(fanfic) ปริศนามายา อัตตานิรันดร์

ตอนที่ 17 : ตอนที่ 17 : จินดาวิทยา

รถสปอร์ตสีดำหรูแล่นเข้าไปภายในโรงเรียน ที่มีป้ายชื่ออยู่หน้าโรงเรียนว่า จินดาวิทยา 

เมื่อไปถึงที่จอดวีไอพี ซึ่งเป็นที่จอดรถเฉพาะของมิติกาอยู่แล้ว เด็กสาวก้าวลงมาจากรถ ดวงตาคู่สวยก็เหลือบไปเห็นคนสนิทของเธอยืนขยับยิ้มรออยู่ที่มุมเสา

“ ไง.. ยัยปีศาจ ” เอก เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาผมสีดำขลับเดินเข้ามาหาเด็กสาวหน้าสวย

“ ถึงขั้นมาดักรอเชียวหรอ กลัวฉันไม่มารึไง ” เด็กสาวยิ้มเลศนัย มองเด็กหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะเดินนำเขาไปยังที่ที่หนึ่ง

“ เธอหนีไปไหนมาหรอยัยปีศาจ ได้ยินข่าวว่าเธอทะเลาะกับพี่.. ” เอกถามมิติกาในขณะที่เดินไปตามทาง 

เด็กสาวนิ่งเงียบ การที่เด็กหนุ่มจะถามเธอหนะไม่แปลก เพราะตั้งแต่รู้จักกันมา ไม่ว่าเด็กสาวจะหายไปไหน เขาจะถามหา หรือไม่ก็ตามหาเธอเลย 

... น่าภูมิใจดีนะ ที่จู่ๆ ที่มีผู้ชายมาคอยเป็นห่วงเป็นใย

“ เฮ้.. อย่าทำหูทวนลมสิ ยัยจอมมาร ” เอกเรียกคนหน้าสวยซ้ำ มิติกาหยุกเดิน หันมาแสยะยิ้มร้ายตอบเด็กหนุ่ม

“ ฉันไปทำงานมา ” มิติกาตอบส่งๆ แล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ 

“ จริงหรอ.. ” เอกว่าเสียงยาว “ ฉันได้ยินจากเฮียทัพว่าเธอ.. อยู่กับผู้ชายนะ... ”

“ แหม.. สายข่าวนายนี่ไวดีนะ ” เด็กสาวว่าประชด “ แล้วถ้าฉันไปอยู่กับผู้ชายมาจริงๆ ล่ะ ”

เด็กหนุ่มเร่งฝีเท้าเดินตามเด็กสาวให้ไวขึ้น นัยตาสีนิลบ่งบอกชัดเจนว่าไม่ยอม... ไม่ชอบสิ่งที่เธอพูดออกมาเลยแม้แต่นิด

“ ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าเธอจะทำอะไรแบบนั้นเพราะแค่ความรู้สึกหนะ ” เด็กหนุ่มพูดอย่างรู้ทัน “ หึ ไอ้ผู้ชายคนนั้น.. คงจะมีอะไรเกี่ยวกับงานของเธอใช่มั้ยล่ะ ”

มิติกาเหลือบมองเด็กหนุ่มผู้รู้ทันอย่างรำคาญใจ ก่อนจะก้าวเดินตรงไปยังเป้าหมายทันที

•

•

•

•

•

•

•

“ โอ้ย.. ให้ตายเถอะไอ้หัวแดง ” การินสบถบ่นโวยวาย “ อุตสาหายตัวเข้ามาสบายๆ แล้ว จะไปลงที่ที่มันดูดีกว่านี้ไม่ได้หรอวะ ”

“ นั่นสิ ใบไม้เต็มตัวหมดแล้ว ” ลัลทริมาบ่นต่อ เชียรพาเธอและการินหายตัวผ่านกำแพงเข้ามาภายในโรงเรียน ไอ้ตอนมาก็มาดีๆ ละนะ แต่ไอ้ตอนลงนี่สิ ...

