Elexandrite & Emerald รับวิจารณ์นิยายสไตล์อัญมณี

ลำดับตอนที่ #8 : คุณ Macaros : Macaros's Journey เจ้าชายรูปงามกับจอมมารทั้งเจ็ด

เนื่องด้วยวันนี้อัญมณีจนปัญญาจะครวญคิดว่าใช้ฟ้อนต์อักษรแบบไหนดี จึงขออนุญาตใช้แบบอักษรที่สามัญธรรมดาและคุ้นหน้าคุ้นตาชาวนักหัดเขียนมากที่สุดมาแทน 

บทวิจารณ์ต่อไปนี้ไม่ได้มีการแยกหัวข้ออย่างหลายๆ เรื่องตอนต้นเปิดร้าน ด้วยอัญค้นพบแล้วว่าถนัดที่จะวิจารณ์แบบมีอะไรก็ใส่ๆๆ ไปรวดเดียวมากกว่า และจะให้คะแนนตอนท้ายรวดเดียวไปเลย เกณฑ์การตัดสินก็เช่นเดียวกันกับเรื่องที่ผ่านๆ มา หากใคร่จะขอตัวอย่างโดยละเอียดจริงๆ หลังไมค์มาแทนนะคะ จะนั่งสแกนอีกรอบถ้าสายตาและเวลาเอื้ออำนวย(พูดซะน่าสงสารเชียว)

เอาล่ะ อารัมภบทมายาวเหยียดละ เริ่มการประลอง เอ๊ย วิจารณ์กันค่ะ

          

          ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะคุณ Macaros นิยายของคุณเป็นเรื่องแรกในบรรดานิยายทั้งหมดที่อัญวิจารณ์มาแล้วอ่านจบครบทุกตอนในเวลาอันน้อยนิดที่สุด ^^ อย่างแรกที่ขอชื่นชมเลยก็คือการจัดหน้านิยาย การเขียนคำโปรยที่กระชับ ชัดเจนและดึงดูดคนอ่านได้อยู่หมัด ความยาวของบทนำไม่เป็นปัญหาเมื่อเนื้อหามันสนุกและน่าติดตาม เคยได้ยินไหมคะ ช่วงเวลาที่สนุกมักผันผ่านไปเร็วเสมอ ความรู้สึกอัญตอนอ่านบทนำและส่วนใหญ่ของนิยายเรื่องนี้เป็นแบบนั้นเลยค่ะ

          เนื่องด้วยรีเควสมาให้เน้นถึงความสมบทบาทและสมเหตุสมผลของตัวละครเป็นพิเศษ งานนี้อัญมณีจึงแปลงร่างเป็นนักจิตวิทยาวิเคราะห์บุคลิกภาพและความสัมพันธ์โดยรวมของแต่ละตัวตนเรียบร้อยแล้วค่ะ ส่วนตัวคิดว่านิยายเรื่องนี้ดำเนินเรื่องและวาภาพตัวละครเป็นคล้ายการ์ตูนญี่ปุ่นเลยนะคะ จึงขอใช้คำศัพท์การ์ตูนแทรกบ้างไม่ว่ากันนะ 

          เริ่มจากคนแรก เจ้าชายน้อยผู้มีฮาเร็..#แค่กๆ

          

