คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : BE MINE 2 [FEEL]
BE MINE (FEEL)
อี้ชิงเด็กหนุ่มที่เปรียบเสมือนดอกไม้ที่มองก็รู้สึกสบายตาแค่เห็นรอยยิ้มก็ชื่นใจ แถมบุคลิกน่ารัก สดใส ขี้อ้อนและเป็นกันเอง ไม่แปลกเลยที่อี้ชิงจะเป็นที่หมายปองของใครหลายคน โดยเฉพาะในมหาลัยไม่ว่าอี้ชิงจะเดินไปทางไหนก็มีแต่คนมอง แม้ว่าจะรู้ว่าร่างบางมีเจ้าของหัวใจเป็นหนุ่มเก่งหล่อรวยอยู่ถึงสองคนก็ตาม
“มีแต่คนมองอี้ชิงอีกละ แล้วแบบนี้เมื่อไหร่เราจะขายออกซักทีล่ะเนี่ยย” พยอน แบคฮยอน เพื่อนตัวน้อยของอี้ชิงโอดครวญก่อนจะซุกหน้าลงกับโต๊ะในโรงอาหาร
“แบคฮยอนน่ารักจะตาย แต่พอมีคนมาจีบก็ไม่เห็นจะถูกใจซักคน ไม่ต้องมาว่าเค้าเลยนะ” คนตัวเล็กทำปากยื่นปากยาวเถียงเพื่อนก่อนจะยกนาฬิกาขึ้นมาดู อ่า....ถึงเวลาที่พี่ลู่จะมารับแล้วนี่นา..
“แบคกี้ คยอง เราขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวพี่ลู่รอ พี่ลู่เนี่ยโกรธทีนึงนะ ทำเอาอี้ระบมไปหมดเลยง่า” .................................. ขอจุดให้แบคฮยอนกับคยองซูระบายความรู้สึก อะไรคือระบมวะครับ! โอ้ยยยยยยยย เพื่อนตัวขาวคนนี้พูดอะไรไม่เคยระวังกับเค้าเล๊ยย คนฟังคิดไปไกลแล้ว =,.=
ร่างบอบบางรีบวิ่งไปที่จอดรถประจำของลู่หานและคริสอย่างรวดเร็ว แต่ก็ต้องชะงักในเมื่อรถคันที่จอดอยู่ไม่ได้เป็นรถของหนุ่มวิศวกรคนรักอย่างที่เข้าใจ แต่กลายเป็นสัตวแพทย์หนุ่มคนรักอีกคนนึงแทน
“คนผิดสัญญา” คริสมองหน้าตัวเล็กของเขา ก่อนจะอดคิดถึงอนาคตของน้องชายไม่ได้ งานนี้โดนงอนแน่นอน อี้ชิงไม่ชอบคนผิดสัญญาไม่ชอบคนขัดใจ แต่ก็นะไอ้ลู่มันก็ติดงานจริงๆ ขนาดโทรไปลากเขาออกมาจากคลีนิกเพื่อมารับน้องแทน
“งอนอะไรหรือครับตัวเล็ก งอนพี่ลู่หานหรอครับ ไอลู่มันติดงานน่ะ ตอนนี้คงนั่งกุมขมับอยู่ที่ห้อง” สัตวแพทย์หนุ่มเอาหลังมือไล้ที่แก้มนิ่มของอี้ชิงเบาๆคล้ายจะปลอบให้ใจเย็นลง
“ก็เมื่อเช้าพี่ลู่หานบอกว่าจะมารับอี้ แต่พี่เค้าผิดสัญญาไม่โทรบอกกันก่อนด้วย ไม่รู้ล่ะ อี้จะงอน!!” คนตัวเล็กยกแขนขึ้นกอดอกก่อนจะหันหน้าหนี ทำเอาคริสถึงกับกุมขมับ งอนไอ้ลู่มันแล้วพี่เกี่ยวอะไรด้วยล่ะครับอี้ชิง
.
.
.
