Elexandrite & Emerald รับวิจารณ์นิยายสไตล์อัญมณี

ลำดับตอนที่ #9 : คุณ สตาร์ : การเลี้ยงตัวร้ายให้กลายมาเป็นน้องสาวฉัน (ภาคกำเนิดตัวร้าย)

กราบสวัสดีคุณสตาร์ เจ้าของนิยายเรื่องการเลี้ยงตัวร้ายให้กลายมาเป็นน้องสาวฉันนะคะ อัญมณีมาประเคนบทวิจารณ์ร้อนๆ ให้ยันบัลลังก์ เอ๊ย ที่ แล้ว หลังจากไล่อ่านรวดเดียวจบทุกตอนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

เริ่มโลด! จะมัวรอช้าอยู่ไย

          โบราณว่าไว้ ต้องชมก่อนแล้วจึงค่อยติ และเรื่องนี้ก็เป็นนิยายเรื่องที่สองที่อัญนึกเรื่องชื่นชมได้มากมายก่ายกองจนไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือตัวอัญมณีเองจริงๆ ประการแรกที่จะขอเริ่มคือ นิยายเรื่องนี้มีเสน่ห์ในขั้นที่เรียกได้ว่า 'ล้นเหลือ' เป็นเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์หาตัวจับยาก การเล่าเรื่อง กลิ่นอาย ตัวละคร ทุกสิ่งทุกอย่างให้อารมณ์ประหนึ่งนิทานกล่อมเด็ก เสียแต่ว่าอัพเลเวลความโหดหินขึ้นมามากกว่านั้นหลายเท่าตัว เริ่มจากตัวเอก สาวน้อยอายุสิบแปดที่ได้เล่านิทานเรื่อง ไอรีน่า กษัตริย์ผู้ไม่ย่อท้อให้เด็กหญิงหน้าตาน่ารักน่าชังคนหนึ่งฟัง แล้วจู่ๆ เธอก็ตกสู่ห้วงภวังค์ ไปเกิดใหม่ในร่างของเฟริเซีย เด็กหญิงอายุหกขวบบุตรสาวของท่านมาร์ควิสผู้มีชื่อในสภาแต่เพียงนาม พบหน้าน้องสาวฝาแฝดซึ่งก็คือจีเซล รูปลักษณ์แตกต่างจากเธอเพียงสีตาฟ้าและแดงเท่านั้น ชีวิตคงไม่ผกผันหรือเปลี่ยนแปรอะไรหากสองแฝดนี้ในอีกสิบปีข้างหน้าจะไม่ใช่ตัวร้ายที่กลั่นแกล้งไอรีน่า นางเอกของนิทาน สุดท้ายเมื่อไอรีน่าชนะการคัดเลือกและได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ เจ้าชายอาเธอร์ก็สั่งประหารทั้งคู่ข้อหากลั่นแกล้งนาง เฟริเซียต้องวางหมากบนเกมที่อาจมีปลายทางเป็นนรกอยู่แล้วตั้งแต่เริ่ม เธอหวังจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตา ลิขิตเนื้อเรื่องฉบับใหม่ ที่ที่ตัวร้ายเช่นพวกเธอจะต้องไม่ตาย มีชีวิตอยู่ต่อไป...ด้วยกัน

          การสื่ออารมณ์ความรู้สึกของตัวละครทำได้ดีเยี่ยมค่ะ ดีจนแทบจะเรียกได้ว่าไร้ที่ิติ ภาษาที่ท่านใช้นั้นตรง กระชับ ไม่มีลูกเล่นอุปมาอุปไมยอะไร แต่กลับหน่วงหัวใจให้อินตามเหลือเกินเวลาอ่าน เพราะอย่างไรเธอก็เป็นแค่ตัวร้ายในนิทานเรื่องนี้ เวลาที่เฟริเซียตัดพ้อโชคชะตา เจ็บปวดกับความทรงจำ เคืองแค้น หรือรักใคร่บนความสิ้นหวัง ทำออกมาได้ประดุจไปนั่งอยู่ในหัวใจของเธอ ถือว่าใช้มุมมองแบบที่หนึ่งได้คุ้มค่ามากค่ะ

