คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การตื่นของพลัง
ชายป่าสีเขียวร่มรื่นที่อยู่ห่างออกไปจากตัวเมืองที่กำลังมีงานเทศกาลออกไปไม่มากนัก
“ไงละตกใจละสิ”
สาวผมทองพูดขึ้นเมื่อมองหน้าของเด็กหนุ่มผมสองสีขาวดำที่ยื่นแน่นิ่งกับใบหน้าเอ๋อๆ ทำให้เด็กสาวอดกลั้นเสียงหัวเราะของตนเองเอาไว้แทบไม่ได้
“มันอะไรกัน”คอสพูดเบาๆ
“เทเลพอร์ตไงละ หนึ่งในแขนงย่อยของเวทย์เคลื่อนมิติ”
“เทเลพอร์ต? เวทย์เคลื่อนมิติ?”คอสเริ่มมีสีหน้าที่แสดงถึงความตกใจให้เห็นอย่างชัดใจ “งั้นเธอก็เป็นพวกผู้ใช้เวทมนต์”
เด็กสาวหัวเราะในลำคอเบาๆ เธอเดินเขยิบถอยหลังออกไปเล็กน้อย แล้วใช้หางตาของเธอมองมาที่คอส
“ใช่ฉันเป็นผู้ใช้เวทย์ เป็นชนชั้นที่สูงกว่านาย มาสิมากราบเท้ารับใช้ฉันสิ”
สีหน้าของคอสที่แสดงให้เห็นถึงความตกใจ แต่พอได้ยินคำพูดของเด็กสาวก็ทำให้เขาเปลี่ยนจากความตกใจไปเป็นไม่พอใจแทน
“ให้รับใช้เธอ ฆ่าฉันให้ตายซะเลยยังจะดีกว่า”คอสขึ้นเสียงตะวาดใส่เนว เล่นทำให้เด็กสาวอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก “ฉันไม่ยอมขายศักดิ์ศรีของฉันแล้วรับใช้พวกใช้เวทย์ เพื่อแลกกับการมีชีวิต เจ้าราชาที่ตั้งกฎเช่นนี้ออกมา ฉันก็จะเป็นคนโค่นล้มมันเอง เพื่อเปลี่ยนแปลงเดธเวิลด์ที่เน่าเหม็นนี้เอง”
สายตาของเนวเปิดออกกว้างด้วยความประหลาดใจให้กับชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
เนวอมยิ้มขึ้นมาน้อยๆพร้อมๆกับเสียงหัวเราะที่อ่อนหวาน สายตาอ่อนโยนในแบบที่คอสยังไม่เคยเห็นมาก่อน เด็กสาวในตอนนี้ราวกับนางฟ้าผู้งดงามจนทำให้คอสไม่สามารถละสายตาจากเธอออกไปไหนได้เลย เหมือนถูกความงามของเธอสะกดเอาไว้
“แบบนี้แหละดีแล้ว”
จากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็เริ่มออกเดินทางเข้าไปในตัวเมืองด้วยการไม่พูดไม่จาแต่กลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงพลุของงานเทศกาลดังขึ้นมาเป็นทอดๆ ผู้คนมากมายเดินชนกันไปมาแล้วกับฝูงมดออกหาอาหารยังไงยังงั้น
ร้านค้า ร้านเกมหรือร้านอาหารมากมายต่างมีแต่ลูกค้าจนงานล้มมือ
“นี้คืองานเทศกาลที่นายจะมาสินะ”
คอสเหลือบไปมองเนวที่กำลังตื่นตาตื่นใจกับภาพงานเทศกาลที่อยู่ตรงหน้าของเธอ
“อืม ใช่แล้ว”
“งั้นหน้าที่ของฉันก็หมดแค่นี้ ฉันไปละ”
เนวหันหลังแล้วกำลังจะเดินกลับไปที่ป่า แต่คอสก็รีบคว้ามือของเธอไว้ทำให้เธอต้องหันกลับมา
“หน้าที่ของเธอยังไม่หมดซะหน่อย เจ้าหน้าจืดนั้นบอกว่าให้เธอเป็นเพื่อนเที่ยวกับฉันทั้งวัน”
“แต่....”
“ทำไมยัยบ้าจอมโหดอย่างเธอถึงกลายมาเป็นยัยปอดแหกอย่างนี้ได้กันนะ หนำซ้ำยังจะทิ้งหน้าที่ไปอีก”
ตุบ!