          จะกล่าวถึงตัวละครเอก เจ้าชายมาคารอสผู้ทรงรูปโฉมงดงามและอ่อนเยาว์ ทั้งยังโปรดเสวยอมยิ้มรสส้มเป็นชีวิตจิตใจ เป็นพระเอกที่ดูท่าจะมีคาแร็กเตอร์ซึ่งเอื้ออำนวยต่อการปลุกระดมสาวกชาวคลั่งโชตะ(อัญไม่ใช่สายนี้นะ จริงจริ๊ง อัญชอบกินคนแก่#ผิดหนัก) มีปมเกลียดมนุษย์ในใจเพราะมีบุคคลไม่พึงประสงค์ลอบทำร้ายพี่สาวคือเจ้าหญิงเมโมเรียจนปางตายแล้วชิงฆ่าตัวตายไป ดูเป็นเด็กน้อยน่ารักที่แอบซ่อนลับลมคมในไว้ไม่ใช่น้อยๆ เลย ไม่รู้ว่ารู้สึกไปคนเดียวหรือเปล่าว่าระดับอารมณ์หรือนิสัยของเจ้าชายยังไม่ค่อยคงที่ เดี๋ยวก็น่ารัก เดี๋ยวก็เย็นชา เดี๋ยวก็จืดจาง บางฉากอัญเหมือนถูกกล้องดูดให้เข้าหาตัวละครตัวอื่นๆ จนลืมตัวเอกไปสนิทเลยค่ะ ประหนึ่งเท็ตสึคุงผู้น่าสงสารในคุโรโกะอย่างไรอย่างนั้น...ไม่เอาสิอย่าพาดพิง ฮ่าฮ่าฮ่า เดี๋ยวก็ลูกแหง่ เดี๋ยวก็เป็นผู้ใหญ่ เอาเป็นว่ายังดูไม่คงเส้นคงวาน่ะค่ะ แปรปรวนจนอ่านไปแล้วอาจเกิดอาการชาชินได้ อารมณ์ร่วมที่ควรจะมีต่อเหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิตของพระเอกจึงลดทอนลงไป ไม่สุดทางอย่างน่าเสียดาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...ความเคียดแค้นและเกลียดชังมนุษย์ ที่อาจเรียกได้ว่าเป็นปมหลักของเรื่องเลยใช่ไหมคะ

          ตัดภาพมาที่ครอบครัววงศาคนาญาติของเจ้าชาย ตั้งแต่อดีตจักรพรรดิ พระจักรพรรดิ พระจักรพรรดินี ตลอดจนพระพี่นาง ผู้เขียนทำได้ดีแทบจะเรียกได้ว่าไม่ขาดตกบกพร่อง ให้อารมณ์ความเป็นครอบครัวอย่างแท้จริง เสด็จปู่ทรงใจดีและลั้ลลา(?) เสด็จพ่อก็เคร่งขรึมหน้าตายแต่ทรงพระเท่ เสด็จแม่ยังไม่ชัดเจนเท่าใด เอาเป็นว่าคาแร็กเตอร์ดูเบาบางที่สุดในเซ็ตนี้ เสด็จพี่มีความยันเดเระแอบซ่อนอยู่ไม่น้อย และดูเหมือนว่าจะทรงมีซัมธิงกับราชองครักษ์คนสนิท(แอบกระซิบ...อัญเชียร์คู่นี้) เสียแต่มีจุดบกพร่องซึ่งสัมพันธ์กับการบรรยาย ฉากที่มีผู้สนทนาหลายคนนี่บางทีงงค่ะว่าใครพูด เพราะบทพูดของแต่ละคนยังแยกไม่ออกนะว่าใครเป็นใคร ยังไม่ได้มีเอกลักษณ์ชัดเจนขนาดนั้น ยิ่งคำว่าจักรพรรดิกับอดีตจักรพรรดิมาถี่ๆ นี่งงเต็กเลย ต้องรวบรวมเซลล์สมองอ่านทวนอีกที บางทีก็พอจะเข้าใจ บางทีก็ยังงมหอยอยู่เหมือนเดิม 

          

          

           ตัวละครส่วนต่อไปที่จะเอ่ยถึงคือเหล่าราชองครักษ์ ไม่รู้ว่าอัญความจำสั้นเองรึเปล่าที่จดจำคลอรัสตอนบทแรกๆ แทบไม่ได้เลย พอมีเอ่ยถึงว่าคนนี้เก่งอัญนั่งอึนไปสามวิแล้วพยายามระลึกชาติว่าเขาคือใคร แต่ก็สุดปัญญา จบลงที่นั่งอ่านต่อเรื่อยๆ มาเรียงๆ อีกประเด็นที่เกี่ยวพันกับการบรรยายคือสีผมสีตาทั้งหลายทั้งปวงค่ะ รูปลักษณ์ตัวเอกจำได้นะ แต่ตัวประกอบนี่ลืมแทบหมดละ แยกไม่ออกจริงๆ ค่ะ สุดท้ายในหัวอัญจึงมีแต่คนหน้าตาไม่เหมือนกันแต่ตากับผมสีเดียวกัน ตัวเท่าๆ กันโผล่มาทั้งนั้นเลย แนะนำให้บรรยายรูปพรรณสัณฐานรวดเดียวไปเลยค่ะ แล้วคนอ่านจะวาดภาพแล้วจดจำไว้ในสมองเอง มาทีละนิดละหน่อย ถ้า ตรงนี้สีตา วรรคหน้าสีผม ลืมค่ะ...ลืม! คำเดียวเลย 