          นอกจากนี้แล้ว สิ่งหนึ่งที่นิยายเรื่องอื่นไม่มี คือการตั้งคำถามและย้ำมันโดยที่ไม่ทำให้คนอ่านรู้สึกรำคาญหรือเอียนกับคำถามนั้นเลย มีแต่จะหน่วง หน่วง และหน่วง คำถามหลักเลยก็คือ ตัวเอกทำไมถึงมีแต่คนรัก ตัวร้ายอย่างฉันไม่มีวันได้รับความรักจริงๆ อย่างนั้นใช่ไหม? มีหน้าที่แค่เป็นตัวอิจฉา ทำอุปสรรคขวางทางนางเอกตามท้องเรื่อง แล้วสุดท้ายก็โดนฆ่า เป็นตัวตลก เป็นขยะของคนเขียน อย่างนั้นใช่รึเปล่า? 

          

          บรรยากาศทึบทึมในหัวใจของเฟริเซีย ความมืดมนของหัวใจคน การนำเสนอและการดำเนินเรื่องที่ตรงไปตรงมาตามฉบับนิทาน ฉากสยดสยอง การตาย การสังหาร การหักเหลี่ยมเล่ห์กล การพลัดพรากจากลา โศกาอาลัย ไม่ได้ฉูดฉาดแต่กลับรู้สึกเหมือนปกคลุมด้วยหมอกควันและก้อนหินหนักๆ ให้กลิ่นอายสิ้นหวัง ดิ้นรนตลอดเวลา ตัดกับสภาพแวดล้อมรอบกายเธอที่อู้ฟู่ด้วยความหรูหรา เพชรนิลจินดา ทรัพย์สินเงินทอง เสื้อผ้าอาภรณ์เหนือชั้น จริตกิริยาชนชั้นสูง คือความแตกต่างที่เหมือนกันโดยสมบูรณ์

          การใช้ภาษาของนิยายเรื่องนี้มีข้อเสียอยู่สองประการใหญ่ๆ ที่ว่ากันตามตรงแล้วเป็นเรื่องใหญ่แต่ ความสนุกของเนื้อเรื่องที่ท่านสื่อออกมานั้นได้หักลบส่วนนี้ไป ดึงคนอ่านให้ไถไปได้เพื่ออ่านเรื่องราวและเหตุการณ์ต่อ กระนั้นก็มองข้ามไม่ได้เด็ดขาดค่ะ คือเรื่องคำผิด อันนับได้ว่าเยอะมาก มีทุกบท และหลายคำเมื่อใช้ผิด ก็จะเปลี่ยนความหมายไปในทันที หากคนอ่านเดาไม่เก่งก็อาจงงเต็กเป็นไก่ตาแตกเลยก็ได้ อารมณ์เรื่องก็จะพลอยสะดุดตาม เห็นว่ากำลังจะรีไรท์แก้คำผิดแล้วรึเปล่า? ถ้าใช่ก็สนับสนุนเป็นอย่างยิ่งค่ะ ฮ่าๆๆ 

          อีกส่วนหนึ่งที่เป็นข้อบกพร่องคือการบรรยายค่ะ หลายเหตุการณ์เลยที่มีคำพูดเยอะพอๆ กับบทบรรยาย และการบรรยายของท่านในบางจุดยังมีคลังศัพท์ที่ค่อนข้างจำเจอยู่ ใช้ไม่ถูกความหมายก็มี(อาทิ วาวโรจน์) ใช้ซ้ำก็บ่อย(ที่เห็นชัดเจนเลยก็เช่น ก่อนจะ) และเพราะเล่าแบบตรงไปตรงมา บางทีมันก็แอบดูห้วนสั้น ขาดความสละสลวยไปสักหน่อย พลอยไปถึงบทพูดที่ยังไม่ชัดเจนจนอ่านแล้วรู้เลยว่าใครพูด อารมณ์เรื่องก็เลยยังไม่สุดพอค่ะ ช่วงที่อัญมณีรู้สึกชัดเจนเลยคือช่วงที่เฟริเซียคุยกับโจเซฟ เดี๋ยวเราไปว่ากันตรงตัวละครอีกทีนะ