หมัดที่สองของเนวพุ่งเข้ากลางลำตัวตรงจุดเดิมที่เธอต่อยไปหมัดแรก แต่ต่างกันตรงที่หมัดนี้เร็วและแรงกว่าก็เท่านั้น
คอสร้องลั่นไปทั่วทั้งงาน น้ำเสียงที่แสดงถึงความเจ็บปวดทรมาน ทำให้ผู้คนที่กำลังเดินเล่นอย่างสนุกมากมายหันมามองเขาเป็นตาเดียวกัน
คอสค่อยๆดันตัวลุกขึ้นมายืนตรงอีกครั้ง แล้วมองไปรอบๆตัวของเขาที่มีผู้คนกำลังจ้องมองเข้าอยู่ เขายืนนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะเดินกะเผลกๆเหมือนคนขาเจ็บตรงเข้าไปหาเนวแล้วรีบอบเอวเธอไว้อย่างรวดเร็ว
เด็กสาวถึงกับหน้าแดงเป็นมะเขือเทศคลั่งเลือด และยิ่งคอสเอาหัวของเขามาพิงที่ไหล่ของเธอด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เธอหน้าแดงเขาไปใหญ่
“ที่รักครับ ทำไมหึงผมแรงจัง ผมก็บอกแล้วไงว่าผมไม่นอกใจเธอแน่นอน แต่ถึงที่รักจะอัดจนผมปางตายก็ตาม ผมก็ยังรักเธอนะ”คอสพูดเสียงดังๆออกไปเพื่อให้สายตาของผู้คนที่จ้องมองเขาหายไป จากนั้นก็ยื่นปากของตนเขาไปใกล้ๆหูของเด็กสาว “ยัยปีศาจจอมโหด”
เสียงเฮจากประชาชนที่กำลังหยุดมองพวกเขาอยู่ดังลั่นสนั่นไปทั่วทั้งงานเทศกาล
แค่เพียงกระพริบตาครั้งเดียว ร่างของคอสก็ลอยอยู่บนท้องนภาอันกว้างใหญ่ แต่ผ่านไปยังไม่ถึงอึกใจร่างนั้นก็ดำดิ่งสู่พื้นดินทันที
“ที่รักทำฉันอายไปหมดเลยนะค่ะ แล้วฉันจำได้ว่าต่อยท้องนะค่ะทำไมขาถึงเจ็บละค่ะที่รัก”
พูดจบเนวก็เดินผ่านร่างของคอสที่หัวปักดินทิ่มอยู่กับพื้นด้วยฝีมือของเธอที่จับเขาทุ้มกลางสายตาผู้คนมากมาย
คอสค่อยๆยืนขึ้นมาอีกครั้ง แล้วกวาดมองผู้คนที่ยืนห้อมรอบเขาอยู่
“เธออายครับ”
แล้วเขาก็วิ่งตามเนวไป
“เธอเนี่ยแรงดีจังนะ”คอสพูดขึ้นในขณะที่กำลังวิ่งตามเนวอยู่ “ก็รู้อยู่ว่าเธออายแต่ไม่ใช่เธอคนเดียวซะหน่อย ฉันก็อายเหมือนกันนะ”
“ไม่ต้องพูดมาก”เธอตอบกลับไปอย่างไร้เยื้อใย
เนวยังคงวิ่งต่อไปในซอกระหว่างตึกสูงที่มีพื้นที่กว้างพอที่จะให้คนตัวใหญ่เดินเรียงกันได้สามคนอย่างสบาย
แต่แล้วเด็กสาวก็หยุดวิ่งทำให้คอสสามารถวิ่งตามมาถึงเธอได้ทัน
“ในที่สุดก็หยุดเดินนะ”
คอสมองไปยังด้านหน้าของตัวเขาก็พบกับชายหนุ่มคนหนึ่ง เขามีเส้นผมสีเหลืองตั้งขึ้นจนเหมือนสับปะรดกับนัยน์ตาสีส้ม สวมเสื้อโค้ทสีส้มกับกางเกงขายาวสีเหลือง
คอสเหลียวตาไปมองหน้าของเด็กสาวที่ดูผิดปกติก็รู้ได้เลยว่า ชายผู้นี้เป็นสาเหตุที่ทำให้เนวต้องหยุดการเคลื่อนที่เป็นแน่