ทันทีที่กลับมาถึงคอนโดอี้ชิงก็กวาดตามองหาลู่หานทันที ถ้าบอกว่าติดงานแต่ไม่อยู่ห้องนะ อี้จะงอนสามวันสามคืนเลยคอยดู! อ่า...แต่พี่ลู่คงทำงานจริงๆนั่นแหละ กระดาษอะไรไม่รู้กระจัดกระจายเต็มโต๊ะกับเต็มพื้นไปหมดเลย อี้ชิงสาวเท้าเข้าไปในห้องก่อนจะเห็นตัวการทำห้องรกยืนอยู่ที่ริมระเบียง
“เซ็กซี่จัง” คนตัวเล็กคิดคำนึงอยู่ในใจ เมื่อหันไปเห็นลู่หานยืนถอดเสื้อ พิงระเบียงปล่อยควันสีเทาออกจากริมฝีปาก ยิ่งดูยิ่งใจเต้นแรง ทำไมพี่ลู่เซ็กซี่จังเลย งื้อออออออออออออออออออ.. ส่วนลู่หานที่หันกลับมา เห็นน้องยืนหน้าแดงหูแดงมองตนอยู่ เลยกวักมือเรียกให้อี้ชิงเดินมาหา กำลังเครียดๆแบบนี้อี้ชิงรักษาได้ดีนักแล
“ไม่ต้องมาทำเรียกอี้เลยนะ วันนี้อี้งอนพี่ลู่ด้วย!!” ร่างบอบบางเปิดประตูระเบียงออกไป ทำหน้ากระเง้ากระงอดอย่างน่ารัก ก่อนจะโดนลู่หานรวบตัวเข้าไปกอดแล้วสูดดมผมนุ่มหอมให้ชื่นใจ
“คิดถึงจังเลยครับคนดี” ร่างโปร่งยังคงจูบลงบนกลุ่มผมนุ่มของน้องก่อนจะพลิกตัวคนตัวขาวให้หันเข้าหาตัวเอง แล้วก้มลงเก็บเกี่ยวหอมแก้มนุ่มนิ่มทั้งซ้ายและขวาอีกหลายครั้งด้วยความหมั่นเขี้ยว
“อื้ออออออ... พอแล้วฮะ” อะไรกันเขางอนอยู่นะ พี่ลู่มานัวเนียอย่างนี้ก็ผิดแผนหมดสิ
“ไม่พอครับ พี่ยังไม่หายคิดถึงเราเลยนะ” แฟนหนุ่มคนน้องพูดเสร็จก็โน้มลงประทับริมฝีปากอิ่มแดงของคนตัวเล็ก ก่อนที่ลู่หานจะค่อยๆใช้ปลายลิ้นแทรกเข้ามากวาดต้อนชิมความหวานจากโพรงปากอ่อนนุ่ม เพราะไม่อาจต้านทานสิ่งล่อใจตรงหน้าได้ หลังจากอี้ชิงโดนลู่หานชักนำให้มัวเมาในรสจูบ ก็ได้แต่ยกแขนคล้องคอลู่หานรั้งไม่ให้ตัวเองทรุดกองกับพื้นเพราะความช่ำชองของคนตรงหน้า
“อื้ออออออ... พะ.. พี่ลู่พี่ฟาน อย่าฮะ” ไม่ได้มีเพียงลู่หานเท่านั้นที่ตอนนี้กำลังไล่บดเบียดริมฝีปากกับเขาอยู่ แต่ยังมีอี้ฟานที่เข้ามาซุกไซร้สูดดมความหอมจากซอกคอขาวของอี้ชิงด้วย โดนประกบทั้งหน้าทั้งหลังร่างบางได้แต่ทำตัวโอนอ่อนไร้เรี่ยวแรง ถูกพี่ๆเค้ากดจูบ ขบเม้ม ชักจูงทำนู่นนี่ก็ห้ามไม่ได้เลย งื้ออออออออ จะห้ามยังไงล่ะ ก็พี่ลู่กับพี่ฟานทำให้เคลิ้มแบบนี้ อี้จะห้ามไหวได้ยังไง!! >/////<