          การเล่าเรื่องจะฉายให้เห็นเพียงมุมเดียว กล้องโฟกัสไปที่จุดๆ เดียวคือวิสัยทัศน์ของเฟริเซีย(ถึงจะมีจีเซลแอบมาในตอนท้ายก็ตาม) ข้อเสียคือมองสภาพการณ์โดยรอบได้ไม่ชัด หรือไม่เห็นค่ะ กลายเป็นภาพเบลอๆ ไม่ได้รับความสนใจไป 

          พูดถึงก็มาเลย เอ้า มาหั่นเขียงตัวละครกันค่ะ อัญพร้อมแล้ว//ลับมีด(?) 

          

          เฟริเซียจ๋า เธอเป็นนางเอกที่น่าสงสารและน่าสงสัยที่สุดที่ฉันเคยเจอมาเลย อันดับแรก น่าสงสารก็แน่นอน ชะตาชีวิตเธอเหมือนถูกลิิขิตให้เป็นตัวร้าย เป็นส่วนเกินที่ถูกทิ้งตลอด ดิ้นรนเท่าไหร่ก็เป็นตัวร้ายเหมือนเดิมอยู่ดี อีกทั้งยังมีความมองโลกในแง่ร้ายที่เหมือนจะบ่มเพาะจากสภาพครอบครัวส่วนหนึ่ง และเป็นนิสัยมาแต่กำเนิดด้วย ทำให้ชีวิตเธอดูไม่มีความสุขอย่างแท้จริงเอาเลย แม้แต่ตอนอยู่กับจีเซล หรือเรอา อันดับต่อมา น่าสงสัย คำถามแรกที่เกิดขึ้นในหัวอัญเลยก็คือ...พ่อหนีไปมีเมียใหม่ แม่มีสามีใหม่ที่ไม่ชอบเธอ พ่อไม่เคยกลับมาหา จนพาเมียใหม่ที่เป็นเพื่อนแม่กับลูกสาวคนใหม่มาเยี่ยมบ้าน เธอลงมือฆ่าเด็กคนนั้นทันที...อัญรู้สึกว่าปัญหาที่นางเจอยังไม่รุมเร้าพอ โหดร้ายหรือกดดันพอให้ถึงกับลงมือฆ่าชีวิตหนึ่งชีวิตเพื่อเรียกร้องความสนใจได้เลยนะคะ ลองชั่งน้ำหนักดูกันแล้วหลายรอบมันก็ยังเบาไปจริงๆ เว้นแต่ว่าระหว่างนั้นโดนพ่อเลี้ยงทำร้ายร่างกาย หรือทำมิดีมิร้าย ถูกทำอะไรโฉดชั่วสะสมจนเกินจะรับไหวแล้วระเบิดตู้มเดียวก็ว่าไปอย่าง จากที่ท่านบรรยายมาซึ่งหลักๆ ก็คือ 'เป็นส่วนเกินของครอบครัว' อัญก็อนุมานได้เท่านี้แหละค่ะ ถ้าอยากให้ดูแน่นและสมเหตุสมผลกว่านี้ก็แนะนำให้บรรยายเพิ่มนะ 