“โผล่หัวมาซักทีนะ เจ้ากบฏ”ชายคนนั้นแสยะยิ้มและหัวเราะออกมาดูแล้วน่าสยดสยองยิ่งนัก “จะได้ฆ่าทิ้งโดยไม่ต้องตามหาให้เสียเวลา”
“ทำไมต้องมาเจอเจ้าพวกเลือดสีเขียวในตอนที่พลังเป็นแบบนี้ด้วยนะ”เธอบ่นออกมาเบาๆเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน
พวกกลุ่มเลือดสีเขียวนั้นคือพวกสุนักที่ยอมถวายศักดิ์ศรีของตนเอง เปลี่ยนจากเลือดสีแดงในกายที่ตนมีเป็นเลือดสีเขียว ถ้าผู้ใดไม่ยอมเปลี่ยนสีเลือดของตน ก็จะถูกจัดว่าเป็นพวกกบฏและจะถูกสังหารได้ทันที
คอสรู้สึกไม่สบอารมณ์ยิ่งนักแต่พอจะเดินดินเข้าไปหาเนวก็ใช้มือของเธอขวางเอาไว้เสียก่อน
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนายหนีไปซะ”
“ไม่!”คอสปฏิเสธเสียงแข็ง
“นี่ไม่ใช่เรื่องของนายและผู้ไร้พลังอย่างนายจะมาช่วยอะไรได้”
“ถึงฉันจะไรพลังแต่ก็ยังพอเป็นโล่หรือตัวล่ออะไรให้เธอได้อยู่นะ”เขายังคงยืนกรานคำเดิม
“แต่ถ้านายเข้ามายุ้งมากกว่านี้นายก็จะต้องมาพัวพันกับเรื่องบ้าๆแบบนี้ไม่มีหยุดนะ”
“จะเป็นยังไงเอาไว้คิดทีหลัง แต่ถ้าฉันมัวแต่จะหดหัวแล้วปล่อยให้เธอต้องเจออันตรายเพียงลำพัง ฉันก็ขอตายดีกว่า”
“ถ้าอย่างนั้นคงต้องทำแบบนี้แล้วสินะ”
เนวยื่นมือเข้าไปจับแขนของเด็กหนุ่ม ทันใดนั้นร่างของคอสก็หายวับไปทันที เธอถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันไปเขม่นตามองชายหนุ่ม
“ชายคนนั้นไม่เกี่ยวด้วยเพราะงั้น...”
“ข้าขอปฏิเสธ”
พูดจบมันก็วิ่งตรงดิ่งเข้ามาหาเด็กสาว มือขวาของมันเริ่มปรากฏสายฟ้าออกมาล้อมรอบ มันใช้มือข้างนั้นต่อยไปยังใบหน้าของเด็กสาว
เนวเหลียวคอหลบเล็กน้อยทำให้หมัดของมันโดนใบหน้าของเธอแค่เฉียดๆ
เนวกำมือขวาเอาไว้แบบหลวมๆ ดาบสั้นสีขาวใสก็ค่อยๆปรากฏขึ้นมาจากในมือของเธอ แล้วใช้ดาบเล่มนั้นฟันเข้าที่เอวของชายหนุ่มจนขาดออกเป็นสองส่วน เลือดสีเขียวไหลออกมาจากร่างทั้งสองท่อนของมันลงสู่พื้นดิน แต่แล้วร่างที่ถูกฟักขาดของมันก็ค่อยจางหายไปราวกับร่างนั้นไม่มีตัวตน เป็นแค่เพียงอากาศที่ไรรูปร่างเท่านั้น
เสียงตบมือเบาๆดังขึ้นมาอย่างช้าๆ ภาพเบื้องหน้าของเด็กสาวที่อยู่ห่างออกไปพอประมาณ ปรากฏร่างของชายหนุ่มที่เพิ่งถูกฟังออกเป็นสองท่อนขึ้นมา ร่างกายที่ไร้บาดแผลจากการต่อสู้ของมันกำลังตบมือและหัวเราะอย่างบ้าคลั่งราวอสูรป่าที่หิวกระหาย
“ฝีมือไม่เลว”
“ภาพมายา!”