          ส่วนต่อไปสัมพันธ์กับความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครแล้วค่ะ เห็นแท็กนิยายว่า Shounen Ai ในตำนาน อัญผู้เป็นสาวนอร์มอลแท้ๆ สายเลือดบริสุทธิ์ ชื่นชอบการเสพมิตรภาพและความสัมพันธ์ระหว่างสุภาพบุรุษ(พ่อกับลูกชาย พี่ชายกับน้องชาย เพื่อนเกลอคู่หู) ก็เลยโอเค นั่งอ่านไปไม่มีปัญหา

          บอกประโยคเดียวเลยนะคะท่าน Macaros 'ถ้าจะขนาดนี้ Y ไปเลยเถอะค่ะ!' ไม่สิ

          

          นี่มันวายแล้วค่ะ ไม่ใช่มิตรภาพลูกผู้ชาย ไม่ใช่ Shounen Ai แล้ว!

          

          ความสัมพันธ์ของท่านบาปแห่งโทสะกับเพื่อนรักยังโอเคนะคะ มีความเพื่อนสนิทอยู่อัญเข้าใจและรู้ดี ถ้าอัญเป็นคนฆ่าเพื่อนตายเองกับมือเพราะถูกหลอกก็คงรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน แต่ความรู้สึกที่ท่านบาปทั้งสองมีต่อเจ้าชาย เจ้าชายที่ไม่ปฏิเสธตรงไปตรงมาและพูดจาตามน้ำน้อยๆ หากตีความ และมุกชาวสีม่วงทั้งหลายที่หยอดเอาๆ เป็นว่าเล่น สำนวนบรรยายยุยงส่งให้ การกระทำมันสื่อลึกซึ้งเสียขนาดนี้ในเวลาอันสั้น กระทั่งหลงใหลแต่แรกเห็น ติดตาตรึงใจมาจนปัจจุบัน หวงซะด้วย...มันวายค่ะ วายเรียบร้อยแล้ว มิตรภาพไม่ใช่แบบนี้หรอก...เปลี่ยนแท็กเลยค่ะ นิยายวายใช่ว่าจะมีมิตรภาพแทรกไม่ได้ หรือมีคู่รักชายหญิงแทรกไม่ได้จริงปะ 

          ประเด็นต่อมาที่จะพูดถึง คือการสื่ออารมณ์ต่างๆ ผ่านทางสำนวนการใช้ภาษา การบรรยายและคำพูด การบรรยายเรื่องนี้จัดได้ว่าลื่นไหลดั่งสายน้ำดีมากค่ะ อาจจะมีก้อนหินตะปุ่มตะป่ำขวางทางนิดหน่อย แต่ก็น้ำหนักเบาพอจะเตะหรือโยนทิ้งข้างทางได้ ปัญหาคือแรกคือการจับกล้องเปลี่ยนมุมมอง มุมมองเรื่องนี้เป็นบุคคลที่สามใช่ไหมคะ อัญรู้ว่ามันแต่งยากมากและท่านยังทำได้ไม่เนียนในบางจุดนะ

 

