิน อย่าเ่นอนนี้ที่มันำลัเริ่มร้อนรุ่มอีรา ไ้แ่ลืนน้ำลายเหนียวๆ ลอ้วยวามรู้สึระหาย เพราะภรรยานสวยอเา่าน่าปรารถนาเหลือเิน
“สวยัเลยเมียัน” เสียทุ้มนุ่มนวลเอ่ยื่นม นัยน์ามเป็นประายแวววาว
พราวฟ้าสะเทิ้นอายนหน้าร้อนผ่าวับแววาที่เ็มไป้วยวามลุ่มหลอสามี ายสาวร้อนวูบวาบเพราะสัมผัสเร่าร้อนยัรารึอยู่ารานิ้วบนร่าาย
“พ่อเลี้ย! ถะ...ถอยออไปนะะ”
มือบอบบาันใบหน้ามพร้อมเบี่ยายออห่า ใบหน้าามเห่อร้อนนแทบไหม้ สัมผัสาเาราวับมีระแสไฟอ่อนๆ วิ่เาสู่ายนสั่นสะท้าน ลมหายใเริ่มิั สั่นเทาไปทั้ัวราวับลูนน้ำ ไม่ล้ามอสบามให้นานว่านี้ ไม่เ่นนั้นเธอะ้ออยู่ภายใ้อำนาอเาอย่าหลีเลี่ยไม่ไ้
“อายอะไรอีพราวฟ้า”
ายหนุ่มยิ้มริ่มับท่าทีอนัวเล็ที่อนนี้หน้าแเปล่ปลั่วนมอ พราวฟ้าสวยนเาาพร่ามัวไปหมแล้ว
“พราว...พราว”
หิสาวอายนทำัวไม่ถู นัยน์าหวานึ้ไหวระริไปมา ไม่ล้าสบาเารๆ เพราะแ่นี้ร่าายอเธอ็รู้สึปั่นป่วนมาพอแล้ว
“รู้ไหม...เวลาเธออายน่ะน่าปรารถนามาแ่ไหน”
พ่อเลี้ยหนุ่มระิบเสียเนิบนาบพลาใ้ท่อนแนแร่โอบรอบไหล่บอบบา ่อนใ้้อนิ้วไล้แ้มแเป็นลูำลึอย่าหยอเย้า วามหยาเยิ้มเพราะเพลิพิศวาสมอ้อมอนที่เอาแ่้มหน้า่อนใบหน้าหวานๆ ไม่ละสายา ไม่อยาละเลยแม้แ่วินาทีเียว
“ลไป้าล่าันเถอะ ่อนที่ันะเปลี่ยนใไม่พาเธอไปร่วมันเลี้ย”
มือหนาประอร่าอ้อนแอ้นให้ลุาเ้าอี้ แล้วโอบเอวอิ่วให้เินออไปาห้อ้วยัน แม้ะไ้รับาร่อ้านัืนาภรรยา ทว่าพ่อเลี้ยเมาหาไ้สนใไม่ ทั้ยัโมยหอมแ้มนุ่มๆ ฟอให่ นพราวฟ้าหน้าแระเรื่อวนหลใหล เห็นแล้วยิ่ร้อนรุ่มในายมาึ้นว่าเิม แรเสน่หาที่มี่อผู้หินอ้อมแนนี้มันไม่อามอับลไ้่ายๆ ริๆ เมื่อเธอน่าปรารถนาไปทั้เนื้อทั้ัวนเาแทบลั่
+++++
มีวามิเห็นยัไ ฝาอมเม้นให้ำลัใ้วยนะะ
ีรีส์ slave to love
ทาสรัเมียยอเสน่หา [ พ่อเลี้ยเมา x พราวฟ้า ]
ทาสรัเมียำยอม [ เมินทร์ x ีรีนา ]
ความคิดเห็น