ไฟพิศวาสเทพบุตรแดนทราย

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 ฉันเป็นเจ้าของเธอโดยสมบูรณ์แล้วนะ

ตอนที่ 6

ฉันเป็นเจ้าของเธอโดยสมบูรณ์แล้วนะ

            ณ เหมืองอัญมณีทางตอนใต้ของซาเนีย

            "ถึงแล้ว....เข้าไปพักข้างในกันเถอะ"

คาเบลยิ้มกรุ่นบอกคนตัวเล็ก ก่อนจะเข้าไปโอบเอวพาเดินเข้าบ้าน เมื่อหญิงสาวยังยืนนิ่งมองสำรวจรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น

          "ไม่ต้องกอดก็ได้ค่ะ นิลเดินเองได้...."

หญิงสาวก้มลงมือใหญ่ของอีกฝ่าย พร้อมกับแกะออกอย่างกระดากอาย ก็เธอไม่คุ้นชินกับการถึงเนื้อถึงตัวอย่างนี้นี่นา

          "ก็ฉันอยากกอดนี่..." คาเบลเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ กระชับอ้อมกอดแน่น ไม่ยอมให้หญิงสาวแกะมือเขาออกง่ายๆ

          "ซามาน...นายไปพักอีกหลังแล้วกันนะ บ้านหลังนี้ฉันจะพักกับนิลสองคน" คาเบลหันไปบอกลูกน้องคนสนิท ที่ปกติแล้วจะพักบ้านหลังเดียวกับเขาเสมอ

          "ครับท่าน"

ซามานรับคำอย่างรู้ใจ ไม่แปลกหรอกที่นายหนุ่มไล่เขาไปพักบ้านหลังอื่น เป็นใครก็ต้องอยากอยู่กับสายน้อยหน้าหวานคนนี้สองต่อสอง ไม่ต้องการให้ใครมากวนใจเป็นธรรมดา

"นายไปได้แล้วล่ะ เดินทางมาเหนื่อยๆ มีอะไรเดี๋ยวฉันเรียกใช้เอง" คาเบลกล่าวอย่างใจร้อน อยากจะอยู่กับแม่เนื้อนุ่มสองต่อสอง

"ครับ งั้นเดี๋ยวผมจะเดินตรวจตราตามเหมืองสักนิด แล้วจะกลับเข้ามาพัก"

คนสนิทยิ้มกรุ่นเมื่อเห็นสายตาวาววับของเจ้านายอย่างรู้ทัน ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าเจ้านายของเขา ใจร้อนอยากอยู่กับสาวสวยตามลำพังขนาดไหน...สงสัยคราวนี้คงจะติดใจหลงใหลสาวน้อยไร้เดียงสาคนนี้น่าดู

"อืม...แล้วแต่นาย..." คาเบลพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะพานิลยาเดินเข้าห้อง อย่างไม่สนใจคนสนิทอีกต่อไป

"เฮ้อ...เมื่อยจัง เธอล่ะ...เมื่อยหรือเปล่า" คาเบลล้มตัวลงนอนบนที่นอนหนานุ่ม ทันทีที่เข้ามาถึงห้องนอน

"ก็นิดหน่อยค่ะ" เมื่อเป็นอิสระ นิลยาจึงรู้สึกหายใจหายคอสะดวกขึ้นหน่อย....เพราะตลอดทางมีเจ้าชีวิตคอยนั่งโอบกอดตลอดเวลมมันทำให้เธออึดอัดพิกล

"เมื่อยก็ลงมานอนสิ...." คนเจ้าเล่ห์ยิ้มกรุ่น มองคนที่ยังยืนเฉยตาเป็นประกาย

"นิลอยากอาบน้ำก่อนนะคะ นอนทั้งอย่างนี้คงไม่ไหว....เหนียวตัวแย่" หญิงสาวบอกพร้อมกับเดินสำรวจไปรอบๆ ห้อง

"ที่นี่กว้างขวางใหญ่โต แทบยังตกแต่งอย่างปราณีต เหมือนไม่ใช่บ้านพักช่วงคราวเลยนะคะ" เมื่อเห็นความหรูหราอลังการของที่พัก คนที่เคยอยู่แบบธรรมดาจึงอดชื่นชมไม่ได้

"อืม...ชีคจามินเอลเขามาดูงานที่นีบ่อย เขาก็เลยทำเอาไว้พักผ่อน..."