“พี่ไม่อยากหยุดเลยครับ ตัวเล็กตัวหอมขนาดนี้” อี้ฟานกระซิบเบาๆข้างหูคนตัวบางก่อนจะซุกไซร้ซอกคอขาว ลามขึ้นไปขบเม้มใบหูของอี้ชิงเบาๆ จนคนตัวเล็กเชิดหน้าขึ้น แต่ก็เหมือนเป็นการเปิดทางให้แฟนหนุ่มคนพี่และคนน้องโลมเลียคอระหงของตัวเองด้วยสติที่หลุดลอย
“พะ ..พอก่อนนะฮะ อี้ยัง... เจ็บอยู่เลย” มือเล็กพยายามผลักดันคนรักทั้งสองคนที่ยังคงมัวเมากับร่างกายตัวเองไม่เลิกให้ได้สติเสียที ขืนปล่อยแบบนี้ต่อไปเขาต้องช้ำในไม่หายแน่ๆ เมื่ออี้ฟานได้ยินคนตัวเล็กบอกว่าเจ็บเขาเลยหยุดการกระทำทันที ในขณะที่ลู่หานยังคงนัวเนียไม่ละออกจากคนตัวหอม
“ไอ้ลู่ครับ พอได้แล้วครับมึง น้องยังเจ็บอยู่” นายแพทย์หนุ่มล็อคคอน้องชายให้ออกห่างจากคนรักตัวเล็กก่อนที่อี้ชิงจะเสร็จไอ้น้องชายหื่นกามไปเสียก่อน
“โหยยย พี่ผมไม่อยากหยุดเลยว่ะ น้องอี้ครับ พี่ขออีกทีนึงนะ” ก่อนที่จะมีใครตั้งสติได้ลู่หานก็ดึงตัวน้องมากดจูบปากอิ่มแรงๆก่อนจะดูดปากหนักๆไปอีกหนึ่งที และปล่อยน้องอย่างที่สัญญา ทั้งที่ตัวเองโดนล็อคคออยู่ เรียกเลือดขึ้นปรางค์แก้มใสของอี้ชิงได้ไม่น้อย
“พี่ลู่อ่ะ.. บ้าที่สุดเลย!!!!!”
“หืม.. อื้ออออออออออ”
ร่างบางเบิกตาโพลง ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มคนพี่จะหันมากระทำเหมือนน้องชายเด๊ะๆ ต่างกันตรงที่คนพี่จะสอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดจนเค้าตั้งรับแทบไม่ทัน
“พะ..พี่ฟาน!!! ก็เอาแบบพี่ลู่ด้วย หรอฮะ” คนตัวเล็กหอบตัวโยนหลังจากโดนคนตัวสูงพรากลมหายใจไป อี้ฟานหันไปยักคิ้วกับลู่หานแบบไม่มีใครยอมใคร ส่วนอี้ชิงยกมือขึ้นแตะปากบวมเจ่อของตัวเอง ก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าห้องไป ทิ้งไว้แต่ชายหนุ่มสองคนที่ระเบิดเสียงหัวเราะด้วยความเอ็นดู
หลังจากเก็บเกี่ยวดื่มด่ำคนตัวหอมเสร็จลู่หานก็เหมือนได้ยาบำรุงชั้นดีกลับมานั่งดูแปลนงาน โดยมีอี้ชิงอ่านหนังสือและนอนหนุนตักเขาอยู่ข้างๆ ส่วนคริสตอนนี้กำลังจัดการอุ่นอาหารเย็นในห้องครัว จริงๆเมื่อซักครู่เค้าก็ไม่ได้อยากเข้าไปร่วมวงอะไรหรอก แต่บังเอิญไปเห็นเข้าแล้วมันอดไม่ได้ ก็ขอแจมนิดนึงแล้วกัน