เนวค่อยๆทรุดตัวลงกับพื้น ดาบที่อยู่ในมือเธอก็ค่อยๆจางหายไป
ในตอนนี้เนวไม่เหลือพลังพอที่จะสู้ต่ออีกแล้ว เพราะเธอได้ใช้พลังทั้งหมดไปกับการโจมตีที่เปล่าประโยชน์นั้นเสียแล้ว
“จบแค่นี้และ”
มันแบนมือออกแล้วยกมือขึ้นสูงเหนือหัว ลูกไฟสีส้มที่อยู่บนมือของมันค่อยๆมีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
“ตายซะเถอะ”
พูดจบมันก็ขว้างลูกไฟนั้นที่ขยายใหญ่จนได้ทีเข้าไปหาเด็กสาวทันที
เนวหลับตาลงแล้วยอมรับต่อความตายที่กำลังคืบคลานเข้ามา
ตูม!
“บอกแล้วไงว่าให้ฉันอยู่ด้วยดีกว่า”
เด็กสาวรีบลืมตาขึ้นทันที เธอแทบไม่เชื่อในสายตาตัวเองเลย น้ำตาของเด็กสาวเริ่มไหลลงมาจากดวงเนตรทั้งสองข้าง
ชายที่เธอไล่ไปในตอนนั้น บัดนี้เขากำลังมองหน้าของเธอที่สิ้นหวังไปแล้วด้วยรอยยิ้ม เด็กหนุ่มผมสีขาวดำผู้มีนามว่าคอสตอนนี้กำลังยืนอยู่ต่อหน้าของเธอ
“ทำไมนายต้องมาช่วยชั้นด้วย ทั้งทีที่ไม่เห็นจะเกี่ยวกับนายเลยซักนิด”
“ไม่รู้เหมือนกัน เหตุผลบ้าบออะไรฉันก็ไม่รู้ ฉันรู้เพียงแต่ว่าฉันไม่สามารถทิ้งเธอไปได้”คอสหันหลังกลับไปหาผู้ชายคนนั้น แล้วยกมือชี้ไปที่หน้าของมัน “ฉันจะฆ่าแก”
เมื่อคอสหันหลังให้กับเด็กสาวทำให้เธอสามารถเห็นเลือดสีแดงที่ไหลอยู่ท่วมหลังของเขา
“นาย”
“แค่แผลถลอกนะ อย่าสนใจเลย เธอไปพักเถอะ”
“แต่ว่านายไม่มีพลังจะสู้มันได้นะ”
“เรื่องบ้าบอเรื่องความต่างของพลังอะไรทั้งนั้น มันจะเป็นยังไงก็ช่าง”คอสฉีกยิ้มออกมากว้าง “ถึงจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานแต่ว่า แต่ฉันก็รู้สึกสนุกมากเลย เพราะงั้นจึงจึงต้องปกป้องเธอเป็นการตอบแทน”
“นี่นาย”เนวพึนพำกับตนเองเบาๆ
ชายผู้นั้นหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง มันวิ่งตรงเข้ามาหยุดยื่นอยู่ตรงหน้าของคอสอย่างรวดเร็ว แล้วใช่หมัดสายฟ้าของมันต่อยเข้าไปที่ท้องของคอสอย่างแรง จนเขากระอักเลือดออกมา
“เจ้าโง่ ถ้าหนีไปตั้งแต่ตอนนั้นก็อาจรอดแล้วแท้ๆ”
“เรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับแก”
คอสใช้มือขวาเปล่าๆธรรมดาของเขาต่อยไปที่หน้าของมันด้วยแรงทั้งหมดที่เขามี จนทำให้ร่างขอมันรอยกระเด็นไปชนทะลุกำแพงเข้าไป
ชายคนนั้นค่อยๆเดินออกมายืนอยู่ตรงกลางทางเดิน
“นวดได้ดีนิ”แล้วมันก็ฉีกยิ้มกว้างออกมา แล้วมองไปยังเนวที่กำลังนั่งพิงกำแพงอยู่อย่างไร้พลัง และเรียวแรง “ถ้าแบบนี้แกจะทำยังไง”
มันจุดบอลไฟสีส้มขนาดเท้ามือออกมา แล้วใช้หางตาเหล่สายตาไปหาคอสแวบหนึ่ง จากนั้นมันก็ปาไฟในมือไปใส่เด็กสาวอย่างไม่รีรอ
ตูม!