“ อะไรกัน ก็นายบอกเองไม่ใช่หรอ ว่าวันนี้จะมาเป็นสายลับ สายลับที่ไหนเขาเดินโถงๆ ให้คนเห็นกันไปทั่วล่ะ ” ชายหนุ่มว่า แค่พื้นที่รกเพียงแค่นี้ไม่คนามือเขานักหรอก แต่ที่เขาสงสัยก็คือ..... ทำไมทางด้านหลังโรงเรียนถึงได้รกขนาดนี้ แล้วไอ้.... ยันต์ที่ติดเป็นแถวไปมันคือยันต์อะไร

“ ฉันว่าหลังโรงเรียนแบบนี้ไม่มีคนมานักหรอก ” การินพูด “ เราออกไปสำรวจแถวนี้กันดีกว่า ”

“ อือ.. ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวออกไป ทั้งสามก็ต้องกลับเข้าไปที่ซ่อนเดิม เพราะเสียงของใครซักคนที่เดินมา

ชายหนุ่มเบิกตาจ้องคนที่กำลังเดินมาเขม็ง........ มิติกา

มิติกาเดินตรงมานั่งที่ซานศาลแม่ผีหลังโรงเรียน พร้อมๆ กับเอก วันนี้เธอสัญญากับเด็กหนุ่มเอาไว้ และเธอจะทำตามสัญญานั้นด้วย

“ นายไม่โกรธฉันหรอ ” จู่ๆ มิติกาก็พูดขึ้น “ ฉัน... ทำให้นายไม่เหลือใครในชีวิตเลยนะ ”

เด็กหนุ่มก้มหน้า หันมองเด็กสาวไม่ได้ตอบคำถามอะไร แต่หันมายิ้มแล้วยื่นมือให้ ราวกับเจ้าชายที่กำลังรอการตอบรับจากเจ้าหญิง “ เรารีบไปกันเถอะ.. รีบไปกันเถอะครับ... เจ้าหญิงคนสวย ”

คนหน้าสวยมองเด็กหนุ่มซักครู่ ก่อนจะยื่นมือนุ่มไปกุมมือของเอกเอาไว้ เป็นการตอบรับ...

โอ้ยย..อุก.. !! 

มิติกาและเอกหันไปมองต้นเสียงของบางสิ่งเมื่อกี้ แต่ไม่พบอะไร ทั้งสองจึงกุมมือกันเดินเข้าไปตามทางในป่าหลังโรงเรียนทันที

“ แคกๆๆ ” การินพ่นเศษใบไม้ออกจากปากทันทีเมื่อตัวเองเป็นอิสระ เมื่อกี้ตอนที่มิติกากุมมือตอบเด็กหนุ่มคนนั้น เชียร.. ชายหนุ่มบีบไหล่การินอย่างแรง ก่อนจะรีบรุดเอาไบใม้มายัดปากการิน ทั้งยังเอามือปิดปากเด็กหนุ่มไว้อีก

ดีที่มิติกาไม่ได้สงสัยและเดินเข้าป่าไป ไม่อย่างนั่นการินคงได้กลายเป็นอดีตแน่

“ ตามยัยตัวแสบไปกัน ” ชายหนุ่มว่า ทำท่าจะเดินตามมิติกาไป แต่การินท้วงขึ้นมา

“ เฮ้ยๆ ไอ้หัวแดง แกอย่าลืมสิว่าเราจะมาสำรวจโรงเรียน ไม่ได้จะสะกดรอยตามคนซะหน่อย ” เด็กหนุ่มจ้องชายหนุ่มเขม็ง นัยตาสีชาดเหลียวมองทางป่าสลับกับการินอยู่ซักพัก

“ ถ้างั้นนายไปสำรวจโรงเรียน ส่วนฉันจะตามยัยตัวแสบไป ” ชายหนุ่มรีบให้คำสรุปอย่างรวดเร็ว แต่การินก็เรียกเขาไว้อีก

“ แกเป็นอะไรไปวะไอ้หัวแดง เดี่ยวนี้แกดูแปลกๆ นะ ทำอย่างกับหวงยัยคิงคองงั้นแหละ ” การินพูดขึ้น เอาจริงๆ เขาแค่มองแวบเดียวก็รู้แล้ว แต่แค่อยากถามเท่านั้น “ แต่แกดูยัยคิงคองสิ ไม่เห็นจะออกอาการแบบแกเลย ”