          คำถามที่สองที่สำคัญเป็นอย่างยิ่งจนต้องกาดอกจัน คือความรักลึกซึ้งที่เธอมีให้กับจีเซล(รวมทั้งที่เรอามีให้กับจีเซลด้วย) น้องสาวฝาแฝดในอีกโลกที่อาจเป็นคู่ขนาน เพราะนิยายเรื่องนี้ไม่มีการบอกเวลาแน่ชัดว่าผันผ่านไปเท่าใดจึงยากจะฟันธงแต่ว่า ความรักความผูกพันของคู่นี้เกิดเร็วเกินไปค่ะ แน่นแฟ้นกันไวไป กับเรอายังพอว่า แต่กับจีเซลนี่ไวของจริง ทั้งคู่ยังไม่ได้ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะขนาดนั้น ไม่ได้มีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมต้านกันมากพอจะ 'รัก' ปานจะกลืนกิน อยากได้อะไรจะหามาให้ เกลียดใครจะฆ่า รักใครจะจับตัวมาขังขนาดนี้ได้ เข้าใจว่าการเล่าเรื่องเป็นแนวนิทาน แต่ยังไงๆ ก็คือนิยายเนอะ การปูพื้นเรื่องและความสมเหตุสมผลคือสิ่งสำคัญอันดับต้นๆ ค่ะ

          คำถามที่สามคือด้วยอุปนิสัยที่ผู้เขียนวางมาตั้งแต่เริ่ม เฟริเซียไม่น่าหวั่นไหวกับการหลอกใช้ของโจเซฟขนาดนั้น นางน่าจะพยักหน้า อ๋อเหรอ จากนั้นก็มาดมั่น โนสนโนแคร์ต่อไปแบบเริดๆ เชิดๆ (ในใจ) แล้วเริ่มดำเนินการเดินหมากต่อมากกว่านะ อยากให้พิจารณาตรงนี้นิดนึงค่ะ

          เฟริเซียถึงแม้จะมองภายนอกดูเป็นสาวยันเดเระ เจ้าแผนการ แต่อัญมองว่าความจริงแล้วเธอก็แค่เด็กคนหนึ่ง เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ต้องการความรักความสนใจ ความอบอุ่นและที่พักพิง ที่เธอทำไปทั้งหมดก็เพื่อเฟ้นหาและแน่นอน...รักษามันให้คงอยู่ต่อไปเท่านั้นเอง

          มาว่ากันที่ตัวละครอื่นๆ อัญมณีว่านอกจากจีเซลและโจเซฟแล้ว ตัวอื่นท่านทำได้ดีค่ะ ดูมีคาแร็กเตอร์ชัดเจนแยกออกง่าย (เว้นเพียงคำพูด ถ้าไม่มีบรรยายต่อท้ายแล้วมีอยู่หลายคนก็เดาไม่ออกว่าใครพูดค่ะ) จีเซลนั้นสัมพันธ์กับการเฉลยปมของท่านที่ยังขาดความเร้าใจ กระชากใจหรือความตื่นเต้นค่ะ คือพอตัดมามุมมองของนางเพื่อเฉลยปมตอนท้ายเรื่อง ช่วงนั้นอัญให้คำนิยามได้คำเดียวว่า 'มาไวไปไวไม่รู้เรื่อง..' ไม่ก็ 'อ้อ...งี้เองเหรอ' อารมณ์จากเกือบจะพีคละหายจ้อยเลย ตอนจบเลยยังไม่สุดเหมือนกับบทนำที่ขาดความดึงดูด และฉากเศร้าหลายต่อหลายฉากที่ถ้าขยี้ดีๆ มันจะเป็นอะไรที่พีค(น้ำตาเล็ดได้อะไรแบบนั้น) ส่วนตรงนี้จะพีคสมกับที่ท่านอุตส่าห์ปูมาตั้งยี่สิบกว่าตอนนะ ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปค่ะ อย่าห้วนหรือรีบมาก นิยายต้องใส่ความละเอียดอ่อนลงไปค่ะ แล้วมันจะดียิ่งขึ้น อินยิ่งขึ้นกว่านี้หลายเท่าตัวเชื่ออัญสิ!