คอสรีบพุ่งเข้ามารับการโจมตีขอมันได้อย่างหวุดหวิด ถ้าเขาวิ่งช้ากว่านี้แม้เพียงเสี้ยววิ ลูกไฟลูกนั้นคงพุ่งเข้าใส่เนวได้แน่นอน
เลือดสีแดงของคอสเริ่มไหลออกมาเป็นสายน้ำทั่วร่างกาย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ร้องหรือคิดเสียใจในสิ่งที่ตนได้ทำลงไปเลย
“นายหยุดเถอะไม่นายอาจตายจริงๆได้นะ”
“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะต้องปกป้องให้ได้”
คอสยืนกัดฟันและกำมือตนเองเอาไว้แน่นด้วยความโกรธ ท่ามกลางเสียงหัวเราะของมันยิ่งเพิ่มทวีความโกรธของคอสเข้าไปอีก
พลัง ฉันต้องการพลัง พลังที่จะสามารถปกป้องเนวได้
ถ้าต้องการพลัง ข้าจะให้ยืมก็ได้
เปลวเพลิงสีดำสนิทอยู่ๆก็ลุกโชนขึ้นมาทั่วแขนทั้งสองของเด็กหนุ่ม สีผมสีขาวของเขาค่อยๆถูกสีผมสีดำกลืนกินเข้าไปจนหมด
บัดนี้เสียงหัวเราะทั้งหมดได้หายไปเปลี่ยนเป็นใบหน้าทีจริงจังผิดกลับก่อนหน้านี้ลิบลับ
“น่าสนุกนี่”
คอสวิ่งตรงเข้าไปหามันอย่างรวดเร็ว เขาง้างมือขึ้นเตรียมที่จะออกหมัดเข้าใส่ท้องของมัน แต่อยู่ดีๆเขาก็กระโดดตีลังกากลับไปข้างหลังแล้วออกหมัดใส่อาการที่ว่างเปล่าแทน
“แกหนีไม่พ้นหรอก”
ร่างของชายหนุ่มกระเด็ดจากปลายหมัดของคอส เลือดสีเขียวของมันไหลออกมาจากกลางท้องไม่ยอมหยุด
“พลังอะไรกันนี้”มันพูดขึ้นพร้อมๆกับร่างการที่กำลังสั่นด้วยความกลัว “เรามาตกลงกันดีๆข้าจะบอกท่านราชาให้รับเจ้าเป็นทหารแนวหน้า”
ตุบ!
คอสใช้มือของเขาต่อยไปที่ตึกใหญ่เบาๆจนเมื่อแทบไม่ได้ออกแรง แต่แค่นั้นก็ทำให้เกิดรอยราวไปทั่วทั้งตึก
“ทุกคนในงานเทศกาลนี้ต่างก็ถูกแกฆ่าตาย และใช้ภาพมายาล่อให้พวกเราเข้ามาในนี้สินะ”เปลวเพลิงสีดำที่ห่อหุ้มแขนทั้งสองของคอสไว้ทั่ว ค่อยๆคืบคลานมารวมตัวกันอยู่ที่มือขวาของเขา “เป็นไงบ้างละ เริ่มเข้าใจรึยัง ความรู้สึกของคนที่ถูกแกฆ่านะ”
คอสดีดตัวเองเข้าไปหาชายหนุ่มด้วยความเร็วสูง เขาง้างมือขวาที่อัดแน่นไปด้วยเปลวเพลิงสีดำออกกว้าง และปล่อยหมัดพุ่งตรงเข้าไปที่อกซ้ายของมันจนทะลุออกไปได้หลัง
ร่างของชายหนุ่มโดยไฟสีดำรุกรามอย่างรวดเร็ว แล้วถูกแผดเผาจนหมดสิ้น
ไฟสีดำของคอสค่อยๆจางหายไป สีผมของเขาก็กลับไปเป็นเช่นเดิม
ร่างของคอสหล่นลงไปนอนกองกับพื้น สติของเขาก็เริ่มเรือนร่างเต็มที
เนวใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีพยุงร่างของตนเองตรงไปหาเด็กหนุ่มผมสองสีที่ใกล้จะหมดสติลง
“ถึงฉันจะไม่ชอบเท่าไร ไม่สิไม่ชอบเลยด้วยซ้ำ แต่ฉันจะยอมให้ไห้นายก็ได้”
พูดจบเด็กสาวก็ประกบริมฝีปากของเธอเข้ากับเด็กหนุ่ม
แล้วสติของคอสก็จางหายไป
ความคิดเห็น