ชายผมแดงปรายตามองการินนิ่ง มันก็จริงอย่างที่การินพูด เขาพยายามเข้าหาเธอมาตลอด แต่ทำไม.. เธอไม่ทีท่าจะหวง จะหึงเขาเลยสักนิด แถมยัง..... ยิ้ม พูดคุย จับมือกับผู้ชายอื่นโดยไม่ระแคะระคายเลยอีก ความพยายามที่เขาทำมา มันสำเร็จสักนิดรึเปล่านะ... เขาจะไปถามใครดีถึงจะรู้คำตอบ

“ หึ ฉันพูดถูกใช่มั้ยล่ะ เอาเป็นว่า.. ขอให้โชคดี ไอ้หัวแดง ” เด็กหนุ่มแสยะยิ้ม ก่อนจะลากตัวลัลทริมาให้เดินตามเข้าเข้าไปในโรงเรียน 

ชายหนุ่มมองตามแผ่นหลังของคู่อริ ก่อนจะหันหลังเดินตามทางที่มิติกาไป ช้าๆ

“ การิน นายแน่ใจหรอว่าจะเดินเข้าไปเลยแบบนี้หน่ะ ” ลัลทริมาท้วง เครื่องแต่งกายทั้งของเธอและการิน ไม่เหมือนเครื่องแต่งกายของนักเรียนที่นี่ซักนิด และเพราะแบบนั้น ทำให้นักเรียนในโรงเรียนมองกันเป็นตาเดียว

การินไม่ตอบอะไร เขากวาดตามองเด็กนักเรียนที่มองเขาคราวๆ พาลัลทริมาเดินไปนั่งที่ม้านั่งยาวข้างๆ อาคารเงียบๆ 

ตึกๆๆๆ 

“ ขอโทษนะครับ.. ” การินหันมองต้นเสียงที่เดินเข้ามาทักพวกเขา 

“ ขอโทษนะ พวกคุณเข้ามาได้ยังไงหรอครับ ” เด็กหนุ่มผมสีทองน้ำตาลไหม้ สวมแว่นกรอบเหลี่ยมหน้าตาหล่อแบบอบอุ่นถามเขา

“ แกเป็นใคร ทำไมฉันต้องตอบแกด้วยล่ะ ” การินว่า ไม่ไว้ใจคนตรงหน้าซักเท่าไหร่ 

“ อืม... ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรครับ แต่.. ผมว่าคุณรีบออกไปจากที่นี่ ก่อนจะมีคนคาบข่าวไปฟ้องเจ้าหญิงปีศาจดีกว่านะครับ ” เด็กหนุ่มผมทองพูดเตือนคนต่างโรงเรียนทันที

“ ไหนบอกว่ายัยคิงคองปกครองที่นี่ เจ้าหญิงปีศาจที่ไหนอีกวะ ” การินหันไปบ่นกับลัลทริมาอย่างสงสัย

“ คิงคอง? ” เด็กหนุ่มแว่วเหลี่ยมทวดคำซ้ำ เนื่องจากไม่รู้ว่า ยัยคิงคอง ที่คนต่างโรงเรียนพูดคือใคร

“ เอ่อ.. พี่.. มิติกานะค่ะ ” ลัลทริมารีบตอบแก้คำที่การินพูด ให้เด็กหนุ่มเข้าใจ คนผมทองเบิกตากว้างเมื่อได้ยินชื่อของมิติกา

“ พวกคุณรู้จักคุณมิติกันด้วยหรอครับ ไม่น่าเชื่อ.. ” เด็กหนุ่มผมทองว่า ราวกับกำลังตกอกตกใจ “ เอ่อ.. ผมชื่อพชรนะครับ จะเรียกว่า พัชก็ได้ ผมเป็นทาสคนหนึ่งของคุณมิติหนะครับ ”

“ ทาส / ทาส !!! ” การินและลัลทริมาพูดขึ้นพร้อมกับ ทาสหรอ..