          คุณมาร์ควิสนี่ก็ดู paradox ขัดแย้งในตัวเองเนอะ รู้สึกผิดเลยกลับไปหาลูก แต่พอเห็นหน้าลูกก็รู้สึกผิด(กับใคร??)เลยกลับไปหาเมียใหม่กับไอรีน่าลูกน้อยกลอยใจอีก เป็นพฤติกรรมที่ดูไร้ตรรกะไร้เหตุผลนะ ปมเรื่องแม่ก็ยังไม่สุดเช่นกัน อยากให้ขยายความชัดเจนอีกหน่อย(ไม่หน่อย)อะค่ะ อยากรู้สาเหตุลึกๆ ละเอียดยิบที่ทำให้พ่อคนนี้เป็นขนาดนี้ ยังทำให้อัญเกลียดไม่ได้เพราะไม่แน่ชัด รีบเคลียร์นะคะ เพราะถ้าสามานย์จริงได้เตรียมกระทืบถูก ฮ่าๆๆ 

          ท่านโจเซฟดูแก่เกินวัยมากค่ะ เกินวัยแบบมากๆๆๆ สาบานว่าอายุสิบห้า? คิดไปยันอนาคตน้องชายวงศาคนาญาติจะเป็นยังไงแล้วพ่อเจ้าประคู้ณ แต่มองอีกแง่ก็อาจเป็นข้อดีก็ได้ค่ะ นอกจากจะเจ้าชู้ไก่แจ้(?)แล้วยังพอมีเล่ห์เหลี่ยมแต่ไม่ถึงขั้นเจ้าเล่ห์ แต่ก็มีบทบรรยายว่าดูเจ้าเล่ห์อยู่บ่อยครั้ง แต่การกระทำที่แสดงออกมันยังไม่เจ้าเล่ห์(งงไหมคะ? อัญก็งง ฮ่าๆ) เอาเป็นว่าเฮียยังไม่คงที่ ถือว่าบุคลิกผกผันสุดแล้วในบรรดาเจ้าชายเจ้าหญิง

          โอเคค่ะ ขอจบการวิจารณ์แต่เพียงเท่านี้ ความน่าติดตามเอาไปเลยเก้าเต็มสิบ หักคำผิดนิดหน่อยกับจุดบกพร่องเบื้องบนอย่างที่บอกค่ะ มีไม่กี่เรื่องหรอกที่ทำอัญอ่านรวดเดียวจบชนิดไม่ลุกไปไหนเลยได้ :)

คะแนนรวม 83/100! 

         

อัญมณีเป็นนักอ่านคนหนึ่ง นักหัดเขียนคนหนึ่ง และนักอยากเป็นบรรณาธิการคนหนึ่ง หาใช่นักวิจารณ์มืออาชีพไม่  บทวิจารณ์นี้จัดทำขึ้นเพื่อชี้แจงข้อบกพร่อง ชื่นชมข้อดีเด่น และอ่านผลงานคุณภาพอีกเรื่องสู่สายตาเล็กๆ คู่นี้ อัญมณีขอเป็นกำลังใจให้ท่านสร้างสรรค์ผลงานนิยายดีๆ นี้ต่อไป เพื่อความสนุกของตัวท่าน ตัวคนอ่าน และตัวนักวิจารณ์เอง หากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 

ขอบคุณที่มาใช้บริการ โอกาสหน้าหวังว่าจะได้พบกันใหม่ค่ะ

อัญมณี.

Receive

ชื่อหรือนามปากกาของท่าน :

เจ้าของผลงานเรื่อง :

คิดเห็นอย่างไรกับคำวิจารณ์ :

อย่าลืมเขียนคำวิจารณ์ให้ร้านอัญด้วยนะ : 

    

     

 

{ Winter Dark Theme }