"ชีคจามินเอล...ท่านชีคผู้ปกครองเมืองนี้น่ะเหรอคะ"

นิลยาเอ่ยถามอย่างตกใจ ไม่อยากเชื่อว่าที่พักแห่งนี้จะเป็นบ้านพักช่วงคราวของผู้ปกครองบ้านเมืองที่เธออาศัยอยู่

"ใช่!"

"อ้าว...แล้วเรามาพักบ้านท่านอย่างนี้ ท่านไม่ว่าเหรอคะ"

ประชาชนผู้ต่ำต้อยเอ่ยถามอย่างไร้เดียงสา คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น สงสัยเหลือเกินว่าคาเบลเกี่ยวข้องอะไรกับชีคหนุ่มผู้ปกครองนครแห่งนี้

          "ไม่หรอก....เพราะบ้านหลังนี้ฉันก็มาพักเป็นประจำเช่นกัน เราสองคน...เอ่อ...ฉันมาถึงท่านชีคกับฉันน่ะ เราผลัดเปลี่ยนกันมาดูแลที่นี่บ่อยๆ" คาเบลมองท่าทางตื่นตระหนกของหญิงสาวอย่างนึกขำ ก่อนจะอธิบายให้คนขี้สงสัยเข้าใจ     

"ท่านรู้จักกับชีคจามินเอลด้วยเหรอคะ" นิลยามองใบหน้าหล่อของอีกฝ่าย ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายตรงหน้าจะรู้จักคนใหญ่คนโตขนาดนั้น

          "ยิ่งกว่ารู้จักอีก...." คาเบลยิ้มกรุ่นตอบเสียงเรียบ เหมือนไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

          "หมายความว่าไงคะ?"

            "เธอนี่ขี้สงสัยจริงๆ...." คนตัวโตกล่าวอย่างอ่อนใจ เมื่ออีกฝ่ายตั้งหน้าตั้งตาชักถามเขาอย่างสนใจ

"ก็มันน่าสงสัยนี่คะ" คนขี้สงสัยส่งค้อนวงโตให้อีกฝ่ายเมื่อถูกเขาตำหนิ

          "ก็เขาเป็นเพื่อนสนิทฉัน...เราเรียนมาด้วยกัน แถมยังทำธุรกิจร่วมกันอีก ก็เลยยิ่งทำให้เราสนิทกันมาก" คาเบลยิ้มกรุ่นมองดวงตาคู่สวยที่เบิกกว้างขึ้นอีกเท่าโต เมื่อได้ยินคำบอกเล่าของเขา

"ท่านมีเพื่อนเป็นชีคด้วยเหรอคะ"

"อืม...เลิกถามได้แล้ว จะไปอาบน้ำไม่ใช่เหรอ...ถามซักไซ้มากๆ เดี๋ยวก็ขอรางวัลค่าตอบซะหรอก" คนเจ้าเล่ห์ที่นอนอยู่บนเตียงมองร่างระหงด้วยสายตาปรารถนา

"ไม่ถามก็ได้ค่ะ...ไปอาบน้ำดีกว่า"

นิลยาส่งค้อนให้คนเจ้าเล่ห์อย่างขุ่นเคือง ก่อนจะรีบปลีกตัวหนีไปทันที ก่อนที่จะถูกเขาเรียกไปขอรางวัลตามที่อีกฝ่ายข่มขู่....ยังไงเสียเธอก็ขอปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า

---อิอิ โดนแบน ถ้าใครยังไม่ได้อ่านก็ตามไปอ่านที่บ้านอินเลิฟ และห้องสมุดต่อนะจ๊ะ---

***ถ้ามีข้อชี้แนะยังไงก็ติชมกันได้นะนะ สว่นคำผิดที่พบเพื่อนๆ ที่สนใจจะสั่งจองไม่ต้องตกใจนะคะ เพราะต้นฉบับที่ปลานำมาลงยังไม่ได้รับการรีไรท์ค่ะ แต่ก่อนสั่งพิมพ์ปลาจะทำการรีรไรท์และจับคำผิดอีกหลายรอบ รับรองได้ว่าคำผิดที่คุณเห็นไม่มีในเล่มแน่นอนค่ะ***

ปลา