          ปัญหาที่สองคือการสื่ออารมณ์ให้คล้อยตาม ในส่วนของความฮานั้นดีงามพระรามสิบเอ็ด อัญมณีเส้นลึกมากและหลุดหัวเราะไปหลายมุก บางทีไม่ใช่มุก แต่แค่การกระทำและความคิดของตัวละครในตอนนั้นก็ทำให้หลุดหัวเราะแล้วค่ะ เยี่ยมยอดไร้ที่ติ แต่ส่วนที่มีข้อบกพร่องคืออารมณ์จริงจังนอกเหนือจากนั้นเกือบทั้งหมดค่ะ ทั้งความตื่นเต้น ลุ้นระทึก ความแค้น ความรัก ความโศกเศร้า ความโหดร้ายทารุณ ยังสื่อออกมาได้ไม่ดีพอ ความรู้สึกยังครึ่งๆ กลางๆ ฉากที่น่าจะเล่นได้เยอะมากหลายๆ ฉาก อาทิ ฉากสู้ระหว่างลูซิเฟอร์กับซาตาน ฉากโจนส์คืนร่างเดิม ฉากความเย็นชา/แค้นของเจ้าชายมาคารอส ฉากความแค้นของลูซิเฟอร์ น่าจะทำได้ดีกว่านี้ ตอนที่อัญอ่านแล้วรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องไม่สำคัญ อ่านไปให้รู้ ไม่นานก็ลืม คือมันยังไม่ติดตาตรึงใจน่ะค่ะ ฉากเศร้านี่ถ้าบรรยายดีๆ อาจน้ำตาร่วงได้เลยนะ ฉากโหดร้ายทารุณก็เช่นกัน อีกไม่มากก็จะสยดสยองแล้ว หลายครั้งก็สัมพันธ์กับการดำเนินเรื่องด้วยแหละค่ะ ความสัมพันธ์ของตัวละครมีบรรยายแบบข้ามๆ ไม่ก็เร่งระดับความเร็วจนคนไม่ผูกพันกับเขา พอถึงฉากแตกหักก็เลยไม่รู้สึกอะไรเท่าที่ควรหรือไม่รู้สึกอะไรเลย จากที่ควรจะน้ำตาคลอหรือเล็ดเลยก็กลายเป็นแค่ขมวดคิ้วมุ่นแทน อะไรประมาณนั้น ถ้าปรับปรุงส่วนนี้ได้ นิยายเรื่องนี้จะสมบูรณ์ขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ

          ด้วยฐานพล็อตที่ไม่ได้แปลกใหม่แต่น่าสนุก สำนวนที่อ่านเข้าใจง่าย จึงยังสามารถฉุดรั้งความน่าติดตามขึ้นมาอยู่ในระดับสูง แต่ปัญหาเบื้องต้นหากไม่พิจารณาและเลือกนำไปแก้ไขตามสมควรอาจพลอยไปเป็นผลร้ายในวันข้างหน้าได้ เมื่อเรื่องราวดำเนินไปจนถึงจุดไคลแม็กซ์ จะรุ่งหรือจะร่วงมันตัดเชือกกันที่ตรงนั้นแหละค่ะ สิ่งที่คุณเขียนมาทั้งหมด จะดึงผู้อ่านไว้ได้อยู่หมัด จะระเบิดอารมณ์เต็มที่ได้รึเปล่าเป็นความท้าทายที่นักเขียนฝึกหัดทุกคนต้องเผชิญ อัญมณีขออวยพรให้ท่านโชคดีกับการเป็นผู้กล้าปราบจอมมาร เอ๊ย ผู้หัดเขียนปราบนักอ่านต่อไปในภายภาคหน้าก็แล้วกันนะค้า 

      

          ปล.ที่ว่ามีคำถามอยากจะถาม เชิญถามมาได้เลยนะคะ อัญจะแต่งหน้าทำผมเตรียมตอบ...ล้อเล่น เอาเป็นว่าตอบแน่นอนค่า

          

          คะแนนรวม.... 78/100

อัญมณีเป็นนักอ่านคนหนึ่ง นักหัดเขียนคนหนึ่ง และนักอยากเป็นบรรณาธิการคนหนึ่ง หาใช่นักวิจารณ์มืออาชีพไม่  บทวิจารณ์นี้จัดทำขึ้นเพื่อชี้แจงข้อบกพร่อง ชื่นชมข้อดีเด่น และอ่านผลงานคุณภาพอีกเรื่องสู่สายตาเล็กๆ คู่นี้ อัญมณีขอเป็นกำลังใจให้ท่านสร้างสรรค์ผลงานนิยายดีๆ นี้ต่อไป เพื่อความสนุกของตัวท่าน ตัวคนอ่าน และตัวนักวิจารณ์เอง หากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 

ขอบคุณที่มาใช้บริการ โอกาสหน้าหวังว่าจะได้พบกันใหม่ค่ะ

อัญมณี.

Receive

ชื่อหรือนามปากกาของท่าน :

เจ้าของผลงานเรื่อง :

คิดเห็นอย่างไรกับคำวิจารณ์ :

อย่าลืมเขียนคำวิจารณ์ให้ร้านอัญด้วยนะ : 

      

 

      

       

{ Winter Dark Theme }