“วันนี้พี่ลู่งานเยอะมากเลยหรอฮะ” ร่างบางเอ่ยถามพลางเอาหน้าซุกถูไถลงบนหน้าท้องแกร่งของคนรักอย่างเคยชิน
“ก็ถ้าอี้ชิงยังถูๆไถๆอยู่แบบนี้ พี่กำลังคิดว่าจะทิ้งงานแล้วทำอย่างอื่นดีมั้ยน้า” ไม่พูดเปล่าแต่ร่างโปร่งยังส่งสายตาวิบวับ แถมยังเลื่อนมือไปบีบก้นนิ่มของคนตัวบางอีกด้วย ทำเอาอี้ชิงเด้งตัวหลบแทบไม่ทัน (อ๊า..พี่ลู่หื่นจังเลย ไปหาพี่ฟานดีกว่า)
“พี่ฟานนนนนน” คนตัวเล็กวิ่งดุ๊กๆเข้าครัวไปหาคนรักอีกคนที่ยืนถอดเสื้อพิงเค้าท์เตอร์ครัวรออาหารสุกก่อนจะเข้าไปซบอกคนรักตัวสูงทันที เวลาอยู่ห้องอี้ชิงจะเหมือนกระต่ายตัวน้อยๆ คอยวิ่งไปกวนเขาที กวนลู่หานที เดี๋ยวซบ เดี๋ยวกอดโดยที่ไม่รู้ว่าบางครั้งพวกเขาก็ต้องข่มใจอยู่เหมือนกัน
“หิวหรือยังครับตัวเล็ก กับข้าวจะเสร็จแล้วนะ ทำไมไม่ไปนั่งรอ หืมมม..” ว่าแล้วก็จูบขมับบางเด็กน้อยของเขาเบาๆ
“ไม่เอา.. พี่ลู่จะแกล้งอี้อีกละ อี้เจ็บไปหมดแล้ว เมื่อวานพวกพี่ก็เอาเปรียบอี้ไปแล้วอ่า ที่ระเบียงพี่ฟาน โซฟาพี่ลู่ วันอี้ขอนี้งดนะ ..นะฮะ” จากประสบการณ์ของอี้ชิงอ้อนพี่ฟานจะง่ายกว่าอ้อนพี่ลู่เพราะพี่ฟานใจดีตามใจเขาตลอด ส่วนพี่ลู่ตามใจแต่ชอบหวังผลเจ้าเล่ห์ที่สุด ฮึ
“ก็เพราะเราชอบทำปากแบบนี้น่ะสิ ไอลู่มันถึงชอบแกล้ง ทำปากยื่นแบบนี้มันน่าจูบหนักๆ” ร่างสูงยกนิ้วโป้งกดไล้ปากน้องอย่างหมันเขี้ยว คนตัวเล็กเวลามาฟ้องอะไรเค้าจะชอบทำปากยื่นๆแก้มพองๆ โอ้ยยยย... ไอ้อี้ฟาน ใจร่มๆน้องยังเจ็บอยู่
“ปากอี้ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วอ่ะ อี้ไม่ได้ตั้งใจทำนะ!!”
“ขี้ฟ้องจังนะครับตัวเล็ก ขี้ฟ้องแบบนี้ กระต่ายน้อยต้องโดนหมาป่าจับกินนะ แฮ่!!!!” ลู่หานที่เดินเข้ามาได้ยินคนตัวขาวอ้อนพี่ชาย เลยแกล้งทำเสียงขู่และกระโจนเข้าหาอี้ชิง ทำเอาคนตัวเล็กรีบวิ่งไปหลบหลังอี้ฟาน ทำให้ห้องครัวชุลมุนไปหมด เสียงหัวเราะของทั้ง 3 คน ดังก้องไปทั่วคอนโดชุดสุดหรูแห่งนี้อย่างไม่ขาดสาย ก็บอกแล้วว่าความสุขของอี้ฟานและลู่หานคืออี้ชิงก็แค่นั้นเอง …
Talk : ถ้าชอบติดแท็กกันค่ะ #พลีสบีมาย
ฝากคอมเม้นกันด้วยนะคะ
:) Shalunla
ความคิดเห็น