“ เอ่อ.. จะแทนตัวเองว่าเพื่อนก็ไม่เชิงหนะครับ เพราะผมอะ โดนคุณมิติใช้ตลอดเลย ผมเลยแทนตัวเองเป็นทาสน่ะครับ ” พชรอธิบาย ยิ้มอบอุ่นให้กับคนต่างโรงเรียนทั้งสอง

“ ใช้หรอ.. แกเป็นผู้ชายแท้ๆ ยอมให้ยัยคิงคองใช้ได้ยังไง ” การินถามคนผมทองตรงหน้า

“ ผมว่ายอมๆ ไปเถอะครับกับผู้หญิงคนนี้ ผมไม่อยากจะขัดใจเธอหรอกนะครับ ” พชรพูดเสียงอ่อยๆ “ ผมไม่อยากมีเรื่อง ”

“ เรื่อง.. หึ คนเขาไม่เต็มใจทำตาม จะบังคับได้ยังไงล่ะ ” การินว่า พยายามไม่มองทางลัลทริมามากที่สุด

พชรค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ๆ คนต่างโรงเรียนทั้งสองคน ก่อนจะนั่งลงที่ม้านั่งยาวฝั่งตรงข้ามกับลัลทริมาและการิน “ พวกคุณสองคนเชื่อเรื่องผู้ใช้คุณไสยมั้ยครับ ” 

“ ทำไม.. ” การินถามพชรด้วยความค้างคาใจ ทำไมไอ้หมอนี่ถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา

“ ถ้าผมพูดแล้วอย่าเอาไปแพร่งพรายต่อนะครับ คือเรื่องนี้ผมอยากพูดจริงๆ ” พชรว่า “ คืออย่างงี้ครับ คุณมิติหน่ะ ”

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

“ ห่ะ... !! ” ( ตกใจไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย )

“ เป็นความจริงนะครับ คุณมิติเธอเก่งเรื่องพวกนี้มากเลยแหละ เวลาเธอไม่พอใจคนที่ทำตามเธอ บรื๋อ.. ” พชรทำทีท่าหวาดกลัว “ โดนเธอเล่นงานทุกรายครับ พวกมือดีในโรงเรียนก็หงอไปเลย ”

การินและลัลทริมาหันมองหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง เด็กหนุ่มจึงหันมาแสยะยิ้ม “ หึ จะเก่งซักแค่ไหนกันเชียว เป็นผู้หญิงริอาจเล่นคุณไสย สงสัยไม่เคยโดนของย้อน ”

“ เอ๋.. คุณเองก็เล่นของพวกนี้เหมือนกันหรอครับ ” พชรเอียงคอถามด้วยความสงสัย นอกจากมิติกาแล้ว ยังมีคนสนใจของพวกนี้อีกหรอ

“ ใช่ ฉันสนใจวิชาพวกนี้ ” การินตอบ ตอนนี้เด็กหนุ่มไขข้อสงสัยของตนเองได้แล้ว ว่าทำไมเวลาเขาลองเสกตะปูเข้าท้องมิติกาเพื่อแก้แค้นเรื่องที่เธอต่อยเขา แต่...ของก็มักจะย้อนกลับมาเข้าตัวเขาเสมอ

แต่เขาไม่เชื่อหรอกว่า.. มิติกาจะเก่งกาจกว่าเขาอย่างที่พชรว่า เพราะเด็กหนุ่มเชื่อว่าตัวเองเก่งกว่าเป็นไหนๆ

ที่พชรบอกว่ามิติกาใช้คุณไสยได้เก่งพอๆ กับกดมือถือ คงเพราะพชรเจอแค่มิติกาคนเดียวที่ใช้วิชา จึงคิดว่ามิติกาเก่ง 

ที่เขาไม่สามารถเสกตะปูเข้าท้องมิติกาได้ ก็คงเพราะมิติกามีของดีคุ้มภัย ไม่ได้เก่งอะไรแน่นอน 

“ แล้วคุณผู้หญิงละครับ ” พชรหันหน้าไปมองลัลทริมาอย่างตั้งคำถาม เพราะดูลัลทริมาไม่ตกใจสักนิด ที่คนข้างกายมีวิชาดำ

“ เอ่อ.. คือ. ”

การินแสยะยิ้มด้วยความหมั่นไส้พชรที่เอาแต่ชื่นชมมิติกา จึงพูดประกาศศักดิ์ดาแทนลัลทริมาทันที “ ยัยนี่ก็มีวิชา เป็นตัวแม่ของวิชาเลยล่ะ เพราะยัยนี่.... เป็นแม่มด ”

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

มีความอวดอ้างมากกกค่ะการินนน..

ว่าแต่.. เด็กหนุ่มคนนั้นเป็นอะไรกับมิติกาน้าาา ~